Return to Video

Πώς θα ήταν αν το σύστημα υγείας μας κρατούσε υγιείς;

  • 0:00 - 0:02
    Ως πρωτοετής στο πανεπιστήμιο
  • 0:02 - 0:05
    γράφτηκα για πρακτική στο τμήμα στέγασης
  • 0:05 - 0:07
    του δικηγορικού γραφείου Γκρέιτερ Μπόστον.
  • 0:07 - 0:09
    Έφτασα την πρώτη μέρα
  • 0:09 - 0:11
    έτοιμη να φτιάξω καφέδες,
    να βγάλω φωτοτυπίες,
  • 0:11 - 0:15
    αλλά με έβαλαν με έναν φιλοδίκαιο
    και βαθιά εμπνευσμένο δικηγόρο,
  • 0:15 - 0:17
    τον έλεγαν Τζεφ Παρσέλ,
  • 0:17 - 0:19
    ο οποίος με έριξε κατευθείαν
    στα βαθιά νερά
  • 0:19 - 0:21
    από την πρώτη μέρα.
  • 0:21 - 0:23
    Κατά τη διάρκεια των εννέα μηνών
  • 0:23 - 0:24
    είχα την ευκαιρία
  • 0:24 - 0:26
    να κάνω δεκάδες συζητήσεις
  • 0:26 - 0:29
    με οικογένειες χαμηλού εισοδήματος
    στη Βοστόνη
  • 0:29 - 0:32
    οι οποίες έρχονταν και έλεγαν
    πως έχουν θέματα στέγασης,
  • 0:32 - 0:35
    αλλά πάντα είχαν
    ένα θέμα υγείας που υπέβοσκε.
  • 0:35 - 0:37
    Είχα, λοιπόν, έναν πελάτη
  • 0:37 - 0:40
    που θα του έκαναν έξωση,
    γιατί δεν πλήρωσε το ενοίκιο.
  • 0:40 - 0:42
    Αλλά φυσικά δεν είχε πληρώσει το ενοίκιο,
  • 0:42 - 0:44
    επειδή πλήρωνε για τη θεραπεία του
    για τον ιό του HIV
  • 0:44 - 0:47
    και δεν μπορούσε να πληρώσει και τα δύο.
  • 0:47 - 0:48
    Είχαμε μαμάδες που έρχονταν,
  • 0:48 - 0:49
    η κόρη είχε άσθμα,
  • 0:49 - 0:52
    και ξυπνούσε κάθε πρωί
    σκεπασμένη με κατσαρίδες.
  • 0:52 - 0:54
    Μια από τις στρατηγικές ασκήσεως προσφυγής
  • 0:54 - 0:57
    ήταν να στέλνουν εμένα
    στο σπίτι αυτών των πελατών
  • 0:57 - 0:59
    με αυτά τα μεγάλα γυάλινα μπουκάλια.
  • 0:59 - 1:02
    Συνέλεγα τις κατσαρίδες,
  • 1:02 - 1:04
    και τις κολλούσα στον πίνακα
  • 1:04 - 1:06
    που παίρναμε στο δικαστήριο
    για τις υποθέσεις μας.
  • 1:06 - 1:08
    Και πάντα κερδίζαμε,
  • 1:08 - 1:10
    επειδή οι δικαστές αηδίαζαν πάρα πολύ.
  • 1:10 - 1:12
    Πολύ αποτελεσματικότερο, έχω να πω,
  • 1:12 - 1:16
    από οτιδήποτε έμαθα αργότερα στη νομική.
  • 1:16 - 1:18
    Αλλά κατά τη διάρκεια αυτών των 9 μηνών,
  • 1:18 - 1:20
    άρχισα να απογοητεύομαι νιώθοντας
  • 1:20 - 1:23
    πως επεμβαίναμε πολύ βαθιά
  • 1:23 - 1:25
    στις ζωές των πελατών μας,
  • 1:25 - 1:27
    οι οποίοι όταν έρχονταν σε εμάς,
  • 1:27 - 1:29
    βρίσκονταν ήδη σε κρίση.
  • 1:29 - 1:32
    Στο τέλος του πρώτου μου έτους
    στο πανεπιστήμιο,
  • 1:32 - 1:33
    διάβασα ένα άρθρο για τη δουλειά
  • 1:33 - 1:35
    που έκανε ο Δρ. Μπάρι Ζάκερμαν
  • 1:35 - 1:39
    ως Πρόεδρος της Παιδιατρικής
    στο Ιατρικό Κέντρο της Βοστόνης.
  • 1:39 - 1:42
    Ο πρώτος που προσέλαβε ήταν ένας δικηγόρος
  • 1:42 - 1:44
    για να εκπροσωπεί τους ασθενείς.
  • 1:44 - 1:45
    Έτσι τηλεφώνησα στον Μπάρι,
  • 1:45 - 1:48
    και με τις ευλογίες του,
    τον Οκτώβριο του 1995
  • 1:48 - 1:50
    μπήκα στην αίθουσα αναμονής
  • 1:50 - 1:53
    της παιδιατρικής κλινικής
    του Ιατρικού Κέντρου της Βοστόνης.
  • 1:53 - 1:54
    Δεν θα ξεχάσω ποτέ
  • 1:54 - 1:57
    την τηλεόραση που
    ασταμάτητα έπαιζε παιδικά.
