چرا دارو ها اغلب تأثیرات جانبی خطرناکی روی زنان دارند؟

در بیشتر سالهای قرن گذشته، داروهایی تأیید و روانه بازار شدند تنها روی بیماران مرد آزمایش شده بودند که باعث شد دوز های نامناسب و تأثیرات جانبی غیر قابل قبولی برای زنان داشته باشند.تفاوت های فیزیولوژیکی مهم بین مردان و زنان، تازه اخیراً در تحقیقات پزشکی لحاظ شده است.زپزشک اورژانس آلیسون مک گریگور این تفاوت ها را مطالعه می کند و در این صحبت جالب، او درباره پیشینه این موضوع که چطور نمونه مردانه چارچوب تحقیقات پزشکی را تشکیل داد و چطور دانستن تفاوت های بین مردان و زنان می تواند به درمان های کارا برای هردو جنسیت منجر شود؛ بحث می کند.

همه ما به پزشکان مراجعه می کنیم.

و همه ما باور داریم که

آزمایش ها و دارو هایی که تجویز می کنند؛

بر اساس یک ملاک و معیار است.

اینکه اینها برای کمک به ما طراحی شده اند.

هرچند، حقیقت این است که این برای همه
مصداق پیدا نمی کند.

چه طور است به شما بگویم که

علم پزشکی که بیش از یک قرن پیش کشف شد،

بر مبنا تنها نیمی از جمعیت بود؟

من دکتر بخش اورژانس هستم.

من آموزش دیدم که در مواقع اضطراری
پزشکی آماده باشم.

این راجع به نجات جان انسانهاست.
چقدر جالب است؟

خوب، آبریزش بینی و انگشت های
ضربه خورده زیادی هست،

اما مهم نیست که چه کسی وارد اتاق اورژانس
می شود،

همه ما آزمایشات

و داروهای یکسانی را

بدون در نظر گرفتن جنسیت بیمارانمان،
تجویز می کنیم.

چرا این کار را می کنیم؟

هیچ وقت به ما نیاموختند که تفاوت هایی
بین زنان و مردان وجود دارد.

مطالعات اخیر دیوان محاسبات آمریکا
نشان داد که ۸۰ درصد داروهایی که

از بازار خارج می شوند

به دلیل اثرات جانبی است که روی زنان دارند.

پس بیایید برای یک دقیقه به آن فکر کنیم.

چرا ما اثرات جانبی دارو ها روی زنان
را وقتی کشف می کنیم

که دارو ها وارد بازار شده اند؟

ایا می دانید که سالها طول می کشد که
یک دارو مسیرِ از ایده

به سوی آزمایش روی سلول ها در آزمایشگاه،

تا مطالعات روی حیوانات،

و سپس آزمایشات پزشکی روی انسانها،

در آخر که وارد روند معمول تآیید شود؛

و در دسترس پزشکان قرار گیرد تا برای شما
تجویز کنند؛ طی کند؟

این نکته را متذکر شوم که میلیون ها و
میلیاردها دلار از منابع مالی

صرف طی کردن این مسیر می شود.

پس چرا اثرات جانبی غیر قابل قبول

روی نیمی از جمعیت را وقتیکه این مسیر
طی شده است، کشف می کنیم؟

چه اتفاقی دارد می افتد؟

خوب؛ معلوم شد که سلول هایی که در آزمایشگاه
استفاده می شدند،

سلول های مردانه بودند،

و در مطالعات حیوانات، از جنس نر
استفاده می کردند،

و آزمایشات پزشکی تقریبا منحصراً روی
روی مردان انجام می شد.

چگونه یک نمونه مردانه چارچوب تحقیقات
پزشکی ما را تشکیل می دهد؟

اجازه دهید نگاهی بیندازیم به یک نمونه
که در رسانه بسیار معروف شد،

و مربوط به داروی خواب Ambien است.

Ambien بیش از ۲۰ سال پیش وارد بازار شد،

و بعد از آن،صد ها میلیون نسخه در درجه اول

برای زنان نوشته شد، چون زنان بیشتر از
مردان از اختلالات خواب رنج می برند.

