Ryzykowna polityka postępu
-
0:01 - 0:04Popularne przekonanie
o dzisiejszych czasach -
0:04 - 0:07mówi o ogromnej recesji.
-
0:08 - 0:12Nic dziwnego, biorąc pod uwagę
napływające zewsząd złe wiadomości, -
0:12 - 0:14od ISIS po nierówności społeczne,
-
0:14 - 0:16polityczną niemoc, zmiany klimatu,
-
0:16 - 0:18Brexit i tak dalej.
-
0:20 - 0:23Choć może to zabrzmieć dziwnie,
-
0:24 - 0:26to nie kupuję tego negatywnego podejścia,
-
0:27 - 0:29i uważam, że wy też nie powinniście.
-
0:29 - 0:31Nie chodzi o to, że nie widzę problemu.
-
0:31 - 0:33Czytam te same wiadomości co wy.
-
0:34 - 0:38Nie zgadzam się jedynie z wnioskami,
które większość ludzi z nich wyciąga, -
0:38 - 0:40mianowicie, że mamy przechlapane,
-
0:40 - 0:43bo problemów tych nie da się rozwiązać,
-
0:43 - 0:45a władze są bezsilne.
-
0:45 - 0:47Dlaczego tak mówię?
-
0:47 - 0:50Nie jestem optymistą z natury.
-
0:50 - 0:54Jednak wieczne załamywanie rąk w mediach,
-
0:54 - 0:58skupianie się się na problemach,
zamiast na rozwiązaniach, -
0:58 - 1:00zawsze mnie irytowało.
-
1:00 - 1:02Dlatego parę lat temu podjąłem decyzję.
-
1:02 - 1:04Jestem dziennikarzem.
-
1:04 - 1:07Muszę zobaczyć, czy poradzę sobie lepiej,
-
1:07 - 1:09jeżdżąc po świecie i pytając ludzi,
-
1:09 - 1:12czy i w jaki sposób radzą sobie
-
1:12 - 1:14z wielkimi wyzwaniami
politycznymi i ekonomicznymi. -
1:15 - 1:17To, co odkryłem, zszokowało mnie.
-
1:17 - 1:21Okazuje się, że w praktyce
widać wiele zmian na lepsze, -
1:22 - 1:25często w najmniej spodziewanych miejscach.
-
1:25 - 1:28Przekonałem się,
że wielkie globalne problemy -
1:28 - 1:31wcale nie muszą być nie do rozwiązania.
-
1:31 - 1:34Nie mówię tylko
o rozwiązaniach teoretycznych, -
1:34 - 1:36ale o takich, które zostały wypróbowane
-
1:36 - 1:38i zadziałały.
-
1:38 - 1:40I dały nam wszystkim nadzieję.
-
1:40 - 1:42Pokażę wam, o co mi chodzi,
-
1:42 - 1:45opowiadając o tym, jak trzy kraje:
-
1:45 - 1:47Kanada, Indonezja i Meksyk
-
1:47 - 1:50pokonały problemy, wydawałoby się,
nie do rozwiązania. -
1:51 - 1:54Historie te są istotne,
bo pomagają dostrzec sposoby, -
1:54 - 1:58które i my możemy wykorzystać,
nie tylko w walce z tymi problemami, -
1:58 - 1:59ale również wieloma innymi.
-
2:01 - 2:05Kiedy większość ludzi myśli
o dzisiejszej Kanadzie, mojej ojczyźnie, -
2:05 - 2:07jeśli w ogóle o niej myślą,
-
2:07 - 2:11przychodzi im do głowy
mróz, nuda i uprzejmość. -
2:11 - 2:14Myślą, że mówimy ciągle "przepraszam"
ze śmiesznym akcentem. -
2:15 - 2:16To prawda.
-
2:16 - 2:18(Śmiech)
-
2:18 - 2:19Przepraszam.
-
2:19 - 2:20(Śmiech)
-
2:20 - 2:22Ale Kanada jest też istotna
-
2:23 - 2:25ze względu na sukces z problemem,
-
2:25 - 2:28z którym boryka się teraz wiele państw:
-
2:28 - 2:29imigracją.
