Kendi kendini örgütleyen bilgisayar kursu

Shimon Schocken ve Noam Nisan adım adım bir bilgisayar yapmaları için öğrencilerine bir müfredat geliştirdi. Araçları, simülatörleri, çip özelliklerini ve diğer yapı taşlarını açıklayıp dersi internete koyduklarında, ilk kitlesel açık çevrimiçi kurslar (MOOCs)’da kendi sınıflarını organize etmenin yanı sıra bağımsız olarak çalışarak binlercesinin öğrenme fırsatına atlamasına şaşırmışlardı. Öğrenmek için notları unutma ve öz motivasyondan faydalanma çağrısı.

Bu benim büyükbabam

Salman Schocken.

Fakir, eğitimsiz,

6 çocuğa bakan bir ailede doğdu

ve 14 yaşında iken,

sofraya ekmek getirebilmek için
okulu bırakmaya zorlandı.

Asla okula geri dönmedi.

Bunun yerine çok katlı mağazalardan oluşan

göz alıcı bir imparatorluk
kurmaya devam etti.

Salman dört dörtlük bir mükemmeliyetçiydi

ve onun mağazalarının her biri

Bauhaus mimarisinin bir mücevheriydi.

Aynı zamanda fazlasıyla kendi kendine
öğrenen biriydi

ve her şey gibi bunu da
gösterişli bir şekilde yaptı.

Kendi etrafını,

Martin Buber, Shai Agnon
ve Franz Kafka gibi

genç, tanınmayan bilgin
arkadaşlarıyla donattı

ve rahatça yazabilsinler diye

her birini aylık maaşa bağladı.

Böyle olunca, 30'un sonlarında,
Salman neyin yaklaştığını anladı.

Her şeyi arkasında bırakarak,

ailesiyle Almanya'dan firar etti.

Mağazalarına el koyuldu,

hayatının geri kalanını
sanat ve kültürün peşinde

amansız bir takiple geçirdi.

Bu liseden terk

82 yaşında öldüğünde,

müthiş bir entelektüel,

Kudüs İbrani Üniversitesi'nin
kurucu ortağı ve ilk genel müdürü

ve Schocken Books'un, ki ileride
Random House tarafından satın alınan

alkışlanacak bir markanın kurucusuydu.

Bireysel çalışmanın gücü böyledir.

Bunlar annemle babam.

Onlar da üniversite eğitimi
ayrıcalığının keyfine varamadı.

Bir aile ve ülke kurmakla meşgullerdi.

Böyle olunca, onlar da Salman gibi

hayatları boyunca azimli
kendi kendine öğrenen kişilerdi

ve evimiz binlerce kitap, plak
ve sanat eserleriyle doluydu.

Babamın şunu söylediğini
dün gibi hatırlıyorum,

mahalledeki herkesin
televizyonu olduğunda,

normal bir (FM) radyo alacağız.
(Gülüşmeler)

Ve işte ben,

ilk abaküsümü tuttuğumu söyleyecektim,

ama aslında babamın iPad'e
alternatif olarak düşündüğü

şeyi tutuyorum. (Gülüşmeler)

Evde öğrendiğim şeylerden biri
şu kavramdı:

Eğitimciler ille de
öğretmek zorunda değiller.

Bunun yerine kendi başınıza
öğrenebilmeniz için

doğal yeteneğinizi açığa çıkaracak
bir ortam ve kaynak sağlayabilirler.

Kendi kendine çalışma, keşfetme,
güçlendirme:

Bunlar harika bir eğitimin
önemli özellikleri.

Zeki meslektaşım Noam Nisan
ile birlikte geliştirdiğimiz,

kendi kendine çalışılan ve güçlendiren
bir bilgisayar bilimi dersi

hakkında bir hikâye paylaşmak istiyorum.

Resimlerde gördüğünüz üzere
Noam ve ben, ikimiz de

başlarda başlangıçtaki ilkelere
hayranlık duyuyorduk

ve yıllar boyunca
bilim ve teknoloji bilgimiz

daha da çok yönlü olurken,

temellere dair bu erken hayranlık

sadece yoğunlaşmıştı.

Bu çok da şaşırtıcı değil.
Noam ve ben yaklaşık 12 yıl önce,

bilgisayar bilimi profesörü
olduğumuz dönemlerde,

aynı olay tarafından aynı derecede
hayal kırıklığına uğramıştık.

Bilgisayarlar giderek
daha karmaşık hâle gelirken,

öğrencilerimiz küçük şeylere takılıp
büyük resmi kaçırıyordu

ve aslında sayısız kapalı, özel tescilli

yazılım katmanlarıyla örtülmüş

kara kutu PC veya Mac ile
etkileşim içindeyseniz,

tabii ki makinenin ruhuyla
bağlantı kurmak imkânsız.

