WEBVTT

00:00:00.580 --> 00:00:02.348
สิ่งที่ผมกำลังจะคุยกับพวกคุณคืนนี้

00:00:02.348 --> 00:00:04.044
เกี่ยวข้องกับการก้าวออกมา
จากการหลบซ่อนอยู่ในตู้

00:00:04.044 --> 00:00:05.256
และไม่ใช่ในรูปแบบปกติทั่วไป

00:00:05.256 --> 00:00:07.568
ไม่ใช่แค่การเปิดตัวว่าเป็นเกย์

00:00:07.568 --> 00:00:09.622
ผมคิดว่า พวกเราทุกคนล้วนมีเรื่องที่แอบซ่อนไว้

00:00:09.622 --> 00:00:11.514
ความลับของคุณอาจจะเป็นการบอกใครบางคน

00:00:11.514 --> 00:00:13.736
ว่า คุณรักเธอตั้งแต่แรกพบ

00:00:13.736 --> 00:00:15.882
หรือบอกใครบางคน ว่าคุณกำลังตั้งครรภ์

00:00:15.882 --> 00:00:18.414
หรือบอกใครบางคน ว่าคุณเป็นมะเร็ง

00:00:18.414 --> 00:00:20.445
หรือเรื่องใดๆ ก็ตาม ที่พูดคุยกันได้ยาก

00:00:20.445 --> 00:00:22.711
ตลอดชีวิตของเรา

00:00:22.711 --> 00:00:26.381
การเปิดเผยความลับเป็นเรื่องยาก

00:00:26.381 --> 00:00:29.435
และถึงแม้หัวข้อของเราอาจแตกต่างกันออกไป

00:00:29.435 --> 00:00:31.107
ประสบการณ์ของการเข้าไปหลบอยู่ในตู้

00:00:31.107 --> 00:00:34.438
และการออกมาจากตู้เป็นเรื่องสากลทั่วโลก

00:00:34.438 --> 00:00:40.030
มันน่ากลัว และเราเกลียดมัน 
แต่เราต้องจัดการกับมัน

NOTE Paragraph

00:00:40.030 --> 00:00:41.399
หลายปีที่ผ่านมา

00:00:41.399 --> 00:00:45.170
ผมทำงานที่ เซาธ์ไซด์วอลนัทคาเฟ่

00:00:45.170 --> 00:00:47.241
ร้านอาหารท้องถิ่นในตัวเมือง

00:00:47.241 --> 00:00:49.956
และในช่วงเวลานั้น หลายๆ ครั้ง
ผมต้องทนพบกับ

00:00:49.956 --> 00:00:53.521
การนินทาว่าเป็นพวกเลสเบี้ยนหัวรุนแรง

00:00:53.521 --> 00:00:55.296
ไม่โกนขนรักแร้บ้างล่ะ

00:00:55.296 --> 00:00:58.845
ยึดถือเนื้อเพลงของ เอนิ ดิฟรังโก (Ani DiFranco)
เป็นสรณะบ้างล่ะ

00:00:58.845 --> 00:01:01.100
ใส่แต่กางเกงหลวมๆ บ้างล่ะ

00:01:01.100 --> 00:01:03.800
ผมโกนศีรษะอย่างไร บ้างล่ะ

00:01:03.800 --> 00:01:05.327
มักจะมีคำถามพวกนี้เกิดขึ้นกับผมเสมอ

00:01:05.327 --> 00:01:07.410
และมักจะมาจากเด็กน้อย

NOTE Paragraph

00:01:07.410 --> 00:01:12.577
"อืม คุณเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิง คะ/ครับ"

NOTE Paragraph

00:01:12.577 --> 00:01:15.249
แล้วก็เกิดความเงียบอันน่าอึดอัดขึ้นบนโต๊ะอาหาร

00:01:15.249 --> 00:01:17.672
ผม ขบกรามแน่นขึ้นนิดๆ

00:01:17.672 --> 00:01:20.791
กำหม้อกาแฟที่ถืออยู่แน่นขึ้นหน่อยๆ

00:01:20.791 --> 00:01:23.628
คนที่เป็นพ่อ แกล้งก้มหน้าก้มตา
อ่านหนังสือพิมพ์ของเขาอย่างเงอะงะ

