Οι εκπληκτικοί λόγοι για τους οποίους αισθάνεσαι απαίσια όταν είσαι άρρωστος - Μάρκο Α. Σοτομέιορ

Δείτε το πλήρες μάθημα εδώ: http://ed.ted.com/lessons/the-surprising-reason-you-feel-awful-when-you-re-sick-marco-a-sotomayor

Ξεκινά με ένα γαργαλητό στο λαιμό σας που γίνεται βήχας. Οι μύες σας αρχίζουν να πονούν, γίνεστε ευερέθιστοι και χάνετε την όρεξή σας. Είναι σίγουρο: έχετε γρίπη. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι αυτό το άθλιο συνονθύλευμα συμπτωμάτων είναι το αποτέλεσμα της μόλυνσης
που κυλά μέσα στο σώμα σας - αλλά είναι πράγματι έτσι; Ο Μάρκο Α. Σοτομέιορ εξηγεί τι πραγματικά μας κάνει να αισθανόμαστε άρρωστοι.

Μάθημα από Μάρκο Α. Σοτομέιορ, ψηφιακή απεικόνιση από Χένρικ Μάλμγκρεν.

Ξεκινά με ένα γαργαλητό στο λαιμό σας
που γίνεται βήχας.

Οι μύες σας αρχίζουν να πονούν,

γίνεστε ευερέθιστοι,

και χάνετε την όρεξή σας.

Είναι σίγουρο: έχετε γρίπη.

Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι αυτό
το άθλιο συνονθύλευμα συμπτωμάτων

είναι το αποτέλεσμα της μόλυνσης
που κυλά μέσα στο σώμα σας.

αλλά είναι πράγματι έτσι;

Τι σας κάνει πραγματικά
να αισθάνεστε άρρωστοι;

Tι θα γινόταν αν το ίδιο το σώμα σας
προκαλούσε αυτή τη φαύλη επίθεση;

Αρχικά, αρρωσταίνετε όταν ένας παθογόνος
οργανισμός, όπως ο ιός της γρίπης,

εισέρχεται στο σύστημά σας,
μολύνοντας και σκοτώνοντας τα κύτταρά σας.

Αλλά αυτή η ανεπιθύμητη εισβολή
έχει και μια άλλη επίδραση:

ειδοποιεί το ανοσοποιητικό σας σύστημα
για τη δεινή σας θέση.

Αμέσως μόλις λάβει γνώση της μόλυνσης,
το σώμα σας χτίζει την άμυνά του.

Κύτταρα που ονομάζονται μακροφάγα
περνούν στην πρώτη γραμμή επίθεσης,

αναζητώντας και καταστρέφοντας
τους ιούς και τα μολυσμένα κύτταρα.

Κατόπιν, τα μακροφάγα απελευθερώνουν
πρωτεϊνικά μόρια που λέγονται κυτοκίνες,

των οποίων η δουλειά είναι
να προσλάβουν και να οργανώσουν

περισσότερα αντιικά κύτταρα
από το ανοσοποιητικό σας σύστημα.

Εάν αυτή η συντονισμένη προσπάθεια
είναι αρκετά δυνατή,

θα εξαφανίσει τη μόλυνση
πριν να το καταλάβετε.

Αλλά αυτό είναι απλά το σώμα σας
που ετοιμάζεται για πραγματική δράση.

Σε κάποιες περιπτώσεις,
οι ιοί εξαπλώνονται περαιτέρω,

ακόμη και μέσα στο αίμα
και σε ζωτικά όργανα.

Για να αποφύγετε αυτή
τη μερικές φορές επικίνδυνη μοίρα,

το ανοσοποιητικό σας σύστημα πρέπει
να εξαπολύσει μια πιο σφοδρή επίθεση,

συντονίζοντας τη δράση του
με τον εγκέφαλο.

Τότε εμφανίζονται τα δυσάρεστα συμπτώματα,

ξεκινώντας με υψηλή θερμοκρασία,

πόνους κι ενοχλήσεις,

και υπνηλία.

Γιατί λοιπόν τα βιώνουμε αυτά;

Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα
υφίσταται σοβαρή επίθεση,

εκκρίνει περισσότερες κυτοκίνες,

που πυροδοτούν δύο αποκρίσεις.

Αρχικά, το πνευμονογαστρικό νεύρο,
που διατρέχει το σώμα έως τον εγκέφαλο,

μεταδίδει γρήγορα τις πληροφορίες
στο στέλεχος του εγκεφάλου,

περνώντας κοντά από μια σημαντική περιοχή
της επεξεργασίας του πόνου.

