Ανατομία ενός καρτούν του Νιου Γιόρκερ

Το Νιου Γιόρκερ λαμβάνει περίπου 1000 καρτούν κάθε εβδομάδα και δημοσιοποιεί περίπου τα 17. Σε αυτή την αστεία, γρήγορη και διορατική ομιλία, ο εδώ και πολλά χρόνια συνεργάτης και αυτοαποκαλούμενος "αναλυτής χιούμορ" Μπόμπ Μάνκοφ, διαμελίζει την κωμωδία μερικών "σκίτσων ιδεών" που παρουσιάζονται στο περιοδικό και εξηγεί τι λειτουργεί, τι όχι και γιατί.

Θα αναφερθώ στους τρόπους σχεδιασμού του χιούμορ,

που μοιάζει να είναι ενδιαφέρον,

αλλά εμπίπτει και στη συζήτηση σχετικά με τους περιορισμούς,

και πώς, σε κάποιες περιπτώσεις, το χιούμορ είναι σωστό,

και σε άλλες δεν είναι.

Είμαι από τη Νέα Υόρκη,

και η ικανοποίηση είναι 100 τοις εκατό.

Στην πραγματικότητα είναι γελοίο, γιατί όταν μιλαμε για χιούμορ

το καλύτερο που μπορείς να ελπίζεις είναι το 75 τοις εκατό.

Κανείς δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος στο 100 τοις εκατό με το χιούμορ

εκτός από αυτή τη γυναίκα.

( Βίντεο γυναίκας που γελάει)

Είναι η πρώτη μου σύζυγος.

(Γέλια)

Εκείνο το κομμάτι της σχέσης πήγε περίφημα.

(Γέλια)

Ας δούμε τώρα αυτό το καρτούν.

Ένα από τα πράγματα που επισημαίνω είναι ότι

τα καρτούν εμφανίζονται στο πλαίσιο

του περιοδικού Νιού Γιόρκερ

εκείνη η όμορφη γραμματοσειρά Κασλόν και φαίνεται

σαν ένα καλόηθες καρτούν σε αυτό το πλαίσιο.

Κάνει λίγο πλάκα με τα γεράματα

και, ξέρετε, μπορεί να αρέσει στον κόσμο.

Όπως σας είπα όμως, δεν μπορεί να ικανοποιηθούν όλοι.

Αυτός ο τύπος δε θα ήταν ικανοποιημένος.

"Ακόμη ένα αστείο για λευκά, γέρικα αρσενικά.Χα χα. Το πνεύμα.

Είναι ωραίο, σίγουρα, να είναι κανείς νέος και αγενής.

κάποια μέρα όμως γερνάς, εκτός κι αν πεθάνεις όπως επιθυμώ εγώ".

(Γέλια)

Ο Νιου Γιόρκερ είναι ένα μάλλον ευαίσθητο περιβάλλον,

πολύ εύκολο για ανθρώπους να χάσουν την εύνοια.

Και ένα από τα πράγματα που συνειδητοποιείς

είναι ότι αποτελεί ένα ασυνήθιστο περιβάλλον.

Εγώ εδώ είμαι ένα μόνο πρόσωπο που σας μιλά.

Έχουμε συλλογικότητα. Όλοι ακούμε τους άλλους να γελάνε και ξέρουμε ότι γελάνε.

Στο Νιου Γιόρκερ φτάνει σε μεγάλο κοινό,

και όταν πράγματι το διαπιστώνεις,

και κανείς δεν ξέρει με τι γελούν οι υπόλοποι,

και όταν το διαπιστώνεις η υποκειμενικότητα που εμπεριέχεται στο χιούμορ

είναι πράγματι πολύ ενδιαφέρουσα.

Ας δούμε αυτό το καρτούν.

" Απογοητευτικά δεδομένα σχετικά με τα αντικαταθλιπτικά".

(Γέλια)

Ειναι πράγματι απογοητευτικά.

Εσείς, λοιπόν, θα σκεφθείτε, θα κοιτάξετε,

οι περισσότεροι θα γελάσετε με αυτό.

Σύμφωνοι; Το θεωρήσατε αστείο.

Φαίνεται, κατά κανόνα, ένα αστείο καρτούν,

αλλά ας δούμε την έρευνα που έκανα στο διαδύκτιο.

Σε γενικές γραμμές, άρεσε κοντά στο 85 τοις εκατό του κόσμου.

