Ospitaleko zaintza etxera ekartzen duen aldi baterako tatuajea

Eta medikuek gaixoak etxean dauden bitartean monitorizatu ahal izango balituzte, ospitalean monitarizatuak egonda izango luketen zehaztasun berarekin? Hitzaldi honetan biolelektronikan berritzailea den Todd Colemanek, soinean ipini daitekeen, malgua den eta osasuna monitorizatzen duen, txaplataren bila egindako ibilbidea partekatzen du. Txaplata honek osasungintza iraultzea eta medikuntza ez inbasiboagoa bihurtzea agintzen du.

Hemen duzue Jane.

Arrisku altuko haurdunaldia du.

24 aste ostean

ospitaleratuta dago

kontrakzio goiztiarrak
monitarizatuak izateko.

Ez dirudi oso zoriontsu.

Teknikoek eta adituek uteroko kontrakzioak

monitorizatzeko gerriko pisutsu
horiek jartzen dizkiotelako.

Eta, arduratuta dagoelako.

Zehazki ospitalean 10 egun pasa ostean

gertatuko denak arduratzen du.

Zer gertatuko da etxera itzultzean?

Hain goiz erditzea,
suntsitzailea litzateke.

Afroamerikar emakumea denez,

aukera bikoitza du
erditze goiztiarra edo

fetuaren heriotza izateko.

Beraz Janek bi aukera ditu:

ospitaleko ohean geratu,

teknologiaren mende,
erditu arte

eta bizitza osoa faktura ordaintzen pasa;

edo 10 egun ostean etxera joan
eta dena ondo ateratzea espero.

Bi aukera horietako ezein
ez da oso erakargarria.

Horrelako istorioetan
pentsatzen dudanean,

eta horrelakoak entzutean,

neure buruari galdetzen diot:

Ba ote dago alternatibarik?

Posible ote da ospitalean dugun bezalako

kalitatezko monitarizazio baten
onurak izatea

etxean eguneroko bizitza
egiten dugun bitartean?

Ideia honi bueltaka,

nire ikerketa taldea zientzialari

batzuekin elkartzera animatu nuen,

eta guztiok bildu eta
idea-jasa bat egin genuen.

Prozesu luze baten ostean,

bisio bat, ideia bat, izan genuen:

soinean eraman zitekeen zerbait,
bitxi baten modukoa, edo

tirita bat bezala
jar daitekeena.

Eta estuasun eta ahaleginez
beteriko urteen ostean,

txaplata elektroniko malgu
honetara heldu ginen.

Konputagailuetako txipak sortzeko
erabiltzen den

prozesu berarekin fabrikatzen dira,
baina, kasu honetan,

osagaiak olata erdieroale batetik
giza gorputzarekin

komunikatu daitekeen materiale
malgu batera pasatzen dira.

Sistema hauek ile baten lodiera dute.

Guk nahi dugun informazioa bil dezakete.

Esaterako,

gorputz mugimendua,

gorputzeko tenperatura,

gorputzeko inpultso elektrikoak,

eta horrelakoak.

Sistema hauek energia iturriak

barne hartzeko ere diseina ditzakegu,

eta haririk gabe igortzeko gaitasuna eman.

Honelako sistemak eratzen
hasi ginenean,

guregan eta gure ikerketa taldean
probatzen hasi ginen.

Baina gure bazkide ziren kliniko
batzuekin ere kontaktatu genuen

San Diegon,

eta egoera kliniko desberdinetan
zeuden gaixoekin probatu genituen,

Jane bezalako etorkizuneko amekin ere bai.

Hau unibertsitateko ospitalean
erditzera doan emakume bat da,

eta uteroko kontrakzioak ohiko gerriko
baten bidez monitarizatzen ari zaizkie.

Horrez gain,

gure txaplata elektronikoak ere hor daude.

Irudi honetan fetoaren bihotz
taupaden uhinak ikus daitezke,

marra gorria ohiko gerrikoaren bidez

lortutako datuek sortzen dute,

eta urdina, gure sistema elektroniko

malgua eta gure algoritmoak
erabiliz egindako estimazioek.

Une horretan,

bosteko handi bat eman genion
geure buruari.

Imajinatu genituen gauzetako batzuk
fruituak ematen hasi ziren,

eta hori testuinguru klinikoan
ari ginen ikusten.

Baina artean bazen
arazo bat.

Sistema hauek fabrikatzeko modua

ez zen batere eraginkorra,

errendimendu baxua zuen

eta erroreak sortzen zituen.

Gainera,

ospitaleko erizainekin hitz egitean,

aholkatu ziguten

gure elektronikak ospitalean erabiltzen
ziren itsasgarri medikoekin

funtziona zezatela.

Epifania bat izan genuen,
"Itxaron une bat.

Itsasgarri horiekin ongi lan egiteaz gain,

goazen itsasgarri horietan barneratzera,

eta horrela gure fabrikatze
arazoa konpontzera."

Hemen ikus dezakezue

sentsore horiek zinta itsasgarrian
barneratzeko dugun gaitasuna

olata batetik askatuz.

Ikerketa lan gehiagok, gainera,

seinalea anplifikatzeko
eta digitalizatzeko

itsasgarri malguetan zirkuituak barneratzea,
ahalbideratzen digu,

seinalea prozesatuz

eta haririk gabeko transmisiorako kodifikatuz.

