Return to Video

Puppies! Nu dat ik je aandacht heb, complexiteitstheorie

  • 0:03 - 0:05
    Wetenschap,
  • 0:05 - 0:08
    wetenschap heeft ons kennis gegeven
  • 0:08 - 0:11
    over de verre uithoeken van het universum,
  • 0:11 - 0:14
    wat zowel ontzettend belangrijk
  • 0:14 - 0:16
    en ver van ons verwijderd is,
  • 0:16 - 0:19
    en toch veel dichterbij,
  • 0:19 - 0:21
    veel meer aan ons gerelateerd
  • 0:21 - 0:23
    dan zoveel andere dingen
    die we niet echt begrijpen.
  • 0:23 - 0:25
    En één van die dingen is de ongelooflijke
  • 0:25 - 0:29
    sociale complexiteit
    van de dieren om ons heen,
  • 0:29 - 0:31
    en vandaag wil ik jullie
    een aantal verhalen vertellen
  • 0:31 - 0:33
    over complexiteit in het dierenrijk.
  • 0:33 - 0:36
    Maar eerst moeten we
    complexiteit definiëren.
  • 0:36 - 0:38
    Wat is complex?
  • 0:38 - 0:41
    Complex is niet hetzelfde als ingewikkeld.
  • 0:41 - 0:44
    Iets ingewikkelds
    bestaat uit vele kleine delen,
  • 0:44 - 0:47
    allemaal anders van elkaar, en ieder deel
  • 0:47 - 0:50
    heeft zijn eigen, nauwkeurige rol
    in de machine waar het deel van is.
  • 0:50 - 0:53
    Daarentegen is een complex systeem
  • 0:53 - 0:55
    gemaakt van heel veel gelijke delen
  • 0:55 - 0:57
    en het is de interactie
  • 0:57 - 1:01
    die het uiteindelijke
    samenhangende gedrag produceert.
  • 1:01 - 1:05
    Complexe systemen hebben
    veel delen die samenwerken
  • 1:05 - 1:08
    en die zich gedragen volgens
    simpele, individuele regels,
  • 1:08 - 1:11
    en dit resulteert in
    waargenomen eigenschappen.
  • 1:11 - 1:13
    Het gedrag van het systeem als een totaal
  • 1:13 - 1:15
    kan niet voorspeld worden
  • 1:15 - 1:17
    enkel aan de hand van
    de individuele regels.
  • 1:17 - 1:19
    Zoals Aristoteles schreef:
  • 1:19 - 1:22
    het geheel is meer dan de som der delen.
  • 1:22 - 1:24
    Maar laten we van Aristoteles
    doorreizen naar
  • 1:24 - 1:28
    een meer concreet voorbeeld
    van een complex systeem.
  • 1:28 - 1:30
    Dit zijn Schotse terriërs.
  • 1:30 - 1:34
    In het begin is het systeem chaotisch.
  • 1:34 - 1:38
    Dan komt er een verandering: melk.
  • 1:38 - 1:41
    Ieder individu begint
    in dezelfde richting te duwen,
  • 1:41 - 1:45
    en dan gebeurt er dit.
  • 1:45 - 1:48
    Het draaimolentje is een uitkomst
  • 1:48 - 1:50
    van de interactie tussen de puppy's
  • 1:50 - 1:53
    wiens enige regel het is
    om continu melk te drinken,
  • 1:53 - 1:57
    en daarom dus in een
    bepaalde richting te duwen.
  • 1:57 - 2:01
    Het gaat dus om het vinden
    van simpele regels
  • 2:01 - 2:04
    van waaruit complexiteit zich ontwikkelt.
  • 2:04 - 2:07
    Ik noem dit complexiteit vereenvoudigen,
  • 2:07 - 2:09
    en dat is wat we doen
    in de vakgroep systeemontwerp
  • 2:09 - 2:11
    bij ETH Zurich.
  • 2:11 - 2:15
    We verzamelen data over dierpopulaties,
  • 2:15 - 2:18
    analyseren complexe patronen,
    en proberen ze te verklaren.
  • 2:18 - 2:21
    Het vergt natuurkundigen
    die samenwerken met biologen,
  • 2:21 - 2:24
    met wiskundigen en computerwetenschappers,
  • 2:24 - 2:26
    en het is de interactie tussen hen die
  • 2:26 - 2:28
    die grensoverschrijdende vaardigheden produceert
  • 2:28 - 2:30
    om deze problemen op te lossen.
