Ντόρις Κιμ Σουνγκ: Μέταλλο που αναπνέει

Τα σύγχρονα κτίρια, με παράθυρα από οροφή μέχρι το πάτωμα, προσφέρουν υπέροχη θέα, αλλά απαιτούν μεγάλες ποσότητες ενέργειας για διατήρηση της θερμοκρασίας. Ο Ντόρις Κιμ Σουνγκ πειραματίζεται με θερμο-μέταλλα, "έξυπνα" υλικά που αντιδρούν σαν την ανθρώπινη επιδερμίδα, δυναμικά και συνεργειακά, και προσφέρουν προστασία από τον ήλιο, καθώς και αυτόματη κυκλοφορία αέρα.

Ήμουν ένα από αυτά τα παιδιά που, κάθε φορά
που έμπαινα στο αυτοκίνητο...

έπρεπε οπωσδήποτε
να κατεβάσω το παράθυρο.

Συνήθως έκανε πολύ ζέστη ή είχε αποπνικτική
ατμόσφαιρα ή μύριζε άσχημα...

και ο πατέρας μου δεν μας άφηνε
να χρησιμοποιούμε τον κλιματισμό.

Έλεγε ότι υπερθερμαίνει τη μηχανή.

Και ίσως κάποιοι από εσάς θυμάστε,...

πώς ήταν τα αυτοκίνητα τότε,
και ήταν...

καθημερινό πρόβλημα
η υπερθέρμανση.

Ήταν επίσης σημάδι του ορίου χρήσης...

ή υπερβολικής χρήσης των
μηχανών που καταναλώνουν ενέργεια.

Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Έχουμε αυτοκίνητα
που καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις.

Ανάβουμε τον κλιματισμό στο τέρμα...

και δεν έχουμε ποτέ
πρόβλημα υπερθέρμανσης.

Έτσι λοιπόν, δεν έχουμε σημείο αναφοράς
για το πότε να σταματήσουμε.

Καλό δεν είναι αυτό; Το ίδιο πρόβλημα
έχουμε και με τα κτίρια.

Στο παρελθόν, πριν την εποχή του κλιματισμού,
είχαμε χοντρούς τοίχους.

Οι χοντροί τοίχοι είναι ιδανικοί για μόνωση.
Διατηρούν το εσωτερικό...

πολύ δροσερό το καλοκαίρι,
και ζεστό το χειμώνα...

και τα μικρά παράθυρα ήταν
επίσης πολύ καλή ιδέα, επειδή...

μείωναν τη μεταφορά
της θερμοκρασίας...

μεταξύ εσωτερικού
και εξωτερικού χώρου.

Μετά, περίπου τη δεκαετία του 1930, με την
εισαγωγή του τζαμιού...

του ρολού ατσαλιού και της μαζικής
παραγωγής, καταφέραμε...

να κατασκευάζουμε παράθυρα από το πάτωμα
έως το ταβάνι, καθώς και ανεμπόδιστη θέα...

και μ' αυτά ήλθε και η ανεπιστρεπτί
εξάρτησή μας από

τον μηχανικό κλιματισμό για να ψύξει
τους ηλιακά θερμαινόμενους χώρους μας.

Με την πάροδο του χρόνου, τα κτίρια έγιναν
ψηλότερα και μεγαλύτερα...

η μηχανολογία καλύτερη, έτσι που
τα μηχανολογικά μας συστήματα...

κατέληξαν να είναι τεράστια. Τώρα απαιτούν
μεγάλες ποσότητες ενέργειας.

Εκλύουν μεγάλη ποσότητα θερμότητας
στην ατμόσφαιρα...

και για όσους καταννοείτε το φαινόμενο
της "αστικής θερμονησίδας"...

στις πόλεις, όπου οι αστικές περιοχές
που είναι πολύ θερμότερες...

από τις διπλανές
αγροτικές περιοχές...

αλλά έχουμε επίσης προβλήματα που,
όταν διακόπτεται η παροχή ενέργειας...

δε μπορούμε να ανοίξουμε
ένα παράθυρο, και...

τα κτίρια γίνονται μη κατοικήσιμα,
και πρέπει να αδειάσουν...