Εκατόν εννέα του έδωσαν 10, τον ανώτερο βαθμό. Δέκα του έδωσαν βαθμό 1.

Κοιτάξτε όμως τις ατομικές αντιδράσεις.

"Αγαπώ τα ζώα!!!!!" Κοιτάξτε πόσο τα αγαπούν.

(Γέλια)

"Δε θέλω να τα πληγώνω. Δεν μου φαίνεται και τόσο αστείο".

Αυτός έδωσε βαθμό 2.

" Δε μου αρέσει να βλέπω τα ζώα να υποφέρουν-ακόμη και σε καρτούν"

Σε τέτοιους ανθρώπους υπογραμμίζω ότι χρησιμοποιούμε αναισθητικό μελάνι.

Άλλοι το βρήκαν αστείο.

Αυτή είναι στην πραγματικότητα η πραγματική φύση της διανομής του χιούμορ

όταν δεν είναι μεταδοτικό.

Το χιούμορ είναι ένα είδος διασκέδασης.

Κάθε διασκέδαση εμπεριέχει και μια δόση κινδύνου,

κάτι που μπορεί να πάει στραβά,

ωστόσο μας αρέσει όταν υπάρχει προστασία.

Αυτό είναι και ο ζωολογικός κήπος. Είναι κίνδυνος. Η τίγρη είναι εκεί.

Οι μπάρες μας προστατεύουν. Τέτοιου τύπου διασκέδαση, έτσι;

Αυτός είναι κακός ζωολογικός κήπος.

(Γέλια)

Είναι μεν πολιτικά ορθός αλλά είναι κακός ζωολογικός κήπος.

Τούτος εδώ είναι χειρότερος.

(Γέλια)

Στην αντιμετώπιση λοιπόν του χιούμορ στο Νιού Γιόρκερ,

πρέπει να δεις πού θα είναι εκείνη η τίγρη;

Πού θα βρίσκεται ο κίνδυνος;

Με ποιόν τρόπο θα τον διαχειριστείς;

Η δουλειά μου είναι να εξετάζω 1000 καρτουν την εβδομάδα.

Ο Νιου Γιόρκερ μπορεί να πάρει μόνο 16 με 17 καρτούν,

και έχουμε 1000 καρτούν.

Ασφαλώς πάρα πολλά καρτούν πρέπει να απορριφθούν.

Θα μπορύσαμε να χωρέσουμε περισσότερα καρτουν στο περιοδικό

αν αφαιρούσαμε τα άρθρα.

(Γέλια)

Νιώθω όμως ότι αυτό θα ήταν τεράστια απώλεια,

θα την άντεχα, αλλά θα ήταν τεράστια.

Δημιουργοί καρτούν εμφανίζονται στο περιοδικό κάθε εβδομάδα.

Ο μέσος καρτουνίστας που μένει στο περιοδικό εφαρμόζει 10 με 15 ιδέες σε εβδομαδαία βάση.

Οι περισσότερες όμως θα απορριφθούν.

Αυτή είναι η φύση κάθε δημιουργικής δραστηριότητας.

Κάποιες σβήνουν. Κάποιες μένουν.

Ο Ματ Ντίφι είναι ένας από αυτούς.

Ορίστε ένα από τα καρτούν του.

(Γέλια)

Ντριου Ντέρναβιτς." Λογιστική νύχτα στο Ίμπροβ."

"Τώρα είναι το κομμάτι της παράστασης που ζητάμε από το κοινό

να εκφωνήσουν μερικούς αριθμούς στην τύχη".

Ο Πολ Νοθ. " Είναι εντάξει. Μακάρι να ήταν λίγο περισσότερο υπέρ του Ισραήλ".

(Γέλια)

Ξέρω το αίσθημα της απόρριψης,

γιατί όταν παράτησα-στην πραγματικότητα αποβλήθηκα από τη σχολή ψυχολογίας

και αποφάσισα να γίνω καρτουνίστας, μια φυσική μετάβαση-

από το 1974 μέχρι το 1977 υπέβαλλα 2.000 καρτούν στο Νιου Γιόρκερ,

και 2000 καρτούν απορρίφθηκαν από το Νιου Γιόρκερ.

Σε κάποιο σημείο, αυτή η απόρριψη, το 1977,

με μαγικό τρόπο έγινε αυτό:

με μαγικό τρόπο έγινε.

