ทำไมเราต้องจินตนาการถึงอนาคตที่ต่างไปจากเดิม
-
0:01 - 0:04ฉันหาเลี้ยงตัวเองด้วยการไปเยือนโลกอนาคตค่ะ
-
0:04 - 0:06ไม่ใช่แค่อนาคตเดียวด้วยนะคะ
-
0:06 - 0:08แต่เป็นอนาคตมากมายหลายแบบ
ที่เป็นไปได้เลยแหละค่ะ -
0:08 - 0:12พร้อมกับนำหลักฐานต่าง ๆ จากโลกอนาคต
กลับมาให้ทุกคนได้สัมผัสกันในวันนี้ -
0:13 - 0:15เช่นเดียวกับนักโบราณคดี
แห่งโลกอนาคต -
0:16 - 0:19ตลอดเวลาหลายปี ฉันได้นำสิ่งต่าง ๆ
กลับมาด้วยจากการเดินทาง -
0:19 - 0:22อย่างผึ้งพันธุ์ใหม่ที่ผ่านการ
สังเคราะห์ทางวิศวกรรม -
0:25 - 0:27หนังสือที่ชื่อว่า
"สัตว์เลี้ยงในฐานะแหล่งโปรตีน" -
0:28 - 0:31เครื่องที่ทำให้คุณรวยได้ด้วย
การซื้อขายข้อมูลทางพันธุกรรม -
0:31 - 0:33โคมไฟพลังงานน้ำตาล
-
0:34 - 0:36คอมพิวเตอร์สำหรับเพาะปลูกอาหาร
-
0:37 - 0:41ยอมรับค่ะว่า ฉันไม่ได้ไปท่องโลกอนาคต
มาจริง ๆ หรอกค่ะ ยังไม่ใช่ตอนนี้ -
0:41 - 0:44แต่ฉันและจอน สามีของฉัน
ได้ทุ่มเทเวลาไปกับการครุ่นคิด -
0:44 - 0:48และสร้างภาพจำลองอนาคต
แบบต่าง ๆ ในสตูดิโอของเรา -
0:48 - 0:51เราคอยมองหาสัญญาณแผ่ว ๆ พวกนั้นอยู่ตลอด
-
0:51 - 0:53เหล่าเสียงกระซิบแห่งอนาคต
ที่คอยเพรียกหาอยู่เรื่อย ๆ -
0:53 - 0:57และเราก็สืบเสาะหาร่องรอยของสิ่งที่
จะเกิดขึ้นได้ในอนาคต และถามว่า -
0:58 - 1:00การอยู่ในอนาคตแบบนี้
จะให้ความรู้สึกแบบไหนกันแน่นะ -
1:01 - 1:04เราจะได้เห็น ได้ยิน หรือกระทั่ง
สูดหายใจอะไรเข้าไปบ้าง -
1:05 - 1:10ดังนั้น เราจึงเริ่มการทดลอง
ด้วยการสร้างต้นแบบ ทำของต่าง ๆ -
1:10 - 1:12นำมิติต่าง ๆ ของโลกอนาคตมาทำให้เป็นจริง
-
1:12 - 1:14ทำให้มันเป็นรูปธรรมและจับต้องได้
-
1:14 - 1:18เพื่อที่คุณจะได้รู้สึกจริง ๆ
ถึงผลกระทบจากสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้ในอนาคต -
1:18 - 1:19ในตอนนี้เลย
-
1:20 - 1:24แต่งานนี้ไม่ใช่เรื่องของการคาดเดา
-
1:24 - 1:26แต่เป็นการสร้างเครื่องไม้เครื่องมือ
-
1:26 - 1:29เครื่องมือที่ช่วยให้เชื่อมต่อ
ปัจจุบันและอนาคตเข้าหากัน -
1:29 - 1:34ดังนั้น เราจึงเป็นผู้มีส่วนร่วมที่
กระตือรือร้นในการสร้างอนาคตที่ใฝ่หา -
1:34 - 1:36อนาคตที่เหมาะกับทุกคน
-
1:37 - 1:39แล้วที่เราทำไปมันเป็นยังไงบ้างนะเหรอ
-
1:39 - 1:42โครงการล่าสุด ชื่อว่า Drone Aviary
-
1:43 - 1:44เราสนใจจะสำรวจว่า
-
1:44 - 1:47การใช้ชีวิตในเมืองที่มีโดรนอยู่ด้วย
จะเป็นอย่างไรบ้าง -
1:47 - 1:50โดรนที่มีความสามารถที่จะเห็น
สิ่งที่เราไม่อาจเห็น -
1:50 - 1:52ไปในที่ ๆ เราเข้าไปไม่ถึง
-
1:52 - 1:54และทำอย่างนั้นได้ด้วยตัวมันเองมากขึ้น
-
1:55 - 1:56แต่การจะเข้าใจเทคโนโลยีให้ถ่องแท้
-