μέχρι να επαναλειτουργήσει
το σύστημα κλιματισμού.

Ακόμα χειρότερα, με την πρόθεσή μας
να κατασκευάζουμε κτίρια...

που προσανατολιζόνται προς μηδενικά ισοζύγια ενέργειας,
δεν μπορούμε να το πραγματοποιήσουμε αυτό...

απλά με το να φτιάχνουμε μηχανικά συστήματα
που είναι όλο και πιο ικανά.

Πρέπει να ανακαλύψουμε κάτι άλλο, και
έχουμε θέσει τον εαυτό μας σε ένα τέλμα.

Τι κάνουμε, λοιπόν; Πώς μπορούμε
να βγούμε από...

αυτήν τη δύσκολη κατάσταση
που οι ίδιοι δημιουργήσαμε;

Αν ανατρέξουμε στη βιολογία, και σίγουρα
πολλοί από εσάς δεν το γνωρίζετε...

σπούδαζα βιολογία πριν αλλάξω
κατεύθυνση στην αρχιτεκτονική,

η ανθρώπινη επιδερμίδα είναι το όργανο
που ρυθμίζει φυσιολογικά...

τη θερμοκρασία του σώματος,
και είναι ένα υπέροχο όργανο.

Είναι η πρώτη γραμμή άμυνας
του σώματος.

Έχει πόρους, έχει ιδρωτοποιούς
αδένες, διαθέτει όλα αυτά...

που λειτουργούν μετξαύ τους πολύ
δυναμικά και πολύ αποτελεσματικά...

και αυτό που προτείνω είναι ότι
η εξωτερική επιφάνεια των κτιρίων μας...

πρέπει να είναι παρόμοια
με την ανθρώπινη επιδερμίδα.

Με αυτόν τον τρόπο, το κτίριο θα μπορεί να
ανταποκρίνεται καλύτερα...

και να διαφοροποιείται, κάτι που θα
εξαρτάται από την τοποθεσία του.

Αυτή η ιδέα με φέρνει
στην έρευνα που κάνω.

Αυτό που πρότεινα αρχικά είναι να
αναλογιστούμε διαφορετικά υλικά.

Αυτήν την εποχή δουλεύω
με "έξυπνα" υλικά...

και με "έξυπνο" θερμο-μέταλλο
διπλής φύσης.

Πρώτον, το λέμε "έξυπνο"
επειδή δεν απαιτεί...

μηχανισμούς ελέγχου και
δεν χρειάζεται καθόλου ενέργεια.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό
στην αρχιτεκτονική.

Πρόκειται για ένωση δύο
διαφορετικών μετάλλων.

Βλέπετε πώς είναι εδώ, από την
διαφορετική αντανάκλαση στο πλάι.

Επίσης, επειδή αποτελείται από δύο ξεχωριστούς
συντελεστές διαστολής...

όταν θερμαίνονται, η μία πλευρά διευρύνεται
γρηγορότερα από την άλλη...

κάτι που καταλήγει σε "τύλιγμα"
της επιφάνειας.

Στα αρχικά μοντέλα, δημιούργησα αυτές
τις επιφάνειες για να δω...

πώς αυτό το "τύλιγμα" αντιδρά στην αλλαγή
της θερμοκρασίας, και ίσως επιτρέπει...

στον αέρα να κυκλοφορεί
μέσα στο σύστημα αυτό...

και σε άλλα μοντέλα έφτιαξα επιφάνειες
όπου οι πολλαπλές επιστρώσεις...

πολλών επιφανειών μαζί επιτρέπουν...

μεγαλύτερη κίνηση σε υψηλότερες θερμοκρασίες...

Αυτή η κατασκευή εκτείθεται στη γκαλερί
Υλικά & Εφαρμογές...

στο Σίλβερ Λέικ, εδώ κοντά μας, και θα είναι εκεί μέχρι
τον Αύγουστο, αν θέλετε να την επισκεφθείτε.

Ονομάζεται Άνθιση, και η επιφάνεια
είναι κατασκευασμένη αποκλειστικά...