" Ε! Πούλησες ένα. Όχι πλάκα! Στ΄ αλήθεια πούλησες ένα καρτούν στο γαμημένο περιοδικό Νιού Γιόρκερ."

(Γέλια)

Ασφαλώς δε συνέβησαν έτσι τα πράγματα.

αλλά αυτή είναι η συναισθηματική αλήθεια.

Και ασφαλώς δεν είναι το είδος του χιούμορ του Νιού Γιόρκερ.

Ποιο είναι το χιούμορ του Νιού Γιόρκερ;

Μετά το 1977 εμφανίστηκα στο Νιού Γιόρκερ και άρχισα να πουλώ καρτούν.

Τελικά, το 1980, δέχτηκα το σεβαστό

συμβόλαιο με το Νιου Γιόρκερ,

κομμάτια του οποίου έσβησα γιατί δε σας αφορούν.

Από το 1980. " Αγαπητέ κύριε Μάνκοφ, σε επιβεβαίωση της συμφωνίας

της οποίας" --μπλα μπλα μπλα μπλα- κενό-

" για σχεδιασμό όποιας ιδέας".

Με σεβασμό στην αποτύπωση της ιδέας, πουθενά στο συμβόλαιο

δεν αναφέρεται η λέξη "καρτούν".

Η λέξη "σκιτσάρισμα της ιδέας" και αυτό αποτελεί εκ των ουκ άνευ των καρτούν του Νιού Γιόρκερ.

Τι είναι λοιπόν το σκιτσάρισμα μιας ιδέας; Σκιτσάρισμα μιας ιδέας είναι κάτι

που απαιτεί από εσένα σκέψη.

Αυτό εδώ δεν είναι καρτούν. Απαιτεί σκέψη

από τη μεριά του καρτουνίστα και σκέψη από τη δική σας μεριά

για να γίνει καρτούν.

(Γέλια)

Ορίστε μερικά, γενικά

"Δεν υπάρχει δικαιοσύνη στον κόσμο. Υπάρχει κάποια δικαιοσύνη στον κόσμο. Ο κόσμος είναι δίκαιος'.

Αυτό είναι: "Τι πιστεύουν τα λέμινγκς."

(Γέλια)

Το Νιου Γιόρκερ και εγώ όταν σχολιάζουμε,

το καρτούν εμπεριέχει μια κάποια ασάφεια για το τι σχετικά είναι.

Τι είναι το καρτούν;Είναι πράγματι σχετικό με λτα εμμινγκς;

Όχι. Εχει να κάνει με εμάς.

Ξέρετε, είναι η αντίληψή μου σχετικά με τη θρησκεία,

ότι η πραγματική σύγκρουση και όλοι οι αγώνες σχετικά με τη θρησκεία

είναι ποιος έχει τον καλύτερο φανταστικό φίλο.

(Γέλια)

Αυτό είναι το πιο γνωστό μου καρτούν.

"Όχι, την Πέμπτη δεν γίνεται. Τι θα λεγες για ποτέ; Σε βολεύει το ποτέ;"

Έχει ανατυπωθεί χιλιάδες φορές, το έχουν ξεσκίσει

Υπάρχει ακόμη και σε στρινγκ,

αλλά συμπιεσμένο σε " Τι θα λεγες για ποτέ; Σου κάνει το ποτέ;"

Αυτά εδώ είναι διαφορετικές μορφές χιούμορ

αλλά στην πραγματικότητα έχουν κοινά στοιχεία.

Σε κάθε περίπτωση, οι προσδοκίες μας αψηφώνται.

Σε κάθε περίπτωση, η διήγηση αλλάζει.

Σε κάθε περίπτωση υπάρχει ασυνέπεια και αντίθεση.

Στο "Όχι, την Πέμπτη δεν γίνεται. Τι θα λεγες για ποτέ; Σε βολεύει το ποτέ;"

αυτό που συμβαίνει είναι η σύνταξη της ευγένειας

με ένα αγενές μήνυμα.

Έτσι λειτουργεί στην πραγματικότητα το χιούμορ. Είναι γνωστική συνέργεια

όπου μπλέκονται δυο πράγματα που δεν ταιριάζουν

και προσωρινά υφίστανται στο μυαλό μας.

Είναι ταυτόχρονα ευγενικός και αγενής.