  • 1:57 - 2:00
    Και η εξάντληση των μητέρων,
  • 2:00 - 2:03
    που είχαν πάρει 2, 3,
    και μερικές φορές 4 λεωφορεία
  • 2:03 - 2:05
    για να φέρουν το παιδί τους στον γιατρό,
  • 2:05 - 2:07
    ήταν εμφανής.
  • 2:07 - 2:10
    Προφανώς οι γιατροί δεν είχαν χρόνο
    για όλους τους ασθενείς,
  • 2:10 - 2:11
    όσο κι αν προσπαθούσαν.
  • 2:11 - 2:12
    Σε αυτούς τους 6 μήνες,
  • 2:12 - 2:14
    τους στρίμωχνα στο διαδρόμο
  • 2:14 - 2:18
    και τους ρωτούσα μια κάπως αφελή
    αλλά θεμελιώδη ερώτηση:
  • 2:18 - 2:20
    «Αν είχες ατελείωτους πόρους,
  • 2:20 - 2:24
    ποιο θα ήταν το μόνο πράγμα
    που θα έδινες στους ασθενείς σου;»
  • 2:24 - 2:26
    Άκουγα την ίδια ιστορία ξανά και ξανά,
  • 2:26 - 2:29
    μια ιστορία που έχουμε ακούσει
    εκατοντάδες φορές έκτοτε.
  • 2:29 - 2:33
    Έλεγαν: «Κάθε μέρα έχουμε ασθενείς
    που έρχονται στην κλινική -
  • 2:33 - 2:35
    το παιδί έχει μόλυνση στο αυτί,
  • 2:35 - 2:37
    και του συνταγογραφώ αντιβιοτικά.
  • 2:37 - 2:39
    Αλλά το πρόβλημα είναι
    ότι δεν υπάρχει φαγητό στο σπίτι.
  • 2:39 - 2:41
    Το πραγματικό πρόβλημα
  • 2:41 - 2:43
    είναι ότι αυτό το παιδί
    ζει με άλλα 12 άτομα
  • 2:43 - 2:45
    σε ένα διαμέρισμα με δύο δωμάτια.
  • 2:45 - 2:47
    Αλλά δεν ρωτάω καν γι' αυτά τα θέματα
  • 2:47 - 2:49
    διότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
  • 2:49 - 2:51
    Περνώ 13 λεπτά με κάθε ασθενή.
  • 2:51 - 2:54
    Οι ασθενείς στοιβάζονται
    στην αίθουσα αναμονής.
  • 2:54 - 2:56
    Δεν έχω ιδέα πού βρίσκεται
    η κοντινότερη αποθήκη τροφίμων
  • 2:56 - 2:59
    Και δεν έχω και βοήθεια».
  • 2:59 - 3:00
    Ακόμα και σήμερα, στην κλινική,
  • 3:00 - 3:05
    υπάρχουν 2 κοινωνικοί λειτουργοί
    για 24.000 ασθενείς της παιδιατρικής,
  • 3:05 - 3:07
    που είναι καλύτερα
    από πολλές άλλες κλινικές.
  • 3:07 - 3:10
    Το Χελθ Λιντς γεννήθηκε
    μέσα από αυτές τις συζητήσεις -
  • 3:10 - 3:11
    ένα απλό μοντέλο
  • 3:11 - 3:13
    στο οποίο γιατροί και νοσοκόμοι
  • 3:13 - 3:15
    μπορούν να συνταγογραφήσουν φαγητό,
  • 3:15 - 3:16
    θέρμανση τον χειμώνα
  • 3:16 - 3:19
    και άλλους βασικούς πόρους
    για τους ασθενείς
  • 3:19 - 3:22
    όπως ακριβώς συνταγογραφούν φάρμακα.
  • 3:22 - 3:24
    Οι ασθενείς φέρνουν ύστερα
    τις συνταγές στο γραφείο μας
  • 3:24 - 3:26
    στην αίθουσα αναμονής της κλινικής
  • 3:26 - 3:30
    όπου έχουμε έναν πυρήνα με καλά
    εκπαιδευμένους φοιτητές νομικής
  • 3:30 - 3:32
    οι οποίοι δουλεύουν
    πλάι σε αυτές τις οικογένειες
  • 3:32 - 3:34
    για να τις φέρουν σε επαφή
  • 3:34 - 3:37
    με το υπάρχον τοπίο κοινωνικών πόρων.
  • 3:37 - 3:41
    Ξεκινήσαμε λοιπόν με ένα μικρό τραπέζι
    στην αίθουσα αναμονής της κλινικής
  • 3:41 - 3:43
    ακριβώς σαν σταντ για λεμονάδες.
  • 3:43 - 3:46
    Αλλά σήμερα έχουμε 1000 φοιτητές νομικής
  • 3:46 - 3:50
    που δουλεύουν για να φέρουν σε επαφή
    9000 ασθενείς και τις οικογένειές τους
  • 3:50 - 3:53
    με τους πόρους που χρειάζονται
    για να είναι υγιείς.
  • 3:53 - 3:55
    Έτσι πριν από 18 μήνες
  • 3:55 - 3:58
    έλαβα ένα μήνυμα που μου άλλαξε τη ζωή.
