การระบายสีเปลี่ยนชุมชนได้อย่างไร
-
0:01 - 0:03เดร อูร์ฮาน: โรงละครแห่งนี้
ถูกสร้างขึ้นบนโคปาคาบาน่า -
0:03 - 0:06ซึ่งเป็นชายหาดที่โด่งดังที่สุดในโลก
-
0:06 - 0:08แต่ห่างจากนี่ไป 25 กิโลเมตร
-
0:08 - 0:10ในตอนเหนือของริโอ
-
0:10 - 0:13มีชุมชนหนึ่งชื่อว่าวีล่า ครูเซโคร
-
0:13 - 0:16มีคนประมาณ 60,000 คน อาศัยอยู่ในชุมชมนี้
-
0:16 - 0:19คนที่นี่จากเมืองริโอส่วนใหญ่จะรู้จัก
-
0:19 - 0:20วีล่า ครูเซโครผ่านรายงานข่าว
-
0:20 - 0:24และโชคร้ายที่ข่าวประจำเกี่ยวกับวีล่า ครูเซโคร
-
0:24 - 0:26มักจะไม่ใช่ข่าวดี
-
0:26 - 0:29แต่วีล่า ครูเซโครก็เป็นที่ที่
-
0:29 - 0:31เรื่องราวของเราเริ่มต้นขึ้นเช่นกัน
-
0:31 - 0:34เจโรน คูลอาสส์: สิบปีที่แล้ว เรามาริโอครั้งแรก
-
0:34 - 0:38เพื่อถ่ายทำสารคดีเกี่ยวกับชีวิต
ในสลัมของบราซิล -
0:38 - 0:41ตอนนี้เราได้เรียนรู้ว่าสลัมคือชุมชนนอกระบบ
-
0:41 - 0:42ที่พวกเขารู้จักกันมานาน
-
0:42 - 0:44ตอนที่อพยพมาจากชนบท
-
0:44 - 0:46เข้ามาในเมืองเพื่อหางานทำ
-
0:46 - 0:48เป็นเหมือนเมืองในตัวเมืองอีกทีหนึ่ง
-
0:48 - 0:51ที่โด่งดังจากปัญหาต่าง ๆ
เช่นอาชญากรรม ความยากจน -
0:51 - 0:52สงครามยาเสพติดที่รุนแรงระหว่าง
-
0:52 - 0:54ตำรวจกับแก๊งค้ายาเสพติด
-
0:54 - 0:57จึงเป็นสิ่งที่สะดุดใจเรา
-
0:57 - 0:59นี่คือชุมชนที่ผู้คน
-
0:59 - 1:01ผู้อาศัยสร้างขึ้นด้วยมือของตัวเอง
-
1:01 - 1:03โดยไม่มีแผนแม่บทเลย
-
1:03 - 1:06เหมือนงานยักษ์ที่อยู่ระหว่างก่อสร้าง
-
1:06 - 1:07พวกเรามาจากฮอลแลนด์
-
1:07 - 1:09ที่ทุกอย่างมีการวางแผนล่วงหน้า
-
1:09 - 1:12เรามีแม้กระทั่งกฎสำหรับวิธีการปฏิบัติตามกฎ
-
1:12 - 1:14(เสียงหัวเราะ)
-
1:14 - 1:16อูร์ฮาน: วันสุดท้ายของการถ่ายทำ เราไปลงเอย
-
1:16 - 1:18อยู่ในเมืองวีล่า ครูเซโคร และเรานั่งลง
-
1:18 - 1:19ดื่มด้วยกัน
-
1:19 - 1:21และก็มองลงไปเห็นเนินเขานี้
-
1:21 - 1:23ที่มีบ้านพวกนี้อยู่เรียงราย
-
1:23 - 1:25บ้านส่วนใหญ่ดูเหมือนยังสร้างไม่เสร็จ
-
1:25 - 1:26และมีกำแพงอิฐเปลือย ๆ
-
1:26 - 1:28แต่เราเห็นบ้านบางหลัง
-
1:28 - 1:30ที่ฉาบผนังและทาสีแล้ว
-
1:30 - 1:32ทันใดนั้น เราก็เกิดความคิดนี้ขึ้นมา
-
1:32 - 1:34ว่ามันจะเป็นยังไง ถ้าบ้านทุกหลัง
-