1:56 - 1:58การลงมือทำนั้นสำคัญมาก
-
1:59 - 2:01เราเลยสร้างโดรนหลาย ๆ แบบ
ขึ้นมาในสตูดิโอ -
2:02 - 2:05เราตั้งชื่อ กำหนดการทำงาน
และบินพวกมันไปมา -
2:05 - 2:07แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีอุปสรรค
-
2:07 - 2:09มีหลาย ๆ อย่างผิดพลาด
-
2:09 - 2:10สัญญาณ GPS ขัดข้อง
-
2:10 - 2:12จนทำให้โดรนตก
-
2:13 - 2:15แต่ด้วยการทดลองเช่นนี้
-
2:15 - 2:19ทำให้เราสร้างชิ้นส่วนย่อย
ของภาพอนาคตที่เป็นรูปธรรม -
2:19 - 2:21และอิงอยู่บนประสบการณ์ขึ้นมาได้
-
2:22 - 2:24ตอนนี้เราไปอนาคตที่ว่ากันค่ะ
-
2:24 - 2:28ลองนึกดูว่าถ้าเราอยู่ในเมือง
ที่มีโดรนอย่างเจ้าตัวนี้ -
2:28 - 2:30เราเรียกมันว่า ไนท์ว็อชท์แมน
(The Nightwatchman) -
2:31 - 2:35มันคอยสอดส่องถนนหนทาง
มักจะเห็นมันได้ในช่วงเย็นและกลางคืน -
2:35 - 2:39ช่วงแรก ๆ เราอาจจะรำคาญ
เสียงหึ่ง ๆ ต่ำ ๆ ของมัน -
2:39 - 2:42แต่เดี๋ยวก็จะเหมือนอย่างอื่น
สุดท้ายเราก็จะชินไปเองค่ะ -
2:42 - 2:45คราวนี้ จะเป็นไงถ้าคุณมองเห็นโลก
ผ่านตาของพวกมันได้ -
2:47 - 2:51ดูกันว่ามันบันทึกข้อมูลของ
เพื่อนบ้านเรากันอย่างไร -
2:51 - 2:54บันทึกเด็ก ๆ ที่เตะฟุตบอลในเขตห้ามเล่น
-
2:54 - 2:57และหมายหัวเด็กกลุ่มนั้นว่าเป็น
พวกซุกซนตามกฎหมาย -
2:57 - 2:58(เสียงหัวเราะ)
-
2:58 - 3:02มาดูกันค่ะว่ามันไล่วัยรุ่นกลุ่มนี้
ให้สลายตัวกันไปได้ยังไง -
3:02 - 3:05มันทำได้โดยการออกคำสั่งห้ามด้วยตนเอง
-
3:06 - 3:10และนี่คือจานบินขนาดยักษ์ที่ชื่อว่าแมดิสัน
(Madison) -
3:10 - 3:12การปรากฏตัวอย่างสว่างจ้านี่ทรงพลังมาก
-
3:12 - 3:15ฉันอดที่จ้องมองมันไม่ได้
-
3:15 - 3:17แต่รู้สึกราวกับว่าทุกครั้งที่ฉันมองมัน
-
3:17 - 3:19มันค่อย ๆ รู้เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับตัวฉัน
-
3:20 - 3:23เช่น มันเอาแต่กระพริบ
โฆษณาสายการบินนี้ใส่ฉัน -
3:23 - 3:25เรากับมันรู้ว่าฉันกำลังวางแผนไปเที่ยวอยู่
-
3:26 - 3:30ฉันไม่ค่อยแน่ใจว่าเรื่องแบบนี้
มันจะบันเทิงใจหรือเปล่า -
3:30 - 3:32หรือเป็นการรุกล้ำกันเกินไปหน่อย
-
3:34 - 3:35กลับมาปัจจุบันกันค่ะ
-
3:36 - 3:38การจำลองอนาคต
ทำให้เราได้เรียนรู้หลายสิ่ง -
3:38 - 3:41ไม่ใช่แค่ว่าเครื่องจักรพวกนี้ทำงานอย่างไร
-
3:41 - 3:44แต่รู้สึกได้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง
ถ้าต้องใช้ชีวิตอยู่กับมัน -
3:44 - 3:46ระหว่างที่โดรนอย่างแมดิสันและ
ไนท์ว็อชท์แมน -
3:47 - 3:48แบบที่มีรูปร่างหน้าตาอย่างนี้
-
3:48 - 3:50ยังไม่ได้เกิดขึ้นจริง
-
3:50 - 3:54องค์ประกอบส่วนมากที่มีในอนาคตของโดรน
ได้เป็นจริงแล้วในทุกวันนี้ -