-
2:29 - 2:33Kanada jest jedną
z najbardziej przyjaznych nacji, -
2:34 - 2:37nawet w porównaniu z innymi krajami
otwartymi na imigrantów. -
2:37 - 2:41Wskaźnik imigracji per capita
przerasta Francję czterokrotnie, -
2:41 - 2:44a procent naturalizowanych obywateli
-
2:44 - 2:46jest dwa razy większy niż w Szwecji.
-
2:46 - 2:49Kanada przyjęła w zeszłym roku
-
2:49 - 2:5210 razy więcej uchodźców z Syrii
-
2:52 - 2:53niż Stany Zjednoczone.
-
2:53 - 2:56(Brawa)
-
3:00 - 3:03A teraz przyjmujemy ich jeszcze więcej.
-
3:03 - 3:05Jeśli spytać Kanadyjczyków,
-
3:05 - 3:07z czego są najbardziej dumni jako naród,
-
3:08 - 3:10umieszczą wielokulturowość,
-
3:10 - 3:12słowo, które gdzie indziej
zwykle źle się kojarzy -
3:12 - 3:13na drugim miejscu,
-
3:13 - 3:15nawet przed hokejem.
-
3:16 - 3:17Hokejem!
-
3:17 - 3:19(Śmiech)
-
3:20 - 3:22W czasach, w których większość krajów
-
3:22 - 3:25próbuje odgrodzić się od obcych murami,
-
3:25 - 3:28Kanadyjczycy chcą przyjąć
ich jeszcze więcej. -
3:29 - 3:31Najciekawsze jest to,
-
3:32 - 3:34że Kanada nie zawsze miała
takie podejście. -
3:34 - 3:39Do połowy lat 60. prowadzono
otwarcie rasistowską politykę imigracyjną. -
3:40 - 3:43Nazywało się to "Biała Kanada",
-
3:43 - 3:46Domyślacie się, że nie chodziło
wyłącznie o śnieg. -
3:47 - 3:52Jak ta Kanada przemieniła się
w dzisiejszą Kanadę? -
3:53 - 3:56Wbrew temu, co twierdzi
moja mama w Ontario, -
3:56 - 3:58nie miało to nic wspólnego z cnotą.
-
3:58 - 4:01Kanadyjczycy nie są z natury
lepsi niż inne nacje. -
4:01 - 4:06Prawdziwą przyczyną jest przywódca kraju,
wybrany w roku 1968, -
4:06 - 4:09Pierre Trudeau, ojciec obecnego premiera.
-
4:09 - 4:12(Brawa)
-
4:13 - 4:15Musicie wiedzieć, że pierwszy pan Trudeau
-
4:15 - 4:18bardzo różnił się od wcześniejszych
przywódców kanadyjskich. -
4:18 - 4:20Był frankofonem
-
4:20 - 4:23w kraju zdominowanym
przez angielskojęzyczną elitę. -
4:23 - 4:27Był intelektualistą. A nawet hipsterem.
-
4:27 - 4:30Serio, uprawiał jogę.
-
4:30 - 4:31spotykał się z Beatlesami.
-
4:31 - 4:32(Śmiech)
-
4:32 - 4:35Jak wszyscy hipsterzy
był czasami wkurzający. -
4:37 - 4:39Mimo to udało mu się przeprowadzić
-
4:39 - 4:43jedną z najbardziej postępowych
reform w historii świata. -
4:44 - 4:47Jego pomysł składał się z dwóch części.
-
4:47 - 4:51Pierwsza: Kanada odrzuciła starą,
rasistowską politykę imigracyjną -
4:51 - 4:54i zastąpiła ją zasadami
obojętnymi na kolor skóry, -
4:54 - 4:59skupioną zamiast tego na wykształceniu,
doświadczeniu i znajomości języka. -
4:59 - 5:01Dzięki temu nowo przybyli
mieli większe szanse -
5:01 - 5:04wnieść wkład w gospodarkę.
