Kashtanka (1952) КАШТАНКА English Subtitled Russian Animation

Animation after a story by Anton Tsechov by Michael Tsekhanovsky. One of the finest animation from the fifties. The same story is animated in 2004 by natalia orlova, an animation also uploaded on this chanel.
Watch russian animation blocked on youtube at www.dailymotion.com/eus347

SOYUZMULTFILM, 1952

KASHTANKA

geschreven door Michael Papava, B. Brodsky

geregisseerd door Michael Tsekhanovsky
muziek Youry Levitin

cameraman Michael Druyan
geluid Nikolai Prilutsky
cutter Lidia Kyaksht

Fedyushka! Breng me wat lijm!

Kashtanka!

kijk, oom, kijk!

We spelen kruiwagen!

Laat de hond met rust!

En dan klingelt de koetsier.
Tring.Tring.
Luider en luider!

Oh!

Fedyushka, stoppen, zei ik!

Liep het slecht af?

Fedyushka, denk er om, geen problemen
maken in mijn afwezigheid!

Kashtanka, laten we gaan!

Eruit!

Kashtanka!

Kashtanka!

Waar ben je naar toe afgedwaald, boef?

Blijf dichtbij!

De klanten van Luka Alexandrovich
woonden vrij ver weg.

Dus tijdens tocht er naar toe

zou een vermoeid timmerman dan niet
hier en daar onderweg stoppen

voor een wodka hartversterkertje?

Na het bezoek aan zijn klanten,
ging Luka Alexandrovich

nog een uurtje naar zijn zus,
waar wat hij at en dronk,

en daarna naar zijn
drink-maatje de boekbinder,

Van de boekbinder ging hij dan weer
naar de volgende kroeg,

Van die kroeg naar zijn peetvader, enz..

Jij Kashtanka, bent net als een insect!

een een.. die... die ... dierlijk .. schepsel ...

En niets meer ...

Jou vergelijken met een mens is hetzelfde,

als het vergelijken van een timmerman en een meubelmaker!

Kashtanka kon niet tegen dit soort muziek!

De muziek werkte op haar zenuwen.

Tot haar verrassing, ging haar eigenaar in plaats
van bang te worden en beginnen te janken en blaffen,

in de houding staan om te salueren.

Toen ze zag dat haar eigenaar niet protesteerde,
rende Kashtanka naar overkant van de straat.

Toen het donker werd,

begon Kashtanka te wanhopen en raakte in paniek.

De lange wandeltocht, met Luka Alexandrovich
was heel vermoeiend geweest.

Haar oren en poten waren ijskoud.

Daarnaast was ze ook heel hongerig.

Gedurende de dag had ze slechts twee keer gegeten.

toen ze bij de boekbinder waren,
Had ze een beetje lijm gegeten,

En in een van de kroegen,
Had ze een worstevelletje verschalkt.

Dat was alles geweest.

Een hond!

Waar kom jij vandaan?

Heb ik je pijn gedaan?

Oh, jij arme meisje. Nou wees niet boos.
Ik geef toe dat het mijn schuld was.

Wat jank je?
Waar is je meester, hè?

Je moet verdwaalt zijn? Och, arme hond!

Wat zullen we nu doen?

Je bent mooi!

En grappig ook. Je lijk wel een vos!

Nou, weet je wat ...

kom maar mee mee. Misschien kan je zelfs
van pas komen voor iets.

Niet meer dan een half uur later,
zat Kashtanka op de grond
in een grote en lichte ruimte.

Jee, je meester moet je wel slecht gevoed hebben.

Wat ben je mager!

"Huid en botten"

He, hondje! Kom maar hier!

Lig. Hier kan je slapen.

Voor de nacht werd Kashtanka alleen gelaten.

Plotseling werd ze
overmand door melancholie.

Ze herinnerde zich Luka Alexandrovich

en zijn neefje Fedyushka,

Kashtanka!

Kashtanka!

Kashtanka!

Toen Kashtanka weer wakker
werd was het al licht.

Vanaf de straat kwam de geluiden
die bij overdag hoorden.

De kamer was leeg.

Op het bed, lag de vreemdeling te slapen,
bedekt met een plaid.

Ze rook de geur van een paard
op de vreemde laarzen.

Kashtanka voelde het als een vreemde,
zeer verdachte geur ...

Wat is dit nu weer!

Wat moet dit? Op de plaats!

Fedor Timofeevich, wat betekent dit?

Was je een gevecht gestart? Oh, jij oude rakker!

Ga liggen!

Ivan Ivanovitsj, jij ook naar je plaats.

Nou, nou ...

We horen allemaal rustig en harmonieus
samen te leven.