Εδώ, έχετε την ορθότητα του Νιου Γιόρκερ

και τη βαρβαρότητα της γλώσσας.

Βασικά, έτσι λειτουργεί το χιούμορ.

Είμαι λοιπόν αναλυτής χιούμορ, θα μπορούσατε να πείτε.

Οπως ειπε ο Ε.Β. Γουάιτ, η ανάλυση του χιούμορ είναι σα να διαμελίζεις ενα βάτραχο.

Κανείς δεν νοιάζεται ιδιαίτερα αν πεθάνει ο βάτραχος.

Ε, λοιπόν θα σκοτώσω μερικούς αλλά δε θα γίνει και γενοκτονία.

Όμως, πράγματι μου προκαλεί...

Ας δούμε αυτή την εικόνα. Είναι μια ενδιαφέρουσα εικόνα,

" Το Κοινό που Γελά."

Είναι ο κόσμος,

αλλά όλοι γελούν, όλοι γελούν

εκτός από έναν τύπο.

Αυτόν. Ποιος είναι; Είναι ο κριτικός.

Είναι ο κριτικός του χιούμορ,

και είμαι στ΄αλήθεια αναγκασμένος να είμαι σε αυτή τη θέση,

όταν είμαι στο Νιου Γιόρκερ κινδυνεύω

να γίνω αυτός ο τύπος.

Εδώ έχουμε ένα μικρό βίντεο που έκανε ο Ματ Ντίφι,

κατα κάποιον τρόπο πως το φαντάζονται αν πράγματι φτασουμε στην υπερβολή.

(Βίντεο)Μπομπ Μάνκοφ: Μμμμμμ, όχι.

Μμμμ.

Χμμμ. Παρά είναι αστείο.

Φυσιολογικά ναι αλλά, θέλω να κατουρήσω

Θα το απολαύσω μόνος. Ίσως.

Όχι. Μπα. Όχι.

Υπερβολικά σχεδιασμένο. Πολύ λίγο σχεδιασμένο.

Σχεδιασμένο όσο πρέπει ωστόσο όχι αρκετά αστείο.

Όχι. Όχι.

Για όνομα του Θεού όχι, χίλιες φορές όχι.

(Μουσική)

Όχι. Όχι. Όχι. Όχι. (Τέσσερις ώρες αργότερα)

Ει, ωραίο αυτό, ναι, τι έχεις εκεί;

Κλητήρας: Ζαμπόν και τυρί με σίκαλη; Μπ.Μ: Όχι,

-Κλητήρας: Εντάξει. Παστράμι σε ξυνή ζύμη; Μπ.Μ.: Όχι,

Κλητήρας: Καπνιστή γαλοπούλα με μπέικον; Μπ.Μ Όχι.

Κλητήρας: Φαλάφελ;

Μπ.Μ.: Για να το δω. Ε, όχι.

Κλητήρας: Τυρί ψημένο; Μπ.Μ.Όχι

Κλητήρας: Μπέικον με μαρούλι και ντομάτα;

Κλητήρας: Μπλακ Φόρεστ,ζαμπόν και μοτσαρέλα με μουστάρδα μήλου; Μπ.Μ.: Όχι.

Κλητήρας: Σαλάτα με πράσινα φασολάκια; Μπ.Μ.: Όχι.

(Μουσική)

Όχι. Όχι

Σίγουρα όχι. (Αρκετές ώρες μετά το γεύμα)

(Σειρήνα]

Όχι. Στρίβε

(Γέλια)

Αυτό είναι μια υπερβολή του τι κάνω.

Απορρίπτουμε πολλά, πάρα πολλά καρτούν,

τόσο πολλά που υπάρχουν βιβλία με τίτλο " Η Συλλογή Απορρίψεων".

η "Συλλογή Απορρίψεων" δεν είναι ακριβώς το είδος του χιούμορ του Νιου Γιόρκερ.

Και μπορεί να προσέξετε τον εγγαστρίμυθο αλητάκο εδώ στην άκρη του δρόμου

που μπεκρουλιάζει και η κούκλα του ξερνάει.

Βλέπετε, αυτό δεν πρόκειται να ενταχθεί στο χιούμορ Νιού Γιόρκερ.

Τα συνέθεσε ο Ματ Ντιφι, ένας από τους καρτουνίστες μας.

