Kadına yönelik şiddet eğilimi nasıl tersine çevirdik (İpucu: Şipşak fotoğraf yardım etti)

1984'de Esta Soler kadına yönelik şiddete karşı bir yasa için lobi yaparken bir politikacı bunu, "Evliliğin eğlencesini alma hareketi" olarak nitelendirdi. "Keşke Twitter o zaman olsaydı" diye düşündü. Bu nefes kesici, iyimser konuşma Şipşak fotoğraf makinasından sosyal medyaya 30 yıllık taktik ve teknolojiyi tabloluyor -- bu da kadına yönelik şiddetin ABD %64 düşmesine yol açıyor.

Sizden 1980'lerde

kadına karşı olan şiddettin mağdurları için

bunun ne büyük bir olay olduğunu

düşünmenizi istiyorum.

Polisin "sevgili kavgası" diye adlandırdığı

bir olay sonucu acil servise gelirler

ve dövülmüş bir kadın görürüm,

benim gördüğüm kırılmış bir burun, kırılmış bilek

ve şişmiş gözler.

Bir eylemci olarak şipşak fotoğraf makinesini alıp

onun resmini çekerdim,

90 saniye beklerdik

ve fotoğrafı ona verirdim.

Daha sonrasında

mahkemeye gidebilmek için bir kanıtı olurdu.

Görünmez olanı görünür yapıyorduk.

Bunu 30 senedir yapıyoruz.

Ben kadınlara ve çocuklara karşı

olan şiddetin engellenmesini

amaçlayan bir sosyal hareketin üyesiyim.

Yillardir

bu cins şiddetin engellenemez olmadığına,

öğrenilen ve öğrenildiyse tersinin de öğrenenileceği

ve önlenebilir bir şey olduğuna dair

bazen başkalarını inandıramasam da

tutkulu bir inancım oldu.

(Alkışlar)

Niye buna inanıyorum?

Çünkü bu doğru.

Kesinlikle doğru.

1993 ve 2010 yılları arasında,

Birleşik Devletler'de toplamda

kadına karşı olan şiddet

yüzde 64 düştü

ve bu harika bir haber.

(Alkışlar)

Yüzde altmış dört. Şimdi buraya nasıl geldik?

Gözlerimiz çok açıktı.

Otuz yıl önce, kadınlar dövülüyor,

takip ediliyor, tecavüz ediliyor

ve kimse bundan bahsetmiyordu.

Adalet yoktu.

Bir eylemci olarak, bunu iyi bulmuyordum.

Bu hikayedeki ilk adım

örgütlenmemiz oldu

ve bu sıradışı,

barınaklar açan

yeraltı kadın örgütünü yarattık,

ayrıca barınak açamayanlar

evlerini açtılar

böylece kadın ve çocuklar güvende olabildi.

Ve başka ne yaptık biliyor musunuz?

Kek yapıp sattık, araba yıkadık

ve kaynak yaratabilecek her şeyi yaptık

ve bu noktadan sonra dedik ki

bilirsiniz, artık federal hükümete

gitmenin ve onlardan

bu insanların hayatlarını kurtaran

fevkalade hizmet için kaynak isteme zamanı.

Doğru değil mi? (Alkışlar)

Ve adım iki,

kanunları değiştirmemiz gerektiğini biliyorduk.

Biz de Washington'a gittik

ve mevzuatın ilk parçası için lobi yaptık.

Meslis binasının salonlarında yürüyüşümü

hatırlıyorum,

30'larımdaydım, hayatımın bir amacı vardı

ve bu önemli mevzuata

meydan okuyabilecek biri

olabileceğini düşünemiyordum.

Muhtemelen 30 yaşındaydım ve toydum.

Ama çok değişik bir bakış açışına sahip

bir kongre üyesi duydum.

Bu önemli yasaya

ne isim verdi biliyor musunuz?

Buna "Evliliğin Eğlencesini Alma Hareketi" dedi.

Evliliğin Eğlencesini Alma Hareketi.

