Ένας νέος τρόπος να σταματήσουμε την κλοπή ταυτότητας

Οι μπάρμαν πρέπει να γνωρίζουν την ηλικία σας, οι έμποροι χρειάζονται το PIN σας, αλλά σχεδόν κανένας δεν χρειάζεται το όνομά σας - εκτός από τους κλέφτες ταυτότητας. Ο ειδικός ταυτοτήτων Ντέιβιντ Μπερτς προτείνει μια πιο ασφαλή προσέγγιση στην προσωπική ταυτοποίηση - μια «διασπασμένη» προσέγγιση - που σχεδόν ποτέ δεν θα χρειαζόταν το πραγματικό σας όνομα.

Θα μιλήσω για την ταυτότητα.

Είναι ένα ενδιαφέρον θέμα για μένα.

Ο λόγος ήταν, επειδή
όταν μου ζήτησαν να το κάνω αυτό,

μόλις είχα διαβάσει, σε μια εφημερίδα,
δεν θυμάμαι,

κάτι από κάποιον στο Facebook που έλεγε,

«πρέπει όλοι να χρησιμοποιούν
το πραγματικό τους όνομα»

και ότι βασικά αυτό θα έλυνε
όλα τα προβλήματα.

Αυτό είναι τόσο λάθος,

είναι μια τρομερά αντιδραστική
άποψη της ταυτότητας,

και θα μας βάλει σε πολλούς μπελάδες.

Αυτό που σκέφτηκα να κάνω

είναι να εξηγήσω
τέσσερα προβλήματα γι' αυτό,

και μετά θα προτείνω μια λύση,

που ελπίζω να βρείτε ενδιαφέρουσα.

Για να θέσουμε το πρόβλημα σε σωστή βάση,

τι σημαίνει αυθεντικότητα;

Αυτός είμαι εγώ, αυτή είναι
μια φωτογραφία μου από κάμερα κινητού

να κοιτάζω έναν πίνακα.

[Ποιο είναι το Πρόβλημα;]

Είναι ζωγραφικός πίνακας
πολύ διάσημου πλαστογράφου,

κι επειδή δεν είμαι πολύ καλός
σε παρουσιάσεις,

ήδη δεν θυμάμαι το όνομα
που έγραψα στην κάρτα μου.

Νομίζω ότι φυλακίστηκε
στη φυλακή Γουέικφιλντ

για πλαστογραφία αριστουργημάτων
μάλλον από γάλλους ιμπρεσιονίστες.

Είναι τόσο καλός σε αυτό,
που όταν ήταν στη φυλακή,

όλοι στη φυλακή,
ο διοικητής και οι λοιποί,

ήθελαν να ζωγραφίσει αριστουργήματα
για τους τοίχους τους,

επειδή ήταν τόσο καλά.

Αυτό είναι λοιπόν ένα αριστούργημα,

δηλαδή ένα πλαστό αριστούργημα,

και ενσωματωμένο στον καμβά είναι ένα τσιπ
που το προσδιορίζει ως αληθινό πλαστό,

αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.

(Γέλια)

Όταν μιλάμε λοιπόν για αυθεντικότητα,

είναι λίγο πιο φράκταλ απ' ό, τι φαίνεται
και αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα.

Προσπάθησα να βρω τέσσερα προβλήματα
που θα πλαισιώσουν σωστά το θέμα.

Το πρώτο πρόβλημα, σκέφτηκα,

τσιπ και PIN, σωστά;

[Αριθμοί Τραπεζικών Λογαριασμών
ρίχνουν το σύστημα εκ των έσω]

[Λύσεις εκτός σύνδεσης
δε λειτουργούν σε σύνδεση]

Υποθέτω όλοι έχουν μια κάρτα
με τσιπ και PIN, σωστά;

Γιατί είναι ένα καλό παράδειγμα;

Αυτό είναι το παράδειγμα του πώς
ο παλιός τρόπος σκέψης για την ταυτότητα

υπονομεύει την ασφάλεια
ενός καλά δομημένου συστήματος.

