Return to Video

Օգնություն խնդրելը ուժի նշան է, և ոչ թուլության

  • 0:00 - 0:03
    Մենք բոլորս ունենք շրջադարձային
    իրադարձություններ
  • 0:03 - 0:05
    մեր կյանքում, որոնք մենք վառ ենք հիշում:
  • 0:05 - 0:09
    Դրանցից առաջինն ինձ համար
    մանկապարտեզ գնալն էր:
  • 0:09 - 0:12
    Իմ մեծ եղբայրը դպրոցում էր սովորում, և
    Աստված վկա, իմ ժամանակն էր:
  • 0:13 - 0:15
    Ես վազվզում էի այդ միջանցքով:
  • 0:15 - 0:18
    Ես չափազանց հուզված էի:
  • 0:19 - 0:20
    Ես գնում եմ դեպի դուռը,
  • 0:20 - 0:23
    այնտեղ ուսուցիչն էր. ջերմ ընդունելությամբ
  • 0:23 - 0:25
    նա ուղեկցեց ինձ դասարան,
  • 0:25 - 0:26
    ցույց տվեց ինձ իմ փոքրիկ դարակը,
  • 0:27 - 0:29
    (մենք բոլորս հիշում ենք այդ
    փոքր դարակները, այնպես չէ՞)
  • 0:29 - 0:31
    և մեր իրերը այնտեղ դրեցինք:
  • 0:31 - 0:33
    Այնուհետև նա ասաց. «Գնա շրջանի մոտ
  • 0:33 - 0:36
    և երեխաների հետ խաղա մինչև դասը սկսի»:
  • 0:36 - 0:40
    Այսպիսով ես գնացի այնտեղ և թրմփոցով նստեցի
    կարծես այդ վայրն իմ սեփականությունն էր,
  • 0:40 - 0:41
    և ես խաղում եմ,
  • 0:41 - 0:43
    անսպասելիորեն կողքիս տղա հայտնվեց,
  • 0:43 - 0:46
    նա հագել էր սպիտակ
    վերնաշապիկ կապույտ շորտերի հետ:
  • 0:46 - 0:48
    Ես երեկվա պես հիշում եմ դա:
  • 0:49 - 0:51
    Հանկարծ նա դադարեցրեց խաղալը և ասաց.
  • 0:52 - 0:53
    «Ինչու՞ ես այդքան ցածրահասակ»:
  • 0:53 - 0:57
    Ես պարզապես շարունակում էի խաղալ:
    Ես չկարծեցի, թե ինձ հետ էր խոսում:
  • 0:57 - 0:58
    (Ծիծաղ)
  • 0:58 - 1:00
    Եվ ավելի բարձր ձայնով նա ասաց.
  • 1:00 - 1:02
    «Հե՜յ, ինչու՞ ես այդքան ցածրահասակ»:
  • 1:03 - 1:04
    Ես վերև նայեցի և ասացի.
