Aldatmayı yeniden ele alma...aşık olmuş herkes için bir konuşma

Aldatma nihai ihanet. Ama olmak zorunda mı? İlişki terapisti Esther Perel insanların neden aldattığı konusunu ve aldatmanın neden bu kadar travmatik olduğunu ele alıyor: çünkü duygusal güven hissimizi tehdit ediyor. Aldatmada, beklemedik bir şey görüyor-- özlem ve kaybın ifadesi. Şimdiye kadar aldatılmış ya da aldatmış olan ya da, ilişkileri anlamak için sadece yeni bir perspektif kazanmak isteyen herkes için mutlak izlenilmesi gereken bir konuşma.

Neden aldatırız?

Ve mutlu çiftler neden aldatır?

Ve 'aldatma' tam olarak ne
anlama gelmektedir?

Bu, bir çıkma, bir aşk hikayesi,
paralı seks, sanal bir sohbet odası,

mutlu sonla biten bir mesaj mıdır?

Neden erkeğin can sıkıntısı ve yakınlık
korkusuyla aldattığını düşünürken,

kadının yalnızlık ve yakınlığa duyduğu
açlıktan dolayı aldattığına inanırız?

Ve aldatma her zaman bir
ilişkinin sonu mu demek?

Son 10 yıldır, dünyanın
dört bir yanını dolaşıyorum

ve sadakatsizlik yüzünden paramparça olmuş

yüzlerce çiftle yoğun bir şekilde
çalıştım.

Bir çiftin elinden ilişkilerini,

mutluluklarını ve çift olarak
kimliklerini çalabilecek

basit bir suç eylemi vardır ki
Bu da; aldatmadır.

Ve buna rağmen, bu olağanüstü yaygın
davranış çok az anlaşılmış durumda.

Bu yüzden bu konuşma,
aşık olmuş herkes içindir.

Aldatma evliliğin keşfinden beri
var olmuştur,

keza, ona yönelik tabu da.

İşin aslı, aldatma, evliliğin sadece
umut edebileceği bir dirence sahip,

öyle ki, bu incilde iki kez yinelenen

tek emirdir:

Birisi yapılması, diğeri ise
sadece düşünülmesi hakkında.

(Gülüşmeler)

Öyleyse, evrensel olarak
yasak olan yine de evrensel

olarak uygulanan bir şeyi
nasıl bağdaştırabiliriz?

Tarih boyunca, erkekler, hiç bir
cezası olmaksızın aldatmak için

neredeyse ehliyete sahip olmuşlardır

ve arayış ihtiyaçları, bir takım
biyolojik ve evrimsel teori

tarafından desteklenmiştir,

bu yüzden çifte standart aldatmanın
kendisi kadar eskidir.

Ancak, çarşafın altında gerçekte neler
oluyor kim bilebilir ki, değil mi?

Çünkü konu seks olunca,

erkekler üzerindeki baskı
övünme ve abartmaya yönelikken,

kadınlar üzerindeki baskı
gizleme, indirgeme ve inkara yöneliktir,

ki bu kadının yoldan çıktığı için
öldürülebileceği 9 ülkenin halen varolduğu

düşünüldüğünde çok da şaşırtıcı değil.

Eskiden, tek eşlilik, bir insan için
yaşam boyu tek bir kişi demekti.

Bugün tek eşlilik, her defasında
tek bir kişi demek.

(Gülüşmeler)

(Alkış)

Demek istediğim, pek çoğunuz muhtemelen;

"Tüm ilişkilerimde tek eşliyim"
demektedir.

(Gülüşmeler)

Eskiden evlenir

ve ilk kez birlikte olurduk.

Ama şimdi evleniyoruz ve

başkalarıyla birlikte olmayı kesiyoruz.

İşin aslı tek eşliliğin
aşkla hiç alakası yok.

Erkek, ortadakilerin kimin
çocuğu olduğunu ve

öldüğünde ineği kimin alacağını

bilmek için kadının sadakatına güvendi.

Şimdi, herkes insanların yüzde kaçının

aldattığını bilmek istiyor.

Bana bu konferansa ayak bastığımdan
beri bu soru soruluyor.

(Gülüşmeler)

Bu sizin için geçerli.

Ancak aldatmanın tanımı
genişlemeye devam ediyor:

cinsel içerikli mesaj yollama, porno
izleme, tanışma programlarında

gizlice aktif kalma.

