Ένα επιστημονικής φαντασίας όραμα αγάπης από ένα ολόγραμμα 318 ετών
-
0:06 - 0:07Σας φαίνομαι αληθινή;
-
0:08 - 0:09Το ελπίζω.
-
0:10 - 0:12Δεν ξέρω αν το βλέπετε,
-
0:12 - 0:15αλλά θα κοιτάζω μπροστά μου
και θα θεωρήσω ότι είστε εκεί. -
0:16 - 0:19Έχω διαγράψει ένα ημικύκλιο
στην άμμο μπροστά μου, -
0:19 - 0:22δεν το περνάω και φαίνομαι
σα να επιπλέω πάνω από το έδαφος. -
0:26 - 0:28Αυτή τη στιγμή στέκομαι
-
0:29 - 0:30στην ύπαιθρο
-
0:30 - 0:33σε μια παραλία κάτω από έναν φοίνικα,
-
0:34 - 0:37ακριβώς στο σημείο όπου ήταν η σκηνή σας.
-
0:38 - 0:40Θα περάσω 12 λεπτά μαζί σας.
-
0:41 - 0:42Έθεσα όριο.
-
0:43 - 0:45Η σύζυγός μου Ναβίντ μου είχε πει κάποτε
-
0:45 - 0:48ότι η άπειρη πιθανότητα
είναι ο χειρότερος εχθρός του δημιουργού. -
0:48 - 0:50Για παράδειγμα, αυτό το φόρεμα:
-
0:50 - 0:52θα της ζητούσα να σχεδιάσει κάτι
-
0:52 - 0:55που θα φορούσε ένας ιερέας
στο Κάιρο του 23ο αιώνα. -
0:55 - 0:58Όμως είχαμε μόνο τρεις μέρες
για να το φτιάξουμε -
0:58 - 1:00και το μόνο ύφασμα που είχαμε
-
1:00 - 1:02ήταν ένα μεταχειρισμένο πάπλωμα.
-
1:02 - 1:06Αλλά τα κατάφερε και είναι τέλειο.
-
1:07 - 1:09Το κοίταξε και είπε:
-
1:10 - 1:13«Είναι η απόδειξη ότι η δημιουργία
χρειάζεται τον περιορισμό». -
1:16 - 1:18Οπότε, σε αυτά τα 12 λεπτά,
-
1:19 - 1:22θα σας μιλήσω
για τη μεγαλύτερη ανακάλυψή μου. -
1:25 - 1:29Σε όλη μου τη ζωή,
είχα εμμονή με την αιώνια ζωή -
1:29 - 1:31όπως και πολλοί από εσάς.
-
1:34 - 1:37Να είστε σίγουροι
ότι η έρευνά σας θα βγει. -
1:38 - 1:40Είμαι 318 χρονών.
-
1:41 - 1:45Ο μέσος όρος ζωής του ανθρώπου
είναι 432 χρόνια. -
1:45 - 1:49και είναι δουλειά μου να επεκτείνω
το μέσο όρο ζωής στο άπειρο. -
1:49 - 1:52Ποτέ δεν αμφέβαλα ότι κάποια μέρα,
-
1:52 - 1:55θα φτάναμε στο σημείο
να είμαστε χαρούμενοι. -
1:57 - 1:59Αλλά το αντίθετο γίνεται:
-
1:59 - 2:01όσο περισσότερο ζούμε,
τόσο πιο πολύ θέλουμε να ζούμε -
2:01 - 2:03και τόσο λιγότερο να πεθαίνουμε.
-
2:04 - 2:06Ποιος μπορεί να μας κατηγορήσει;
-
2:06 - 2:10Το σύμπαν είναι πολύ μεγάλο.
-
2:11 - 2:13Δε θα μπορέσουμε ποτέ να δούμε παραπέρα.
-
2:13 - 2:16Μόλις χθες διάβαζα ότι μπορείς να μπεις
σε ένα σκάφος στην Ευρώπη -
2:16 - 2:19και να πας σε όλα τα νησιά του πλανήτη,
-
2:19 - 2:22και κάποια από τα νησιά έχουν χωριά
που μπορείς να επισκεφτείς -
2:22 - 2:25κι όπου μπορείς να κοιμηθείς
κάτω από τη σκιά του Δία. -
2:25 - 2:29Υπάρχει και ένα άλλο νησί
όπου ζει μόνο ένας συνθέτης -
2:29 - 2:31που κάθεται και παίζει
μαντολίνο για τον ωκεανό. -
2:32 - 2:34Και υπάρχουν κι άλλα
όπου δεν υπάρχει κανείς, -
2:34 - 2:36και δεν υπήρχε ποτέ κανείς.