Αυτή η κάρτα με τσιπ και PIN
που βρίσκεται στην τσέπη σας

έχει ένα τσιπάκι που κόστισε
εκατομμύρια λίρες για να αναπτυχθεί,

είναι εξαιρετικά ασφαλές,

μπορείτε να το σκανάρετε
με ηλεκτρονικά μικροσκόπια,

μπορείτε να προσπαθήσετε
να το διαλύσετε, μπλα μπλα μπλα.

Τα τσιπ δεν έχουν παραβιαστεί ποτέ,
ασχέτως τι διαβάζετε στην εφημερίδα.

Για πλάκα, παίρνουμε αυτό
το υπέρ-ασφαλές τσιπ,

το συνδέουμε με μια μαγνητική ταινία
που πλαστογραφείται εύκολα,

και για τους πολύ τεμπέληδες εγκληματίες,
κάνουμε τις κάρτες ανάγλυφες.

Αν είστε βιαστικός εγκληματίας
και πρέπει να αντιγράψετε κάποια κάρτα,

βάζετε από πάνω ένα χαρτί
και τρίβετε ένα μολύβι

για να κάνετε πιο γρήγορα.

Είναι ακόμη πιο διασκεδαστικό
που και στη χρεωστική μου κάρτα,

βάζουμε το όνομα και τον κώδικα SALT
και όλα τα υπόλοιπα μπροστά.

Γιατί;

Δεν υπάρχει λόγος να τυπωθεί το όνομά σας
σε μια κάρτα με τσιπ και PIN.

Και αν το σκεφτείτε,

είναι πολύ πιο ύπουλο και διεστραμμένο
απ' ό, τι φαίνεται στην αρχή.

Επειδή οι μόνοι που επωφελούνται

από το όνομα στην κάρτα
είναι οι εγκληματίες.

Εσείς ξέρετε το όνομά σας, σωστά;

(Γέλια)

Όταν αγοράζετε κάτι σε κάποιο κατάστημα,

είναι ένα PIN,
δεν τον ενδιαφέρει το όνομα.

Το μόνο μέρος όπου πρέπει να γράψετε
το όνομά σας στο πίσω μέρος

τώρα είναι στην Αμερική.

Στην Αμερική, όταν είναι να πληρώσω
με τη μαγνητική ταινία της κάρτας,

πάντα υπογράφω ως Κάρλος Τέδερς,

ως μηχανισμό ασφαλείας,

επειδή αν χρειαστεί
να αμφισβητήσω μια συναλλαγή,

κι η απόδειξη λέει Ντέιβ Μπερτς,

ξέρω ότι ήταν εγκληματίας,

επειδή ποτέ δεν θα υπέγραφα
ως Ντέιβ Μπερτς.

(Γέλια)

Αν σας πέσει η κάρτα σας στον δρόμο,

ένας εγκληματίας ίσως τη διαβάσει.

Ξέρουν το όνομα,
απ'αυτό βρίσκουν τη διεύθυνση,

και μετά μπορούν
να κάνουν αγορες διαδικτυακά.

Γιατί βάζουμε το όνομα στην κάρτα;

Επειδή νομίζουμε ότι η ταυτότητα
έχει να κάνει με ονόματα,

και επειδή μας έχει ριζωθεί
η ιδέα της ταυτότητας,

που μας έχει γίνει εμμονή.

Ξέρω ότι απέτυχε παταγωδώς
πριν από μερικά χρόνια,

αλλά αν είστε κάποιος στην πολιτική
ή το υπουργείο εσωτερικών ή οτιδήποτε,

και σκεφτείτε την ταυτότητα,

μπορείτε να την σκεφτείτε μόνο
ως κάρτες με ονόματα.

Αυτή είναι απατηλή θεώρηση
στο σύγχρονο κόσμο.

Το δεύτερο παράδειγμα
που σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω

είναι τα δωμάτια συνομιλίας.

