Return to Video

Een liefdesgedicht voor eenzame priemgetallen

  • 0:01 - 0:04
    Mijn naam is Harry Baker.
    Harry Baker is mijn naam.
  • 0:04 - 0:09
    Als jij ook Harry Baker heette,
    deelden we die naam.
  • 0:09 - 0:10
    (Gelach)
  • 0:10 - 0:12
    Een kleine inleiding.
  • 0:13 - 0:14
    Ik ben dus Harry.
  • 0:14 - 0:17
    Ik studeer wiskunde en schrijf gedichten.
  • 0:17 - 0:21
    Ik wil beginnen met een
    liefdesgedicht over priemgetallen.
  • 0:21 - 0:23
    (Gelach)
  • 0:24 - 0:26
    De titel is '59'.
  • 0:26 - 0:28
    Ik wilde het aanvankelijk
    'prime time love' noemen.
  • 0:29 - 0:31
    Die reactie is waarom ik me bedacht.
  • 0:31 - 0:33
    (Gelach)
  • 0:33 - 0:35
    '59' dus.
  • 0:37 - 0:39
    59 ontwaakt aan de
    verkeerde kant van het bed.
  • 0:39 - 0:42
    Beseft dat al zijn haar
    aan één kant zit.
  • 0:42 - 0:46
    Net binnen de minuut snapt hij
    dat het komt door hoe hij sliep.
  • 0:46 - 0:48
    Hij vindt wat kleren en kleedt zich.
  • 0:48 - 0:51
    Na een steelse blik in de spiegel
    is hij licht geïmponeerd
  • 0:51 - 0:53
    over zijn ruwe franje,
    zo ongedwongen nonchalant.
  • 0:53 - 0:56
    Een blik uit het raam
    biedt hem duizelingwekkend zicht
  • 0:56 - 0:57
    op 60 van de overkant.
  • 0:58 - 1:00
    60 was oogverblindend.
  • 1:00 - 1:03
    Met fijn gevijlde nageltjes,
    gekleed tot in perfectie.
  • 1:03 - 1:04
    Nooit een ongepast geluid.
  • 1:04 - 1:08
    Onberispelijk, stipt op tijd
    en afgestemd op alles
  • 1:08 - 1:10
    met haar thermometer op 'super cool'.
  • 1:10 - 1:13
    59 wilde haar vertellen
    dat hij haar lievelingsbloem kende.
  • 1:13 - 1:16
    Hij dacht elke seconde, minuut,
    elk uur aan haar.
  • 1:16 - 1:19
    Maar wist dat het vergeefs was,
    geen schijn van kans.
  • 1:19 - 1:22
    Want al woonde ze aan de overkant,
    hun werelden verschilden.
  • 1:22 - 1:24
    59 bewonderde het ronde van 60
  • 1:24 - 1:29
    maar 60 vond 59 maar... oneven.
    (Gelach)
  • 1:31 - 1:36
    Een van zijn lievelingsfilms
    was '101 Dalmatiërs'.
  • 1:36 - 1:39
    Zij zag liever het vervolg.
  • 1:39 - 1:42
    Hij zwijmelde bij het idee
    van een 'onmogelijke liefde'.
  • 1:42 - 1:44
    Ze zouden dat onevene
    wel even vereffenen
  • 1:44 - 1:47
    want ze hadden elkaar...
    terwijl zij net als haar moeder dacht
  • 1:47 - 1:49
    dat dit partiële differentiaal
    onoplosbaar was.
  • 1:49 - 1:52
    En hoewel hij dacht:
    jongen denk toch na,
  • 1:52 - 1:54
    je wil per se het meisje
    met de stomme mama...
  • 1:54 - 1:56
    bood een simpele som troost.
  • 1:56 - 1:59
    Je haalt 59 weg bij 60,
    en wat rest is 'die ene'.