  • 2:30 - 2:32
    Ook hier is het geheel meer
  • 2:32 - 2:33
    dan de som der delen.
  • 2:33 - 2:36
    In zekere zin is samenwerking
  • 2:36 - 2:39
    een voorbeeld van een complex systeem.
  • 2:39 - 2:41
    En je kunt je afvragen
  • 2:41 - 2:44
    aan welke kant sta ik,
    biologie of natuurkunde?
  • 2:44 - 2:46
    Het is in feite net iets anders,
  • 2:46 - 2:47
    en om het uit te leggen moet ik je
  • 2:47 - 2:50
    een kort verhaal over mezelf vertellen.
  • 2:50 - 2:52
    Toen ik klein was,
  • 2:52 - 2:56
    bouwde ik graag dingen,
    gecompliceerde machines.
  • 2:56 - 2:58
    Ik wilde dus elektrotechniek
  • 2:58 - 3:00
    en robotica studeren,
  • 3:00 - 3:02
    en mijn afstudeerproject
  • 3:02 - 3:05
    ging over het bouwen
    van een robot: de ER-1.
  • 3:05 - 3:07
    Die zag er zo uit.
  • 3:07 - 3:10
    Hij zou informatie verzamelen
    over zijn omgeving
  • 3:10 - 3:13
    en enkel een witte lijn
    op de grond volgen.
  • 3:13 - 3:15
    Het was ontzettend ingewikkeld,
  • 3:15 - 3:18
    maar het werkte prachtig
    in onze testkamer.
  • 3:18 - 3:22
    Op de dag van de demonstratie waren
    de professors bijeen om ons te beoordelen.
  • 3:22 - 3:25
    Dus brachten we ER-1 naar de evaluatiekamer.
  • 3:25 - 3:27
    Het bleek dat het licht in die kamer
  • 3:27 - 3:29
    net iets anders was.
  • 3:29 - 3:31
    Het visuele systeem van de robot
    raakte in de war.
  • 3:31 - 3:33
    Bij de eerste bocht in de lijn,
  • 3:33 - 3:36
    verloor hij het spoor
    en knalde tegen de muur.
  • 3:36 - 3:39
    We hadden er weken aan gebouwd,
  • 3:39 - 3:40
    en het enige dat nodig was
    om het te vernietigen
  • 3:40 - 3:43
    was een subtiele verandering
    in de lichtkleur
  • 3:43 - 3:44
    in de evaluatiekamer.
  • 3:44 - 3:46
    Toen realiseerde ik me dat
  • 3:46 - 3:48
    hoe complexer de machine is,
  • 3:48 - 3:50
    hoe groter de kans is dat het zal falen
  • 3:50 - 3:53
    door iets compleet onverwachts.
  • 3:53 - 3:55
    Ik besloot dat
  • 3:55 - 3:58
    ik helemaal geen
    moeilijke dingen wilde maken.
  • 3:58 - 4:01
    Ik wilde complexiteit begrijpen,
  • 4:01 - 4:03
    de complexiteit van de wereld om ons heen,
  • 4:03 - 4:05
    en dan vooral in het dierenrijk.
  • 4:05 - 4:08
    Wat ons bij vleermuizen brengt.
  • 4:08 - 4:11
    De Bechsteins vleermuis is een
    veelvoorkomende Europese vleermuizensoort.
  • 4:11 - 4:13
    Het zijn erg sociale dieren.
  • 4:13 - 4:16
    Ze nesten en slapen vooral samen.
  • 4:16 - 4:18
    Ze leven in moederlijke kolonies,
  • 4:18 - 4:19
    wat betekent dat iedere lente,
  • 4:19 - 4:23
    de vrouwtjes samenkomen na de winterslaap,
  • 4:23 - 4:25
    en dan blijven ze ongeveer
    zes maanden samen
  • 4:25 - 4:27
    om hun jongen op te voeden.
  • 4:27 - 4:30
    Ze dragen allemaal
    een hele kleine chip bij zich,
  • 4:30 - 4:32
    wat betekent dat
    iedere keer dat één van hen
  • 4:32 - 4:35
    één van deze speciaal uitgeruste
    vleermuisboxen binnenvliegt,
  • 4:35 - 4:37
    we precies weten waar ze is,
  • 4:37 - 4:38
    en belangrijker,
  • 4:38 - 4:40
    we weten met wie ze is.