Θα σας δώσω μερικά παραδείγματα από το χιούμορ της συλλογή απορρίψεων

" Σκέφτομαι να αποκτήσω παιδί. "

(Γέλια)

Εδώ υπάρχει ένα ενδιαφέρον. Το ένοχο γέλιο,

το γέλιο ενάντια στην καλύτερη σας κρίση.

(Γέλια)

"Κωλοκέφαλος. Παρακαλώ βοηθείστε".

(Γέλια)

Στο πλαίσιο λοιπόν αυτού του βιβλίου,

που λέει: "Καρτούν που δεν είδατε ποτέ και δε θα δείτε

στο Νιου Γιόρκερ" αυτό το χιούμορ είναι τέλειο.

Θα εξηγήσω γιατί.

Υπάρχει μια αντίληψη ότι το χιούμορ είναι

μια καλοπροαίρετη παραβίαση.

Με άλλα λόγια, για να είναι κάτι αστείο, πρέπει να σκεφτούμε

ότι είναι σωστό και λάθος ταυτόχρονα.

Αν σκεφτούμε ότι είναι εντελώς λάθος, λέμε: « Δεν είναι αστείο.»

Αν όμως είναι εντελώς σωστό, «Και πού είναι το αστείο;» εντάξει;

Έτσι λοιπόν αυτό το καλοήθες όπως στο "Όχι, την Πέμπτη δεν γίνεται. Τι θα λεγες για ποτέ; Σε βολεύει το ποτέ;"

Είναι αγενές. Ο κόσμος δε θάπρεπε να είναι έτσι.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, νιώθουμε ότι είναι εντάξει.

Στο πλαίσιο " Κωλοκέφαλος. Παρακαλώ βοηθήστε"

είναι μια καλοπροαίρετη παραβίαση.

Στο πλαίσιο του περιοδικού Νιου Γιόρκερ...

"Στρατός των Τ κυττάρων: Μπορεί η αντίδραση του ανοσοποιητικού του σώμταος

να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του καρκίνου;" Ω, Θεέ μου!

Διαβάζετε για αυτό το έξυπνο πράγμα,

αυτό τον έξυπνο διαμελισμό του ανοσοποιητικού.

Του ρίχνεις μια ματιά και λέει,

"Κωλοκέφαλος. Παρακαλώ βοηθήστε.

Η παραβίαση εκεί είναι κακόβουλη. Δε λειτουργεί.

Τίποτα δεν είναι αστείο από μόνο του.

Τα πάντα είναι μέσα στο πλαίσιο των προσδοκιών μας.

Ένας τρόπος για να το δεις είναι ο εξής.

Είναι ένα είδος θεωρίας μετα-κινήτρων σχετικά με τη θεώρηση μας,

μια θεωρία σχετική με κίνητρα και τη διάθεση στην οποία είμαστε

και πως η διάθεση μας επηρεάζει τα πράγματα που μας αρέσουν

ή δεν μας αρέσουν.

Όταν είμαστε σε παιγνιώδη διάθεση, θέλουμε συγκίνηση.

Θέλουμε μεγάλη έξαψη. Τότε νιώθουμε συγκίνηση.

Αν είμαστε σε διάθεση σκοπιμότητας, αγχωνόμαστε.

"Η Συλλογή Απορρίψεων" είναι απολύτως σε αυτό το πεδίο.

Χρειάζεστε ερεθίσματα. Θέλετε να συγκινιθείτε.

Θέλετε να σας υπερβούν.

Μοιάζει σαν κι αυτό, σαν λούνα παρκ.

Φωνή: Φύγαμε!. (Κραυγές)

Γελά. Κινδυνεύει και ταυτόχρονα είναι ασφαλής.

Απίστευτα ξεσηκωμένος. Δεν είναι πλάκα. Δε χρειάζεται αστείο.

Αν ξεσηκώνεις τον κόσμο αρκετά και τον ερεθίζεις αρκετά,

θα γελάσουν με το παραμικρό.

Αυτό είναι ένα άλλο καρτούν από τη " Συλλογή των Αππορίψεων".

" Υπερβολικά αναπαυτικά;"

Αυτό είναι ένα καρτούν για την τρομοκρατία.

Το Νιου Γιόρκερ καταλαμβάνει διαφορετικό χώρο.

Είναι χώρος που είναι παιγνιώδης με τον τρόπο του και με σκοπιμότητα συνάμα,

και σε αυτό τον χώρο τα καρτούν είναι διαφορετικά.