-
5:05 - 5:08Druga: Trudeau stworzył
pierwszą na świecie -
5:08 - 5:12politykę wielokulturowości
promującą integrację -
5:12 - 5:17i różnorodność, jako kluczowy składnik
kanadyjskiej tożsamości. -
5:18 - 5:21Przez następne lata rząd w Ottawie
promował te postanowienia, -
5:21 - 5:24ale to właśnie zwykli ludzie
-
5:24 - 5:27szybko zaczęli zauważać
ekonomiczne korzyści -
5:27 - 5:30polityki wielokulturowości wokół siebie.
-
5:30 - 5:32Oba te wpływy
-
5:32 - 5:36stworzyły dzisiejszą otwartą Kanadę.
-
5:38 - 5:41Przejdźmy teraz do kolejnego kraju
i jeszcze trudniejszego problemu: -
5:41 - 5:43islamskiego ekstremizmu.
-
5:43 - 5:47W 1998 roku Indonezyjczycy wyszli na ulice
-
5:47 - 5:50i obalili wieloletniego dyktatora Suharto.
-
5:50 - 5:53Był to niesamowity moment,
-
5:53 - 5:54ale też przerażający.
-
5:54 - 5:56Z 250-milionową populacją
-
5:56 - 6:00Indonezja jest jednym z najludniejszych
krajów muzułmańskich na świecie. -
6:00 - 6:03Jest to kraj gorący,
ogromny, nieokiełznany, -
6:03 - 6:06składający się z 17 tysięcy wysp,
-
6:06 - 6:08gdzie ludzie posługują się
blisko tysiącem języków. -
6:09 - 6:11Suharto był dyktatorem,
-
6:11 - 6:13bardzo nieprzyjemnym,
-
6:13 - 6:16jednak dosyć skutecznym.
-
6:16 - 6:19Zawsze starał się rozdzielać
politykę od religii. -
6:19 - 6:23Eksperci bali się,
że bez jego ciężkiej ręki -
6:23 - 6:25kraj wybuchnie
-
6:25 - 6:27albo religijni ekstremiści przejmą władzę
-
6:27 - 6:30i przemienią Indonezję
w tropikalną wersję Iranu. -
6:32 - 6:35Na początku wyglądało,
że tak się może stać. -
6:35 - 6:37W pierwszych wolnych wyborach w 1999 roku
-
6:37 - 6:41partie islamskie zdobyły 36% głosów.
-
6:41 - 6:43Wyspy płonęły,
-
6:43 - 6:45a zamieszki i terror
pochłaniały tysiące ofiar. -
6:47 - 6:51Od tego czasu jednak
Indonezja obrała zaskakujący kurs. -
6:52 - 6:56Choć obywatele zrobili się
bardziej religijni w sferze prywatnej -
6:56 - 6:59- widziałem więcej chust
niż jeszcze 10 lat temu - -
7:00 - 7:03to polityka państwa
ruszyła w przeciwnym kierunku. -
7:04 - 7:06Indonezja jest dzisiaj
całkiem porządną demokracją. -
7:08 - 7:11Partie islamskie traciły poparcie,
-
7:11 - 7:15od 38% w 2004 roku
-
7:15 - 7:18do 25% w 2014 roku.
-
7:19 - 7:22Terroryzm występuje tam
teraz bardzo rzadko. -
7:22 - 7:25Choć paru Indonezyjczyków
dołączyło do ISIS, -
7:25 - 7:27liczby są bardzo małe.
-
7:28 - 7:31Per capita są dużo mniejsze
-
7:31 - 7:33niż w Belgii.
-
7:34 - 7:38Zastanówcie się, czy jakiekolwiek inne
państwo większości muzułmańskiej -
7:38 - 7:39mogłoby powiedzieć to samo.
-
7:39 - 7:43W 2014 roku pojechałem do Indonezji,
aby zapytać obecnego prezydenta, -
7:43 - 7:46spokojnego technokratę Joko Widodo:
-
7:46 - 7:50"Dlaczego Indonezja rozwija się, gdy inne
państwa muzułmańskie obumierają?". -
7:51 - 7:53"Zrozumieliśmy" odpowiedział,
-
7:53 - 7:58"że aby walczyć z ekstremizmem,
musimy najpierw zająć się nierównościami". -
7:58 - 8:01Indonezyjskie partie religijne,
jak ich odpowiedniki na całym świecie, -
8:01 - 8:05skupiały się na redukcji ubóstwa
i walce z korupcją. -
8:06 - 8:09To samo robił Joko i jego poprzednicy,
-
8:09 - 8:11ubiegając tym samym ekstremistów.
