Χαρούμενοι Χάρτες

Οι εφαρμογές χαρτογράφησης μας βοηθούν να βρούμε τη συντομότερη διαδρομή προς τον προορισμό μας. Αλλά, εάν θέλαμε απλώς να περιπλανηθούμε; Ο ερευνητής Ντανιέλε Κουέρθια παρουσιάζει τους «Χαρούμενους Χάρτες», οι οποίοι λαμβάνουν υπ' όψιν όχι μόνο τη διαδρομή που θες να ακολουθήσεις, αλλά και πώς θα ήθελες να νιώσεις κατά τη διαδρομή.

Έχω να κάνω μια εξομολόγηση.

Ως επιστήμονας και μηχανικός, για πολλά
χρόνια ασχολήθηκα με την αποδοτικότητα.

Αλλά η αποδοτικότητα μπορεί
να γίνει μονομανία,

γι' αυτό σήμερα θα ήθελα να
σας μιλήσω για ένα ταξίδι

το οποίο με επανέφερε
σε μια πιο ουσιώδη πραγματικότητα.

Μετά το πέρας του διδακτορικού μου
στο Λονδίνο, μετακόμισα στη Βοστώνη.

Ζούσα στη Βοστώνη και
εργαζόμουν στο Κέμπριτζ.

Αγόρασα ένα αγωνιστικό ποδήλατο
εκείνο το καλοκαίρι

και πήγαινα με αυτό κάθε μέρα
στη δουλειά.

Για να βρω τον δρόμο,
χρησιμοποίησα το κινητό μου.

Με έστειλε μέσω της λεωφόρου Μασαχουσέτης,

που είναι η πιο σύντομη διαδρομή
από τη Βοστώνη στο Κέμπριτζ.

Αλλά μετά από ένα μήνα,

κατά τον οποίο ποδηλατούσα καθημερινά
στη γεμάτη από αμάξια λεωφόρο,

μια μέρα άλλαξα διαδρομή.

Δεν είμαι απόλυτα βέβαιος γιατί
διάλεξα άλλη διαδρομή εκείνη τη μέρα.

Θυμάμαι όμως ότι ξαφνιάστηκα,

επειδή βρήκα έναν δρόμο χωρίς αμάξια,

σε αντίθεση με τη γεμάτη με αμάξια
λεωφόρο Μασαχουσέτης,

επειδή βρήκα ένα δρόμο σκεπασμένο
με φύλλα και περιτριγυρισμένο από δέντρα.

Μετά όμως το ξάφνιασμα, ένιωσα ντροπή.

Πώς γίνεται να ήμουν τόσο τυφλός;

Για έναν ολόκληρο μήνα,

ήμουν τόσο κολλημένος στο κινητό μου,

που η διαδρομή προς τη δουλειά
είχε μετατραπεί σε ένα πράγμα μόνο:

στη συντομότερη διαδρομή.

Σε αυτό το ταξίδι,
δεν υπήρχε καμία σκέψη

να χαρώ τη διαδρομή,

καμία απόλαυση επαφής με τη φύση,

καμία δυνατότητα του να κοιτάξω
ανθρώπους στα μάτια.

Γιατί όλα αυτά;

Γιατί εξοικονομούσα ένα λεπτό διαδρομής.

Ρωτώ εσάς τώρα:
Μόνο εγώ εδώ μέσα το έχω κάνει αυτό;

Πόσοι από εσάς έχετε χρησιμοποιήσει
εφαρμογές πλοήγησης;

Οι περισσότεροι, εάν όχι όλοι.

Για να μην παρεξηγηθώ,
αυτές οι εφαρμογές είναι καταλυτικές

στο να μας ενθαρρύνουν
να ανακαλύψουμε την πόλη.

Βγάζεις το κινητό σου
και αμέσως ξέρεις πού να πας.

Ωστόσο, η εφαρμογή θεωρεί

ότι υπάρχουν συγκεκριμένες διαδρομές
προς αυτόν τον προορισμό.

Έχει τη δυνατότητα να τις μετατρέψει

στην οριστική διαδρομή.

Μετά από αυτήν την εμπειρία, άλλαξα.

Άλλαξα την έρευνα μου
από την παραδοσιακή εξόρυξη δεδομένων

στο πώς οι άνθρωποι βιώνουν την πόλη.

Χρησιμοποίησα εργαλεία πληροφορικής

για να αναπαράγω πειράματα κοινωνικών
επιστημών στο επίπεδο του διαδικτύου.

Αιχμαλωτίστηκα από την ομορφιά
και την ιδιοφυία

των παραδοσιακών πειραμάτων
των κοινωνικών επιστημών

που πραγματοποιήθηκαν
από τους Τζάκομπς, Μίλγκραμ και Λιντς.

Το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας
ήταν η δημιουργία νέων χαρτών,

στους οποίους δεν βρίσκεις μόνο
την συντομότερη διαδρομή, με μπλε χρώμα,

αλλά επίσης και την πιο ευχαριστη,

με κόκκινο χρώμα.

