-
Λυκίδου Κυριακή
-
Μια φορά και έναν καιρό..
-
ήταν ένα μικρό κορίτσι
-
που έχασε τη μητέρα και τον πατέρα του
-
Και ήταν τόσο φτωχό
-
που δεν είχε δωμάτιο να μείνει.
-
ούτε κρεβάτι να κοιμηθεί
-
και τίποτα άλλο εκτός από τα ρούχα του
-
και ένα κομμάτι ψωμί στο χέρι
-
Επειδή το παραμέλησαν όλοι
-
έφυγε αναζητώντας την τύχη του
-
Εκεί έξω συνάντησε έναν γέρο..
-
Και αυτός είπε :Δώσε μου κάτι να φάω
-
πεινάω τόσο πολύ
-
το κορίτσι του έδωσε το ψωμί που είχε
-
και του ευχήθηκε: Καλή όρεξη
-
έπειτα συνέχισε το δρόμο του
-
Μετά ήρθε ένα παιδί
-
γκρίνιαζε και είπε:
-
Πάγωσε το κεφάλι μου
-
χάρισέ μου κάτι να φορέσω
-
Και το κορίτσι του έδωσε το σκουφί
-
Περπατώντας λίγο συνάντησε ένα άλλο παιδί
-
αυτό δεν είχε πανωφόρι και κρύωνε
-
και του έδωσε τη ζακέτα του
-
Λίγο αργότερα ήρθε ένα άλλο παιδί
-
ζητούσε μια φούστα
-
Και του την έδωσε
-
Τελικά έφτασε στο δάσος μα είχε νυχτώσει
-
Εκεί συνάντησε πάλι ένα παιδί
-
Αυτό παρακαλούσε να του δώσει το πουκάμισο
-
Και το καλό κορίτσι σκέφτηκε :
-
Είναι νύχτα,ποιος θα με δει;
-
και το έβγαλε και το έδωσε στο παιδάκι
-
Έτσι όπως στεκόταν και δεν είχε πια τίποτα
-
ξαφνικά πέφτουν τα στέρια απ' τον ουρανό
-
Και ήταν όλα χρυσά τάληρα
-
Τί και αν έδωσε το πουκάμισο
-
τώρα είχε ένα καινούριο
-
από το καλύτερο ύφασμα
-
Μάζεψε όλα τα τάληρα
-
και ανταμείφθηκε έτσι
-
για όλες τις καλές του πράξεις....
