من برای بوجود آوردن اصلاحات در کلیسای خودم چکار می کنم

ما چگونه به باورهای مذهبی افراد احترام می‌گذاریم در حالی که هنوز آنها را جوابگوی آسیب و یا خسارتی می دانیم که ممکن است اعتقادات آنها موجب این خسارت‌ها باشند؟
چلسی شیلدز پاسخ شجاعانه ای برای این پرسش دارد. او دریک خانواده سُنتی مورمن ارتدکس بزرگ شد، با مواضع بسیار پراهمیت برای حذف زنان در کلیساهای آنان.
او که یک انسان شناس، فعال اجتماعی برای برابری زنان و عضو یاران تد هست برای تغییر کلیسای خودش و برای اصلاح نابرابری جنسیتی کار می کند و می گوید،« ادیان می توانند آزاد کنند و یا انقیادکننده باشند، آنها می‌توانند قدرت دهند و یا بهره‌بری کننده باشند، آنها می‌توانند آرام کنند، و یا تخریب کننده باشند.»
آنچه که در روز سبت( روز یکشنبه برای مسیحیان و جمعه برای مسلمانان) آموزش داده می‌شود به سیاست، قوانین بهداشتی، خشونت در سراسر جهان نشت میکند»

دین یک باور نیست.

قدرت است،
و نفوذ.

و این تاثیرگذاری و
نفوذ بر همه ما تاثیر میگذارد،

هر روز، صرف نظر از آنکه باور شما چیست.

با وجود تاثیر عظیم دین بر جهان امروز،

ما آنها را در استاندارد متفاوتی ازبررسی
و پاسخگویی نگه میداریم

نستبت به هر بخش دیگری از جامعهمان.

برای مثال، اگر یک سازمان چند ملیتی،

دولت یا شرکتی وجود داشته باشد

که بگوید که هیچ زنی نمیتواند
هیئت مدیر شرکتها یا رهبری کشور باشد،

هیچ زنی نمیتواند یک تصمیم
بر اساس تصدی که دارد بگیرد،

هیچ زنی نمیتواند هیچ موضوع
مالی را انجام دهد،

خشمگین میشویم.

تحریم آنها اتفاق میافتد.

و این رفتار رایج در تمامی
مذاهب و ادیان امروز جهان هست.

ما چیزهایی را برای زندگی
مذهبیمان قبول میکنیم

که آن را در زندگی سکولارمان نمیپذیریم،

و این را میدانم زیرا
برای سه دهه عمرم آن را انجام دادهام.

من از آن دخترانی بودم که برای هر
شکل از تبعیض جنسیتی جنگیدم.

بسکتبال با پسران بازی کردم
و خودم را تو بازی جا دادم.

میگفتم که میخواهم
اولین رئیس جمهور زن آمریکا باشم.

من برای اصلاحیه حقوق برابری

که ۴۰ سال است از دست رفته جنگیدهام.

من اولین زن در خانواده ام هم از
طرف پدر و هم از طرف مادری

که خارج از خانه کار کرده
و تحصیلات عالی داشته است.

من هرگز نپذیرفتم که حذف شوم
چون که یک زن هستم،

به جز دينم.

در تمام آن مدت،

من عضوى از یک خانواده مذهبی
مورمن ارتدکس پدرسالار بودم.

در یک خانواده به شدت سُنتی بزرگ شدم.

هشت خواهر و برادر دارم،
مادرم خانهدار است

پدرم رهبر مذهبی در جامعهمان هست.

و من در جهانی بزرگ شدم
که باور دارند ارزش من و زندگی من

برای نگه داشتن قوانینی است که
در تمام زندگیم آنها را یاد گرفتم.

تو باید باکره ازدواج کنی،
هرگز الکل ننوشی،

سیگار نکشی،
همیشه خدمت کنی،

تا بچه خوبی باشی.

برخی از قوانین ما سخت هستند،

اما شما قوانین را رعایت میکنید
چون شما عاشق این افراد هستید،

و عاشق دینتان هستید،
و این را باور دارید.

چیزهایی که میپوشی،
با چه کسی دیدار عاشقانه میکنی،

با چه کسی ازدواج میکنی
را احکام مورمن تعیین میکند.

حتی تعیین میکند که چه لباس زیری بپوشی.

من در مذهبی بودم
که هر کسی را که میشناختم

۱۰ درصد از درآمدی را که داشت
به کلیسا میبخشید،

از جمله خود من.