3:54 - 3:55ตัวอย่างเช่น
-
3:55 - 3:58ระบบจดจำใบหน้า มีอยู่ในทุกหนแห่ง
-
3:58 - 4:00ในโทรศัพท์ของเรา หรือแม้แต่ในตัวควบคุมอุณหภูมิ
-
4:00 - 4:02ในกล้องที่มีอยู่รอบ ๆ เมือง
-
4:03 - 4:05คอยบันทึกทุกสิ่งที่เราทำไป
-
4:05 - 4:10ไม่ว่าจะเป็นโฆษณาที่เราชำเลืองดู
หรือการประท้วงที่เราเข้าร่วม -
4:10 - 4:11สิ่งเหล่านี้อยู่ที่นี่แล้ว
-
4:11 - 4:14และเรามักจะไม่ค่อยเข้าใจว่า
มันทำงานกันอย่างไร -
4:14 - 4:16และผลที่จะเกิดตามมาคืออะไรบ้าง
-
4:17 - 4:19และเราเห็นสิ่งนี้
อยู่ไปทั่วรอบตัวเรา -
4:19 - 4:21มันยากที่จะจินตนาการว่า
-
4:21 - 4:25ผลจากการกระทำของเราในวันนี้
จะส่งผลต่ออนาคตของเราได้อย่างไร -
4:26 - 4:29ปีที่แล้วที่ฉันอยู่ในอังกฤษ มีประชามติ
-
4:29 - 4:31ให้คนไปออกเสียงว่าจะออกจากสหภาพยุโรป
-
4:31 - 4:32หรือจะอยู่ในสหภาพยุโรป
-
4:32 - 4:34รู้จักกันทั่วไปว่า Brexit
(ฺBritain+Exit) -
4:35 - 4:37ทันทีที่คะแนนเสียงออกมา
-
4:37 - 4:40คำที่ผุดขึ้นมาแทนคือคำว่า Bregret
(Britain+Regret) -
4:40 - 4:41(เสียงหัวเราะ)
-
4:41 - 4:44มันให้ภาพของคนที่ออกไปโหวตต่อต้าน
-
4:44 - 4:47โดยไม่คิดให้รอบคอบถึงผลที่อาจจะตามมาได้
-
4:49 - 4:53และการตัดขาดนี้คือหลักฐานที่
ชี้ให้เห็นถึงเรื่องที่เรียบง่ายที่สุด -
4:54 - 4:56อย่างเช่นคุณออกไปดื่มสักเล็กน้อย
-
4:56 - 4:58และคุณตัดสินใจว่า
ไม่ป็นไรหรอกถ้าจะดื่มต่ออีกนิด -
4:58 - 5:01คุณรู้ดีว่าพรุ่งนี้ตื่นมาจะรู้สึกแย่แน่ๆ
-
5:01 - 5:02แต่ก็ยังปลอบใจตัวเองว่า
-
5:02 - 5:05"ตัวฉันในอนาคตจะจัดการมันได้เองน่า"
-
5:06 - 5:07แต่สิ่งที่จะเจอในตอนเช้าก็คือ
-
5:07 - 5:09คุณในอนาคตก็คือคุณเองนั่นล่ะค่ะ
-
5:10 - 5:14สมัยที่ฉันโตมาในอินเดีย ปลายยุค 70 ต้น 80
-
5:14 - 5:15มันมีความรู้สึกที่ว่า
-
5:15 - 5:18อนาคตนั้นต้องการทั้งการวางแผน
และวางแผนได้จริง ๆ -
5:18 - 5:22ฉันจำได้ว่าพ่อแม่ของฉันวางแผน
ในเรื่องที่ดูเรียบง่ายที่สุด -
5:22 - 5:24เมื่อพวกเขาอยากให้ที่บ้านมีโทรศัพท์
-
5:24 - 5:26พวกเขาต้องสั่งซื้อแล้วก็รอ
-
5:26 - 5:29รอจนเกือบจะห้าปี
ถึงจะมีโทรศัพท์มาติดตั้งที่บ้าน -
5:29 - 5:30(เสียงหัวเราะ)
-
5:30 - 5:34และเมื่ออยากจะโทรหาคุณปู่คุณย่า
ที่อยู่อีกเมืองหนึ่ง -
5:34 - 5:36ก็ต้องจองสิ่งที่เรียกว่า
"การต่อสายระหว่างเมือง" -
5:36 - 5:39และก็ต้องรออีก
นานหลายชั่วโมงหรือหลายวัน -
5:39 - 5:41แล้วจู่ ๆ โทรศัพท์ก็จะดังขึ้นตอนตีสอง
-
5:42 - 5:44พวกเราทุกคนกระโดดออกจากเตียง
มาล้อมโทรศัพท์ -
5:44 - 5:46แผดเสียงใส่มัน
ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ -
5:47 - 5:48ตอนตีสอง
-