1:34 - 1:37ได้รับการฉาบผนังและทาสี
-
1:37 - 1:40แล้วเราก็จินตนาการถึงงานออกแบบชิ้นใหญ่
-
1:40 - 1:43งานศิลป์ชิ้นยักษ์ชิ้นหนึ่ง
-
1:43 - 1:44ใครจะคิดว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้
-
1:44 - 1:46ในที่แบบนี้ล่ะ
-
1:46 - 1:49แล้วเราก็สงสัย มันจะเป็นไปได้ไหม
-
1:49 - 1:52เราเลยเริ่มต้นนับจำนวนบ้าน
-
1:52 - 1:54แต่ไม่นานเราก็หลงจำนวน
-
1:54 - 1:57แต่ว่าแนวคิดนี้ก็ยังฝังแน่น
-
1:57 - 1:59คูลอาสส์: เรามีเพื่อนคนหนึ่ง
-
1:59 - 2:02ที่ทำงานNGOในวีล่า ครูเซโคร
-
2:02 - 2:03เขาชื่อแนนโค่
-
2:03 - 2:05เขาก็ชอบแนวคิดนี้เหมือนกัน
-
2:05 - 2:07เขาพูดว่า "รู้ไหม ทุกคนที่นี่
-
2:07 - 2:08ต้องชอบแน่ ๆ ที่จะได้มีบ้านฉาบผนัง
-
2:08 - 2:10และทาสีเสร็จสรรพ
-
2:10 - 2:12เหมือนบ้านสร้างเสร็จซะที"
-
2:12 - 2:14เขาเลยแนะนำให้เรารู้จักคนที่ได้เรื่อง
-
2:14 - 2:17แล้ววีโต้กับเมารินก็มาเป็นลูกทีมของเรา
-
2:17 - 2:20เราเลือกบ้านสามหลังใจกลางชุมชน
-
2:20 - 2:22เราเริ่มจากตรงนี้ เราเริ่มร่างแบบก่อน
-
2:22 - 2:24ทุกคนชอบแบบร่างนี้
-
2:24 - 2:27ภาพเด็กชายเล่นว่าวดีที่สุด
-
2:27 - 2:29เราเลยเริ่มทาสีและสิ่งแรกที่พวกเราทำคือ
-
2:29 - 2:31ทาสีพื้นทุกอย่างให้เป็นสีฟ้า
-
2:31 - 2:34เราคิดว่ามันก็ดูดีพอแล้วนะ
-
2:34 - 2:36แต่ทุกคนไม่ชอบเลย ชาวบ้านที่นั่น
เกลียดมันมาก -
2:36 - 2:38พวกเขาว่า "คุณทำอะไรน่ะ
-
2:38 - 2:40คุณทาสีบ้านเราเป็นสีเดียวกับ
-
2:40 - 2:42สถานีตำรวจ"
-
2:42 - 2:43(เสียงหัวเราะ)
-
2:43 - 2:46สำหรับสลัมในบราซิลนี่ไม่ใช่เรื่องดี
-
2:46 - 2:49แล้วยังเป็นสีเดียวกับคุกอีกต่างหาก
-
2:49 - 2:53เราเลยทำต่อไปอย่างรวดเร็ว
และเราวาดรูปเด็กผู้ชาย -
2:53 - 2:54เราคิดว่าเราทำเสร็จละ
-
2:54 - 2:57เราพอใจกับมันมาก แต่ก็
-
2:57 - 2:59ยังไม่ดีพอ เพราะเด็ก ๆ เริ่มเข้ามาหาเรา
-
2:59 - 3:01ถามว่า "มันเป็นภาพเด็กชายเล่นว่าว
-
3:01 - 3:03แต่ไหนล่ะ ว่าวของเขา"
-
3:03 - 3:05เราตอบไปว่า "อ๋อ มันเป็นศิลปะ
-
3:05 - 3:08รู้ไหม เธอต้องจินตนาการว่าวเอาเอง"
-
3:08 - 3:09(เสียงหัวเราะ)
-
3:09 - 3:13เด็ก ๆ พูดต่อว่า "ไม่ ไม่ ไม่
เราอยากเห็นว่าว" -
3:13 - 3:14เราเลยติดตั้งว่าว
-
3:14 - 3:16สูงขึ้นไปบนเนินเขา
-
