Laten we ophouden met leeftijdsdiscriminatie

Het is niet het voortschrijden van de tijd die het ouder worden zo moeilijk maakt. Het is leeftijdsdiscriminatie, een vooroordeel dat ons opzet tegen ons toekomstige zelf -- en tegen elkaar. Ashton Applewhite dringt er op aan om die angst tegen te gaan en te mobiliseren tegen het laatste sociaal aanvaardbare vooroordeel. "Veroudering is geen probleem dat we moeten oplossen of een ziekte die we moeten genezen," zegt ze. "Het is een natuurlijk, krachtig, levenslang proces dat ons allen verenigt."

Wat gaat iedereen hier worden?

Ouder.

En de meesten van ons zijn
daar uiterst bang voor.

Hoe voel je je bij dat woord?

Ik had dat vroeger ook.

Waar was ik het meest bezorgd over?

Kwijlend eindigen in een
of andere godvergeten instelling.

Maar ik leerde dat
slechts 4% oudere Amerikanen

in verpleeghuizen wonen,

en dat percentage daalt.

Wat was ik nog bezorgd over?

Dementie.

Blijkt dat de meesten van ons
goed kunnen denken tot aan hun einde.

Dementie neemt ook af.

De werkelijke epidemie
is angst voor geheugenverlies.

(Gelach)

Ik dacht ook dat
oude mensen depressief waren

omdat ze oud waren
en snel zouden gaan sterven.

(Gelach)

Hoe langer mensen leven,

hoe minder schrik hebben ze om te sterven,

en dat mensen het gelukkigst zijn
aan het begin en het einde van hun leven.

Dat is de U-curve van geluk

en het blijkt uit tientallen
studies over de hele wereld.

Je hoeft geen boeddhist
of miljardair te zijn.

De curve toont hoe
veroudering de hersenen beïnvloedt.

Dus begon ik me een stuk beter
te voelen over ouder worden

en ik raakte geobsedeerd over waarom
zo weinig mensen deze dingen weten.

De reden is leeftijdsdiscriminatie:

discriminatie en stereotypering
op grond van leeftijd.

We zien het wanneer iemand ervan
uitgaat dat we ergens te oud voor zijn,

in plaats van uit te zoeken wie
we zijn en wat we kunnen,

of te jong.

Leeftijdsdiscriminatie
snijdt aan beide kanten.

Alle -ismen zijn
sociaal geconstrueerde ideeën

-- racisme, seksisme, homofobie --

en dat betekent dat we ze uitvinden

en ze kunnen veranderen.

Al deze vooroordelen
zetten ons tegen elkaar op

om de status quo te handhaven,

net als autoarbeiders in de V.S.
concurreren tegen autoarbeiders in Mexico

in plaats van zich te organiseren
voor betere lonen.

(Applaus)

We weten dat het fout is

om te bevoordelen
op basis van ras of geslacht.

Waarom zou het dan oké zijn om jongeren
voor te trekken op ouderen?

Vooroordelen zijn gebaseerd op ‘othering’
-- het zien van een groep mensen

als anders dan onszelf:

ander ras, andere religie,
andere nationaliteit.

Het vreemde aan leeftijdsdiscriminatie:

dat andere zijn we zelf.

Leeftijdsdiscriminatie
stoelt op ontkenning:

onze onwil om te erkennen dat
wijzelf ooit die oudere persoon gaan zijn.

Het is ontkenning als we proberen
door te gaan voor jonger

of als we in verjongingsproducten geloven,

of wanneer we denken dat
onze lichamen ons verraden,

gewoon omdat ze aan het veranderen zijn.

Waarom stoppen we met het vermogen
om aanpassing en groei te vieren

terwijl we door het leven gaan?

Moet goed verouderen inhouden dat
we er willen uitzien en bewegen

als jongere versies van onszelf?

Het is beschamend
om ouder te worden genoemd

totdat we stoppen
er beschaamd over te zijn

en het is ongezond om bang voor
de toekomst door het leven te gaan.

Hoe eerder we uit deze tredmolen
van leeftijdsontkenning stappen,

hoe beter het voor ons is.

Stereotypen zijn natuurlijk altijd fout,

maar vooral wanneer het gaat om leeftijd,

want hoe langer we leven,

hoe meer we van elkaar gaan verschillen.

Toch? Denk erover na.

Toch hebben we de neiging om
iedereen in een bejaardentehuis

als even oud te zien: namelijk oud --

(Gelach)

terwijl het vier decennia kan omvatten.

Stel je voor dat we op die manier
over een groep mensen

tussen 20 en 60 zouden denken.

Als je naar een feestje gaat, zoek je
dan mensen van je eigen leeftijd op?

Heb je ooit gemopperd
over die bevoorrechte millennials?