  • 1:04 - 1:08
    «Ինչի՞ մասին ես խոսում: Արի ուղղակի
    խաղանք: Մենք երջանիկ ենք:
  • 1:08 - 1:09
    Ես սպասում էի սրան»:
  • 1:10 - 1:12
    Այսպիսով մենք խաղում էինք,
    և մոտ մեկ րոպե անց
  • 1:12 - 1:16
    նրա կողքի աղջիկը, սպիտակ վերնաշապիկով
    և վարդագույն շրջազգեստով,
  • 1:16 - 1:18
    կանգնեց, ձեռքերը դրեց իր գոտկատեղին
  • 1:18 - 1:21
    և ասաց. «Այո՛, ինչու՞ ես դու
    այսքան տարբեր երևում»:
  • 1:22 - 1:24
    Ես ասացի. «Ինչի՞ մասին ես խոսում:
  • 1:24 - 1:28
    Ես ուրիշ չեմ երևում: Ես ցածրահասակ չեմ:
    Կրկին, արի պարզապես խաղանք»:
  • 1:29 - 1:32
    Այս անգամ ես նայեցի ամբող
    շրջանի շուրջը, որի ներսում էի,
  • 1:32 - 1:35
    և բոլոր երեխաները դադարեցրել էին խաղալը
    և ինձ էին նայում:
  • 1:36 - 1:38
    Եվ ես մտածում եմ`
  • 1:38 - 1:41
    այսօրվա լեզվով դա կլիներ
    «Աստված իմ» կամ «Գրողը տանի»:
  • 1:42 - 1:44
    (Ծիծաղ)
  • 1:46 - 1:47
    Ի՞նչ պատահեց հենց նոր:
  • 1:48 - 1:52
    Ամբողջ ինքնավստահությունը,
    որ առավոտյան ունեի,
  • 1:52 - 1:55
    վերանում էր,
  • 1:55 - 1:57
    քանի որ հարցերը
    շարունակում էին տրվել:
  • 1:58 - 2:00
    Առավոտվա ավարտին` մինչ տուն գնալը,
  • 2:00 - 2:02
    ուսուցիչը ասաց շրջան կազմենք
  • 2:02 - 2:05
    և ես շրջանից դուրս էի:
  • 2:05 - 2:06
    Չէի կարողանում
    նայել ինչ-որ մեկին:
  • 2:06 - 2:09
    Ես չէի կարողանում հասկանալ,
    թե ինչ պատահեց:
  • 2:10 - 2:12
    Առաջիկա մի քանի տարիներին
  • 2:12 - 2:14
    ես ատում էի հանրության առջև դուրս գալը:
  • 2:14 - 2:17
    Ես զգում էի յուրաքանչյուր հայացք,
    յուրաքանչյուր հռհռոց,
  • 2:17 - 2:19
    յուրաքանչյուր մատնացույց լինելը,
  • 2:19 - 2:20
    ոչ թե մատը,
  • 2:20 - 2:22
    այլ մատնացույց լինելը
  • 2:22 - 2:23
    և ես ատում էի դա:
  • 2:23 - 2:27
    Ես կթաքնվեի ծնողներիս ոտքերի ետևում
    կարծես ոչ ոք չէր կարող տեսնել ինձ:
  • 2:27 - 2:29
    Որպես երեխա`
  • 2:29 - 2:32
    դու չես կարողանում հասկանալ
    մեկ այլ երեխայի հետաքրքրությունը
  • 2:32 - 2:34
    և ոչ էլ հասուն մարդու
    անիրազեկությունը:
  • 2:35 - 2:39
    Ակներև դարձավ ինձ համար,
    որ իրական աշխարհը կառուցված չէր
  • 2:39 - 2:43
    մի մարդու համար, ով ուներ իմ չափսերը
    թե՛ ուղղակի և թե՛ փոխաբերական իմաստով:
  • 2:44 - 2:50
    Եվ այսպես ես չունեմ անանունություն,
    ինչպես դուք հավանաբար կասեք
  • 2:50 - 2:52
    և ինչպես տեսնում եք իմ չափսերը,
  • 2:52 - 2:55
    մենք բոլորս մեր կյանքում անցնում ենք
    մարտահրավերների միջով:
  • 2:55 - 2:58
    Որոշները դուք կարող եք տեսնել,
    ինչպիսին որ իմն է:
  • 2:58 - 3:00
    Մեծ մասը դուք չեք կարող:
  • 3:00 - 3:05
    Դուք չեք կարող ասել արդյո՞ք
    ինչ-որ մեկն ունի մտավոր հիվանդություն,
  • 3:05 - 3:07
    կամ արդյո՞ք պայքարում է
    իր գենդերային ինքնության հետ,
  • 3:07 - 3:10
    խնամում ծերացող ծնողի,