اما در همین سال گذشته،

سازمان غذا و دارو پیشنهاد داد که دوز آن

تنها برای زنان نصف شود.

چونکه تازه متوجه شده اند که این دارو
در زنان

آهسته تر از مردان وارد متابولیزم می شود،

و باعث می شود که صبح با مقدار بیشتری از

داروی فعال موجود در سیستم بدن،
از خواب بیدار شوند.

و سپس پشت فرمان اتومبیل احساس
سرگیجه می کنند.

و در معرض خطر تصادفات جاده ای
قرار می گیرند.

من نمیتوانم کمکی بکنم اما به عنوان
یک پزشک اورژانس فکر می کنم،

چه تعداد از بیمارانی که طی سال ها
معالجه کردم

درگیر تصادفات جاده ای بودند

که میتوانست جلو آنها گرفته شود؛

اگر این تحلیل ۲۰ سال گذشته انجام می شد

درست زمانیکه این دارو وارد بازار شد.

چه تعداد از چیزهای دیگر بر اساس
جنسیت باید تحلیل شوند؟

چه چیزهای دیگری را از قلم انداختیم؟

جنگ جهانی دوم خیلی چیزها را تغییر داد،

و یکی از آنها نیاز به حفاظت از مردم

در برابر قربانی شدن در آزمایشات پزشکی
بدون رضایت آگاهانه بود.

تعدادی دستورالعمل و قوانین
مورد نیاز گذاشته شدند،

که بخشی از آنها حفاظت از ورود زنان
در سن باروری

به مطالعات و تحقیقات پزشکی بود.

این ترس وجود داشت که اگر برای جنین در
در حین مطالعات اتفاقی بیفتد، چه می شود؟

کی مسئول خواهد بود؟

و در این زمان دانشمندان در حقیقت
به این فکر افتادند

که این یک موهبت است،

چونکه ببینید

بدن مردان تقریبا با هم مشابه است

آنها نوسانات پیوسته هورمونی ندارند که موجب

اختلال در داده های سالمی شود که تنها از
بدن مردان دریافت می کنند.

این راه آسان تر و ارزان تر است.

باید به این نکته اشاره کنم که در این زمان
یک فرض کلی وجود داشت

که زنان و مردان در هر زمینه ای

به جز اندام تناسلی و هورمون های
جنسی مثل هم هستند.

پس این تصمیم گرفته شد که:

تحقیقات پزشکی روی مردان انجام شود،

و نتایج بعداَ روی زنان اعمال شود.

این با سلامت زنان چه کار کرد؟

سلامت زنان مترادف با تولید مثل شد:

سینه ها، تخمدان ها، رحم، بارداری.

که ما به آن به عنوان"پزشکی لباس شنا دوتکه"
اشاره می کنیم.

و روند به همین منوال بود تا حدوداَ دهه ۸۰

زمانیکه این مفهوم توسط جامعه پزشکی
به چالش کشیده شد

و سیاست گذاران بهداشت عمومی متوجه شدند که

با حذف زنان از همه تحقیقات پزشکی

ما به آنها ظلم می کنیم،

و جز در مسائل بارداری،

تقریبا هیچ چیز از نیازهای مختص

بیماران زن نمی دانیم.

از آن زمان،رحقایق مهم زیادی روشن شدند

که تفاوت زنان و مردان در همه زمینه ها است.

می دانید، ما در پزشکی گفته ای داریم که:

کودکان تنها بزرگسالان کوچک نیستند.

و ما با آن به خود یادآوری می کنیم که

فیزیولوژی کودکان از بزرگسالان معمولی،
متفاوت است.

و به این دلیل است که پزشکی مختص اطفال
روی کار آمد.

و حالا ما تحقیقات را روی کودکان برای
بهبود زندگی شان، اعمال می کنیم.

و می دانم که مشابه این در خصوص زنان
گفته می شود.

زنان تنها مردانِ بدون سینه
و لوله (رحمی) نیستند.