Guzti hau, ospitalean erabiltzen diren

itsasgarri berdinetan barneratuta.

Une horretan,

beste erronka batzuk agertu ziren,

ingenieritzaren eta
erabilgarritasunaren ingurukoak,

erabiltzeko praktikoak zirela ziurtatzeko.

Osasun digitalari buruzko
eztabaida askotan

jendeak sinisten eta onartzen du
datuak digitaliza ditzakegula,

haririk gabeko moduan
transmititu ditzakegula,

hodeira bidali,

eta bertan,

berau interpretatzeko beharrezko
informazioa atera.

Eta, izatez, guzti hori posible da,

energiaren arazoa alde batera
uzten badugu.

Oroi gaitezen Janetaz.

Ez da Palo Alton bizi,

ez eta Beverly Hillsen ere.

Beraz,

kontuan izan behar dugu
zein datu tarifa duen,

eta zein den beretzat uneoro
datuak bidaltzearen kostua.

Beste erronka bat ere badago,

medikuntza arloan lantzea
erosoa ez den bat.

Izan ere, Janek ez du
erabateko konfidantza

medikuengan.

Berak, bera bezalakoek, bere arbasoek,
ez dituzte esperientzia atseginenak izan

ospitaleetan eta medikuen eskuetan,

edo aseguru konpainietan.

Beraz, pribatutasunari buruz
pentsatu behar dugu.

Posible da Jane eroso ez sentitzea

bere datu guztiak hodeian
prozesatzearekin.

Eta Jane ez da tuntuna;

berriak irakurtzen ditu.

Badaki gobernua hackeatua izan badaiteke,

edo Fortune 500-eko konpainiak,

baita bere medikua ere.

Eta hori kontuan hartuta,

ideia bat izan genuen.

Ez gara munduko hacker guztiak
baino azkarragoak izango,

baina helburu txikiago
bat aurkez diezaiekegu.

Zer gertatuko litzateke,

datuen interpretazio egiteko
algoritmo horiek

hodeian burutu beharrean

itsasgarrietan integratutako
zirkuitu txikietan

burutuko bagenitu?

Horrela, gauza hauek guztiak bateratzean,

ondorioa da orain pentsa
dezakegula etorkizunean

Jane bezalako pertsona batek,
bizitza normal bat izaten jarraitu eta

monitorizatua izan daitekela.

Bere datu-tarifa ordaintzeko
beste lan bat

bilatu beharrik gabe,

eta pribatutasunari buruzko ardurak
ere kontuan izanez.

Une honetan,

geure buruarekin oso gustura gaude.

Hori lortu dugu,

pribatutasunari dagozkion
hainbat gai konpondu ditugu

eta uste dugu atal hori ia itxita dugula.

Aurrerantzean denak pozik bizi
izan ziren, ezta?

Ez hain azkar.

(Barreak)

Oroitu beharreko gauzetako bat
lehenago esan bezala, zera da,

Jane ez dela asko fio medikuetaz.

Gogoan izan

osasunaren inguruan aldeak
handitzen ari direla,

eta ezberdinatsunak daudela mediku
zaintza egokien inguruan.

Horrek esan nahi du irudi arrunt hori,

Jane eta bere datuen irudia,

haririk gabe datuak hodeira
igortzearekin eroso egon arren,

beharrezkoa denean medikuaren
eskuhartzea onartu arren,

ez dela istorio osoa.

Beraz, orain egiten ari garena

bide barriak lantzea da
Jane eta bere medikua bezalako pertsonen

artean konfiantzazko bitartekariak
eduki ahal izateko.

Adibidez, elizekin elkartzen hasi gara,

elizako kide diren erizainak bilatzen,

konfiantzazko komunitateetatik datozenak,

eta gaixoaren babesle eta
aholkulari bihurtzen ditugu.

Alde dugun beste gauza bat

aseguru etxeak horrelakoetan

gero eta interes handiagoa dutela da.

Ohartzen ari dira, hobe dela

orain dolar bat ordaintzea,

soinean eraman daitekeen gailu bat
eta osasun aholkulari batengatik,

gero 10 dolar ordaintzea baino,

haurra modu goiztiarrean jaiotzean,

eta jaioberrien zaintza intentsiboen
unitatean amaitzean;

ospitaleko unitate
garestienetako batean.

Guretzat ikaskuntza prozesu
luze bat izan da hau.

Aurrera egin eta arazoei aurre egiteko
prozesu errepikakor honek,

non ezeroso sentitzen ginen eta

hurrengo arazoa identifikatzen genuen,

bide hau egiten lagundu digu,

teknologia honekin
berrikuntzak egiteaz gain,

gehien behar dutenek
erabili ahal izatea ziurtatuz.

Prozesu honetan ikasitako
beste ikasgaia, oso apalgarria,

zera izan da:

teknologiak exponentzialki
aurrera egiten duen honetan

teknologia honen erabiltzaileak gizakiak
direla kontuan izan behar dugula,

eta jakin behar dugula

pertsona horiek aurpegi bat dutela,

eta izen bat,

eta bizitza bat.

Eta Jane-en kasuan,

espero dezagun bi bizitza.

Mila esker.

(Txaloak)