  • 3:10 - 3:12
    ունի ֆինանսական դժվարություն:
  • 3:12 - 3:14
    Դուք չեք կարող տեսնել այդպիսի բաները:
  • 3:15 - 3:16
    Ինչպես տեսնում եք,
  • 3:16 - 3:19
    իմ մարտահրավերներից մեկը իմ չափսերն են,
  • 3:19 - 3:22
    տեսնելը չի նշանակում, որ հասկանում եք,
  • 3:22 - 3:26
    թե ինչ է նշանակում լինել ինձ պես օրական
    կտրվածքով, կամ թե ինչերի միջով եմ անցնում:
  • 3:26 - 3:29
    Եվ ահա ես այստեղ եմ մերկացնելու միֆը:
  • 3:29 - 3:33
    Ես չեմ հավատում, որ մինչ ինչ-որ մեկին դա-
    տելով դուք կհասկանաք դժվարությունները,
  • 3:33 - 3:38
    ինչով նա անցնում է, այդ պատճառով մենք պետք
    է ընտրենք ինքներս մեզ տալու նոր ճանապարհ:
  • 3:38 - 3:42
    Պարզ ասած` ես երբեք չեմ իմանա
    ինչ է նշանակում լինել ձեզ պես,
  • 3:42 - 3:44
    և դուք երբեք չեք իմանա ինչ է
    նշանակում լինել ինձ պես:
  • 3:44 - 3:47
    Ես չեմ կարող դիմակայել ձեր վախերը
    կամ հետապնդել ձեր երազանքները,
  • 3:47 - 3:49
    և դուք չեք կարող անել դա ինձ համար,
  • 3:49 - 3:52
    բայց մենք կարող ենք աջակցել միմյանց:
  • 3:52 - 3:55
    Միմյանց տեղում լինելու փոխարեն,
  • 3:55 - 3:58
    մենք պետք է ընտրենք ինքներս
    մեզ տալու նոր ճանապարհ:
  • 3:59 - 4:01
    Ես վաղ տարիքում սովորեցի,
  • 4:01 - 4:05
    որ որոշ բաներ պետք է այլ կերպ անեի,
    քան մարդկանց մեծ մասը,
  • 4:05 - 4:09
    բայց նաև սովորեցի, որ կային բաներ,
    որում հավասար էինք
  • 4:09 - 4:11
    և դրանցից մեկը դասարանն էր:
  • 4:11 - 4:13
    Ես հավասար էի մյուսներին:
  • 4:14 - 4:17
    Փաստացիորեն ես աչքի էի ընկնում դասարանում:
  • 4:17 - 4:20
    Սա էականորեն կարևոր էր, ես հայտնաբերեցի,
    երբ մեծանում էի
  • 4:21 - 4:24
    և հասկացա, որ ի վիճակի չէի լինելու
    ֆիզիկական աշխատանք անելու:
  • 4:24 - 4:26
    Ես պետք է կրթություն ստանայի:
  • 4:26 - 4:29
    Ես շարունակեցի և ստացա համալսարանի դիպլոմ,
  • 4:29 - 4:33
    բայց զգում էի, որ մեկ քայլ առաջ էի բոլորից
    աշխատանքի համար,
  • 4:33 - 4:36
    ես պետք է ունենայի համալսարանի
    ավելի բարձր դիպլոմ,
  • 4:36 - 4:38
    այսպիսով ես առաջ շարժվեցի և ստացա այն:
  • 4:38 - 4:40
    Այժմ ես պատրաստ եմ հարցազրույցիս:
  • 4:40 - 4:42
    Հիշու՞մ եք ձեր առաջին հարցազրույցը:
    Ի՞նչ եմ հագնելու:
  • 4:42 - 4:44
    Ի՞նչ հարցեր են տալու:
  • 4:44 - 4:46
    Եվ մի մոռացեք այդ ամուր ձեռքսեղմումը:
  • 4:46 - 4:48
    Ես հենց այնտեղ եմ եղել ձեզ հետ:
  • 4:48 - 4:50
    Այսպիսով հարցազրույցիցս 24 ժամ առաջ
  • 4:50 - 4:52
    ընկերս, ում ամբողջ կյանքս եմ իմացել,
  • 4:52 - 4:57
    զանգահարեց և ասաց. «Միշել, այն
    կառույցը, ուր գնում ես, աստիճաններ ունի»:
  • 4:57 - 4:59
    Նա գիտեր, որ չէի կարող
    աստիճաններ բարձրանալ:
  • 4:59 - 5:01
    Եվ հանկարծ կիզակետս փոխվեց:
  • 5:01 - 5:04
    Ես անհանգստանում էի`
    ինչպե՞ս եմ հասնելու այնտեղ:
  • 5:05 - 5:10
