De verontrustende reden waarom vaccins te laat gemaakt worden ... als ze al gemaakt worden

Het lijkt erop dat we wachten op een rampzalige ziekte-uitbraak voordat we serieus proberen een vaccin ervoor te maken. Seth Berkley legt de marktrealiteit en de onevenwichtige risico's uit die ervoor zorgen dat we geen vaccins maken voor 's werelds grootste ziektes.

De symptomen van het kind beginnen

met milde koorts, hoofdpijn, spierpijn,

gevolgd door braken en diarree,

dan bloeden uit de mond,
de neus en het tandvlees.

De dood volgt door orgaanfalen,
als gevolg van lage bloeddruk.

Klinkt het bekend?

Als je denkt dat dit over Ebola gaat,

dan heb je het in dit geval mis.

Het is een extreme vorm van knokkelkoorts,
een ziekte veroorzaakt door muggen,

waarvoor ook nog geen effectieve
therapie of vaccin bestaat,

en welke 22,000 mensen
per jaar het leven kost.

Dat is tweemaal het aantal mensen

die werden gedood door Ebola

in de bijna 4 decennia
dat we Ebola kennen.

Voor mazelen, zo veel
in het nieuws de laatste tijd,

is het dodental zelfs tien keer hoger.

Het laatste jaar is het echter Ebola

dat alle krantenkoppen heeft gehaald
en iedereen doet vrezen.

Het is duidelijk dat er iets
diep geworteld zit over Ebola,

iets dat ons angst aanjaagt
en ons fascineert,

meer dan bij andere ziektes.

Maar wat is dat eigenlijk?

Nou, het is moeilijk om Ebola te krijgen,

maar als je het krijgt, is het risico
op een verschrikkelijke dood hoog.

Waarom?

Omdat we op dit moment geen
effectieve therapie of vaccin hebben.

Dat is het angstaanjagende idee.

Ooit zullen we die misschien hebben.

We vrezen Ebola terecht,

omdat het niet zoveel levens
eist als andere ziektes.

In feite is het minder overdraagbaar dan
andere virussen als griep of de mazelen.

We vrezen Ebola omdat het ons leven eist
en we het niet kunnen behandelen.

We vrezen de zekere onontkoombaarheid
die aan Ebola hangt.

Ebola heeft deze onvermijdbaarheid die van
de moderne wetenschap lijkt te winnen.

Maar wacht eens, waarom is dat zo?

We weten van het bestaan
van Ebola sinds 1976.

We weten waartoe het in staat is.

We hebben genoeg kansen gehad
om het te onderzoeken

in de 24 uitbraken
die hebben plaatsgevonden.

En in feite hebben we al tijden
vaccinkandidaten beschikbaar,

al langer dan 10 jaar zelfs.

Hoe komt het dat die vaccins nu pas
klinisch onderzocht worden?

Dit komt door het het
fundamentele probleem dat we hebben

met vaccinontwikkeling
voor infectieziekten

Het gaat ongeveer zo:

De mensen die het grootste risico
op deze ziekten lopen

zijn ook de mensen die het minst
in staat zijn om te betalen voor vaccins.

Hierdoor worden de fabrikanten nauwelijks
aangespoord om vaccins te ontwikkelen,

tenzij er grote aantallen mensen zijn
die risico lopen in de rijke landen.

Het is simpelweg commercieel te riskant.

Wat Ebola betreft, is er
helemaal geen markt,

de enige reden dat we twee vaccins in een
laat stadium van klinische proeven hebben,

is eigenlijk een gevolg van
misplaatste angst.

Ebola werd relatief genegeerd

tot 11 september en de antrax aanvallen,

toen Ebola plotseling beschouwd werd

als een potentieel wapen
voor bioterrorisme.

Hoe komt het dat het Ebola vaccin
nu nog niet helemaal ontwikkeld is?

Nou, gedeeltelijk,
omdat het heel moeilijk was --

of men dacht dat het heel moeilijk was --
om dit virus als wapen te gebruiken,

maar voornamelijk vanwege het financiële
risico om het te ontwikkelen.

En dit is echt de kern.

De trieste werkelijkheid is dat we
vaccins niet ontwikkelen

gebaseerd op het risico dat de
ziekteverwekker vormt voor mensen,

maar op hoe economisch risicovol
het is om de vaccins te ontwikkelen.

Het ontwikkelen van vaccins
is duur en ingewikkeld.

Het kan honderden miljoenen dollars kosten

om zelfs een bekend antigeen te pakken
en te veranderen in een haalbaar vaccin.

Gelukkig voor ziekten als Ebola,

zijn er een aantal dingen te doen om
belemmeringen weg te nemen.

De eerste is om te herkennen wanneer
er sprake is van compleet markfalen.

Als we in dat geval vaccins willen,

moeten we zorgen voor aansporingen
of een vorm van subsidie verstrekken.

We moeten er ook voor zorgen dat we
beter in staat zijn om uit te zoeken

welke ziekten ons het meest bedreigen.

Door vermogens binnen landen te creëren,
stellen we deze landen in staat om

epidemiologische en laboratorium-
netwerken op te zetten,

welke in staat zijn om ziekteverwekkers
te verzamelen en categoriseren.

De data hiervan kan dan gebruikt worden

om de geografische en genetische
verscheidenheid te begrijpen,

en vervolgens om ons te helpen begrijpen

hoe deze immunologisch worden gewijzigd,

en welk type reacties ze veroorzaken.

Dit zijn dus de dingen die we kunnen doen,

maar om dit werkelijk te doen, als we
willen afrekenen met compleet marktfalen,

moeten we de manier veranderen waarop we
infectieziekten bekijken en voorkomen.

We moeten stoppen met wachten op bewijs

dat een ziekte een globaal gevaar vormt,
voordat we het als zodanig beschouwen.

Dus, bij Ebola

leidde de paranoïde angst
voor een infectieziekte,

gevolgd door een aantal gevallen
die in rijke landen opdoken,

ertoe dat de internationale
gemeenschap samenkwam,

en door het werk van
toegewijde vaccinbedrijven

hebben we nu deze:

twee Ebola-vaccins worden in Ebola-landen
onderzocht op effectiviteit --

(Applaus)

en een stortvloed van vaccins
die er nog aankomen.

Ieder jaar geven we miljarden dollars uit,

om een vloot nucleaire onderzeeërs
continu op zee te houden

om ons te beschermen tegen een bedreiging
die vrijwel zeker niet zal gebeuren.

Daarentegen geven we vrijwel niks uit

om iets te voorkomen dat zo
concreet en evolutionair zeker is

als epidemische infectieziekten.

En vergis je niet: het is geen
kwestie van 'of', maar van 'wanneer'.

Deze beestjes zullen blijven evolueren

en ze zullen de wereld bedreigen.

En vaccins zijn onze beste verdediging.

Dus, als we in staat willen zijn om
epidemieën zoals Ebola te voorkomen,

moeten we het risico nemen om in het
ontwikkelen van vaccins te investeren

en voorraden aan te leggen.

En we moeten dit dan zien als
het ultieme afschrikmiddel --

waarvan we zorgen dat het
voldoende beschikbaar is,

maar waarvan we ook zullen bidden
dat we het nooit nodig zullen hebben.

Bedankt.

(Applaus)