Τζεφ Σμιθ: Μαθήματα επιχειρηματικότητας... από τις φυλακές

Ο Τζεφ Σμιθ πέρασε έναν χρόνο στη φυλακή. Αλλά αυτό που ανακάλυψε εκεί μέσα δεν ήταν αυτό που περίμενε -- είδε την απεριόριστη επινοητικότητα και την επιχειρηματική αντίληψη των συγκρατουμένων του. Ρωτάει γιατί δεν έχουμε αξιοποιήσει αυτό το επιχειρηματικό δυναμικό ώστε να βοηθήσουμε τους αποφυλακισμένους να συνεισφέρουν στην κοινωνία από τη στιγμή που βγαίνουν; (Από το TED Talent Search στο TED@NewYork.)

Ο Μπι Τζέι ήταν ένας από τους πολλούς συγκρατούμενους

που είχε μεγάλα σχέδια για το μέλλον.

Είχε ένα όραμα. Όταν θα αποφυλακιζόταν

θα εγκατέλειπε τα ναρκωτικά και θα έμπαινε στον ίσιο δρόμο

και πράγματι προσπαθούσε να ενώσει τα δύο του πάθη σε ένα όραμα.

Θα ξόδευε 10.000 δολάρια

για να αγοράσει μια ιστοσελίδα που απεικόνιζε αποκλειστικά γυναίκες

να κάνουν σεξ πάνω ή μέσα σε πολυτελή σπορ αυτοκίνητα. (Γέλια)

Κατά την πρώτη μου εβδομάδα στις ομοσπονδιακές φυλακές,

μάθαινα γρήγορα ότι δεν ήταν όπως στην τηλεόραση.

Στην πραγματικότητα, οι φυλακές ήταν γεμάτες με έξυπνους και φιλόδοξους άνδρες

των οποίων τα επιχειρηματικά ένστικτα ήταν σε πολλές περιπτώσεις

τόσο φιλόδοξα όσο αυτά των Διευθύνοντων Συμβούλων

που είχαν γευματίσει μαζί μου πριν από έξι μήνες

όταν ήμουν ένα ανερχόμενο αστέρι της Γερουσίας του Μισούρι.

Το 95% των συγκρατουμένων μου

ήταν έξω έμποροι ναρκωτικών,

αλλά όταν μιλούσαν για τις δραστηριότητές τους,

μιλούσαν σε μια διαφορετική διάλεκτο,

αλλά τα επαγγελματικά θέματα που συζητούσαν

δεν διαφοροποιούνταν από αυτά που μαθαίνει κανείς κατά τον πρώτο χρόνο του MBA στο Γουάρτον:

διαφημιστικά κίνητρα, δεν χρεώνεις ποτέ έναν καινούργιο χρήστη,

εστιασμένο κοινό στην προώθηση νέων προϊόντων,

εδαφική επέκταση.

Ωστόσο δεν είχαν ξοδέψει πολύ χρόνο ώστε να αναβιώσουν τις ημέρες δόξας.

Στην πλειοψηφία τους, όλοι προσπαθούσαν απλά να επιβιώσουν.

Είναι πολύ πιο δύσκολο από ό,τι φαντάζεστε.

Σε αντίθεση με αυτό που ο περισσότερος κόσμος πιστεύει,

οι άνθρωποι δεν πληρώνουν, οι φορολογούμενοι δεν πληρώνουν για τη ζωή σου

όταν είσαι στη φυλακή. Εσύ πρέπει να πληρώσεις για τη ζωή σου.

Πρέπει να πληρώσεις για το σαπούνι, το αποσμητικό,

την οδοντόβουρτσα, την οδοντόκρεμα, για όλα.

Είναι δύσκολο για συγκεκριμένους λόγους.

Πρώτα απ' όλα, όλα τιμολογούνται 30% με 50% πάνω

από την τιμή της αγοράς

και δεύτερον, δεν βγάζεις πολλά λεφτά.

Ξεφόρτωνα φορτηγά. Αυτή ήταν η πλήρης απασχόλησή μου,

η εκφόρτωση φορτηγών σε μια αποθήκη τροφίμων

για 5,25 δολάρια, όχι την ώρα, αλλά το μήνα.

Οπότε πώς επιβιώνεις;

Λοιπόν, μαθαίνεις κόλπα, όλων των ειδών τα κόλπα.