από διπλό θερμό-μέταλλο, και φτιάχτηκε
για την κατασκευή αυτής της οροφής...

Εξυπηρετεί δύο σκοπούς. Πρώτον, προσφέρει σκιά
έτσι ώστε...

όταν ο ήλιος χτυπάει την επιφάνεια
εμποδίζει μέρος αυτού να διαπεράσει...

και σε άλλες περιοχές
είναι σύστημα εξαερισμού...

έτσι ώστε ο θερμός παγιδευμένος αέρας
από κάτω να μπορεί...

να κυκλοφορεί ενδιάμεσα και
προς τα έξω όταν χρειάζεται.

Βλέπετε εδώ στο βίντεο με χρονική προώθηση
ότι ο ήλιος...

καθώς κινείται στην επιφάνεια,
όπως και στη σκιά...

καθεμιά απ΄τις πλάκες κινούνται ανεξάρτητα.

Μην ξεχνάτε ότι με την ψηφιακή τεχνολογία
που διαθέτουμε σήμερα...

αυτή η κατασκευή αποτελείται
από περίπου 14 χιλιάδες κομμάτια.

και δεν υπάρχουν 2 ίδια κομμάτια. Καθένα
είναι εντελώς ξεχωριστό από τα υπόλοιπα.

Και το καλό με αυτό, είναι το ότι
μπορούμε να ρυθμίσουμε...

το καθένα ξεχωριστά να λειτουργεί
ειδικά για την περιοχή που καλύπτει...

σύμφωνα με την κλίση του ήλιου, καθώς επίσης
και σύμφωνα με το "τύλιγμα" που κάνει.

Έτσι λοιπόν, αυτό το είδος της μόνωσης
του συγκεκριμένου μοντέλου...

έχει πολλαπλές συνέπειες

σε μελλοντικές αρχιτεκτονικές εφαρμογές...

και στη συγκεκριμένη περίπτωση
αυτού του σπιτιού...

που είναι για μία κατασκευαστική
εταιρία στην Κίνα...

και δε είναι παρά ένα
τετραόροφο γυάλινο κουτί.

Είναι στο γυάλινο κουτί, έτσι ώστε
να έχουμε οπτική πρόσβαση...

μονο που τώρα έχουμε προσθέσει
τη μόνωση διπλού θερμο-μετάλλου.

Πρόκειται για μια επιφάνεια που το καλύπτει
και αυτή η στρώση μπορεί να

ανοίγει και κλείνει καθώς ο ήλιος κινείται
στην επιφάνειά του.

Επίσης, μπορεί να καλύπτει συγκεκριμένα
τμήματα αν κάποιος θέλει κάλυψη...

έτσι ώστε να διαφοροποιείται από
μερικές δημόσιες περιοχές

ανάλογα την ώρα της ημέρας.

Εκείνο που βασικά υπονοεί είναι οτι
στα σπίτια πλέον...

δεν χρειαζόμαστε κουρτίνες
ή περσίδες στα παράθυρα πια

επειδή μπορούμε να καλύψουμε
το κτίριο με αυτά τα υλικά...

όπως επίσης και να ελέγχουμε το επίπεδο του
κλιματισμού που χρειαζ'ομαστε μέσα στο κτίριο.

Επίσης με ενδιαφέρει η δημιουργία
κτιριακών υλικών για την αγορά...

και εδώ βλέπετε ένα αρκετά συνηθισμένο...

παράθυρο με διπλό τζάμι,
και σε αυτό το παράθυρο...

ανάμεσα στα δύο τζάμια,
βλέπετε την διπλή επικαλυψη...

Εργάζομαι για να φτιάξω...

ένα σύστημα διπλού θερμο-μετάλλου

έτσι ώστε όταν ο ήλιος χτυπάει
το εξωτερικό επίπεδο...

και θερμαίνει το ενδιάμεσο κενό,
το θερμο-μέταλλο...

θα αρχίσει να τυλίγεται, και αυτό
που ουσιαστικά υα συμβεί

είναι ότι θα αρχίσει να
εμποδίζει τον ήλιο...

σε συγκεκριμένα τμήματα του κτιρίου...