[Δωμάτια συνομιλίας και Παιδιά]

Είμαι πολύ περήφανος για τον γιο μου

που παίζει με μπάντα από φίλους του
στην πρώτη τους συναυλία,

νομίζω έτσι το λέτε, που πληρώθηκε.

(Γέλια)

Μου αρέσει πολύ αυτή η εικόνα.

Αυτή η εικόνα που μπαίνει στην ιατρική
μου αρέσει καλύτερα,

(Γέλια)

Μου αρέσει αυτή η εικόνα για την ώρα.

Γιατί την χρησιμοποιώ;

Επειδή ήταν πολύ ενδιαφέρον,
να βλέπω αυτή την εμπειρία σαν μεγάλος.

Αυτός και οι φίλοι του,

μαζεύτηκαν, έκλεισαν ένα χώρο,
σαν εκκλησιαστική αίθουσα,

πήραν όλους τους φίλους τους
με συγκρότημα,

τους μάζεψαν όλους,

και το κάνουν όλα μέσω Facebook,

μετά πουλάνε εισιτήρια,
και το πρώτο συγκρότημα στο -

πήγα να πω στο «μενού»,

μάλλον είναι η λάθος λέξη, σωστά;

Το πρώτο συγκρότημα στη λίστα

που εμφανίζεται
σε κάποια δημόσια παράσταση

παίρνει τις πωλήσεις
από τα πρώτα 20 εισιτήρια,

το επόμενο συγκρότημα τα επόμενα 20,

και ούτω καθ' εξής.

Ήταν χαμηλά στο μενού,

πέμπτοι, σκέφτηκα ότι δεν είχαν ελπίδες.

Πήρε 26 ευρώ τελικά. Φανταστικό, έτσι;

Το θέμα μου όμως είναι,
ότι λειτούργησε τέλεια,

εκτός από το διαδίκτυο.

Κάθονται λοιπόν στο Facebook,

στέλνουν μηνύματα,

κανονίζουν πράγματα,

και δεν ξέρουν ποιος είναι ποιος, σωστά;

Αυτό το πρόβλημα προσπαθούμε να λύσουμε.

Αν χρησιμοποιούσαν αληθινά ονόματα,

τότε δεν θα ανησυχούσατε γι' αυτά
στο διαδίκτυο.

Και όταν μου λέει,

«Θέλω να μπω σε ένα δωμάτιο συζητήσεων
να μιλήσω για κιθάρες» ή κάτι τέτοιο,

λέω, «Ξέρεις, δεν θέλω να μπεις
σε ένα δωμάτιο συζητήσεων

να μιλήσεις για κιθάρες

επειδή ίσως να μην είναι όλοι φίλοι σου,

και μερικοί μέσα στο δωμάτιο συζήτησης

ίσως να είναι ανώμαλοι και δάσκαλοι
και εφημέριοι».

(Γέλια)

Έτσι λέει στην εφημερίδα, σωστά;

Θέλω λοιπόν να ξέρω

ποιοι είναι όλοι αυτοί
στο δωμάτιο συζήτησης.

Μπορείς να πας στο δωμάτιο συζήτησης

μόνο αν όλοι χρησιμοποιούν
πραγματικά ονόματα,

και υποβάλλουν πλήρη αντίγραφα
ποινικού μητρώου.

Φυσικά αν κάποιος στο δωμάτιο
ρωτούσε το πραγματικό του όνομα,

θα έλεγα όχι.
Μην δώσεις το πραγματικό σου όνομα.

Επειδή τι θα γίνει
αν τελικά είναι ανώμαλοι,

και δάσκαλοι ή οτιδήποτε.

Έτσι βλέπετε το παράδοξο,

όπου χαίρομαι γι' αυτόν
να πηγαίνει στον χώρο

αν ξέρω ποιοι είναι όλοι οι άλλοι,

αλλά δεν θέλω οι άλλοι
να ξέρουν ποιος είναι αυτός.

Έτσι υπάρχει μπέρδεμα
σχετικά με την ταυτότητα.