5:49 - 5:53ทุกวันนี้ดูเหมือนอะไร ๆ
เกิดขึ้นเร็วเกินไปแล้ว -
5:53 - 5:55เร็วจริง ๆ ค่ะ จนทำให้เราเข้าใจ
-
5:55 - 5:58ที่ทางของตัวเอง
ในประวัติศาสตร์ได้ยากเหลือเกิน -
5:58 - 6:02มันสร้างความรู้สึกที่ครอบงำ
เกี่ยวกับความไม่แน่นอนและความกังวลใจ -
6:02 - 6:05ดังนั้นเราเลยปล่อยให้อนาคตเกิดขึ้นไป
-
6:06 - 6:08แต่ไม่เชื่อมโยงอนาคตนั้นเข้ากับเรา
-
6:09 - 6:11เราทำราวกับอนาคตนั้นเป็นคนแปลกหน้า
-
6:11 - 6:13เป็นดินแดนที่ไม่คุ้นเคย
-
6:14 - 6:15มันไม่ใช่ดินแดนไกลโพ้นอะไร
-
6:15 - 6:17แต่กำลังคลี่คลายตรงหน้าเรานี่เอง
-
6:17 - 6:20ถูกสร้างจากการกระทำทุกวันนี้
-
6:20 - 6:21พวกเราเองคืออนาคตนั้น
-
6:22 - 6:25และฉันเชื่อว่าการต่อสู้
เพื่ออนาคตที่เราต้องการ -
6:25 - 6:27เป็นเรื่องเร่งด่วนและสำคัญมาก
-
6:28 - 6:30เราเรียนรู้จากงานที่ทำว่า
-
6:30 - 6:33วิธีการหนึ่งที่ทรงพลังมาก
ต่อการสร้างการเปลี่ยนแปลง -
6:33 - 6:37คือให้ผู้คนได้มีประสบการณ์ตรง
ที่จับต้องได้ และสะเทือนอารมณ์ -
6:37 - 6:40ถึงผลที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
จากการกระทำในปัจจุบันของตัวเอง -
6:41 - 6:45เมื่อช่วงต้นปี
รัฐบาลสหภาพอาหรับเอมิเรตส์เชิญเรา -
6:45 - 6:48ให้ไปช่วยพวกเขาออกแบบ
แผนยุทธศาสตร์พลังงานของประเทศ -
6:48 - 6:49ที่มุ่งเป้าหมายสู่ปี 2050
-
6:50 - 6:54อาศัยฐานข้อมูลเศรษฐมิติของรัฐบาล
เราสร้างโมเดลเมืองขนาดใหญ่นี้ขึ้นมาค่ะ -
6:54 - 6:57สร้างภาพอนาคตหลาย ๆ แบบ
ตามข้อมูลที่มี -
6:58 - 7:02เมื่อฉันนำคณะเจ้าหน้าที่ของรัฐบาล
-
7:02 - 7:03และสมาชิกของบริษัทด้านพลังงาน
-
7:03 - 7:06เข้าชมโมเดลอนาคตที่ยั่งยืน
-
7:06 - 7:08ผู้เข้าร่วมคนหนึ่งบอกฉันว่า
-
7:08 - 7:11"ผมไม่คิดว่า ในอนาคต
ประชาชนจะเลิกขับรถ -
7:11 - 7:13และเปลี่ยนไปใช้ขนส่งสาธารณะกันหรอกนะ"
-
7:14 - 7:15แล้วเขาก็พูดอีกว่า
-
7:15 - 7:19"ไม่มีทางที่ฉันจะบอกให้ลูกชายเลิกขับรถ"
-
7:20 - 7:22แต่เราเตรียมตัวมาแล้ว
กับเหตุการณ์เช่นนี้ -
7:23 - 7:27จากการทำงานกับนักวิทยาศาสตร์
ในห้องทดลองทางเคมีที่อินเดีย -
7:27 - 7:29เราสร้างตัวอย่างที่ใกล้เคียงกับ
-
7:29 - 7:34อากาศที่จะเป็นในปี 2030
ถ้าเรายังคงพฤติกรรมอย่างเดิมไว้อีก -
7:34 - 7:38ฉันเลยเดินเข้าไปในกลุ่มพร้อมกับอุปกรณ์นี้
-
7:38 - 7:40มันปล่อยไอของตัวอย่างอากาศ
-
7:41 - 7:45แค่การดมเอาอากาศ
ที่แสนจะร้ายกาจจากปี 2030 เข้าไป -
7:45 - 7:48ก็ทำให้พวกเขาถ่องแท้
ได้อย่างที่ชุดข้อมูลใด ๆ ก็ทำไม่ได้ -
7:49 - 7:52นี่คงไม่ใช่อนาคตที่
คุณอยากให้ลูกของคุณอาศัยอยู่หรอก -
7:53 - 7:55วันรุ่งขึ้น รัฐบาลมีประกาศใหญ่โต
