Mae Jemison o nauczaniu przedmiotów sztuk pięknych razem ze ścisłymi

Mae Jemison to astronautka, lekarka, kolekcjonerka dzieł sztuki, tancerka... Wspominając zdarzenia z czasów szkolnych oraz swojego pobytu w kosmosie, apeluje do osób zajmujących się edukacją o nauczanie zarówno sztuki, jak i nauki, intuicji i logiki - tak, by wychowywać odważne umysły.

Opowiem dziś o czymś,

co od ostatnich kilku lat

napawa mnie egzystencjalnym lękiem,

napawa mnie egzystencjalnym lękiem,

z braku lepszego określenia.

Wyjaśnią to lepiej te trzy cytaty.

Wyjaśnią to lepiej te trzy cytaty.

"Stwarzając purpurę,

Bóg się tylko popisywał" - Alice Walker, "Kolor purpury".

Bóg się tylko popisywał" - Alice Walker, "Kolor purpury".

Zora Neale Hurston w "Dust Tracks on a Road" pisze:

Zora Neale Hurston w "Dust Tracks on a Road" pisze:

"Badanie to sformalizowana ciekawość,

wścibianie nosa z określonym celem".

wścibianie nosa z określonym celem".

Ostatni dotyczy najbliższej przyszłości.

Ostatni dotyczy najbliższej przyszłości.

Mawiamy często: "Niech się dzieje, co chce".

Kot z Alicji w Krainie Czarów mawiał:

"Jeśli nie obchodzi cię, dokąd zmierzasz,

"Jeśli nie obchodzi cię, dokąd zmierzasz,

to nieważne też, którędy podążasz".

Sądzę, że ważne jest,

dokąd idziemy i jak dążymy do celu.

W kwestii przyszłości designu

W kwestii przyszłości designu

najważniejszym zadaniem jest

ożywienie sztuki i nauki,

ożywienie sztuki i nauki,

już teraz, w 2002 roku.

(Oklaski)

Jeśli przez najbliższą przyszłość

rozumiemy okres za 10-20 lat,

wszystko, co zrobimy teraz,

będzie niezmiernie ważne.

W roku 2015, 2020, 2025,

W roku 2015, 2020, 2025,

podstawą codziennego świata

będą dzisiejsza wiedza, idee i odkrycia.

będą dzisiejsza wiedza, idee i odkrycia.

Tak jak te wszystkie cuda,

o których słyszymy na TED,

dziś dla nas oczywiste,

opierają się na wiedzy i ideach

opierają się na wiedzy i ideach

z lat '50, '60 i '70.

To nasz "surowiec",

czyli Internet, inżynieria genetyczna,

lasery, pociski kierowane,

światłowody, telewizja HD,

teledetekcja z orbity,

piękne zdjęcia satelitarne,

piękne zdjęcia satelitarne,

tkaniny 3D, programy jak Tracker czy Enterprise,

nagrywarki CD,

płaskie telewizory, spektakle muzyczne,

albo piosenka "Your Revolution" Sarah Jones,

albo piosenka "Your Revolution" Sarah Jones,

nawiasem mówiąc zabroniona przez FCC, albo ska.

Wszystkie, prawie bez wyjątku,

Wszystkie, prawie bez wyjątku,

oparte są na pomysłach,

abstraktach i twórczości sprzed wielu lat.

abstraktach i twórczości sprzed wielu lat.

Musimy zastanowić się,

co dokładamy do tej spuścizny?

Szczerze mówiąc, ta kwestia naprawdę mnie niepokoi.

Szczerze mówiąc, ta kwestia naprawdę mnie niepokoi.

Wątpię, żebyśmy się do tego przykładali.

Wątpię, żebyśmy się do tego przykładali.

W zasadzie nie robimy niczego dla przyszłości.

W zasadzie nie robimy niczego dla przyszłości.

Świadomie i celowo zostajemy w tyle.

Świadomie i celowo zostajemy w tyle.

Frantz Fanon, psychiatra z Martyniki, powiedział:

Frantz Fanon, psychiatra z Martyniki, powiedział:

"Każde pokolenie musi z niejasności

wynieść swe powołanie i spełnić je lub zdradzić".

Co jest naszym zadaniem?

Co jest naszym zadaniem?

Sądzę, że pogodzenie i ponowna integracja nauki ze sztuką.

Sądzę, że pogodzenie i ponowna integracja nauki ze sztuką.