  • 1:59 - 2:02
    Na twee maanden mokken
  • 2:02 - 2:04
    vond hij na 61 dagen 61.
  • 2:04 - 2:07
    Zijn sleutels verloren,
    zijn ouders niet thuis,
  • 2:07 - 2:09
    dus op een dag na school
    betrad hij een huis.
  • 2:09 - 2:11
    Het huisnummer hing op half zeven
  • 2:11 - 2:13
    maar hij dacht dat fix ik wel even.
  • 2:13 - 2:15
    Toen ze hem binnenliet,
    begaf hij het ongeveer,
  • 2:15 - 2:18
    61 was als 60... met net een beetje meer.
  • 2:18 - 2:19
    (Gelach)
  • 2:19 - 2:23
    Ze had mooiere ogen,
    een toegankelijke smile,
  • 2:23 - 2:25
    en net als hij die ruwe franje,
    ongedwongen style,
  • 2:25 - 2:27
    En net als hij was
    alles binnen er een zootje,
  • 2:27 - 2:30
    en liep haar moeder
    graag rond in haar blootje.
  • 2:30 - 2:32
    Want zij was als hij en dus tof.
  • 2:32 - 2:35
    Hij dacht: ze vindt me vast leuk
    als ze ziet hoe ik ben,
  • 2:35 - 2:37
    Deze keer was anders,
    die meid was het einde.
  • 2:37 - 2:39
    Hij raapte moed
    en vroeg haar tal.
  • 2:39 - 2:45
    Ze zei: "Ik ben 61"...
    Hij grijnsde en zei: "Ik ben 59.
  • 2:45 - 2:47
    Vandaag was geweldig.
  • 2:47 - 2:49
    Wil je morgen bij mij?"
  • 2:49 - 2:50
    Ze zei: "Tuurlijk."
  • 2:50 - 2:52
    Zijn eigenzinnigheid trok haar
  • 2:52 - 2:54
    en dus stemde ze in.
  • 2:54 - 2:57
    Hij was uiteindelijk slechts
    één minuut te vroeg.
  • 2:57 - 2:59
    Dat maakte niet uit want
    zij was één minuut te laat.
  • 2:59 - 3:01
    Vanaf dat moment kletsten ze non-stop.
  • 3:01 - 3:04
    Dat ze van 'X-Factor' hielden,
    dat ze twee factoren hadden.
  • 3:04 - 3:08
    Dat dat niet uitmaakte,
    kenmerkendheid maakte hen beter.
  • 3:08 - 3:11
    Aan het einde van de avond
    wisten ze dat het voorbestemd was.
  • 3:11 - 3:14
    Op een dag had ze het over die bekakte 60.
  • 3:14 - 3:16
    59 keek naar zijn schoenen,
  • 3:16 - 3:18
    bloosde en zei: ik ben een oen en
  • 3:18 - 3:21
    de zin van die verliefdheid
    was dat wij elkaar vonden.
  • 3:21 - 3:23
    61 nam het goed op,
    was niet snel jaloers.
  • 3:23 - 3:26
    Ze keek hem in de ogen
    en vertelde hem teder
  • 3:26 - 3:31
    "Jij bent 59, ik 61, en samen
    zijn we dubbel wat 60 ooit kan zijn."
  • 3:31 - 3:34
    (Gelach)
  • 3:34 - 3:37
    59 had nu tranen in zijn ogen,
  • 3:37 - 3:39
    Was zo gelukkig met dit
    unieke meisje in zijn leven.
  • 3:39 - 3:41
    Hij zei haar:
    mijn essentie als priemgetal
  • 3:41 - 3:44
    is dat slechts één ander
    en ikzelf mijn hart kunnen delen.
  • 3:44 - 3:46
    En zijn hart behoorde haar toe.
  • 3:46 - 3:50
    Ze zei: "Dat geldt ook voor mij."
    Die films klopten maar half.