γιατί θέλετε διαφάνεια απ' όλους,

αλλά όχι από τον εαυτό σας.

Δεν υπάρχει πρόοδος, κολλάμε.

Το δωμάτιο συζήτησης δε λειτουργεί σωστά,

και είναι ένας πολύ άσχημος τρόπος
να σκεφτόμαστε για την ταυτότητα.

Στη τροφοδοσία RSS μου
είδα αυτό το πράγμα για -

μόλις είπα κάτι κακό
για την τροφοδοσία RSS μου;

Πρέπει να σταματήσω να το λέω έτσι.

Για άγνωστο λόγο,

κάτι για μαζορέτες
έφτασε στο γραμματοκιβώτιό μου.

Διάβασα αυτή την ιστορία για μαζορέτες,

και ήταν συναρπαστική ιστορία.

Συνέβη πριν από λίγα χρόνια στις ΗΠΑ.

Ήταν μερικές μαζορέτες σε μια ομάδα

σε ένα λύκειο στις ΗΠΑ,

και είπαν κακίες για την προπονήτριά τους,

όπως σίγουρα κάνουν τα παιδιά

για όλους τους δασκάλους τους συνεχώς,

και κάπως η προπονήτριά τους το έμαθε.

Ταράχτηκε πολύ.

Πήγε, λοιπόν, σε ένα από τα κορίτσια,
και είπε,

«Δώσε μου τον κωδικό σου στο Facebook».

Διαβάζω συχνά ότι,

ακόμη και σε πανεπιστήμια
και χώρους εκπαίδευσης,

τα αναγκάζουν να δώσουν τον κωδικό τους.

Πρέπει λοιπόν να τους δώσετε
τον κωδικό σας στο Facebook.

Ήταν ένα παιδί!

Έπρεπε να της πει,

«Θα μιλήσεις με το δικηγόρο μου πρωί πρωί.

Είναι εξωφρενική προσβολή

στο συνταγματικό μου δικαίωμα
στην ιδιωτικότητα,

και θα σου κάνω μήνυση».

Αυτό έπρεπε να πει.

Αλλά είναι παιδί και δίνει τον κωδικό της.

Η καθηγήτρια δεν μπορεί
να μπει στο Facebook,

γιατί το σχολείο είχε μπλοκάρει
την πρόσβαση στο Facebook.

Η καθηγήτρια θα συνδεθεί όταν πάει σπίτι.

Το κορίτσι ειδοποιεί τις φίλες της.

Η καθηγήτρια συνδέεται, ξέρει.

Τα κορίτσια μπαίνουν στο Facebook
από τα κινητά τους

και σβήνουν τα προφίλ τους.

Και όταν συνδέθηκε η καθηγήτρια,
δεν είχε τίποτα εκεί.

Εννοώ ότι
δεν βλέπουν τις ταυτότητες όπως εμείς.

Ιδίως όταν είσαι έφηβος,

η ταυτότητα είναι κάτι ρευστό.

Έχετε πολλές ταυτότητες.

Μπορείτε να έχετε μια ταυτότητα,
να μη σας αρέσει,

επειδή ίσως παραβιάστηκε,
ή δεν είναι ασφαλής, ή είναι ανάρμοστη,

απλώς τη σβήνετε και παίρνετε μια άλλη.

Η ιδέα ότι έχετε μια ταυτότητα
που σας τη δίνει κάποιος άλλος,

η κυβέρνηση ή άλλος,

και πρέπει να την κρατήσετε
και να τη χρησιμοποιείτε παντού,

είναι τελείως λάθος.

Γιατί να θέλετε να ξέρετε
ποιος ήταν κάποιος στο Facebook,

εκτός κι αν θέλατε να τους κακοποιήσετε
ή να τους παρενοχλήσετε;

Απλώς δεν δουλεύει σωστά.

Το τέταρτο παράδειγμα
είναι ότι υπάρχουν περιπτώσεις

που πραγματικά θέλετε να είστε -

Αν αναρωτιέστε, αυτός είμαι εγώ
στη διαδήλωση στο G20.

