Ένα προσωρινό τατουάζ που φέρνει τη νοσοκομειακή περίθαλψη στο σπίτι

Τι θα γινόταν αν οι γιατροί θα μπορούσαν να παρακολουθούν τους ασθενείς τους στο σπίτι με τον ίδιο βαθμό ακρίβειας που θα είχαν αν νοσηλεύονταν; Ο καινοτόμος βιοηλεκτρονικών Τοντ Κόλμαν μοιράζεται την αναζήτησή του για την εξέλιξη εύκαμπτων ηλεκτρονικών εμπλάστρων που θα τα φοράμε και θα παρακολουθούν την υγεία μας, και τα οποία υπόσχονται να φέρουν μια επανάσταση στην υγειονομική φροντίδα και να κάνουν την ιατρική λιγότερο επεμβατική.

Παρακαλώ, γνωρίστε την Τζέιν.

Η εγκυμοσύνη της είναι υψηλού κινδύνου.

Μέσα σε 24 εβδομάδες,

είναι σε κατάκλιση στο νοσοκομείο,

και παρακολουθείται
για τις πρόωρες συσπάσεις της.

Δεν φαίνεται και πολύ ευχαριστημένη.

Αυτό οφείλεται εν μέρει στις φαρδιές ζώνες
που της έβαλαν οι τεχνικοί και οι ειδικοί

για να παρακολουθούν
τις συσπάσεις της μήτρας της.

Ένας άλλος λόγος που η Τζέιν δεν είναι
και τόσο χαρούμενη είναι επειδή ανησυχεί.

Συγκεκριμένα, ανησυχεί για το τι θα συμβεί

μετά από τη δεκαήμερη διαμονή της
σε κατάκλιση στο νοσοκομείο.

Τι θα γίνει όταν πάει σπίτι;

Αν χρειαζόταν να γεννήσει τόσο νωρίς,
θα ήταν καταστροφικό.

Ως μια Αφροαμερικάνα,

έχει διπλάσιες πιθανότητες
για πρόωρη γέννα

ή θνησιγένεια.

Συνεπώς η Τζέιν έχει δύο βασικές επιλογές:

να παραμείνει σε κατάκλιση στο νοσοκομείο,

φυλακισμένη της τεχνολογίας
μέχρι να γεννήσει,

και να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της
πληρώνοντας τον λογαριασμό.

Ή να επιστρέψει σπίτι μετά τη δεκαήμερη
κατάκλιση ελπίζοντας για το καλύτερο.

Καμία από τις δύο επιλογές
δεν φαίνεται δελεαστική.

Καθώς άρχισα να σκέφτομαι

και να ακούω τέτοιες ιστορίες,

άρχισα να αναρωτιέμαι και να φαντάζομαι:

Υπάρχει εναλλακτική;

Υπάρχει τρόπος να έχουμε τα οφέλη
παρακολούθησης υψηλής πιστότητας

που έχουμε με τους έμπιστους
συνεργάτες μας στο νοσοκομείο

ενώ κάποιος είναι σπίτι
ζώντας την καθημερινότητά του;

Έχοντας αυτό στο μυαλό,

προέτρεψα άτομα στην ερευνητική μου ομάδα

να συνεργαστούν με μερικούς
έξυπνους επιστήμονες υλικών,

και συναντηθήκαμε όλοι μαζί
να ανταλλάξουμε ιδέες.

Μετά από μια μακρά διαδικασία,

μας προέκυψε ένα όραμα, μια ιδέα,

ενός συστήματος που θα φοριέται,
όπως ίσως θα φορούσατε ένα κόσμημα

ή θα μπορείτε να το βάλετε
μόνοι σας σαν τσιρότο.

Μετά από πολλές δοκιμές και επιπλοκές
και χρόνια προσπαθειών,

μπορέσαμε να φτιάξουμε
αυτό το εύκαμπτο ηλεκτρονικό έμπλαστρο

που κατασκευαζόταν με την ίδια διαδικασία

με την οποία κατασκευάζονται
τσιπάκια για υπολογιστές,

εκτός από το ότι τα ηλεκτρονικά
μεταφέρονται από ένα ημιαγώγιμο πλακίδιο

σε εύκαμπτο υλικό που μπορεί
να έχει διεπαφή με το ανθρώπινο σώμα.