  • 3:58 - 4:00
    Και το μήνυμα ήταν
    από τον Δρ. Τζακ Γκάιγκερ,
  • 4:00 - 4:03
    ο οποίος μου έγραφε
    για να με συγχαρεί για το Χελθ Λιντς
  • 4:03 - 4:07
    και να μοιραστεί, όπως είπε, μια ιστορία.
  • 4:07 - 4:10
    Το 1965 ο Δρ. Γκάιγκερ ίδρυσε
  • 4:10 - 4:13
    ένα από τα δύο πρώτα
    κοινοτικά κέντρα υγείας στη χώρα,
  • 4:13 - 4:16
    σε μια πάμφτωχη περιοχή
    στο δέλτα του Μισισιπή.
  • 4:16 - 4:19
    Ήρθαν τόσοι πολλοί ασθενείς
  • 4:19 - 4:21
    με προβλήματα υποσιτισμού
  • 4:21 - 4:23
    που άρχισε να τους συνταγογραφεί φαγητό.
  • 4:23 - 4:26
    Και εκείνοι έφερναν τις συνταγές
    στο τοπικό σούπερ μάρκετ,
  • 4:26 - 4:28
    το οποίο τους εξυπηρετούσε
  • 4:28 - 4:30
    χρεώνοντας τον φαρμακευτικό
    προϋπολογισμό της κλινικής.
  • 4:30 - 4:33
    Και όταν το Γραφείο Οικονομικών Ευκαιριών
    στην Ουάσιγκτον
  • 4:33 - 4:35
    -που χρηματοδοτούσε
    την κλινική του Γκάιγκερ-
  • 4:35 - 4:36
    έμαθε για αυτό,
  • 4:36 - 4:37
    εξοργίστηκε.
  • 4:37 - 4:39
    Έστειλαν έναν γραφειοκράτη
  • 4:39 - 4:42
    να πει στον Γκάιγκερ πως περίμεναν
    να ξοδέψει τα δολάριά τους
  • 4:42 - 4:44
    για ιατρική φροντίδα -
  • 4:44 - 4:47
    στον οποίο ο Γκάιγκερ
    απάντησε περίφημα και λογικά,
  • 4:47 - 4:49
    «Την τελευταία φορά
    που κοίταξα τα βιβλία μου,
  • 4:49 - 4:54
    η βασική θεραπεία για τον υποσιτισμό
    είναι το φαγητό».
  • 4:54 - 4:55
    (Γέλια)
  • 4:55 - 4:58
    Όταν έλαβα, λοιπόν, αυτό το μήνυμα
    από τον Δρ. Γκάιγκερ,
  • 4:58 - 5:00
    ήξερα πως έπρεπε να είμαι περήφανη
  • 5:00 - 5:02
    που ήμουν μέρος αυτής της ιστορίας.
  • 5:02 - 5:03
    Αλλά η αλήθεια είναι
  • 5:03 - 5:05
    πως αισθάνθηκα απόγνωση.
  • 5:05 - 5:06
    Βρισκόμαστε εδώ,
  • 5:06 - 5:10
    45 χρόνια αφού ο Γκάιγκερ
    συνταγογραφούσε φαγητό στους ασθενείς του,
  • 5:10 - 5:12
    και έχω γιατρούς να μου λένε,
  • 5:12 - 5:16
    «Για αυτά τα θέματα, η πολιτική μας
    είναι να μην τα ανακινούμε».
  • 5:16 - 5:19
    45 χρόνια μετά τον Γκάιγκερ,
  • 5:19 - 5:21
    το Χελθ Λιντς πρέπει να επανεφεύρει
  • 5:21 - 5:23
    τη συνταγή για βασικούς πόρους.
  • 5:23 - 5:26
    Έχω ξοδέψει ώρες επί ωρών
  • 5:26 - 5:30
    προσπαθώντας να καταλάβω
    την περίεργη Μέρα της Μαρμότας.
  • 5:30 - 5:32
    Πώς γίνεται για δεκαετίες
  • 5:32 - 5:35
    να είχαμε ένα άμεσο εργαλείο
    ώστε να κρατάμε τους ασθενείς,
  • 5:35 - 5:38
    και κυρίως τους ασθενείς
    χαμηλού εισοδήματος, υγιείς,
  • 5:38 - 5:40
    και δεν το χρησιμοποιούσαμε;
  • 5:40 - 5:43
    Αν ξέρουμε τι χρειάζεται
    για να έχουμε ένα σύστημα υγείας
  • 5:43 - 5:45
    παρά ένα σύστημα ασθενείας,
  • 5:45 - 5:47
    γιατί δεν το κάνουμε;
  • 5:47 - 5:49
    Αυτές οι ερωτήσεις στο μυαλό μου
  • 5:49 - 5:53
    δεν είναι δύσκολες επειδή οι απαντήσεις
    είναι περίπλοκες,
  • 5:53 - 5:58
    είναι δύσκολες επειδή απαιτούν
    να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας.
  • 5:58 - 6:01
    Η πεποίθησή μου είναι
    πως είναι σχεδόν πολύ επίπονο
  • 6:01 - 6:04
    να διατυπώσουμε τις φιλοδοξίες μας
    για το σύστημα υγείας μας,
  • 6:04 - 6:07
    ή ακόμη και να παραδεχτούμε
    πως έχουμε κάποιες φιλοδοξίες.