    Ես շուտ գնացի և թեքահարթակ գտա,
    ներս մտա և հիանալի հարցազրույց ունեցա:
  • 5:10 - 5:14
    Նրանք գաղափար չունեին ինչերի
    միջով անցա այդ օրը և դա նորմալ էր:
  • 5:14 - 5:18
    Դուք հավանաբար մտածում եք, որ այդ օրվա
    իմ ամենամեծ մարտահրավերը հարցազրույցն էր
  • 5:18 - 5:20
    կամ շենք մտնելը:
  • 5:20 - 5:23
    Իրականում այդ օրվա իմ ամենամեծ
    մարտահրավերը
  • 5:23 - 5:25
    առանց հապաղելու թեքահարթակով անցնելն էր:
  • 5:26 - 5:29
    Ես շատ խոցելի եմ որոշակի իրավիճակներում`
  • 5:30 - 5:34
    օդանավակայաններում,
    միջանցքներում, ավտոկայանատեղիներում,
  • 5:34 - 5:36
    թեքահարթակներում:
  • 5:36 - 5:38
    Ես պետք է շատ զգույշ լինեմ:
  • 5:38 - 5:41
    Պետք է նախատեսեմ, ճկուն լինեմ
  • 5:41 - 5:43
    և երբեմն տեղաշարժվեմ ինչքան
    հնարավոր է արագ:
  • 5:45 - 5:47
    Այսպիսով ես ընդունվեցի աշխատանքի
  • 5:47 - 5:50
    և ներկայիս պաշտոնում փոքր-ինչ
    ճանապարհորդում եմ:
  • 5:50 - 5:53
    Այս օրերին ճամփորդելը մարտահրավեր
    է բոլորիս համար:
  • 5:53 - 5:55
    Հավանաբար հասնում ես օդանավակայան,
  • 5:55 - 5:58
    արագորեն անցնում անվտանգության համակարգի
    միջով և հասնում մուտքին:
  • 5:58 - 6:02
    Ես նսեցի միջանցքի թե՞ պատուհանի կողմը:
    Վերցրի՞ իմ վերապատրաստման որակավորումը:
  • 6:02 - 6:04
    Ես, առաջին հերթին, չեմ
    վազում որևէ բանի միջով:
  • 6:04 - 6:06
    (Ծիծաղ)
  • 6:06 - 6:08
    Ես հիմնականում արագ չեմ
    անցնում անվտանգության համակարգով,
  • 6:08 - 6:11
    որովհետև ես պետք է անցնեմ
    անհատական ստուգում:
  • 6:12 - 6:13
    Ես դա չեմ մեկնաբանի:
  • 6:13 - 6:15
    Այնուհետև ես գնում եմ դեպի մուտքը
  • 6:15 - 6:19
    և իմ շատախոսության պարգևով, որ ծնողներս
    ասում էին դրանով եմ ծնվել,
  • 6:19 - 6:24
    ես խոսում եմ մուտքի գործակալի հետ և ապա
    ասում.«Ի դեպ, իմ սայլակը այսքան է կշռում,
  • 6:24 - 6:25
    ունեմ չոր բջջային մարտկոց
  • 6:25 - 6:28
    և ես կարող եմ քշել սայլակս
    մինչև ինքնաթիռի դուռը»:
  • 6:29 - 6:32
    Նաև նախորդ օրը ես զանգահարել էի
    այն քաղաք, որտեղ ես ճամփորդում եմ,
  • 6:32 - 6:37
    որ պարզեի, որտեղ կարող եմ վարձել հաշման-
    դամի սայլակ իմ սայլակի կոտրվելու դեպքում:
  • 6:38 - 6:40
    Այսպիսով իմ կյանքը փոքր-ինչ այլ է:
  • 6:40 - 6:41
    Ինքնաթիռ բարձրանալիս,
  • 6:41 - 6:44
    օգտագործում եմ շատ խոսեկս,
  • 6:44 - 6:47
    որ տիկինը պայուսակս վերևում դնի,
    և նա ներողամտորեն դնում է:
  • 6:47 - 6:49
    Ես փորձում եմ չուտել և չխմել ինքնաթիռում,
  • 6:49 - 6:52
    որովհետև չեմ ուզում ստիպված լինել
    վեր կանալ և քայլել ինքնաթիռում,
  • 6:52 - 6:53
    բայց բնությունն ունի իր գրաֆիկը
  • 6:53 - 6:56
    և վերջերս այն թակեց, և ես պատասխանեցի:
  • 6:56 - 6:58
    Այսպիսով ես բարձրացա
    ինքնաթիռի առջևի հատվածը
  • 6:58 - 7:00
    և չվերթի սպասավորին ասացի.