Αυτά τα συστήματα έχουν το πάχος
μιας ανθρώπινης τρίχας.

Μπορούν να μετρήσουν τον τύπο
των πληροφοριών που θέλουμε,

πράγματα όπως:

κίνηση του σώματος,

θερμοκρασία του σώματος,

ηλεκτρικούς ρυθμούς του σώματος

και ούτω καθ' εξής.

Μπορούμε επίσης να τροποποιήσουμε
αυτά τα συστήματα,

έτσι ώστε να ενσωματώνουν πηγές ενέργειας

και να έχουν δυνατότητες
ασύρματης μετάδοσης.

Καθώς ξεκινάμε να φτιάχνουμε
αυτού του είδους τα συστήματα,

αρχίσαμε να τα δοκιμάζουμε στους
εαυτούς μας στην ερευνητική μας ομάδα.

Αλλά επιπλέον, αρχίσαμε να προσεγγίζουμε

μερικούς κλινικούς συνεργάτες μας
στο Σαν Ντιέγκο,

και να τα δοκιμάσουμε σε διάφορους
ασθενείς με διάφορες κλινικές παθήσεις,

συμπεριλαμβανομένων μελλουσών μαμάδων
όπως ήταν η Τζέιν.

Εδώ είναι μια εικόνα μιας εγκύου εν ώρα
τοκετού σε ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο,

να παρακολουθείται για τις συσπάσεις
της μήτρας με τη συμβατική ζώνη.

Επιπλέον,

έχουμε εκεί και τα εύκαμπτα έμπλαστρά μας.

Αυτή η εικόνα δείχνει κυματομορφές
του ρυθμού της καρδιάς του εμβρύου,

όπου το κόκκινο αντιστοιχεί

σε αυτό που έδειξε η συμβατική ζώνη,

και το μπλε αντιστοιχεί
στις δικές μας εκτιμήσεις,

χρησιμοποιώντας τα εύκαμπτα ηλεκτρονικά
συστήματα και τους αλγορίθμους μας.

Εκείνη τη στιγμή,

δώσαμε νοερά συγχαρητήρια
στους εαυτούς μας.

Μερικά από τα πράγματα που είχαμε
φανταστεί άρχισαν να αποδίδουν καρπούς,

και το βλέπαμε πραγματικά
σε ένα κλινικό πλαίσιο.

Αλλά υπήρχε ακόμη ένα πρόβλημα.

Το πρόβλημα ήταν ότι ο τρόπος
που κατασκευάζαμε αυτά τα συστήματα

ήταν πολύ αναποτελεσματικός,

είχε χαμηλή παραγωγή,

και ήταν πολύ επιρρεπής σε λάθη.

Επιπλέον,

καθώς μιλούσαμε σε μερικές
νοσοκόμες στο νοσοκομείο,

μας προέτρεψαν να σιγουρευτούμε

ότι τα ηλεκτρονικά μας λειτουργούσαν
με τα τυπικά ιατρικά αυτοκόλλητα

που χρησιμοποιούνται σε ένα νοσοκομείο.

Είχαμε μια επιφοίτηση
και είπαμε, «Για μισό λεπτό.

Αντί απλώς να τα κάνουμε
συμβατά με τα αυτοκόλλητα,

ας τα ενσωματώσουμε στα αυτοκόλλητα,

και αυτό θα μπορούσε να λύσει
το κατασκευαστικό μας πρόβλημα.

Αυτή η εικόνα που βλέπετε εδώ

είναι η δυνατότητά μας να ενσωματώνουμε
αυτούς τους αισθητήρες σε ένα αυτοκόλλητο,

απλά ξεκολλώντας το από ένα πλακίδιο.