-
7:55 - 7:58ว่าพวกเขาจะลงทุนนับหมื่นล้าน
เกี่ยวกับพลังงานหมุนเวียน -
7:58 - 8:03เราไม่รู้หรอกว่าประสบการณ์จากอนาคต
ไหนที่ส่งผลต่อการตัดสินใจนี้ -
8:03 - 8:05แต่เรารู้แน่ว่าพวกเขาเปลี่ยนแปลง
นโยบายทางพลังงาน -
8:05 - 8:07เพื่อบรรเทา
ไม่ให้เกิดเหตุร้าย -
8:07 - 8:10ในขณะที่ อากาศจากอนาคต
เป็นตัวอย่างที่ได้ผลชัดและจับต้องได้ -
8:10 - 8:13วิถีทางจากปัจจุบันไปสู่ผลลัพธ์ในอนาคต
-
8:13 - 8:15ก็ไม่ได้เป็นเส้นตรงเสมอไป
-
8:15 - 8:19ถึงแม้เทคโนโลยี
จะสร้างขึ้นด้วยอุดมคติอันดีงาม -
8:19 - 8:21แต่ห้วงขณะที่มันออกจาก
ห้องทดลองไปสู่โลกภายนอก -
8:21 - 8:25มันก็กลายเป็นเรื่องที่อยู่เหนือ
การควบคุมของผู้สร้างไปแล้ว -
8:26 - 8:30มีโครงการหนึ่งที่เรา
ศึกษาเกี่ยวกับพันธุศาสตร์ทางการแพทย์ -
8:30 - 8:33เป็นเทคโนโลยีที่ใช้รวบรวม
และใช้งานข้อมูลพันธุกรรมของประชาชน -
8:33 - 8:35เพื่อผลิตยาที่ออกแบบมาเฉพาะบุคคล
-
8:35 - 8:37เราก็เกิดคำถามว่า
-
8:37 - 8:40อะไรอาจจะเป็นผลโดยไม่ตั้งใจของ
การเชื่อมโยงข้อมูลพันธุกรรมของเรา -
8:40 - 8:42เข้ากับการดูแลสุขภาพ
-
8:43 - 8:45เพื่อที่จะสืบหาเกี่ยวกับคำถามนี้ต่อ
-
8:45 - 8:47เราจึงแต่งคดีความสมมติขึ้นมา
-
8:48 - 8:52และทำให้สมจริงผ่านหลักฐานที่บรรจง
ทำขึ้นมาทั้งหมด 31 ชิ้น -
8:53 - 8:56เราจึงสร้างคลินิกยีนส์ผิดกฎหมายแห่งหนึ่ง
-
8:56 - 8:59เครื่องเพาะคาร์บอนไดออกไซด์ DIY
-
8:59 - 9:01หรือกระทั่งสั่งซื้อหนูแช่แข็งจาก eBay
-
9:02 - 9:05เราเดินทางไปอนาคต
ที่คดีความนี้เกิดขึ้นกันค่ะ -
9:05 - 9:08ไปพบกับอาร์โนลด์ แมนน์ ผู้เป็นจำเลย
-
9:08 - 9:09เขาถูกบริษัทยักษ์ใหญ่
-
9:09 - 9:12ชื่อว่า Dynamic Genetics ฟ้องร้อง
-
9:14 - 9:15เพราะพวกเขามีหลักฐานว่า
-
9:15 - 9:20อาร์โนลด์ใส่ส่วนประกอบทางพันธุกรรม
ที่เป็นสิทธิบัตรของบริษัท อย่างผิดกฎหมาย -
9:20 - 9:21เข้าสู่ร่างกายของเขา
-
9:21 - 9:24อาร์โนลด์ทำเรื่องอย่างนั้นได้อย่างไรกัน
-
9:25 - 9:26ทุกอย่างเริ่มขึ้นตรงที่
-
9:26 - 9:30เมื่ออาร์โนลด์ถูกขอให้ส่งตัวอย่างน้ำลาย
ในชุดเครื่องมือนี้ -
9:30 - 9:32ให้แก่ NHI
-
9:32 - 9:35หน่วยงานประกันสุขภาพแห่งชาติ
ของสหราชอาณาจักร -
9:35 - 9:38เมื่อเขาได้รับเอกสารการประกัน
-
9:38 - 9:40เขาก็ต้องตกตะลึงและหวาดกลัว
-
9:40 - 9:42เมื่อรู้ว่าเบี้ยประกันของเขาราคาสูงลิบลิ่ว
-
9:42 - 9:45เกินกว่าที่เขาหรือครอบครัวจะจ่ายไหว
-
9:46 - 9:49อัลกอริทึมของรัฐสแกน
ข้อมูลพันธุกรรมของเขา -
9:49 - 9:53และพบความเสี่ยงของการเจ็บป่วยเรื้อรัง
แอบซ่อนอยู่ใน DNA -
9:53 - 9:56ดังนั้นอาร์โนลด์จึงต้องจ่ายล่วงหน้า
ให้แก่ความเสี่ยง -
