Başörtüm sizin için ne ifade ediyor?

Bilinçsiz önyargı kültürleri yönlendiren, hepimizin yetişme tarzımıza dayanan varsayımlar yapmasına neden olan yaygın bir etmen. Bu tür .... her şeyi etkilde ve artık daha düşünceli, akıllı, iyi olmamızın vakti geldi. Bu eğlenceli, dürüst konuşmada, Yassmin Abdel-Magied .......

Bana benzeyen birisi
sokakta yanınızdan geçiyor.

Onun bir anne,

bir mülteci

veya zulüm mağduru
olabileceğini mi düşünürsünüz?

Yoksa bir kardiyolog,

bir avukat

veya yerel bir siyasetçi olabileceğini
mi düşünürsünüz?

Beni tepeden tırnağa süzüp

ne kadar sıcak hissettiğimi mi

yoksa bu kıyafeti kocamın zoruyla
giyip giymediğimi mi merak edersiniz?

Ya başörtümü bu şekilde taksam?

Aynı kıyafetle sokakta yürürken

dünyanın benden beklentisi
ve bana yapılan muamele

şu bez parçasının şekline bağlı.

Bu konuşma başörtüsü hakkında
başka bir monolog olmayacak,

çünkü Allah biliyor, Müslüman kadınlar
başlarını örtmek için seçtikleri veya seçmedikleri

bir parça bezden çok daha fazlası.

Mesele önyargılarınızı aşmaktır.

Sizin yanınızdan geçsem
ve sonrasında öğrenseniz ki

ben aslında yarış arabası mühendisiyim,

kendi yarış arabamı tasarlamışım
ve üniversitemin yarış takımını yönetmişim,

çünkü bu doğru.

Ya size beş yıl boksörlük
yaptığımı söyleseydim,

çünkü bu da doğru.

Bu sizi şaşırtır mıydı?

Neden?

Hanımlar ve beyler, nihayetinde,

bu şaşkınlık ve bununla
ilişkili davranışlar

bilinçsiz önyargı veya
örtülü önyargı

denen şeyin ürünüdür.

Ve bu da iş gücümüze zarar veren

çeşitlilik yetersizliğine neden oluyor,

özellikle de etki alanlarında.

Merhaba, Avusturya Federal Bakanlar Kurulu.

(Alkışlar)

Müsaadenizle başından beri
söylediklerimi toparlayayım.

Bilinçsiz önyargı
bilinçli ayrımcılık ile aynı şey değil.

Hepinizin içerisinde
dışarı çıkmayı bekleyen

gizli bir cinsiyetçi, ırkçı veya
yaş ayrımcısı olduğunu söylemiyorum.

Söylediğim şey bu değil.

Hepimizin önyargıları var.

Onlar dünyayı gördüğümüz filtrelerdir.

Kimseyi suçlamıyorum,

önyargı bir suçlama değildir.

Aksine, bu tanımlanması, kabul edilmesi

ve terbiye edilmesi gereken bir şeydir.

Önyargı ırk veya cinsiyet

hakkında olabilir.

Ayrıca sınıf, eğitim,
engellilik hakkında da olabilir.

İşin gerçeği, hepimizin farklı olan
şeylere karşı önyargıları var,

sosyal düsturlarımıza farklı olan şeylere karşı.

Olay şu ki, doğum şartlarınızın

geleceğinizi belirlemediği

ve eşit fırsatların yaygın olduğu

bir dünyada yaşamak istiyorsak,

o zaman bilinçsiz önyargının hayatlarımızı
tayin etmemesini garantilemek için

her birimizin oynaması
gereken bir rol var.

Bilinçsiz önyargı alanında
1970 ve 1980'lerde cinsiyet

hakkında yapılan çok meşhur deney var.

Orkestralar, o zamanlar,
çoğunlukla erkeklerden oluşuyordu,

sadece yüzde beşi kadındı.

Ve görünüşe göre bunun nedeni
erkeklerin farklı çalmasıydı,

galina daha iyiydiler. Galiba!

Fakat 1952 yılında,
Boston Senfoni Orkestrası

bir deney yaptı.

Kör seçmeleri başlattılar.

Yüz yüze seçmelerden farklı olarak bir
ekranın arkasında çalmak zorundaydınız.

Tuhaftır ki

katılımcılara odaya girmeden önce

ayakkabılarını çıkartmaları
söylenene kadar

ani bir değişime rastlanmamış.