  • 4:40 - 4:44
    Ik bestudeer
    slaapgenootschappen in vleermuizen,
  • 4:44 - 4:46
    en dat ziet er zo uit.
  • 4:46 - 4:49
    Overdag slapen de vleermuizen
  • 4:49 - 4:51
    in enkele subgroepen in verschillende boxen.
  • 4:51 - 4:53
    Het kan zijn dat de ene dag
  • 4:53 - 4:55
    de groep zich verdeeld over twee boxen,
  • 4:55 - 4:57
    maar op een andere dag,
  • 4:57 - 4:59
    zitten ze allemaal samen zijn in één box,
  • 4:59 - 5:01
    of verdelen ze zich tussen drie of meer boxen,
  • 5:01 - 5:04
    en dat lijkt allemaal vrij chaotisch.
  • 5:04 - 5:07
    Het heet fission-fusion dynamica,
  • 5:07 - 5:09
    de eigenschap van een diergroep
  • 5:09 - 5:11
    om zich regelmatig te splitsen
    en samen te voegen
  • 5:11 - 5:13
    in verschillende subgroepen.
  • 5:13 - 5:15
    We voegen al deze data
  • 5:15 - 5:17
    van al deze verschillende dagen bij elkaar
  • 5:17 - 5:21
    om er een genootschapspatroon
    op de lange termijn uit te halen
  • 5:21 - 5:24
    door netwerkanalyse-technieken
    toe te passen
  • 5:24 - 5:25
    om een compleet beeld te krijgen
  • 5:25 - 5:28
    van de sociale structuur van de kolonie.
  • 5:28 - 5:32
    Dit is dan het totaalbeeld.
  • 5:32 - 5:35
    In dit netwerk zijn alle cirkels
  • 5:35 - 5:37
    knooppunten, individuele vleermuizen,
  • 5:37 - 5:39
    en de lijnen tussen deze knooppunten
  • 5:39 - 5:43
    zijn de sociale banden tussen individuen.
  • 5:43 - 5:45
    Het blijkt dat dit een erg interessant beeld is.
  • 5:45 - 5:47
    Deze vleermuizenkolonie is georganiseerd
  • 5:47 - 5:49
    in twee verschillende gemeenschappen,
  • 5:49 - 5:51
    wat niet voorspeld kan worden
  • 5:51 - 5:53
    vanuit de dagelijke fission-fusion dynamica.
  • 5:53 - 5:57
    We noemen ze cryptische sociale eenheden.
  • 5:57 - 5:58
    Nog interessanter is
  • 5:58 - 6:01
    dat ieder jaar, rond oktober,
  • 6:01 - 6:02
    de kolonie zich verdeelt
  • 6:02 - 6:05
    en alle vleermuizen apart overwinteren,
  • 6:05 - 6:06
    maar ieder jaar,
  • 6:06 - 6:10
    als de vleermuizen weer
    samenkomen in het voorjaar,
  • 6:10 - 6:12
    zijn de gemeenschappen hetzelfde.
  • 6:12 - 6:15
    Deze vleermuizen onthouden
    wie hun vrienden zijn
  • 6:15 - 6:17
    voor een ontzettend lange tijd.
  • 6:17 - 6:19
    Met een brein ter grootte van een pinda,
  • 6:19 - 6:21
    behouden ze individuele,
  • 6:21 - 6:23
    sociale relaties op de lange termijn.
  • 6:23 - 6:25
    We wisten niet dat dat mogelijk was.
  • 6:25 - 6:27
    We wisten dat primaten
  • 6:27 - 6:29
    en olifanten en dolfijnen dit kunnen,
  • 6:29 - 6:32
    maar vergeleken met vleermuizen
    hebben zij enorme breinen.
  • 6:32 - 6:34
    Hoe is het mogelijk
  • 6:34 - 6:36
    dat de vleermuizen deze complexe,
  • 6:36 - 6:38
    stabiele, sociale structuur onderhouden
  • 6:38 - 6:42
    met zulke beperkte cognitieve vermogens?
  • 6:42 - 6:45
    Hier heeft complexiteitstheorie een antwoord.
  • 6:45 - 6:47
    Om dit systeem te begrijpen,
  • 6:47 - 6:49
    hebben we een computermodel
    van het nesten gebouwd,
  • 6:49 - 6:52
    gebaseerd op simpele, individuele regels,
  • 6:52 - 6:54
    en we simuleerden duizenden dagen
  • 6:54 - 6:56
    in deze virtuele vleermuizenkolonie.