Noam ve ben şu anlayıştaydık;

bilgisayarların nasıl çalıştığını
öğrencilerimizin kavramasını

ve iliklerine kadar
anlamalarını istiyorsak,

buna başlamak için belki de en iyi yol,

onlara tepeden tırnağa, temel ilkelerle

eksiksiz, çalışan, çok amaçlı,
kullanışlı bir bilgisayar,

donanımı ve yazılımı yaptırmaktır.

Bir yerden başlamak zorundaydık.

Noam ve ben tabiri caizse, katedralimizi

mümkün olan en basit yapı taşı,
NAND adında bir şey

üzerinde temellendirmeye karar verdik.

Dört girdi-çıktı durumundan ibaret olan

sıradan bir mantık
kapısından fazlası değil.

Öğrencilerimize şunu anlatarak
başlıyoruz;

Tanrı bize NAND'i verdi - (Gülüşmeler) -

ve bilgisayarı inşa etmemizi söyledi.
Nasıl olacağını sorduğumuzda,

Tanrı, "Adım adım" dedi.

Daha sonra bu tavsiyeye uyarak,

bu gösterişsiz, mütevazı
NAND kapısıyla başladık

ve kademeli olarak bir çip set,
bir donanım platformu,

bir dönüştürücü, bir sanal makine,

bir temel işletim sistemi
ve mesela "JACK" dediğimiz

Java benzeri bir dil
derleyicisi kurabilecekleri

ayrıntılı projeler dizisini
öğrencilere her yönüyle açıkladık.

Öğrenciler zoru başarmanın sonucunu,

Pong, Snake ve Tetris gibi bütün
iyi oyun türlerini yazmak için

JACK'i kullanarak kutluyorlar.

JACK'le yazdığınız ve sonra
kendi yazdığınız bir derleyiciyle

makine diline derlediğiniz

ve sonra birkaç binden daha fazla olmayan

NAND kapıları ile başlayarak
oluşturduğunuz makinede çalışırken,

sonuçlarını gördüğünüz
bir Tetris oyunuyla oynamanın

muazzam keyfini hayal edebilirsiniz.

İlk prensiplerden başlayarak,

fevkalade karmaşık ve kullanışlı
bir sisteme kadar ulaşmak

muazzam bir kişisel zafer.

Noam ve ben bu tırmanışı kolaylaştırmak

ve öğrencilerin bir dönem içinde
inşa edebilmelerini sağlayacak

araçları yaratıp altyapıyı
oluşturmak için 5 yıl çalıştık.

Bunu gerçekleştirmemizde
bize yardımcı olan harika ekip bu.

Buradaki numara, bilgisayarın yapısını

her biri projenin kalanından ayrı olarak

tek tek belirlenmiş, geliştirilmiş
ve birim test uygulanmış

birçok sayıda bağımsız
parçalara ayrıştırmaktı.

İlk günden itibaren Noam ve ben

bütün bu yapı taşlarını
internette açık kaynak olarak

ücretsiz erişime açmaya karar verdik.

Çip teknik özellikleri, API'ler,
proje tanımları,

yazılım araçları, donanım benzeticileri,

CPU emülatörleri,
yüzlerce slayt ve ders yığınları --

her şeyi web üzerinde ortaya serdik

ve tüm dünyayı buraya uğrasınlar,

neye ihtiyaçları varsa alsınlar

ve ne istiyorlarsa yapsınlar diye
bu siteye davet ettik.

Sonra etkileyici bir şey oldu.

Bütün dünya geldi.

Çabucak, binlerce insan

makinemizi kuruyordu.

Böylece NAND2Tetris geniş, açık, çevrimiçi

ilk derslerden biri oldu,

hem de 7 sene önce yaptıklarımıza
MOOCs denildiği hakkında

hiçbir fikrimiz olmadığı hâlde.

Kendini örgütleyen derslerin,

malzemelerimizden nasıl
anında ortaya çıktığını

gözlemledik sadece.

Örneğin , Pramode C.E.,

Hindistan Kerala'da bir mühendis,

onun iyi rehberliğinde
bilgisayarımızı kuran

kendi kendine öğrenen
grupları organize etti.

Parag Shah, Mumbai'den bir başka mühendis.

Projelerimizi küçük, daha
kullanışlı parçalara ayrıştırdı,

onun öncülüğündeki kendiniz-yapın
bilgisayar bilimi programında

hizmet verdiği parçalar.

Bu kurslara ilgi duyan insanlarda

genellikle bir hacker zihniyeti var.

