Νομίζετε ότι το ηλεκτρονικό σας ταχυδρομείο είναι ιδιωτικό; Ξανασκεφτείτε το

Η αποστολή ενός μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είναι σαν την αποστολή μιας καρτ ποστάλ, λέει ο επιστήμονας Άντι Γιεν σε αυτή την ομιλία, προκαλώντας τη σκέψη μας: ο καθένας μπορεί να το διαβάσει. Αλλά υπάρχει η κρυπτογράφηση, η τεχνολογία που προστατεύει την ιδιωτικότητα της επικοινωνίας μας μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μόνο που μέχρι τώρα, ήταν δύσκολη στην εγκατάσταση και ταλαιπωρία στη χρήση. Παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που σχεδίασε μαζί με συναδέλφους του από το CERN, ο Γιεν υποστηρίζει ότι η κρυπτογράφηση μπορεί να απλοποιηθεί σε τέτοιο σημείο ώστε να γίνει η προεπιλογή, παρέχοντας πραγματική ιδιωτικότητα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο όλων μας.

Πριν από 25 χρόνια,

οι επιστήμονες στο CERN
δημιούργησαν τον Παγκόσμιο Ιστό.

Από τότε, το διαδίκτυο έχει μεταμορφώσει
τον τρόπο που επικοινωνούμε,

τον τρόπο που δουλεύουμε,
ακόμα και τον τρόπο ζωής μας.

Σε πολλά επίπεδα,

οι ιδέες που γέννησαν την Google,

το Facebook, το Twitter και πολλά άλλα,

έχουν πλέον μεταμορφώσει τις ζωές μας

και μας παρέχουν πολλά πλεονεκτήματα,

όπως μια πιο δικτυωμένη κοινωνία.

Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια
μειονεκτήματα σε όλο αυτό.

Σήμερα, το μέσο άτομο
έχει ανεβάσει στο διαδίκτυο

ένα τεράστιο μέρος
των προσωπικών του πληροφοριών

και προσθέτουμε στο αρχείο αυτό κάθε
φορά που κοινοποιούμε κάτι στο Facebook,

κάθε φορά που ψάχνουμε κάτι στο Google,

κάθε φορά που στέλνουμε
ένα ηλεκτρονικό μήνυμα.

Πολλοί από εμάς μάλλον σκεφτόμαστε,

ότι είναι μόνο ένα μήνυμα,
δεν είναι τίποτα, σωστά;

Αλλά αν λάβετε υπ' όψιν
την ηλεκτρονική αλληλογραφία ενός χρόνου

ή ακόμα και την αλληλογραφία
μιας ολόκληρης ζωής,

συνολικά, εμπεριέχει πολλά.

Περιλαμβάνει πού έχουμε πάει,
ποιους έχουμε γνωρίσει,

και κατά κάποιον τρόπο,
ακόμα και τι σκεφτόμαστε.

Το τρομακτικό κομμάτι είναι ότι πλέον
αυτά τα δεδομένα μας διαρκούν για πάντα,

έτσι τα δεδομένα σας μπορούν
και θα ζήσουν περισσότερο από εσάς.

Αυτό που συμβαίνει, είναι
ότι σε μεγάλο βαθμό έχουμε χάσει

τον έλεγχο των δεδομένων μας
και της ιδιωτικότητάς μας.

Οπότε φέτος, καθώς το διαδίκτυο
συμπληρώνει 25 χρόνια ζωής,

είναι πολύ σημαντικό
να σταθούμε μια στιγμή

και να σκεφτούμε τις επιπτώσεις
αυτής της κατάστασης.

Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά.

Ναι, έχουμε χάσει την ιδιωτικότητά μας

αλλά ουσιαστικά έχουμε χάσει
και την έννοια της ιδιωτικότητας.

Αν το καλοσκεφτείτε,

οι περισσότεροι από εμάς σήμερα εδώ μάλλον
θυμόμαστε πως ήταν η ζωή πριν το διαδίκτυο

αλλά σήμερα υπάρχει μια νέα γενιά

που μαθαίνει από πολύ μικρή ηλικία
να κοινοποιεί τα πάντα στο διαδίκτυο

και αυτή η γενιά δεν θα θυμάται
πότε αυτά τα δεδομένα ήταν ιδιωτικά.