9:57 - 9:58ที่จะเกิดโรคในอนาคตนี้
-
9:58 - 10:00โรคที่อาจจะเป็นได้ในอนาคตนับจากวันนี้
-
10:00 - 10:02ในห้วงแห่งความกลัวและตระหนก
-
10:02 - 10:04อาร์โนลด์ท่องไปทั่วทั้งเมือง
-
10:04 - 10:07เข้าสู่เงาดำมืดของคลินิกผิดกฎหมาย
เพื่อทำการรักษา -
10:07 - 10:10การรักษาที่จะปรับเปลี่ยน DNA ของเขา
-
10:10 - 10:13เพื่อไม่ให้อัลกอริทึมของรัฐ
ตรวจจับความเสี่ยงของเขาได้อีก -
10:13 - 10:16และเบี้ยประกันของเขาจะได้กลับ
สู่อัตราที่เขาจ่ายไหว -
10:16 - 10:18แต่อาร์โนลด์ถูกจับค่ะ
-
10:18 - 10:22และขั้นตอนทางกฎหมายในกรณี
Dynamic Genetics กับ แมนน์ ก็เริ่มขึ้น -
10:23 - 10:25การจะนำภาพอนาคต
แบบนี้ให้เห็นได้จริง -
10:25 - 10:28สิ่งสำคัญต่อเราคือ
ผู้คนจะต้องสัมผัสได้ -
10:28 - 10:29เข้าใจ และรู้สึกถึง
ความเป็นไปได้ -
10:30 - 10:33เพราะการเผชิญหน้าอย่างใกล้ชิด
และฉับพลันกระตุ้นให้ -
10:33 - 10:34เกิดคำถามที่เข้าท่าได้
-
10:35 - 10:36คำถามอย่างเช่น
-
10:36 - 10:38ความหมายของการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้คืออะไร
-
10:38 - 10:40เมื่อฉันต้องถูกตัดสินด้วยพันธุกรรม
-
10:41 - 10:44หรือ ใครจะมีสิทธิอ้างความเป็นเจ้าของ
ข้อมูลพันธุกรรมของฉันได้ -
10:44 - 10:46และพวกเขาจะทำอะไรกับมันได้
-
10:47 - 10:50ถ้ายังรู้สึกว่าเรื่องนี้ไกลตัวเราอยู่อีก
-
10:50 - 10:54ทุกวันนี้มีกฎหมายที่กำลังผ่านสภาคองเกรส
-
10:54 - 10:58ที่ชื่อว่า HR1313 เป็นกฎหมายที่ใช้
คุ้มครองสุขภาวะลูกจ้าง -
10:58 - 11:03มันมีขึ้นเพื่อแก้ไขกฎหมาย
การเก็บข้อมูลพันธุกรรมโดยไม่เลือกปฏิบัติ -
11:03 - 11:05หรือที่รู้จักกันดีว่า GINA
-
11:05 - 11:08ซึ่งจะอนุญาตให้นายจ้างซักถาม
ประวัติทางการแพทย์ของครอบครัว -
11:08 - 11:09ข้อมูลพันธุกรรม
-
11:09 - 11:12ของลูกจ้างได้เป็นครั้งแรก
-
11:13 - 11:16หากใครปฏิเสธก็จะมีโทษ
-
11:17 - 11:19ผลงานที่ฉันนำมาให้ดูทั้งหมด
-
11:19 - 11:21ไม่ว่าจะเป็นโดรนหรืออาชญากรรมทางยีนส์
-
11:21 - 11:24เรื่องเหล่านี้บรรยายถึง
อนาคตที่เต็มไปด้วยปัญหา -
11:24 - 11:26ด้วยความมุ่งหมายที่จะช่วย
ให้เราหลีกเลี่ยงอนาคตแบบนั้น -
11:27 - 11:29แต่ถ้าเราเลี่ยงไม่ได้ล่ะ
-
11:30 - 11:32โดยเฉพาะสภาวะโลกร้อนที่เราเจออยู่
-
11:32 - 11:34มันก็ดูราวกับเรากำลังมุ่งหน้าเข้าหาปัญหา
-
11:34 - 11:37แล้วถ้าอย่างนั้นตอนนี้สิ่งเราจะทำได้
คือเตรียมตัวสำหรับอนาคต -
11:37 - 11:42โดยพัฒนาเครื่องมือและมุมมอง
ที่จะช่วยให้เราเจอกับความหวัง -
11:42 - 11:44ความหวังที่จะช่วยจุดประกายการลงมือทำ
-
11:45 - 11:48ตอนนี้เรากำลังทำการทดลอง