Obecnie w kulturze popularnej jest między nimi rozłam.

Obecnie w kulturze popularnej jest między nimi rozłam.

Panuje przeświadczenie,

że nauka i sztuka są zupełnie niezależne,

że to dwie różne rzeczy.

Pomysł połączenia ich pojawił się pewnie setki lat temu,

Pomysł połączenia ich pojawił się pewnie setki lat temu,

ale teraz to ogromnie ważna kwestia.

Podejmując kolejne decyzje

dotyczące społeczeństwa,

jeśli będziemy dalej sądzić,

że sztuka i nauka są sobie obce

i mówić beztrosko:

"Ja tego nie rozumiem".

"Nie rozumiem zupełnie tego drugiego"...

znajdziemy się w tarapatach.

Na TED nikt tak nie uważa.

Wszyscy świetnie wiemy,

że te dziedziny są powiązane.

Jednak są na świecie ludzie,

choć trudno w to uwierzyć,

którzy z przekonaniem mówią:

"W nauce nie ma kreatywności,

"W nauce nie ma kreatywności,

najwyżej pomysłowość".

Jest też inna tendencja.

Doradcy zawodowi mówią:

"Artyści nie myślą analitycznie.

Może są pomysłowi,

ale nie analityczni".

Jeśli takie rozumowanie jest podstawą naszej edukacji

Jeśli takie rozumowanie jest podstawą naszej edukacji

to mamy problem,

bo niweczymy nim rozwój.

Akceptując tę dychotomię,

nawet tylko w żartach,

sami wdrażamy ją w życie,

budujemy takie podstawy świata

i niszczymy przyszłość.

Kto chce być niekreatywny?

Kto chce być nielogiczny?

W ten sposób odstraszamy

od obu dziedzin.

Chętniej wybierze się coś,

co pozwoli uważać się za osobę

twórczą i logiczną.

Dorastałam w latach '60.

To czas mojego dzieciństwa,

chciałam być wtedy hipiską,

niestety jednak

byłam na to po prostu za młoda.

Podobne pragnienie ma dzisiejsza młodzież.

Podobne pragnienie ma dzisiejsza młodzież.

Ciągle rozmawia się o tamtych czasach,

mówi się o ówczesnej anarchii.

Z tamtych lat pamiętam jednak przeświadczenie,

Z tamtych lat pamiętam jednak przeświadczenie,

że jest nadzieja na przyszłość,

że każdy może pomóc.

Krążyły wtedy piękne idee.

Krążyły wtedy piękne idee.

Wiele z tego, co uważamy dziś za modne

opiera się właśnie na nich.

Na przykład stosowanie w praktyce
Pierwszej Dyrektywy ze Star Trek,

Na przykład stosowanie w praktyce
Pierwszej Dyrektywy ze Star Trek,

Na przykład stosowanie w praktyce
Pierwszej Dyrektywy ze Star Trek,

tkaniny przestrzenne,

faksy, o których czytałam już w dzieciństwie,

faksy, o których czytałam już w dzieciństwie,

gdy dopiero je wymyślono.

Ale lata '60 przyniosły też problem.

Zawsze sądziłam, że polecę w kosmos,

Zawsze sądziłam, że polecę w kosmos,

interesowała mnie astronautyka.

Ale uwielbiałam też naukę i sztukę.

Jako dziewczynka

uwielbiałam szyć ubranka dla lalek,

chciałam być projektantką.

Uczyłam się plastyki, ceramiki, kochałam taniec.

Lola Falana, Alvin Ailey, Jerome Robbins.

Byłam też na bieżąco z programami Gemini i Apollo.

Byłam też na bieżąco z programami Gemini i Apollo.

Miałam tony książek astronomicznych,

uczyłam się analizy matematycznej i filozofii,

zastanawiałam się nad nieskończonością

i Wielkim Wybuchem.

Kiedy studiowałam na Stanfordzie,

moim głównym kierunkiem

była inżynieria chemiczna,

ale ludzie myśleli, że studiuję politykę i sztuki sceniczne,

ponieważ udzielałam się

jako przewodniczący Związku Czarnych Studentów

i studiowałam parę innych kierunków.

Pod koniec studiów musiałam pogodzić

zajęcia z inżynierii chemicznej,

logiki, spektroskopii NMR,

oraz rolę producentki i choreografki

oraz rolę producentki i choreografki

przedstawienia tanecznego.

Zajmowałam się też oświetleniem i dekoracjami.