Bu yüzden, neyin aldatma sayılacağına
dair evrensel olarak herkesçe

kabul edilen ortak bir tanım olmadığından,

tahminler oldukça değişir;
yüzde 26'dan yüzde 75'e kadar.

Ancak, bir de bunun üstüne,
ayaklı tezatlıklar abideleriyiz.

Yani %95'imiz eşimize aldatma
konusunda yalan söylemenin

gerçekten çok kötü bir şey
olduğunu söyleyecektir,

ama aşağı yukarı bir o
kadarımız da eğer

aldatırsak, tam olarak bunu
yapacağını söyleyecektir.

(Gülüşmeler)

Şimdi, ben aldatmanın bu
tanımını beğeniyorum:

3 önemli öğeyi içeriyor:

gizli bir ilişki,
ki aldatmanın çekirdek yapısıdır;

bir miktar ya da daha fazla
duygusal bir bağ;

ve cinsel bir simya.

Ki simya buradaki önemli kelime,

çünkü buradaki erotik heyecan
öyle ki sadece düşlediğin bir öpücük

gerçekte saatlerce birlikte olmak kadar

güçlü ve etkileyici olabilir.

Marcel Proust'un dediği gibi,

Aşktan sorumlu olan bizim hayal
gücümüzdür, diğer insan değil.

Yani, aldatmak hiç bu kadar kolay
olmamıştı

ve bir sır saklamak
hiç bu kadar zor olmamıştı.

Ve aldatma hiç bu kadar
psikolojik bir bedele mal olmamıştı.

Evliliğin ekonomik bir yatırım olduğunda,

aldatma bizim ekonomik
güvenliğimizi tehdit ederdi.

Ancak madem şimdi evlilik
romantik bir düzenleme,

aldatma bizim duygusal
güvenliğimizi tehdit ediyor.

Ironik bir şekilde, yasak ilişkiye
başvurduğumuzda---

bu saf aşkı aradığımız yerdi.

Ancak, şimdi aşkı evlilikte aradığımızdan,

aldatma onu mahvediyor.

Aldatmanın günümüzde farklı olarak
incitebileceğini düşündüğüm 3 yol var:

Romantik bir idealimiz var ki bu ideal
bizi bitip tükenmez tüm ihtiyaçlarımız

için tek bir kişiye yöneltiyor:

en büyük aşkım, en yakın arkadaşım,

en iyi ebeveyn, güvenilir sırdaşım,

duygusal destekçim,
zihinsel olarak eşitim ol.

Ve ben O'yum: Seçilmiş, eşsiz,

Vazgeçilmezim, yerine koyulamazım,

'İşte O'yum'

Ve aldatma böyle olmadığını söylüyor.

Bu en büyük ihanet.

Aldatma aşkın olağanüstü
hevesini parçalar.

Ama her ne kadar tarih boyunca,
aldatma her zaman acı verici idi ise de,

günümüzde genellikle travmatik,

çünkü benlik algımızı tehdit eder.

Bu yüzden hastam Fermando, virüsü kapmış
durumda.

''Yaşamımı anladığımı sanıyordum,

Kim olduğunu bildiğimi sanıyordum, çift
olarak kim olduğumuzu ve kim olduğumu.

Şimdi her şeyi sorguluyorum' diyor.

Aldatma--- güven ihlali,
bir kimlik krizi.

"Sana bir daha asla güvenebilir miyim?"
diye soruyor.

"Bir daha asla birine güvenebilir miyim?"

Ve bu da benim hastam Heather'in
Nick'le hikayesi hakkında

benimle konuşurken, bana söylediği.

Evli, iki çocukları var.

Nick bir iş gezisine daha yeni çıkmış

ve Heather O'nun iPadi ile
oğlanlarla oynarken

ekranda beliren mesajı görüyor:

"Seni görmek için bekleyemem"

Tuhaf, diye düşünür, daha
yeni görüşmüştük.

Ve sonra bir mesaj daha:

"Seni kollarımla sarmak için bekleyemem."

Ve Heather anlar ki

mesajlar onun için değil.

Bana babasının da aldattığını söylüyor,

ama annesi, cepte bir küçük fiş ve

yakasında bir parça ruj bulmuş.

Heather, olayı eşmeye başlar,

yüzlerce mesaj bulur,

fotoğraflar alınıp verilmiş,
ve arzular ifade edilmiş.

Nick'in iki yıllık sadakatsizliğinin
canlı detayları

gerçekte gözlerinin önünde ortaya dökülür,

Bu beni düşündürdü:

Dijital çağda sadakatsizlik
binlerce kesik darbesiyle ölmek demek.