۱۰ درصد در آمدم را از پخش روزنامه
و نگهداری بچهها را به کلیسا می بخشیدم.

من در مذهبی بودم که میشنیدم
پدر و مادرها به فرزندانشان

هنگام ترک خانه برای انجام دو سال
تبلیغات مذهب مورمن میگویند

ترجیح میدهند که فرزندشان

مُرده به خانه برگردد
تا بدون افتخار و گناهکار.

من در مذهبی بودم

که کودکان هر سال دست به خودکشی میزدند

چون وحشت داشتند در جامعهشان بگویند
آنها همجنسگرا هستند.

همچنین من در مذهبی بودم

که اهمیت نداشت در
کجای جهان زندگی میکنم.

من دوستانی داشتم که کمکهای
متقابل آنی به من میکردند.

و این جایی بود که من احساس امنیت میکردم.
این قطعیت و شفافیت در مورد زندگی است.

من برای بزرگ کردن دختر کوچکم کمک داشتم.

خب به همین دلیل بود که بدون هیچ پرسشی پذیرفتم
تنها مردان میتوانند رهبری کنند،

و بدون هیچ پرسشی پذیرفتم

که زنان نمیتوانند وظایف روحانی
از طرف خداوند بر روی زمین که به آن

روحانییت میگویم را داشته باشند.

من به تبعیض بین مردان و زنان
برای استفاده از بودجه،

در شوراهای انضباطی کلیساها،
در توانایی تصمیم گیری اجازه دادم،

و به دینم اختیار تام دادم

زیرا عاشقش بودم.

تا زمانی که این کار را متوقف کردم،

و متوجه شدم که به خودم
اجازه داده بودم تا به عنوان

یک کارمند پشتیبانی
در کارهای واقعی مردانه مشارکت کنم.

و من با این تناقض در خودم روبرو شدم،

و به سایر فعلان اجتماعی در
جامعه خودم پیوستم.

ما خیلی خیلی خیلی سخت کار کردیم
طى دهه گذشته و بیشتر از آن.

اولین کاری که کردیم
بالا بردن میزان آگاهی بود.

چیزی که نمیتوانید
ببینید را نمیتوانید تغییر دهید.

شروع به تهیه پادکست، نوشتن بلاگ،
و نوشتن مقاله کردیم.

لیستى از صدها شیوه

نابرابری بین و زنان و مردان تهيه کردم.

کار بعدی که کردیم ایجاد
سازمانهای حمایتی بود.

سعی بر انجام کارهایی که
نميشد نديده گرفت کردیم،

مانند پوشیدن شلوار در کلیسا
و تلاش برای حضور در جلسات مردانه.

اینها به نظر خیلی ساده میآید،

اما برای ما سازمان دهندگان بسیار پر هزینه بود.

ارتباطاتمان را از دست دادیم.
شغلهایمان را از دست دادیم.

هر روز ایميلهای تنفرآميز
دریافت مىکردیم.

به ما در رسانههاهای اجتماعی
و مطبوعات ملی حمله شد،

تهدید به مرگ شدیم.

موقعیتمان را در جامعهمان از دست دادیم.
برخی از ما تکفیر شدیم.

بیشتر ما در در برابر
شورای انظباطی قرار گرفتیم،

و از جوامعی که دوستشان داشتیم
طرد شدیم

زیرا میخواستیم که زندگی آنها را بهتر کنیم،
زیرا باور داشتیم که آنها لایق آن هستند.

و من انتظار این نوع واکنشها
را از نزدیکان خودم نیز داشتم.

میدانم هنگاهی که کسی سعی در تغییر
یا انتقاد از تو میکند

چه احساسی دارید.

اما چیزی که مرا کاملا شوکه کرد

دریافت واکنشهای تند از افراد سکولار
به همان میزان بود،

به همان شدتی در حقوق مذهبی بود.

و آنچه که دوستان سکولار من
تشخیص ندادند این دشمنی مذهبی بود،

این گفتار که« آه، همه افراد مذهبی
دیوانه و احمق هستند.»

« به مذهب توجه نکن»

«آنها همه همجنسگراهراس
و جنسیتزده خواهند شد.»

آنچه که آنها درک نمیکردند

این بود که آن نوع دشمنی
با افراطگرایان مذهبی کار نمیکرد،

بلکه افراط گرایی مذهبی را پرورش میداد.

جدل و استدلال آنها کار نمیکند،
و این را میدانم چون به خاطر دارم

فردی به من گفت که
چون مورمن هستم احمقم.