Δεν ήμουν ακριβώς στη διαδήλωση,
αλλά είχα μια συνάντηση σε μια τράπεζα

την ημέρα της διαδήλωσης,
και έλαβα ένα e-mail από την τράπεζα

που έλεγε να μη φορέσω κοστούμι

επειδή θα προκαλούσε τους διαδηλωτές.

Για να είμαι ειλικρινής,
μου πάει το κοστούμι,

οπότε αυτό θα τους οδηγούσε
σε αντι-καπιταλιστική φρενίτιδα.

(Γέλια)

Οπότε σκέφτηκα.

Αν δεν θέλω να προκαλέσω τους διαδηλωτές,

το προφανές είναι

να ντυθώ σαν διαδηλωτής.

Οπότε πήγα ντυμένος τελείως στα μαύρα,

ξέρετε, με μαύρη κουκούλα,

μαύρα γάντια που έβγαλα
για να υπογράψω στην είσοδο.

(Γέλια)

Φοράω μαύρο παντελόνι, μαύρες μπότες,

ντυμένος τελείως στα μαύρα.

Πάω στην τράπεζα στις 10

«Γεια, Ντέιβ Μπερτς,

Έχω συνάντηση στις 3».

Φυσικά. Με βάζουν μέσα.

Να η καρτέλα επισκέπτη.

(Γέλια)

Οπότε αυτές οι βλακείες

να δίνετε τα πραγματικά σας ονόματα
στο Facebook,

τέτοια ασφάλεια σας παρέχει.

Ένα θέατρο ασφάλειας,
όπου δεν υπάρχει πραγματική ασφάλεια,

αλλά ο κόσμος παίζει ρόλους
σε ένα θεατρικό για την ασφάλεια.

Αν όλοι ξέρουν τα λόγια τους,

τότε όλοι είναι ευτυχισμένοι.

Αλλά αυτό δεν είναι πραγματική ασφάλεια.

Ιδίως επειδή μισώ τις τράπεζες

περισσότερο από ότι οι διαδηλωτές,

επειδή δουλεύω γι' αυτές.

Ξέρω ότι τα πράγματα είναι χειρότερα
απ' ό, τι νομίζουν.

(Γέλια)

Αλλά έστω ότι δούλευα
δίπλα σε κάποιον σε μια τράπεζα

που έκανε κάτι σαν --

πως τους λένε αυτούς
που με τα λεφτά της τράπεζας--

Χρηματιστές!

Έστω ότι κάθομαι δίπλα
σε έναν αδίστακτο χρηματιστή,

και θέλω να το καταγγείλω
στο αφεντικό της τράπεζας.

Συνδέομαι για την καταγγελία.

Στέλνω μήνυμα ότι
ο τύπος είναι αδίστακτος χρηματιστής.

Αυτό το μήνυμα δεν έχει κύρος

αν δεν γνωρίζετε
ότι είμαι χρηματιστής της τράπεζας.

Αν το μήνυμα είναι από κάποιον τυχαίο,

η πληροφορία έχει μηδενική αξία.

Δεν έχει νόημα η αποστολή
τέτοιου μηνύματος.

Πρέπει να ξέρετε τι είμαι.

Αλλά αν πρέπει να αποδείξω ποιος είμαι,

δεν θα στείλω ποτέ το μήνυμα.

Είναι σαν τη νοσοκόμα στο νοσοκομείο
που αναφέρει τον μεθυσμένο χειρουργό.

Αυτό το μήνυμα θα συμβεί
μόνο αν είμαι ανώνυμος.

Έτσι το σύστημα πρέπει να μπορεί
να παρέχει ανωνυμία,

ειδάλλως δεν θα πάμε εκεί που θέλουμε.

Τέσσερα θέματα λοιπόν.
Τι θα κάνουμε γι' αυτό;

Αυτό που τείνουμε να κάνουμε γι' αυτό

είναι να σκεφτόμαστε
τον κόσμο του Όργουελ.