Heb je ooit een kapsel, een relatie
of een uiting geweigerd

wegens niet aangepast aan de leeftijd?

Voor volwassenen bestaat zoiets niet.

Dat is allemaal
leeftijdsdiscriminerend.

We doen het allemaal

en we stellen het niet in vraag
zolang we er ons niet bewust van zijn.

Het is niemand aangeboren,

maar het begint al vroeg

rond de tijd dat houdingen over
ras en geslacht zich ontwikkelen,

omdat media en populaire cultuur
ons voortdurend overstelpen

met negatieve berichten over ouder worden.

Toch? Rimpels zijn lelijk.

Ouderen zijn zielig.

Het is triest om te oud zijn.

Kijk naar Hollywood.

Een overzicht van
recente Best Picture-nominaties

gaf aan dat slechts 12% van de rollen

van leeftijd 60 en hoger waren,

en vele personages werden
voorgesteld als gehandicapt.

Oudere mensen zijn vaak
het meest discriminerend

omdat we al een heel leven
deze berichten moesten slikken

en we er nooit aan dachten
ze in vraag te stellen.

Ik moest het erkennen

en ophouden er zelf aan mee te doen.

Met zeggen “Ik word oud.”

stopte ik toen ik besefte

dat, toen ik mijn sleutels
verloor op de middelbare school,

dat niet aan ‘jong zijn’ weet.

(Gelach)

Ik stopte op 64 met mijn zere knie
de schuld te geven.

Mijn andere knie doet geen pijn

en die is net zo oud.

(Gelach)

(Applaus)

Wij zijn allemaal bezorgd over
sommige aspecten van het ouder worden,

of het nu geldtekort is,

of ziek worden, of alleen vallen.

Die angsten zijn legitiem en echt.

Maar de meesten van ons
beseffen nooit

dat oud worden

beter of slechter kan zijn
afhankelijk van de cultuur

waarin ze plaatsvindt.

Niet het hebben van een vagina
maakt het leven voor vrouwen moeilijker.

Het is seksisme.

(Applaus)

Niet een man liefhebben
maakt het leven moeilijker voor homo’s.

Het is de homofobie.

En het is niet het verstrijken
van de tijd dat ouder worden

onnodig moeilijker maakt.

Het is leeftijdsdiscriminatie.

Etiketten zijn moeilijk te lezen,

er is geen leuning,

we krijgen die verdomde pot niet open:

we geven onszelf de schuld,

ons falen om goed oud te worden,

in plaats van de leeftijdsdiscriminatie
die natuurlijke overgangen beschamend

en hindernissen aanvaardbaar maakt.

Met tevredenheid verdien je geen geld,

maar schaamte en angst creëren markten,

en kapitalisme is altijd
op zoek naar nieuwe markten.

Wie zegt dat rimpels lelijk zijn?

De multi-miljard-dollar huidzorgindustrie.

Wie zegt dat perimenopauze,
lage testosteron

en een milde cognitieve stoornis
medische problemen zijn?

De biljoenendollar
farmaceutische industrie.

(Gejuich)

Hoe duidelijker we deze krachten zien,

hoe makkelijker het is
om alternatieve, positievere

en nauwkeurigere verhalen te vinden.

Veroudering is geen op te lossen
probleem of te genezen ziekte.

Het is een natuurlijk, krachtig,
levenslang proces dat ons allen verenigt.

Een cultuur veranderen is geen sinecure,
weet ik, maar cultuur is vloeiend.

Kijk hoezeer de positie van vrouwen
tijdens mijn leven is veranderd

of de ongelooflijke vooruitgang
van de beweging voor homorechten

in slechts een paar decennia, niet?

(Applaus)

Kijk naar geslacht.

We waren gewend het als binair,
man of vrouw, te zien

en nu begrijpen we
dat het een spectrum is.

Het is hoog tijd om ook de oude
oud-jong-tweeledigheid te begraven.

Er is geen scheidslijn tussen oud en jong,

waarna het allemaal bergafwaarts gaat.

Hoe langer wij wachten om
dat idee aan te vechten,

des te meer schade we onszelf
en onze plaats in de wereld berokkenen,

zoals in het beroepsleven waar
leeftijdsdiscriminatie dagelijkse kost is.

In Silicon Valley krijgen ingenieurs
een botoxbehandeling en haarinplantingen

voor belangrijke interviews --

dat zijn geschoolde
blanke mannen in de 30.

Stel je voor hoe het er
in de lagere echelons aan toegaat.

(Gelach)

De persoonlijke en economische
gevolgen zijn verwoestend.

Geen enkel stereotype
over oudere werknemers klopt.

Bedrijven zijn niet flexibel en creatief
omdat hun werknemers jong zijn;

ze zijn flexibel en creatief ondanks dat.