00:01:23.628 --> 00:01:25.946
และ คนที่เป็นแม่ จ้องไปที่ลูกของเธออย่างเขม็ง

00:01:25.946 --> 00:01:27.650
แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

00:01:27.650 --> 00:01:29.886
แต่ผมรู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยู่ภายในใจ

00:01:29.886 --> 00:01:31.534
และมันถึงจุดจุดหนึ่ง ทุกครั้งที่ผมเดินไปที่โต๊ะ

00:01:31.534 --> 00:01:35.562
ที่มีเด็กอายุราว 3-10 ปีนั่งอยู่ ผมพร้อมที่จะต่อสู้ทันที

00:01:35.562 --> 00:01:37.008
(เสียงหัวเราะ)

00:01:37.008 --> 00:01:39.256
และนั่นคือความรู้สึกที่แย่มาก

00:01:39.256 --> 00:01:43.104
ดังนั้น ผมสัญญากับตัวเอง ครั้งต่อไป 
ผมควรจะพูดอะไรออกมาบ้าง

00:01:43.104 --> 00:01:45.472
มันเป็นการพูดคุยที่ยาก แต่ผมจะพูดมันออกมา

NOTE Paragraph

00:01:45.472 --> 00:01:48.023
และแล้วภายในหนึ่งสัปดาห์ เรื่องนี้มันก็เกิดขึ้นอีก

NOTE Paragraph

00:01:48.023 --> 00:01:50.795
"คุณเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิงคะ"

NOTE Paragraph

00:01:50.795 --> 00:01:53.948
ความเงียบที่คุ้นเคยปกคลุมทั่วโต๊ะ แต่ครั้งนี้ผมพร้อมแล้ว

00:01:53.948 --> 00:01:57.899
ผมกำลังจะเผชิญกับคำถามทั้งหลายเกี่ยวกับผู้หญิง

00:01:57.899 --> 00:02:00.237
ที่โต๊ะนี้ (เสียงหัวเราะ)

00:02:00.237 --> 00:02:02.737
ผมได้กำลังใจจากคำพูดของ เบ็ตตี้ ฟรีเดน (Betty Friedan)

00:02:02.737 --> 00:02:04.535
คำพูดของ กลอเรีย สไตน์เนม (Gloria Steinem)

00:02:04.535 --> 00:02:07.833
ได้จากหนังสือ "วาไจนา โมโนล๊อค" มาอีกนิดหน่อย 
ผมพร้อมแล้ว

00:02:07.833 --> 00:02:11.428
ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วก้มลงมอง

00:02:11.428 --> 00:02:15.807
เด็กหญิงอายุ 4 ขวบในชุดสีชมพู 
กำลังจ้องกลับมาที่ผมตาไม่กระพริบ

00:02:15.807 --> 00:02:17.852
นี่ไม่ใช่การต่อสู้ท้าทายกันระหว่างผู้หญิง

00:02:17.852 --> 00:02:20.412
เป็นเพียงเด็กน้อยที่มากับคำถาม

00:02:20.412 --> 00:02:22.783
"คุณเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิงคะ"

NOTE Paragraph

00:02:22.783 --> 00:02:24.428
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ

00:02:24.428 --> 00:02:25.795
ย่อตัวลงข้างเธอ และพูดว่า

00:02:25.795 --> 00:02:27.917
"นี่หนูน้อย ฉันรู้ว่า มันดูน่าสับสน

00:02:27.917 --> 00:02:29.679
ผมฉันสั้นเหมือนผู้ชาย

00:02:29.679 --> 00:02:31.711
และฉันก็ใส่เสื้อผ้าผู้ชาย แต่ฉันเป็นผู้หญิง

00:02:31.711 --> 00:02:33.678
เธอรู้ใช่ไหม บางครั้งเธอก็อยากใส่ชุดกระโปรงสีชมพู

00:02:33.678 --> 00:02:36.334
แต่บางครั้งเธอก็อยากใส่ชุดนอนหลวมๆ สบายๆ

00:02:36.334 --> 00:02:40.026
ฉันเป็นผู้หญิงจำพวกชอบใส่ชุดหลวมๆ สบายๆ ล่ะ

NOTE Paragraph

00:02:40.026 --> 00:02:42.114
เด็กน้อยมองฉันด้วยสายตาว่างเปล่า

00:02:42.114 --> 00:02:43.745
โดยไม่ปล่อยให้มีช่องว่าง เธอพูดสวนกลับมาว่า

00:02:43.745 --> 00:02:45.697
"ชุดนอนที่หนูชอบคือสีม่วง ลายปลาต่างหากค่ะ

00:02:45.697 --> 00:02:47.588
หนูขอแพนเค้กได้ไหมคะ ขอบคุณค่ะ"

00:02:47.588 --> 00:02:50.309
(เสียงหัวเราะ)

00:02:50.309 --> 00:02:53.775
และมันก็แค่นั้น ก็เพียง " อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ คุณเป็นผู้หญิง

00:02:53.775 --> 00:02:56.018
รับแพนเค้กไหมคะ"

NOTE Paragraph

00:02:56.018 --> 00:02:58.500
มันเป็นพูดคุยเรื่องยากๆ ที่ง่ายที่สุด

00:02:58.500 --> 00:03:00.892
ที่ผมเคยมี

00:03:00.892 --> 00:03:03.554
ทำไม เพราะเด็กหญิงแพนเค้กและผม

00:03:03.554 --> 00:03:06.915
เราต่างมีความจริงใจต่อกัน

NOTE Paragraph

00:03:06.915 --> 00:03:08.691
เช่นเดียวกับพวกเราหลายคน

00:03:08.691 --> 00:03:11.028
ผมได้แอบซ่อนตัวอยู่ในหลายๆ ตู้ตลอดชีวิตของผม

00:03:11.028 --> 00:03:13.642
บ่อยครั้ง ตู้ของผม 
จริงๆ แล้วมันมีผนังสีรุ้งสวยงาม

00:03:13.642 --> 00:03:15.666
แต่ตอนที่ผมซ่อนอยู่ในนั้น
ผมมองไม่เห็นมัน เพราะในนั้นมันมืดมิด

00:03:15.666 --> 00:03:17.834
คุณไม่สามารถบอกได้ว่าผนังมันเป็นสีอะไร

00:03:17.834 --> 00:03:21.244
คุณรู้แค่ว่า คุณรู้สึกอย่างไรที่อาศัยอยู่ในนั้น

00:03:21.244 --> 00:03:24.995
ดังนั้นจริง ๆ แล้ว ตู้ของผมไม่แตกต่างจากของคุณ

00:03:24.995 --> 00:03:27.820
หรือของคุณ หรือของคุณเลย

00:03:27.820 --> 00:03:29.564
ผมมีเป็น 100 เหตุผล ที่จะบอกว่า

00:03:29.564 --> 00:03:31.895
ทำไม การออกมาจากตู้ของผม
มันยากกว่าการออกมาจากตู้ของคุณ

00:03:31.895 --> 00:03:34.097
แต่ประเด็นคือ ความยากมันไม่ใช่เรื่อง
ที่จะเอามาเปรียบเทียบกัน

00:03:34.097 --> 00:03:36.090
ยาก ก็คือยาก

00:03:36.090 --> 00:03:40.233
ใครบอกได้ว่า การอธิบายให้คนคนหนึ่งฟังว่า
เขากลายเป็นบุคคลล้มละลาย