Προσπαθούμε να φτιάξουμε
ηλεκτρονικές εκδοχές

της ταυτότητας που ξεφορτωθήκαμε το 1953.

Έτσι σκεφτόμαστε ότι αν είχαμε μια κάρτα,

την ονομάζαμε σύνδεση Facebook,

που αποδεικνύει ποιος είστε,

και σας βάζω να την κουβαλάτε συνεχώς,

αυτό είναι λύση.

Φυσικά, για όλους τους παραπάνω λόγους

το πρόβλημα δεν λύνεται,

μπορεί δε να χειροτερεύει.

Όσο πιο συχνά πρέπει να χρησιμοποιήσετε
την πραγματική σας ταυτότητα,

φυσικά σε συναλλαγές,

τόσο πιο πιθανό είναι να κλαπεί
και να υπομονευθεί.

Πρέπει να σταματήσουμε
να χρησιμοποιούμε την ταυτότητα

σε συναλλαγές όπου δεν απαιτείται,

δηλαδή σε σχεδόν όλες τις συναλλαγές.

Σχεδόν όλες οι συναλλαγές που κάνετε

δεν ρωτούν, ποιος είσαι;

Ρωτούν αν επιτρέπεται
να οδηγείς αυτοκίνητο,

αν επιτρέπεται να μπεις στο κτήριο,

αν είσαι άνω των 18 ετών,
και λοιπά, και λοιπά.

Έτσι η πρότασή μου -

όπως ο Τζέιμς, νομίζω ότι

πρέπει να αναβιώσει
το ενδιαφέρον περί της Ε&Α.

Νομίζω ότι είναι επιλύσιμο πρόβλημα.

Μπορούμε να κάνουμε κάτι.

Φυσικά, σε αυτές τις περιστάσεις,

στρέφομαι στον Doctor Who.

Επειδή σε αυτό,

όπως και σε πολλές εκφάνσεις της ζωής,

ο Doctor Who μας έχει ήδη δείξει
την απάντηση.

Θα έπρεπε να πω,

για τους ξένους επισκέπτες μας,

ότι ο Doctor Who είναι ο σπουδαιότερος
επιστήμονας εν ζωή στην Αγγλία,

(Γέλια)

και ένας φάρος αλήθειας και διαφώτισης
σε όλους μας.

Και αυτός είναι ο Doctor Who
με το μεταφυσικό του χαρτί.

Ελάτε, πρέπει να έχετε δει
το μεταφυσικό χαρτί του Doctor Who.

Δεν είστε σπασίκλες αν πείτε ναι.

Ποιος έχει δει
το μεταφυσικό χαρτί του Doctor Who;

Ναι, καλά, ήσασταν
στη βιβλιοθήκη και μελετούσατε.

Αυτό θα μας πείτε;

Το μεταφυσικό χαρτί του Doctor Who

είναι όταν κρατάτε το μεταφυσικό χαρτί,

το άτομο, στον εγκέφαλό του,

βλέπει αυτό που πρέπει να δει.

Έτσι θέλω να σας δείξω
ένα βρετανικό διαβατήριο,

σηκώνω το μεταφυσικό χαρτί,
βλέπετε βρετανικό διαβατήριο.

Θέλω να μπω σε ένα πάρτι,

κρατάω το μεταφυσικό χαρτί,

σας δείχνω μια πρόσκληση σε πάρτι.

Βλέπετε αυτό που θέλω να δείτε.

Άρα λέω ότι πρέπει να κάνουμε
μια ηλεκτρονική έκδοσή του,

αλλά με μια μικροσκοπική αλλαγή,

που είναι ότι θα σας δείξει
το βρετανικό διαβατήριο

μόνο αν έχω πραγματικά ένα.

Θα σας δείξει την πρόσκληση
αν όντως έχω μία.

Θα δείξει ότι είμαι άνω των 18
μόνο αν όντως είμαι.

Αλλά τίποτα άλλο.