  • 6:56 - 6:58
    Het is een wiskundig model,
  • 6:58 - 7:00
    maar het is niet ingewikkeld.
  • 7:00 - 7:03
    Kort samengevat: dit model toonde ons dat
  • 7:03 - 7:06
    iedere vleermuis een paar andere
    vleermuizen uit de kolonie herkent
  • 7:06 - 7:09
    als zijn vrienden, en zal die gewoon
    net iets eerder kiezen
  • 7:09 - 7:11
    om mee te nesten.
  • 7:11 - 7:14
    Simpele, individuele regels.
  • 7:14 - 7:15
    Dit is het enige wat nodig is om
  • 7:15 - 7:18
    de sociale complexiteit
    van deze vleermuizen te verklaren.
  • 7:18 - 7:20
    Maar het wordt nog beter.
  • 7:20 - 7:22
    Tussen 2010 en 2011,
  • 7:22 - 7:26
    verloor de kolonie meer dan
    tweederde van haar leden,
  • 7:26 - 7:29
    waarschijnlijk door de strenge winter.
  • 7:29 - 7:32
    Het volgende voorjaar, vormde ze
    niet twee gemeenschappen
  • 7:32 - 7:33
    zoals ieder jaar,
  • 7:33 - 7:35
    wat de hele kolonie fataal
    had kunnen zijn
  • 7:35 - 7:38
    omdat de groep te klein was geworden.
  • 7:38 - 7:43
    In plaats daarvan vormde ze één enkele,
    samenhangende sociale eenheid,
  • 7:43 - 7:46
    waardoor de kolonie dat seizoen overleefde
  • 7:46 - 7:49
    en vervolgens weer groeide
    in de volgende twee jaar.
  • 7:49 - 7:51
    We weten dat de vleermuizen
  • 7:51 - 7:53
    zich niet bewust zijn dat de kolonie dit doet.
  • 7:53 - 7:57
    Zij volgen enkele
    simpele associatie-regels
  • 7:57 - 7:58
    en vanuit deze simpliciteit
  • 7:58 - 8:01
    ontwikkelt zich een sociale complexiteit
  • 8:01 - 8:03
    waardoor de kolonie bestand is
  • 8:03 - 8:07
    tegen dramatische veranderingen
    in de structuur van de populatie.
  • 8:07 - 8:09
    Ik vind dit ongelooflijk.
  • 8:09 - 8:11
    Nu wil ik jullie een ander verhaal vertellen,
  • 8:11 - 8:13
    maar hiervoor moeten we Europa verlaten
  • 8:13 - 8:16
    en naar de Kalahari-woestijn
    in Zuid-Afrika reizen.
  • 8:16 - 8:18
    Dit is waar stokstaartjes leven.
  • 8:18 - 8:20
    Ik ga er vanuit dat je stokstaartjes kent.
  • 8:20 - 8:22
    Het zijn fascinerende wezens.
  • 8:22 - 8:25
    Ze leven in groepen met een
    heel strikte sociale rangorde.
  • 8:25 - 8:27
    Er is één dominant paar
    met veel ondergeschikten,
  • 8:27 - 8:29
    waarvan sommigen schildwachten zijn,
  • 8:29 - 8:31
    anderen zijn babysitters,
  • 8:31 - 8:32
    anderen voeden de jongen op, enzovoorts.
  • 8:32 - 8:36
    We doen hele kleine GPS halsbanden
  • 8:36 - 8:37
    om bij deze dieren
  • 8:37 - 8:39
    om te kijken hoe ze zich samen verplaatsen
  • 8:39 - 8:43
    en wat dit te maken heeft
    met hun sociale structuur.
  • 8:43 - 8:45
    Er is een erg interessant voorbeeld
  • 8:45 - 8:47
    van gezamenlijke beweging in stokstaartjes.
  • 8:47 - 8:49
    Midden in het reservaat
    waar ze leven,
  • 8:49 - 8:51
    ligt een weg.
  • 8:51 - 8:54
    Op deze weg rijden auto's,
    dus het is gevaarlijk.
  • 8:54 - 8:56
    Maar de stokstaartjes moeten oversteken
  • 8:56 - 8:59
    om van de ene voederplaats
    naar de andere te komen.
  • 8:59 - 9:03
    We vroegen ons af hoe ze dit doen.
