Lepszy sposób mówienia o aborcji

Aborcja jest niebywale powszechna. Na przykład w USA jedna na trzy kobiety przechodzi w swoim życiu zabieg aborcji. Jednak silne emocje, jakie towarzyszą temu tematowi, a także mocno upolityczniona retoryka nie pozwalają na dogłębną i otwartą dyskusję. Aspen Baker w bardzo osobistej i przemyślanej prelekcji opowiada o podejściu, które nie jest ani „pro-life” ani „pro-choice”, ale raczej „pro-voice”. Mówi także o roli, jaką mogą odegrać słuchanie i opowiadanie historii, gdy dyskusja dotyczy drażliwych tematów.

To była połowa lata,
a bar w centrum Berkeley,

w którym ja i moja przyjaciółka Polly
pracowałyśmy jako barmanki,

już dawno był zamknięty.

Zwykle po skończeniu zmiany
piłyśmy po drinku, ale nie tej nocy.

"Jestem w ciąży.

Jeszcze nie wiem, co zrobię"
– powiedziałam Polly.

Nie ociągając się, przyznała:
"Miałam aborcję".

Oprócz Polly nikt wcześniej
nie przyznał mi się do aborcji.

Ukończyłam college zaledwie
parę miesięcy wcześniej,

miałam nowego chłopaka
i wtedy odkryłam, że jestem w ciąży.

Myślałam o wyborze, jaki mam
i naprawdę nie wiedziałam, co robić,

na jakie kryteria się zdecydować.

Skąd będę wiedzieć,
że podjęłam właściwą decyzję?

Bałam się, że potem będę żałować aborcji.

Wychowywałam się na plażach
południowej Kalifornii.

Dorastałam podczas
narodowych wojen o aborcję.

Urodziłam się w przyczepie w 3. rocznicę
sprawy Roe przeciwko Wade.

Byliśmy społecznością
żeglujących chrześcijan.

Interesowaliśmy się Bogiem,
nieszczęśnikami oraz oceanem.

Każdy z nas był pro-life.

W dzieciństwie wizja aborcji mnie smuciła
i wiedziałam, że jeśli zajdę w ciążę

to nigdy jej nie dokonam.

A jednak stało się.

To był krok w nieznane.

Jednak Polly dała mi wyjątkowy prezent:

Uświadomiła mi, że nie jestem sama

oraz że aborcja to temat,
na który możemy porozmawiać.

Aborcja jest powszechna.

Według Guttmacher Institute
jedna na trzy kobiety w USA

będzie miała w życiu aborcję.

Ale ostatnie dziesięciolecia
dyskursu o aborcji w USA

zostawiły mało miejsca dla alternatywy
wobec pro-life i pro-choice.

To polityczny temat
dzielący społeczeństwo.

Chociaż żarliwie dyskutuje się o aborcji,

znajome, lub znajomi, rzadko kiedy

rozmawiają o dokonanych aborcjach.

Istnieje pewna luka między tym,

co dzieje się w polityce a tym,
co się dzieje w codziennym życiu.

W tej luce mamy mentalność pola bitwy.

Zakorzenia się: "Jesteś z nami
czy przeciw nam?".

Nie chodzi tylko o aborcję.

Jest wiele aspektów,
których nie potrafimy poruszać.

Chcę znaleźć sposób na przesunięcie
tego konfliktu do tematów rozmów.

Na tym polega praca mojego życia.

Istnieją dwa główne sposoby,
które pozwolą nam zacząć.

Jeden z nich to uważne słuchanie.

Drugi sposób to dzielenie się historiami.

15 lat temu uczestniczyłam
w zakładaniu organizacji zwanej "Exhale",

żeby wysłuchać historii osób,
które miały aborcję.

Po pierwsze utworzyliśmy
telefon zaufania dla kobiet i mężczyzn.

Mogli dzwonić po wsparcie emocjonalne.

Nigdy wcześniej nie było
usługi takiej jak nasza,

wolnej od osądu i polityki.

Potrzebowaliśmy ramy,
który zawierałaby wszystkie doświadczenia

wysłuchane w telefonie zaufania.

Feministka żałująca aborcji.

Katoliczka, która się cieszy
z dokonania aborcji.

Osobiste doświadczenia, które nie pasowały
do czarno-białych schematów.

Uznaliśmy, że nie można prosić kobiet,
żeby opowiedziały się po jakiejś stronie.

Chcieliśmy im pokazać,
że cały świat jest po ich stronie,

gdy przeżywały to
głęboko osobiste doświadczenie.

Wymyśliliśmy pojęcie "pro-voice".

Pro-voice od lat, oprócz aborcji,
zajmuje się także trudnymi aspektami,

ważnymi dla całego świata

takimi jak imigracja, tolerancja
religijna, przemoc wobec kobiet.

Zajmuje się też bardzo osobistymi sprawami
mającymi znaczenie tylko dla ciebie,

najbliżej rodziny i przyjaciół.

Ktoś ma śmiertelną chorobę,
komuś niedawno zmarła matka,

mają dziecko ze specjalnymi potrzebami
i nie potrafią o tym rozmawiać.

Słuchanie i opowiadanie
to główne cechy ruchu pro-voice.

Słuchanie i opowiadanie.

Brzmi to całkiem miło.

A może brzmi to wręcz łatwo?
Wszyscy możemy to robić.

To nie jest łatwe. To bardzo trudne.

Pro-voice jest trudne, bo rozmowy
dotyczą spraw, o które toczą się spory

albo spraw, o których nikt nie chce mówić.