-
2:36 - 2:38Πας μόνο για την ευχαρίστηση
-
2:38 - 2:42ότι πατάς σε έδαφος
όπου κανείς δεν έχει ξαναβρεθεί. -
2:43 - 2:47Τα 400 χρόνια φτάνουν
για να κάνεις μόνο αυτό. -
2:52 - 2:54Αυτή την ώρα, το φεγγάρι
ανατέλλει βορειοανατολικά. -
2:55 - 2:57Μπορώ να δω τις πόλεις του με γυμνό μάτι.
-
2:57 - 2:59Είναι συνδεδεμένες σα συμπλέγματα νεύρων:
-
3:00 - 3:06Η Μαριάπολη στο Νότιο Πόλο.
Η Ραματσάντραν στον Ισημερινό. -
3:07 - 3:10Κι η Νέα Τεχεράνη στη Θάλασσα της Ηρεμίας.
-
3:12 - 3:14Εκεί γνωριστήκαμε με τη Ναβίντ.
-
3:14 - 3:17Είμαστε και οι δύο καλλιτέχνες της πόλης.
-
3:18 - 3:21Την ημέρα που γνωριστήκαμε,
βρεθήκαμε στην Πλατεία Αζάντι -
3:21 - 3:22και χτύπησαν οι ώμοι μας.
-
3:23 - 3:24Εγώ γύρισα για να ζητήσω συγγνώμη
-
3:24 - 3:29και εκείνη, χωρίς να πει γεια
ή να συστηθεί -
3:29 - 3:32είπε: «Γιατί νομίζεις
ότι δεν διαπεράσαμε η μία την άλλη;» -
3:34 - 3:38Στην αρχή αναρωτήθηκα:
«Ποια στο καλό είσαι;» -
3:38 - 3:41Αλλά μετά, η απορία μου με ενόχλησε,
-
3:41 - 3:42επειδή η απάντηση ήταν πολύ απλή.
-
3:43 - 3:45Είπα: «Δεν διαπεράσαμε η μία την άλλη
-
3:45 - 3:48επειδή τα στοιχειώδη σωματίδια έχουν μάζα
-
3:48 - 3:50και ο χώρος ανάμεσα
στα στοιχειώδη σωματίδια -
3:50 - 3:53είναι γεμάτος με ενέργεια δεσμών
που επίσης έχει ιδιότητες μάζας -
3:53 - 3:56και το γνωρίζουμε αυτό
εδώ και 800 χρόνια». -
3:58 - 4:00Πρέπει να είχε διάθεση
-
4:00 - 4:02ως συνήθως να κάνει πλάκα με ξένους.
-
4:02 - 4:04Ή ίσως απλά με φλέρταρε,
-
4:04 - 4:07αφού με κοίταξε και μου είπε:
«Ήμουν σίγουρη ότι θα το έλεγες αυτό. -
4:09 - 4:10Σκέψου βαθύτερα».
-
4:10 - 4:12Και μετά έβγαλε τη ζώνη της,
-
4:12 - 4:15αυτή τη ζώνη που φοράω τώρα,
-
4:16 - 4:18και είπε:
-
4:21 - 4:25«Το σύμπαν μας είναι έτσι φτιαγμένο
ώστε τα σωματίδια να έχουν μάζα. -
4:27 - 4:28Χωρίς αυτόν τον βασικό περιορισμό,
-
4:28 - 4:32θα είχαμε διαπεράσει
η μία την άλλη με ταχύτητα φωτός -
4:32 - 4:34και δε θα γνωριζόμασταν ποτέ».
-
4:36 - 4:39Έτσι ξεκίνησε η ιστορία της αγάπης μας.
-
4:46 - 4:48Η Ναβίντ και εγώ
-
4:49 - 4:52πάντα είχαμε κάτι να συζητήσουμε.
-
4:53 - 4:54Πάντα.
-
4:55 - 4:56Ήταν απίστευτο.