00:03:40.233 --> 00:03:42.472
ยากกว่า การบอกอีกคนว่าคุณกำลังโกงเขา

00:03:42.472 --> 00:03:45.059
ใครบอกได้ว่า การบอกความลับของเขา

00:03:45.059 --> 00:03:47.928
ยากกว่า การบอกลูกวัยห้าขวบของคุณ
ว่าคุณกำลังจะหย่า

00:03:47.936 --> 00:03:51.275
มันไม่ได้ ยากกว่า มันมีแค่ ยาก

00:03:51.275 --> 00:03:54.813
เราจำเป็นต้องหยุดการจัดอันดับความยาก
ของเรากับของคนอื่น

00:03:54.813 --> 00:03:57.212
เพื่อทำให้เรารู้สึกดีขึ้น หรือเลวร้ายกว่าเดิม
กับการซ่อนตัวอยู่ในตู้ของเรา

00:03:57.212 --> 00:04:01.275
เราแค่ต้องยอมรับความจริง 
ว่าเรื่องของพวกเราต่างยากทั้งนั้น

00:04:01.275 --> 00:04:04.611
บางครั้ง ในชีวิตของเรา 
เราอาศัยอยู่ในตู้หลายๆ ใบ

00:04:04.611 --> 00:04:06.541
และมันอาจจะรู้สึกปลอดภัย

00:04:06.541 --> 00:04:09.488
หรืออย่างน้อย ก็ปลอดภัยกว่าสิ่งที่อยู่อีกด้านของประตู

00:04:09.488 --> 00:04:11.253
แต่ผมกำลังจะบอกคุณว่า

00:04:11.253 --> 00:04:13.378
ไม่ว่าผนังของคุณมันจะเป็นอะไร

00:04:13.378 --> 00:04:17.946
ตู้เหล่านั้น ไม่ใช่ที่ที่คุณควรอาศัยอยู่

NOTE Paragraph

00:04:17.946 --> 00:04:20.106
ขอบคุณ (เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:04:20.106 --> 00:04:24.334
ผมจินตนาการถึงตัวเองเมื่อ 20 ปีก่อน

00:04:24.334 --> 00:04:29.142
ผมผูกผมทรงหางม้า ใส่เกาะอก

00:04:29.142 --> 00:04:31.100
และรองเท้าส้นสูง

00:04:31.100 --> 00:04:32.995
ผมไม่ได้เป็นพวกเลสเบี้ยนหัวรุนแรง

00:04:32.995 --> 00:04:36.934
ที่พร้อมสู้กับเด็ก 4 ขวบทุกคน ที่เดินเข้าไปในคาเฟ่

00:04:36.934 --> 00:04:40.623
ผมถูกแช่แข็งด้วยความหวาดกลัว

00:04:40.623 --> 00:04:42.887
ซุกตัวอยู่ในมุมตู้มืดๆ ของผม

00:04:42.887 --> 00:04:45.142
กำระเบิดความลับเรื่องเป็นเกย์เอาไว้

00:04:45.142 --> 00:04:48.774
และการขยับตัวแม้แต่น้อยนิด

00:04:48.774 --> 00:04:51.087
เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่ผมเคยทำมา

00:04:51.087 --> 00:04:53.303
ครอบครัว เพื่อน คนแปลกหน้า

00:04:53.303 --> 00:04:54.745
ผมได้ใช้ชีวิต

00:04:54.745 --> 00:04:56.369
พยายามที่จะไม่ทำให้คนเหล่านี้ผิดหวัง

00:04:56.369 --> 00:04:59.985
แต่ตอนนี้ ผมทำในสิ่งตรงข้ามกัน

00:04:59.985 --> 00:05:01.609
โดยเจตนา

00:05:01.609 --> 00:05:03.727
ผมเผาตำรา วิชาการต่างๆ

00:05:03.727 --> 00:05:05.954
ที่เราเคยทำตามกันมานมนาน

00:05:05.954 --> 00:05:09.597
ถ้าคุณไม่โยนระเบิดความลับนั้นออกไปซะ 
มันก็จะฆ่าคุณเอง