  • 3:50 - 3:52
    Dat was geen echte liefde,
    daar was amper iets van waar.
  • 3:52 - 3:56
    Als het over echte liefde ging,
    waren zij het ultieme priempaar.
  • 3:56 - 3:57
    Dank je wel.
  • 3:57 - 4:03
    (Applaus)
  • 4:09 - 4:10
    Dat was mijn eerste gedicht,
  • 4:10 - 4:15
    geschreven voor een
    priemgetallendichtavond. (Gelach)
  • 4:15 - 4:18
    Die bleek eigenlijk een
    priemgetallenwedstrijd te zijn.
  • 4:18 - 4:21
    Ik werd toen de
    priemgetallenwedstrijdwinnaar,
  • 4:21 - 4:25
    of zoals ik het meestal noem:
    een premier. (Gelach)
  • 4:25 - 4:28
    Zodoende ontdekte ik
    'poetry slams'.
  • 4:28 - 4:30
    Als je niet weet wat een poetry slam is:
  • 4:30 - 4:32
    dat verzon men 30 jaar geleden in Amerika
  • 4:32 - 4:35
    om mensen te verleiden
    dichtavonden bij te wonen,
  • 4:35 - 4:38
    door toevoeging van
    de opwindende benaming 'slam'.
  • 4:38 - 4:40
    (Gelach)
  • 4:40 - 4:42
    Elke deelnemer kreeg drie minuten,
  • 4:42 - 4:45
    waarna willekeurige toeschouwers
    scoreborden omhoog hielden,
  • 4:45 - 4:48
    wat tot een numerieke score leidde.
  • 4:48 - 4:49
    Dit betekende dat
  • 4:49 - 4:52
    als het ware een muur wegviel
    tussen performer en publiek
  • 4:52 - 4:55
    en een band werd geschapen
    met de toehoorder.
  • 4:55 - 4:57
    Ook betekent het dat je kan winnen.
  • 4:57 - 5:01
    En als winnaar kan je jezelf
    'slam-kampioen' noemen,
  • 5:01 - 5:03
    alsof je een worstelaar bent.
  • 5:03 - 5:07
    En als je verliest, kun je zeggen:
    "Wat? Dichtkunst is subjectief.
  • 5:07 - 5:10
    Daar kun je geen getal aan vasthangen."
  • 5:10 - 5:11
    (Gelach)
  • 5:11 - 5:13
    Maar ik vond het geweldig.
  • 5:13 - 5:15
    Ik raakte betrokken,
  • 5:15 - 5:16
    werd de Britse slam-kampioen
  • 5:16 - 5:19
    en mocht naar Parijs
    voor het wereldkampioenschap dichten.
  • 5:19 - 5:21
    Dat was helemaal het einde.
  • 5:21 - 5:24
    Er waren mensen van over de hele wereld
    die in hun eigen taal dichtten
  • 5:24 - 5:27
    en beoordeeld werden
    door vijf Franse vreemden.
  • 5:27 - 5:29
    (Gelach)
  • 5:29 - 5:33
    Op een of andere manier won ik
  • 5:33 - 5:36
    en ik heb sindsdien over de
    hele wereld mogen reizen,
  • 5:36 - 5:38
    maar het betekent ook
    dat het volgende stuk
  • 5:38 - 5:39
    technisch gezien
  • 5:39 - 5:41
    het beste
    gedicht ter wereld is.
  • 5:41 - 5:44
    (Gelach)
  • 5:45 - 5:47
    Dus...
  • 5:47 - 5:49
    (Applaus)
  • 5:51 - 5:55
    ... volgens vijf Franse vreemden. (Gelach)
  • 5:55 - 5:57
    Dit heet 'Papiermensen'.
  • 5:58 - 6:01
    Ik hou van mensen.
  • 6:01 - 6:03
    Liefst papieren mensen.
  • 6:03 - 6:06
    Paars-papieren mensen...
    misschien paars-papieren mensenpop-ups.