και σε ολόκληρο κτίριο,
αν αυτό είναι απαραίτητο.

Μπορείτε να φανταστείτε, λοιπόν, ακόμα και
σε αυτήν την εφαρμογή ότι...

σε έναν ουρανοξύστη, όπου
τα συστήματα κάλυψης είναι...

από όροφο σε όροφο και φτάνουν σε 30, 40
ορόφους, ολόκληρη η επιφάνεια...

μπορεί να αντιδρά ανεξάρτητα
ανάλογα την ώρα της ημέρας

ανάλογα με την κίνηση του ήλιου
και το πώς χτυπάει την επιφάνεια.

Αυτές είναι μεταγενέστερες έρευνες
που δουλεύω τώρα...

και είναι προς το παρόν στο εργαστήριο,
και μπορείτε να δείτε...

στο κάτω μέρος δεξιά,
με το κόκκινο, αυτό είναι...

μικρότερα κομμάτια του θερμο-μετάλλου
και αυτό που σκοπεύουμε...

είναι να τα φτιάξουμε
σαν τις βλεφαρίδες του ματιού

Αυτό το τελευταίο μοντέλο
αποτελείται επίσης από τέτοια κομμάτια.

Η επιρροή --και αν προσέξατε, μία από...

τις σφαίρες επιρροής είναι η βιολογία--
έρχεται από τις ακρίδες.

Οι ακρίδες διαθέτουν διαφορετικό
σύστημα αναπνοής.

Αναπνέουν μέσα από οπές στα πλάγια του
σώματός τους, που λέγονται "σπείρες"...

και μεταφέρουν τον αέρα μέσα τους, όπου
κυκλοφορεί στο σώμα τους για να τις δροσίζει...

κι έτσι, σε αυτό το πρόγραμμα
προσπαθώ να ανακαλύψω πώς...

μπορούμε και στην αρχιτεκτονική,
να μεταφέρουμε...

τον αέρα μέσα από τρύπες και
από τα πλάγια ενός κτιρίου.

Βλέπετε, λοιπόν, εδώ έρευνες
στο αρχικό τους στάδιο, από κουτιά...

όπου αυτές οι τρύπες
διαπερνούν την επιφάνεια...

εδώ πριν τοποθετηθεί
το θερμο-μέταλλο...

και εδώ το θερμο-μέταλλο έχει τοποθετηθεί.
Με συγχωρείτε, είναι λίγο...

δύσκολο να το δείτε, αλλά μπορείτε να δείτε
τα κόκκινα βελάκια στις επιφάνειες.

Αριστερά, βλέπετε πώς είναι όταν κάνει κρύο
και το θερμο-μέταλλο...

είναι επίπεδο έτσι ώστε να εμποδίζει τον αέρα
από το να περνά μέσα από τα κουτιά.

Δεξιά βλέπετε το
θερμο-μέταλλο να τυλίγεται...

και να επιτρέπει τον αέρα να περνά,
και αυτά είναι τα δύο στοιχεία...

που δουλεύω προς το παρόν,
και το ξαναλέω...

είναι πολύ διαφορετικό, επειδή
μπορείτε να φανταστείτε...

οτι αέρας θα μπορούσε να διαπερνά
τους τοίχους...

αντί να χρειάζεται
να ανοίγουμε παράθυρα.

Θέλω να σας αφήσω με
μία τελευταία σκέψη σχετικά...

με αυτό το μοντέλο ή αυτό το είδος εργασίας
και τη χρήση "έξυπνων" υλικών.

Όταν κουραστείτε πια
να ανοιγοκλείνετε κουρτίνες...

κάθε μέρα, ή όταν
είστε σε διακοπές...

και δεν έχετε κανέναν εκεί τα σαββατοκύριακα,
να ανάβει ή να σβήνει τον κλιματισμό...

ή όταν έχει διακοπή ρεύματος,
και δεν έχετε...

παροχή ηλεκτρισμού,
αυτά τα θερμο-μέταλλα...

θα συνεχίζουν να λειτουργούν ακούραστα
και αποτελεσματικά...

και αδιάκοπα. Σας ευχαριστώ.

(χειροκροτήματα)