Το πρόβλημα με την «αργή διάχυση της τεχνοοικονομίας»

Μπράβο στην τεχνολογία! Κάνει τα πάντα καλύτερα για όλους μας! Σωστά; Μάλλον όχι. Όταν μια νέα τεχνολογία, όπως τα ηλεκτρονικά βιβλία ή οι συσκευές που καταγράφουν την υγεία μας, είναι διαθέσιμη μόνο σε λίγους ανθρώπους, έχει απρόσμενες συνέπειες σε όλους μας. Ο Τζον Γκόσιερ, υπότροφος του TED και επενδυτής στην τεχνολογία, ανακοινώνει τη θεωρία της «αργής διάχυσης τεχνοοικονομίας» και μας δίνει έντονα παραδείγματα του πώς οι νέες τεχνολογίες μπορεί να κάνουν τα πράγματα χειρότερα αν δεν κατανεμηθούν εξίσου. Όπως λέει, «η πραγματική καινοτομία είναι να βρίσκεις τρόπους να επωφεληθούν όλοι».

Ως προγραμματιστής και τεχνολόγος

έχω δουλέψει σε πολλά προγράμματα
αστικής τεχνολογίας

όλα αυτά τα χρόνια.

Η αστική τεχνολογία συχνά αποκαλείται
«τεχνολογία για το καλό»,

καθώς χρησιμοποιεί την τεχνολογία
για να επιλύσει ανθρωπιστικά προβλήματα.

Εδώ είναι το 2010 στην Ουγκάντα,

που ψάχνουμε λύση
για να μπορεί ο τοπικός πληθυσμός

να αποφεύγει την παρακολούθηση των κινητών
τηλεφώνων τους από την κυβέρνηση

επειδή εξέφρασαν τη διαφωνία τους.

Η ίδια τεχνολογία εφαρμόστηκε αργότερα
στη βόρεια Αφρική για παρόμοιους σκοπούς

για να βοηθήσει τους ακτιβιστές
να επικοινωνούν

όταν οι κυβερνήσεις εσκεμμένα
διέκοπταν τις επικοινωνίες

ως μέσο ελέγχου του πληθυσμού.

Όλα αυτά τα χρόνια,
όταν σκέφτομαι αυτές τις τεχνολογίες

και όλα τα πράγματα
στα οποία εργάζομαι

μια ερώτηση στριφογυρίζει
στο πίσω μέρος του μυαλού μου,

μήπως κάνουμε κάποιο λάθος
με τις αρετές της τεχνολογίας

και αν μερικές φορές ουσιαστικά βλάπτει

τις κοινωνίες που αποσκοπούμε
να βοηθήσουμε;

Η βιομηχανία τεχνολογίας παγκοσμίως τείνει
να λειτουργεί με παρόμοιες εικασίες,

ότι αν φτιάχνουμε υπέροχα πράγματα,

θα επηρεάσουν θετικά τους πάντες.

Τελικά, οι καινοτομίες θα κυκλοφορήσουν
και θα φτάσουν σε όλους.

Δεν συμβαίνει όμως πάντα έτσι.

Μου αρέσει να αποκαλώ
αυτή την τυφλή υποστήριξη της τεχνολογίας

«αργή διάχυση της τεχνοοικονομίας»
για να δανειστώ μια ορολογία. (Γέλια)

Πιστεύουμε ότι, αν σχεδιάζουμε
για τους ολίγους εκλεκτούς

τελικά αυτές οι τεχνολογίες
θα φτάσουν σε όλους,

και αυτό δεν συμβαίνει πάντα.

Η τεχνολογία και η καινοτομία μάλλον δρουν
όπως ο πλούτος και το κεφάλαιο.

Τείνουν να συγκεντρώνονται
στα χέρια των ολίγων

και μερικές φορές διαφεύγουν
στα χέρια των πολλών.

Και μιας και οι περισσότεροι δεν πολεμάτε
καταπιεστικά καθεστώτα τα σαββατοκύριακο,

θα ήθελα να σκεφτείτε μερικά παραδείγματα
που μπορεί να είναι λίγο πιο γλαφυρά.

Στον κόσμο των φορητών συσκευών,
των έξυπνων κινητών και των εφαρμογών

υπάρχει μια έντονη τάση καταγραφής
της προσωπικής υγείας των ανθρώπων

με εφαρμογές που καταγράφουν
τις θερμίδες που καταναλώνετε

αν κάνετε καθιστική ζωή
ή αν γυμνάζεστε αρκετά.

Αυτές οι τεχνολογίες κάνουν αποδοτικότερη
την υποδοχή των ασθενών στα ιατρικά κέντρα

και με τη σειρά τους τα ιατρικά κέντρα

αρχίζουν να περιμένουν
τέτοιου είδους αποδοτικότητες.