Υπάρχουν νόμιμα κόλπα.

Πληρώνεις τα πάντα σε γραμματόσημα. Αυτό είναι το νόμισμα των φυλακών.

Χρεώνεις κάποιον συγκρατούμενό σου για να του καθαρίσεις το κελί.

Υπάρχουν κάπως παράνομα κόλπα, όπως το να έχεις κουρείο στο κελί σου.

Υπάρχουν πιο παράνομα κόλπα: Να κάνεις το κελί σου ινστιτούτο με τατουάζ.

Υπάρχουν και πολύ παράνομα κόλπα, να εισάγεις λαθραία,

εισάγεις λαθραία ναρκωτικά, πορνογραφικό υλικό,

κινητά τηλέφωνα και όπως ακριβώς και στον έξω κόσμο,

υπάρχει και το ανάλογο ρίσκο, έτσι όσο πιο ριψοκίνδυνη είναι η δουλειά

τόσο πιο επικερδής μπορεί να γίνει.

Θέλεις τσιγάρο στη φυλακή; Τρία με πέντε δολάρια.

Θέλεις ένα παλιομοδίτικο κινητό τηλέφωνο που όταν ανοίξει

γίνεται τόσο μεγάλο όσο το κεφάλι σου; Τριακόσια δολάρια.

Θέλεις ένα περιοδικό πορνό;

Η τιμή μπορεί να φτάσει τα 1.000 δολάρια.

Οπότε, όπως μπορείτε να δείτε, μια από τις πιο καθοριστικές απόψεις

για τη ζωή στη φυλακή είναι η επινοητικότητα.

Είτε πρόκειται για επινόηση υπέροχων γευμάτων

από κλεμμένα αποφάγια της αποθήκης,

είτε για σχέδια στα μαλλιά με νυχοκόπτη

ή κατασκευή βαρών από ογκόλιθους σε σακούλες απλύτων

δεμένους σε κλαδιά, οι κρατούμενοι μαθαίνουν πώς να τα βγάζουν πέρα με τα λιγότερα

και πολλοί απ' αυτούς θέλουν να εφαρμόσουν αυτή την επινοητικότητα

που έμαθαν και στον έξω κόσμο

και να ανοίξουν εστιατόρια, κουρεία

και γυμναστήρια.

Αλλά, δεν υπάρχει καμία εκπαίδευση, τίποτα δεν τους προετοιμάζει γι' αυτό,

δεν υπάρχει επανένταξη στη φυλακή,

κανείς για να τους βοηθήσει να κάνουν ένα επιχειρηματικό σχέδιο,

να βρουν τρόπους να μεταφράσουν τις επιχειρηματικές έννοιες

που ενστικτωδώς έμαθαν, σε νόμιμη επιχειρηματικότητα,

ούτε καν πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Έτσι, όταν βγαίνουν έξω, οι περισσότερες πολιτείες

δεν έχουν καν ένα νόμο που να εμποδίζει τους εργοδότες

από το να κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε ανθρώπους με παρελθόν.

Οπότε, κανείς μας δεν θα πρέπει να ξαφνιάζεται

που τα δύο τρίτα των πρώην παραβατών, ξαναγίνονται παραβάτες

μέσα σε πέντε χρόνια.

Κοιτάξτε, είπα ψέματα στους Ομοσπονδιακούς. Έχασα έτσι ένα χρόνο απ' τη ζωή μου.

Αλλά όταν βγήκα έξω, ορκίστηκα ότι θα έκανα

ό,τι μπορούσα για να βεβαιωθώ

ότι άτομα όπως αυτά με τα οποία ήμουν κρατούμενος

δεν θα αναγκαζόταν να χάσουν κι άλλο χρόνο από τη ζωή τους.

Οπότε, ελπίζω να σκεφτείτε να τους βοηθήσετε με κάποιο τρόπο.

Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βρούμε τρόπους

να καλλιεργήσουμε το επιχειρηματικό πνεύμα

και το τεράστιο ανεκμετάλλευτο δυναμικό στις φυλακές μας,

γιατί εάν δεν το κάνουμε, δεν πρόκειται να μάθουν καμιά δεξιότητα

που να τους βοηθήσει και θα επιστρέψουν.

Αυτό που θα μάθουν είναι καινούργια κόλπα.

Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)