Neden 30'lu yaşlar yeni 20 değil

Klinik psikolog Meg Jay'ın 20'li yaşlarındakiler için cesur bir mesajı var: Günümüzün yaygın olan inançtan farklı olarak, 20'leriniz kaçırabileceğiniz bir dönem değil. Bu etkileyici konuşmada, Jay evliliğinizin, işinizin ve çocuklarınızın daha sonra olacak olması, bunları şu an planlamayacağınız anlamına gelmediğini söylüyor. Verdiği 3 öğütle 20'li yaşlarındakilerin hayatlarının en önemli dönemlerinde, yetişkinliklerini nasıl değerlendirebileceklerini anlatıyor.

20'li yaşlarımdayken, psikoterapi

alanında ilk müşterimi görmüştüm.

O sırada Berkeley'de klinik psikoloji üzerine doktoramı yapıyordum.

Müşterim 26 yaşında, Alex adında bir kadındı.

İlk seansta Alex, ofise üzerinde

kot pantolon ve bol salaş bir bluzla gelmişti,

kendini kanepeye bırakıp

ayakkabılarını çıkarmıştı ve bana,

erkekler hakkındaki problemlerini konuşmak için geldiğini söylemişti.

Bunu duyduğumda, oldukça rahatlamıştım.

Arkadaşım ilk danışan olarak bir kundakçıyla görüşmüştü.

(Gülüşmeler)

Ve ben 20'li yaşlarında erkekler hakkında konuşmak isteyen biriyle görüşüyordum.

Bunu halledebilirim diye düşündüm.

Ancak yapamadım.

Alex'in eğlenceli hikayelerini dinlerken

benim için sadece başımı sallayıp

karar vermeyi ertelemek oldukça kolaydı.

"30'lu yaşlar yeni 20" derdi,

ve haklı olduğunu söyleyebilirdim.

Kariyer erteleniyordu, evlilik erteleniyordu,

çocuk erteleniyor, hatta ölüm bile erteleniyordu.

20'li yaşlarındaki Alex ve benim için zamandan bol bir şey yoktu.

Ama çok geçmeden, süpervizörüm beni,

Alex'i aşk hayatı için çabalaması için zorlamaya başladı.

İnat ettim.

Tabi ki kendini iyi hissetmek için insanlarla çıkıyor,

bir aptalla yatıyor,

ama sonuçta adamla evlenmeyecek ki." dedim.

Süpervizörüm, "Henüz değil, ama

bir sonrakiyle evlenebilir. Üstelik,

Alex'le evlilik üzerine çalışmak için en uygun

zaman, daha evlenmediği zamandır." diye cevap verdi.

Psikologların "Hah!" anı dedikleri an bu an.

O an 30 yaşın yeni 20 olmadığını fark ettim.

Evet, insanların hayatları artık daha geç yoluna giriyor,

ama bu Alex'in 20'li yaşlarındaki sıkıntılı sürecini açıklamıyordu.

Bu durum Alex'in, 20'li yaşlarınını gelişimindeki en

verimli dönem yapıyordu ve biz bunu görmezden geliyorduk.

O an bu iyi huylu inkarın aslında gerçek bir problem

olduğunu, ve sadece Alex ve

onun aşk hayatı için değil, 20'li yaşlarındakilerin

kariyerleri, aileleri ve gelecekleri için ciddi

sonuçları olabilecek bir problem olduğunu fark ettim.

Amerika'da şu an 20'li yaşlarında

50 milyon insan var.

Nüfuzun yüzde 15'inden bahsediyoruz,

hatta zamanında 20'li yaşlarında olmamış bir yetişkin

olamayacağını düşünürsek

100'de 100.

Eğer 20'lerinizdeyseniz, elinizi kaldırın.

Gerçekten 20'lerinde birilerini görmek istiyorum burda.

Oo, hey! Süpersiniz.

Eğer 20'lerinde birileriyle çalışıyorsanız, 20'lerinde birini seviyorsanız,

20'lerindekiler uykularınızı kaçırıyorsa, görmek istiyorum --

Pekala. Müthiş, 20'lerindekiler gerçekten önemli.

Evet ben 20'lerindekiler üzerine uzmanlaştım çünkü

inanıyorum ki 20'li yaşlarındaki 50 milyon insanın her biri

psikologların, sosyolojistlerin, nörolojistlerin

ve üreme uzmanlarının bildikleri şeyi

bilmeyi hak ediyorlar:

20'li yaşlarınız işiniz için, aşk için,

mutluluğunuz için ve hatta dünya için

en basit ama en etkili yatırımları yaptığınız

bir dönem.

