พวกเราล้วนซ่อนบางอย่างอยู่ จงกล้าที่จะก้าวออกมากันเถอะ
-
0:01 - 0:02สิ่งที่ผมกำลังจะคุยกับพวกคุณคืนนี้
-
0:02 - 0:04เกี่ยวข้องกับการก้าวออกมา
จากการหลบซ่อนอยู่ในตู้ -
0:04 - 0:05และไม่ใช่ในรูปแบบปกติทั่วไป
-
0:05 - 0:08ไม่ใช่แค่การเปิดตัวว่าเป็นเกย์
-
0:08 - 0:10ผมคิดว่า พวกเราทุกคนล้วนมีเรื่องที่แอบซ่อนไว้
-
0:10 - 0:12ความลับของคุณอาจจะเป็นการบอกใครบางคน
-
0:12 - 0:14ว่า คุณรักเธอตั้งแต่แรกพบ
-
0:14 - 0:16หรือบอกใครบางคน ว่าคุณกำลังตั้งครรภ์
-
0:16 - 0:18หรือบอกใครบางคน ว่าคุณเป็นมะเร็ง
-
0:18 - 0:20หรือเรื่องใดๆ ก็ตาม ที่พูดคุยกันได้ยาก
-
0:20 - 0:23ตลอดชีวิตของเรา
-
0:23 - 0:26การเปิดเผยความลับเป็นเรื่องยาก
-
0:26 - 0:29และถึงแม้หัวข้อของเราอาจแตกต่างกันออกไป
-
0:29 - 0:31ประสบการณ์ของการเข้าไปหลบอยู่ในตู้
-
0:31 - 0:34และการออกมาจากตู้เป็นเรื่องสากลทั่วโลก
-
0:34 - 0:40มันน่ากลัว และเราเกลียดมัน
แต่เราต้องจัดการกับมัน -
0:40 - 0:41หลายปีที่ผ่านมา
-
0:41 - 0:45ผมทำงานที่ เซาธ์ไซด์วอลนัทคาเฟ่
-
0:45 - 0:47ร้านอาหารท้องถิ่นในตัวเมือง
-
0:47 - 0:50และในช่วงเวลานั้น หลายๆ ครั้ง
ผมต้องทนพบกับ -
0:50 - 0:54การนินทาว่าเป็นพวกเลสเบี้ยนหัวรุนแรง
-
0:54 - 0:55ไม่โกนขนรักแร้บ้างล่ะ
-
0:55 - 0:59ยึดถือเนื้อเพลงของ เอนิ ดิฟรังโก (Ani DiFranco)
เป็นสรณะบ้างล่ะ -
0:59 - 1:01ใส่แต่กางเกงหลวมๆ บ้างล่ะ
-
1:01 - 1:04ผมโกนศีรษะอย่างไร บ้างล่ะ
-
1:04 - 1:05มักจะมีคำถามพวกนี้เกิดขึ้นกับผมเสมอ
-
1:05 - 1:07และมักจะมาจากเด็กน้อย
-
1:07 - 1:13"อืม คุณเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิง คะ/ครับ"
-
1:13 - 1:15แล้วก็เกิดความเงียบอันน่าอึดอัดขึ้นบนโต๊ะอาหาร
-
1:15 - 1:18ผม ขบกรามแน่นขึ้นนิดๆ
-
1:18 - 1:21กำหม้อกาแฟที่ถืออยู่แน่นขึ้นหน่อยๆ
-
1:21 - 1:24คนที่เป็นพ่อ แกล้งก้มหน้าก้มตา
อ่านหนังสือพิมพ์ของเขาอย่างเงอะงะ -
1:24 - 1:26และ คนที่เป็นแม่ จ้องไปที่ลูกของเธออย่างเขม็ง
-
1:26 - 1:28แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
-
1:28 - 1:30แต่ผมรู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยู่ภายในใจ
-
1:30 - 1:32และมันถึงจุดจุดหนึ่ง ทุกครั้งที่ผมเดินไปที่โต๊ะ
-
1:32 - 1:36ที่มีเด็กอายุราว 3-10 ปีนั่งอยู่ ผมพร้อมที่จะต่อสู้ทันที
-
1:36 - 1:37(เสียงหัวเราะ)
-
1:37 - 1:39และนั่นคือความรู้สึกที่แย่มาก
-
1:39 - 1:43ดังนั้น ผมสัญญากับตัวเอง ครั้งต่อไป