Δεύτερον, οι κυτοκίνες ταξιδεύουν
μέσα από το σώμα ως τον υποθάλαμο,

το μέρος του εγκεφάλου
που έχει τον έλεγχο της θερμοκρασίας,

της δίψας,

της πείνας,

και του ύπνου,

καθώς και άλλων πραγμάτων.

Όταν λαμβάνει αυτό το μήνυμα,

ο υποθάλαμος παράγει και άλλο ένα μόριο
που ονομάζεται προσταγλανδίνη Ε2,

το οποίο ετοιμάζεται για πόλεμο.

Ο υποθάλαμος στέλνει σήματα
στους μύες να συσταλούν

και προκαλεί αύξηση
στη θερμοκρασία του σώματος.

Επίσης σας προκαλεί υπνηλία,

και χάνετε την όρεξή σας και δεν διψάτε.

Αλλά ποιος ο στόχος
αυτών των δυσάρεστων συμπτωμάτων;

Λοιπόν, δεν είμαστε ακόμη σίγουροι,

αλλά μερικοί εικάζουν
ότι βοηθά στην ανάρρωση.

Η αύξηση της θερμοκρασίας
μπορεί να επιβραδύνει τα βακτήρια

και να βοηθάει το ανοσοποιητικό σας
να καταστρέψει τα παθογόνα.

Ο ύπνος επιτρέπει στο σώμα να διοχετεύσει
ενέργεια στην εξουδετέρωση της μόλυνσης.

Όταν σταματάτε να τρώτε, το συκώτι παίρνει
μεγάλο μέρος του σιδήρου από το αίμα,

κι εφόσον ο σίδηρος είναι απαραίτητος
για την επιβίωση των βακτηρίων,

αυτό κατά συνέπεια
τα κάνει να λιμοκτονούν.

Η μειωμένη δίψα σας
σας κάνει ήπια αφυδατωμένους,

μειώνοντας τη μετάδοση
μέσω του φταρνίσματος,

του βήχα,

του εμετού,

ή τη διάρροια.

Αν και πρέπει να πούμε
ότι αν δεν πιείτε αρκετό νερό,

η αφυδάτωση μπορεί να γίνει επικίνδυνη.

Ακόμη και οι πόνοι του σώματος
σας κάνουν πιο ευαίσθητους,

εφιστώντας την προσοχή σε μολυσμένες
πληγές που μπορεί να χειροτερεύουν,

ή ακόμη και να προκαλούν την πάθησή σας.

Εκτός από τα σωματικά συμπτώματα,

η ασθένεια μπορεί επίσης
να σας κάνει οξύθυμους,

λυπημένους,

και μπερδεμένους.

Κι αυτό διότι οι κυτοκίνες
και η προσταγλανδίνη

ίσως φτάσουν σε υψηλότερες
δομές του εγκεφάλου,

διαταράσσοντας τη δραστηριότητα
των νευροδιαβιβαστών,

όπως του γλουταμινικού οξέως,

των ενδορφινών,

της σεροτονίνης,

και της ντοπαμίνης.

Αυτό επηρεάζει το μεταιχμιακό σύστημα,
που επιβλέπει τα συναισθήματα,

και τον εγκεφαλικό φλοιό σας,
που εμπλέκεται στην αιτιολογία.

Έτσι, η ανοσοποιητική απόκριση
του ίδιου σας του σώματος

προκαλεί μεγάλο μέρος της δυσφορίας
που νιώθετε όταν αρρωσταίνετε.

Δυστυχώς, δεν λειτουργεί πάντοτε τέλεια.

Ειδικότερα, εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο
υποφέρουν από αυτοάνοσα νοσήματα,

όπου το ανοσοποιητικό σύστημα βλέπει
ως απειλές κανονικά σωματικά ερεθίσματα,

κι έτσι το σώμα επιτίθεται στον εαυτό του.

Αλλά η πλειοψηφία του ανθρώπινου γένους,

εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης
έχουν τελειοποιήσει το ανοσοποιητικό

έτσι ώστε αυτό να λειτουργεί υπέρ
και όχι εναντίον μας.

Τα συμπτώματα της ασθένεια μας
είναι ενοχλητικά,

αλλά εν συνόλω,
σηματοδοτούν μια αρχαία διαδικασία

η οποία θα συνεχίσει να οχυρώνει
το σώμα μας προς τον έξω κόσμο

για τους επερχόμενους αιώνες.