Chciałabym móc powiedzieć,
że gdy się jest pro-voice,

to czekają na nas jedynie piękne,
przełomowe chwile i ogrody pełne kwiatów,

w których słuchanie i opowiadanie
tworzą jedynie cudowne chwile "aha!".

Chciałabym móc powiedzieć,
że czeka cię feministyczna impreza,

że wciąż istnieje więź między ludźmi,
którzy są gotowi cię wesprzeć

w obliczu ataków.

Opowiadanie swoich historii
może być bolesne i wyczerpujące,

kiedy wydaje się,
że nikogo to nie obchodzi.

Jeśli jednak naprawdę siebie słuchamy,

to usłyszymy rzeczy, które wymagają
odrzucenia własnego punktu widzenia.

Nigdy nie będzie
odpowiedniej pory ani miejsca,

by rozpocząć trudną rozmowę.

Ludzie nigdy nie będą na tym samym etapie,
z tym samym punktem widzenia,

z tymi samymi historiami.

Porozmawiajmy o słuchaniu
i o tym, jak być dobrym słuchaczem.

Jest wiele sposobów
na dobre słuchanie i podam tylko kilka.

Pierwszy to zadawanie otwartych pytań.

Możesz zapytać się siebie albo znajomego:

"Jak się czujesz?",

"Jak było?",

"Na co teraz liczysz?".

Żeby zostać dobrym słuchaczem,
można też używać podobnego języka.

Jeśli ktoś opowiada
o osobistych doświadczeniach,

to używaj tych samych słów.

Jeśli ktoś mówi o aborcji
i stosuje słowo "dziecko",

to też możesz mówić "dziecko".

Jeśli mówią "płód", to też mów "płód".

Jeśli ktoś ci mówi, że jest "homo",

to też możesz powiedzieć "homo".

Jeśli ktoś przypomina mężczyznę,
a uważa się za kobietę - nie ma sprawy.

Mów do tej osoby jak do kobiety.

Jeżeli odzwierciedlimy język osoby,
która dzieli się swoją historią,

to dajemy do zrozumienia,
że chcemy zrozumieć, kim jest

i przez co przechodzi.

Zachowujmy się tak,
jak sami byśmy tego oczekiwali od innych.

Nigdy nie zapomnę jednego ze spotkań
doradców w "Exhale".

Słuchałam wolontariuszki,
która opowiadała o licznych telefonach,

od chrześcijanek, które mówiły o Bogu.

Część wolontariuszy jest religijna,
ale ta jedna akurat nie była.

Na początku czuła się dziwnie,
mając rozmawiać o Bogu.

Potem zdecydowała się z tym oswoić.

Stanęła przed lustrem w domu
i powtarzała słowo "Bóg".

"Bóg".

"Bóg".

"Bóg".

"Bóg".

"Bóg".

"Bóg".

Bezustannie, aż oswoiła się z tym słowem,

które wypływało z jej ust.

Powtarzanie słowa "Bóg"
nie przeobraziło jej w chrześcijankę,

ale dzięki umiała lepiej
słuchać chrześcijańskich kobiet.

Innym sposobem na bycie pro-voice
jest opowiadanie historii.

Podejmujesz pewne ryzyko,
dzieląc się historią z kim innym.

Ktoś będąc w twoich okolicznościach

mógłby podjąć zupełnie inną decyzję.

Przykładowo opowiadając o swojej aborcji,

weź pod uwagę, że ta kobieta
może zdecydowałaby się na dziecko.

Może by je oddała do adopcji.

Może powiedziałaby o tym rodzicom
lub partnerowi albo i nie.

Może odczułaby ulgę i pewność,
chociaż ty byłaś smutna i zagubiona.

To w porządku.

Empatia powstaje,
gdy stawiamy się na czyimś miejscu.

To nie oznacza, że musimy
tak samo postępować.

Pro-voice nie wymaga zgody
lub tego samego zachowania.

Tworzy kulturę i społeczeństwo doceniające
aspekty, które czynią nas wyjątkowymi.

Docenia wszystko, co czyni nas ludźmi,
nasze wady i niedoskonałości.

Ten sposób myślenia pozwala
postrzegać dzielące nas różnice

z szacunkiem, a nie ze strachem.

Tworzy empatię niezbędną

do przezwyciężenia sposobów,
na jakie krzywdzimy się nawzajem.

Piętno, wstyd, uprzedzenie,
dyskryminacja, ucisk.

Pro-voice jest zaraźliwe,
a im częściej się je stosuje,

tym bardziej się rozprzestrzenia.

W zeszłym roku znowu byłam w ciąży.

Tym razem wyczekiwałam narodzin syna.

Byłam w ciąży i nigdy wcześniej nie pytano
mnie tak często, jak się czuję.

(Śmiech)

Czy odpowiadałam, że świetnie
i że jestem podekscytowana

czy też że się boję i panikuję,

zawsze znalazł się ktoś
z odpowiedzią "Też tak miałam".

To było świetne.

To przyjemna, ale też
drastycznie różna sytuacja,

niż gdy opowiadam o mieszanych uczuciach
związanych z przejściem aborcji.

Pro-voice to prawdziwe historie
prawdziwych ludzi,

które wpływają na sposób, w jaki aborcja

i wiele innych upolitycznionych
i napiętnowanych tematów

są rozumiane i dyskutowane.

Zaczynając od seksualności, zdrowia
psychicznego do biedy i kar więzienia.

Daleko od wyłącznie dobrych
lub wyłącznie złych decyzji,

nasze doświadczenia mogą być rozmaite.

Pro-voice skupia się na rozmowach
o ludzkich doświadczeniach,

dzięki temu wsparcie i szacunek
są w zasięgu wszystkich ludzi.

Dziękuję.

(Brawa)