İşlerin nasıl yürüdüğünü
anlamak istiyorlar

ve bunu grup hâlinde yapmak istiyorlar,

tıpkı topluluğa dersler sunmak için
malzemelerimizi kullanan

Washington D.C.'deki hackerlar gibi.

Bu malzemeler yaygın olarak kullanılabilir

ve açık kaynaklı olduğu için,
çeşitli insanlar onları çok farklı

ve öngörülmeyen yönlere çektiler.

Mesela, Guangzhou'dan Yu Fangmin,

bilgisayarımızı yapmak için

ve aynısını nasıl yapacaklarını
başkalarına göstermek için

bir video klip kullanarak
FPGA teknolojisinden yararlandı.

Ben Craddock, Minecraft 3D
simülatör motorunu kullanarak,

kendi geliştirdiği epey
karmaşık bir 3D labirenti olan

işlemci mimarimizin içini
gözler önüne seren

çok iyi bir bilgisayar oyunu geliştirdi.

Minecraft topluluğu,
bu projeyle çılgına döndü

ve Ben hemen medya ünlüsü oldu.

Aslında, birçok insan için

NAND2Tetris'in kutsal yolculuğuna çıkmak,
tabii eğer yaparsanız,

hayat değiştiren bir deneyime dönüştü.

Mesela, Dan Rounds'ı ele alalım.

Kendisi East Lansing, Michigan'da
bir müzik ve matematik uzmanı.

Birkaç hafta önce, Dan web sayfamızda
başarılı bir gönderi paylaştı

ve bunu sizlere okumak istiyorum.

Dan'ın söylediği şey şu:

"Sınıf çalışmasını yaptım,
çünkü bilgisayarları anlamak

benim için çok önemli.
Tıpkı okuma-yazma ve matematik gibi

ve üstesinden geldim.
Hiçbir şeye daha çok çalışmamıştım,

hiç bu derecede zorlanmamıştım.

Ama şu an hissettiğim
yapabilme yeteneğine bakılırsa,

kesinlikle yine yapardım.

NAND2Tetris'i düşünenler için

bu zorlu bir yolculuk
ama derinden değişmiş olacaksınız."

Yani Dan, bu dersi özel ilgiyle,
özel inisiyatifle alan

web dışında kendi başına öğrenen
birçok kişiyi gösteriyor

ve bu oldukça şaşırtıcı.

Çünkü bu insanlar

notları hiç de umursamazlar.

Bunu sadece tek bir
motivasyonla yapıyorlar.

Öğrenmek için muazzam bir tutkuları var.

Bunu hesaba katarsak,

geleneksel okul notlandırması hakkında
birkaç kelime söylemek istiyorum.

Bundan bıktım.

Kafayı notlarla bozduk,

çünkü verilerle kafayı bozduk,

hâl böyleyken notlandırma,
başarısızlığın getirdiği

tüm eğlenceyi götürüyor ve
eğitimin büyük bir kısmı

başarısızlık üzerine.

Churchill'e göre cesaret,

hevesini kaybetmeden,
bir yenilgiden diğerine

geçme yeteneğidir. (Gülüşmeler)

[Joyce] şöyle demişti;

hatalar keşfin giriş kapılarıdır.

Hâl böyleyken hataları hoş görmüyoruz

ve notlara tapıyoruz.

Sizin B artılarınızı ve
A eksilerinizi biriktiriyoruz

ve onları 3,4 gibi bir sayı
şeklinde topluyoruz.

Alnınıza damgalanmış olan

ve kim olduğunuzu özetleyen bir sayı.

Bana göre, bu saçmalıkta
çok ileriye gittik

ve notlandırma aşağılayıcı hâle geldi.

Bunun üzerine yükseltme hakkında
birkaç kelime söylemek

ve güncel projemden,
bir öncekinden farklı olan

kısa bir görüntü paylaşmak istiyorum.

Fakat kendi kendine öğrenmenin,
yaparak öğrenmenin,

kendi kendine keşfetmenin
ve topluluk kurmanın

aynı özelliklerini tamamen paylaşıyor

ve bu proje matematiğin
ilk dönemlerinden başlayarak,

K-12 matematik eğitimini ele alıyor

ve bunu tablet üzerinde yapıyoruz.

Çünkü inanıyoruz ki matematik,
her şey gibi uygulamalı öğretilmelidir.

İşte yaptığımız şey de bu.

Her biri matematiğin
belirli bir kavramını açıklayan

sayısız mobil uygulama geliştirdik.

Mesela, alanı ele alalım.