Οπότε αν συνεχίσουμε έτσι, σε 20 χρόνια,

η λέξη «ιδιωτικότητα» θα έχει
μια εντελώς διαφορετική σημασία

από αυτή που έχει τώρα
για εσάς και για εμένα.

Είναι ώρα να σταθούμε και να σκεφτούμε,

αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό;

Πιστεύω ότι υπάρχει κάτι.

Ας ρίξουμε μια ματιά σε μια από τις
πιο διαδεδομένες μορφές επικοινωνίας

στον κόσμο σήμερα:
το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

Πριν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο,
επικοινωνούσαμε κυρίως με επιστολές,

και η διαδικασία ήταν αρκετά απλή.

Θα αρχίζατε γράφοντας το μήνυμά σας
σε ένα κομμάτι χαρτί

μετά θα το κλείνατε σε ένα φάκελο,

και έπειτα θα προχωρούσατε
και θα το στέλνατε

αφού βάζατε ένα γραμματόσημο
και τη διεύθυνση.

Δυστυχώς, σήμερα,

όταν στέλνετε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα,
δεν στέλνετε ένα γράμμα.

Κατά κάποιον τρόπο,
στέλνουμε μια καρτ ποστάλ

με την έννοια ότι, οποιοσδήποτε το δει,

από τη στιγμή που αφήνει τον υπολογιστή
σας, μέχρι που φτάνει στον παραλήπτη

μπορεί να διαβάσει
ολόκληρο το περιεχόμενο.

Η λύση για αυτό είναι γνωστή
εδώ και λίγο καιρό

και έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες.

Η κύρια λύση είναι
η χρήση της κρυπτογράφησης,

και η ιδέα είναι αρκετά απλή.

Αρχικά, κρυπτογραφείτε τη σύνδεση

του υπολογιστή σας με τον διακομιστή
ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Μετά κρυπτογραφείτε και τα δεδομένα
που υπάρχουν στον διακομιστή.

Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα με αυτό,

οι διακομιστές έχουν
και τα κλειδιά της κρυπτογράφησης,

άρα τώρα έχετε μια τεράστια κλειδαριά
με το κλειδί ακριβώς δίπλα.

Εκτός από αυτό, κάθε κυβέρνηση
θα μπορούσε νόμιμα να ζητήσει

και να αποκτήσει
το κλειδί των δεδομένων σας.

Και όλο αυτό
χωρίς εσείς να είστε ενήμεροι.

Αυτό το πρόβλημα διορθώνεται
σχετικά εύκολα στη θεωρία:

Δίνετε σε όλους τα δικά τους
προσωπικά κλειδιά

και μετά σιγουρεύεστε ότι ο διακομιστής
δεν έχει αυτά τα κλειδιά.

Φαίνεται σαν κοινή λογική, σωστά;

Άρα, η ερώτηση που προκύπτει είναι,
γιατί δεν έχει γίνει ακόμα αυτό;

Λοιπόν, αν το σκεφτούμε καλά,

βλέπουμε ότι το επιχειρηματικό σχέδιο
του διαδικτύου σήμερα

δεν συμβαδίζει με την ιδέα
της ιδιωτικότητας.

Απλά ρίξτε μια ματιά
στα μεγαλύτερα ονόματα στο διαδίκτυο,

και θα δείτε ότι η διαφήμιση
παίζει μεγάλο ρόλο.

Μόνο φέτος η βιομηχανία της διαφήμισης
αντιστοιχεί σε 122 δισεκατομμύρια ευρώ

και για να βελτιώσουν
τις διαφημίσεις που μας δείχνουν,

οι εταιρείες πρέπει να ξέρουν
τα πάντα για εμάς.

Πρέπει να ξέρουν πού μένουμε,

πόσων χρονών είμαστε,

τι μας αρέσει, τι δεν μας αρέσει,

και οτιδήποτε άλλο μπορούν να βρουν.

Αν το σκεφτείτε,

ο καλύτερος τρόπος να βρουν
αυτά τα δεδομένα

είναι να εισβάλουν στην ιδιωτικότητά μας.

Αυτές οι εταιρείες δεν πρόκειται να μας
παραχωρήσουν την ιδιωτικότητά μας.

Αν θέλουμε διαδικτυακή ιδιωτικότητα,

αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι
να τη διεκδικήσουμε μόνοι μας.