Rozważałam, czy przenieść się do Nowego Jorku

i rozpocząć karierę tancerki,

czy studiować medycynę?

Stanowczej odpowiedzi udzieliła mi mama. (Śmiech)

Stanowczej odpowiedzi udzieliła mi mama. (Śmiech)

Ale kiedy poleciałam w kosmos,

wzięłam ze sobą kilka przedmiotów.

Plakat Alvina Aileya,

uwielbiam jego zespół taneczny,

uwielbiam jego zespół taneczny,

plakat z Judith Jamison w tańcu "Cry",

zadedykowanym wszystkim czarnym kobietom,

figurkę Bundu

z Towarzystwa Kobiet z Sierra Leone,

z Towarzystwa Kobiet z Sierra Leone,

oraz umowę z uczniami szkół w Chicago,

gdzie obiecują pracować nad matematyką

i przedmiotami ścisłymi.

Czasem jestem pytana, czemu zabrałam właśnie to.

Czasem jestem pytana, czemu zabrałam właśnie to.

Ponieważ reprezentują ludzką kreatywność.

Rzecz niezbędną,

żeby wyobrazić sobie, zbudować

i wystrzelić w kosmos prom kosmiczny.

W oparciu o tę samą wyobraźnię i logikę,

co te potrzebne do wyrzeźbienia posążka Bundu,

czy pomysłowość, niezbędną w tworzeniu

choreografii tańca "Cry".

To wszystko przykłady

uzewnętrznienia kreatywności.

Przejawy ludzkiej kreatywności.

Musimy nauczyć się dostrzegać,

jak wszystko jest ze sobą powiązane.

Różnica między nauką i sztuką

to nie: "intuicja - logika". Prawda?

E=mc² wymagało

intuicyjnego skoku w myśleniu,

dopiero potem poparto je analizą.

Sam Einstein powiedział:

"Najpiękniejszym, czego doświadczamy, jest tajemnica.

To źródło prawdziwej sztuki i nauki".

Taniec wymaga od nas

wyrażenia radości życia,

wyrażenia radości życia,

a potem analizujemy odpowiednie ruchy,

by właściwie wyrazić przekaz.

Różnica pomiędzy nauką i sztuką

to nie: "konstrukcja - dekonstrukcja". Prawda?

to nie: "konstrukcja - dekonstrukcja". Prawda?

Powszechny jest pogląd, że nauka

to rozkładanie na części pierwsze.

W fizyce cząstek elementarnych

dosłownie rozrywa się atomy,

żeby zrozumieć, co mają w środku.

Ale, jak mówią wielcy rzeźbiarze,

Ale, jak mówią wielcy rzeźbiarze,

rzeźbiarstwo też jest dekonstrukcyjne.

rzeźbiarstwo też jest dekonstrukcyjne.

Widzimy dzieło i usuwamy zbędne części.

Biotechnologia opiera się na konstrukcji,

podobnie jak aranżacja orkiestrowa.

We wszystkim konstruujemy

i dekonstruujemy.

Różnica między nauką i sztuką

nie polega na tym,

że są to dwie strony medalu,

czy częściami jednego kontinuum.

czy częściami jednego kontinuum.

To raczej manifestacje tego samego.

Jak różne stany kwantowe.

Dziś powiedziałoby się,

że to różne drgania harmoniczne superstruny.

że to różne drgania harmoniczne superstruny.

Ale mniejsza z tym. (Śmiech)

Mają to samo źródło.

Sztuka i nauka to przejawy

ludzkiej kreatywności,

są próbą zrozumienia wszechświata.

są próbą zrozumienia wszechświata.

To próba wywierania wpływu

na nasz wszechświat wewnętrzny

i zewnętrzny.

Nauki ścisłe

to manifestacja naszych starań,

by wyrazić lub podzielić się z innymi

naszym pojmowaniem, doświadczeniem

i oddziaływaniem na świat zewnętrzny,

który nie jest zależny od jednostek.

To wszechświat, którego doświadczamy wszyscy.

To wszechświat, którego doświadczamy wszyscy.

Sztuka to nasze pragnienie

dzielenia się i wpływania na innych

poprzez doświadczenie jednostki.

Wytłumaczę to inaczej.

Nauka oferuje zrozumienie doświadczenia powszechnego.

Nauka oferuje zrozumienie doświadczenia powszechnego,

a sztuka - doświadczenia osobistego.

a sztuka - doświadczenia osobistego.