ผมควรจะพูดอะไรออกมาบ้าง -
1:43 - 1:45มันเป็นการพูดคุยที่ยาก แต่ผมจะพูดมันออกมา
-
1:45 - 1:48และแล้วภายในหนึ่งสัปดาห์ เรื่องนี้มันก็เกิดขึ้นอีก
-
1:48 - 1:51"คุณเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิงคะ"
-
1:51 - 1:54ความเงียบที่คุ้นเคยปกคลุมทั่วโต๊ะ แต่ครั้งนี้ผมพร้อมแล้ว
-
1:54 - 1:58ผมกำลังจะเผชิญกับคำถามทั้งหลายเกี่ยวกับผู้หญิง
-
1:58 - 2:00ที่โต๊ะนี้ (เสียงหัวเราะ)
-
2:00 - 2:03ผมได้กำลังใจจากคำพูดของ เบ็ตตี้ ฟรีเดน (Betty Friedan)
-
2:03 - 2:05คำพูดของ กลอเรีย สไตน์เนม (Gloria Steinem)
-
2:05 - 2:08ได้จากหนังสือ "วาไจนา โมโนล๊อค" มาอีกนิดหน่อย
ผมพร้อมแล้ว -
2:08 - 2:11ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วก้มลงมอง
-
2:11 - 2:16เด็กหญิงอายุ 4 ขวบในชุดสีชมพู
กำลังจ้องกลับมาที่ผมตาไม่กระพริบ -
2:16 - 2:18นี่ไม่ใช่การต่อสู้ท้าทายกันระหว่างผู้หญิง
-
2:18 - 2:20เป็นเพียงเด็กน้อยที่มากับคำถาม
-
2:20 - 2:23"คุณเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิงคะ"
-
2:23 - 2:24ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ
-
2:24 - 2:26ย่อตัวลงข้างเธอ และพูดว่า
-
2:26 - 2:28"นี่หนูน้อย ฉันรู้ว่า มันดูน่าสับสน
-
2:28 - 2:30ผมฉันสั้นเหมือนผู้ชาย
-
2:30 - 2:32และฉันก็ใส่เสื้อผ้าผู้ชาย แต่ฉันเป็นผู้หญิง
-
2:32 - 2:34เธอรู้ใช่ไหม บางครั้งเธอก็อยากใส่ชุดกระโปรงสีชมพู
-
2:34 - 2:36แต่บางครั้งเธอก็อยากใส่ชุดนอนหลวมๆ สบายๆ
-
2:36 - 2:40ฉันเป็นผู้หญิงจำพวกชอบใส่ชุดหลวมๆ สบายๆ ล่ะ
-
2:40 - 2:42เด็กน้อยมองฉันด้วยสายตาว่างเปล่า
-
2:42 - 2:44โดยไม่ปล่อยให้มีช่องว่าง เธอพูดสวนกลับมาว่า
-
2:44 - 2:46"ชุดนอนที่หนูชอบคือสีม่วง ลายปลาต่างหากค่ะ
-
2:46 - 2:48หนูขอแพนเค้กได้ไหมคะ ขอบคุณค่ะ"
-
2:48 - 2:50(เสียงหัวเราะ)
-
2:50 - 2:54และมันก็แค่นั้น ก็เพียง " อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ คุณเป็นผู้หญิง
-
2:54 - 2:56รับแพนเค้กไหมคะ"
-
2:56 - 2:58มันเป็นพูดคุยเรื่องยากๆ ที่ง่ายที่สุด
-
2:58 - 3:01ที่ผมเคยมี
-
3:01 - 3:04ทำไม เพราะเด็กหญิงแพนเค้กและผม
-
3:04 - 3:07เราต่างมีความจริงใจต่อกัน
-
3:07 - 3:09เช่นเดียวกับพวกเราหลายคน
-
3:09 - 3:11ผมได้แอบซ่อนตัวอยู่ในหลายๆ ตู้ตลอดชีวิตของผม
-
3:11 - 3:14บ่อยครั้ง ตู้ของผม
จริงๆ แล้วมันมีผนังสีรุ้งสวยงาม -
3:14 - 3:16แต่ตอนที่ผมซ่อนอยู่ในนั้น
ผมมองไม่เห็นมัน เพราะในนั้นมันมืดมิด -