  • 6:07 - 6:08
    Γιατί αν το κάναμε,
  • 6:08 - 6:12
    θα ήταν τόσο μακριά
    από την τωρινή πραγματικότητά μας.
  • 6:12 - 6:15
    Αλλά αυτό δεν αλλάζει την πεποίθησή μου
  • 6:15 - 6:18
    πως όλοι μας, βαθιά μέσα μας,
  • 6:18 - 6:21
    σ' αυτή την αίθουσα και σε όλη τη χώρα,
  • 6:21 - 6:24
    μοιραζόμαστε παρόμοιες επιθυμίες.
  • 6:24 - 6:26
    Πως αν είμαστε ειλικρινείς
    με τον εαυτό μας
  • 6:26 - 6:28
    και ακούσουμε προσεκτικά,
  • 6:28 - 6:30
    πως όλοι έχουμε μέσα μας
  • 6:30 - 6:34
    μια έντονη ελπίδα για την περίθαλψη:
  • 6:34 - 6:37
    να μας κρατάει υγιείς.
  • 6:37 - 6:40
    Αυτή η ελπίδα, πως το σύστημα υγείας
    θα μας κρατά υγιείς
  • 6:40 - 6:42
    είναι τρομερά ισχυρή.
  • 6:42 - 6:45
    Και όπως το σκέφτομαι
  • 6:45 - 6:47
    το σύστημα υγείας είναι όπως κάθε άλλο.
  • 6:47 - 6:50
    Είναι ένα σύνολο επιλογών
    που κάνουν οι άνθρωποι.
  • 6:50 - 6:51
    Πώς θα ήταν αν αποφασίζαμε
  • 6:51 - 6:54
    να κάνουμε αλλιώτικες επιλογές;
  • 6:54 - 6:57
    Πώς θα ήταν αν παίρναμε
    όλα εκείνα από το σύστημα υγείας
  • 6:57 - 6:59
    που έχουν αφαιρεθεί,
  • 6:59 - 7:03
    αντιστεκόμασταν και λέγαμε:
    «Όχι. Αυτά είναι δικά μας.
  • 7:03 - 7:05
    Θα χρησιμοποιηθούν για δικούς μας σκοπούς.
  • 7:05 - 7:07
    Θα χρησιμοποιηθούν
    για να πραγματοποιήσουμε
  • 7:07 - 7:09
    τη δική μας φιλοδοξία;»
  • 7:09 - 7:11
    Πώς θα ήταν αν όλα όσα χρειαζόμαστε
  • 7:11 - 7:13
    για το σύστημα υγείας που ελπίζουμε
  • 7:13 - 7:15
    βρίσκονταν ακριβώς μπροστά μας
  • 7:15 - 7:16
    περιμένοντας να τα διεκδικήσουμε;
  • 7:16 - 7:19
    Έτσι λοιπόν ξεκίνησε το Χελθ Λιντς.
  • 7:19 - 7:20
    Ξεκινήσαμε με το μπλοκ συνταγών
  • 7:20 - 7:23
    -ένα συνηθισμένο κομμάτι χαρτί-
  • 7:23 - 7:27
    και δεν ρωτήσαμε τι χρειάζονται
    οι ασθενείς για να γίνουν υγιείς
  • 7:27 - 7:30
    -αντιβιοτικά, εισπνοές, φάρμακα-
  • 7:30 - 7:32
    αλλά τι χρειάζονται οι ασθενείς
    για να είναι υγιείς,
  • 7:32 - 7:35
    για να μην αρρωστήσουν εξαρχής;
  • 7:35 - 7:37
    Αποφασίσαμε την χρήση συνταγών
  • 7:37 - 7:39
    για αυτόν τον σκοπό.
  • 7:39 - 7:40
    Μερικά χιλιόμετρα από εδώ
  • 7:40 - 7:42
    στο Εθνικό Ιατρικό Κέντρο Παίδων,
  • 7:42 - 7:44
    όταν οι ασθενείς μπαίνουν
    στο γραφείο του γιατρού,
  • 7:44 - 7:45
    απαντούν σε μερικές ερωτήσεις.
  • 7:45 - 7:48
    Τους ρωτούν: «Ξεμένετε από φαγητό
    στο τέλος του μήνα;
  • 7:48 - 7:50
    Έχετε ασφαλή στέγαση;»
  • 7:50 - 7:52
    Όταν ο γιατρός ξεκινά την εξέταση,
  • 7:52 - 7:55
    ξέρει ύψος, βάρος,
    αν υπάρχει φαγητό στο σπίτι,
  • 7:55 - 7:56
    αν η οικογένεια ζει σε καταφύγιο.
  • 7:56 - 8:00
    Κι αυτό δεν οδηγεί μόνο
    σε καλύτερες κλινικές επιλογές,
  • 8:00 - 8:03
    αλλά ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει
    εκείνος τους πόρους στον ασθενή,
  • 8:03 - 8:07
    χρησιμοποιώντας το Χελθ Λιντς σαν κάθε
    άλλη παραπομπή υποειδικότητας.