این باعث شد من از خودم و مردمم

و هر چیزی که باورداریم دفاع کنم،
چون ما احمق نیستیم.

خُب انتقاد و دشمنی کار نمیکند وموثرنیست،
و من به این استدلالها گوش نمیکردم.

هنگامی که این استدلالها را میشنوم
هنوز آماده جنگیدن میشوم.

زیرا من خانواده و دوستانی دارم
( که مورمن هستند).

آنها مردم من هستند،
اولین کسی هستم که از آنها دفاع میکنم،

اما این کشمکش و
درگیری واقعی هست.

چگونه به باورهای مذهبی
افراد احترام میگذاریم

در حالی که هنوز آنها را جوابگوی
آسیب و یا خسارتی میدانیم

که ممکن است اعتقادات آنها
موجب این خسارتها باشند؟

پرسش سختی هست.
من هنوز پاسخ کاملی به این پرسش ندارم.

پدر و مادرم و من در دهه
گذشته روی بند راه رفتیم.

آنها افراد روشنی هستند.
افرادی دوست داشتنی.

بگذارید به شما کمک کنم
تا دیدگاههای آنها را درک کنید.

در مورمونیست، ما اعتقاد داریم
شما پس از مرگ،

اگر تمامی قوانین و
آداب و رسوم را نگه دارید

میتوانید به عنوان
خانواده دوباره در کنار هم باشید.

و برای پدر و مادر من،
انجام کاری بسادگی

پوشیدن لباس بدون آستین
که، شانههایم را نشان میدهد

مرا بیارزش میکند.

من در آخرت با خانوادهام نخواهم بود.

اما بیشتر از این، برادری داشتم
که در ۱۵ سالگی در اثر تصادفی غم انگیز درگذشت،

چیزی به این سادگی به معنای اینکه ما نمیتوانم
دوباره به عنون یک خانواده با هم باشیم.

و پدر و مادرم نمی توانند بفهمند

چرا چیزی به این سادگی مانند
مد لباس یا حقوق زنان

مانع دیدار دوباره من با برادرم خواهد شد.

و این طرز تفکری هست که
ما با آن برخورد داریم،

انتقاد این را تغییر نخواهد داد.

خب پدر و مادرم و
من روی این بندها راه رفتیم،

تفکرمان را توضیح دادیم،
و به یکدیگر احترام گذاشتیم،

اما در واقع ما به طریقی
اعتقادات بسیار اساسی یکدیگر

را با شیوهای که زندگی کردیم
بی اعتبارکردیم، واین بسیار دشوار بود.

شیوهای که توانستیم این کار را بکنیم

این بود که آن پوسته دفاعی را کنار نهاده

و بخش نرم داخلی ناباوری و باور
را مشاهده کنیم

و تلاش کنیم به یکدیگر احترام بگذاریم
در حالی که مرزها را روشن نگه داشتهایم.

چیز دیگری که سکولارها،
خداناباوران، ارتدوکس

و حقوق ادیان رهایش کردند
و اصلا آن را درک نکردند

این است که چرا باید
به فعالان مدهبی توجه کرد؟

نمیتوانم به شما بگویم صدها نفر گفتهاند،

« اگر مذهب را دوست نداری رهایش کن.»

چرا تلاش میکنی آن را تغییر دهی؟

چون آنچه که در روز یکشنبه آموزش میدهند

به سیاست،
به مقرارت بهداشتی و سلامت ما،

و خشونت در سراسر جهان نفوذ میکند.

به آموزش و پرورش، ارتش و تصمیمهای مالی
نفوذ میکند.

این مقررات از لحاظ
قانونی و فرهنگی مدون میشوند.

در حقیقت، دین من تاثیر بسیار
زیادی برکل کشور گذاشته است.

برای مثال، درهمه پرسی علیه حق ازدواج
همجنسگراها درکالیفرنیا، کلیسای من۲۲میلیون دلار

پول جمع کرد برای مبارزه با آن جمعآوری کرد.

۴۵ سال پیش، مورخان سیاسی میگفتند،

اگر مخالفت مورمنها
در اصلاحیه حقوق برابر نبود،

ما امروز اصلاحیه حقوق برابر
را در قانون اساسی مان داشتیم.

این اتفاق بر زندگی چند نفر
تاثیر گذاشته است؟

و میتوانیم بر سر تک تک

این قوانین و مقررات کوچک با هم بجنگیم،

یا میتوانیم از خودمان بپرسیم،

چرا نابرابری جنسیتی بطور پیش فرص
در سراسر جهان گسترده است؟

چرا یک پیشفرض است؟

چون که ادیان تنها توجه به اخلاق ندارند،

ادیان تخم هنجارها را میآفرینند.