3:16 - 3:18ดังนั้นเมื่อเห็นเด็กชายเล่นว่าวที่ข้างล่าง
-
3:18 - 3:20และคุณจะเห็นว่ามีว่าวอยู่จริง ๆ
-
3:20 - 3:22ข่าวท้องถิ่นเริ่มเขียนข่าวเรื่องนี้
-
3:22 - 3:24ถือเป็นเรื่องที่ดี
-
3:24 - 3:25แม้แต่เดอะการ์เดียนยังพาดหัวข่าว:
-
3:25 - 3:29"สลัมฉาวกลายเป็นแกลลอรีกลางแจ้ง"
-
3:29 - 3:32คูลอาสส์: หลังจากที่เราได้รับกำลังใจ
จากความสำเร็จนี้ -
3:32 - 3:36เรากลับมาที่ริโอเพื่อทำโครงการที่สอง
-
3:36 - 3:38แล้วเราก็บังเอิญมาเจอถนนสายนี้เข้า
-
3:38 - 3:42ที่ปกคลุมไปด้วยแผ่นคอนกรีต
เพื่อป้องกันดินโคลนถล่ม -
3:42 - 3:45เรามองเห็นเหมือนแม่น้ำกลางชุมชน
-
3:45 - 3:48และเรานึกภาพแม่น้ำสายนี้
เป็นแม่น้ำในญี่ปุ่น -
3:48 - 3:51มีปลาคาร์พโคอิแหวกว่ายทวนกระแสน้ำ
-
3:51 - 3:53เราจึงตัดสินใจว่าจะทาสีแม่น้ำสายนี้
-
3:53 - 3:56เราชวนร็อบ แอ็ดมิรอล
-
3:56 - 3:57ซึ่งเป็นช่างสัก
-
3:57 - 4:00ที่เชี่ยวชาญลวดลายแบบญี่ปุ่นมาทำงานด้วยกัน
-
4:00 - 4:02เราไม่รู้เลยว่าเราจะใช้เวลา
-
4:02 - 4:05เกือบหนึ่งปีทาสีแม่น้ำสายนี้
-
4:05 - 4:09กับจีโอวานี โรบินโญ่และวีตอร์
-
4:09 - 4:11ที่อาศัยอยู่ในละแวกใกล้เคียง
-
4:11 - 4:13เราถึงขั้นย้ายไปอยู่ในย่านนั้นเลย
-
4:13 - 4:17ตอนที่ อีลิเอียส ผู้ที่อยู่บนถนนเส้นนั้น
-
4:17 - 4:20บอกให้เราเข้าไปอยู่ในบ้านเขา
-
4:20 - 4:21อยู่ร่วมกับครอบครัวเขาได้
-
4:21 - 4:22เป็นเรื่องที่วิเศษมาก
-
4:22 - 4:24แต่โชคร้ายที่ระหว่างนั้น
-
4:24 - 4:26มีสงครามย่อม ๆ ปะทุขึ้นระหว่างตำรวจ
-
4:26 - 4:28กับพวกแก๊งค้ายาเสพย์ติดพอดี
-
4:28 - 4:33(วิดีโอ) (เสียงยิงปืน)
-
4:42 - 4:45เราได้เรียนรู้ว่าในช่วงเวลาแบบนี้
-
4:45 - 4:47ผู้คนในชุมชนเกาะกันเหนียวแน่นจริงๆ
-
4:47 - 4:49ในช่วงเวลาแห่งความยากลำบากแบบนี้
-
4:49 - 4:52แต่เราก็ได้เรียนรู้สิ่งหนึ่ง
ที่สำคัญมากเช่นกัน -
4:52 - 4:55คือความสำคัญของบาร์บีคิว
(เสียงหัวเราะ) -
4:55 - 4:57เพราะเวลาที่คุณจัดงานเลี้ยงบาร์บีคิว
-
4:57 - 4:59คุณเปลี่ยนสถานะจากแขกเป็นเจ้าบ้าน
-
4:59 - 5:01เราเลยตัดสินใจจัดงานนี้
-
5:01 - 5:02แทบจะสองสามสัปดาห์ต่อครั้ง
-
5:02 - 5:05ทำให้เราได้รู้จักทุก ๆ คนในย่านนั้น
-
5:05 - 5:07คูลอาสส์: แต่เรายังไม่ทิ้งโครงการทาสีเนินเขานะ
-
5:07 - 5:08อูร์ฮาน: ใช่ เรากำลังพูดถึง