  • 8:08 - 8:09
    Το πρόβλημα είναι,
  • 8:09 - 8:10
    πως άπαξ και πάρεις μια γεύση
  • 8:10 - 8:14
    του πώς είναι να πραγματοποιείς
    τις ελπίδες σου για την περίθαλψη,
  • 8:14 - 8:15
    θέλεις παραπάνω.
  • 8:15 - 8:16
    Αναρωτηθήκαμε,
  • 8:16 - 8:18
    εφόσον μπορούμε να πείσουμε τους γιατρούς
  • 8:18 - 8:21
    να συνταγογραφούν βασικούς πόρους
    στους ασθενείς τους,
  • 8:21 - 8:24
    μπορούμε να κάνουμε
    ένα ολόκληρο σύστημα περίθαλψης
  • 8:24 - 8:26
    να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας του;
  • 8:26 - 8:27
    Το προσπαθήσαμε.
  • 8:27 - 8:29
    Τώρα λοιπόν στο Νοσοκομείο του Χάρλεμ
  • 8:29 - 8:33
    όταν έρχονται ασθενείς
    με υψηλό δείκτη μάζας σώματος
  • 8:33 - 8:34
    το ηλεκτρονικό ιατρικό αρχείο
  • 8:34 - 8:38
    παράγει αυτόματα
    μια συνταγή για το Χελθ Λιντς.
  • 8:38 - 8:40
    Οι εθελοντές μας τους βοηθούν
  • 8:40 - 8:43
    να ενταχθούν σε προγράμματα
    υγιεινής διατροφής και άσκησης
  • 8:43 - 8:44
    στις κοινότητές τους.
  • 8:44 - 8:45
    Εδραιώσαμε το σκεπτικό
  • 8:45 - 8:47
    ότι αν είσαι ασθενής στο νοσοκομείο
  • 8:47 - 8:49
    με υψηλό δείκτη μάζας σώματος,
  • 8:49 - 8:51
    οι τέσσερις τοίχοι του ιατρείου
  • 8:51 - 8:54
    μάλλον δεν θα σου δώσουν
    όλα όσα χρειάζεσαι για να είσαι υγιής.
  • 8:54 - 8:55
    Χρειάζεσαι περισσότερα.
  • 8:55 - 8:57
    Από τη μια, είναι μια βασική καταγραφή
  • 8:57 - 8:59
    του ηλεκτρονικού ιατρικού αρχείου.
  • 8:59 - 9:01
    Από την άλλη,
  • 9:01 - 9:05
    είναι μια ριζική μεταμόρφωση
    του ηλεκτρονικού ιατρικού αρχείου
  • 9:05 - 9:09
    από μια στατική αποθήκη
    διαγνωστικών πληροφοριών
  • 9:09 - 9:12
    σε ένα εργαλείο προώθησης υγείας.
  • 9:12 - 9:13
    Στον ιδιωτικό τομέα,
  • 9:13 - 9:15
    όταν απομύζεις αυτού του είδους
    την επιπλέον αξία
  • 9:15 - 9:17
    από μια επένδυση σταθερού κόστους,
  • 9:17 - 9:20
    ονομάζεται εταιρία δισεκατομμυρίων.
  • 9:20 - 9:21
    Αλλά στον δικό μου κόσμο,
  • 9:21 - 9:24
    λέγεται μείωση της παχυσαρκίας
    και του διαβήτη.
  • 9:24 - 9:26
    Λέγεται περίθαλψη -
  • 9:26 - 9:29
    σύστημα στο οποίο οι γιατροί
    μπορούν να συνταγογραφήσουν λύσεις
  • 9:29 - 9:31
    για να βελτιώσουν την υγεία,
  • 9:31 - 9:33
    όχι απλά να διαχειριστούν την ασθένεια.
  • 9:33 - 9:35
    Το ίδιο και για τις αίθουσες αναμονής.
  • 9:35 - 9:36
    Κάθε μέρα σ 'αυτή τη χώρα
  • 9:36 - 9:38
    τρία εκατομμύρια ασθενείς
  • 9:38 - 9:42
    περνούν από 150.000 περίπου αίθουσες
    αναμονής σε κλινικές αυτής της χώρας.
  • 9:42 - 9:44
    Και τι κάνουν όσο είναι εκεί;
  • 9:44 - 9:48
    Κάθονται, κοιτούν το χρυσόψαρο στη γυάλα,
  • 9:48 - 9:52
    διαβάζουν παμπάλαια αντίτυπα
    περιοδικών για το σπίτι.
  • 9:52 - 9:56
    Αλλά κυρίως, κάθονται εκεί
    με τις ώρες και περιμένουν.
  • 9:56 - 9:57
    Πώς φτάσαμε στο σημείο
  • 9:57 - 10:00
    να αφιερώνουμε εκατοντάδες στρέμματα
    και χιλιάδες ώρες
  • 10:00 - 10:02
    για να περιμένουμε;
  • 10:02 - 10:03
    Πώς θα ήταν μια αίθουσα αναμονής
  • 10:03 - 10:05
    όπου δεν κάθεσαι απλά
    όταν είσαι άρρωστος,
  • 10:05 - 10:07
    αλλά όπου πας για να γίνεις καλά.
  • 10:07 - 10:10
    Αν τα αεροδρόμια μπορούν
    να γίνουν εμπορικά κέντρα
  • 10:10 - 10:13
    και τα Μακντόναλτς
    μπορούν να γίνουν παιδότοποι,
  • 10:13 - 10:16
    μπορούμε σίγουρα να επανεφεύρουμε
    την αίθουσα αναμονής του νοσοκομείου.