-
4:56 - 5:01Ήταν σα να ήμαστε και οι δύο ήρωες
που ανεβαίνουν σε μια οροσειρά μαζί -
5:01 - 5:04και φτάνουμε συνεχώς σε νέα μέρη
-
5:04 - 5:06και αυτοί οι νέοι, τέλειοι
αστερισμοί λέξεων -
5:06 - 5:08θα μας έβγαιναν
για να τα περιγράψουμε -
5:08 - 5:10Και θα τους ξεχνούσαμε
μόλις τους φτιάχναμε, -
5:10 - 5:14θα τους αφήναμε πίσω μας
και θα συνεχίζαμε για τα επόμενα. -
5:14 - 5:18Μια φορά, η Ναβίντ είπε ότι η ομιλία μας
ήταν σα να φτιάχναμε πάντα ψωμί -
5:18 - 5:21και ότι πάντα προσθέταμε
λίγο πιο πολύ αλεύρι -
5:21 - 5:23και λίγο πιο πολύ νερό
-
5:23 - 5:25και το ζυμώναμε και το γυρίζαμε
-
5:25 - 5:28αλλά ποτέ δεν το ψήναμε.
-
5:33 - 5:36Αν η δική μου εμμονή ήταν η αιώνια ζωή,
της Ναβίντ ήταν το άγγιγμα. -
5:39 - 5:41Ήταν πολύ καλή σε αυτό.
-
5:42 - 5:44Όλο της το έργο ήταν πάνω σε αυτό.
-
5:45 - 5:48Το σώμα μου ήταν για εκείνη
σαν καμβάς ζωγραφικής -
5:48 - 5:52και έσερνε το δάκτυλό της
στο πρόσωπό μου τόσο αργά -
5:52 - 5:54που δεν μπορούσα να νιώθω την κίνησή του.
-
5:54 - 5:57Είχε εμμονή ακριβώς με τη στιγμή
-
5:57 - 6:01που δεν μπορούσα να ξεχωρίσω
ανάμεσα στο σώμα της και το δικό μου. -
6:04 - 6:07Ή απλώς ξάπλωνε δίπλα μου
κι έχωνε τον ώμο της στον δικό μου -
6:07 - 6:10και έλεγε: «Πιλάρ,
γιατί νιώθω τόσο όμορφα;» -
6:11 - 6:13Έλεγα: «Δεν ξέρω».
-
6:16 - 6:20Πάντα είχε μια αστεία απάντηση
για την αστεία της ερώτηση, -
6:21 - 6:24αλλά η απάντηση που θυμάμαι σήμερα ήταν:
-
6:25 - 6:27«Είναι όμορφο
-
6:27 - 6:29επειδή το σύμπαν
διάλεξε τους περιορισμούς του -
6:29 - 6:31κι εμείς είμαστε η τέχνη του».
-
6:41 - 6:45Έχει πάντα πλάκα να βλέπεις
ότι αλλιώς πίστευες ότι θα είναι το μέλλον -
6:45 - 6:47και τελικά είναι διαφορετικό.
-
6:48 - 6:52Στην εποχή σας, οι επιστήμονες νόμιζαν
ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παγώσουν -
6:52 - 6:53και θα ξυπνούσαν στο μέλλον.
-
6:54 - 6:56Και το έκαναν, αλλά μετά πέθαιναν.
-
6:59 - 7:03Στην εποχή σας οι επιστήμονες πίστευαν
ότι με αντικατάσταση οργάνων -
7:03 - 7:06οι άνθρωποι θα επέκτειναν τη ζωή
για εκατοντάδες χρόνια. -
7:06 - 7:08Και το έκαναν,
-
7:08 - 7:10αλλά τελικά, πέθαναν ούτως ή άλλως.
-
7:11 - 7:15Στην εποχή σας, η Γη είναι
το μοναδικό μέρος όπου ζουν άνθρωποι. -
7:18 - 7:21Στην εποχή μου, η Γη είναι το μέρος
που οι άνθρωποι πάνε γα να πεθάνουν. -
7:26 - 7:29Όταν η Ναβίντ άρχισε να δείχνει τα σημάδια
-
7:29 - 7:32οι φίλοι θεώρησαν
ότι θα έκανα ό, τι κάνουν όλοι, -
7:32 - 7:34ότι θα έλεγα αντίο
και θα την έστελνα στη Γη, -
7:35 - 7:38ώστε κανείς από εμάς
να μη χρειαζόταν να την κοιτάει -
7:38 - 7:42ή να είναι μαζί της
ή να σκέφτεται εκείνη και... -
7:42 - 7:44την αποτυχία της να συνεχίσει να ζει.