Ama yine de bu günlerde yüzleştiğimiz
başka bir paradoks daha var.

Bu romantik ideal yüzünden,

eşimizin sadakatine eşi görülmemiş
bir hevesle güveniyoruz.

Ama yoldan çıkmaya böylesine
hazır olduğumuz başka bir zaman da yoktu

ve bu günümüzde yeni arzularımız
olduğundan değil,

nedeni, öyle bir çağda yaşıyoruz ki

arzularımızın peşinden koşmaya hakkımız
olduğunu düşünüyoruz,

çünkü mutlu olmayı hak ettiğimiz
kültür bu.

ve eğer geçmişte mutsuz olduğumuz için
boşanıyorduysak

bugün daha mutlu olabileceğimiz
için boşanıyoruz.

Ve eğer boşanma bir sürü utanca
neden oluyorduysa,

bugün, ayrılabilecekken kalmayı
tercih etmek

utanılacak yeni durum.

Bu yüzden Heather, arkadaşlarıyla
konuşamaz çünkü

halen Nick'i sevdiği için
onu yargılamalarından korkuyor

ve nereye dönse,
aynı tavsiyeyi alıyor:

Onu terk et. Köpeği şaşırt.

Ve durum tersi olsaydı,
Nick aynı durumda olacaktı.

Kalmak yeni utanç kaynağı.

Öyleyse, boşanabiliyorsak,

neden halen aldatıyoruz?

Şimdi, tipik varsayım,
eğer bir insan aldatıyorsa,

ya ilişkinizde, ya da sizde
bir sorun olduğu şeklinde.

Ama milyonlarca insanın hepsi
patolojik olamaz.

Mantık şu: Eğer evde ihtiyacın olan
herşeye sahipsen,

başka bir yerde arayışa gerek yok,

mükemmel bir evlilik diye
bir şey olduğunu varsayarsak,

bu bizi arayış arzumuza karşı
duyarsız kılacaktır.

Peki ya tutkunun belirli
bir raf ömrü varsa?

Ya bazı şeyler varsa ki
iyi bir ilişki bile

asla karşılayamazsa?

Eğer mutlu insanlar bile aldatıyorsa,

bu neyle ilgili?

Gerçekten birlikte çalıştığım
insanların büyük çoğunluğu

hiç de kronik zampara değiller.

Bunlar genellikle düşüncelerinde
gönülden tek eşli insanlar

ve en azından eşleri için.

Ancak kendilerini değerleri ve
davranışları arasında

bir ikilem yaşarken buluyorlar.

Bunlar aslında onlarca yıl
eşlerine sadık kalmış insanlar,

ancak bir gün bir çizgiyi aşıyorlar ki

asla geçeceklerine inanmadıkları çizgiyi

ve herşeyi kaybetme riskine karşılık.

Peki ya hangi ışıltının karşılığında?

Sadakatsizlik ihanet davranışıdır ve

aynı zamanda istek ve kaybın
ifadesidir de.

Aldatmanın merkezinde,
genellikle bulacağınız

duygusal bir bağ için, yenilik için,

özgürlük için, bağımsızlık için,
cinsel yoğunluk için özlem ve istektir,

kaybettiğimiz parçamızı yeniden
bulmak için bir dilek ya da

trajedi ya da kayıp sonucu yitirdiğimiz
yaşam enerjisini geri getirme çabasıdır.

Başka bir hastamı düşünüyorum, Priya,

mutlu bir evliliğe sahip,

kocasını seviyor

ve onu asla incitmek istemiyor.

Ancak aynı zamanda bana ondan

ne bekleniyorsa her zaman
yerine getirdiğini söylüyor:

iyi kız, iyi eş, iyi anne,

göçmen ebeveynlerine bakıyor.

Priya, Sandy kasırgasından sonra
avlusundaki ağaçları temizleyen

bahçıvana aşık oluyor.

Ve kamyonu ve dövmeleriyle
ondan tamamıyla farklı biri.

Ama 47'sinde, Priya'nın sadakatsizliği
hiç yaşamadığı ergenliğiyle ilgiliydi.

Ve onun hikayesinin benim için
vurguladığı şey şudur ki; bir başkasının

bakışlarını aradığımızda, arkamızı
döndüğümüz her zaman eşimiz değil de,

bizim dönüştüğümüz halimiz olduğudur.

Ve bu bir başka insanı aradığımızdan
değil de daha çok

başka bir ben aradığımız içindir.

Dünyanın her yerinde,

aldatan insanların bana
söylediği bir söz var.