  • 10:16 - 10:18
    Αυτό που προσπάθησε
    να κάνει το Χελθ Λιντς,
  • 10:18 - 10:21
    είναι να χρησιμοποιήσει
    αυτά τα ακίνητα και τον χρόνο
  • 10:21 - 10:23
    ως διέξοδο για να φέρει
    σε επαφή τους ασθενείς
  • 10:23 - 10:26
    με τους πόρους που χρειάζονται
    για να είναι υγιείς.
  • 10:26 - 10:27
    Έχει βαρύ χειμώνα στα Βορειοανατολικά,
  • 10:27 - 10:30
    το παιδί σας έχει άσθμα,
    σας έκλεισαν τη θέρμανση,
  • 10:30 - 10:32
    και φυσικά είστε στην αναμονή
    στα επείγοντα,
  • 10:32 - 10:35
    διότι ο κρύος αέρας προκάλεσε
    το άσθμα του παιδιού σας.
  • 10:35 - 10:38
    Αλλά πώς θα ήταν αν αντί να περιμένετε
    με άγχος για ώρες,
  • 10:38 - 10:40
    η αίθουσα αναμονής γινόταν το μέρος
  • 10:40 - 10:42
    όπου το Χελθ Λιντς
    άναβε και πάλι τη θέρμανσή σας;
  • 10:42 - 10:44
    Και φυσικά όλα αυτά απαιτούν
  • 10:44 - 10:46
    ένα ευρύτερο εργατικό δυναμικό.
  • 10:46 - 10:49
    Αν είμαστε όμως δημιουργικοί,
    το έχουμε ήδη κι αυτό.
  • 10:49 - 10:51
    Γνωρίζουμε πως οι γιατροί
    και οι νοσοκόμοι μας,
  • 10:51 - 10:53
    ακόμα και οι κοινωνικοί λειτουργοί,
  • 10:53 - 10:54
    δεν είναι αρκετοί,
  • 10:54 - 10:57
    και πως κάθε λεπτό στην περίθαλψη
    είναι πολύ περιοριστικό.
  • 10:57 - 10:59
    Η υγεία χρειάζεται περισσότερο χρόνο.
  • 10:59 - 11:02
    Απαιτεί έναν εξωνοσοκομειακό στρατό
  • 11:02 - 11:06
    κοινοτικών λειτουργών υγείας,
    διαχειριστών υποθέσεων και πολλών άλλων.
  • 11:06 - 11:10
    Πώς θα ήταν αν ένα μικρό μέρος
    του εργατικού δυναμικού της περίθαλψης
  • 11:10 - 11:13
    ήταν οι 11 εκατομμύρια φοιτητές της χώρας;
  • 11:13 - 11:16
    Απρόσκοπτοι από κλινικές ευθύνες,
  • 11:16 - 11:18
    χωρίς να δέχονται το όχι ως απάντηση
  • 11:18 - 11:20
    από εκείνη τη γραφειοκρατία
  • 11:20 - 11:22
    που τείνει να συνθλίβει τους ασθενείς,
  • 11:22 - 11:25
    και με μια άνευ προηγουμένου ικανότητα
    να βρίσκουν πληροφορίες,
  • 11:25 - 11:28
    διαμορφωμένη από τη χρόνια χρήση
    του Γκουγκλ.
  • 11:28 - 11:31
    Για να μη θεωρήσετε πως είναι απίθανο
  • 11:31 - 11:34
    ένας εθελοντής φοιτητής
    να δεσμευτεί κατ' αυτόν τον τρόπο,
  • 11:34 - 11:36
    έχω να σας πω δύο λέξεις:
  • 11:36 - 11:38
    Μαρτς Μάντνες.
  • 11:38 - 11:42
    Ο μέσος παίκτης του μπάσκετ
    στην πρώτη κατηγορία του NCAA
  • 11:42 - 11:45
    αφιερώνει 39 ώρες την εβδομάδα
    στο άθλημά του.
  • 11:45 - 11:48
    Ίσως σκεφτούμε πως αυτό
    είναι καλό ή κακό,
  • 11:48 - 11:50
    αλλά όπως και να' χει, ισχύει.
  • 11:50 - 11:52
    Το Χελθ Λιντς βασίζεται στην υπόθεση
  • 11:52 - 11:54
    πως για πολύ καιρό
  • 11:54 - 11:56
    ζητούσαμε πολύ λίγα από τους φοιτητές μας
  • 11:56 - 12:00
    όταν πρόκειται για τον πραγματικό
    αντίκτυπο στις ευπαθείς κοινότητες.
  • 12:00 - 12:03
    Οι πανεπιστημιακές αθλητικές ομάδες λένε:
    «Θα αφιερώσουμε δεκάδες ώρες
  • 12:03 - 12:07
    σε ένα χωράφι απέναντι από το πανεπιστήμιο
    σε απάνθρωπα ωράρια το πρωί
  • 12:07 - 12:10
    και θα μετρήσουμε την απόδοσή σας
    και αυτήν της ομάδας σας,
  • 12:10 - 12:12
    και αν δεν αποδίδετε ή αν δεν έρθετε,
  • 12:12 - 12:14
    θα σας διώξουμε από την ομάδα.