Bayanlar baylar, bu 1984'ün

Birleşik Devletler'indeydi ve keşke Twitter olsaydı.

(Gülüşmeler)

On yıl sonra ve çok yoğun çalışmalardan sonra

sonunda hayati değişiklikler getiren

Kadına Karşı Şiddet Yasası'nı geçirdik,

bu çok hayat kurtardı. (Alkışlar)

Teşekkürler.

Bu işin bir parçası olmaktan gurur duydum

ve bu yasayı değiştirdi

ve milyonlarca doları yerel topluluklara aktardı.

Ve bilirsiniz başka ne yaptık? Veri topladık.

Size şunu söylemem gerek, verilere çok bağlıyımdır.

Aslında bir veri manyağıyım.

Burada da birçok veri manyağı olduğuna eminim.

Veri manyağıyım

ve bu sebeple şundan emin olmak istiyorum

eğer bir dolar harcıyorsak, bu bir işe yaramalı

ve eğer yaramıyorsa planı değiştirmeliyiz.

Başka bir şey daha söylemek istiyorum:

Bu problemi daha fazla hapishane

veya daha fazla barınak

inşa ederek çözmeyeceğiz.

Bu kadınların ekonomik olarak güçlendirilmesi ile ilgili,

bu zarar görmüş çocukların iyileştirilmesi ile ilgili

ve bu önleyici olmakla ilgili, büyük Ö ile.

Ve bu yolculuktaki üçüncü adım:

Biliyorduk ki, eğer bu işte mesafe kaydedeceksek

bunu daha da ileriye götürmek zorundaydık,

görünürlüğü artırmak zorundaydık

ve toplumla yüzleşmeliydik.

Bunu anlayarak, Reklam Kuruluna
gittik

ve toplumsal eğitim kampanyası

için yardım istedik

Ve dünyanın her yerine baktık Kanada'ya,

Avustralya'ya, Brazilya'ya, Afrika'nın bazı kısımlarına

ve bu bilgiyi götürdük

ve ilk milli toplumsal

eğitim kampanyasını inşa ettik,

ismi "Aile İçi Şiddet İçin Hiçbir Mazeret Yok"

Reklamımıza bir bakın.

(Video) Adam: Akşam yemeği nerede?

Kadın: Şey, sanırım birkaç saat geç geldin ve bu yüzden her şeyi kaldırdım, yani--

Adam: Bu ne? Pizza.
Kadın:Eğer beni arasaydın,
bilebilirdim--

Adam: Akşam yemeği? Yemek pizza mı oluyor?
Kadın: Tatlım, ne olur bağırma.

Lütfen yapma- Gitmeme izin ver!

Adam: Mutfağa geç!
Kadın: Hayır! Yardım edin!

Adam: Neyin acıttığını öğrenmek ister misin? (Kadına vurur)

Bu acıtıyor! Bu acıtıyor! (Kırılan bardak)

Kadın: Bana yardım edin!

["Çocuklar kenara oturup izlemek zorunda
Sizin mazeretiniz ne?"]

Esta Soler: Biz bu kampanyayı

başlatma aşamasında iken,

karısı ve onun arkadaşını öldüren

O.J. Simpson tutuklandı.

Aile içi şiddeti öteden beri

yaptığını öğrendik.

Medya bu konuya saplandı.

Aile içi şiddet haberleri

arka sayfalardan

ama aslından hiçbir sayfadan ön sayfaya.

Bizim reklamlarımız havayı değiştirmişti

ve kadınlar ilk defa

kendi hikayelerini anlatmaya başladılar.

Hareketler anlar sayesinde yürür

ve biz bu anı yakalamıştık.

Şunu da eklememe izin verin.

1980'den önce New York Times

aile içi şiddet için kaç makale yayınladı

biliyor musunuz?

Ben size söyleyeyim: 158.

Ve 2000'lerde 7000'in üzerinde

Bir fark yarattığımız açık.

Ama hala önemli bir etmeni atlıyoruz.

Öyle ise adım dört: Erkekle yüzleşmek.