3:16 - 3:18คุณไม่สามารถบอกได้ว่าผนังมันเป็นสีอะไร
-
3:18 - 3:21คุณรู้แค่ว่า คุณรู้สึกอย่างไรที่อาศัยอยู่ในนั้น
-
3:21 - 3:25ดังนั้นจริง ๆ แล้ว ตู้ของผมไม่แตกต่างจากของคุณ
-
3:25 - 3:28หรือของคุณ หรือของคุณเลย
-
3:28 - 3:30ผมมีเป็น 100 เหตุผล ที่จะบอกว่า
-
3:30 - 3:32ทำไม การออกมาจากตู้ของผม
มันยากกว่าการออกมาจากตู้ของคุณ -
3:32 - 3:34แต่ประเด็นคือ ความยากมันไม่ใช่เรื่อง
ที่จะเอามาเปรียบเทียบกัน -
3:34 - 3:36ยาก ก็คือยาก
-
3:36 - 3:40ใครบอกได้ว่า การอธิบายให้คนคนหนึ่งฟังว่า
เขากลายเป็นบุคคลล้มละลาย -
3:40 - 3:42ยากกว่า การบอกอีกคนว่าคุณกำลังโกงเขา
-
3:42 - 3:45ใครบอกได้ว่า การบอกความลับของเขา
-
3:45 - 3:48ยากกว่า การบอกลูกวัยห้าขวบของคุณ
ว่าคุณกำลังจะหย่า -
3:48 - 3:51มันไม่ได้ ยากกว่า มันมีแค่ ยาก
-
3:51 - 3:55เราจำเป็นต้องหยุดการจัดอันดับความยาก
ของเรากับของคนอื่น -
3:55 - 3:57เพื่อทำให้เรารู้สึกดีขึ้น หรือเลวร้ายกว่าเดิม
กับการซ่อนตัวอยู่ในตู้ของเรา -
3:57 - 4:01เราแค่ต้องยอมรับความจริง
ว่าเรื่องของพวกเราต่างยากทั้งนั้น -
4:01 - 4:05บางครั้ง ในชีวิตของเรา
เราอาศัยอยู่ในตู้หลายๆ ใบ -
4:05 - 4:07และมันอาจจะรู้สึกปลอดภัย
-
4:07 - 4:09หรืออย่างน้อย ก็ปลอดภัยกว่าสิ่งที่อยู่อีกด้านของประตู
-
4:09 - 4:11แต่ผมกำลังจะบอกคุณว่า
-
4:11 - 4:13ไม่ว่าผนังของคุณมันจะเป็นอะไร
-
4:13 - 4:18ตู้เหล่านั้น ไม่ใช่ที่ที่คุณควรอาศัยอยู่
-
4:18 - 4:20ขอบคุณ (เสียงปรบมือ)
-
4:20 - 4:24ผมจินตนาการถึงตัวเองเมื่อ 20 ปีก่อน
-
4:24 - 4:29ผมผูกผมทรงหางม้า ใส่เกาะอก
-
4:29 - 4:31และรองเท้าส้นสูง
-
4:31 - 4:33ผมไม่ได้เป็นพวกเลสเบี้ยนหัวรุนแรง
-
4:33 - 4:37ที่พร้อมสู้กับเด็ก 4 ขวบทุกคน ที่เดินเข้าไปในคาเฟ่
-
4:37 - 4:41ผมถูกแช่แข็งด้วยความหวาดกลัว
-
4:41 - 4:43ซุกตัวอยู่ในมุมตู้มืดๆ ของผม
-
4:43 - 4:45กำระเบิดความลับเรื่องเป็นเกย์เอาไว้
-
4:45 - 4:49และการขยับตัวแม้แต่น้อยนิด
-
4:49 - 4:51เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่ผมเคยทำมา
-
4:51 - 4:53ครอบครัว เพื่อน คนแปลกหน้า
-
4:53 - 4:55ผมได้ใช้ชีวิต
-
4:55 - 4:56พยายามที่จะไม่ทำให้คนเหล่านี้ผิดหวัง
-
4:56 - 5:00แต่ตอนนี้ ผมทำในสิ่งตรงข้ามกัน
-
5:00 - 5:02โดยเจตนา
-
5:02 - 5:04ผมเผาตำรา วิชาการต่างๆ
-
5:04 - 5:06ที่เราเคยทำตามกันมานมนาน
-
5:06 - 5:10ถ้าคุณไม่โยนระเบิดความลับนั้นออกไปซะ
มันก็จะฆ่าคุณเอง -
5:10 - 5:11หนึ่งในการโยนระเบิดของผม ที่น่าจดจำที่สุด
