मुलांसाठी स्वतः अभियांत्रिकी शिकविणारे खेळ

फान क्युई, स्थानिक TED डिझाईनर, कागद कापड वापरून कमी खर्चाची विज्ञान शिकविणारे खेळने मुलांना जागृत करते.

मी प्रकल्प बनविते.

इंजिनिअरिंगचे ---माध्यमिक शाळेसाठी

काही अनोख्या वस्तूंचा वापर करून

त्यासाठी मला प्रेरणा मिळत असते
माझ्या दैनंदिन अडचणीतून.

उदाहरण सांगायचे तर,

मला एकदा एका विनोदी गणवेश
स्पर्धेत भाग घेण्यासाठी पोशाख हवा होता

त्यासाठी जास्त खर्च करू इच्छित नव्हते.

मी तो स्वतः तयार केला...

एक चमकदार मुकुट व स्कर्ट घेऊन

(हशा )

दुसऱ्यांदा,

मी उधवस्त झाले कारण माझा आवडता खेळ

फ्लॅपी बर्ड

अॅप स्टोअरवरून गायब झाला तेव्हा ,

(हशा)

मी द्विधा मनस्थितीत होतो .

फोन अपडेट कधीही करु नये किंवा
फ्लॅपी बर्ड कधीही पुन्हा खेळू नये.

(हशा)

कोणत्याही पर्यायाने मी दु:खी होणार.

मला योग्य वाटणारी एक गोष्ट मी केली

मी फ्लापी बर्डची एक प्रतिकृती तयार केली

जी अॅप स्टोअर वरून कधीही
गायब झाली नसती

(हशा)

(संगीत)

बीप आवाज

(संगीत)

(हशा )

माझे काही मित्र या
खेळाचे व्यसनी झाले होते.

मी त्यांना खेळण्यासाठी बोलाविले

दृश्य: मित्र अरे

(हशा)

(चलचित्र) मित्र: अरे नवलच आहे?

(हशा)

त्यानी सांगितले हा खेळ मूळ खेळासारखाच
वैताग देणारा आहे.

(हशा)

मी या खेळाची माहिती इंटरनेटवर टाकली

नवल झाले ती माहिती व्हायरल झाली

काही दिवसातच वीस लाख लोकांनी ती पहिली

(हशा)

गमत अशी कि काहींनी त्यवर प्रतिक्रिया दिली

अनेकांना तसे बनवायचे होते.

काहींनी मला त्याची कृती विचारली.

माझी या कृतीला जनमानसाची मान्यताच मिळाली.

आम्ही इंजिनिअरिगचे
धडे देउ शकत होतो

आमच्या व्हीडीयोतून पैसे मिळायचे त्यातून.

आम्ही मुलांना वर्गात

असे खेळ बनविण्यास समर्थ केले.

जरी हे आव्हानात्मक होते.

त्यातून ते इन्जिनिअरिन्गचे.

ते यासाठी लवकर शिकू इच्छित होते कि
त्यांना लवकर खेळ साम्पिता येईल.

(हशा)

फ्लॅपी बर्ड अगोदर

माझी कल्पना होती निर्मिती उपक्रम करून
इंजिनिअरिंग कवावे

मी जेव्हा माध्यमिक शाळेत होत्ये

त्यावेळी आम्ही विद्यर्थ्याना साहित्य देऊन
यंत्रमानव बनविण्यास सांगितला.

बरेच ते करण्यस उनुत्सुक आढळले.

नंतर काहींनी कागद घेतले

आणि त्या यंत्रमानवास सजवू लागले.

त्या कामात अनेकांनी सहभाग घेतला.

त्या सर्वाना त्यातच अधिक रस वाटला.

मी क्रीयाशिल्तेचे नवे मार्ग शोधू लागले.

तंत्रज्ञानाची ओळख करून देण्यास.

मला आढळले कि शाळांमध्ये
जे साहित्य दिले जाते

ते अनुकरण करणारेच असते.

प्लास्टिक पासून बनविलेले असल्ने
हवा तसा आकार देता येत नाही.

याशिवाय ते महाग असतात.

प्रत्येक कीट शेकडो डॉल्लर किमतीचे असतात.

काही वर्गाना ते विकत घेणे परवडत नाही.

त्यात काही खास न वाटल्याने

मी स्व स्वतः काही बनविण्याचे ठरविले

काही कागद व कपडे मी घेतले.