To właśnie musimy brać pod uwagę.

Obydwie są naszą częścią.

To elementy jednej całości,

nie tylko narzędzia czy dziedziny naukowe,

matematyka, liczenie, statystyka.

matematyka, liczenie, statystyka.

Wcześniej na tej scenie

mówiono o matematycznej stronie muzyki.

mówiono o matematycznej stronie muzyki.

Sztuka to nie tylko glina, światło,

dźwięk i ruch.

To także myślenie analityczne.

Niektórzy powiedzą:

"Dalej rozróżniam między intuicją i logiką",

tak modny jest temat

różnic między półkulami mózgu.

Każdemu ktoś kiedyś zarzucił "lewopółkulowość",

Każdemu ktoś kiedyś zarzucił "lewopółkulowość",

czy "prawopółkulowość",

zależnie od tego, z kim się nie zgadzaliśmy. (Śmiech)

zależnie od tego, z kim się nie zgadzaliśmy. (Śmiech)

Intuicyjny - znaczy zwykle: w zgodzie z naturą,

rozumiejący samego siebie i relacje.

Logiczny - taki, który zmusza umysł do pracy.

Logiczny - taki, który zmusza umysł do pracy.

Pewnie was nie zaskoczy,

że w kontekście logiki podkreśla się ideę

według której istnieją rzeczy "poza nami",

aby podnieść coś do kategorii

prawdziwego zagadnienia naukowego.

Wszyscy znamy problem artystów,

Wszyscy znamy problem artystów,

którzy narzekają, że naukowcy chcą wyłącznie konkretu,

którzy narzekają, że naukowcy chcą wyłącznie konkretu,

że są oderwani od świata.

Słyszeliśmy to nawet z tej sceny,

więc nie udawajcie,

że nie wiecie, o czym mowa. (Śmiech)

Mówiono o Towarzystwie Płaskiej Ziemi

i aranżerach kwiatowych.

Istnieje więc dychotomia,

którą nieustannie powielamy.

Każe się nam wybierać: sztuka albo nauka.

Nierozsądnie byłoby wybrać tylko jedno.

Nierozsądnie byłoby wybrać tylko jedno.

Intuicyjny albo analityczny?

Idiotyczny wybór.

Jak pomiędzy byciem realistą i idealistą.

Jak pomiędzy byciem realistą i idealistą.

Życie wymaga obu.

Zacytuję biologa molekularnego, Sydney Brennera,

Zacytuję biologa molekularnego, Sydney Brennera,

który jako 70-latek wie o czym mówi.

"Istotnym jest, aby odróżnić

wstrzemięźliwość od impotencji".

(Śmiech)

Pokażę wam teraz proste równanie.

Pokażę wam teraz proste równanie.

Dotyczy tego, jak nasze rozumienie nauki i sztuki

Dotyczy tego, jak nasze rozumienie nauki i sztuki

wpisuje się w nasze życie.

Mówiliśmy już o tym wcześniej.

Oto moje wnioski.

Nasze pojmowanie, zasoby oraz chęci

Nasze pojmowanie, zasoby oraz chęci

składają się na wynik.

Pojmowanie to nauka, sztuka,

religia, to jak postrzegamy wszechświat.

religia, to jak postrzegamy wszechświat.

Zasoby to pieniądze, praca, minerały,

wszystko to, z czego korzystamy.

wszystko to, z czego korzystamy.

Najważniejsze są jednak nasze chęci.

Obejmują nasze wizje, aspiracje na przyszłość,

nasze nadzieje i marzenia

oraz zmagania i lęki.

Życiowe sukcesy i porażki wpływają na to,

jak to wszystko wykorzystujemy.

Projektowanie, inżynieria, rzemiosło i fachowość

są narzędziami,

za pomocą których tworzymy jakość naszego życia.

za pomocą których tworzymy jakość naszego życia.

W jakim świecie chcemy żyć?

I wiecie co?

Nawet jeśli uznajemy

sztukę i naukę za zupełnie niezależne,

te dziedziny na siebie oddziałują

i obie nie są wolne od problemów.

Stworzyłam projekt S.E.E.ing the Future:

Nauka, Inżynieria, Edukacja,

którego celem było znalezienie drogi

najbardziej efektywnego wykorzystania środków publicznych.

Zaangażowaliśmy rozmaitych naukowców.

Przybyli do Dartmounth College, gdzie nauczałam,

gdzie wraz z teologami i finansistami

gdzie wraz z teologami i finansistami

rozmawiali na temat problemów finansowania badań

z zakresu nauki i inżynierii.