-
5:08 - 5:10ขอบเขตของโครงการนี้ เพราะงานทาสีครั้งนี้
-
5:10 - 5:12มันใหญ่มาก ๆ
-
5:12 - 5:15และมีรายละเอียดยิบย่อยมากมาย
-
5:15 - 5:20และกระบวนการของมันแทบจะ
ทำให้เราเป็นบ้าไปเองด้วยซ้ำ -
5:20 - 5:23แต่เราก็คิดได้ว่าไม่แน่ ตอนที่ทำงาน
-
5:23 - 5:26ตลอดเวลาที่เราอยู่กับเพื่อนบ้าน
-
5:26 - 5:27อาจจะมีความสำคัญมากกว่า
-
5:27 - 5:30งานทาสีด้วยซ้ำ
-
5:30 - 5:31คูลอาสส์: หลังจากนั้น
-
5:31 - 5:34ภูเขาลูกนี้ ความคิดยังคงมีอยู่
-
5:34 - 5:36และเราก็เริ่มร่างแบบภาพ
-
5:36 - 5:39แบบจำลอง และเราตัดบางอย่างออกมา
-
5:39 - 5:42เราเค้นความคิดเรา แบบของเรา
-
5:42 - 5:45ต้องมีความง่ายยิ่งกว่าง่ายกว่าโครงการก่อน
-
5:45 - 5:47เราจะได้ชาวบ้านมาช่วยทาสีหลายคน
-
5:47 - 5:51และทาสีบ้านหลายหลังไปพร้อม ๆ กัน
-
5:51 - 5:53และเรามีโอกาสทดลองแนวคิดนี้
-
5:53 - 5:56ในชุมชนแห่งหนึ่งย่านกลางเมืองริโอ
-
5:56 - 5:58ชื่อซานต้า มาร์ทา
-
5:58 - 6:00และเราออกแบบสถานที่นี้แบบนี้
-
6:00 - 6:01ซึ่งหน้าตาเป็นอย่างนี้
-
6:01 - 6:03แล้วเราก็ชวนชาวบ้านมาร่วมงานได้
-
6:03 - 6:07เพราะว่าถ้าความคิดคุณใหญ่จนเกินงาม
-
6:07 - 6:10มันจะง่ายกว่ายิ่งมีชาวบ้านมาทำงานด้วยกัน
-
6:10 - 6:13และชาวบ้านซานต้า มาร์ทา
-
6:13 - 6:16ก็มารวมตัวกันในเวลาเดือนเศษ
-
6:16 - 6:19พวกเขาก็เปลี่ยนจตุรัสแห่งนั้นเป็นแบบนี้
-
6:19 - 6:24(เสียงปรบมือ)
-
6:26 - 6:29และภาพนี้อย่างไรก็ตามเผยแพร่ไปทั่วโลก
-
6:29 - 6:33อูร์ฮาน:จากนั้นเราได้รับโทรศัพท์
ที่ไม่เคยคาดคิด -
6:33 - 6:36จากโครงการศิลป์ฝาผนังฟิลาเดลเฟีย
-
6:36 - 6:38และพวกเขามีคำถามแบบนี้
-
6:38 - 6:40ถ้าแนวคิดนี้ และวิธีการของเรา
-
6:40 - 6:43ถ้ามันจะได้ผลจริง ๆ ในนอร์ทฟิลลี่
-
6:43 - 6:45ที่ซึ่งมีเพื่อนบ้านยากจนที่สุด
-
6:45 - 6:47ในสหรัฐอเมริกา
-
6:47 - 6:50เราตอบไปทันทีว่าได้
-
6:50 - 6:52เราก็ยังไม่มีความคิดเลยว่าจะทำยังไง
-
6:52 - 6:54แต่ดูเหมือนว่างานนี้ท้าทายความสนใจมากเลย
-
6:54 - 6:56แล้วเราทำสิ่งเดียวกับที่เราทำในริโอ
-
6:56 - 6:58เราย้ายเข้าไปเป็นเพื่อนบ้านในที่นั้น
-
6:58 - 7:00และเริ่มงานเลี้ยงบาบีคิว
-
7:00 - 7:05(เสียงหัวเราะ)
-
7:05 - 7:09ดังนั้นโครงการนี้ใช้เวลาเกือบสองปีจึงแล้วเสร็จ