Για πολλά χρόνια, όσον αφορά
το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο,

η μόνη λύση ήταν ένα λογισμικό
με το όνομα PGP,

και ήταν αρκετά πολύπλοκο
και προσιτό μόνο σε ειδήμονες.

Ορίστε ένα διάγραμμα που βασικά δείχνει

τη διαδικασία της κρυπτογράφησης
και αποκρυπτογράφησης μηνυμάτων.

Όπως βλέπετε,
δεν είναι μια λύση για όλους,

και βασικά αυτό είναι
κομμάτι του προβλήματος,

γιατί η ιδέα της επικοινωνίας,

εξ ορισμού περιλαμβάνει την ύπαρξη
κάποιου με τον οποίο επικοινωνούμε.

Ενώ το PGP είναι πολύ καλό
για αυτό που σχεδιάστηκε να κάνει,

γι' αυτούς εκεί έξω που δεν ξέρουν
πώς να το χρησιμοποιήσουν,

η επιλογή της ιδιωτικής επικοινωνίας
απλά δεν υπάρχει.

Και αυτό είναι το πρόβλημα
που πρέπει να λύσουμε.

Αν θέλουμε ιδιωτικότητα στο διαδίκτυο,

ο μόνος τρόπος για να το επιτύχουμε

είναι να επιστρατεύσουμε τους πάντες,

και αυτό είναι δυνατό μόνο

αν δεν υπάρχουν εμπόδια συμμετοχής.

Νομίζω αυτή είναι η βασική πρόκληση που
απευθύνεται στην τεχνολογική κοινότητα.

Πρέπει να δουλέψουμε και να κάνουμε
την ιδιωτικότητα πιο προσιτή.

Όταν πέρσι το καλοκαίρι δημοσιοποιήθηκε
η υπόθεση του Έντουαρντ Σνόουντεν,

μερικοί συνάδελφοι και εγώ αποφασίσαμε
να δούμε αν τελικά θα το καταφέρναμε.

Εκείνη την περίοδο δουλεύαμε
στην Ευρωπαϊκή Οργάνωση Πυρηνικών Ερευνών

στον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων
στον κόσμο, και συγκεκριμένα πρωτονίων.

Όντας όλοι επιστήμονες χρησιμοποιήσαμε
την επιστημονική δημιουργικότητά μας

και μας ήρθε ένα πολύ δημιουργικό
όνομα για το σχέδιό μας:

ProtonMail.

Πολλές νεοφυείς επιχειρήσεις
ξεκινούν σε κάποια αποθήκη

ή σε κάποιο υπόγειο.

Εμείς διαφέραμε λίγο.

Ξεκινήσαμε στο κυλικείο του CERN,

και ήταν τέλειο,

γιατί είχαμε όσο φαγητό και νερό
μπορεί να θέλαμε.

Αλλά το καλύτερο ήταν ότι κάθε μέρα

από τις 12 μ.μ. μέχρι τις 2 μ.μ.
και χωρίς καμία χρέωση,

το κυλικείο του CERN περιλαμβάνει
χιλιάδες επιστήμονες και μηχανικούς,

και αυτοί οι τύποι έχουν
τις απαντήσεις για τα πάντα.

Ξεκινήσαμε, λοιπόν, να δουλεύουμε
σε αυτό το περιβάλλον.

Αυτό που θέλουμε είναι να πάρουμε
το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο σας

και να το μετατρέψουμε
σε κάτι που μοιάζει με αυτό,

αλλά κυρίως, θέλουμε
να το κάνουμε με τέτοιο τρόπο

ώστε να μην φαίνεται ότι κάτι άλλαξε.

Για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε
έναν συνδυασμό τεχνολογίας και σχεδιασμού.

Πώς προχωράμε λοιπόν,
για να κάνουμε κάτι τέτοιο;

Μάλλον είναι καλή ιδέα να μην βάλουμε
τα κλειδιά στον διακομιστή.

Οπότε, δημιουργούμε ένα κλειδί
κρυπτογράφησης στον υπολογιστή σας,

και δεν δημιουργούμε ένα μόνο κλειδί,
αλλά ένα ζευγάρι κλειδιών,

έχουμε δηλαδή ένα ιδιωτικό και ένα δημόσιο
κλειδί κρυπταλγορίθμου RSA,

και αυτά τα κλειδιά είναι
μαθηματικώς συνδεδεμένα.