  • 6:06 - 6:09
    Poppen paars-papieren mensenpop-ups op?
  • 6:09 - 6:12
    Of moet je die nog ondersteunen?
  • 6:12 - 6:14
    ...hoor ik je roepen. Nou ik ...
  • 6:14 - 6:18
    Ik zou die paarse mensenpop-ups
    van papier waarschijnlijk
  • 6:18 - 6:21
    ondersteunen met een
    paarse mensenpop-up-paperclip,
  • 6:21 - 6:23
    maar uit voorzorg houd ik
    wat lijm achter de hand,
  • 6:23 - 6:26
    en een beetje plakband
    voor het ergste noodgeval.
  • 6:26 - 6:28
    Ik zou een pop-upmetropool
    kunnen bouwen,
  • 6:28 - 6:31
    maar heb geen zin in
    alle papiermens-politiek.
  • 6:31 - 6:33
    Papiermenspolitici met
    plenty plannen op papier,
  • 6:33 - 6:36
    en verbroken beloften
    zonder verontschuldiging.
  • 6:36 - 6:40
    Er was een kleine papieren ik,
    en een kleine papieren jij.
  • 6:40 - 6:43
    We keken dan papier-tv,
    je weet wel: pay-per-view.
  • 6:43 - 6:44
    (Gelach)
  • 6:44 - 6:48
    Dan zagen we pakpapieren rappers
    in hun villa's van papier-maché.
  • 6:48 - 6:52
    Opeengepakte papiermensauto's
    in een file op de A4.
  • 6:52 - 6:55
    (Gelach) Papier.
  • 6:55 - 6:59
    Er was een papieren prinses Kate,
    maar wij staren naar papieren Pippa,
  • 6:59 - 7:03
    en we leefden allemaal in angst
    voor Jack the Paper-Ripper.
  • 7:03 - 7:06
    Want papieren propaganda
    propageert gemene listen
  • 7:06 - 7:09
    in alle kranten plaatjes
    van fotogenieke terroristen.
  • 7:09 - 7:12
    Een kleine papieren ik.
    En een kleine papieren jij.
  • 7:12 - 7:14
    Een pop-up-populatie
    is vrijwel nooit probleemvrij.
  • 7:14 - 7:17
    Een pompeus papieren parlement
    reageert geheid
  • 7:17 - 7:20
    op alle papiermensprotesten
    met keihard snoeibeleid.
  • 7:20 - 7:24
    De vredige papierprotesten
    worden aan flarden geblazen
  • 7:24 - 7:26
    door de confettikanonnen
    van onze mannen in blauw.
  • 7:26 - 7:29
    En ja, er was papiergeld
    en dus papierbeluste lieden,
  • 7:29 - 7:32
    zoals graaiende papierbankiers
    die wij niets kunnen verbieden.
  • 7:32 - 7:35
    Terwijl zij vrolijk
    met papiergeld smijten
  • 7:35 - 7:37
    zie je anderen in armoe
    op papieren houtjes bijten.
  • 7:37 - 7:40
    Een waarlijk arme economie
    waarin zovele waarlijk armen,
  • 7:40 - 7:43
    stelselmatig genegeerd,
    hun geld naar oorlogen zien gaan.
  • 7:43 - 7:45
    Origami legers
    stijgen op in vouwvliegtuigen
  • 7:45 - 7:48
    en wij kunnen barsten,
    als we niet buigen.
  • 7:48 - 7:51
    Maar de grootste schande
    is dat er nooit iets aan verandert.
  • 7:51 - 7:54
    Alleen de poppetjes veranderen
    en wie de schuld krijgt,
  • 7:54 - 7:58
    ze noemen namen,
    maar die namen zijn van mensen.
  • 7:58 - 8:00
    De crux van alles zijn de mensen.
  • 8:00 - 8:02
    Ik hou van mensen.