-
8:11 - 8:14Podjęli też walkę z terroryzmem,
-
8:14 - 8:17ale demokraci, nauczyli się ważnej lekcji
-
8:17 - 8:19podczas lat dyktatury,
-
8:19 - 8:23mianowicie, że represje
tylko zwiększają ekstremizm. -
8:24 - 8:28Dlatego też podeszli do sprawy
w sposób bardzo delikatny. -
8:28 - 8:30Posługiwali się policją, a nie wojskiem.
-
8:30 - 8:33Zatrzymywali podejrzanych
tylko z dowodami w ręku. -
8:33 - 8:35Przeprowadzali publiczne procesy.
-
8:35 - 8:37Wysyłali do więźniów liberalnych imamów,
-
8:37 - 8:41którzy mieli przekonać dżihadystów,
że terroryzm kłóci się z ich religią. -
8:41 - 8:44Wszystko to odpłaciło się z nawiązką,
-
8:44 - 8:47tworząc państwo nie do pomyślenia
20 lat wcześniej. -
8:49 - 8:52Mam nadzieję, że mój optymizm
-
8:52 - 8:54jest już bardziej zrozumiały.
-
8:54 - 8:58Ani imigracja ani ekstremizm islamski
nie są problemami nie do pokonania. -
8:58 - 9:00Zapraszam teraz na wycieczkę
-
9:01 - 9:02do ostatniego kraju - Meksyku.
-
9:03 - 9:06Z trzech historii
ta najbardziej mnie zaskoczyła, -
9:06 - 9:08bo, jak pewnie wiecie,
-
9:08 - 9:11kraj ten ma teraz wiele problemów.
-
9:11 - 9:13A jednak parę lat temu,
w Meksyku udało się zrobić coś, -
9:13 - 9:19o czym wiele państw, od Francji
przez Indie do Stanów Zjednoczonych, -
9:19 - 9:20może tylko pomarzyć.
-
9:20 - 9:24Zwalczono polityczny paraliż,
który ograniczał państwo od lat. -
9:25 - 9:28Aby zrozumieć jak,
przenieśmy się do roku 2000, -
9:28 - 9:31kiedy Meksyk został wreszcie demokracją.
-
9:31 - 9:35Zamiast spożytkować nową wolność
w walce o reformy, -
9:35 - 9:38politycy walczyli między sobą.
-
9:38 - 9:41Kongres stanął w martwym punkcie,
a problemy państwa, -
9:41 - 9:44narkotyki, ubóstwo,
przestępczość, korupcja, -
9:44 - 9:46wymknęły się spod kontroli.
-
9:46 - 9:49Stan rzeczy był tak zły, że w 2008 roku
-
9:49 - 9:52Pentagon ostrzegł
przed ryzykiem upadku Meksyku. -
9:53 - 9:57W 2012 roku Enrique Peña Nieto
-
9:57 - 9:59został w jakiś sposób
wybrany na prezydenta. -
10:00 - 10:04Peña nie wzbudzał na początku
dużego zaufania. -
10:05 - 10:06Owszem, był przystojny,
-
10:07 - 10:11ale pochodził ze skorumpowanej partii PRI,
rządzącej w Meksyku od lat, -
10:11 - 10:14i był znanym kobieciarzem.
-
10:15 - 10:18Tak dalece wydawał się
chłopcem z ładną buźką, -
10:18 - 10:20że aż kobiety zaczęły nazywać go
"bombón" - cukiereczek -
10:20 - 10:22podczas kampanii wyborczej.
-
10:23 - 10:27A jednak ten bombón
wkrótce zaskoczył wszystkich, -
10:27 - 10:28wypracowując kompromis
-
10:28 - 10:31między trzema skłóconymi partiami,
-
10:31 - 10:34którym udało się wspólnie,
przez kolejne 18 miesięcy -
10:34 - 10:37uchwalić obszerny zbiór reform.
-
10:37 - 10:40Położyli kres duszącemu kraj monopolowi.
