Fascynująca relacja z pierwszych 21 dni życia pszczoły

Słyszeliśmy o wymieraniu pszczół, ale co sprawia, że ich kolonie stały się narażone na wyginięcie? Fotograf Anand Varma hodował pszczoły przed swoim domem, żeby przyjrzeć się im z bliska. Projekt ten zrealizowany dla National Geographic daje nam poetycki obraz wnętrza ula oraz ujawnia jedno z największych zagrożeń dla pszczół - pajęczaka, który żeruje na młodych pszczołach w ciągu początkowych 21 dni ich życia. Varma przedstawia nam ten problem oraz opowiada, co robi się, żeby go rozwikłać, posiłkując się niezwykłymi zdjęciami i muzyką Magik*Magik Orchestra.

(Prelekcja została wygłoszona w ramach sesji TED2015 pod redakcją Pop-Up Magazine: popupmagazine.com lub @popupmag na Twitterze).

(Muzyka)

To pszczoły, które hoduję na moim
podwórku w Berkeley, w Kalifornii.

Zacząłem je hodować w zeszłym roku,

kiedy National Geographic
poprosił mnie o zilustrowanie artykułu.

Stwierdziłem, że jeśli chcę mieć
poruszające zdjęcia,

muszę zająć się pszczelarstwem.

Być może wiecie,

że pszczoły zapylają 1/3 naszych upraw,

a ostatnio przeżywają kryzys.

Jestem fotografem, więc chciałem
przyjrzeć się istocie problemu

i oto, co odkryłem przez ostatni rok.

Ta mała, futrzana istota

to młoda pszczoła,
wykluwająca się z komórki.

Dziś pszczoły borykają się
z wieloma problemami,

jak pestycydy, choroby i utrata siedlisk,

ale ich najgroźniejszym wrogiem
jest pasożytniczy pajęczak z Azji,

Varroa destructor.

Ma wielkość łebka szpilki,
pasożytuje na młodych pszczołach

wysysając im krew.

W efekcie doprowadza do wyniszczenia ula,

bo osłabia system odpornościowy pszczół,

czyniąc je bardziej podatnymi
na choroby i stres.

Pszczoły są najbardziej wrażliwe,

kiedy rozwijają się
w swojej komórce lęgowej.

Interesował mnie ten proces,

więc z naukowcami
z Uniwersytetu Kalifornii w Davis

wymyśliliśmy sposób na sfilmowanie
procesu lęgowego pszczół.

Pokażę wam pierwsze 21 dni życia pszczoły

w 60 sekund.

Oto jajo pszczoły,
z którego wykluwa się larwa.

Larwy te pływają w swoich komórkach,

żywiąc się białą wydzieliną,
którą karmią je robotnice.

Potem powoli wykształcają się
u nich głowa i odnóża,

a one zmieniają się w poczwarkę.

Oto proces przepoczwarzania.

Widzimy też roztocze
biegające po komórkach.

Następnie wytwarza się tkanka ich skóry

oraz pigment w oczach.

Na końcu ich powłoka wysycha,

a ciało pokrywa futerko.

(Muzyka)

A zatem...

Jak widzieliście na filmie,

roztocze pasożytowały na larwach pszczół.

Pszczelarze zwykle
radzą sobie z roztoczami

za pomocą chemikaliów,

ale na dłuższą metę są one szkodliwe,

więc naukowcy szukają innych metod,

na pozbycie się szkodników.

Oto jedna z nich.

Jest to eksperymentalny program
departamentu rolnictwa z Baton Rouge,

a ta królowa i jej robotnice
są jego częścią.

Naukowcy odkryli,

że niektóre pszczoły
są naturalnie odporne na roztocze,

postanowili więc wyhodować
grupę takich pszczół.

Tak wygląda hodowla pszczół
w laboratorium.

Królowa zostaje uśpiona

i sztucznie zapłodniona
przy użyciu precyzyjnych narzędzi.

Taka procedura pozwala naukowcom

na pełną kontrolę krzyżowania pszczół,

ale jest też i druga strona medalu.

W wyniku tego procesu

pszczoły zaczęły tracić takie cechy jak

łagodność i umiejętność gromadzenia miodu.

Żeby pokonać ten problem

naukowcy współpracują z pszczelarzami.

Tutaj Bret Adee otwiera jeden
z 72 tys. swoich uli.

Razem z bratem prowadzi
największą pasiekę na świecie,

a departament rolnictwa chce wprowadzić tam
pszczoły odporne na roztocze

w nadziei, że z biegiem czasu

uda się wyodrębnić osobniki,
które nie tylko są odporne,

ale też zachowają
pożyteczne dla nas cechy.

Może się wydawać, że w ten sposób

manipulujemy pszczołami
i wykorzystujemy je,

ale robimy to już od tysięcy lat.

Wsadziliśmy te dzikie stworzenia
do pudełek,

praktycznie je udomowiliśmy,

żeby zbierać od nich miód.

Z biegiem czasu zaczęliśmy tracić
naturalnych zapylaczy,

tych dzikich zapylaczy.

W wielu miejscach świata dzicy zapylacze

nie mogą sprostać wymogom
naszej agrokultury,

więc udomowione pszczoły stały się
częścią naszego systemu żywieniowego.

Kiedy więc ludzie mówią
o ratowaniu pszczół,

interpretuję to w ten sposób,

że musimy ratować
nasz stosunek do pszczół.

Żeby znaleźć nowe rozwiązania,

musimy zrozumieć podstawy biologii pszczół

i zrozumieć skutki działania stresorów,
które nie zawsze dostrzegamy.

Innymi słowy,
musimy przyjrzeć się pszczołom z bliska.

Dziękuję.

(Brawa)