NOTE Paragraph

00:05:09.597 --> 00:05:11.475
หนึ่งในการโยนระเบิดของผม ที่น่าจดจำที่สุด

00:05:11.475 --> 00:05:13.636
เกิดขึ้นที่งานแต่งงานของน้องสาวของผม

00:05:13.636 --> 00:05:15.546
(เสียงหัวเราะ)

00:05:15.546 --> 00:05:18.241
มันเป็นครั้งแรกที่ ผู้ร่วมงานจำนวนมาก

00:05:18.241 --> 00:05:21.412
รู้ว่า ผมเป็นเกย์ ดังนั้นในการทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าสาวของผม

00:05:21.412 --> 00:05:23.528
ผมในชุดเดรสสีดำและส้นสูง

00:05:23.528 --> 00:05:25.333
เดินไปรอบๆ โต๊ะ

00:05:25.333 --> 00:05:27.502
และในที่สุด ก็ไปหยุดที่โต๊ะของเพื่อนของพ่อแม่

00:05:27.502 --> 00:05:30.670
กลุ่มคนที่รู้จักผมมานานหลายปี

00:05:30.670 --> 00:05:33.781
และหลังจากพูดคุยกันเล็กน้อย ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนออกมา

00:05:33.781 --> 00:05:36.283
"ฉันรักนาธานเลน (Nathan Lane)"

00:05:36.283 --> 00:05:39.371
แล้วการโต้เถียงเรื่องราว 
เกี่ยวกับเกย์ก็เริ่มต้นขึ้น

NOTE Paragraph

00:05:39.371 --> 00:05:41.218
"แอช เธอเคยไปแคสโทรรึเปล่า"

NOTE Paragraph

00:05:41.218 --> 00:05:43.850
"เคยสิ จริงๆ เรามีเพื่อนหลายคนอยู่ที่ซานฟรานซิสโกล่ะ"

NOTE Paragraph

00:05:43.850 --> 00:05:46.385
"ดีจัง เราไม่เคยไปที่นั่นเลย 
แต่เราเคยได้ยินว่ามันเลิศมาก"

NOTE Paragraph

00:05:46.385 --> 00:05:48.246
"แอช เธอรู้จักอันโตนิโอช่างตัดผมของฉันมั๊ย

00:05:48.246 --> 00:05:51.395
เขาดีมากๆ เลยนะ 
และเขาไม่เคยพูดเกี่ยวกับแฟนสาวเลย"

NOTE Paragraph

00:05:51.395 --> 00:05:53.033
"แอช โทรทัศน์รายการโปรดของเธอคืออะไร

00:05:53.033 --> 00:05:55.168
รายการโปรดของเราเหรอ วิล แอนด์ เกรส (Will & Grace)

00:05:55.168 --> 00:05:56.771
ทายซิ ว่าเราชอบคนไหน

00:05:56.771 --> 00:05:58.596
แจ็คไง แจ็คคือ คนที่เราชอบที่สุด"

NOTE Paragraph

00:05:58.596 --> 00:06:01.188
ทันใดนั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งเงียบอยู่

00:06:01.188 --> 00:06:03.676
แต่อยากแสดงออกว่าเธอสนับสนุนผม

00:06:03.676 --> 00:06:06.050
เพื่อให้ผมรู้ว่า เธออยู่ข้างผม

00:06:06.050 --> 00:06:07.930
เธอก็โพล่งออกมา

00:06:07.930 --> 00:06:11.276
"อืม บางครั้งสามีฉัน เขาใส่เสื้อสีชมพู"

00:06:11.276 --> 00:06:13.839
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:06:13.839 --> 00:06:15.918
และผมมีทางเลือกในขณะนั้น