  • 8:02 - 8:04
    Want zelfs als alle hoop vervliegt,
  • 8:04 - 8:06
    zijn het altijd enkel mensen
    die kunnen inspireren,
  • 8:06 - 8:09
    en op papier is onduidelijk
    hoe we dit overleven.
  • 8:09 - 8:12
    Maar onderin Pandora's doos
    leeft nog steeds hoop
  • 8:12 - 8:15
    en ik hoop nog steeds,
    want ik geloof in mensen.
  • 8:15 - 8:17
    Mensen als mijn grootouders.
  • 8:17 - 8:19
    Die elke dag sinds mijn geboorte
  • 8:19 - 8:22
    in de ochtend tijd vonden
    om voor mij te bidden.
  • 8:22 - 8:26
    Dat zijn 7892 dagen
    waarop iemand om mijn gaf,
  • 8:26 - 8:28
    en dat is groots.
  • 8:28 - 8:30
    Mensen als mijn tante
    die toneelspeelt met gevangenen.
  • 8:30 - 8:33
    Mensen die oprecht kunnen vergeven.
  • 8:33 - 8:35
    De vernederde en vertrapte Palestijnen.
  • 8:35 - 8:37
    Mensen die geen moeite schuwen
    om jou te dienen,
  • 8:37 - 8:39
    zonder zicht op tegendienst.
  • 8:39 - 8:41
    Mensen zijn potentieel oppermachtig.
  • 8:41 - 8:44
    Dat de mensen aan de macht
    zich als slachtoffer zien,
  • 8:44 - 8:46
    betekent niet dat wij dat moeten slikken.
  • 8:46 - 8:49
    Een papieren populatie is niet anders.
  • 8:49 - 8:52
    Er is een kleine papieren ik.
    En een kleine papieren jij.
  • 8:52 - 8:55
    In een pop-up-populatie
    poppen problemen ook vaak op,
  • 8:55 - 8:58
    maar al valt de wereld uit elkaar,
    wij houden vol.
  • 8:58 - 9:01
    Want wij zijn mensen.
  • 9:01 - 9:03
    Dank je.
  • 9:03 - 9:07
    (Applaus)
  • 9:19 - 9:22
    Heel erg bedankt.
    Ik heb nog tijd voor één gedicht.
  • 9:22 - 9:25
    Voor mij waren gedichten
    de ultieme grenzeloze ideeën.
  • 9:25 - 9:29
    Toen ik begon, werd ik geïnspireerd
    door mensen met geweldige verhalen.
  • 9:29 - 9:33
    Als 18-jarige vond ik mijn
    gelukkige leventje daarvoor te normaal,
  • 9:33 - 9:36
    maar ik kon werelden creëren
    waarin ik kon praten
  • 9:36 - 9:38
    over mijn ervaringen,
    dromen en overtuigingen.
  • 9:38 - 9:41
    Om hier vandaag te staan, is geweldig.
  • 9:41 - 9:43
    Bedankt dat jullie er zijn.
  • 9:43 - 9:44
    Als jullie er niet waren,
  • 9:44 - 9:47
    zou het een beetje lijken
    op de soundcheck van gisteren.
  • 9:47 - 9:49
    (Gelach)
  • 9:49 - 9:51
    En dit is veel leuker.
  • 9:51 - 9:53
    Het laatste gedicht heet 'De zonnejongen'.
  • 9:53 - 9:55
    Dank je wel voor je aandacht.
  • 9:56 - 10:00
    De ouwe zonneman was trots op zijn zoon.
  • 10:00 - 10:03
    Zijn ogen lichtten op
    wanneer hij hem zag rennen.
  • 10:03 - 10:05
    Niet vanwege prestaties
    of opgeloste problemen,
  • 10:05 - 10:08
    maar omdat hij ondanks alles zonnig bleef.
  • 10:08 - 10:11
    Dat was niet altijd zo geweest.