อย่างหนึ่งในสตูดิโอของเรา -
11:48 - 11:49มันกำลังดำเนินการอยู่
-
11:50 - 11:52บนฐานของการทำนายข้อมูลสภาพอากาศ
-
11:52 - 11:53เราไปสำรวจอนาคตของ
-
11:53 - 11:57โลกตะวันตกจากที่ที่
เคยอุดมสมบูรณ์กลายเป็นขาดแคลน -
11:57 - 12:00เราจินตนาการถึงการอยู่ในเมืองอนาคต
ที่มีน้ำท่วมซ้ำแล้วซ้ำเล่า -
12:00 - 12:03ช่วงเวลาที่แทบไม่มีอาหาร
ในซุปเปอร์มาร์เก็ต -
12:03 - 12:05ความไม่มั่นคงทางเศรษฐกิจ
-
12:05 - 12:06ห่วงโซ่อุปทานที่พังทลาย
-
12:07 - 12:11เราจะทำอะไรได้เพื่อไม่ใช่แค่อยู่รอด
แต่ต้องรุ่งเรืองได้ในโลกอย่างนั้น -
12:12 - 12:13อาหารอะไรที่เราจะกินได้
-
12:14 - 12:16ลองตอบคำถามพวกนี้ให้ลึกไปอีกหน่อย
-
12:16 - 12:20เราจึงสร้างห้องนี้ขึ้นมาในแฟลตแห่งหนึ่ง
ในลอนดอน ปี 2050 -
12:21 - 12:24มันเหมือนกับไทม์แคปซูลเล็ก ๆ
ที่เราปรับปรุงมาจากอนาคต -
12:24 - 12:26เราลดทอนทุกอย่างให้อยู่ในขั้นน้อยสุด
-
12:26 - 12:28เราตั้งใจใส่กับทุกอย่างที่ใส่ไปในบ้าน
-
12:28 - 12:30อย่างเช่น ทีวีจอแบน
-
12:30 - 12:32ตู้เย็นที่เชื่อมต่ออินเตอร์เน็ต
-
12:32 - 12:33การตกแต่งระดับช่างฝีมือ
-
12:33 - 12:34ทั้งหมดอยู่ในนั้น
-
12:34 - 12:37และที่นี่ เรากำลังสร้างคอมพิวเตอร์อาหาร
-
12:37 - 12:40จากสิ่งที่เคยถูกทิ้ง วัตถุดิบต่าง ๆ
ถูกกอบกู้และนำมาใช้ใหม่ -
12:41 - 12:43เปลี่ยนขยะวันนี้ให้กลายเป็น
มื้อค่ำของวันพรุ่งนี้ -
12:45 - 12:46ขอยกตัวอย่าง
-
12:46 - 12:50เราเพิ่งจะสร้างเครื่องเพาะปลูกพืชด้วยหมอก
ที่ทำงานอัตโนมัติเครื่องแรกได้สำเร็จ -
12:50 - 12:53มันใช้เทคนิคของการเลี้ยงพืชด้วยไอหมอก
แค่ใช้หมอกเป็นสารอาหาร -
12:53 - 12:55ไม่ต้องการแม้แต่น้ำหรือดิน
-
12:55 - 12:56เพื่อปลูกพืชผักได้อย่ารวดเร็ว
-
12:57 - 12:59ในตอนนี้
-
12:59 - 13:00เราปลูกมะเขือเทศสำเร็จไปแล้ว
-
13:01 - 13:04แต่เรายังต้องการอาหารมากกว่าที่
ปลูกได้ในห้องเล็ก ๆ นี้ -
13:05 - 13:07แล้วเราจะหาอาหารอะไรได้อีกในเมืองนี้
-
13:08 - 13:11แมลง นกพิราบ หมาจิ้งจอกเหรอ
-
13:14 - 13:16ก่อนหน้านี้ เรานำเอาอากาศจากอนาคตกลับมา
-
13:16 - 13:19คราวนี้เรานำเอาห้องทั้งห้องจากอนาคตมา
-
13:19 - 13:21ห้องที่มีความหวัง เครื่องมือ
และชั้นเชิงต่าง ๆ -
13:22 - 13:25เพื่อจะสร้างการกระทำเชิงบวก
ที่มีต่อสภาพแวดล้อมที่ไม่เป็นมิตร -
13:25 - 13:27การใช้เวลาอยู่ในห้องนี้
-
13:27 - 13:29ห้องที่อาจจะเป็นบ้านของเราในอนาคต
-
13:29 - 13:33ทำให้เห็นผลลัพธ์ของการเปลี่ยนแปลง
สภาพอากาศและความไม่มั่นคงทางอาหาร -
13:33 - 13:35ได้อย่างชัดเจนทันทีและสัมผัสได้
-
13:37 - 13:40สิ่งเราเรียนรู้จากการทดลองและลงมือทำ
-