ادیان میتوانند رهاییبخش
یا رام کننده باشند،

آنها میتوانند توانمندسازی یا بهره برداری کنند،
آنها میتوانند آسایشبخش یا تخریبگر باشند،

و مردمی که نوک ترازو را بسوی
اخلاقی یا غیر اخلاقی میچرخانند

اغلب مسئول نیستند.

ادیان را نمیتوان حذف کرد
و یا نادیده گرفت.

ما نیاز داریم که بطور
جدی با آنها برخورد کنیم.

اما خیلی ساده نیست که بر یک دین تاثیر
بگذاریم، مانند آنچه الان صحبتش را کردم.

اما به شما میگویم که مردم من چه کردند.

گروه من کوچک هست،
ما صدها نفر هستیم،

اما تاثیر بسیار بزرگی گذاشتیم.

در حال حاضر، برای اولین بار تصویر زنان

بر روی دیوار در کنار مردان هست

اکنون زنان اجازه دارند
که در جلسات کلیسای ما دعا کنند،

و آنها قبلا هرگز در
کنفرانسهای عمومی نبودند.

همانطور که در هفته گذشته،
در حرکتی تاریخی،

سه زن برای هیات مدیره نظارت بر

تمامی فعالیتهای
کلیسا دعوت شدند.

ما تغییر ادراکی در جامعه مورمن را میبینیم

که اجازه میدهد درباره
برابری جنسیتی صحبت کنیم.

ما فضا را باز کردیم،
بدون اینکه آنها تحقیر شوند،

تا زنان محافظهکار بیشتری
پیشقدم شوند و تغییر واقعی ایجاد کنند،

و دو واژه « زنان» و «روحانیت»
اکنون میتواند در یک جمله بیان شود.

من هرگز این را نداشتم.

دخترم و خواهرزادههای مونثام،
دینی را به ارث میبرند که من نداشتم،

در آن برابری بیشتر هست ـ
این تاثیری بود که ما گذاشتیم.

خیلی آسان نبود که در آن صفوف بایستیم

و تلاش کنیم در جلسات مردانه شرکت کنیم.

صدها نفر از ما بودند،

و یکی پس از دیگری،
هنگامی که به در میرسیدیم،

به ما گفته میشد، « متاسفیم،
این جلسه تنها برای مردان هست،»

و باید به عقب برگردیم
و تماشاگر ورود مردانی به جلسهای باشیم

که پسر بچههای ۱۲ ساله

آنها را همراهی میکردند
و از کنار ما که صف کشیده بودیم میگذشتند.

اما حتی یک نفر از زنانی که آن روز
در آن صف ایستاده را فراموش نخواهد کرد،

و حتی یک پسر بچه هم
آن روز را فراموش نخواهد کرد.

اگریک شرکت چندملیتی یا یک دولت بودیم،
و این اتفاق افتاده بود،

این امر میتوانست نوعی توهین باشد،

اما ما تنها یک دین هستیم.

ما همه بخشی ازادیان هستیم.

نمیتوانیم با این دید به ادیان نگاه کنیم،

زیرا نه تنها تاثیرش روی من است،
بلکه تاثیرش روی دختر من

و دختران همه شماهاست
و همه فرصتهایی که در زندگی دارند،

از لباس پوشیدن گرفته تا
تا عاشق شدن و ازدواجشان

و این که آیا دسترسی به مراقبتهای بهداشتی
تولیدمثل را داشته باشند.

ما نیاز به اصلاح اخلاق
در بافتی سکولار داریم

که اخلاق را تحقق بخشد
و پاسخگوی

همه ادیان در سراسر جهان باشد،

ما نیاز به شیوهی محترمانهای داریم

که باعث همکاری شود و نه افراط گرایی.

و میتوانیم از طریق اعمال شجاعانه
غیر قابل اغماض آن را انجام دهیم،

و برای برابری جنسیتی به پاخیزیم.

زمان آن فرا رسیده است
که آن نیمه دیگر از جمعیت جهان

اعتراضشان را برای ایجاد برابری
در تمامی ادیان جهان ما،

کلیساها، کنیساها، مساجد
و معابد در سراسر جهان بلند کنند.

من روی مردم خودم کار میکنم.
شما برای مردم خودتان چه کار میکنید؟

( تشویق)