  • 12:14 - 12:15
    Αλλά θα επενδύσουμε ακριβά
  • 12:15 - 12:17
    στην προπόνηση και την ανάπτυξή σας
  • 12:17 - 12:20
    και θα σας δώσουμε και μια απίστευτη
    κοινότητα ομοίων σας».
  • 12:20 - 12:22
    Πολλοί κάνουν ουρά έξω από την πόρτα
  • 12:22 - 12:25
    μόνο για την ευκαιρία
    του να είναι μέρος όλου αυτού.
  • 12:25 - 12:26
    Πιστεύουμε λοιπόν,
  • 12:26 - 12:28
    πως αν είναι καλό για το ράγκμπι,
  • 12:28 - 12:30
    είναι καλό και για την υγεία
    και τη φτώχεια.
  • 12:30 - 12:33
    Το Χελθ Λιντς προσλαμβάνει ανταγωνιστικά,
  • 12:33 - 12:34
    εκπαιδεύει εντατικά,
  • 12:34 - 12:36
    προπονεί επαγγελματικά,
  • 12:36 - 12:38
    απαιτεί σημαντικό χρόνο,
  • 12:38 - 12:40
    χτίζει μια δεμένη ομάδα
  • 12:40 - 12:41
    και αξιολογεί τα αποτελέσματα -
  • 12:41 - 12:44
    ένα είδος περίθαλψης τύπου
    Διδάσκουμε για την Αμερική.
  • 12:44 - 12:46
    Στις 10 μεγαλύτερες πόλεις των ΗΠΑ
  • 12:46 - 12:49
    με τον υψηλότερο αριθμό ασθενών
    χαμηλού εισοδήματος,
  • 12:49 - 12:52
    καθεμία από αυτές έχει
    τουλάχιστον 20.000 φοιτητές.
  • 12:52 - 12:55
    Η Νέα Υόρκη μόνο έχει
    μισό εκατομμύριο φοιτητές.
  • 12:55 - 12:58
    Δεν πρόκειται μόνο για βραχυπρόθεσμο
    εργατικό δυναμικό
  • 12:58 - 13:00
    που θα φέρει σε επαφή τους ασθενείς
    με βασικούς πόρους,
  • 13:00 - 13:04
    πρόκειται για έναν αγωγό ηγεσίας
    της περίθαλψης επόμενης γενιάς
  • 13:04 - 13:06
    που έχει ξοδέψει 2, 3, 4 χρόνια
  • 13:06 - 13:08
    σε αίθουσες αναμονής
  • 13:08 - 13:12
    μιλώντας με ασθενείς για τις πιο βασικές
    ανάγκες για την υγεία τους.
  • 13:12 - 13:15
    Και φεύγουν με τη βεβαιότητα,
    την ικανότητα και την αποτελεσματικότητα
  • 13:15 - 13:19
    να πραγματοποιήσουν τις βασικότερες
    φιλοδοξίες μας για την περίθαλψη.
  • 13:19 - 13:23
    Το θέμα είναι πως υπάρχουν ήδη
    χιλιάδες τέτοια άτομα εκεί έξω.
  • 13:23 - 13:26
    Η Μία Λαζάντα είναι επικεφαλής
    Εσωτερικής Ιατρικής
  • 13:26 - 13:27
    στο Ιατρικό Κέντρο UCSF
  • 13:27 - 13:30
    αλλά για 3 χρόνια ως προπτυχιακή φοιτήτρια
  • 13:30 - 13:31
    ήταν εθελόντρια στο Χελθ Λιντς
  • 13:31 - 13:34
    στην αίθουσα αναμονής
    του Ιατρικού Κέντρου της Βοστόνης.
  • 13:34 - 13:38
    Η Μία λέει: «Όταν οι συμμαθητές μου
    γράφουν μια συνταγή,
  • 13:38 - 13:40
    θεωρούν πως η δουλειά τους έχει τελειώσει.
  • 13:40 - 13:42
    Όταν γράφω εγώ μια συνταγή, αναρωτιέμαι:
  • 13:42 - 13:44
    Μπορεί η οικογένεια να την διαβάσει;
  • 13:44 - 13:46
    Έχουν μέσο να πάνε στο φαρμακείο;
  • 13:46 - 13:49
    Έχουν φαγητό να πάρουν με τα φάρμακα;
  • 13:49 - 13:51
    Έχουν ασφάλεια να καλύψει τα φάρμακα;
  • 13:51 - 13:53
    Αυτές είναι οι ερωτήσεις
    που έμαθα στο Χελθ Λιντς,
  • 13:53 - 13:55
    και όχι στην Ιατρική Σχολή».
  • 13:55 - 13:57
    Καμία από αυτές τις λύσεις -
  • 13:57 - 14:00
    το μπλοκ συνταγών,
    το ηλεκτρονικό ιατρικό αρχείο,
  • 14:00 - 14:01
    η αίθουσα αναμονής,
  • 14:01 - 14:02
    ο στρατός φοιτητών -
  • 14:02 - 14:04
    δεν είναι τέλεια.