بلکه آنها آناتومی و فیزیولوژی خاص
خود را دارند

که ارزش همان میزان مطالعات را دارد.

برای مثال در سیستم قلب و عروق.

در پزشکی روی این منطقه بسیار
تلاش شده است تا بفهمیم

چرا مردان و زنان حملات قلبی
کاملا متفاوتی دارند.

بیماری قلبی اولین کشنده در بین زنان
و مردان است،

اما زنان در مقایسه با مردان، طی اولین سالی
که دچار حمله قلبی می شوند، فوت می کنند.

مردان از درد فشردگی قفسه سینه
شکایت می کنند

انگار که یک فیل روی سینه آنها نشسته است.

و این به نظر ما معمول است.

زنان هم درد قفسه سینه دارند.

اما زنان بیشتر از مردان از نداشتن
حال خوب،شکایت می کنند،

اینکه نمی توانند هوای کافی تنفس کنند،

و اخیراً بسیار خسته هستند.

به چند دلیل ما این را غیر معمول می دانیم،

حتی اگر همانطور که گفتم، زنان نیمی از
جمعیت را تشکیل دهند.

خوب چه شواهدی میتواند این تفاوت ها را
توضیح دهد؟

اگر ما به آناتومی نگاه کنیم،

عروق خونی اطراف قلب در زنان
کچکتر از مردان است،

و راهی که این عروق خونی بیماری را
گسترش می دهند

در زنان و مردان متفاوت است.

آزمایشی که ما انجام می دهیم تا بفهمیم آیا
فردی در خطر ابتلا به حمله قلبی قرار دارد

خوب، در واقع برای مردان طراحی شده و
برای انان مناسب است،

و برای اندازه گیری در زنان به همان
اندازه مناسب نیستند.

و سپس اگر به دارو ها فکر کنیم،

دارو های رایجی که مصرف می کنیم مثل آسپیرین

ما آسپیرین را به مردان سالم می دهیم تا کمک
کند که از حملات قلبی جلوگیری شود،

اما آیا می دانید اگر آسپیرین را به یک
زن سالم بدهید،

در واقع مضر است؟

اتفاقی كه دارد می افتد دراصل به ما می گوید

تنها بخش کوچکی از مشکل را متوجه شدیم.

طب اورژانس کار پر سرعتی است.

در چه تعداد از حوزه های حفظ زندگی در پزشکی

مثل سرطان و سکته مغزی،

تفاوت های مهمی بین زنان و مردان است
که ما میتوانستیم از آنها استفاده کنیم؟

یا حتی، چرا برخی از مردم آبریزش بینی

بیشتری نسبت به دیگران دارند؟

یا چرا داروهای مسکن برای انگشتان
ضربه خورده

برای بعضی ها مؤثر است و برای بعضی دیگر نه؟

مؤسسه پزشکی گفت است که هر سلول یک
جنسیت دارد.

این یعنی چه؟

جنسیت یعنی DNA

جنسیت(مرد یا زن) چگونگی حالتی است که افراد
در جامعه حاضر می شوند.

و این دو همیشه با هم یکی نیستند،

همانطور که در جمعیت فراجنسیتی میبینیم.

اما مهم است که از لحظه لقاح،

هر سلول در بدن ما

پوست، مو، قلب و ریه ها

DNA خاص ما را حمل می کنند،

و DNA کروموزوم هایی را حمل می کنند

که مشخص می کنند ما مرد باشیم یا زن.

قبلاً می پنداشتند

کروموزوم های تعیین کننده جنسیت اینطور
مجسم می شوند

اگر مرد باشید XY و اگر زن باشید XX

تنها تعیین می کنند که آیا شما با تخمدان
به دنیا بیایید یا با بیضه،

و این هورمون های جنسیتی هستند
که این اعضا را می سازند

و مسئول تفاوت هایی هستند که در دو جنسیت
مشاهده می کنیم.

اما می دانیم که آن نظریه غلط

و یا حداقل کمی ناقص است.