Hondje, maak je geen zorgen.
Het is goed volk.
Ze zullen je niets doen.

Wacht eens ... Hoe zullen we jou noemen?

zonder naam kan natuurlijk niet.

Weet je wat ... we noemen je
... Tyotka! (Tante)

Begrijp je dat?

Tyotka!

Tyotushka!

Tyotka!

Tyotka!

Kashtanka begonnen met het observeren.

De kat deed net alsof ze sliep.

Te oordelen naar de blik in haar ogen
en de stand van haar snorharen,

was het duidelijk dat ze spijt had
dat ze opgewonden was geworden
en was beginnen te vechten.

De gans begon iets
snel en opgewonden te zeggen,

maar het was totaal onbegrijpelijk!

Het was een heel slim gans natuurlijk!

Ivan Ivanovitsj, mag ik je verzoeken!

Nou, laten we beginnen bij het begin.

Allereerst, een buiging!

prima. En dan nu een reverence.

Ivan Ivanovitsj! Reverence!

wel, hup!

Goed ...

Ja, goed zo ..

Nu sterven!

Sterf ...

Goed gedaan ..

Help! Brand!

Help, help!

Goed gedaan! Goed zo, Ivan Ivanovitsj!

Stel je nu een juwelier voor,
die handelt in goud en diamanten!

Stel je voor dat je in de winkel
komt en er dieven betrapt.

wat doe je dan?

Goed zo, Ivan Ivanovitsj! Bravo, bravo!

Tyotka! Zit! En rustig!

Maria!

Maria!

Haal Khavronya Ivanovna!

Ga, ga, Khavronya Ivanovna, Ga aan het werk!

Nou, laten we beginnen met de Egyptische piramide!

Ivan Ivanovitsj, kom dichterbij ..

Zo, nog dichter bij ... Nu zitten.

Dus, hop! Houd goed vast!

Tyotka, zwijg!

Timofeevich Fedor, als het je belieft!

Opgelet!

Een, twee, drie!

Snel, snel! Hop! Zo, goed gedaan!

Het is tijd om ...

Hoog geëerd publiek!

Hier is: De Egyptische piramide!

Niet slapen, Fedor!

Oh, Tyotka, nee, nee,
stoppen met blaffen, rustig

Potverdorie, wat heb je gedaan, wat nu? ..

Zo ging een maand voorbij ..

Kashtanka was al gewend aan het feit dat ze
goed werd gevoed en Tyotka werd genoemd.

Ze was gewend geraakt aan
de vreemdeling en aan haar nieuwe kamergenoten.

Het was een rustig en goed gevoed leven.

In de avond, ging de eigenaar
vaak weg

CIRCUS
en nam dan de gans en de kat mee.

Als ze alleen was,
voelde Tyotka zich bedroefd.

Maar, als je dan aan eten denkt,
voelt de ziel zich opgelucht.

Zo begon Tyotka te denken
aan die ochtend,

toen ze een kippenpoot stal,
die toebehoorde aan de kat.

Ze had de kippenpoot verstopt

in de woonkamer tussen de
de kast en de muur.

Er waren veel spinnenwebben en stof daar.

Nu zou het de moeite waard om te controleren:
of de kippenpoot er nog steeds is, of niet ..

Het kon zijn dat de eigenaar
haar had gevonden en opgegeten.

Tyotka had een droom.
Ze werd achterna gezeten door
een conciërge met een bezem.

Tyotka was nog nooit bang geweest
voor duisternis.

Maar nu, om een of andere reden,
was ze bang en wilde ze blaffen.

Wat ben je aan het schreeuwen? Ben je ziek?

Oh, ik herinner het me nu ..

Ik weet wat er met je is ..

Vandaag stapte een paard boven op je.

Mijn God, mijn God!

Wat doen we nu?

Wat nu te doen?

Oh, mijn God, wat doen we?

Drank, Ivan Ivanovitsj ..

Drink mijn lieve ... Nee ..

niet alles kunnen we herstellen..

Het is voorbij, Tyotka ..

Onze Ivan Ivanovitsj is overleden ...

overleden ...

De kat en Tyotka waren bang in het donker.

Dus volgden ze de eigenaar.

Ivan Ivanovitsj, arme jij ...

En ik droomde dat ik je zou meenemen
naar het vakantiehuisje, in het voorjaar ..

Dat we daar samen zouden lopen
op het groene gras.

Je was een echte vriend ..
Een geweldige vriend ..

En nu besta je niet meer ..

Hoe kan ik zonder jou? ..

Glanzende druppels rolden over zijn wangen ..

Dezelfde soort die
langs de ramen lopen als het regent.

Toen de dageraad gekomen was,

ging Tyotka de woonkamer in
en keek achter de kast.