-
5:11 - 5:14เกิดขึ้นที่งานแต่งงานของน้องสาวของผม
-
5:14 - 5:16(เสียงหัวเราะ)
-
5:16 - 5:18มันเป็นครั้งแรกที่ ผู้ร่วมงานจำนวนมาก
-
5:18 - 5:21รู้ว่า ผมเป็นเกย์ ดังนั้นในการทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าสาวของผม
-
5:21 - 5:24ผมในชุดเดรสสีดำและส้นสูง
-
5:24 - 5:25เดินไปรอบๆ โต๊ะ
-
5:25 - 5:28และในที่สุด ก็ไปหยุดที่โต๊ะของเพื่อนของพ่อแม่
-
5:28 - 5:31กลุ่มคนที่รู้จักผมมานานหลายปี
-
5:31 - 5:34และหลังจากพูดคุยกันเล็กน้อย ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนออกมา
-
5:34 - 5:36"ฉันรักนาธานเลน (Nathan Lane)"
-
5:36 - 5:39แล้วการโต้เถียงเรื่องราว
เกี่ยวกับเกย์ก็เริ่มต้นขึ้น -
5:39 - 5:41"แอช เธอเคยไปแคสโทรรึเปล่า"
-
5:41 - 5:44"เคยสิ จริงๆ เรามีเพื่อนหลายคนอยู่ที่ซานฟรานซิสโกล่ะ"
-
5:44 - 5:46"ดีจัง เราไม่เคยไปที่นั่นเลย
แต่เราเคยได้ยินว่ามันเลิศมาก" -
5:46 - 5:48"แอช เธอรู้จักอันโตนิโอช่างตัดผมของฉันมั๊ย
-
5:48 - 5:51เขาดีมากๆ เลยนะ
และเขาไม่เคยพูดเกี่ยวกับแฟนสาวเลย" -
5:51 - 5:53"แอช โทรทัศน์รายการโปรดของเธอคืออะไร
-
5:53 - 5:55รายการโปรดของเราเหรอ วิล แอนด์ เกรส (Will & Grace)
-
5:55 - 5:57ทายซิ ว่าเราชอบคนไหน
-
5:57 - 5:59แจ็คไง แจ็คคือ คนที่เราชอบที่สุด"
-
5:59 - 6:01ทันใดนั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งเงียบอยู่
-
6:01 - 6:04แต่อยากแสดงออกว่าเธอสนับสนุนผม
-
6:04 - 6:06เพื่อให้ผมรู้ว่า เธออยู่ข้างผม
-
6:06 - 6:08เธอก็โพล่งออกมา
-
6:08 - 6:11"อืม บางครั้งสามีฉัน เขาใส่เสื้อสีชมพู"
-
6:11 - 6:14(เสียงหัวเราะ)
-
6:14 - 6:16และผมมีทางเลือกในขณะนั้น
-
6:16 - 6:18อย่างที่มือระเบิดทั้งหลายมี
-
6:18 - 6:21ผมสามารถกลับไปหาแฟนสาวและโต๊ะคนรักเกย์
-
6:21 - 6:23แล้วเยาะเย้ยพวกเขา
-
6:23 - 6:26ประจานความไร้ศีลธรรม
และความไร้ความสามารถของพวกเขา -
6:26 - 6:28แล้วพาตัวเองก้าวไปสู่ส่วนที่ถูกต้อง
ที่ผมกำหนดกฏเกณฑ์ขึ้นมาเอง -
6:28 - 6:31หรือผมสามารถเอาใจใส่พวกเขา
-
6:31 - 6:35และตระหนักได้ว่า
มันอาจจะเป็นหนึ่งในสิ่งที่ยากที่สุดที่พวกเขาเคยทำ -
6:35 - 6:38การเริ่มต้น เปิดอกพูดคุย
-
6:38 - 6:41คือการที่พวกเขาได้ออกมาจากตู้เหล่านั้นแล้ว
-
6:41 - 6:44แน่นอน มันง่ายที่จะบอกว่า พวกเขาทำพลาดตรงไหน
-
6:44 - 6:46แต่มันยาก ที่จะเข้าใจและรู้สึกแบบเดียวกันกับพวกเขา
-
6:46 - 6:49และยอมรับความจริงที่ว่าพวกเขากำลังพยายาม
-