Πώς ήταν αυτό εφικτό;

Ο Αϊνστάιν κάποτε είπε,

«Η λογική θα σε πάει από το Α στο Β,

η φαντασία μπορεί να σε πάει οπουδήποτε».

Με λίγη φαντασία,

χρειάστηκε να καταλάβουμε

ποια σημεία της πόλης
θεωρούν οι άνθρωποι όμορφα.

Στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ,
μαζί με συνάδελφους,

σκεφτήκαμε αυτό το απλό πείραμα.

Εάν σας έδειχνα αυτά τα δύο αστικά τοπία

και σας ρωτούσα
ποιο είναι πιο όμορφο,

ποιο θα διαλέγατε;

Μην ντρέπεστε.

Ποιος λέει το Α; Ποιος το Β;

Θαυμάσια.

Βασιζόμενοι σε αυτή την ιδέα,

φτιάξαμε μια πλατφόρμα πληθοπορισμού,

ένα παιχνίδι διαδικτύου.

Οι παίκτες βλέπουν
ζευγάρια αστικών σκηνικών

και καλούνται να διαλέξουν ποιο από τα
δύο είναι πιο όμορφο, ήσυχο και χαρούμενο.

Στηριζόμενοι σε χιλιάδες ψήφους χρηστών,

μπορέσαμε να διαπιστώσουμε
πού υπάρχει σύμπνοια.

Μπορούμε να γνωρίζουμε
ποια είναι τα αστικά σκηνικά

που κάνουν τους ανθρώπους χαρούμενους.

Μετά από αυτή τη δουλειά,
βρέθηκα στην Γιαχού Λαμπς,

όπου συνεργάστηκα με τους Λούκα και Ροσάνο

και μαζί συγκεντρώσαμε
τις πιο δημοφιλείς τοποθεσίες στο Λονδίνο

για να φτιάξουμε έναν νέο χάρτη της πόλης,

μια χαρτογραφία ανθρώπινων συναισθημάτων.

Σε αυτή τη χαρτογραφία μπορείτε
όχι μόνο να δείτε και να μεταβείτε

από το σημείο Α στο σημείο Β
με τη συντομότερη διαδρομή,

αλλά μπορείτε επίσης να δείτε
τα χαρούμενα σημεία,

τις όμορφες και
τις ήσυχες διαδρομές.

Μέσα από διάφορα τεστ, οι συμμετέχοντες
βρήκαν τις όμορφες και ήσυχες διαδρομές

πολύ πιο απολαυστικές από
την συντομότερη διαδρομή,

απλά προσθέτοντας λίγα μόνο λεπτά
στη μετακίνηση τους.

Επίσης, οι συμμετέχοντες λατρεύουν
να συνδυάζουν αναμνήσεις με μέρη.

Κοινές εμπειρίες, --
εδώ είναι το παλιό κτήριο του BBC,

και προσωπικές εμπειρίες --
εδώ έδωσα το πρώτο μου φιλί.

Ακόμη θυμήθηκαν μυρωδιές και ήχους
από κάποιες διαδρομές.

Πώς θα σας φαινόταν
εάν είχαμε ένα εργαλείο χαρτογράφησης

το οποίο θα έβρισκε
τις πιο απολαυστικές διαδρομές

με βάση όχι μόνο την αισθητική

αλλά επίσης την οσμή, τους ήχους
και τις αναμνήσεις;

Εκεί στοχεύει τώρα η έρευνα μας.

Γενικά, η έρευνα μου,

αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι
να αποφύγει το κίνδυνο της μίας διαδρομής,

να μην στερήσει δηλαδή από τους ανθρώπους
μια πλήρη εμπειρία της πόλης όπου ζουν.

Πάρε το μονοπάτι μέσα από το πάρκο
και όχι μέσα από το πάρκινγκ,

κι αμέσως έχεις μια διαφορετική διαδρομή.

Περπάτα δίπλα σε ανθρώπους που αγαπάς,

όχι δίπλα σε αμάξια,

και αμέσως έχεις μια νέα διαδρομή.

Είναι τόσο απλό.

Θα ήθελα να κλείσω με αυτήν τη σκέψη:

θυμάστε την ταινία "The Truman Show";

Είναι μια σατιρική κωμωδία
στην οποία ο πρωταγωνιστής

δε γνωρίζει ότι ζει
μέσα σε έναν κατασκευασμένο κόσμο.

Ίσως να ζούμε σε έναν κόσμο
όπου μόνο μετράει η απόδοση.

Κοιτάξτε μερικές από τις ρουτίνες σας και,

όπως έκανε και ο Τρούμαν στην ταινία,
δραπετεύστε από τον κατεσκευασμένο κόσμο.

Γιατί;

Αν θεωρείτε την περιπέτεια επικίνδυνη,
δοκιμάστε τη ρουτίνα. Είναι θανατηφόρα.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)