Ας ρίξουμε μια ματιά
στο πώς λειτουργεί αυτό

όταν επικοινωνούν πολλοί άνθρωποι.

Εδώ έχουμε τον Μπομπ και την Άλις,
που θέλουν να επικοινωνήσουν ιδιωτικά.

Η βασική πρόκληση είναι
να πάρουμε το μήνυμα του Μπομπ

και να το στείλουμε στην Άλις, χωρίς
ο διακομιστής να μπορεί να το διαβάσει.

Πρέπει, λοιπόν, να το κρυπτογραφήσουμε

πριν καν αφήσει τον υπολογιστή του Μπομπ,

και ένα κόλπο είναι να το κρυπτογραφήσουμε
με το δημόσιο κλειδί της Άλις.

Τώρα αυτά τα κρυπτογραφημένα δεδομένα
στέλνονται μέσω του διακομιστή στην Άλις,

και αφού το μήνυμα κρυπτογραφήθηκε
με το δημόσιο κλειδί της Άλις,

μόνο το ιδιωτικό κλειδί της Άλις
μπορεί να το αποκρυπτογραφήσει,

και όπως φαίνεται, η Άλις είναι
η μόνη που έχει αυτό το κλειδί.

Οπότε τώρα πετύχαμε το κομμάτι

να μεταφέρουμε το μήνυμα
από τον Μπομπ στην Άλις

χωρίς να μπορεί
να το διαβάσει ο διακομιστής.

Βασικά, αυτό που δείχνω εδώ
είναι μια απλουστευμένη εικόνα.

Στην πραγματικότητα είναι
πολύ πιο πολύπλοκο

και απαιτεί λογισμικά
που δείχνουν κάπως έτσι,

και αυτή είναι η βασική πρόκληση
όσον αφορά τον σχεδιασμό,

πώς δηλαδή αντιμετωπίζουμε
αυτήν την πολυπλοκότητα,

όλο αυτό το λογισμικό,
και να το εφαρμόσουμε έτσι ώστε

να μην μπορεί να το δει ο χρήστης.

Νομίζω ότι με το ProtonMail,
έχουμε φτάσει πολύ κοντά.

Ας το δούμε στην πράξη.

Ορίστε ο Μπομπ και η Άλις ξανά,

που θέλουν να επικοινωνούν με ασφάλεια.

Απλά δημιουργούν
λογαριασμούς στο ProtonMail,

που είναι πολύ εύκολο και χρειάζεται
πολύ λίγη ώρα,

και η κρυπτογράφηση
και η δημιουργία των κλειδιών

γίνεται αυτόματα στο παρασκήνιο

καθώς ο Μπομπ δημιουργεί
τον λογαριασμό του.

Μόλις τον ολοκληρώσει,
απλώς κλικάρει στο «σύνταξη»

και μπορεί συντάξει
το ηλεκτρονικό του μήνυμα ως συνήθως.

Οπότε συμπληρώνει το μήνυμά του,

και μετά χρειάζεται
μόνο να πατήσει «αποστολή»,

και έτσι απλά, χωρίς να καταλαβαίνει
από κρυπτογράφηση,

και χωρίς να αλλάξει τον τρόπο που γράφει
ηλεκτρονικά μηνύματα σήμερα,

ο Μπομπ μόλις έστειλε
ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα.

Αυτό που έχουμε εδώ,
είναι μόνο το πρώτο βήμα,

αλλά δείχνει ότι με την τεχνολογία
της κρυπτογράφησης,

η ιδιωτικότητα δεν χρειάζεται να είναι
δύσκολη και διασπαστική.

Αν μετατρέψουμε τον στόχο, από τη
μεγιστοποίηση του τζίρου των διαφημίσεων,

στην προστασία των δεδομένων

μπορούμε να το κάνουμε προσιτό.

Ξέρω ότι μια ερώτηση που όλοι έχετε, είναι

ότι ναι, η προστασία της ιδιωτικότητας
είναι ένας σπουδαίος σκοπός,

αλλά μπορείς να το καταφέρεις

χωρίς τα κεφάλαια
που σου δίνουν οι διαφημίσεις;

Και πιστεύω ότι η απάντηση είναι ναι,

γιατί σήμερα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο

που οι άνθρωποι παγκοσμίως αντιλαμβάνονται
πόσο σημαντική είναι η ιδιωτικότητα,

και ότι, όταν αυτή υπάρχει,
τα πάντα είναι δυνατά.