-
7:09 - 7:11และเราออกแบบบ้านแต่ละหลัง
-
7:11 - 7:13ให้ทุก ๆ บ้านบนถนนสายที่จะทาสี
-
7:13 - 7:15และเราออกแบบร่วมกัน
-
7:15 - 7:18ร่วมกับเจ้าของร้านชำท้องถิ่น เจ้าของตึก
-
7:18 - 7:22และทีมงานราวสิบสองคนทั้งวัยรุ่นชายและหญิง
-
7:22 - 7:26จ้างพวกเขามาและฝึกอบรมให้เป็นช่างทาสี
-
7:26 - 7:30และพร้อมกับพวกเขาร่วมกันแปลงโฉม
ละแวกชุมชนของตัวเอง -
7:30 - 7:34ทำให้ถนนทั้งสายกลายเป็นงานหลากสีชิ้นยักษ์
-
7:34 - 7:38(เสียงปรบมือ)
-
7:40 - 7:44ในท้ายที่สุด เมืองฟิลาเดลเฟีย
-
7:44 - 7:46ขอบคุณชาวบ้านทุกคน
-
7:46 - 7:49และขอมอบความดีความชอบ
ให้กับความสำเร็จของพวกเขา -
7:49 - 7:52คูลอาสส์: อึม ตอนนี้เราทาสีถนนทั้งสายแล้ว
-
7:52 - 7:56แล้วถ้าทาสีภูเขาทั้งลูกตอนนี้ล่ะ
-
7:56 - 7:58เราเริ่มต้นมองหาเงินทุนสนับสนุน
-
7:58 - 8:01แต่แทนที่ เรามองไปที่ปัญหา
-
8:01 - 8:04เช่น มีบ้านกี่หลังที่กำลังจะไปทาสี
-
8:04 - 8:06ทั้งหมดมีกี่ตารางเมตรที่ต้องทาสีบ้าง
-
8:06 - 8:09ต้องใช้สีทามากน้อยแค่ไหน
-
8:09 - 8:11และต้องจ้างคนมาทาสีจำนวนกี่คน
-
8:11 - 8:14และเราต้องพยายามถึงกี่ปีกับการเขียนแบบ
-
8:14 - 8:17สำหรับเงินทุนและตอบคำถามเหล่านี้
-
8:17 - 8:19แต่เรากลับคิดว่า
-
8:19 - 8:21แทนที่จะตอบคำถามทั้งหมดเหล่านี้
-
8:21 - 8:23เราต้องรู้จริง ๆ ก่อนว่าเรากำลังจะไปทำอะไร
-
8:23 - 8:26ก่อนที่คุณจะไปที่นั่นจริง ๆ และเริ่มงาน
-
8:26 - 8:30และบางทีมันเป็นเรื่องผิดพลาดหลงทางที่คิด
เกี่ยวกับเรื่องพวกนั้น -
8:30 - 8:32มันทำให้หลงลืมสิ่งมหัศจรรย์
ที่เราเคยเรียนรู้มาก่อน -
8:32 - 8:34กับเรื่องที่ว่าถ้าคุณไปบางแห่ง
-
8:34 - 8:36และใช้เวลาอยู่ที่นั่น
-
8:36 - 8:38คุณสามารถทำให้โครงการเติบโตตามธรรมชาติ
-
8:38 - 8:42และมีวิถึชีวิตในแบบของมันเอง
-
8:42 - 8:44อูร์ฮาน: และแล้วเราก็ทำอย่างนี้
-
8:44 - 8:47เราตัดสินใจใช้แผนนี้และโยนมันทิ้งไปทั้งหมด
-
8:47 - 8:49ตัวเลขทั้งหลายทั้งปวง
-
8:49 - 8:51และแนวคิดและข้อสันนิษฐานทุกอย่าง
-
8:51 - 8:53และย้อนกลับไปที่แนวคิดพื้นฐาน
-
8:53 - 8:55ที่ซึ่งจะเปลี่ยนแปลงภูเขานี้
-
8:55 - 8:58เป็นงานศิลป์ขนาดยักษ์
-
8:58 - 9:00และแทนที่จะมองหาเงินทุน
-
9:00 - 9:03เราเริ่มต้นโครงการรณรงค์รับเงินบริจาค