-
10:40 - 10:43Dokonali liberalizacji przestarzałego
sektora energetycznego. -
10:43 - 10:46Zrestrukturyzowali szkolnictwo
i wiele, wiele innych. -
10:46 - 10:49Żeby docenić skalę tych osiągnięć,
-
10:49 - 10:52wyobraźcie sobie Kongres USA uchwalający
-
10:52 - 10:56reformę o imigracji,
finansach publicznych i bankach. -
10:56 - 10:59Dołóżcie do tego,
że robią to wszystko jednocześnie. -
11:00 - 11:02To właśnie udało się w Meksyku.
-
11:02 - 11:06Niedawno spotkałem się z Peñą
i zapytałem, jak sobie z tym poradzili. -
11:06 - 11:09Prezydent obdarował mnie
swoim słynnym uśmiechem -
11:09 - 11:11(Śmiech)
-
11:13 - 11:18i powiedział, że krótka odpowiedź brzmi
"compromiso" - kompromis. -
11:18 - 11:19Oczywiście wypytywałem o detale
-
11:19 - 11:22i okazało się, że długa odpowiedź brzmi:
-
11:22 - 11:25"kompromis, kompromis
i jeszcze raz kompromis". -
11:25 - 11:28Peña wiedział, że musi zacząć
od budowy zaufania, -
11:28 - 11:32więc zaczął rozmowy z opozycją
natychmiast po wyborach. -
11:32 - 11:34Żeby zabezpieczyć się
przed presją wpływowych grup, -
11:34 - 11:37spotkania odbywały się
potajemnie i w małym gronie. -
11:37 - 11:41Wielu uczestników powiedziało mi,
że właśnie dzięki intymnej atmosferze -
11:41 - 11:43i spożytej wspólnie tequili
-
11:43 - 11:45udało się zbudować zaufanie.
-
11:45 - 11:49Liczył się też fakt, że wszystkie decyzje
podejmowano jednogłośnie, -
11:49 - 11:53a Peña zgodził się nawet na uchwalenie
reform priorytetowych dla innych ugrupowań -
11:53 - 11:54przed własnymi.
-
11:55 - 11:58Santiago Creel, senator opozycji,
powiedział mi: -
11:58 - 12:03"Nie mówię, że jestem wyjątkowy
ani że inni uczestnicy są wyjątkowi, -
12:03 - 12:05ale ta grupa, to było coś".
-
12:06 - 12:07Chcecie dowód?
-
12:07 - 12:11Peña został zaprzysiężony, pakt utrzymany,
-
12:11 - 12:14a Meksyk poczynił postępy
po raz pierwszy od lat. -
12:16 - 12:17Bueno.
-
12:17 - 12:19Widzimy już, jak tym trzem państwom
-
12:19 - 12:22udało się rozwiązać
przytłaczające problemy. -
12:22 - 12:23Wspaniale, że im się udało, prawda?
-
12:23 - 12:26Ale co nam z tego?
-
12:27 - 12:31Podczas studiowania historii o sukcesach,
-
12:31 - 12:35jak i paru innych np. Rwandy,
która stanęła na nogi po wojnie domowej, -
12:35 - 12:38albo Brazylii, której udało się
zredukować nierówności społeczne, -
12:38 - 12:39lub Korei Południowej,
-
12:39 - 12:43której ekonomia rozwija się
najszybciej i najdłużej w historii, -
12:43 - 12:46zauważyłem kilka wspólnych cech.
-
12:46 - 12:49Zanim je wymienię - zastrzeżenie.
-
12:49 - 12:51Wiem, że każde państwo jest niepowtarzalne
-
12:51 - 12:54i nie można oczekiwać, że to,
co zadziałało w jednym przypadku, -
12:54 - 12:57zadziała również w innym.
-
12:57 - 12:59Rozwiązania takie nie są też wieczne.
-
12:59 - 13:02Trzeba je dopasowywać
do zmiany okoliczności. -
13:03 - 13:06Jednak gdy rozłożymy te historie
na części pierwsze, -
13:07 - 13:11widać wspólne dla wszystkich narzędzia,
-
13:11 - 13:14które mogą zadziałać
również w innych krajach, -
13:14 - 13:15zarządach
-
13:15 - 13:18i w wielu innych kontekstach.