Çünkü ahşap zeminde

topuklu ayakkabı sesi

kadınları ele veriyormuş.

Şimdi olaya bakın.

Sınav sonuçlarında

kadınların ilk aşamayı geçme şansının

yüzde 50 arttığı görülmüş.

Bu, seçilme şanslarını
neredeyse üç katına çıkarmıştı.

Bu bize ne anlatıyor?

Ne yazık ki erkekler
aslında farklı çalmamıştı

ama öyle çaldıklarına dair bir algı vardı.

Ve kararlarını etkileyen şey
bu önyargıydı.

Burada bir önyargının olduğunu

tanımlıyor ve onaylıyoruz.

Ve bakın, bunu hepimiz yapıyoruz.

Müsaadenizle bir örnek vereyim.

Bir çocuk ve babası
korkunç bir kaza geçiriyor.

Babası çarpma anında ölüyor

ve oğlu ağır yaralı olarak
hastaneye götürülüyor.

Hastaneye varıldığında
cerrah çocuğa bakıyor ve

"Ameliyat edemem." diyor.

Neden?

"Çocuk benim çocuğum."

Bu nasıl olur?

Hanımlar ve beyler,

cerrah annesiymiş.

Şimdi el kaldıralım -- önemli değil --

ama ilk başta cerrahın erkek
olduğunu düşündüyseniz el kaldırın.

İşte bilinçsiz önyargının
var olduğuna kanıt.

Fakat bizler onun orada
olduğunu kabul etmek

ve onu geride bırakabileceğimiz
yollar aramak zorundayız

ki böylece çözümler üretebilelim.

Bilinçsiz önyargı alanında

ilginç olan şeylerden
birisi de kota konusu.

Ve bu sık sık gündeme getirilen bir şey.

Eleştirilerden birisi de
liyakat düşüncesi.

Bakın, kadın olduğum için
seçilmek istemiyorum,

liyakat sahibi olduğum için,

en iyisi olduğum için
seçilmek istiyorum.

Bu, birlikte çalıştığım ve tanıdığım
kadın mühendisler arasında

oldukça yaygın olan bir fikir.ı

Evet, bunu anlıyorum, ben de yaşadım.

Fakat, liyakat düşüncesi doğru ise

neden benzer özgeçmişler --
2012 yılında Yale'de yapılan bir deneyde

laboratuvar teknisyenliği için
tamamen aynı özgeçmişler gönderiliyor.

Peki neden Jennifer
daha az ehil addediliyor,

neden iş teklif edilme
olasılığı düşük oluyor

ve neden John'dan daha az maaş alıyor?

Bilinçsiz önyargı orada,

fakat bizler bunu
aşmanın yollarını aramalıyız.

İlginçtir ki

bunun neden böyle olduğundan
bahseden bir araştırma var

ve adı da liyakat paradoksu.

Şirketlerde --
ve bu biraz ironik --

iş verdikleri kişilerde en değer
verdikleri şeyin liyakat olduğundan

bahseden şirketler,

daha çok erkekleri işe alıyor
ve erkeklere daha fazla maaş veriyor

çünkü belli ki liyakat
erkeklere özezl bir özelliktir.

Neyse.

Siz erkekler beni
anladığınızı düşünüyorsunuz,

durumu çözdünüz gibi.

Şunlardan birini kullandığımı
hayal edebiliyor musunuz?

İçeri girip şöyle dediğimi
hayal edebiliyor musunuz:

"Hey gençler, olay budur.
Bu iş böyle yapılır."

Ne mutlu ki hayal edebiliyorsunuz.

(Alkışlar)

Çünkü hanımlar ve beyler,
bu benim her gün yaptığım iş.

Ve en güzel yanı da
çok eğlenceli bir iş olması.

Aslında, Malezya gibi yerlerde,

tulum giyen müslüman kadınlar
konuşmaya bile değmezler.

Onlardan çok var.

Ama bu eğlenceli.

Hatırlıyorum, adamın birisine şöyle dedim:

"Hey, dostum, sörf yapmayı
gerçekten öğrenmek istiyorum."

O da: "Yasmin tüm bu üzerindekilerle

nasıl sörf yapabilirsin bilmiyorum

ve kadınlara özel bir sahil de bilmiyorum."

Sonra adamın aklına
harika bir fikir geldi.

Dedi ki: "Biliyorum, sen
Sınır Tanımayan Gençler'in

başındasın, değil mi?