  • 7:00 - 7:03
    «Կարո՞ղ ես հետևել դռանը: Ես չեմ
    կարող հասնել կողպեքին»:
  • 7:05 - 7:08
    Այսպիսով ես ներսն եմ, գործս եմ անում,
    և դուռը կտրուկ բացվում է:
  • 7:08 - 7:10
    Մի տղամարդ էր այնտեղ`
  • 7:11 - 7:13
    սարսափած դեմքով:
  • 7:13 - 7:16
    Ես համոզված եմ` նույն
    հայացքն էլ ինձ մոտ էր:
  • 7:16 - 7:20
    Երբ ես դուրս եկա, նկատեցի, որ
    նա նստում էր իմ հակառակ կողմում
  • 7:22 - 7:24
    և նա ամբողջովին շփոթության մեջ էր:
  • 7:25 - 7:28
    Ես քայլեցի դեպի նրան և
    հանգիստ կերպով սկսեցի.
  • 7:28 - 7:30
    «Դուք էլ եք սա հիշելու՞ այնքան, որքան ես»:
  • 7:30 - 7:33
    (Ծիծաղ)
  • 7:36 - 7:38
    Եվ նա պատասխանում է. «Այդպես եմ կարծում»:
  • 7:38 - 7:40
    (Ծիծաղ)
  • 7:40 - 7:43
    Հիմա երբ նա հավանաբար չի խոսում
    դրա մասին հրապարակավ, ես եմ խոսում:
  • 7:43 - 7:45
    (Ծիծաղ)
  • 7:45 - 7:48
    Սակայն մենք խոսեցինք թռիչքի մնացած ժամանակ
  • 7:48 - 7:52
    և սկսեցինք ճանաչել միմյանց, մեր
    ընտանիքները, սպորտը, աշխատանքը
  • 7:52 - 7:53
    երբ մենք վայրէջք կատարեցինք,նա ասաց
  • 7:53 - 7:56
    «Միշել, ես նկատեցի, որ մի կին
    պայուսակդ վերևում դրեց:
  • 7:56 - 7:58
    Կարո՞ղ եմ վերցնել այն քեզ համար»:
  • 7:58 - 8:00
    Ես պատասխանեցի. «Իհարկե,
    մերսի»:
  • 8:00 - 8:02
    Միմյանց լավը մաղթեցինք
  • 8:02 - 8:03
    և այդ օրվա ամենակարևոր բանն այն էր,
  • 8:04 - 8:07
    որ նա չէր հեռանալու այդ շփոթվածությամբ,
  • 8:07 - 8:10
    այդ ամոթալի դեպքով:
  • 8:10 - 8:12
    Նա չի մոռանա դա, ես նույնպես,
  • 8:12 - 8:14
    բայց կարծում եմ, որ նա ավելի շատ կհիշի
  • 8:14 - 8:17
    մեր զրույցը և մեր տարբեր տեսակետները:
  • 8:18 - 8:20
    Երբ միջազգայնորեն ես ճանապարհորդում,
  • 8:20 - 8:23
    կարող է նույնիսկ ավելի դժվար լինել
    որոշակի պատճառներով:
  • 8:23 - 8:26
    Մի քանի տարի առաջ Զանզիբարում էի,
  • 8:26 - 8:27
    գալիս եմ անիվներն առաջ պտտելով
  • 8:27 - 8:28
    և մտածում դրա շուրջ:
  • 8:29 - 8:34
    Կարճահասակ, սպիտակամորթ,
    շիկահեր կին աթոռին է:
  • 8:34 - 8:36
    Դա հավանաբար ամեն օր չի պատահում:
  • 8:37 - 8:41
    Այսպիսով դեպի վեր եմ գնում և
    սկսում խոսել գործակալի հետ:
  • 8:41 - 8:44
    Այնքան ընկերական էր, և ես հարցնում եմ