  • 9:03 - 9:05
    We kwamen erachter
    dat het dominante vrouwtje
  • 9:05 - 9:08
    voornamelijk degene is
    die de groep naar de weg leidt,
  • 9:08 - 9:11
    maar als het aankomt op
    daadwerkelijk de weg oversteken,
  • 9:11 - 9:14
    geeft ze de leiding aan de ondergeschikten,
  • 9:14 - 9:15
    alsof ze wil zeggen:
  • 9:15 - 9:18
    "Vooruit, laat maar zien
    dat het veilig is."
  • 9:18 - 9:20
    Ik wist echter niet
  • 9:20 - 9:22
    welke gedragsregels
    de stokstaartjes volgen
  • 9:22 - 9:26
    om deze verandering in de rand
    van de groep te laten gebeuren
  • 9:26 - 9:30
    en of simpele regels genoeg waren
    om dit te verklaren.
  • 9:30 - 9:34
    Ik bouwde een model
    van gesimuleerde stokstaartjes
  • 9:34 - 9:36
    die een gesimuleerde weg oversteken.
  • 9:36 - 9:37
    Het is een simpel model.
  • 9:37 - 9:40
    Bewegende stokstaartjes
    zijn willekeurige deeltjes
  • 9:40 - 9:42
    wiens unieke regel samenblijven is.
  • 9:42 - 9:45
    Ze bewegen zich simpelweg als een geheel.
  • 9:45 - 9:48
    Wanneer deze deeltjes de weg bereiken,
  • 9:48 - 9:50
    voelen ze een soort obstakel,
  • 9:50 - 9:52
    ze botsen er tegen.
  • 9:52 - 9:53
    Het enige verschil
  • 9:53 - 9:55
    tussen het dominante vrouwtje, hier in het rood,
  • 9:55 - 9:57
    en alle andere individuen
  • 9:57 - 9:59
    is dat voor haar
    de hoogte van het obstakel,
  • 9:59 - 10:02
    wat in feite het waargenomen
    risico van de weg is,
  • 10:02 - 10:04
    net iets hoger is.
  • 10:04 - 10:05
    Dit minieme verschil
  • 10:05 - 10:07
    in de regel van samenzijn in het individu
  • 10:07 - 10:10
    is genoeg om te verklaren wat we zien:
  • 10:10 - 10:12
    het dominante vrouwtje
  • 10:12 - 10:14
    leidt haar groep naar de weg
  • 10:14 - 10:16
    en laat het dan aan de anderen over
  • 10:16 - 10:18
    om eerst over te steken.
  • 10:18 - 10:22
    George Box, een Engelse statisticus,
  • 10:22 - 10:25
    schreef ooit: "Alle modellen zijn onjuist,
  • 10:25 - 10:27
    maar sommige modellen zijn nuttig."
  • 10:27 - 10:30
    Dit model is uiteraard nep,
  • 10:30 - 10:34
    want in werkelijkheid zijn stokstaartjes
    alles behalve willekeurige deeltjes.
  • 10:34 - 10:36
    Maar het is ook nuttig,
  • 10:36 - 10:38
    want het laat ons zien dat
    extreme simpliciteit
  • 10:38 - 10:42
    in bewegingsregels
    op het niveau van het individu
  • 10:42 - 10:44
    kunnen resulteren
    in een behoorlijke complexiteit
  • 10:44 - 10:46
    op het niveau van de groep.
  • 10:46 - 10:50
    Dit is ook het simplificeren van complexiteit.
  • 10:50 - 10:52
    Ik wil eindigen met
  • 10:52 - 10:54
    wat dit betekent voor de gehele soort.
  • 10:54 - 10:56
    Als het dominante vrouwtje
  • 10:56 - 10:58
    plaats maakt voor een ondergeschikte,
  • 10:58 - 11:00
    is het niet uit beleefdheid.
  • 11:00 - 11:01
    Het dominante vrouwtje
  • 11:01 - 11:04
    is extreem belangrijk
    voor de samenhang in de groep.
  • 11:04 - 11:07
    Als zij sterft op de weg,
    loopt de hele groep risico.
  • 11:07 - 11:10
    Dit risico-ontwijkende gedrag
  • 11:10 - 11:12
    is een heel oude evolutionaire reactie.
  • 11:12 - 11:16
    Deze stokstaartjes kopiëren
    een geëvolueerde tactiek
  • 11:16 - 11:18
    die al duizenden generaties oud is.