00:06:15.918 --> 00:06:17.846
อย่างที่มือระเบิดทั้งหลายมี

00:06:17.846 --> 00:06:21.286
ผมสามารถกลับไปหาแฟนสาวและโต๊ะคนรักเกย์

00:06:21.286 --> 00:06:23.185
แล้วเยาะเย้ยพวกเขา

00:06:23.185 --> 00:06:25.559
ประจานความไร้ศีลธรรม
และความไร้ความสามารถของพวกเขา

00:06:25.559 --> 00:06:28.468
แล้วพาตัวเองก้าวไปสู่ส่วนที่ถูกต้อง
ที่ผมกำหนดกฏเกณฑ์ขึ้นมาเอง

00:06:28.477 --> 00:06:31.345
หรือผมสามารถเอาใจใส่พวกเขา

00:06:31.345 --> 00:06:35.062
และตระหนักได้ว่า 
มันอาจจะเป็นหนึ่งในสิ่งที่ยากที่สุดที่พวกเขาเคยทำ

00:06:35.062 --> 00:06:38.458
การเริ่มต้น เปิดอกพูดคุย

00:06:38.458 --> 00:06:40.827
คือการที่พวกเขาได้ออกมาจากตู้เหล่านั้นแล้ว

00:06:40.843 --> 00:06:44.111
แน่นอน มันง่ายที่จะบอกว่า พวกเขาทำพลาดตรงไหน

00:06:44.111 --> 00:06:46.366
แต่มันยาก ที่จะเข้าใจและรู้สึกแบบเดียวกันกับพวกเขา

00:06:46.366 --> 00:06:48.658
และยอมรับความจริงที่ว่าพวกเขากำลังพยายาม

00:06:48.658 --> 00:06:53.503
แล้วคุณจะขอให้คนอื่นทำอะไรได้อีก
นอกจาก พยายาม

00:06:53.503 --> 00:06:55.576
ถ้าคุณกำลังจะจริงใจกับใคร

00:06:55.576 --> 00:06:59.146
คุณต้องเตรียมพร้อมสำหรับความจริงที่ได้รับกลับมาด้วย

NOTE Paragraph

00:06:59.146 --> 00:07:02.545
ดังนั้นแล้ว การพูดคุยเรื่องยากๆ พวกนี้
ยังไม่ใช่จุดแข็งของผมเลย

00:07:02.545 --> 00:07:04.566
ถ้าไม่เชื่อ ถามคนที่ผมเคยเดทด้วยมาก็ได้

00:07:04.566 --> 00:07:07.794
แต่ผมกำลังเก่งขึ้น 
ผมทำตามสิ่งที่ผมเรียกมันว่า

00:07:07.794 --> 00:07:09.431
หลักการสามข้อของเด็กหญิงแพนเค้ก

00:07:09.431 --> 00:07:13.203
เอาล่ะ กรุณาดูสิ่งนี้ผ่านมุมมองของเกย์

00:07:13.203 --> 00:07:16.379
แต่จงรับรู้ วิธีการออกมาจากตู้อันไหนๆ

00:07:16.379 --> 00:07:18.338
ก็เหมือนกัน

NOTE Paragraph

00:07:18.338 --> 00:07:21.018
หนึ่ง: เป็นตัวของตัวเอง

00:07:21.018 --> 00:07:22.732
ถอดเกราะออก เป็นตัวคุณเอง

00:07:22.732 --> 00:07:24.468
เด็กในร้านกาแฟคนนั้น ไร้เกราะกำบัง

00:07:24.468 --> 00:07:26.764
แต่ผมกลับพร้อมสำหรับการต่อสู้

00:07:26.764 --> 00:07:29.353
ถ้าคุณต้องการให้คนอื่นจริงใจกับคุณ

00:07:29.353 --> 00:07:32.337
เขาต้องรับรู้ได้ว่า คุณเองก็จริงใจด้วยเช่นกัน

NOTE Paragraph

00:07:32.337 --> 00:07:35.347
ข้อสอง ตรงไปตรงมา เอาสิ่งที่ปิดบังคุณอยู่ออกซะ

00:07:35.347 --> 00:07:38.083
ถ้าคุณรู้ว่า คุณเป็นเกย์ ก็พูดออกไปตรงๆ

00:07:38.083 --> 00:07:39.951
ถ้าคุณบอกพ่อแม่ คุณอาจเป็นเกย์

00:07:39.951 --> 00:07:41.593
ท่านก็จะมีความหวังว่า คุณจะเปลี่ยนกลับมาเป็นผู้ชายแท้