Αν είστε ο πορτιέρης στην παμπ,

πρέπει να ξέρετε αν είμαι άνω των 18,

αντί να σας δείξω άδεια οδήγησης
που δείχνει ότι ξέρω να οδηγώ,

το όνομά μου, τη διεύθυνσή μου,
όλα αυτά τα πράγματα,

σας δείχνω το μεταφυσικό μου χαρτί,

και σας λέει μόνο
αν είμαι άνω των 18 ή όχι.

Σωστά.

Είναι μόνο ένα άπιαστο όνειρο;

Φυσικά όχι, ειδάλλως δεν θα σας μιλούσα.

Για να το φτιάξουμε
και να το κάνουμε να λειτουργήσει,

θα αναφέρω μόνο αυτά τα πράγματα,
δεν θα εμβαθύνω,

χρειαζόμαστε ένα σχέδιο,

που είναι να το χτίσουμε

ως μια υποδομή που θα χρησιμοποιούν όλοι

για να λύσουν όλα αυτά τα προβλήματα.

Θα κάνουμε μια υπηρεσία

που θα πρέπει να είναι καθολική,

διαθέσιμη παντού,

στην πορεία σας δίνω
μικρές ματιές της τεχνολογίας.

Αυτό είναι ένα ιαπωνικό ΑΤΜ,

το πρότυπο για το δακτυλικό αποτύπωμα
είναι αποθηκευμένο στο κινητό.

Για να κάνετε ανάληψη,

βάζετε το κινητό στο ΑΤΜ,

ακουμπάτε το δάκτυλό σας,

το δακτυλικό σας αποτύπωμα
πάει στο κινητό,

το κινητό λέει ναι, είναι ο τάδε,

και το ΑΤΜ σας δίνει τα χρήματα.

Πρέπει να είναι μια υπηρεσία
που να είναι εύχρηστη παντού.

Πρέπει να είναι τελείως βολική,

αυτός είμαι εγώ που πηγαίνω στην παμπ.

Η συσκευή στην πόρτα της παμπ
επιτρέπεται μόνο να ρωτήσει,

είναι αυτό το άτομο άνω των 18

και δεν είναι μπλοκαρισμένος από την παμπ;

Η ιδέα είναι να ακουμπήσετε
την ταυτότητά σας στην πόρτα,

αν επιτρέπεται, θα δω τη φωτογραφία μου,

αν όχι, θα δείξει ένα κόκκινο Χ.

Δεν αποκαλύπτει τίποτα άλλο.

Δεν πρέπει να έχει ειδικές συσκευές.

Το συμπέρασμα είναι μόνο ένα,

συνεχίζοντας τη δήλωση του Ρος,

με την οποία συμφωνώ απολύτως.

Αν δεν απαιτεί ειδική συσκευή,

πρέπει να τρέχει σε κινητό.

Είναι η μόνη επιλογή,

πρέπει να λειτουργήσει σε κινητά.

Υπάρχουν 6,6 δις συνδρομές κινητών.

Η αγαπημένη μου στατιστική,

μόνο 4 δις οδοντόβουρτσες στον κόσμο.

Αυτό σημαίνει κάτι. Δεν ξέρω τι.

(Γέλια)

Στηρίζομαι στους μελλοντολόγους
να μου πούνε.

Πρέπει να είναι μια επεκτάσιμη λειτουργία.

Πρέπει να είναι κάτι
που όλοι να μπορούν να χτίσουν σε αυτό,

να μπορούν να την χρησιμοποιήσουν

δεν θα χρειάζεστε δικαιώματα,
άδειες, οτιδήποτε,

όλοι θα πρέπει να μπορούν
να γράψουν κώδικα για να το κάνουν.

Ξέρετε τι είναι η συμμετρία,

δεν χρειάζεστε μια εικόνα της.

Έτσι θα το κάνουμε.

Θα το κάνουμε με τηλέφωνα
και με κινητή γειτνίαση.