Bu benim fikrim değil. Bunlar gerçekler.

Hayatımızın en önemli anlarının yüzde 80'inin

35 yaşında gerçekleştiğini biliyoruz.

Hayatımızı belirleyen 10 kararımızdan 8'i,

deneyimlerimiz ve

"Hah!" anlarımız

30'lu yaşlarımızın ortalarında gerçekleşecek.

40 yaşın üstündekiler, paniklemeyin.

Buradakilerin iyi olacağına inanıyorum.

Kariyerin ilk 10 yılının

kazandığınız parayı kat be kat

arttırabilen bir etkisi olabileceğini biliyoruz.

Amerikalıların yarısının gelecekteki eşleriyle

30'lu yaşlarında evlendiklerini,

beraber yaşadıklarını ya da sevgili olduklarını biliyoruz.

Beynin 2. ve son gelişme atağını 20'li yaşlarımızda

yapıp kendini yetişkinlik dönemimiz

için yeniden düzenleyip tamamladığını biliyoruz.

Bu da demek oluyor ki, kendinizde değiştirmek istediğiniz

her neyse şu an onu değiştirmenizin zamanı.

20'li yaşlarımızda karakterimizin, hayatımızın

herhangi bir anından daha çok değiştiğini biliyoruz,

ve kadın doğurganlığının 28 yaşında en üst seviyeye ulaştığını biliyoruz,

35 yaşından sonra işler biraz zorlaşıyor.

Yani 20'li yaşlarınızda kendinizi vücudunuz

ve seçenekleriniz hakkında eğitecek zamanınız var.

Çocuk gelişimini düşününce, ilk 5 yılın

dil gelişimi ve bağlanma açısından

en kritik dönem olduğunu biliyoruz.

Bu dönem günlük, sıradan hayatınızın; gelecekte olacağınız

kişi üzerinde orantısız etkiye sahip olduğu bir dönem.

Bundan daha az duyduğumuz bir şey de,

yetişkin gelişimi diye bir şey olması ve 20'li yaşların

bu gelişim için kritik dönem olması.

Ancak 20'li yaşlar bu özellikleriyle anılmıyorlar.

Gazeteler yetişkinlik sürecinin değiştiğinden bahsediyorlar.

Araştırmacılar 20'li yaşları ergenliğin uzantısı olarak görüyorlar.

Gazeteciler 20'li yaşlarındakiler için "twixters" ve

"kidults" (çocutişkin) gibi saçma kelimeler uyduruyorlar.

Gerçekten.

Kültürümüzde yetişkinliği tanımlayan 10 yılı

bu şekilde değersizleştiriyoruz.

Leonard Bernstein, güzel şeylere ulaşmak için

plana ihtiyacınız vardır ve yeterli zamanınız yoktur demiş.

Doğru değil mi?

Yani 20'li yaşlarındaki birinin sırtını sıvazlayıp

"Yaşamaya başlamak için ekstra 10 yılın var" derseniz

ne olacağını düşünüyorsunuz?

Hiçbir şey olmaz.

Bu kişinin acelesini ve tutkusunu çalmış olursunuz

ve gerçekten de hiçbir şey olmaz.

Ve sonra her gün, sizin gibi ya da kızınız gibi, oğlunuz gibi

akıllı, ilginç 20'li yaşlarındakiler

ofisime gelirler ve şöyle şeyler söylerler:

"Erkek arkadaşımın benim için uygun olmadığını biliyorum,

ama bu ilişki sayılmaz. Ben sadece zaman geçiriyorum."

Ya da diğerleri, "Herkes, kariyerime 30'lu yaşlarımda

başlarsam iyi olacağını söylüyor."

Ama sonra şu hale gelmeye başlar:

"20'li yaşlarım neredeyse bitiyor, ve elimde yaptığım hiçbir şeyim yok.

Üniversiteden mezun olduktan sonraki gün daha iyi bir özgeçmişim vardı."

Ve sonra şöyle olmaya başlıyor:

"20'li yaşlarımda sevgililik sandalye kapmaca oynamak gibiydi.

Herkes etrafta koşup duruyordu, eğleniyorduk,

ama 30'lu yaşların başında müzik durdu

ve herkes sandalyelere oturmaya başladı.

Tek başına ayakta kalan olmak istememiştim,

o yüzden bazen eşimle bu yüzden evlendiğimi düşünüyorum,

çünkü o 30'umda bana en yakın olan sandalyeydi."

20'li yaşlarındakiler neredeler?

Bunu yapmayın.