  • 10:11 - 10:14
    Ooit had hij getracht
    zijn licht te verbergen.
  • 10:14 - 10:16
    Elke ster heeft in donkere perioden
  • 10:16 - 10:19
    een feller licht nodig ter inspiratie.
  • 10:19 - 10:20
    Bij zijn geboorte in een nevel
  • 10:20 - 10:23
    was reeds zonneklaar
    dat hij niet doorsnee was.
  • 10:23 - 10:25
    Hij straalde toen al.
  • 10:25 - 10:26
    Koning Midas was hij niet,
  • 10:26 - 10:29
    maar wie hij ook aankeek,
    verkleurde wel wat brons.
  • 10:29 - 10:32
    Maar deze zon
    werd niet door allen geliefd.
  • 10:32 - 10:35
    Het was een gevalletje
    Jozef en zijn broers,
  • 10:35 - 10:37
    want zijn anders zijn
    had zijn voors en zijn tegens.
  • 10:37 - 10:40
    Jaloezie schiep vijanden
    onder wie hij overstraalde,
  • 10:40 - 10:42
    zoals de schaduwmensen.
  • 10:42 - 10:44
    De schaduwmensen
    moesten het zonnekind niet,
  • 10:44 - 10:46
    want hij belichtte hun duistere zijden.
  • 10:46 - 10:49
    Hij bescheen de plekken
    waar de schaduwmensen schuilden
  • 10:49 - 10:52
    dus beraamden zij gezamenlijk
    zijn ondergang.
  • 10:52 - 10:54
    Allereerst bespotten ze zijn zonnevlekken,
  • 10:54 - 10:58
    spatten hun drek op zijn dromen
    met vlijmscherpe woorden.
  • 10:58 - 11:00
    De boodschap was dat hij niet cool was.
  • 11:00 - 11:03
    Geen vrienden onder de
    populaire jongens in de klas.
  • 11:03 - 11:06
    "Je hoofd zit in de wolken,
    maar we halen je wel omlaag."
  • 11:06 - 11:09
    Zijn achtergrond was niets,
    en dat was wat hij waard was.
  • 11:09 - 11:11
    De universiteit kon hij vergeten
  • 11:11 - 11:12
    en een graad ook,
  • 11:12 - 11:15
    behalve de eerstegraads
    brandwonden van zijn al te naasten.
  • 11:15 - 11:17
    Hij had het hoog in de bol, zeiden ze.
  • 11:17 - 11:19
    Maar niet te hoog om op neer te kijken.
  • 11:19 - 11:21
    Zijn zelfbeeld verduisterde.
  • 11:21 - 11:23
    Zijn gemoed raakte bewolkt,
  • 11:23 - 11:24
    terwijl zijn tranen brandden.
  • 11:24 - 11:29
    Want de zonnejongen was van goud
    en zijn persoonlijkheid ook.
  • 11:29 - 11:31
    En van binnen voelde hij als lood.
  • 11:31 - 11:34
    Getroffen door de duistere
    woorden en vloeken
  • 11:34 - 11:36
    die als weerhaken zijn ziel doorboorden,
  • 11:36 - 11:40
    verhardde zijn hart
    en verduisterde zijn vonk.
  • 11:40 - 11:42
    Zodra men hem uitschold,
    koelden zijn vlammen.
  • 11:42 - 11:45
    "Misschien mogen ze me wel
    als ik minder hard straal..."
  • 11:45 - 11:48
    dacht hij, maar ze negeerden
    dit alternatieve verhaal.
  • 11:48 - 11:51
    Hij kreeg wat zij zeiden
    niet uit zijn systeem en
  • 11:51 - 11:54
    zo liet hij hen langzaam
    zijn licht ontnemen.
  • 11:54 - 11:56
    Het gevecht was bijna beslecht.
  • 11:56 - 11:59
    Elke dag voelde als
    een stomp in zijn zonnevlecht.