00:07:41.593 --> 00:07:44.502
อย่าไปให้ความหวังลมๆ แล้งๆ แบบนั้น

00:07:44.502 --> 00:07:46.455
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:07:46.455 --> 00:07:51.062
และข้อสาม สำคัญที่สุด

00:07:51.062 --> 00:07:53.386
(เสียงหัวเราะ)

00:07:53.386 --> 00:07:57.117
อย่ารู้สึกผิด

00:07:57.117 --> 00:07:59.182
คุณกำลังพูดเรื่องจริงของคุณ

00:07:59.182 --> 00:08:03.079
ไม่ต้องขอโทษสำหรับเรื่องนั้น

00:08:03.079 --> 00:08:05.501
บางคนอาจจะรู้สึกเดือดร้อนกับมัน

00:08:05.501 --> 00:08:08.439
จงรู้สึกผิดในสิ่งคุณได้กระทำ

00:08:08.439 --> 00:08:11.943
แต่อย่ารู้สึกผิด ในสิ่งที่คุณเป็น

00:08:11.943 --> 00:08:14.687
และใช่ บางคนอาจจะผิดหวัง

00:08:14.687 --> 00:08:17.447
แต่นั่นเป็นเรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของคุณ

00:08:17.447 --> 00:08:19.919
มันเป็นความคาดหวังของพวกเขาในสิ่งที่คุณเป็น 
ไม่ใช่ความคาดหวังของคุณ

00:08:19.919 --> 00:08:24.140
นั่นคือเรื่องของพวกเขา ไม่ใช่ของคุณ

00:08:24.140 --> 00:08:25.926
เรื่องเดียวที่สำคัญ

00:08:25.926 --> 00:08:28.642
คือเรื่องที่คุณอยากจะเป็นอะไร มีชีวิตอย่างไร

00:08:28.642 --> 00:08:30.485
ดังนั้น ครั้งต่อไปที่คุณพบว่าตัวเอง

00:08:30.485 --> 00:08:32.705
หลบอยู่ในตู้มืดๆ มือกำระเบิดความลับเอาไว้

00:08:32.705 --> 00:08:36.027
รู้ไว้นะ ว่าเราทั้งหมดก็เคยผ่านตรงนั้นมา

00:08:36.027 --> 00:08:39.205
คุณอาจรู้สึกโดดเดี่ยว แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่แบบนั้น

00:08:39.205 --> 00:08:42.923
และเรารู้ว่า มันยาก แต่เราต้องการให้คุณก้าวออกมา

00:08:42.923 --> 00:08:45.604
ไม่ว่ากำแพงของคุณจะทำจากอะไร

00:08:45.604 --> 00:08:47.618
เพราะผมรับประกันได้ว่า

00:08:47.618 --> 00:08:49.545
มีคนอื่นๆ กำลังมองลองผ่านรูกุญแจของพวกเขา

00:08:49.545 --> 00:08:53.677
เพื่อรอดูผู้กล้าคนถัดไป ที่จะเปิดประตูออกมา 
คุณจงเป็นคนคนนั้น

00:08:53.677 --> 00:08:56.707
และแสดงให้โลกรู้ ว่าเรายิ่งใหญ่เกินกว่าที่จะหลบซ่อน

00:08:56.707 --> 00:09:00.099
และไม่มีบุคคลใด สมควรต้องอยู่อย่างปิดบัง

00:09:00.099 --> 00:09:01.839
เพื่อที่จะได้ดำรงชีวิตอยู่อย่างแท้จริง

NOTE Paragraph

00:09:01.839 --> 00:09:05.111
ขอบคุณทุกท่านครับ ขอให้มีค่ำคืนแห่งความสุข (เสียงปรบมือ)