Neden sahillerdeki Müslüman kadınlar için
bir giyim markası oluşturmuyorsun?

Adını da Sörf Şortu Olmayan
Gençler koyabilirsin."

(Gülüşler)

Ben de,"Teşekkürler, beyler." dedim.

Bir keresinde de adamın biri

yiyebildiğim kadar
yoğurt yememi söyledi

çünkü orada bulabileceğim
tek kültür buydu.

Fakat asıl problem bunun doğru olması,

çünkü işgücümüzde
aşırı bir çeşitlilik eksikliği var,

özellikle de etki alanlarında.

2010 yılında,

Avustralya Ulusal Üniversitesi bir deneyde

4.000 birbirinin aynısı başvuru gönderdi.

İlk iş deneyimi için.

İngiliz isimli birisiyle aynı
sayıda görüşme yapabilmek için,

eğer Çinli isen yüzde 68 daha fazla
başvuru göndermek zorundasın.

Eğer Ortadoğulu isen --
Abdülmecid --

yüzde 64 daha fazla göndermelisin

ve eğer İtalyan isen,
oldukça şanslısın,

sadece yüzde 12 fazla göndermen gerekiyor.

Silikon Vadisi gibi yerlerde,
durum o kadar da iyi değil.

Google çeşitlilik oranlarını açıkladı.

Yüzde 61 beyaz, yüzde 30 Asyalı
ve yüzde 9 siyah, İspanyol vs.

gibi bir sonuç vardı.

Ve geri kalan teknoloji
dünyası bundan daha iyi değil

ve bunu kabul de ediyorlar

fakat bununla ilgili ne
yaptıklarından pek emin değilim.

Mesele şu ki, bu her yerde var.

İngiliz üst düzey yönetici tedarik eden

Green Park tarafından
yapılan bir çalışmada,

FTSE 100 şirketlerinin
yarısından fazlasının

üst yönetiminde beyaz olmayan
bir başkanın olmadığı ortaya çıktı.

idari veya bağımsız.

Her üçünden ikisinde ise azınlıktan olan

bir yönetici hiç yok.

Azınlıktan olanların çoğu ise

bağımsız yönetim kurulu
üyesi seviyesinde.

Yani etkileri o kadar da büyük değil.

Size bir sürü kötü şey anlattım.

Siz de, "Aman Tanrım, ne kadar da kötü.
Bununla ilgili ne yapabilirim?" der gibi oldunuz.

Neyse ki,

bir sorun olduğunun farkına vardık.

Ortada bilinçsiz önyargıdan kaynaklanan
bir fırsat mahrumiyeti var.

Fakat orada otururken
şöyle düşünüyor olabilirsiniz:

"Ben kahverengi değilim.
Bunun benimle ne alakası var?"

Size bir çözüm sunayım.

Ve önceden dediğim gibi,

bir idealin peşinde olduğumuz
bir dünyada yaşıyoruz.

Ve eğer doğum şartlarının

önemsiz olduğu
bir dünya yaratmak istiyorsak

hepimiz çözümün bir parçası olmalıyız.

Ve ilginçtir ki laboratuvar
özgeçmişi deneyinin yazarı

bir çeşit çözüm sundu.

Dediğine göre başarılı kadınları
bir araya getiren tek şey,

ortak sahip oldukları tek şey,

iyi akıl hocalarına sahip olmak.

Akıl hocalığını hepimiz duymuşuzdur,

anadilde olan bir kelime.

Size zor bir görev daha.

Her birinizi farklı bir kişiye akıl hocalığı
yapmaya davet ediyorum.

Bunu bir düşünün.

Herkes tanıdık birisine
akıl hocalığı yapmak ister,

kendine benzeyen,

deneyim paylaştığı kişilere.

Benim gibi bir
müslüman bir kız görsem

"Naber? Hadi takılalım." derim.

Bir odaya giriyorsunuz ve
orada aynı okulda okuduğunuz,

aynı sporla uğraştığınız birisi varsa,

büyük ihtimalle o kişiye
yardım etmek isteyeceksinizdir.

Ama sizinle aynı tecrübeyi
paylaşmamış bir kişi ile

o bağlantıyı kurmak oldukça zor olur.

Başka birisine akıl hocalığı yapma fikri,

sizinle aynı arka plana sahip olmayan
bir kişiye akıl hocalığı yapmak,

arka planı her ne ise,

lanet koridora bile gidemeyen insanlar için

kapılar açmaktır.