Nüfusun yüzde 50'si

kenarda dururken bu sorunu çözemezdik.

Size zaten veri manyağı olduğumu söylemiştim.

Ulusal anketler bize gösterdi ki erkekler

kendini suçlanmış hissediyordu ve bu meseleye dahil edilmemişlerdi.

Sonra erkekleri nasıl bu konuya davet ederiz diye düşündük.

Erkekleri nasıl kadına karşı

şiddet hakkında konuşmaya çağırabilirdik?

Benim bir erkek arkadaşım beni kenara çekti

ve dedi ki, "Erkeklerin kadına karşı şiddet hakkında

konuşmasını istiyorsun. Erkekler konuşmaz."

(Gülüşmeler)

Dinleyiciler arasındaki erkeklerden özür diliyorum.

Konustugunuzu biliyorum.

Ama o dedi ki "Onların ne yaptığını biliyor musun?

Çocukları ile konuşurlar.

Çocukları ile birer ebeveyn ve öğretmen olarak konuşurlar."

İşte bu yaptığımız şeydi.

Erkeklerle bulundukları yerde konuştuk

ve bir program yaptık.

Sonra kalbimde

sonsuza kadar kalacak olan

şu olayı yaşadım

bir basketbol koçu bir oda dolusu erkek atletle,

her kesimden erkekle, konuşuyordu.

Ve çocuklar erkekliğe giderken onlara rehberlik yapmanın

öneminden bahsediyordu

ve aynı zamanda soyunma odasının değişen ortamından

sağlıklı bir ilişkinin araçlarını erkelere vermekten.

Aniden odanın arka tarafına baktı

ve kızını gördü

ve kızının ismini bağırdı, Michaela,

dedi ki "Michaela, buraya gel."

Ve dokuz yaşında biraz da utangaçtı

ve oraya geldi

ve dedi ki "Yanıma otur."

Tam yanına oturdu.

Kızına sarıldı ve dedi ki,

"İnsanlar bana neden bu işi yaptığımı soruyor.

Bu işi yapıyorum çünkü ben onun babasıyım

ve onu kimsenin incitmesini istemiyorum."

Ve bir ebeveyn olarak bunu anladım.

Anladım,

yaygın ve rapor edilmeyen çok sayıda

cinsel tacizin

kampüslerde olduğunu bilerek.

Yetişkin kadınlar için çok şey yaptık.

Çocuklarımız için daha iyisini yapmalıyız.

Yapıyoruz. Yapmalıyız. (Alkışlar)

Polaroid fotoğraf makinesinden bu yana

uzun bir yol geldik.

Teknoloji dostumuz oldu.

Akıllı telefonlar kadınların güçlenmesi

için küresel bir oyun değiştiren etmen

ve Facebook, Twitter, Google ve Youtube

ve tüm sosyal medya bizim organize olmamıza yardım etti

ve hikayemizi güçlü bir şekilde dile getirdi.

Ve siz dinleyiciler

bu uygulamaların yapılmasına yarım edenler

ve platformlara, bir organizatör olarak,

çok teşekkürler ediyorum.

Gerçekten sizi alkışlıyorum.

(Alkışlar)

Hayatında sadece bir defa

bir kulübe katılan bir erkeğin kızıyım,

İyimserlik Kulübü.

Bunu hayal edemezsiniz.

Ve benim DNA'larımda olan

onun ruhu ve iyimserliği.

Bu işi 30 senedir

yapıyorum

ve şimdi daha fazla ikna oldum ki,

insanın kapasitesi değişmeye başlıyor.

İnanıyorum ki insanlık tarihinin yayını

merhamet ve eşitlik yönünde bükebiliriz

ve şuna gerçekten inanıyorum,

tutku ile inanıyorum,

bu şiddet insanlığın bir parçası

olmak zorunda değil.

Ve kadınlar erkekler ve herkes için

şiddetsiz bir gelecek yaratırken

sizden bizimle durmanızı istiyorum.

Çok teşekkürler.

(Alkışlar)