Θα σας πω ότι η τεχνολογία

για να υλοποιηθεί
το μεταφυσικό χαρτί του Doctor Whο

είναι ήδη εδώ,

και αν έχετε μία από τις νέες
χρεωστικές κάρτες της Barclay,

με την ανέπαφη διεπαφή,

έχετε ήδη αυτή την τεχνολογία.

Αν έχετε πάει στη μεγάλη πόλη

και χρησιμοποιήσατε μια κάρτα Oyster,

σας θυμίζει κάτι αυτό;

Η τεχνολογία υπάρχει ήδη.

Τα πρώτα τηλέφωνα
με αυτή την τεχνολογία ενσωματωμένη,

το Google Nexus, το S2,
το Samsung Wifi 7.9,

τα πρώτα τηλέφωνα με αυτή την τεχνολογία
είναι ήδη στα μαγαζιά.

Έτσι η ιδέα ότι αυτός που μετράει το αέριο
φτάνει στην πόρτα της μητέρας μου,

μπορεί να της δείξει το τηλέφωνό του,

αυτή μπορεί να το βάλει
κοντά στο δικό της,

κι αν γίνει πράσινο

είναι της εταιρίας άρα μπορεί να μπει,

και θα γίνει κόκκινο αν δεν είναι, τέλος!

Έχουμε την τεχνολογία να το κάνουμε.

Και επιπλέον,

αν και μερικά από αυτά
ακούγονται αντιφατικά,

όπως το να δείξω ότι είμαι άνω των 18,
χωρίς να αποδείξω ποιος είμαι,

η απαραίτητη κρυπτογραφία
όχι μόνο υπάρχει,

είναι εξαιρετικά γνωστή και κατανοητή.

Ψηφιακές υπογραφές, απόκρυψη
των πιστοποιητικών δημοσίου κλειδιού,

είναι ήδη γνωστές τεχνολογίες

απλώς δεν μπορούσαμε να τα πακετάρουμε.

Η τεχνολογία υπάρχει ήδη λοιπόν.

Ξέρουμε ότι λειτουργεί.

Υπάρχουν μερικά παραδείγματα

χρήσης της τεχνολογίας
σε πειραματικά μέρη.

Αυτή είναι η Εβδομάδα Μόδας Λονδίνου
όπου χτίσαμε ένα σύστημα με την Ο2,

αυτό είναι για το Ασύρματο Φεστιβάλ
στο Πάρκο Χάιντ,

βλέπετε τα άτομα που μπαίνουν
με την κορδέλα VIP,

απλώς την ελέγχουν
με το κινητό που τη διαβάζει.

Θέλω μόνο να σας δείξω
ότι είναι αρκετά κοινά,

δουλεύουν σε αυτά τα περιβάλλοντα.

Δεν χρειάζεται κάτι ειδικό.

Τέλος, ξέρω ότι μπορείτε να το κάνετε,

επειδή αν είδατε το επεισόδιο
του Doctor Who,

το πασχαλινό επεισόδιο του Doctor Who,

όπου πήγε στον Άρη με λεωφορείο,

θα πω και πάλι για τους ξένους,

αυτό δεν γίνεται σε κάθε επεισόδιο.

Ήταν μια πολύ ειδική περίπτωση.

Στο επεισόδιο όπου πάει
στον Άρη με ένα λονδρέζικο λεωφορείο,

δεν μπορώ να σας δείξω το κλιπάκι,

λόγω των εξωφρενικών περιορισμών
για τα πνευματικά δικαιώματα από το BBC,

αλλά στο επεισόδιο όπου πάει
στον Άρη με ένα λονδρέζικο λεωφορείο,

ο Doctor Who φαίνεται ξεκάθαρα
να ανεβαίνει στο λεωφορείο

με τον αναγνώστη καρτών Oyster

χρησιμοποιώντας το μεταφυσικό του χαρτί.

Που αποδεικνύει ότι το μεταφυσικό χαρτί

έχει μια διεπαφή MSE.

Σας ευχαριστώ πολύ.