Najistotniejszym wynikiem tych rozmów

było wyłonienie pomysłów silnie nawiązujących do sztuki.

było wyłonienie pomysłów silnie nawiązujących do sztuki.

Zaczęli oni od stwierdzenia,

że okoliczności, w jakich obecnie znajdują się

nasze nauki ścisłe i techniczne,

które dały nam pozycje światowych liderów,

są inne niż w latach '40, '50, '60,

czy '70, kiedy osiągnęliśmy ten status.

Dziś nie stajemy już

w szranki z faszyzmem,

ani sowieckim komunizmem.

Tamta rywalizacja nie była czysto militarna,

miała również aspekt socjalny

i polityczny,

co pozwoliło nam sięgnąć w kosmos,

by udowodnić,

że nasz system społeczny jest lepszy.

Kolejną rzeczą, nad którą debatowali

była infrastruktura wspomagająca nauki,

a która traci na aktualności.

Uniwersytety, uczelnie, małe i średnie

krajowe placówki naukowe

mają przestarzałe pracownie.

A tam własnie kształcimy większość

pracowników naukowych i badaczy,

a także nauczycieli.

Media również nie wspomagają

rozpowszechniania informacji

ponad te najbardziej przyziemne i bezmyślne.

ponad te najbardziej przyziemne i bezmyślne.

Pseudo-nauka, kręgi w zbożu,

sekcje kosmitów, nawiedzone domy, katastrofy.

Tym się nas karmi.

Nie są to informacje konieczne do codziennego życia

i czynnego udziału

w demokratycznym państwie.

Stwierdzono również, że zaszła zmiana

w korporacyjnej mentalności.

Podczas gdy rząd zawsze przeznaczał środki

na podstawowe badania naukowe,

liczyliśmy również na przedsiębiorstwa

w tej kwestii.

Jednak obecnie firmy wkładają więcej zapału

w krótkoterminowe projekty rozwoju produktów,

w krótkoterminowe projekty rozwoju produktów,

niż w podstawowe badania naukowe i technologiczne.

Także edukacja stoi w miejscu.

W edukacji podstawowej rezygnuje się

z zajęć praktycznych w pracowniach.

Komputer ma zastąpić

mieszanie chemikaliów

czy uprawianie roślin.

Maleją fundusze rządowe,

czego wymówką

ma być zaangażowanie korporacji,

co nie jest zgodne z prawdą.

Fundusze rządowe powinny chociaż uznać

koszty i korzyści w zakresie podstawowych nauk

oraz badań technologicznych.

Musimy uznać naszą odpowiedzialność

jako globalnych obywateli tego świata.

Musimy zatroszczyć się o edukację.

Musimy dziś zadbać o to,

by zapewnić wykształcenie

pozwalające na zrozumienie wagi tych rzeczy.

Musimy wspierać

potencjał nauki.

Nie oznacza to, że musimy to robić jednotorowo,

albo z góry przewidywać potencjalne efekty.

albo z góry przewidywać potencjalne efekty.

Musimy tylko wspierać potencjał

oraz intelektualną ciekawość, która się z tym wiąże.

Tego typu analogie znajdziemy też w sztuce.

Rywalizacja z zespołem baletowym Bolszoj

Rywalizacja z zespołem baletowym Bolszoj

dla zespołów Joffrey i New York City

była bodźcem do ciągłego rozwoju.

Krajowa infrastruktura muzealna, teatralna

i kinematograficzna zanika.

Mamy za to więcej

stacji telewizyjnych ze skąpą ramówką,

wydajemy coraz więcej

na przeróbki starych programów telewizyjnych.

na przeróbki starych programów telewizyjnych.

Fundusze z korporacji na rzecz sztuki

polegają często na tym,

że wymagają od artystów

by ich produkt był integralną częścią dzieła.

by ich produkt był integralną częścią dzieła.

Nasze stadiony są nazywane

przez korporacje.

W Huston zastanawiamy się

co zrobić w przypadku Enron Stadium.

(Śmiech) Sztuki piękne

znikają z programów szkolnych.

Rząd wydaje się redukować

programy na rzecz edukacji.

Powinniśmy się zatrzymać i zastanowić,

co takiego staramy się osiągnąć

na tym polu?

Potrzebujemy ożywienia nauki i sztuki.

Na tym musimy się skupić.