-
13:19 - 13:22Po pierwsze, trzeba wykorzystywać
sytuacje ekstremalne. -
13:22 - 13:24We wszystkich przedstawionych historiach
-
13:24 - 13:27rozwiązanie pojawiło się
w momencie śmiertelnego zagrożenia. -
13:28 - 13:30I nie był to przypadek.
-
13:30 - 13:34Kiedy Trudeau obejmował urząd,
Kanada borykała się z dwoma problemami. -
13:35 - 13:37Po pierwsze,
wielki i słabo zaludniony kraj -
13:37 - 13:39potrzebował rąk do pracy,
-
13:39 - 13:43ale napływ preferowanych
białych robotników z Europy zanikł, -
13:43 - 13:46gdy kontynent odbudował się
po II Wojnie Światowej. -
13:46 - 13:48Kolejnym problemem
była kanadyjska zimna wojna -
13:48 - 13:51między francusko-
i angielskojęzycznymi mieszkańcami. -
13:51 - 13:53która się wtedy zaostrzyła.
-
13:53 - 13:55Quebec chciał się odłączyć,
-
13:55 - 13:59Kanadyjczycy zabijali się
nawzajem przez politykę. -
13:59 - 14:03Każdy kraj ma swoje kryzysy.
-
14:03 - 14:04To nic nadzwyczajnego.
-
14:05 - 14:09Ale geniusz Trudeau
polegał na zrozumieniu, -
14:09 - 14:12że ten kryzys zlikwidował
dotychczasowe bariery. -
14:13 - 14:16Kanada musiała otworzyć się
na imigrację. Nie miała wyboru. -
14:17 - 14:19Musiała też przemyśleć swoją tożsamość.
-
14:19 - 14:21Tu też nie było innej opcji.
-
14:21 - 14:24To dało Trudeau niezwykle rzadką szansę
-
14:24 - 14:27na wprowadzenie zmian.
-
14:27 - 14:31Jak każdy bohater, był na tyle mądry,
aby ją wykorzystać. -
14:32 - 14:35Po drugie, siła tkwi w swobodzie myślenia.
-
14:36 - 14:39Kolejna cecha ludzi odnoszących sukcesy
w rozwiązywaniu problemów -
14:39 - 14:41to pragmatyzm.
-
14:41 - 14:44Nie zawahają się ukraść
najlepszych rozwiązań -
14:44 - 14:46ani nie pozwolą detalom,
-
14:46 - 14:51takim jak partie, ideologie czy sentyment,
przeszkodzić w dążeniu do celu. -
14:51 - 14:55Demokraci indonezyjscy
sprytnie wykorzystali -
14:55 - 14:59wiele obietnic islamistów
we własnej kampanii. -
14:59 - 15:03Zaprosili nawet
paru radykałów do koalicji. -
15:03 - 15:07Przeraziło to wielu świeckich obywateli.
-
15:08 - 15:13Jednak wymuszenie na radykałach
pomocy przy rządzeniu -
15:13 - 15:17szybko pomogło wykazać ich niedostatki
-
15:17 - 15:20i wmieszać ich w śliskie kompromisy
-
15:20 - 15:23i drobne upokorzenia,
które są częścią codziennej polityki. -
15:23 - 15:26Ich wizerunek ucierpiał tak bardzo,
że nie zdołali się pozbierać. -
15:27 - 15:29Po trzecie,
-
15:29 - 15:31każdego trzeba zadowolić
od czasu do czasu. -
15:32 - 15:37Wspomniałem wcześniej, że kryzys daje
przywódcom ogromną swobodę. -
15:37 - 15:41To prawda, ale rozwiązywanie
problemów często wymaga nie tylko odwagi. -
15:41 - 15:44Ważna jest też powściągliwość,
-
15:44 - 15:47zwłaszcza wtedy,
gdy najmniej by się chciało. -
15:47 - 15:49Kiedy Trudeau objął urząd,
-
15:49 - 15:52z łatwością mógł postawić swój elektorat
na pierwszym miejscu, -
15:52 - 15:54w tym przypadku frankofonów.