Canlı hissediyorlar.

Ve genellikle bana yakınlarda
yaşadıkları bir kayıptan bahsederler..

ölen bir ebeveyn,

ve çok erken ayrılan bir arkadaş,

doktordan kötü haber.

Ölüm ve ölümlülük, genellikle
sadakatsizliğin gölgesinde yaşar,

çünkü onlar bu tür soruları oluştururlar.

Bu kadar mı? Daha fazlası var mı?

Başka bir 25 yıl daha böyle mi
devam edeceğim?

O şeyi tekrar bir daha yaşayacak mıyım?

Ve bu beni düşündürdü ki,
belki de bu sorular

insanları çizgiyi aşmaya
sürüklüyordur,

ve belki bazı aldatmalar ölümlülüğü
yenme çabasıdır,

ölüme bir panzehir.

Ve düşünebileceğinizin aksine,

aldatmalar cinsellikle çok daha az;
ve istekle çok daha ilgilidir:

dikkat isteği,
özel hissetme isteği,

önemli hissetme isteği.

Ve aldatmanın en temel yapısı,

sevdiğine asla ulaşamayacağın
gerçeği,

isteğinizi canlı tutar.

Bu kendi başına bir istek makinesi,

eksiklik, belirsizlik yüzünden,

sahip olamayacağını,
isteyip durmana neden olur.

Şimdi muhtemelen bazılarınız

açık ilişkilerde aldatma olmaz
diye düşünüyor,

ama olur.

İlk olarak, tek eşlilik hakkında konuşma
sadakatsizlik hakkında

konuşma ile aynı şey değil.

Ancak gerçek şu ki,
cinsel partnerımızı

seçme özgürlüğüne sahip olduğumuzda bile,

halen yasak olanın gücü
tarafından cezbedilmiş görünüyoruz,

eğer yapmamamız gerekeni
yaparsak, o zaman

gerçekten istediğimiz bir şeyi
yapıyor hissediyoruz.

Ve hastalarımdan zaten bayağı bir
bahsettim

eğer ki ilişkilerinde sadakatsizliklerinde
gösterdikleri

cesaretin,
hayal gücünün ve şevkin

10'da birini gösterebilselerdi

beni görmelerine tahminen
asla gerek olmazdı.

(Gülüşmeler)

Öyleyse, bir aldatmadan nasıl iyileşilir?

Arzu derinlere işler.

İhanet derinlere işler.

Ancak, iyileştirilebilir.

Ve bazı aldatmalar bağda zaten

ölmekte olan ilişkiler için ölüm
habercisidir.

Ancak diğerleri bizi yeni
olasılıklara doğru sarsacaktır.

Gerçek şu ki, aldatmayı yaşamış olan

çiftlerin çoğunluğu bir arada
kalırlar.

Ancak, bazıları zar zor ayakta kalacaklar,

ve diğerleri bir krizi sahiden
olanağa çevirecekler.

Bunu üretken bir deneyime
dönüştürmeyi başaracaklardır.

Ve ben gerçekten bunun aldatılan
eş için daha geçerli olduğunu düşünüyorum,

ki genellikle dedikleri,

'Sence ben daha fazla istemez miydim?

Ama bunu yapan ben değilim."

Ama madem şimdi aldatma ortaya çıktı,

onlar da, daha fazla istemeye başlarlar,

ve artık olanı olduğu gibi
bırakmak zorunda değildirler

ki bu onlar için de çok iyi
gitmiyor olabilir, ayrıca.

Fark ettiğim şu ki, pek çok çift,

aldatmanın hemen arkasından,

bu yeni düzensizlik yüzünden- ki
gerçekte yeni bir düzene neden olabilir,

onlarca yıldır yapmadıkları
derinlikte dürüst ve açık

konuşmalar yapacaklardır.

Ve, cinsel olarak ilgisiz
olan çiftler,

birden kendilerini öyle arzuyla
aç bulurlar ki,

bunun nerden geldiğini bilmezler.

Kaybetme korkusuyla ilgili
bir şey isteği yeniden canlandıracak

ve tamamıyla yeni bir çeşit gerçekliğe
neden olacaktır.

Öyleyse, bir aldatma ortaya çıktığında,

bir çiftin özellikle yapabileceği
şeyler nelerdir?

Travmadan iyileşmenin saldırganın
yanlışını kabul ettiğinde

başladığını biliyoruz.

