Sprawa znikających pszczół - Emma Bryce

Zobacz całą lekcję: http://ed.ted.com/lessons/the-case-of-the-vanishing-honeybees-emma-bryce

Przez ostatnią dekadę populacja pszczół w USA zmniejszyła się w zastraszającym tempie. Choć to straszna wiadomość dla wielbicieli miodu, pszczoły są też dla nas pomocne w znacznie ważniejszy sposób - zapylają nasze plony. Emma Bryce śledzi potencjalne przyczyny tego powszechnego spadku liczebności pszczelich kolonii.

Lekcja: Emma Bryce, animacja: Lillian Chan.

Jest pewna przyrodnicza zagadka,

która zaczyna się od błahego szczegółu.

Odkrywa on jednak katastrofę
na skalę światową.

Pewnego dnia miód,
którym smarujesz kromkę,

stanie się droższy.

Zamiast przerzucić się na dżem,

postanawiasz zgłębić sprawę
wzrostu cen.

To, co odkryjesz, jest szokujące.

Liczba pszczół domowych w USA

spada w zastraszającym tempie.

Spadek ten jest zbyt duży

jak na zwykłe przyczyny
ich śmierci:

choroby, pasożyty czy głód.

Najczęściej z ula giną
prawie wszystkie pszczoły,

prócz samotnej królowej
i kilku ocalałych.

Ul jest pełen nietkniętych zapasów
i nienarodzonych larw,

jakby dorosłe osobniki porzuciły je,
nie czekając na wyklucie.

Ale co najdziwniejsze,

nie widać w pobliżu ciał
ani umierających pszczół.

Albo zapomniały drogi powrotnej do ula,

albo po prostu zniknęły.

Te tajemnicze zniknięcia to nic nowego.

Ludzie zbierają miód od wieków.

Ale dopiero europejscy osadnicy
w XVII wieku

sprowadzili podgatunek Apis mellifera,

udomowioną pszczołę miodną.

Od XIX wieku

pszczelarze odnotowali kilka
masowych znikań pszczół,

nadając im enigmatyczne imiona:

choroba powodująca znikanie,
wiosenne kurczenie się kolonii,

czy jesienne załamanie.

Ale gdy w 2006 roku straty dotknęły

ponad połowę uli w USA,

zjawisko to otrzymało nową nazwę:

masowe wymieranie pszczół.

Najbardziej przerażające nie jest to,

że będziemy musieli
słodzić herbatę cukrem.

Hodujemy pszczoły dla miodu,

ale też zapylają one plony
na skalę przemysłową,

wspomagając ponad 1/3
amerykańskiej produkcji żywności.

Kto jest sprawcą tej katastrofy?

Oto możliwi winowajcy.

Dowód rzeczowy A: Szkodniki i choroby.

Osławiony pasożyt to pajęczak Varroa,
niewielki, czerwony owad.

Nie tylko atakuje kolonie,

ale też przenosi patogeny hamujące wzrost

i skracające życie pszczół.

Dowód rzeczowy B: Genetyka.

Królowa jest podstawą zdrowego ula.

Niestety, miliony królowych
w komercyjnych ulach

pochodzą od zaledwie kilku matek,

co powoduje zmniejszenie
różnorodności genetycznej

i osłabienie systemu obronnego
wobec patogenów i szkodników.

Dowód rzeczowy C: Chemikalia.

Pestycydy stosowane
w komercyjnych ulach i na uprawach

mogą dostać się do pokarmu i wody pszczół.

Naukowcy odkryli, że niektóre pestycydy

niszczą ich zdolność tworzenia miodu

Mamy więc akta pełne tropów,

ale żadnych kluczowych dowodów.

Naukowcy faktycznie są detektywami

i mierzą się ze sprzecznymi opiniami
w sprawie wymierania pszczół.

Zakładamy, że kilka czynników
stanowi przyczynę.

Pszczoły niekoniecznie są
zagrożone wyginięciem,

ale ich mniejsza ilość to
mniej zapylania i droższa żywność.

Naukowcy muszą rozwikłać tę sprawę.

Bo choć mniej miodu może
popsuć nam humor,

niedobory w rolnictwie
mogą stanowić poważny problem.