आम्ही लहान असल्याने त्याशी खूप खेळलो

ते स्वस्त होते.

ते आपल्या घरात सहज मिळायचे.

मी एक प्राथमिक उपकरण तयार केले.

त्या द्वारा विद्यार्थी
चमकदार प्राणी बनवायचे.

कपडे व फसवे डोळे वापरून.

ते या कामात एकमेकांना मदत करायचे;

हे सर्व ते हसत खेळत चर्चा करीत करायचे.

महत्वाचे असे,

ते आपल्या उपकरणात त्यांची निर्मिती क्षमता
ओतपोत भरलेली असायची

कारण या उपकरणाच्या यशस्वीतेने

मला अधिक प्रकल्प बनविण्यास उतेजन मिळाले.

विद्यार्थ्यांना ही ते आव्हान होते.

मी हि कार्यशाळा शाळेच्या बाहेर
नेण्यास सुरवात केली.

ती मी समाजात नेली.

त्यानंतर मजेदार घडले.

मला आढळले विविध स्तरातील लोक

या कार्यशाळेत येऊ लागले.

विशेषतः

यात खूप महिला व अल्पसंख्यांक सहभागी झाले.

जे नेहमीच्या अभियांत्रिकी
कार्यशाळेत आढळत नाही.

२०१६ च्या काही मुख्य कंपन्यांची
आकडेवारी पाहू

महिलांचा यात १९ टक्के सहभाग होता.

आणि अल्पसंख्यांक होते चार टक्के

हि आकडेवारी माहित असेल.

जर तुम्ही बेत दिली असेल
शाळेतील यंत्रमानव कार्यशाळेस वा

महाविद्यालयीन अभियांत्रिकी
कार्यशाळेस

आता विविध समस्या येथे होत्या.

तांत्रिक क्षेत्रात विविधतेचा अभाव होता.

त्यास एक उकल होती

हे तंत्रज्ञान क्रीयाशील्तेतून देणे.

मी अस म्हणत नाही कि
तेवढ्याने सर्व काही ठीक होईल.

पण यातान्त्राची असणं ओळख होईल

ज्यांना यात पूर्वी रस नव्हता.

शाळेत ज्या प्रकारे हे
शिकविले जायचे त्यामुळे

मग आम्ही हि तंत्र शिक्षणाची
संकल्पना कशी बदलली.

अनेकांना हे शिकणे कंटाळवाणे वाटे.

म्हणून मी माझी उपकरणे
तीन बाबींचा विचार करून बनविली.

त्यासाठी खालचा मजला असावा

त्यामुळे ते सहज सुरु होई.

हा पाठ पहा.

पहिला उपक्रम जो आम्ही मुलांना शिकविला.

तो होता कागदावर सर्किट काढणे.

ते शिकायला काही फार वेळ लागत नाही.

सुरवातकरणाऱ्यांना ते सोपे वाटते.

तळमजला असल्याने खर्च कमी असे.

खर्च हि बाब मोठी अडचण होती
प्रकल्प पूर्ण करण्यास

त्यासाठी वापरले कागद ,
बल्ब, तांब्याची पट्टी व बैटेरी

यास एक डोल्लर लागे.

दुसरी बाब उंच चहात असणे

म्हणजे त्यामुळे खूप जागा मिळेल.

आणि मुले सतत शिकतील.

सुरवातीचा प्रकल्प होता चमकणारा प्राणी.

नंतर त्यात सेन्सर व मायक्रोकंट्रोलर टाकणे

आणि प्रोग्राम वापरून त्याची
परिसराशी आंतर्क्रिया करणे

(हशा)

आणि शेवटी,

तीसरी बाब त्यात गरजेनुस आर बदल करणे

म्हणजे त्यामुळे ते कोणाशी उपयुक्त ठरेल .

दैनंदिन वस्तूंचा वापर
हे याचे खास वैशिष्ट.

कागद व कापड वापरून असे करता येत्ये,

जर तुम्हाला फ्लॅपी बर्ड आवडत नसेल

तर आवडीचा खेळ बनविता येईल.

दृश्य : आपला खेळ आहे जस्टीन बिबर बद्दल.

तो वेगाने जात आहे.

LAPD द्वारा त्यास अटकाव
करणे हे आपले लक्ष्य आहे .

(हशा)

दृश्य :विद्यार्थी पहा तो बदलत आहे.

आम्ही त्यात सहभागी आहोत.

(हशा )

आभारी आहे.

(टाळ्या)