    իրենց մշակույթի և այլնի մասին
  • 8:44 - 8:47
    և նկատում, որ այնտեղ չկար ռեակտիվ կամուրջ:
  • 8:47 - 8:49
    Ստիպված էի մի տեսակ ասել.
  • 8:49 - 8:51
    «Դուք ոչ միայն ստիպված եք
    բարձրացնել իմ աթոռը,
  • 8:51 - 8:54
    ես կարող էի օգնություն ստանալ
    աստիճանները բարձրանալու համար»:
  • 8:54 - 8:58
    Մենք պետք է մոտավորապես մեկ ժամ անցկա-
    ցնեինք միասին, մինչ սպասում էինք թռիչքին
  • 8:58 - 9:00
    և դա ամենահոյակապ մեկ ժամն էր:
  • 9:00 - 9:03
    Մեր տեսակետները երկուսիս համար
    էլ փոխվեցին այդ օրը:
  • 9:03 - 9:05
    Եվ հենց բարձրացա թռիչքի,
  • 9:05 - 9:08
    նա թփթփացրեց մեջքս
    և լավը մաղթեց:
  • 9:08 - 9:10
    և ես շնորհակալություն հայտնեցի նրան:
  • 9:10 - 9:14
    Եվ կրկին, ես կարծում եմ նա կհիշի այդ
    դեպքը ավելի շատ,
  • 9:14 - 9:18
    քան այն, երբ առաջին անգամ ներս մտա
    և մի փոքր երկմտանք կար:
  • 9:19 - 9:22
    Ինչպես նկատում եք, ինձ շատ են օգնում:
  • 9:22 - 9:24
    Ես չէի լինի այնտեղ, որտեղ հիմա եմ,
  • 9:24 - 9:28
    եթե չլինեին ընտանիքս, ընկերներս,
    կոլեգաներս
  • 9:28 - 9:30
    և շատ անծանոթներ,
  • 9:30 - 9:33
    ովքեր օգնում են ինձ կյանքիս
    յուրաքանչյուր օր:
  • 9:34 - 9:38
    Կարևոր է, որ բոլորս ունենք աջակցողներ:
  • 9:38 - 9:40
    Օգնություն խնդրելը ուժեղության նշան է,
  • 9:41 - 9:42
    ոչ թե թուլության:
  • 9:42 - 9:43
    (Ծափահարություն)
  • 9:49 - 9:52
    Մենք բոլորս օգնության կարիք
    ունենք մեր ողջ կյանքի ընթացքում,
  • 9:52 - 9:54
    բայց նույնքան կարևոր է:
  • 9:54 - 9:58
    այլ մարդկանց աջակցելը:
  • 9:58 - 10:01
    Մենք պետք է ընդունենք
    փոխհատուցման այդ եղանակը:
  • 10:01 - 10:05
    Ակնհայտորեն մենք բոլորս պետք է
    դեր ունենանք մեր իսկ հաջողություններում,
  • 10:05 - 10:09
    բայց մտածեք այն դերի մասին, որ մենք պետք է
    ունենանք այլ մարդկանց հաջողություններում,
  • 10:09 - 10:13
    ճիշտ այնպես`ինչպես մարդիկ յուրաքանչյուր օր
    անում են ինձ համար:
  • 10:14 - 10:18
    Էականորեն կարևոր է, որ
    մենք օգնենք միմյանց,
  • 10:18 - 10:23
    որովհետև հասարակությունը գնալով
    մեկուսացնում է մարդկանց`
  • 10:24 - 10:27
    կողմնակալությունների և
    գաղափարախոսությունների հիման վրա:
  • 10:28 - 10:30