Tamam, bu biraz ciddiyetsiz gelebilir ama gerçekten

beklentiler bu kadar yüksekken hata yapmayın.

30'lu yaşlara yaklaşırken

kariyer yolunda başlangıç adımları için, şehir seçmek için,

eş bulmak için ve kısa süre için 2 ya da 3 çocuk için

20'li yaşların inanılmaz büyük bir baskısı oluyor.

Bunların çoğu birbirine uymayan şeyler,

araştırmanın da gösterdiği gibi bunların

hepsini 30'larımızdayken yapmak

oldukça zor ve fazlaca stresli.

Milenyum sonrası orta yaş bunalımı

kırmızı bir spor araba almak değildir.

Bu, şu an istediğiniz kariyere ulaşamayacağınızı anlamanızdır.

Bu, şu an istediğiniz çocuğa sahip olamayacağınızı,

ya da çocuğunuza bir kardeş veremeyeceğinizi anlamanızdır.

Bir çok 30'lu ve 40'lı yaşlarındakiler karşımda

otururlarken kendilerine ve bana bakarlar

ve 20'li yaşları için,

"Ne yapıyordum ki? Aklımdan ne geçiyordu?" derler,

20'li yaşlarındakilerin yaptığı ve düşündüğü

şeyleri değiştirmek istiyorum.

İşte bunun nasıl olduğu hakkında bir öykü.

Bu hikaye Emma adındaki bir kadın hakkında.

25 yaşında Emma ofisime geldi,

çünkü söylediğine göre kimlik bunalımı yaşıyordu.

Sanat ya da eğlence sektöründe çalışmayı düşündüğünü

ancak henüz karar vermediğini söylemişti, ama

bunun yerine son bir kaç yılını garsonluk yaparak geçirmişti.

Çünkü bu daha ucuzdu, tutkusundan çok

öfkesini gösteren erkek arkadaşıyla beraber yaşıyordu.

Ve zorlu geçen 20'li yaşları gibi,

yaşamının başları daha da zorlu bir hal almıştı.

Seanslarda genelde ağlardı,

sonra kendini "Aileni seçemezsin ama arkadaşlarını seçebilirsin"

diyerek toparlardı.

Bir gün, Emma geldi,

başını ellerinin arasına aldı

ve bir saatin çoğunu hıçkırarak ağlayarak geçirdi.

Yeni bir adres defteri almıştı,

ve tüm sabahını bağlantılarını oraya geçirmekle harcamıştı

ama sonra "Lütfen acil durumlarda bu numarayı arayınız ... ."

cümlesinden sonra gelen

boşluğa bakakalmıştı.

Bana bakıp, "Bir araba enkazında kalsam benim

için kim orada olacak? Kanser olursam benimle

kim ilgilenecek?" derken neredeyse histerikti.

O an, "Ben yaparım." dememek için

kendimi gerçekten zor tuttum.

Fakat Emma'nın ihtiyacı olan şey

bir terapist değil onu gerçekten umursayan biriydi.

Emma'nın daha iyi bir hayata ihtiyacı vardı ve bunun, onun fırsatı olduğunu biliyordum.

Alex'le çalıştıktan sonra Emma'nın, onun

için en önemli dönemi yanından geçip giderken

sadece oturup durmamak için çok şey öğrenmiştim.

O yüzden sonraki haftalarda ve aylarda

Emma'ya erkek ya da kadın

20'li yaşlarındaki herkesin duymayı hak ettiği

3 şeyi söyledim.

İlk olarak, Emma'ya kimlik bunalımı geçirdiğini

unutmasını ve kimliği için sermaye yaratmasını söyledim.

Bundan kastım, kimliğinize katabileceğiniz

yeni değerler için bir şeyler yapmak.

Bir sonraki adımda olacağınız kişi için

bir şey yapın, bir yatırım yapın.

Emma'nın gelecekteki kariyerinin nasıl olacağını bilmiyordum,

kimse gelecekteki işini bilmez, ancak şunu biliyorum ki:

Kişiliğe yatırım yapmak, kişiliğe sermaye yaratır.

Başka bir ülkedeki iş için şu an uygun zaman,

mesela o staj için, denemek istediğiniz yeni bir iş için.

20'li yaşlarındakilerin arayışını küçümsemiyorum,

ama sayılmayacak olan arayışı önemsemiyorum,

ki bu da zaten arayış olmuyor.

Bu erteleme oluyor.

Emma'ya iş aramasını ve bunu ciddiye almasını söyledim.

İkincisi, Emma'ya şehirli sınıfının abartıldığını söyledim.