Επιπλέον, η συνεχιζόμενη εργασία
της ερευνητικής μας ομάδα μας επιτρέπει

να ενσωματώσουμε ολοκληρωμένα κυκλώματα
στα εύκαμπτα αυτοκόλλητα,

για να κάνουν πράγματα όπως ενίσχυση
και ψηφιοποίηση σημάτων,

επεξεργασία σημάτων

και κωδικοποίηση για ασύρματη μετάδοση.

Όλο αυτό ενσωματώθηκε
στα ίδια ιατρικά αυτοκόλλητα

που χρησιμοποιούνται στο νοσοκομείο.

Έτσι όταν φτάσαμε σε αυτό το σημείο,

είχαμε και κάποιες άλλες προκλήσεις,

και από πλευρά μηχανικής
και από πλευρά χρηστικότητας,

για να σιγουρευτούμε ότι μπορούσε
να χρησιμοποιηθεί πρακτικά.

Σε πολλές συζητήσεις ψηφιακής υγείας,

ο κόσμος πιστεύει και αγκαλιάζει την ιδέα
της ψηφιοποίησης των δεδομένων,

της ασύρματης μετάδοσής τους,

της μετάδοσης στο σύννεφο,

και στο σύννεφο

μπορούμε να εξάγουμε ουσιαστικές
πληροφορίες για ερμηνεία.

Και όντως, μπορείτε να τα κάνετε όλα αυτά,

αν δεν ανησυχείτε για κάποιες
από τις ενεργειακές προκλήσεις.

Σκεφτείτε την Τζέιν για ένα λεπτό.

Δε ζει στο Πάλο Άλτο,

ούτε ζει στο Μπέβερλι Χιλς.

Αυτό σημαίνει,

ότι θα πρέπει να προσέχουμε το συμβόλαιο
δεδομένων της και πόσο θα της κοστίσει

ώστε να στέλνει μια συνεχή ροή δεδομένων.

Υπάρχει μια άλλη πρόκληση

για την οποία δεν μιλάνε όλοι
στον ιατρικό κλάδο με άνεση.

Και αυτό είναι ότι η Τζέιν
δεν έχει και τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη

στο ιατρικό κατεστημένο.

Αυτή, άτομα σαν και αυτή, οι πρόγονοί της,
δεν είχαν και τις καλύτερες εμπειρίες

στα χέρια των γιατρών και του νοσοκομείου

ή των ασφαλιστικών εταιριών.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προσέχουμε
τα θέματα της ιδιωτικότητας.

Η Τζέιν ίσως να μη χαίρεται και τόσο

για όλα αυτά τα δεδομένα
που επεξεργάζονται στο σύννεφο.

Και δεν μπορείς να ξεγελάσεις την Τζέιν,

διαβάζει τα νέα.

Ξέρει ότι αν μπορούν να χακάρουν
την ομοσπονδιακή κυβέρνηση,

αν μπορούν να χακάρουν
κορυφαίες εταιρίες στον κόσμο,

τότε μπορούν να χακάρουν
και τον γιατρό της.

Και έχοντας αυτό στο μυαλό,

είχαμε μια επιφοίτηση.

Δεν μπορούμε να ξεγελάσουμε
όλους τους χάκερ του κόσμου,

αλλά ίσως μπορούμε να τους παρουσιάσουμε
έναν μικρότερο στόχο.

Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε,

αντί να έχουμε αυτούς τους αλγόριθμους
που ερμηνεύουν τα δεδομένα

και τρέχουν στο σύννεφο,

να τους έχουμε να τρέχουν
σε αυτά τα μικρά ολοκληρωμένα κυκλώματα

που είναι ενσωματωμένα στα αυτοκόλλητα;

Κι έτσι αν ενσωματώσουμε
αυτά τα πράγματα μαζί,

αυτό σημαίνει ότι τώρα
μπορούμε να σκεφτούμε το μέλλον

όπου κάποιος σαν την Τζέιν μπορεί
να συνεχίσει την καθημερινότητά της,

μπορεί να παρακολουθείται,

μπορεί να γίνει με τρόπο
που δεν χρειάζεται να βρει άλλη δουλειά

για να πληρώσει
για τα δεδομένα στο κινητό της,

και μπορούμε επίσης να αντιμετωπίσουμε

ορισμένες από τις ανησυχίες της
για την ιδιωτικότητα.