-
7:49 - 7:50Πάνω από όλα,
-
7:50 - 7:53δεν ήθελαν να είναι κοντά
στο αληθινό σώμα της. -
7:53 - 7:56Αναφέρονταν σε αυτό
ξανά και ξανά ως «μαραμένο», -
7:57 - 7:59και παρόλο που εκείνη
ήταν μαγεμένη από αυτό, -
7:59 - 8:01με τις αλλαγές που γίνονταν σε αυτό,
-
8:01 - 8:05ακολουθούσαν τους κανόνες της φύσης του
μέρα με τη μέρα, παρά τη θέλησή της. -
8:08 - 8:10Έστειλα τη Ναβίντ στη Γη.
-
8:12 - 8:13Αλλά ήρθα μαζί της.
-
8:15 - 8:18Θυμάμαι έναν φίλο μας, ο οποίος
λίγο πριν φύγουμε, είπε: -
8:18 - 8:20«Πιστεύω ότι είναι αλαζονικό,
-
8:21 - 8:25σαν οι κανόνες να μην ισχύουν για σένα,
σα να θεωρείς την αγάπη σου μοναδική». -
8:27 - 8:29Αλλά το έκανα.
-
8:32 - 8:34Οπότε, ακόμα και εδώ στη Γη,
-
8:34 - 8:37συνέχισα να δουλεύω
στο πώς να επεκτείνω τη ζωή. -
8:37 - 8:38Δε μου πέρασε η σκέψη
-
8:38 - 8:40να πάρω κάποια άλλη απάντηση.
-
8:40 - 8:43Ανέτρεχα συνεχώς σε αυτό
που η Ναβίντ μου είπε -
8:43 - 8:45εκείνη την ημέρα στην Πλατεία Αζάντι,
-
8:45 - 8:47ότι χωρίς αυτόν τον βασικό περιορισμό
-
8:47 - 8:50-ένα σύμπαν που χάρισε τη μάζα στην ύλη-
-
8:50 - 8:52δε θα υπήρχαμε.
-
8:53 - 8:55Αυτό είναι ένας κανόνας.
-
8:55 - 8:59Ένας άλλος κανόνας είναι ότι όλη η μάζα
υπόκειται στην εντροπία. -
9:00 - 9:03Δεν υπάρχει τρόπος να υπάρχω
σε αυτό το σύμπαν χωρίς μάζα. -
9:03 - 9:04Ξέρω. Δοκίμασα τα πάντα.
-
9:04 - 9:09Δοκίμασα να φτιάξω ένα κουτί φωτονίων
όπου το πεδίο Χιγκς ήταν τροποποιημένο. -
9:09 - 9:13Προσπάθησα να καταγράψω όλες
τις υποατομικές κινήσεις στο σώμα μου -
9:13 - 9:15και να τις παίζω σε συνεχή επανάληψη.
-
9:15 - 9:16Τίποτα δεν έπιασε.
-
9:21 - 9:27Αλλά η τελευταία μου καινοτομία
ήταν να δημιουργήσω μια διάσταση πηνίου -
9:27 - 9:31με τα όρια ενός σώματος στο οποίο
ο χρόνος κινούνταν απείρως πιο αργά, -
9:33 - 9:36αλλά που η προβολή του θα έμοιαζε
να κινείται σε κανονικό χρόνο. -
9:37 - 9:41Αυτό το σώμα θα εμφανιζόταν μετά
στο δικό μας σύμπαν σαν ολόγραμμα - -
9:43 - 9:45εδώ, μα όχι εδώ.
-
9:49 - 9:51Όταν κατάλαβα ότι έγινε,
-
9:52 - 9:54έτρεξα στο δωμάτιό της,
-
9:54 - 9:56τόσο χαρούμενη να της πω ότι τα κατάφερα,
-
9:57 - 10:00κινούμενη στον χώρο
σχεδόν φυσιολογικά για όλους, -
10:00 - 10:02ακόμη και για εμένα,
-
10:04 - 10:06και πήγα να ξαπλώσω δίπλα της,
-
10:07 - 10:10και ξεχάστηκα, και έπεσα μέσα από αυτήν.