-
15:54 - 15:58Mógł zadowalać część obywateli
przez cały czas. -
15:58 - 16:01Peña mógł użyć władzy,
aby atakować opozycję, -
16:01 - 16:03co było tradycją w Meksyku.
-
16:03 - 16:07Zamiast tego postanowił
zdobyć zaufanie przeciwników, -
16:07 - 16:09zmuszając własną partię do kompromisów.
-
16:09 - 16:13Trudeau zmusił ludzi
do myślenia jak wspólnota -
16:13 - 16:18i uznania wielokulturowości,
a nie języka czy koloru skóry -
16:18 - 16:21za podstawę kanadyjskości.
-
16:22 - 16:24Nikt nie dostał wszystkiego,
-
16:24 - 16:27ale każdy dostał wystarczająco dużo,
by zaakceptować taki układ. -
16:29 - 16:31Pewnie myślicie sobie:
-
16:31 - 16:33"Dobra Tepperman,
-
16:33 - 16:35jeśli jest tak, jak mówisz,
i rozwiązania faktycznie istnieją, -
16:35 - 16:38to dlaczego więcej krajów
z nich nie korzysta?". -
16:39 - 16:41Nie chodzi tu o specjalne moce.
-
16:41 - 16:45Przywódcy, o których dziś mówiłem
nie są superbohaterami. -
16:45 - 16:47Nie osiągnęli niczego w pojedynkę
-
16:47 - 16:49i sami mieli wiele wad.
-
16:49 - 16:52Pierwszemu demokratycznemu
prezydentowi Indonezji -
16:52 - 16:53Abdurrahman'owi Wahid'owi,
-
16:53 - 16:56tak bardzo brakowało charyzmy,
-
16:57 - 16:59że pewnego razu usnął
-
16:59 - 17:01podczas własnego przemówienia.
-
17:01 - 17:02(Śmiech)
-
17:02 - 17:04Nie żartuję.
-
17:08 - 17:12Czyli prawdziwą przeszkodą
nie są ani zdolności -
17:12 - 17:13ani okoliczności.
-
17:13 - 17:16To coś dużo prostszego.
-
17:16 - 17:19Wielkie zmiany wymagają
podjęcia wielkiego ryzyka, -
17:20 - 17:22a zrobienie tego jest przerażające.
-
17:23 - 17:26Pokonanie strachu wymaga odwagi,
-
17:26 - 17:27a jak wiecie,
-
17:27 - 17:30odważni politycy są rzadkością.
-
17:31 - 17:34Ale nie oznacza to, że my, jako wyborcy
-
17:34 - 17:36nie możemy wymagać odwagi
od swoich przywódców. -
17:36 - 17:39Dlatego przecież ich wybieramy.
-
17:40 - 17:44Widząc dzisiejszą sytuację na świecie,
nie mamy innego wyjścia. -
17:44 - 17:47Rozwiązania naszych problemów istnieją.
-
17:47 - 17:49Teraz tylko od nas zależy wybranie
-
17:49 - 17:52więcej takich kobiet i mężczyzn,
-
17:52 - 17:54którym starczy odwagi, by je znaleźć
-
17:54 - 17:55lub ukraść
-
17:55 - 17:57i wprowadzić w życie.
-
17:57 - 17:59Dziękuję.
-
18:00 - 18:03(Brawa)
- Title:
- Ryzykowna polityka postępu
- Speaker:
- Jonathan Tepperman
- Description:
-
Globalne problemy jak terroryzm, nierówności społeczne czy polityczna niemoc nie są proste do rozwiązania. Nie oznacza to jednak, że należy zaprzestać prób. Dziennikarz Jonathan Tepperman twierdzi, że trzeba podjąć ryzyko. Podróżując po świecie, wypytywał światowych przywódców, jak poradzili sobie z problemami w swoich krajach. Odkrył zaskakująco pełne nadziei historie, które zmienił w trzy narzędzia do rozwiązywania globalnych problemów.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 18:16
Rysia Wand approved Polish subtitles for The risky politics of progress | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for The risky politics of progress | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for The risky politics of progress | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for The risky politics of progress | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for The risky politics of progress | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for The risky politics of progress | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for The risky politics of progress | ||
Retired user edited Polish subtitles for The risky politics of progress |