6:49 - 6:54แล้วคุณจะขอให้คนอื่นทำอะไรได้อีก
นอกจาก พยายาม -
6:54 - 6:56ถ้าคุณกำลังจะจริงใจกับใคร
-
6:56 - 6:59คุณต้องเตรียมพร้อมสำหรับความจริงที่ได้รับกลับมาด้วย
-
6:59 - 7:03ดังนั้นแล้ว การพูดคุยเรื่องยากๆ พวกนี้
ยังไม่ใช่จุดแข็งของผมเลย -
7:03 - 7:05ถ้าไม่เชื่อ ถามคนที่ผมเคยเดทด้วยมาก็ได้
-
7:05 - 7:08แต่ผมกำลังเก่งขึ้น
ผมทำตามสิ่งที่ผมเรียกมันว่า -
7:08 - 7:09หลักการสามข้อของเด็กหญิงแพนเค้ก
-
7:09 - 7:13เอาล่ะ กรุณาดูสิ่งนี้ผ่านมุมมองของเกย์
-
7:13 - 7:16แต่จงรับรู้ วิธีการออกมาจากตู้อันไหนๆ
-
7:16 - 7:18ก็เหมือนกัน
-
7:18 - 7:21หนึ่ง: เป็นตัวของตัวเอง
-
7:21 - 7:23ถอดเกราะออก เป็นตัวคุณเอง
-
7:23 - 7:24เด็กในร้านกาแฟคนนั้น ไร้เกราะกำบัง
-
7:24 - 7:27แต่ผมกลับพร้อมสำหรับการต่อสู้
-
7:27 - 7:29ถ้าคุณต้องการให้คนอื่นจริงใจกับคุณ
-
7:29 - 7:32เขาต้องรับรู้ได้ว่า คุณเองก็จริงใจด้วยเช่นกัน
-
7:32 - 7:35ข้อสอง ตรงไปตรงมา เอาสิ่งที่ปิดบังคุณอยู่ออกซะ
-
7:35 - 7:38ถ้าคุณรู้ว่า คุณเป็นเกย์ ก็พูดออกไปตรงๆ
-
7:38 - 7:40ถ้าคุณบอกพ่อแม่ คุณอาจเป็นเกย์
-
7:40 - 7:42ท่านก็จะมีความหวังว่า คุณจะเปลี่ยนกลับมาเป็นผู้ชายแท้
-
7:42 - 7:45อย่าไปให้ความหวังลมๆ แล้งๆ แบบนั้น
-
7:45 - 7:46(เสียงหัวเราะ)
-
7:46 - 7:51และข้อสาม สำคัญที่สุด
-
7:51 - 7:53(เสียงหัวเราะ)
-
7:53 - 7:57อย่ารู้สึกผิด
-
7:57 - 7:59คุณกำลังพูดเรื่องจริงของคุณ
-
7:59 - 8:03ไม่ต้องขอโทษสำหรับเรื่องนั้น
-
8:03 - 8:06บางคนอาจจะรู้สึกเดือดร้อนกับมัน
-
8:06 - 8:08จงรู้สึกผิดในสิ่งคุณได้กระทำ
-
8:08 - 8:12แต่อย่ารู้สึกผิด ในสิ่งที่คุณเป็น
-
8:12 - 8:15และใช่ บางคนอาจจะผิดหวัง
-
8:15 - 8:17แต่นั่นเป็นเรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของคุณ
-
8:17 - 8:20มันเป็นความคาดหวังของพวกเขาในสิ่งที่คุณเป็น
ไม่ใช่ความคาดหวังของคุณ -
8:20 - 8:24นั่นคือเรื่องของพวกเขา ไม่ใช่ของคุณ
-
8:24 - 8:26เรื่องเดียวที่สำคัญ
-
8:26 - 8:29คือเรื่องที่คุณอยากจะเป็นอะไร มีชีวิตอย่างไร
-
8:29 - 8:30ดังนั้น ครั้งต่อไปที่คุณพบว่าตัวเอง
-
8:30 - 8:33หลบอยู่ในตู้มืดๆ มือกำระเบิดความลับเอาไว้
-
8:33 - 8:36รู้ไว้นะ ว่าเราทั้งหมดก็เคยผ่านตรงนั้นมา
-
8:36 - 8:39คุณอาจรู้สึกโดดเดี่ยว แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่แบบนั้น
-
8:39 - 8:43และเรารู้ว่า มันยาก แต่เราต้องการให้คุณก้าวออกมา
-
8:43 - 8:46ไม่ว่ากำแพงของคุณจะทำจากอะไร