De eigenaar had niet van de kippenpoot gegeten.

De kippenpoot lag nog op zijn plaats,
in stof en spinnenwebben.

Tyotka verveelde zich.

Ze was verdrietig en wilde huilen.

Ze ging niet eens ruiken aan de kippenpoot.

Was jij dat?

Talent! Je hebt talent!

Je bent zonder twijfel getalenteerd!

Ik zal een artiest van je maken!

Begrijp je dat? Een kunstenaar!

Wil je kunstenaar worden?

Je zult zeker een succes wordt!

Tyotushka, misschien kun je zelfs
de overledene Ivan Ivanovitsj vervangen.

Zo begon hij haar te trainen.

Talent! Onmiskenbare talent!

Nou, kom op! Wel, wel, goed gedaan.
Nou, nou, nou!

bewegen je pootjes, beweegt je poten ...

Nou, hoe gaat het dus .. In verlegenheid brengen
.. Nou maak je geen zorgen!

Ja, ja, ja, ja, kom op, goed .. goed!

Op een zekere avond kwam de eigenaar
de kamer in.

"wel ...

Vandaag neem ik Tyotka en
Fedor Timofeevich mee.

In de "Egyptische piramide" moet jij, Tyotka,
Ivan Ivanovitsj nu vervangen.

God weet hoe het gaan zal ..

We hebben het nog nooit hier gedaan.
We hebben niet voldoende gerepeteerd.

En de repetitie zelf was niet zo ..
Tyotka, laten we gaan!

Een minuut later,
zat Tyotka in een slee,
naast de meester.

De slee stopte bij een
groot en vreemd huis.

Het huis leek op een eierdop op zijn kop.

Er waren veel mensen.

Zij kwamen door de ingang.
De paarden ook.

Maar er waren geen honden.

Tyotka zag een hoge, slecht verlichte kamer
vol met monsters.

Van achter schotten en roosters
keken enge gezichten hem aan.

Paardenkoppen, gehoornde, lange oren ..

En een grote grijze snuit
met een staart op de plaats van zijn neus!

En twee lange afgekloven botten
die uit zijn mond staken!

Miss Arabella is op nu.
U bent hierna!

Tyotka was gespannen,
zowel in zijn ogen als in zijn ziel.

Dat witte gezicht en hobbezak figuur
rook naar zijn eigenaar.

De stem was ook vertrouwd,
het was de meester.

Maar soms had ze toch twijfels.

Ze wilde weg gaan van
de kleurrijke figuur om te blaffen.

Het is zoals het is.
We zullen het hiermee moeten doen.

En hier ben ik! En hier ben ik!

Tyotka!

Maak je geen zorgen, ik ben het!

Je herkent me niet, he?

Waarom zou je janken? Waarom zou je janken?

Nou, Tyotka!

Afgaande op zijn lippen en handen,
was het duidelijk dat de eigenaar bezorgd was.

Tyotka hoorde een beven in zijn adem.

Kom op, Tyotka!

Monsieur George, uw beurt!

En hier ben ik!

En hier ben ik! En hier ben ik!
En hier ben ik!

Hoog geëerd publiek!

Ik kom net van het trein station!

Mijn oma is overleden!

Ze liet me iets na

Dit!

Wow, die koffer is hééél zwaar!

daar zit vast goud in!

Het zou zelfs voor een miljoen kunnen zijn!

Laten we hem open maken en kijken!

Oom! Fedor Timofeevich!

Tante! Mijn lieve tante! Mijn lieve familie!

Nou ..

Tante, zit!,

In de tussentijd, gaan oom en ik
een Kamarinskaja dansen.

Nou, tante ..

Zullen we ook even zingen, en dan
dansen. OK?

Oom!

Oom! Het is Kashtanka!

Dat is Kashtanka!

Kashtanka!

Fedyushka, het is echt Kashtanka!

Kashtanka! Kashtanka!

Kashtanka!

Tyotka! Waar ga je heen?
Waar ga je heen?

Tyotka!

- Tyotushka!
- Kashtanka!

Tyotka!

Tyotushka, kom terug!

Kashtanka!

Kashtanka! Dat jij het bent!

Een half uur later, ging Kashtanka mee
met de mensen die naar lijm en vernis roken.

Kashtanka!

Kashtanka je bent een dier ...

je te vergelijken met een mens, is hetzelfde
als een timmerman met een meubelmaker vergelijken!

Naast Luca Alexandrovich, liep Fedyushka,
met zijn vaders pet op zijn hoofd.

Kashtanka keek hun ruggen,

Ze stelde zich voor dat ze nog
vele jaren had die te volgen.

Ze was blij dat haar leven met hen
nog niet ten einde was.

The End