Opowiem teraz krótko, co robię ja.

(Oklaski)

Chcę wam opowiedzieć, co robię

odkąd poczułam potrzebę

połączenia pewnych pomysłów,

które z czasem przychodziły mi do głowy.

Jedną z nich

jest potrzeba usunięcia

podziału pomiędzy umysłem a ciałem.

Moja matka zawsze mawiała,

że trzeba być spostrzegawczym,

znać swoje ciało i umysł.

Jako tancerka miałam niesamowite przeświadczenie

wiedzy na temat swojego ciała,

które było dla mnie czymś oczywistym.

Później poszłam do szkoły medycznej,

gdzie wymagano ode mnie

zawierzeniu wiedzy maszyny.

Kiedy zadawałam pacjentom pytania,

wiele osób mówiło mi:

"Nie bierz tego pod uwagę".

Wiadomo, że pacjenci

lepiej znają swoje ciała,

ale dziś staramy się pozbawić ich tego przekonania.

Musimy pogodzić

wiedzę pacjenta na temat własnego ciała

z lekarskimi pomiarami.

Ktoś już tu mówił

o mierzeniu emocji

i wykorzystaniu maszyn

w celu powstrzymywania nas od aktów szaleństwa.

w celu powstrzymywania nas od aktów szaleństwa.

Nie powinniśmy używać maszyn

do pomiarów wściekłości na drodze,

by potem hamować jej przejawy.

Może maszyny będą pomocne

przy rozpoznaniu tej przypadłości,

byśmy nauczyli się kontrolować ją sami.

Powinniśmy być w stanie rozpoznać to i bez maszyn.

Martwi mnie też kwestia tego,

Martwi mnie też kwestia tego,

jak wzmocnić naszą samoświadomość

jako ludzi, jako żywych organizmów.

Michael Moschen mówił o tym,

jak nauczać i uczyć się

odczuwania oczami i patrzenia rękami.

Jest wiele możliwości wykorzystania zmysłów.

Oto czego musimy się nauczyć.

Oto czego musimy się nauczyć.

Chcę wykorzystać

bioinstrumentarium,

narzędzia pomagające zmysłom w różnych czynnościach.

Tym się obecnie zajmuję

w ramach BioSentient Corporation.

Pomyślałam, że muszę to trochę zareklamować,

ponieważ jestem przedsiębiorcą - a to ktoś,

kto robi co chce, bo stać go na to,

kto robi co chce, bo stać go na to,

by nie szukać prawdziwej pracy.

(Śmiech) To właśnie robię

w ramach BioSentient Corporation, próbuję zrozumieć

w jaki sposób integrować różne dziedziny.

Pozwólcie, że zakończę

moim osobistym życzeniem dotyczącym przyszłości,

że nastąpi całkowite zintegrowanie

tego co intuicyjne i analityczne.

Sztuka i nauka nie są rozdzielnymi dziedzinami.

Podczas licealnych lekcji fizyki

nauczycielka trzymała w powietrzu piłkę,

i mówiła, że ma ona potencjalną energię,

i mówiła, że ma ona potencjalną energię,

ale nic się nie wydarzy,

dopóki się jej nie upuści i nie zmieni stanu.

Lubię myśleć o ideach jako potencjalnej energii.

Są wspaniałe, ale nic się nie wydarzy,

dopóki nie podejmie się ryzyka

podjęcia akcji.

Ta konferencja jest przepełniona

wspaniałymi ideami.

Wymieniamy się pomysłami

z wieloma osobami, ale nic się nie stanie,

jeśli nie zdecydujemy się wcielić ich w życie.

Musimy ożywić dzisiejszą sztukę i naukę,

wziąć odpowiedzialność za przyszłość,

wziąć odpowiedzialność za przyszłość,

skończyć z wymówkami o zyskach firmy,

chować za frazami: 'to tylko biznes', 'artysta', czy 'akademik'.

chować za frazami: 'to tylko biznes', 'artysta', czy 'akademik'.

Oto jak oceniać swoje działania.

Mówiłam o balansie pomiędzy

intuicją i analizą.

Fran Lebowitz, mój ulubiony cynik,

twierdzi, że są trzy kwestie

warte rozważenia.

Odniosę je do tematu wystąpienia.

"Czy jest to atrakcyjne?"

To właśnie intuicja.

"Czy jest to zabawne?" - to analiza.

"Czy zna swoje miejsce?"

Równowaga. Dziękuję bardzo.

(Oklaski)