-
9:03 - 9:05ภายในระยะเวลาเดือนเศษ
-
9:05 - 9:07มีผู้คนมากกว่า1,500 คนรวมเงินกัน
-
9:07 - 9:10และบริจาคมามากกว่า 100,000 ดอลลาร์
-
9:10 - 9:14สำหรับเรา นี่เป็นช่วงเวลาที่มหัศจรรย์มาก
เพราะตอนนี้-- -
9:14 - 9:17(เสียงปรบมือ)
-
9:17 - 9:20เพราะในที่สุดเราก็มีอิสระ
-
9:20 - 9:22ที่จะถอดบทเรียนที่เราเคยเรียนรู้
-
9:22 - 9:26และทำโครงการในแบบที่เราเคยทำ
-
9:26 - 9:27ในวิธีการที่สลัมเคยทำมา
-
9:27 - 9:29จากฐานสู่ยอด จากล่างขึ้นบน
-
9:29 - 9:32โดยไม่มีแผนแม่บทใด ๆ
-
9:32 - 9:35คูลอาสส์: และแล้วเรากลับไปที่นั่น
และจ้างแอลเจโล่ -
9:35 - 9:37เขาเป็นช่างท้องถิ่นที่ วีล่า ครูเซโคร
-
9:37 - 9:40ที่เก่งมาก และเขารู้จักแทบทุกคนแถวนั้น
-
9:40 - 9:42แล้วเราก็จ้างอิลิเอียส เจ้าของห้องเช่าเก่าของเรา
-
9:42 - 9:44ผู้ที่เขิญเราเข้าไปอยู่ในบ้านเขา
-
9:44 - 9:46และเขาคือเจ้าพ่อวงการก่อสร้าง
-
9:46 - 9:48การทำงานร่วมกับพวกเขา
เราตัดสินใจได้ว่าจะเริ่มจากที่ไหน -
9:48 - 9:50เราเลือกจุดนี้ในวีล่า ครูเซโคร
-
9:50 - 9:52และบ้านที่กำลังฉาบฝาผนังที่เราพูดถึง
-
9:52 - 9:54และข้อดีในการทำงานร่วมกับพวกเขา
-
9:54 - 9:56พวกเขาตัดสินใจว่าจะทาสีบ้านหลังใดก่อน
-
9:56 - 9:58พวกเขายังพิมพ์เสื้อยืด
-
9:58 - 9:59พวกเขาพิมพ์แผ่นป้าย
-
9:59 - 10:01อธิบายทุกอย่างให้กับทุกคน
-
10:01 - 10:03และให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชน
-
10:03 - 10:06บทความเกี่ยวกับแองเจโลที่เป็นข่าว
-
10:06 - 10:07อูร์ฮาน: ดังนั้นตอนที่เรื่องนี้ได้ผล
-
10:07 - 10:09เรากำลังนำแนวคิดนี้ไปทั่วโลก
-
10:09 - 10:12เหมือนกับโครงการที่เราทำในฟิลาเดลเฟีย
-
10:12 - 10:14เรายังได้รับเชิญไปประชุมเชิงปฏิบัติการ
-
10:14 - 10:16อย่างเช่นที่คูราเซา
-
10:16 - 10:20และตอนนี้เราก็กำลังวางแผนโครงการขนาดใหญ่
ในเฮติ -
10:20 - 10:23คูลอาสส์: ดังนั้นสลัมจึงไม่ใช่แค่สถานที่
-
10:23 - 10:25ที่แนวคิดนี้ได้เริ่มต้นขึ้นมา
-
10:25 - 10:28แต่ยังเป็นสถานที่ทำให้เกิดขึ้นได้จริง
-
10:28 - 10:31คือทำงานโดยไม่ต้องมีแผนแม่บท
-
10:31 - 10:34เพราะชุมชนพวกนี้นอกระบบอยู่แล้ว
-
10:34 - 10:35นี่ก็คือแรงบันดาลใจ--
-
10:35 - 10:38ด้วยความร่วมแรงร่วมใจกันของผู้คน
-