Θα σας δείξω τώρα καρτούν που έκανε το Νιου Γιόρκερ

ακριβώς μετά την 11η Σεπτεμβρίου, πολύ λεπτό θέμα για χιούμορ.

Πώς θα το αντμετώπιζε το Νιου Γιόρκερ;

Δε θα ήταν ένας τύπος με μια βόμβα να λέει "Υπερβολικά αναπαυτκά;"

Ή ήταν ένα άλλο καρτούν που δεν έδειξα διότι

πίστευα ότι μπορεί κάποιοι να προσβληθούν.

Το μεγάλο Σαμ Γκρος καρτούν. Αυτό συνέβη

μετά τη διαμάχη για τον Μωάμεθ. Δείχνει τον ο Μωάμεθ στον παράδεισο,

ο βομβιστής αυτοκτονίας είναι κομματάκια,

και λεει στον βομβιστή

" Θα έχεις τις παρθένες όταν βρεις το πέος σου."

(Γέλια)

Καλύτερα να μην το σχεδιάσουμε.

Την πρώτη εβδομάδα δεν κάναμε καρτούν.

Ήταν μαύρη τρύπα για χιούμορ και διακαίως.

Δεν είναι πάντα κατάλληλο.

Την επόμενη όμως εβδομάδα, αυτό ήταν το πρώτο καρτούν.

" Νόμισα πως δε θα γελούσα ξανά. Μετά είδα το σακάκι σου."

Βασικά σήμαινε, αν ήμαστε ζωντανοί, θα γελούσαμε,

θα αναπνέαμε, θα υπήρχαμε.

Ορίστε και ένα άλλο.

" Φαντάζομαι πως αν δεν πιω εκείνο το τρίτο μαρτίνι, θα κερδίσουν οι τρομοκράτες."

Αυτά τα καρτούν δεν είναι για αυτούς. Είναι για εμάς.

Το χιούμορ έχει αντανάκλση σε εμάς.

Το ευκολότερο πράγμα να κάνει κανείς με το χιούμορ, και είναι απολύτως θεμιτό,

είναι ένας φίλος που κάνει πλάκα με έναν εχθρό.

Ονομάζεται ανατρεπτικό χιούμορ.

Αποτελεί το 95 τοις εκατό του χιούμορ. Δεν είναι το δικό μας χιούμορ.

Ορίστε ένα άλλο καρτούν.

" Δε θα με πείραζε να ζω σε μια φονταμενταλιστική ισλαμική χώρα."

(Γέλια)

Το χιούμορ ασφαλώς και χρειάζεται ένα στόχο.

Με έναν ενδιαφέροντα τρόπο, στο Νιου Γιόρκερ, ο στόχος είμαστε εμείς.

Ο στόχος είναι η αναγνωσιμότητα και ο κόσμος.

Το χιούμορ αυτο-αντανακλάται

και μας κάνει να σκεφτούμε τις θεωρήσεις μας.

Κοιτάξτε αυτό το καρτούν του Ροζ Καστ, ο τύπος διαβάζει μια νεκρολογία.

" Δυο χρόνια νεότερός σου, δώδεκα χρόνια μεγαλύτερος σου,

τρία χρόνια μικρότερος σου,

ακριβώς η ηλικία σου".

Πρόκειται για ένα βαθυστόχαστο καρτούν.

Ο Νιου Γιόρκερ λοιπόν προσπαθεί, με κάποιον τρόπο,

να κάνει καρτούν που να λένε κάτι πέρα από το αστείο

και κάτι για εμάς. Ορίστε ακόμη ένα.

" Άρχισα τη χορτοφαγία για λόγους υγείας.

Μετά έγινε επιλογή ηθικής και τώρα απλώς για να ενοχλώ τον κόσμο".

(Γέλια)

"Συγνώμη. Νομίζω πως κάτι δεν πάει καλά με αυτό,

με ένα λεπτό τρόπο που κανείς άλλος εκτός από εμένα δε θα μπορούσε να επισημάνει."

Επικεντρώνεται λοιπόν στις εμμονές μας, στο ναρκισσισμό μας,

τις αποτυχίες και τα τρωτά μας, και όχι κάποιου άλλου.