  • 14:04 - 14:06
    Αλλά είναι δικές μας,
  • 14:06 - 14:11
    που πήραμε απλά παραδείγματα
    υποχρησιμοποιούμενων πόρων περίθαλψης
  • 14:11 - 14:14
    που, αν επαναδιεκδικούσαμε
    και ανακατανέμαμε,
  • 14:14 - 14:17
    θα πραγματοποιούσαμε
    την βασικότερη φιλοδοξία μας
  • 14:17 - 14:19
    για την περίθαλψη.
  • 14:19 - 14:22
    Ήμουν λοιπόν στις νομικές υπηρεσίες
    για 9 μήνες περίπου
  • 14:22 - 14:25
    όταν άρχισε η ιδέα του Χελθ Λιντς
    να φιλτράρεται στο μυαλό μου.
  • 14:25 - 14:28
    Ήξερα πως έπρεπε να πω
    στον Τζεφ Πάρσελ, τον δικηγόρο μου,
  • 14:28 - 14:29
    πως έπρεπε να φύγω.
  • 14:29 - 14:30
    Ήμουν τόσο αγχωμένη,
  • 14:30 - 14:33
    γιατί νόμιζα πως θα τον απογοήτευα
  • 14:33 - 14:36
    που εγκατέλειπα τους πελάτες μας
    για μια τρελή ιδέα.
  • 14:36 - 14:38
    Έκατσα μαζί του και του είπα,
  • 14:38 - 14:40
    «Τζεφ, έχω μια ιδέα:
  • 14:40 - 14:42
    θα μπορούσαμε να κινητοποιήσουμε
    τους φοιτητές
  • 14:42 - 14:46
    να ασχοληθούν με τις βασικότερες
    ανάγκες υγείας των ασθενών».
  • 14:46 - 14:47
    Και θα είμαι ειλικρινής,
  • 14:47 - 14:50
    γιατί το μόνο που ήθελα
    ήταν να μη θυμώσει μαζί μου.
  • 14:50 - 14:52
    Αλλά μου είπε αυτό:
  • 14:52 - 14:55
    «Ρεμπέκα, όταν έχεις ένα όραμα,
  • 14:55 - 14:59
    έχεις την υποχρέωση
    να το πραγματοποιήσεις.
  • 14:59 - 15:02
    Πρέπει να το κυνηγήσεις».
  • 15:02 - 15:05
    Ομολογώ πως είπα:
  • 15:05 - 15:07
    «Ουάου! Αυτό έχει τρομερή πίεση».
  • 15:07 - 15:09
    Ήθελα ένα είδος ευχής,
  • 15:09 - 15:10
    δεν ήθελα κάποια εντολή.
  • 15:10 - 15:12
    Αλλά η αλήθεια είναι
  • 15:12 - 15:14
    πως αφιέρωσα κάθε λεπτό από τότε
  • 15:14 - 15:16
    κυνηγώντας αυτό το όραμα.
  • 15:16 - 15:19
    Πιστεύω πως όλοι έχουμε ένα όραμα
  • 15:19 - 15:21
    για την περίθαλψη σ' αυτή την χώρα.
  • 15:21 - 15:23
    Πιστεύω πως στο τέλος
  • 15:23 - 15:25
    όταν αξιολογούμε το σύστημα υγείας μας
  • 15:25 - 15:28
    δεν θα είναι για τις ασθένειες
    που θεραπεύτηκαν,
  • 15:28 - 15:31
    αλλά για τις ασθένειες που προλήφθηκαν.
  • 15:31 - 15:34
    Δεν θα είναι χάρη στην τελειότητα
    της τεχνολογίας μας
  • 15:34 - 15:36
    ούτε χάρη στην εξειδίκευση
    των ειδικών μας,
  • 15:36 - 15:39
    αλλά χάρη στο πόσο σπάνια
    τους χρειαζόμαστε.
  • 15:39 - 15:40
    Και πάνω από όλα,
  • 15:40 - 15:43
    πιστεύω πως όταν αξιολογούμε
    την περίθαλψη,
  • 15:43 - 15:46
    δεν είναι για το σύστημα που ήταν,
  • 15:46 - 15:48
    αλλά για το σύστημα
    που επιλέξαμε να είναι.
  • 15:48 - 15:49
    Ευχαριστώ.
  • 15:49 - 16:00
    (Χειροκρότημα)
  • 16:00 - 16:01
    Ευχαριστώ.
  • 16:01 - 16:03
    (Χειροκρότημα)
Title:
Πώς θα ήταν αν το σύστημα υγείας μας κρατούσε υγιείς;
Speaker:
Ρεμπέκα Όνι
Description:

Η Ρεμπέκα Όνι θέτει τολμηρές ερωτήσεις: Πώς θα ήταν αν οι αίθουσες αναμονής ήταν ένα μέρος στο οποίο βελτιώνουμε καθημερινά την περίθαλψη; Πώς θα ήταν αν οι γιατροί μπορούσαν να συνταγογραφήσουν φαγητό, στέγαση και θέρμανση τον χειμώνα; Περιγράφει στο TEDMED το Χελθ Λιντς, έναν οργανισμό που κάνει ακριβώς αυτό - και το κάνει χτίζοντας μια βάση εθελοντών, τόσο εκλεκτών και αφοσιωμένων, όσο μια πανεπιστημιακή αθλητική ομάδα.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
16:34

Greek subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.