  • 11:59 - 12:02
    Maar opeens was daar juffertje Zonneschijn
  • 12:02 - 12:06
    die vrolijk haar ballade bracht
    over ieders innerlijke kracht,
  • 12:06 - 12:09
    die, sociale status ongeacht,
    kan schijnen in al haar pracht
  • 12:09 - 12:11
    zolang leeft vanuit je hart.
  • 12:11 - 12:14
    Juffertje Zonneschijn was een hete meid...
  • 12:14 - 12:18
    één wat langere blik
    en ze had je verleid.
  • 12:18 - 12:21
    Hij kreeg haar niet meer uit zijn bol.
  • 12:21 - 12:24
    Zij was ogenblikkelijk
    op zijn netvlies gebrand,
  • 12:24 - 12:25
    deze hemelse verschijning.
  • 12:25 - 12:27
    Zij accepteerde hem.
  • 12:27 - 12:29
    De nabijheid van dit meisje
    liet zijn zon weer schijnen.
  • 12:29 - 12:31
    Hij kon weer dromen.
  • 12:31 - 12:34
    Geen schaduw meer in zicht,
    waar zij was was zijn licht.
  • 12:34 - 12:37
    Zijn ogen lichtten op
    zoals je niet kon veinzen.
  • 12:37 - 12:41
    Haatgevulde woorden weken
    wanneer hij haar zag grijnzen.
  • 12:41 - 12:43
    Ze noemden elkaar
    sterremans en zonnestraaltje.
  • 12:43 - 12:47
    Gestaag ontrafelde
    de duister aangerichte schade.
  • 12:47 - 12:49
    Zij was er één uit septiljoen,
  • 12:49 - 12:53
    kleurde de koudbloedigste
    varanen vermiljoen.
  • 12:53 - 12:56
    Geliefd door miljarden,
    van Waikiki tot Leeuwarden,
  • 12:56 - 12:59
    Ze leerde de zonnejongen
    veerkrachtig te zijn.
  • 12:59 - 13:02
    Ze zei: "Alle duisternis ter wereld
  • 13:02 - 13:05
    kan het licht niet doven
    van één enkele kaars.
  • 13:05 - 13:07
    Wat kunnen ze dan
    beginnen tegen jouw licht?
  • 13:07 - 13:09
    Alleen jij kan besluiten
    het de dimmen.
  • 13:09 - 13:12
    Laat je niet kisten,
    snoer ze de mond met je vuur.
  • 13:12 - 13:15
    Zij opende de gordijnen
    voor de vensters van zijn ziel,
  • 13:15 - 13:17
    liet het zonlicht
    de pijn verdrijven.
  • 13:17 - 13:19
    In een heelal vol tegenspoed
    vonden zij elkaar.
  • 13:19 - 13:22
    De dagen werden nachten,
    de herinneringen bleven.
  • 13:22 - 13:25
    Ongeacht het weerbericht,
    werd het een zonnig leven
  • 13:25 - 13:28
    want zelfs achter de wolken
    kon deze jongen schijnen.
  • 13:28 - 13:31
    De zonnejongen was van goud,
    en zijn persoonlijkheid ook.
  • 13:31 - 13:33
    Innerlijk lichtte hij laaiend op
  • 13:33 - 13:36
    door het vuur van inspiratie,
    hem gegeven
  • 13:36 - 13:38
    door het meisje dat in hem geloofde.
  • 13:38 - 13:40
    Dank je wel.
  • 13:40 - 13:44
    (Applaus)
Title:
Een liefdesgedicht voor eenzame priemgetallen
Speaker:
Harry Baker
Description:

Een liefdesgedicht van performance-dichter (en wiskundestudent) Harry Baker over zijn favoriete soort getal -- het eenzame, verschraalde priemgetal. Met als toegift nog twee sprankelende, inspirerende gedichten van deze charmante performer.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
14:05

Dutch subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.