Το Νιου Γιόρκερ απαιτεί

κάποια γνωστική εργασία από μέρους σας,

και αυτό που απαιτεί είναι αυτό που ο Αρθουρ Κέσλερ,

που έγραψε "Η Πράξη της Δημιουργίας" σχετικά με τη σχέση

ανάμεσα στο χιούμορ, την τέχνη και την επιστήμη,

είναι αυτό που αποκαλείται αμφισυσχέτιση.

Πρέπει να φέρει κανείς ιδέες από διαφορετικές αναφορές,

και να το κάνεις γρήγορα για να καταλάβεις το καρτούν.

Αν τα διαφορετικά σημεία αναφοράς δεν πάνε μαζί

σε 0.5 δευτερόλεπτα περίπου, δεν είναι αστείο,

αλλά νομίζω ότι θα είναι για εσάς εδώ.

Διαφορετικά σημεία αναφοράς.

" Κοιμήθηκες μαζί της, έτσι δεν είναι;"

(Γέλια)

" Λάσι! Ζήτα βοήθεια!"

(Γέλια)

Ονομάζεται " Σουγιάς του Γαλλικού Στρατού."

(Γέλια)

Αυτό εδώ είναι ο Αϊνστάιν στο κρεβάτι. "Για σένα ήταν γρήγορο".

(Γέλια)

Μερικά καρτούν είναι αινιγματικά.

Όπως αυτό το καρτούν θα προβλημάτιζε πολύ κόσμο.

Πόσος κόσμος ξέρει τι σημαίνει αυτό το καρτούν;

Ο σκύλος δείχνει ότι θέλει να βγει έξω.

Αυτό είναι το σήμα για τον παίκτη να βγάλει τον σκύλο βόλτα.

Γι αυτό έχουμε ένα χαρακτηριστικό θέμα καρτούν καθε χρόνο

που λέγεται "Δεν το καταλαβαίνω". Είναι το τεστ νοημοσύνης του καρτούν του Νιου Γιόρκερ.

(Γέλια)

Το άλλο με το οποίο παίζει το Νιου Γιόρκερ είναι

η ασυμβατότητα και σας έχω δείξει τα σχετικά,

είναι κατά κάποιο τρόπο η βάση του χιούμορ.

Κάτι που είναι εντελώς φυσιολογικό ή λογικό δε πρόκειται να είναι αστείο,

ο τρόπος όμως που λειτουργεί η ασυμβατότητα είναι το παρατηρητικό χιούμορ,

είναι το χιούμορ μέσα στη σφαίρα της πραγματικότητας.

" Το αφεντικό μου πάντα μου λέει τι να κάνω". Εντάξει;

Αυτό θα μπορούσε να συμβεί. Είναι χιούμορ στη σφαίρα της πραγματικότητας.

Εδώ, ο καουμπόι σε μια αγελάδα:

" Πολύ εντυπωσιακό. Θα ήθελα να βρω 5000 κι άλλες σαν εσένα."

Το καταλαβαίνουμε. Είναι τρελό. Βάζουμε όμως τα δυο μαζί.

Εδώ έχουμε την κλίμακα των καρτούν χωρίς νόημα:

" Που να πάρει, Χοπνκινς, δεν έλαβες τη χθεσινή υπενθύμιση;"

Αυτό τώρα είναι λίγο αινιγματικό, εντάξει; Δεν δένουν.

Σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι που απολαμβάνουν τα χωρίς νόημα,

που απολαμβάνουν περισσότερο την αφηρημένη τέχνη,

τείνουν να είναι φιλελεύθεροι, λιγότερο συντηρητικοί, τέτοια πράγματα.

Για εμάς και για μένα, το να βοηθώ στο σχεδιασμό του χιούμορ,

δεν έχει νόημα να συγκρίνω το ένα με το άλλο.

Είναι κάπως σαν μια ποικιλία που κάνει τα πάντα ενδιαφέροντα.

Θα ήθελα να ολοκληρώσω με τη λεζάντα ενός καρτούν,

και νομίζω ότι αυτό ανακεφαλαιώνει το όλο πράγμα

σχετικά με τα καρτούν του Νιου Γιόρκερ.

" Σε κάνει κάπως να σταματάς και να σκεφτείς".

(Γέλια)

Τώρα όταν θα βλέπετε καρτούν του Νιου Γιόρκερ,

θα ήθελα να σταθείτε λίγο και να τα σκεφτείτε λίγο περισσότερο.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Ευχαριστώ. ( Χειροκρότημα)