Alan gibi bir kavramla uğraştığınız zaman,

ayrıca çocuğun öğrenmesi için çağrıldığı

birlikte deney yapacağı
bir araç grubu sağlıyoruz.

Yani bizi ilgilendiren şey alan ise,

yapılacak tek doğal şey,

belirli bir şeklin alanını kaplamak

ve şeklin kaç tane karo ile
kaplandığını basitçe saymak.

Buradaki bu küçük uygulama

size iyi bir alan bilgisi kavramı verir.

Devam edersek, peki ya bu şeklin alanı?

Eğer bu şekli karolarla kaplamaya
çalışırsanız, bu çok işe yaramaz.

Bunun yerine, bu farklı araçlarla

rehber eşliğindeki bazı
deneme yanılma işlemleriyle

deney yapabilirsiniz

ve belli yerlerde, birçok geçerli

dönüşümler içerisinde
yapabileceğiniz bir şeyin

sıradaki olduğunu keşfedeceksiniz.

Şekli kesebilir, parçaları düzenleyebilir,
onları yapıştırabilirsiniz

ve sonra tıpkı önceden yaptığımız gibi
kaplamaya devam edebilirsiniz.

(Alkışlar)

Bu belirli dönüşüm,

asıl şeklin alanını değiştirmedi.

Yani bununla oynayan 6 yaşındaki biri,

herhangi bir paralelkenarın
alanını hesaplamak için

sadece zeki bir algoritma keşfetti.

Bu arada öğretmenlerin yerine geçmiyoruz.

Öğretmenlerin güçlendirilmesine
inanıyoruz, yerine geçilmesine değil.

Devam edersek, peki ya üçgenin alanı?

Rehber eşliğindeki bazı
deneme yanılmalardan sonra,

yardım alarak veya yardımsız,
çocuk şunu keşfedecek;

asıl şekli kopyalayabilecek

ve sonra çıktıyı alabilecek,
ters çevirebilecek,

onu aslına yapıştırabilecek
ve sonra eskisi gibi ilerleyecek:

Kes, tekrar düzenle, yapıştır, tuttur

ve kapla.

Bu dönüşüm asıl şeklin
alanını ikiye katladı

ve dolayısıyla şunu öğrendik ki;

üçgenin alanı, dikdörtgenin alanının

ikiye bölünmesine denktir.

Fakat biz bunu kendi başına
keşfetmeyle bulduk.

Bazı faydalı geometrileri
öğrenmenin yanında,

çocuk bazı çok yönlü bilimsel
taktiklere de maruz kaldı,

karmaşık problemleri

basit bir tanesine dönüştürme sanatı olan

indirgeme gibi

veya herhangi bir bilimsel
öğretinin temelinde olan

genelleştirme gibi

veya bazı özelliklerin
bazı dönüşümler altında

sabit olduğu gerçeği gibi.

Bütün bunlar, bunun gibi
mobil uygulamaları kullanarak,

küçük bir çocuğun kapabileceği şeyler.

Şu anda, sıradakileri yapıyoruz:

Öncelikle K-12 matematik müfredatını

birçok uygulamaya ayrıştırıyoruz.

Bunu kendi başımıza
yapamayacağımızdan dolayı,

çok süslü bir yazarlık aracı geliştirdik.

Herhangi bir yazar, ebeveyn

ya da aslında matematik eğitimiyle
ilgilenen herhangi birisi,

kodlama olmaksızın tabletler üzerinde

benzer uygulamalar geliştirmek için
bu aracı kullanabilecek.

Son olarak, farklı öğrenenlerle
gelişen öğrenme tarzlarına göre

farklı uygulamaları eşleştirecek olan

uyarlanabilen bir ekosistem oluşturuyoruz.

Bu projenin arkasındaki itici güç

meslektaşım Shumulik London

ve görüyorsunuz ki,

tıpkı Salman’ın 90 yıl önce yaptığı gibi

işin sırrı etrafınızı parlak
insanlarla çevrelemek.

Çünkü en sonunda,

her şey insanlarla ilgili.

Birkaç yıl önce, Tel Aviv'de yürüyordum

ve bir duvarda bu yazıyı gördüm

ve şimdiye kadar öğrencilerime
aktardığım bir şey.

Çok etkileyici buldum

ve size de aktarmak istiyorum.

Buradaki kaç kişinin
'mensch' ifadesine

aşina olduğunu bilmiyorum.

Temel olarak insan olmak

ve doğru şeyi yapmak anlamına geliyor.

Bunun üzerine, duvar yazısının
söylediği şey ise,

''Yüksek schmigh teknolojisi.

En önemli şey mensch olmak." (Gülüşmeler)

Teşekkürler. (Alkışlar)

(Alkışlar)