Bu yüzden, aldatan eş için,

Nick için,

bir olasılık aldatmaya son vermek,

ancak diğeri çok önemli,
karısını incitmenin yaratttığı

suçluluk ve acıma hissinin ifade edilmesi.

Ancak gerçek şu ki

fark ettiğim, aldatan insanların
pek çoğunun eşlerini

incittikleri için fena halde
suçlu hissedebildikleri,

ancak aldatma deneyiminin kendisi
hakkında suçlu hissetmedikleridir.

Ve bu ayrım önemli.

Ve Nick, ilişki için gözü açık olmalı.

Bir süre için, sınırların
koruyucu haline gelmesi gerekiyor.

Bunu tartışmaya açmak onun sorumluluğu,

çünkü eğer bunun hakkında düşünürse

Heather'ı obsesyondan kurtarabilir,

ve aldatmanın unutulmadığından
emin olarak, bu sayede

güveni tekrar oluşturmaya başlayabilir.

Ancak Heather için,

ya da aldatılan eş için,

tekrar öz-değer hissini oluşturacak
şeyler yapmak önemli,

kendini sevgi ve yaşamda anlam,
heyecan ve kimliği

yeniden inşa edecek arkadaş ve
etkinliklerle donatmak.

Ama daha da önemlisi,

aşağılayıcı detaylar için merakı
frenlemek---

Neredeydin? Onu nerede yaptın?

Ne sıklıkla? Yatakta benden iyi mi?--

sadece daha fazla acıya neden
olan sorular

ve gece uykunuzu kaçıran.

Ve bunun yerine, benim araştırmacı
sorular dediğime geçin,

anlam ve güdüleri ortaya
çıkaracak türden olanlar--

Bu ilişki senin için ne anlama geliyordu?

Benimle artık yapamadığın
orada deneyimlediğin

ya da ifade ettiğin ne vardı?

Eve geldiğinde ne hissediyordun?

Bizim hakkımızda değer
verdiğin ne var?

Bittiğine memnun musun?

Tüm aldatmalar bir ilişkiyi
yeniden tanımlayacaktır

ve her bir çift aldatmanın

mirasının ne olacağını belirler.

Ancak aldatmalar burada kalıcı
ve bir yere gittikleri yok.

Ve aşk ve arzunun ikilemleri,

bunlar siyah beyazlı, iyi kötülü
ve saldırgan ve kurbanlı

basit cevaplar oluşturmuyorlar.

Bir ilişkideki ihanet
pek çok şekilde olabilir.

Eşimizi pek çok şekilde
aldatırız:

hor görmeyle, ihmalle,

umursamamayla, şiddetle.

Cinsel ihanet birinin eşini
incitmesinin sadece bir yolu.

Diğer bir deyişle, bir ihanetin kurbanı

her zaman evlilikteki kurban değil.

Şimdi, beni dinlediniz,

ve ne düşündüğünüzü biliyorum:

Fransız aksanına sahip,
aldatmadan yana olmalı.

(Gülüşmeler)

Bu yüzden, hatalısınız.

Fransız değilim.

(Gülüşmeler)

(Alkış)

Ve aldatmayı da desteklemiyorum.

Ancak bir aldatmadan iyi bir
şey çıkabileceğini düşündüğümden,

sıklıkla bu tuhaf soruya
maruz kalmaktayım:

Hiç tavsiye eder miyim?

Bir kere, aldatmanızı, kanser
olmanızı tavsiye ettiğimden

daha fazla tavsiye edemem,

ve yine de biliyoruz ki
hasta olan insanlar

sıklıkla hastalıklarının nasıl yeni bir
perspektif kazandırdığından bahsederler.

Bu konferans için geldiğimden beri
aldatma hakkında konuşacağımı

söylediğimde bana sorulan ana soru
destekliyor muyum, karşı mıyım?

Cevabım "Evet".

(Gülüşmeler)

aldatmalara ikili perspektiften
bakıyorum:

acı ve ihanet bir yanda,

gelişme ve öz-keşif öbür yanda---

sana ne yaptığı ve
senin için ne anlama geldiği.

Bu yüzden bir çift bana
ortaya çıkmış bulunan bir

aldatma sonrası geldiğinde,

onlara genellikle şunu söylerim:

Bugün Batı Dünyasında,

çoğumuz iki ya da üç
ilişki ya da

evlilik yaşayacağız,

ve bazılarımız bunu aynı kişi ile yapacak.

İlk evliliğiniz bitti.

Bir sonrakini birlikte
yaratmak ister misiniz?

Teşekkür ederim.

(Alkış)