13:40 - 13:42และจากผู้คนที่เราไปข้องเกี่ยว
-
13:42 - 13:44ทำให้รู้ว่าการสร้างประสบการณ์
อันเป็นรูปธรรม -
13:44 - 13:47จะเชื่อมต่อการตัดขาด
ระหว่างวันนี้และวันพรุ่งนี้ได้ -
13:48 - 13:51ด้วยการเอาตัวเราไปสู่อนาคต
ที่น่าจะเป็นไปได้ในหลายๆ แบบ -
13:51 - 13:52โดยเปิดใจและมุ่งมั่น
-
13:52 - 13:57ที่จะโอบรับความไม่แน่นอนและความลำบาก
ที่จะต้องเจอ -
13:57 - 14:00เรายังมีโอกาสจะจินตนาการ
ถึงความเป็นไปได้แบบใหม่ ๆ -
14:00 - 14:02เราแสวงหาอนาคตที่ดีงามได้
-
14:02 - 14:04เราค้นหาหนทางที่รออยู่เบื้องหน้าได้
-
14:04 - 14:06เราทำให้ความหวังกลายเป็นจริงได้
-
14:07 - 14:10นั่นหมายความว่าเรามีโอกาส
ที่จะเปลี่ยนแปลงทิศทาง -
14:11 - 14:13โอกาสที่เสียงของเราจะมีคนรับฟัง
-
14:14 - 14:18โอกาสที่จะขีดเขียนตัวเราเอง
ลงสู่อนาคตที่เราต้องการ -
14:20 - 14:22โลกในแบบอื่น ๆ จะเป็นไปได้จริง
-
14:22 - 14:24ขอบคุณค่ะ
-
14:24 - 14:27(เสียงปรบมือ)
- Title:
- ทำไมเราต้องจินตนาการถึงอนาคตที่ต่างไปจากเดิม
- Speaker:
- อนับ เจน (Anab Jain)
- Description:
-
more » « less
อนับ เจน (Anab Jain) ทำให้อนาคตกลายเป็นจริงขึ้นมาด้วยการสร้างประสบการณ์ที่คนทั่วไปจะสัมผัส มองเห็น และรู้สึกถึงความเป็นไปได้ของโลกที่เราเป็นผู้สร้างขึ้น ตัวอย่างเช่น เราจะต้องการโลกที่มีจักรกลอัจฉริยะคอยควบคุมถนนหนทางของเราไหม หรือถ้ามรดกทางพันธุกรรมจะเป็นตัวกำหนดเรื่องการประกันสุขภาพของเราล่ะ โครงการของเจนแสดงให้เห็นว่าทำไมการต่อสู้เพื่อโลกที่เราอยากเห็นจึงเป็นเรื่องสำคัญ ลองทอล์กที่จะทำให้คุณอึ้งเมื่อได้เห็นภาพอนาคตที่อาจจะเกิดขึ้นได้อีกไม่นานนี้
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 14:41
|
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for Why we need to imagine different futures | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for Why we need to imagine different futures | |
|
Purich Worawarachai accepted Thai subtitles for Why we need to imagine different futures | |
|
Retired user edited Thai subtitles for Why we need to imagine different futures | |
|
|
Purich Worawarachai edited Thai subtitles for Why we need to imagine different futures | |
|
|
Purich Worawarachai edited Thai subtitles for Why we need to imagine different futures | |
|
|
Purich Worawarachai edited Thai subtitles for Why we need to imagine different futures | |
|
|
Purich Worawarachai edited Thai subtitles for Why we need to imagine different futures |