و خوشبختانه دانشمندانی نظیر دکتر Page
از مؤسسه Whitehead،

که روی کروموزوم Y کار می کنند،

و دکتر Yang از دانشگاه کالیفرنیا
در لس آنجلس

شواهدی پیدا کردند که کروموزوم های
تعیین کننده جنسیت

که در همه سلول های بدن ما وجود دارند

در تمام طول زندگی ما به فعالیت خود
ادامه می دهند

و می توانند مسئول تمام تفاوت هایی باشند که

در دوز دارو ها مشاهده می کنیم،

یا می توانند دلیل تفاوت زنان و مردان

در میزان پذیرش بیماری ها و شدت آنها باشند.

دانش جدید بازی را تغییر می دهد،

و بستگی به دانشمندانی دارد که به
دنبال شواهد هستند،

اما بستگی به متخصصان بالینی دارد
که این داده ها

را امروز در بستر پیاده می کنند.

همین حالا.

برای کمک به این مسئله، من یکی از
بنیانگذاران سازمان ملی

"جنسیت و همکاری در سلامت بانوان" هستم،

و ما همه این داده ها را جمع آوری می کنیم
بنابراین برای آموزش

و درمان بیمار در دسترس هستند.

و ما در تلاش هستیم که مدرسان پزشکی
را هم وارد این بحث کنیم.

این یک کار بزرگ است.

و روشی را که آموزش پزشکی از ابتدا
آغاز کرده است را تغییر می دهد.

اما من به آنها اعتقاد دارم.

می دانم که آنها ارزش دخالت دادن جنسیت

در چرخه فعلی را خواهند فهمید.

این راجع به آموزش ارائه دهندگان آینده
خدمات سلامتی است.

و از نظر منطقه ای،

من از سازندگان یک بخش در
دپارتمان پزشکی اورژانس

همین جا در دانشگاه براون هستم،

که به نام "جنسیت در طب اورژانس" است،

و ما تحقیقاتی انجام می دهیم درباره تفاوت

بین زنان و مردان در شرایط اضطراری،

مثل بیماری قلبی و سکته مغزی و
عفونت و سوء مصرف مواد،

اما ما همچنین باور داریم که
تحصیلات مهمترین عامل است.

ما یک مدل ۳۶۰ درجه تحصیلات ساختیم.

ما برای دکترها، پرستارها، دانشجویان

و بیماران برنامه هایی داریم.

چونکه این را نمی توان تنها به رهبران
مراقبت های سلامتی واگذار کرد.

همه ما باید نقشی در ایجاد تفاوت ایفا کنیم.

اما باید به شما هشدار دهم که
این کار آسانی نیست.

در واقع سخت است.

این کار لزوماً دیدگاه ما به دارو و

سلامتی و تحقیقات را تغییر می دهد.

این کار رابطه ما با سیستم مراقبت های
سلامتی را عوض می کند.

اما هیچ راه بازگشتی نیست.

همین کافیست که الان می دانیم

در گذشته درست عمل نمی کردیم.

مارتین لوتر کینگ می گوید:

"تغییر به راحتی در چرخ های ضرورت نمی چرخد،

اما تغییر از طریق مبارزه مستمر
بدست خواهد آمد."

و اولین قدم به سوی این
تغییرات، آگاهی است.

این تنها راجع به بهتر کردن خدمات
پزشکی برای زنان نیست.

این درباره مراقبت های بهداشتی
شخصی و فردی برای همه است.

این آگاهی قدرتی دارد که خدمات درمانی را
برای مردان و زنان تغییر شکل می دهد.

و از الان به بعد، از شما می خواهم
که از پزشکتان بپرسید

آیا درمانی که دریافت می کنید
متناسب جنسیت شما هست.

ممکن است که آنها پاسخ را

هنوز ندانند.

اما گفتگو آغاز شده و همه با هم
می توانیم یاد بگیریم.

به یاد داشته باشید که برای من و
همکارانم در این زمینه

جنسیت شما اهمیت دارد.

متشکرم.

(تشویق حضار)