Καθώς αυτά τα ψηφιακά εργαλεία
μπαίνουν στους χώρους θεραπείας

και αυτά εξοπλίζονται ψηφιακά,

τι συμβαίνει στο ψηφιακά αόρατο;

Πώς θα είναι η ιατρική εμπειρία

για όσους δεν έχουν το κινητό
ή το ρολόι των 400 ευρώ

που καταγράφει την κάθε τους κίνηση;

Μήπως πλέον γίνονται βάρος
για το σύστημα υγείας;

Μήπως αλλάζει η μεταχείρισή τους;

Στον οικονομικό κόσμο,
τα Bitcoin και τα κρυπτονομίσματα

φέρνουν επανάσταση
στην παγκόσμια διακίνηση κεφαλαίων

αλλά η πρόκληση σε αυτές τις τεχνολογίες
είναι ότι το όριο εισαγωγής

είναι απίστευτα υψηλό, σωστά;

Χρειάζεστε πρόσβαση σε ίδια τηλέφωνα,
συσκευές, συνδεσιμότητα,

και ακόμη κι όταν δεν απαιτείται,
όπου μπορείτε να βρείτε έναν ενδιάμεσο

συνήθως απαιτούν ένα συγκεκριμένο ποσό
ή κεφάλαιο για τη συμμετοχή.

Έτσι αναρωτιέμαι,
τι θα συμβεί στην τελευταία κοινότητα

που χρησιμοποιεί χάρτινο χρήμα όταν
όλος ο κόσμος πάει σε ψηφιακό νόμισμα;

Ένα άλλο παράδειγμα
από την πατρίδα μου στη Φιλαδέλφια:

Πρόσφατα πήγα
στη δημοτική βιβλιοθήκη εκεί,

και περνούσαν μια υπαρξιακή κρίση.

Η χρηματοδότηση από τον δήμο μειώνεται,

πρέπει να μειώσουν τους χώρους λειτουργίας
για να παραμείνουν σε λειτουργία,

και ένας από τρόπους να το πετύχουν

είναι να ψηφιοποιήσουν αρκετά βιβλία
και να τα μεταφέρουν στο διαδίκτυο.

Αυτό είναι θαυμάσιο για πολλά παιδιά.

Μπορείτε να δείτε τα βιβλία από το σπίτι,

να κάνετε έρευνα στο δρόμο για το σχολείο,

αλλά υπάρχουν δύο μεγάλες προϋποθέσεις,

πρώτον, ότι έχετε πρόσβαση από το σπίτι,

και δεύτερον, ότι έχετε
πρόσβαση σε κινητό τηλέφωνο,

και στη Φιλαδέλφια πολλά παιδιά δεν έχουν.

Πώς θα είναι λοιπόν
η δική τους μορφωτική εμπειρία

σαν επακόλουθο μιας βιβλιοθήκης,
διαδικτυακά πλήρους προσβάσιμης,

η οποία συνήθιζε να θεωρείται
ως βασικό μέρος της εκπαίδευσης;

Πώς θα παραμείνουν στον ανταγωνισμό;

Ένα τελευταίο παράδειγμα από την άλλη
άκρη του κόσμου, την ανατολική Αφρική:

υπήρξε μια τεράστια κίνηση για την ψηφιακή
καταγραφή του κτηματολογίου,

για πολλούς λόγους.

Κοινότητες που μεταναστεύουν,
παλιές γενιές που πεθαίνουν,

και κυρίως η ανεπαρκής τήρηση αρχείων

οδηγούσαν σε διενέξεις
περί του σε ποιον ανήκει τι.

Έτσι έγινε μια μεγάλη κίνηση να αναρτηθούν
όλες αυτές οι πληροφορίες το διαδίκτυο,

να καταγραφεί όλη η γραμμή ιδιοκτησίας
αυτών των εκτάσεων γης,

να αποθηκευτούν στο νέφος
και να δοθούν στις κοινότητες.

Αλλά στην πραγματικότητα,
η απρόσμενη συνέπεια αυτού

ήταν ότι επιχειρηματικοί και απλοί
επενδυτές, μεσίτες και εργολάβοι,

άρχισαν επιθετικά να εξαγοράζουν
αυτές τις εκτάσεις γης

μέσα από τα χέρια αυτών των κοινοτήτων,

επειδή έχουν πρόσβαση στις τεχνολογίες

και τη συνδεσιμότητα που την κάνει δυνατή.

Αυτός είναι λοιπόν ο κοινός τόπος
αυτών των παραδειγμάτων,

οι απρόσμενες και αθέλητες συνέπειες
των νέων εργαλείων και τεχνολογιών.

Ως μηχανικοί, ως τεχνολόγοι,

μερικές φορές προτιμούμε την αποδοτικότητα
από την αποτελεσματικότητα.

Σκεφτόμαστε περισσότερο να κάνουμε διάφορα
παρά τα αποτελέσματα όσων κάνουμε.

Αυτό χρειάζεται ν' αλλάξει.

Έχουμε ευθύνη να σκεφτούμε τα αποτελέσματα
των τεχνολογιών που φτιάχνουμε,

ειδικά καθώς επηρεάζουν
όλο και πιο πολύ τον κόσμο που ζούμε.

Στα τέλη της δεκαετίας του '90,

ο κόσμος απαιτούσε περισσότερη ηθική
στον τραπεζικό και επενδυτικό κόσμο.

Νομίζω το 2014,
έχουμε ήδη αργήσει για κάτι παρόμοιο

στον χώρο της τεχνικής
και της τεχνολογίας.

Σαν ενθαρρύνω λοιπόν, καθώς όλοι
σκέφτεστε το επόμενο μεγάλο έργο σας,

ως επιχειρηματίες, ως διευθυντικά στελέχη,
ως μηχανικοί, ως δημιουργοί,

να σκεφτείτε και τις απρόσμενες συνέπειες

των πραγμάτων που φτιάχνετε,

επειδή η πραγματική καινοτομία
είναι να βρεις τρόπους να ωφεληθούν όλοι.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)