10:38 - 10:39เราแทบจะทำงานเหมือนวงดุรียางค์
-
10:39 - 10:41ที่เรามีเครื่องดนตรีนับได้เป็นร้อยชิ้น
-
10:41 - 10:43คนบรรเลงพร้อมกันสร้างสรรค์เสียงเพลง
-
10:43 - 10:45อูร์ฮาน: ดังนั้นเราเลยอยากขอบคุณทุกคน
-
10:45 - 10:47ที่อยากมาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของความฝันนี้
-
10:47 - 10:49และได้สนับสนุนเรามาตลอด
-
10:49 - 10:52และเราก็ตั้งใจจะทำต่อไป
-
10:52 - 10:54คูลอาสส์:ครับ แล้ววันที่สวยงามจะไม่นาน
-
10:54 - 10:56ตอนที่สีต่างๆ เริ่มถูกทาบนกำแพงเหล่านี้
-
10:56 - 10:58เราหวังว่าชาวบ้านจะมาร่วมมือกับเรามากขึ้น
-
10:58 - 11:01เข้าร่วมความฝันอันยิ่งใหญ่นี้
-
11:01 - 11:04ไม่แน่ สักวันหนึ่ง ทั้งชุมชนวีล่า ครูเซโคร
-
11:04 - 11:05จะได้รับการทาสี
-
11:05 - 11:07อูร์ฮาน: ขอบคุณครับ
-
11:07 - 11:11(เสียงปรบมือ)
- Title:
- การระบายสีเปลี่ยนชุมชนได้อย่างไร
- Speaker:
- ฮาส และ ฮาน
- Description:
-
more » « less
ศิลปิน เจอรัล โคล์ฮาส และ เดร อูร์ฮาน สร้างชุมชนศิลปะโดยระบายสีทั้งหมู่บ้าน รวมพลทุกชีวิตในที่นั่น จากแฟสลาส ของเมืองรีโอ ถึงถนนของฟิลาเดลเฟีย เหนือ อะไรทำให้โปรเจคของพวกเขาสำเร็จ ในการปาฐกถาขำๆ และให้แรงบันดาลใจนี้ ศิลปินทั้งสองได้อธิบายการเข้าถึงศิลปะของพวกเขา และความสำคัญของบาบีคิวของคนในหมู่บ้าน
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 11:23
|
TED Translators admin approved Thai subtitles for How painting can transform communities | |
|
Natachanan Lumpikanon accepted Thai subtitles for How painting can transform communities | |
|
Rawee Ma edited Thai subtitles for How painting can transform communities | |
|
|
Rawee Ma edited Thai subtitles for How painting can transform communities | |
|
|
Rawee Ma edited Thai subtitles for How painting can transform communities | |
|
|
Rawee Ma edited Thai subtitles for How painting can transform communities | |
|
Sritala Dhanasarnsombut declined Thai subtitles for How painting can transform communities | |
|
|
Sritala Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for How painting can transform communities |