-
10:16 - 10:19Είχα βρει τον δρόμο για την αιώνια ζωή,
-
10:20 - 10:23αλλά με κόστος αυτό που η Ναβίντ
αγαπούσε περισσότερο, -
10:23 - 10:27το οποίο ήταν να αγγίζει και να αγγίζεται.
-
10:30 - 10:32Και με πέταξε έξω.
-
10:36 - 10:38Ακόμα παρακολουθούσα όμως.
-
10:40 - 10:41Οι άνθρωποι ζουν 400 χόνια τώρα,
-
10:42 - 10:43αλλά ακόμα πεθαίνουν.
-
10:43 - 10:46Και όταν ο θάνατος έρχεται,
-
10:46 - 10:50αυτός που πεθαίνει
πάει να ισιάσει το σεντόνι, -
10:52 - 10:56και τα χέρια του βγαίνουν από μέσα
σαν μπλε και μοβ λάμψεις, -
10:56 - 11:00η ανάσα τους γίνεται όλο και πιο αργή,
-
11:00 - 11:03σα να πέφτουν για ύπνο.
-
11:10 - 11:11Πάντα πίστευα ότι
-
11:12 - 11:14το νόημα της ζωής είναι η περιπέτεια.
-
11:15 - 11:18Και ο θάνατος είναι απλά ένα πρόβλημα
-
11:18 - 11:21για το οποίο δεν έχουμε ακόμα
ανακαλύψει τη λύση. -
11:25 - 11:28Αλλά ίσως η ζωή έχει νόημα
ακριβώς επειδή τελειώνει. -
11:28 - 11:30Ίσως αυτό είναι το παράδοξο.
-
11:30 - 11:34Οι περιορισμοί δεν περιορίζουν,
δίνουν τέλεια ελευθερία. -
11:39 - 11:40(Αναστενάζει)
-
11:46 - 11:48Είχε καταιγίδα εδώ το πρωί.
-
11:48 - 11:50Υπάρχει πρόβλεψη για ακόμα μία απόψε,
-
11:50 - 11:52αλλά προς το παρόν
ο ουρανός είναι καθαρός. -
11:53 - 11:54Δε νιώθω τον άνεμο εδώ,
-
11:54 - 11:58αλλά ρώτησα έναν
από τους επιμελητές πώς ήταν -
11:58 - 12:01και είπε ότι ήταν θερμός,
σα λιωμένο βούτυρο. -
12:03 - 12:06Απάντηση που θα έδινε και η συζυγός μου.
-
12:11 - 12:13Πρέπει να βρω το δρόμο μου πίσω στη σάρκα.
-
12:17 - 12:22Μέχρι τότε, δεν καταλαμβάνω άλλο χώρο,
παρά τον χώρο που μου παρέχετε.
- Title:
- Ένα επιστημονικής φαντασίας όραμα αγάπης από ένα ολόγραμμα 318 ετών
- Speaker:
- Μόνικα Μπερν
- Description:
-
Η συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Μόνικα Μπερν φαντάζεται πλούσιους κόσμους που κατοικούνται από χαρακτήρες που αψηφούν τα φυλετικά, κοινωνικά και στερεότυπα φύλων. Σε αυτή της την εμφάνιση, η Μπερν εμφανίζεται ως ένα ολόγραμμα που ονομάζεται Πιλάρ, μεταφέροντας σε εμάς μια ιστορία αγάπης και απώλειας από ένα κοντινό μέλλον, όπου οι άνθρωποι έχουν αποικίσει το σύμπαν. «Έχει πάντα πλάκα όταν βλέπεις ότι αυτό που σκέφτεσαι για το μέλλον τελικά είναι εντελώς διαφοετικό», λέει.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 12:38
Chryssa R. Takahashi approved Greek subtitles for A sci-fi vision of love from a 318-year-old hologram | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for A sci-fi vision of love from a 318-year-old hologram | ||
Lucas Kaimaras accepted Greek subtitles for A sci-fi vision of love from a 318-year-old hologram | ||
Lucas Kaimaras edited Greek subtitles for A sci-fi vision of love from a 318-year-old hologram | ||
Lucas Kaimaras edited Greek subtitles for A sci-fi vision of love from a 318-year-old hologram | ||
Maria K. edited Greek subtitles for A sci-fi vision of love from a 318-year-old hologram | ||
Maria K. edited Greek subtitles for A sci-fi vision of love from a 318-year-old hologram | ||
Maria K. edited Greek subtitles for A sci-fi vision of love from a 318-year-old hologram |