    Մենք պետք է ետ նայենք
  • 10:31 - 10:33
    և բախվենք այն ճշմարտությանը,
  • 10:33 - 10:36
    որ մեզանից ոչ ոք այն չէ, ինչ դուք
    եք կարող տեսնել:
  • 10:36 - 10:38
    Ավելին կա, քան դա,
  • 10:38 - 10:42
    և մենք բոլորս գործ ունենք որոշ
    բաների հետ, որոնք դուք չեք կարող տեսնել:
  • 10:43 - 10:46
    Այսպիսով առանց այլոց դատողությունների
    ապրելը
  • 10:46 - 10:51
    մեզ բոլորիս թույլ է տալիս ապրել այդ
    փորձառությունները միասին
  • 10:51 - 10:54
    և ունենալ ամբողջովին այլ տեսակետ`
  • 10:54 - 10:57
    հենց այն մի քանի մարդկանց նման,
    որ քիչ առաջ պատմություններումս նշեցի:
  • 10:59 - 11:02
    Այնպես որ հիշեք, միայն ձեր կյանքն է,
  • 11:02 - 11:04
    որ կարող եք իսկապես ապրել ինքներդ:
  • 11:05 - 11:07
    Ես չեմ կարող ձեր կյանքն ապրել:
  • 11:07 - 11:10
    Ես գիտեմ` դուք չեք կարող քայլել
    իմ 1s չափսում:
  • 11:10 - 11:11
    (Ծիծաղ)
  • 11:11 - 11:13
    բայց կարող եք փորձել:
  • 11:14 - 11:16
    Սակայն մենք կարող ենք անել ավելին, քան դա:
  • 11:17 - 11:21
    Կարեկցանքով, քաջությամբ և փոխըմբռնմամբ
  • 11:21 - 11:23
    մենք կարող ենք կողք կողքի քայլել,
  • 11:24 - 11:26
    աջակցել միմյանց և մտածել,
  • 11:26 - 11:28
    թե ինչպես հասարակությունը կարող է փոխվել,
  • 11:28 - 11:30
    եթե մենք բոլորս անենք այդպես,
  • 11:30 - 11:33
    ոչ թե դատողություններ անենք
    միայն տեսածի հիման վրա:
  • 11:34 - 11:35
    Շնորհակալություն
  • 11:35 - 11:41
    (Ծափահարություն)
  • 11:41 - 11:42
    Շնորհակալ եմ:
Title:
Օգնություն խնդրելը ուժի նշան է, և ոչ թուլության
Speaker:
Միքաել Լ. Սուլիվան
Description:

Մենք բոլորս կյանքում հանդիպում ենք մարտահրավերների - մի քանիսը կարող ենք կանխատեսել, մի քանիսը` ոչ, ասում է Միշել Լ. Սուլիվանը: Հեռանկարների մասին խոսքում Սուլիվանը կիսվում է բանականությունով և իմաստությամբ լի պատմություններով և հիշեցնում, որ մենք բոլորս մասնիկ ենք միմյանց օգնելու համակարգի: "Միակ կոշիկները, որոնցով կարող ես քայլել, քո կոշիկներն են" ասում է նա: "Կարեկցանքով, խիզախությամբ և փոխըմբռմամբ, մենք կարող ենք քայլել միասին, կողք կողքի":
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
11:55

Armenian subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.