Στην αρχή αυτού του έτους,

η ProtonMail είχε τόσους χρήστες,
που μας τελείωσαν οι πόροι,

και όταν έγινε αυτό,
οι χρήστες μας συσπειρώθηκαν

και δώρισαν πεντακόσιες χιλιάδες δολάρια.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα
του τι μπορεί να συμβεί

όταν μια κοινότητα συγκεντρώνεται
για έναν κοινό σκοπό.

Μπορούμε να το αναγάγουμε
σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αυτήν τη στιγμή,

έχουμε 250.000 άτομα
που έχουν εγγραφεί στην ProtonMail,

και κατάγονται από παντού,

και αυτό δείχνει ότι η ιδιωτικότητα

δεν είναι ένα Αμερικανικό
ή Ευρωπαϊκό ζήτημα,

είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα,
που μας επηρεάζει όλους.

Πρέπει να το προσέξουμε πραγματικά
έτσι ώστε να προχωρήσουμε μπροστά.

Οπότε τι κάνουμε για να λύσουμε
αυτό το πρόβλημα;

Πρώτον,

χρειαζόμαστε ένα διαφορετικό
επιχειρηματικό μοντέλο για το διαδίκτυο,

που δεν στηρίζεται εντελώς
στις διαφημίσεις

για τα έσοδα και την ανάπτυξή του.

Χρειάζεται να σχεδιάσουμε
ένα καινούριο διαδίκτυο

όπου η ιδιωτικότητα και η δυνατότητα
ελέγχου των δεδομένων μας

είναι πρώτη και κύρια.

Αλλά κυρίως,

πρέπει να σχεδιάσουμε ένα διαδίκτυο,
όπου η ιδιωτικότητα δεν είναι μια επιλογή

αλλά ο ορισμός.

Έχουμε κάνει αυτό το πρώτο βήμα
με την ProtonMail,

αλλά είναι μόνο το πρώτο βήμα
ενός πολύ, πολύ μεγάλου ταξιδιού.

Τα καλά νέα που μπορώ
να μοιραστώ μαζί σας σήμερα.

τα υπέροχα αυτά νέα είναι
ότι δεν ταξιδεύουμε μόνοι.

Το κίνημα προστασίας
της ανθρώπινης ιδιωτικότητας

και διαδικτυακής ελευθερίας
κερδίζει δύναμη,

και σήμερα υπάρχουν δεκάδες
προγράμματα παγκοσμίως

που συνεργάζονται για να βελτιώσουν
την ιδιωτικότητά μας.

Αυτά τα προγράμματα προστατεύουν
τις γραπτές και φωνητικές συνομιλίες μας,

τα αρχεία μας,
τις διαδικτυακές αναζητήσεις μας,

τις διαδικτυακές περιηγήσεις μας
και πολλά άλλα.

Τα προγράμματα αυτά δεν στηρίζονται
από τα δισεκατομμύρια των διαφημίσεων,

αλλά έχουν βρει πραγματική
υποστήριξη από ανθρώπους,

από ανθρώπους σαν εσάς και μένα,
απ' όλο τον κόσμο.

Αυτό έχει σημασία, γιατί εν τέλει,

η ιδιωτικότητα βασίζεται
στον καθένα από εμάς ξεχωριστά,

και πρέπει να την προστατεύσουμε τώρα
γιατί τα δεδομένα μας

είναι κάτι παραπάνω
από άσους και μηδενικά.

Είναι πολύ πιο σημαντικά.

Είναι οι ζωές μας,
οι προσωπικές μας ιστορίες,

οι φίλοι μας, οι οικογένειές μας,

κατά κάποιον τρόπο,
και οι ελπίδες και οι φιλοδοξίες μας.

Πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο
για να προστατεύσουμε το δικαίωμά μας

να τα μοιραζόμαστε μόνο
με τους ανθρώπους που θέλουμε,

γιατί αλλιώς, δεν μπορούμε
να έχουμε μια ελεύθερη κοινωνία.

Τώρα είναι η στιγμή να σταθούμε
όλοι μαζί και να πούμε,

ναι, θέλουμε να ζούμε σε έναν κόσμο
με διαδικτυακή ιδιωτικότητα,

και ναι, μπορούμε να συνεργαστούμε για να
κάνουμε αυτό το όραμα πραγματικότητα.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)