  • 11:18 - 11:21
    Die adapteren ze
    aan een modern risico,
  • 11:21 - 11:24
    in dit geval een weg aangelegd door mensen.
  • 11:24 - 11:27
    Ze gebruiken hele simpele regels,
  • 11:27 - 11:29
    en het resulterende complexe gedrag
  • 11:29 - 11:34
    stelt hen in staat om de menselijke
    indringing in hun habitat te weerstaan.
  • 11:34 - 11:36
    Uiteindelijk
  • 11:36 - 11:39
    kunnen het vleermuizen zijn
    die hun sociale structuur aanpassen
  • 11:39 - 11:41
    aan een daling in de populatie,
  • 11:41 - 11:43
    of het kunnen stokstaartjes zijn
  • 11:43 - 11:46
    die een nieuwe aanpassing
    aan een weg laten zien,
  • 11:46 - 11:48
    of het kan een andere diersoort zijn.
  • 11:48 - 11:51
    Mijn boodschap hier -- geen moeilijke,
  • 11:51 - 11:54
    maar een simpele boodschap
    van verwondering en hoop --
  • 11:54 - 11:59
    is dat dieren buitengewone
    sociale complexiteit tentoonspreiden,
  • 11:59 - 12:02
    waardoor ze zich kunnen aanpassen aan,
  • 12:02 - 12:05
    en reageren op
    veranderingen in hun omgeving.
  • 12:05 - 12:07
    In drie woorden gezegd:
  • 12:07 - 12:11
    in het dierenrijk
    leidt simpliciteit tot complexiteit
  • 12:11 - 12:13
    wat leidt tot weerstandsvermogen.
  • 12:13 - 12:15
    Bedankt.
  • 12:15 - 12:21
    (Applaus)
  • 12:31 - 12:33
    Dania Gerhardt: Heel erg bedankt, Nicolas,
  • 12:33 - 12:36
    voor dit goede begin. Een beetje nerveus?
  • 12:36 - 12:38
    Nicolas Perony: Het gaat wel, bedankt.
  • 12:38 - 12:40
    Oké, super. Ik weet zeker
    dat veel mensen in het publiek
  • 12:40 - 12:42
    proberen connecties te maken
  • 12:42 - 12:44
    tussen de dieren waar jij het over had -
  • 12:44 - 12:46
    de vleermuizen, de stokstaartjes - en mensen.
  • 12:46 - 12:47
    Je noemde een aantal voorbeelden:
  • 12:47 - 12:49
    de vrouwtjes zijn de sociale individuen,
  • 12:49 - 12:50
    de vrouwtjes zijn de dominante individuen.
  • 12:50 - 12:52
    Ik weet niet wie op welke manier denkt.
  • 12:52 - 12:55
    Maar is het correct
    om deze link te leggen?
  • 12:55 - 12:58
    Zijn er stereotypes waarvan je,
    in dit geval, kunt bevestigen
  • 12:58 - 13:01
    dat ze gelden voor alle diersoorten?
  • 13:01 - 13:03
    NP: Ik zou zeggen dat er ook
  • 13:03 - 13:05
    tegenargumenten zijn voor deze stereotypes.
  • 13:05 - 13:08
    Bijvoorbeeld, in zeepaardjes of in koala's,
  • 13:08 - 13:11
    zijn het juist de mannetjes
    die altijd voor de jongen zorgen.
  • 13:11 - 13:17
    En de les hier is
    dat het vaak moeilijk is,
  • 13:17 - 13:18
    en soms zelfs een beetje gevaarlijk,
  • 13:18 - 13:21
    om paralellen te trekken
    tussen mens en dier.
  • 13:21 - 13:23
    Dat is mijn mening.
  • 13:23 - 13:26
    DF: Oké. Heel erg bedankt
    voor dit geweldige begin.
  • 13:26 - 13:28
    Bedankt, Nicolas Perony.
Title:
Puppies! Nu dat ik je aandacht heb, complexiteitstheorie
Speaker:
Nicolas Perony
Description:

Diergedrag is niet gecompliceerd, maar het is complex. Nicolas Perony bestudeert hoe individuele dieren - of het nou Schotse terriërs, vleermuizen of stokstaartjes zijn - simpele regels volgen die, samengevoegd, grotere gedragspatronen creëeren. En hoe deze complexiteit vanuit simpliciteit hen kan helpen om zich aan te passen aan nieuwe omstandigheden.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
13:45

Dutch subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.