-
8:46 - 8:48เพราะผมรับประกันได้ว่า
-
8:48 - 8:50มีคนอื่นๆ กำลังมองลองผ่านรูกุญแจของพวกเขา
-
8:50 - 8:54เพื่อรอดูผู้กล้าคนถัดไป ที่จะเปิดประตูออกมา
คุณจงเป็นคนคนนั้น -
8:54 - 8:57และแสดงให้โลกรู้ ว่าเรายิ่งใหญ่เกินกว่าที่จะหลบซ่อน
-
8:57 - 9:00และไม่มีบุคคลใด สมควรต้องอยู่อย่างปิดบัง
-
9:00 - 9:02เพื่อที่จะได้ดำรงชีวิตอยู่อย่างแท้จริง
-
9:02 - 9:05ขอบคุณทุกท่านครับ ขอให้มีค่ำคืนแห่งความสุข (เสียงปรบมือ)
- Title:
- พวกเราล้วนซ่อนบางอย่างอยู่ จงกล้าที่จะก้าวออกมากันเถอะ
- Speaker:
- แอช เบคแฮม (Ash Beckham)
- Description:
-
more » « less
ในการบรรยายที่น่าจับใจนี้ แอช เบคแฮม เสนอวิธีการที่จะเห็นอกเห็นใจและเปิดใจ มันเริ่มจากการเข้าใจก่อนว่า ทุกๆ คน เมื่อถึงจุดหนึ่งของชีวิต จะประสบกับความทุกข์ที่ต้องเก็บซ่อนความลับเอาไว้ สิ่งเดียวที่จะหลุดพ้นออกไปได้ คือการเปิดประตูและก้าวออกไปจากจุดๆ นั้น
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 09:22
|
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for We're all hiding something. Let's find the courage to open up | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut commented on Thai subtitles for We're all hiding something. Let's find the courage to open up | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for We're all hiding something. Let's find the courage to open up | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for We're all hiding something. Let's find the courage to open up | |
|
Pathumjit Atikomkamalasai accepted Thai subtitles for We're all hiding something. Let's find the courage to open up | |
|
|
Pathumjit Atikomkamalasai edited Thai subtitles for We're all hiding something. Let's find the courage to open up | |
|
|
Pathumjit Atikomkamalasai edited Thai subtitles for We're all hiding something. Let's find the courage to open up | |
|
Patarida Lynn edited Thai subtitles for We're all hiding something. Let's find the courage to open up |
Kelwalin Dhanasarnsombut
คำในวงเล็บ ตามกติกา เราจะใช้ว่า เสียงปรบมือ หรือ เสียงหัวเราะ นะคะ ชื่อเฉพาะ ถ้าเป็นไปได้ควรใส่คำอ่านเป็นภาษาไทยนะคะ (วงเล็บภาษาอังกฤษไว้ได้ค่ะ) มีแก้การสะกดคำนิดหน่อย ที่เหลือคิดว่าถ้าทั้งคนแปลและคนตรวจเห็นตรงกันก็น่าจะโอเคแล้วค่ะ -โน้ต