در چه لحظه ای شما مرده بحساب می آیید؟ - رندل هایز

از زمانی که قادر به ردیابی موجودیت خود شدیم، مسئله مرگ و رستاخیر برای انسان جالب بوده است. اما براستی رستاخیز امکان پذیر است؟ و تفاوت واقعی بین یک موجود زنده و مرده چیست؟ "رندل هایز" به کُنه تئوریهای علمی رفته و به جستجوی پاسخ این سوالات کهن می پردازد.

از زمانی که قادر به ردیابی موجودیت خود شدیم،

مسئله مرگ و رستاخیر برای انسان جالب بوده.

تقریبا هر مذهبی در دنیا برداشت متفاوتی ازاین موضوع دارد

از افسانه های قدیمی ما گرفته تا

جدیدترین افسانه های سینمایی، مرده ها بازمیگردند.

اما آیا بازگشت (ازمرگ) امکان دارد؟

اصلا تفاوت بین یک موجود زنده و مرده در چیست؟

برای اینکه بدانیم مرگ چیست، باید بدانیم زندگی چیست.

یک نظریه باستانی به نام "حیات گرایی"

ادعا میکند که موجودات زنده بی نظیر هستند

چون آکنده از مواد یا انرژی خاصی بوده

که جوهر و ماهیت زندگی است.

آنرا "چی" (نیروی حیات به زبان چینی) بنامیم

یا "خون زندگی" (مایع بدن در لاتین)

یا "هیومر" (اشاره به چهار مایع اصلی بدن در بریتانیا)،

باور به وجود چنین جوهرزندگی از دیرباز وجود داشته

و هنوز هم داستانهای موجوداتی هست که

قادرند بنحوی جوهر زندگی را از بدن دیگران مکیده

یا از راههای اعجاز آمیز میتوانند آنرا تجدید کنند.

بدنبال انقلاب علمی قرن ١٧ در جهان غرب،

نظریه "حیات گرایی" رو به زوال رفت.

"رنه دکارت" به اظهار این نظریه پرداخت

که بدن انسان اساسا" با هر نوع دستگاهی شباهت دارد

با دمیده شدن روحی مقدس مستقر در غده مخروطی شکل مغز، زنده می شود.

در سال ١٩٠٧، دکتر "دانکان مک دوگال" حتی ادعا کرد

که روح چگالی (وجود خارجی) دارد و برای اثبات

نظریه اش بیماران را درست قبل و بعد مردنشان وزن کرد.

اگرچه نظریه اش مثل خیلی های دیگر بی اعتبار شناخته شد،

اثراتی از نظریه او هنوز در فرهنگهای متداول بچشم می خورد.

اما چه زمانی این همه نظریات بی اعتبار ما را رها کردند؟

چیزی که در حال حاضر میدانیم اینست که زندگی چیزی

شامل ماده ای عجیب و غریب یا جرقه نیست،

بلکه در خلل خودِ فرایندهای مستمر بیولوژیکی است.

و برای درک این فرایندها،

لازمه بر روی تک تک سلولهای خود به دقت نگاه کنیم.

در هر یک از این سلولها

تعاملات شیمیایی بطور مستمردر حال وقوع است،

که از گلوکز و اکسیژنی نیرو گرفته که بدن ما آنرا

به مولوکولهای حامل انرژی به نام " ای تی پی" تبدیل می کند.

سلولها، از این انرژی برای ترمیم و رشد

یا تکثیر استفاده میکنند.

اما تولید چنین مولوکولهای مورد نیاز

نه تنها انرژی زیادی میطلبد، بلکه برای رساندن

به مقصد هم انرژی زیادی طلب میکند.

پدیده جهانی آنتروپی بدین معناست که

مولکولها تمایل به پخش شدن بطور نامنظم داشته

و از مناطق فشرده به مناطقی با تمرکز کم حرکت می کنند

و یا حتی به مولکولهای کوچک تر یا اتمها شکسته می شوند.

بدین ترتیب سلولها با استفاده از انرژی،

آنتروپی را دائم کنترل کرده

تا مولکولهای خود را به اشکال کاملا پیچیده ای حفظ کرده

تا در عملکردهای بیولوژیکی آتی بکار آیند.

شکستن همین تنظیمات و مغلوب شدن کل سلول در برابر آنتروپی

در نهایت منجر به مرگ می شود.

به همین دلیل است که اجزای بدن نمیتوانند با جرقه ای به زندگی بازگردند

زمانی که مردند (جریان پروسه قطع شود).

میتوانیم درون شش انسان هوا پمپ کنیم

اما فایده ایی نخواهد داشت

اگر دیگر اجزای دخیل در پروسه تنفس به درستی کار نکنند.

همچنین، شوک الکتریکی برای قلب هم به

قلب بی جان، قدرت تپش دوباره را نمیدهد.

بلکه سلولهای ماهیچه ای در قلبی با نبض ناهماهنگ را هماهنگ کرده

تا ریتم نرمال خود را مجدد بدست بیاورند.

اینکار از مرگ شخص جلوگیری می کند ولی یک فرد مرده را زنده نمی کند،

یا هیولای درون بدن مرده را زنده نمیکند.

پس، ظاهرا تمام معجزات پزشکی ما صرفا میتوانند

از مرگ جلوگیری کنند یا آن را به تاخیر بیاندازند

اما نمیتوانند مرگ را معکوس کنند.

اما این به همین سادگی هم نیست

چون پیشرفتهای مستمر در تکنولوژی و پزشکی

توانسته به تشخیص بیماری هایی مثل کما دست یابد

قابلیت بازگردان افراد از وضعیتی

که در آن مرده تلقی می شدند.

در آینده، نقطه عدم بازگشت ( به زندگی) شاید تغییر کند

بعضی حیوانات وجود دارند که میتوانند زندگیشان را طولانی کرده

و یا در شرایط حاد جان سالم بدر برند

با کند کردن پروسه های حیاتی بدنشان

تا درجه ای که عملا از حرکت باز می ایستد.

و تحقیقات منجمد سازی به امید همین نتیجه است

که مرده گان را منجمد کرده و سالها بعد

با بهره گیری از تکنولوژی روز آنها را مجدد زنده کند.

توجه کنید، اگر سلولها منجمد شوند، حرکت مولکولی خیلی کم میشود

و پراکندگی ها هم متوقف میشوند.

حتی اگر کلیه فرایندهای سلولی یک فرد از کار افتاده باشند

با هجوم نانوباتها، هنوز می توان انرا بطور قابل ملاحظه ای بحالت قبل برگرداند

وتمام مولکولها را به موقعیتهای مناسب اولیه شان حرکت داد

با تزریق "ای تی پی" بطور همزمان به کلیه سلولها

احتمالا بدن از نقطه ای که باز ایستاده بود، مجدد بکار می افتد.

پس به زندگی به عنوان یک جرقه معجزه آسا نگاه نکنیم

بلکه به عنوان یک مجموعه فوق العاده پیچیده که در پی بقای خود است ،

مرگ صرفا فرایند افزایش آنتروپی است

که منجر به تخریب چنین تعادل حساسی می شود.

و معلوم می شه زمانی که یک فرد کاملا مرده

محسوب می شود، همواره ثابت نیست

بلکه به میزان قابلیت بازگرداندن آنتروپی که هم اکنون

قادر به انجام آن هستیم، دارد.