Szokujące demonizowanie pokojowych protestów

W 2002 roku dziennikarz śledczy i stypendysta TED, Will Potter, zdecydował oderwać się od smutnej codzienności pisania o strzelaninach i morderstwach dla Chicago Tribune. Dołączył do lokalnej grupy działającej na rzecz zaprzestania testów na zwierzętach: „Myślałem, że to bezpieczny sposób, żeby zrobić coś dobrego”, mówi. Zamiast tego został aresztowany i rozpoczęła się jest ciągła wędrówka przez świat, w którym protesty całkowicie pozbawione przemocy są podciągane do rangi terroryzmu.

Nie minął jeszcze rok od 11 września 2001,

pracowałem wtedy dla Chicago Tribune,

pisząc o strzelaninach i morderstwach,

przez co czułem się

przygnębiony i przybity.

Na studiach byłem aktywistą,

więc postanowiem pomóc lokalnej grupie

protestującej przeciwko
testom na zwierzętach.

Pomyślałem, że to bezpieczny sposób,

żeby zrobić coś dobrego,

ale oczywiście miałem strasznego pecha

i wszystkich nas aresztowali.

Policja zrobiła to rozmazane zdjęcie,

na którym trzymam ulotki
i uznała je za dowód.

Zarzuty wycofano,

ale po kilku tygodniach

dwóch agentów FBI zapukało do moich drzwi.

Powiedzieli, że jeśli im nie pomogę,

szpiegując protestujące ugrupowania,

umieszczą mnie na liście
krajowych terrorystów.

Chciałbym powiedzieć,
że mnie to nie ruszyło,

ale byłem przerażony.

Kiedy panika minęła,

obsesyjnie próbowałem dowiedzieć się,

jak do tego doszło.

Jak działacze na rzecz
praw zwierząt i ekologii,

którzy nigdy nikogo nie skrzywdzili,

zostali dla FBI zagrożeniem numer jeden

krajowego terroryzmu.

Kilka lat później
zaproszono mnie do Kongresu,

żebym zeznawał o swoich doniesieniach.

Powiedziałem, że choć wszyscy

mówią o byciu proekologicznym,

niektórzy ryzykują życie,

broniąc lasów i powstrzymując
budowę rurociągów.

Własnym ciałem zasłaniają wieloryby

przed harpunami wielorybników.

To zwyczajni ludzie,

jak ci protestujący we Włoszech,

którzy wspięli się po drucie kolczastym,

żeby ratować psy

przed eksperymentami.

Te działania okazały się
bardzo skuteczne i popularne,

więc w 1985 roku ich przeciwnicy
wymyślili nowe słowo:

eko-terroryści,

żeby zmienić ich wizerunek.

Po prostu je wymyślili.

Te firmy wspierają nowe ustawy,

na przykład ustawa o terroryzmie
wobec przedsiębiorstw,

która uznaje demonstrantów za terrorystów,

jeśli ich działania powodują
spadek dochodów firmy.

Większość ludzi w życiu
nie słyszała o tym prawie,

łącznie z członkami Kongresu.

Mniej niż 1% członków było obecnych,

kiedy ta ustawa przeszła.

Reszta stała przed nowym pomnikiem.

Chwalili pamięć Martina Luthera Kinga,

podczas gdy jego sposób działalności
ustawowo nazwano terroryzmem,

jeśli stosuje się ją w imieniu
zwierząt albo ekologii.

Zwolennicy tego prawa twierdzą,

że jest potrzebne wobec ekstremistów,

wandali, podpalaczy, fanatyków.

Ale obecnie korporacje,
takie jak TransCanada,

instruują policję,
z pomocą takich prezentacji,

jak karać nieagresywnych demonstrantów,

jakby byli terrorystami.

Materiały szkoleniowe FBI
o eko-terroryzmienie

nie dotyczą przemocy,

ale wizerunku firmy.

Dziś w wielu państwach

firmy forsują nowe prawa,

delegalizując fotografowanie

cierpienia zwierząt na farmach.

Ostatnio stało się to
w Idaho dwa tygodnie temu.

Dziś już toczy się proces

o uznanie tego prawa za niekonstytucyjne,

za zagrożenie dla dziennikarstwa.

Pierwsze oskarżenie
w sprawie demaskatorów,

jak się ich tu nazywa,

dotyczyło młodej kobiety, Amy Meyer,

która zobaczyła, jak chora
krowa jest przenoszona

przed rzeźnią przy pomocy buldożera.

Widziała to z ulicy.

Amy zrobiła to, co zrobiłby każdy z nas,

sfilmowała to.

Kiedy dowiedziałem się o tym zdarzeniu,

opisałem je i w ciągu 24 godzin
rozpętała się taka wrzawa,

że po prostu wycofano wszelkie zarzuty.

Jednak nawet takie głośne sprawy

jak ta są zagrożeniem.

Dzięki ustawie o dostępie
do informacji publicznej

dowiedziałem się,
że jednostka antyterrorystyczna

kontrolowała moje artykuły

i prelekcje takie jak ta.

Dodali nawet do mojej książki

przemiłą rekomendację:
"interesująca i znakomicie napisana".

(Brawa)

Nadaje się na notkę
na następnej książce, co?

Celem tego wszystkiego jest zastraszenie,

ale jako dziennikarz
głęboko wierzę w potęgę edukacji.

Naszą największą bronią
jest mówienie o problemie i nagłaśnianie.

Dostojewski napisał:
"Człowiek musi udowadniać sobie,

że jest człowiekiem,
a nie klawiszem fortepianu".

Na przestrzeni historii

ludzie u władzy wciąż używają strachu,

żeby uciszyć prawdę i głosy sprzeciwu.

Czas uderzyć w inny ton.

Dziękuję.

(Brawa)