Bedrijven --

(Gelach)

(Applaus)

Wij weten dat diverse bedrijven niet
alleen betere plaatsen zijn om te werken;

ze werken beter.

En net als ras en geslacht is
leeftijd een criterium voor diversiteit.

Steeds meer fascinerend onderzoek

toont aan dat
die houding over veroudering

de werking van ons denken en organen
op cellulair niveau beïnvloedt.

Wanneer we zo [spreekt luider]
met oudere mensen gaan praten

of ze ‘lieverd’ of ‘jonge dame’ noemen --

het heet ‘elderspeak’ --

lijken ze op slag te verouderen

en minder goed
te kunnen lopen en praten.

Mensen met positievere
gevoelens jegens veroudering

lopen sneller,

doen het beter op geheugentests,

genezen sneller en leven langer.

Zelfs met hersenen
vol ‘plaques en tangles’

bleven sommige mensen
scherp tot op het einde.

Wat hadden ze gemeen?

Een gevoel van doel.

Wat vooral verhindert dat gevoel
van doelgerichtheid in het latere leven?

Een cultuur die je vertelt dat oud zijn
afgang van het toneel betekent.

Daarom ontwikkelt
de Wereldgezondheidsorganisatie

een mondiaal initiatief
tegen leeftijdsdiscriminatie

om zowel gezondheid als
levensduur te laten toenemen.

Vrouwen ervaren de dubbele klop

van leeftijdsdiscriminatie en seksisme,

dus ervaren we veroudering anders.

Weer die dubbele moraal
-- sensatie! --

(Gelach)

het idee dat veroudering
mannen verbetert en vrouwen devalueert.

Vrouwen versterken deze dubbele standaard
wanneer we concurreren om jong te blijven,

nog eens een bestraffende
en verliezende stellingname.

Gelooft elke vrouw hier echt

dat ze een mindere versie is --

minder interessant, minder leuk
in bed, minder waardevol --

dan de vrouw die ze ooit was?

Deze discriminatie beïnvloedt
onze gezondheid,

ons welzijn en onze inkomsten,

en de effecten tellen op in de tijd.

Ze worden verder verergerd
door ras en klasse

en daarom zijn overal ter wereld

de allerarmsten oude, gekleurde vrouwen.

Wat leid je af uit die kaart?

Tegen 2050 zal één op de vijf onder ons,

bijna twee miljard mensen,

60 of ouder zijn.

Levensduur is een fundamenteel kenmerk
van menselijke vooruitgang.

Al deze oudere mensen vertegenwoordigen

een enorme, ongekende
en onaangesproken markt.

Toch hebben kapitalisme en verstedelijking

leeftijdsvooroordelen in alle
hoeken van de wereld veroorzaakt,

van Zwitserland, waar ouderlingen
het het beste doen,

tot Afghanistan, dat aan de bodem
van de Global AgeWatch Index zit.

De helft van de landen in de wereld
staan niet op deze lijst

omdat we niet de moeite nemen gegevens
te verzamelen over miljoenen mensen

omdat ze niet langer jong zijn.

Bijna tweederde van de mensen
ouder dan 60 over de wereld

hebben geen goede
toegang tot gezondheidszorg.

Bijna driekwart zegt dat hun inkomen
geen basisdiensten dekt

zoals voedsel, water, elektriciteit
en fatsoenlijke huisvesting.

Is dit de wereld die we willen
dat onze kinderen,

die wel honderd jaar gaan worden,

gaan erven?

Iedereen -- alle leeftijden,
alle geslachten, alle nationaliteiten --

is oud of gaat oud worden,

en tenzij we het stoppen,

gaat leeftijdsdiscriminatie
ons allen onderdrukken.

Dat maakt het een perfect doel
om er samen iets aan te doen.

Waarom een ander -isme
aan de lijst toevoegen

wanneer er al zo vele,
racisme in het bijzonder,

oproepen tot actie?

Hierom:

we hebben geen keuze.

Wanneer wij de wereld een betere plek
maken om in oud te worden,

maken we het een betere plek
voor wie van elders komt,

voor wie een handicap heeft,

voor wie homo is, niet rijk is,
niet blank is.

En als we met alle leeftijden opdagen
bij wat voor de meesten onder ons telt --

red de walvissen, red de democratie --

maken wij niet alleen
die inspanning doeltreffender,

maar doorbreken we
ook de leeftijdsdiscriminatie.

Langer leven zit in de lift.

Een beweging tegen leeftijdsdiscriminatie
is aan de gang.

Ik doe mee, en ik hoop dat van jullie ook.

(Applaus en gejuich)

Dank u.

Laten we het doen!
Laten we het doen!

(Applaus)