Çünkü hanımlar ve beyler,
dünya adil değil.

İnsanlar eşit fırsatlarla doğmuyor.

Dünya'nın en fakir şehirlerinden
biri olan Hartum'da doğdum.

Kahverengi doğdum, kadın olarak doğdum

ve kontrol edemediğim nedenlerden dolayı

bizden şüphe edilen bir dünyaya
Müslüman olarak doğdum.

Lakin ayrıcalıklı doğduğum
gerçeğini de kabul ediyorum.

Harika bir ailede doğdum,

eğitim gördüm

ve Avustralya'ya göç etme
nimetine sahip oldum.

Ayrıca, var olduğunu bile
bilmediğim kapıları

bana açan harika akıl hocalarına sahiptim.

Bir akıl hocam şöyle dedi:

"Hey, hikayen ilginç.

Haydi bununla ilgili bir şeyler yazalım,
ben de bunu insanlarla paylaşırım."

Bir akıl hocam şöyle dedi:

"Bu üzeridekilerin Avustralya'ya
ait olmadığını biliyorum,

ama neyse haydi gel."

Ve işte buradayım,
sizinle konuşuyorum.

Ve buradaki tek kişi ben değilim.

Toplumumda

akıl hocalarının yönlendirdiği
her türden insan var.

Sidney'de genç Müslüman bir adam

akıl hocasının yardımıyla

Bankstown'da bir şair atışması başlattı

ve şimdi büyük bir olaya dönüştü.

Başka birçok gencin
hayatını değiştirebiliyor.

Brisbane'de bir hanım,

mülteci olan Afgan bir hanım,

Avustralya'ya geldiğinde zar zor
İngilizce konuşabiliyordu.

Akıl hocaları doktor
olmasına yardım etti

ve 2008 yılında Yılın Genç
Queensland'lısı ödülümüzü kazandı.

Kendisi tam bir ilham kaynağı.

O kadar kolay değil.

Bu benim.

Fakat ben hem tulum giyen,

hem de ilk başta ferace giyen kadınım.

Beni diğer hallerden birinde görseydiniz

bana akıl hocalığı yapar mıydınız?

Çünkü ben aynı kişiyim.

Bilinçsiz önyargımızı aşmak zorundayız.

Kendi fikrinize tam ters birisini bulun,

çünkü yapısal değişim zaman alır

ve bende o kadar sabır yok.

Yani eğer bir değişim yaratacaksak,

eğer bu tür imkanlara sahip olacağımız

bir dünya yaratacaksak,

o zaman insanlara
imkan tanımayı tercih edin.

Çünkü çeşitliliğin sizinle
alakası olmadığını düşünebilirsiniz,

fakat hepimiz
bu sistemin bir parçasıyız

ve bizler çözümün bir parçası olabiliriz.

Eğer farklı insanları
nerede bulabileceğiniz bilmiyorsanız,

genelde gitmediğiniz yerlere gidin.

Eğer özel derslerine katılıyorsanız,

semtinizdeki devlet okuluna gidin

veya yerel mülteci
eğitim merkezine uğrayın.

Veya bir ofiste çalışıyor olabilirsiniz.

Mekana uyum sağlayamamış
yeni mezun elemanı alın --

çünkü o kişi bendim --

ve onlara kapılar açın,

ama bunu iş olsun diye yapmayın,
çünkü bizler kurban değiliz.

Onlara fırsatları gösterin,

çünkü kendi dünyanızı
onlara açmak,

sizin erişiminiz olan kapıların
varlığından haberleri bile olmadığını

ve sizin bunu bilmediğinizi

fark etmenizi sağlayacak.

Hanımlar ve beyler,

toplumumuzda fırsat
mahrumiyeti sorunu var.

Bunun nedeni özellikle
bilinçsiz önyargı.

Fakat her biriniz bunu değiştirme
potansiyeline sahipsiniz.

Bugün çok fazla zorlu görevler
yüklendiğinizi biliyorum,

fakat bu görevi üstlenin ve
bunu biraz daha farklı düşünün,

çünkü çeşitlilik sihirlidir.

Eski algılarınızı kenara koymanız için
sizleri cesaretlendiriyorum,

çünkü bahse varım ki

muhtemelen yanlışlar.

Teşekkür ederim.

(Alkışlar)