İyi arkadaşlar sizi hava alanına kadar bırakabilirler,

ama bir araya gelen hemfikir 20'li yaşlarındakiler

tanıdıkları kişiler, bildikleri şeyler,

düşünce yapıları, konuşma şekilleri, çalıştıkları yerler

konusunda birbirlerini sınırlarlar.

Bu sermayenin yeni parçası, yeni sevgili

hemen hemen her zaman çemberin dışından gelir.

Yeni şeyler uzak arkadaşlık ilişkilerimizden gelir,

mesela arkadaşlarımızın arkadaşlarının arkadaşlarından.

Yani evet, 20'lerindekilerin yarısı işsiz ya da istediği

işi bulamıyor, ancak yarısı öyle değil ve uzak arkadaşlık

ilişkileriniz sayesinde bu gruplara girebilirsiniz.

Yeni işlerin yarısı hiçbir zaman ilan edilmiyor;

haliyle, komşunuzun patronuna ulaşabilmeniz

bu ilan edilmeyen işi nasıl aldığınızı açıklıyor.

Bu aldatma değil. Bu bilginin nasıl yayıldığının bilimi.

Son olarak, Emma ailenizi seçemeyeceğini

ancak arkadaşlarınızı seçebileceğinize inanıyordu.

Bu, o büyürken doğruydu,

fakat 20'lerindeyken Emma

eşini bulduğunda

aslında ailesini de seçmeye başlamış olacaktı.

Emma'ya hemen ailesini seçmeye başlamasını söylemiştim.

30'un hayatınızı yoluna koymak için

20'den hatta 25'ten daha uygun bir

yaş olduğunu düşünüyor olabilirsiniz

ve bu konuda size katılıyorum.

Fakat kiminle yaşayacağınızı ya da yatacağınızı

herkes Facebook'ta düğün fotoğraflarını paylaşınca

seçmek bir ilerleme değil.

Evliliğiniz üzerine çalışmak için en uygun

zaman evlenmeden önceki zamandır,

ve bunun anlamı iş için istekli olmanız gibi

aşk için de istekli ve niyetli olmanızdır.

Ailenizi seçmeniz; basitçe bu durumu

tesadüfen sizi seçmiş biriyle yürütmeye çalışmak,

ya da zaman öldürmek değildir; bu,

istediğiniz kişiyi ve istediğiniz şeyi seçmenizdir.

Peki Emma'ya ne oldu?

O adres defterinin üstünden geçtik,

ve eski oda arkadaşının başka bir eyaletteki

sanat müzesinde çalışan kuzenini buldu.

Bu uzak bağlantısı ona orda bir iş bulmasını sağladı.

Bu iş, ona erkek arkadaşından

ayrılması için bir sebep verdi.

Ve şimdi, 5 yıl sonra, müzeler için özel organizasyon görevlisi olarak çalışıyor.

Düşünerek ve isteyerek seçtiği bir adamla evlendi.

Yeni kariyerini, yeni ailesini sevdi,

ve bana "Şimdi acil numara boşluğu

yeterince büyük görünmüyor."

yazan bir kart gönderdi.

Emma'nın hikayesi oldukça basit ve kolayca gerçekleşmiş gibi gelebilir,

ama 20'lerindekilerle çalışmayı sevmemin sebebi de bu.

Onlara yardım etmek oldukça kolay.

20'lerindekiler LAX'ten henüz kalkmış, batıda

herhangi bir yere giden uçaklar gibidir.

Kalkıştan hemen sonra yapılan küçük bir değişiklik

Alaska ya da Fiji'ye inmek kadar fark yaratabilir.

21, 25 hatta 29 için olduğu gibi,

keyifli bir sohbetin, iyi bir molanın,

güzel bir TED konuşmasının gelecek yıllar ve hatta

jenerasyonlar için inanılmaz büyük bir etkisi olacaktır.

İşte tanıdığınız her 20'li yaşlarındaki insana

söyleyebileceğiniz bir fikir.

Alex'e söylemeyi öğrendiğim şey kadar basit.

Bu şu an her gün Emma gibi bir çok 20'lerinde olana

söyleme ayrıcalığına sahip olduğum şey:

30 yeni 20 değil, yetişkinliğinize sahip çıkın,

kimliğinize yatırım yapın, uzak arkadaş ilişkilerinizi kullanın,

ailenizi seçin.

Kendinizi bilmediğiniz şeylerle ya da

yapmadığınız şeylerle tanımlamayın.

Hayatınızı şu an belirliyorsunuz.

Teşekkürler.

(Alkışlar)