Σε αυτό το σημείο,

αισθανόμαστε πολύ καλά
με τους εαυτούς μας.

Το έχουμε καταφέρει,

αρχίσαμε να αντιμετωπίζουμε μερικά
θέματα για την ιδιωτικότητα

και αισθανόμαστε ότι αυτό
το κεφάλαιο έχει λίγο πολύ κλείσει.

Και ζήσαν αυτοί καλά
κι εμείς καλύτερα, σωστά;

Όχι τόσο γρήγορα.

(Γέλια)

Ένα από τα πράγματα που πρέπει
να θυμόμαστε, όπως προανέφερα,

είναι ότι η Τζέιν δεν εμπιστεύεται
και τόσο το ιατρικό κατεστημένο.

Πρέπει να θυμόμαστε

ότι οι ανισότητες στην υγεία αυξάνονται
και διευρύνονται όλο και περισσότερο,

και υπάρχει ανισότητα όσον αφορά
τη διαχείριση της σωστής φροντίδας.

Και αυτό σημαίνει
ότι αυτή η απλή εικόνα

της Τζέιν και των δεδομένων της

-ακόμη και όταν νιώθει άνετα με
το ότι μεταδίδονται ασύρματα στο σύννεφο,

αφήνοντας έναν γιατρό
να επέμβει αν χρειαστεί-

δεν είναι όλη η ιστορία.

Αυτό που ξεκινάμε να κάνουμε

είναι να σκεφτούμε τρόπους να έχουμε
έμπιστα μέρη να λειτουργούν ως μεσάζοντες

ανάμεσα σε άτομα όπως η Τζέιν
και τους παρόχους υγειονομικής φροντίδας.

Για παράδειγμα, αρχίσαμε
να συνεργαζόμαστε με εκκλησίες

και να σκεφτόμαστε τις νοσοκόμες
που είναι μέλη της εκκλησίας,

που προέρχονται από μια έμπιστη κοινότητα,

ως συνήγορους ασθενών και καθηδηγητές
υγείας για άτομα όπως η Τζέιν.

Και κάτι άλλο που μας πάει καλά

είναι ότι όλο και περισσότερο
οι ασφαλιστικές εταιρίες

έλκονται από μερικές από τις ιδέες αυτές.

Όλο και περισσότερο αντιλαμβάνονται

ότι ίσως είναι καλύτερο
να πληρώσουν ένα δολάριο σήμερα

για μια συσκευή που φοριέται
και έναν καθοδηγητή υγείας,

αντί να πληρώσουν 10 δολάρια αργότερα,

όταν το μωρό γεννηθεί πρόωρα

και καταλήξει στη μονάδα
εντατικής νοσηλείας νεογνών -

ένα από τα ακριβότερα
κομμάτια ενός νοσοκομείου.

Αυτή ήταν μια μακρά
διαδικασία μάθησης για μας.

Αυτή η επαναληπτική διαδικασία ανάλυσης
και αντιμετώπισης ενός προβλήματος

και το να μη νοιώθεις τελείως άνετα,

και να εντοπίζεις το επόμενο πρόβλημα,

μας βοήθησε να προχωρήσουμε
σε αυτό το μονοπάτι

του να μην προσπαθούμε μόνο
να καινοτομήσουμε στην τεχνολογία

αλλά να σιγουρευτούμε
ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί

από αυτούς που τη χρειάζονται περισσότερο.

Ακόμη ένα μάθημα που πήραμε
από αυτή τη διαδικασία

που μας προσγειώνει,

είναι ότι καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται
και προχωράει με επιταχυνόμενο ρυθμό,

πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτή η τεχνολογία
χρησιμοποιείται από ανθρώπινα όντα,

και πρέπει να προσέχουμε

ότι αυτά τα ανθρώπινα όντα
έχουν ένα πρόσωπο,

έχουν ένα όνομα

και μια ζωή.

Και στην περίπτωση της Τζέιν,

ελπίζουμε δύο.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)