Birke Baehr: Gıda sistemimizin nesi var?

11 yaşındaki Birke Baehr, gıdalarımızın temel kaynağınına dair araştırmasını sunuyor — uzak ve resmedilmeye değmeyen endüstriyel çiftlikler hakkındaki. Yeşil olmanın ve gıda üretimini yerelleştirmenin çerçevesini çizerken; çiftliklerin gözlerden uzakta tutulmalarının, tozpembe ve gerçekçi olmayan toptancı tarımı teşvik etmesini eleştiriyor.

Merhaba. İsmim Birke Baehr,

ve 11 yaşındayım.

Bugün buraya gıda sistemimizde yanlış olanın ne olduğunu konuşmaya geldim.

İlk olarak çocukların,

televizyondaki, devlet okullarındaki ve hemen hemen baktığınız diğer her yerdeki

tüm bu pazarlama ve reklamlarla

nasıl da kolayca inandırıldıklarına

gerçekten hayret ettiğimi söylemek istiyorum.

Bana öyle geliyor ki; firmalar sürekli

benim gibi çocukların

gezegenimiz ve bizim için iyi olmayan şeyleri

ailelerine aldırtmalarını sağlamaya çalışıyorlar.

Küçük çocuklar, özellikle,

renkli paketler ve plastik oyuncaklardan

etkileniyorlar.

Kabul etmeliyim ki, ben de onlardan biriydim.

Hatta tüm yiyeceklerimizin,

domuzların çamurda yuvarlandığı ve ineklerin tüm gün çimenlerde otladığı

bu küçük mutlu çiftliklerden geldiğini düşünürdüm.

Keşfettiğim ise bunun doğru olmadığıydı.

Internette, kitaplarda, belgesellerde

ve ailemle yaptığım gezilerde

bu konuları incelemeye başladım.

Endüstriyel gıda sistemimizin karanlık yüzünü keşfettim.

Birincisi genetiği değiştirilen tohumlar ve organizmalar var.

Bu, doğasında olmayan bir şey yapması için

laboratuvarda bir tohumun üzerinde oynama yapılmasıdır --

mesela balığın DNA'sını çıkarıp

domatesin DNA'sının içine koymak -- iğrenç.

Beni yanlış anlamayın, balıkları ve domatesleri severim,

ama bu biraz tüyler ürpertici.

(Gülüşmeler)

Tohumlar daha sonra ekiliyor ve gelişiyor.

Ürettikleri gıdaların kanser ve diğer problemlere yol açtığı

laboratuvar hayvanlarında kanıtlandı.

İnsanlar bu şekilde üretilen gıdaları

1990'lardan beri tüketiyorlar.

Çoğu insan bunların varlığından bile haberdar değil.

Genetiği değiştirilmiş mısırları yiyen farelerin

karaciğer ve böbrek toksisite belirtileri gösterdiklerini biliyor muydunuz?

Bunlar böbrek iltihaplanmasını, lezyonları ve böbrek ağırlığının artmasını içeriyor.

Buna rağmen yediğimiz tüm mısırlar genetik olarak

bir şekilde değiştiriliyor.

Ve söylememe izin verin,

mısır her şeyde var.

Ve beni CAFOS olarak adledilen tutsak hayvanları besleme

işlemleri üzerine konuşturmayın bile.

(Gülüşmeler)

Geleneksel çiftçiler ekinlerin büyümesini sağlamak için pislikle karıştırdıkları

fosil yakıtlarından yapılan

kimyasal gübreleri kullanıyorlar.

Bunu yapıyorlar; çünkü aynı ekini tekrar tekrar yetiştirdikleri için

toprağın tüm besinlerini yok ettiler.

Sonra, zararlı ot ve böcekleri öldürmek için

ot kırıcılar ve böcek öldürücüler gibi daha da zararlı kimyasallar

meyve ve sebzelerin üzerine sıkılıyor.

Yağmur yağdığında, bu kimyasallar toprağa sızıyor,

veya sularımızı da zehirlemek üzere

su yollarımıza akıyor.

Sonra gıdalarımızı daha uzun süre dayanmaları için ışınlıyorlar,

bu sayede gıdalarımız büyüdükleri yerden binlerce mil uzaklıktaki

süpermarketlere gidebiliyor.

Bu yüzden kendime soruyorum,

nasıl değiştirebilirim? Bu şeyleri nasıl değiştirebilirim?

Bulduğum şey şu.

Daha iyi bir yola doğru bir yönelme olduğunu keşfettim.

Şimdi, daha evvel,

Ulusal Futbol Ligi oyuncusu olmak isterdim.

Bunun yerine organik çiftçi olmaya karar verdim.

(Alkış)

Teşekkür ederim.

Ve bu yolla dünyada daha fazla etkim olabilir.

Bu adam, Joel Salatin, ona çılgın çiftçi diyorlar

çünkü sisteme karşı "yetiştiriyor".

Evde öğrenim gördüğümden dolayı,

bir gün onun konuşmasını dinlemeye gittim.

Bu adam, bu çılgın çiftçi,

hiçbir zararlı böcek ilacı, ot kırıcı ilaç ya da

genetiği değiştirilmiş tohum kullanmıyor.

Bu nedenle, sistem tarafından deli olarak adlandırılıyor.

Farklı seçimler yaparak,

gıdalarımızı yerel üreticilerden ya da

doğrudan hayatımız boyunca tanıdığımız komşularımızdan alarak

hepimizin fark yaratabileceğini bilmenizi istiyorum.

Bazıları organik ya da yerel gıdaların daha pahalı olduğunu söylüyor,

peki gerçekten öyle mi?

Gıda sistemi hakkında öğrendiğim tüm bu şeylerle,

bana öyle geliyor ki ya çiftçilere öderiz

ya da hastaneye.

(Alkış)

Neyi seçeceğimi kesinlikle şimdi daha iyi biliyorum.

Bill Keener'in Tennessee'deki Sequachie Cove Çiftliği gibi-

ineklerinin otladığı ve domuzlarının çamurda yuvarlandığı

tıpkı düşündüğüm gibi çiftliklerin

orada olduklarını bilmenizi istiyorum.

Bill'in çiftliğine bazen gönüllü olarak gidiyorum,

bu sayede yediğim etin nereden geldiğini

yakından kendi gözlerimle görebiliyorum.

Çocukların, ancak yedikleri hakkında daha fazla şey bilirler

ve yediklerinin gerçekten nereden geldiğini öğrenirlerse

taze meyve sebzeler ve iyi gıdaları yiyeceklerine inandığımı bilmenizi istiyorum.

Her bölgede çiftçilerin marketlerinin olduğunu,

açılmaya devam ettiklerini bilmenizi istiyorum.

Benim, abimin ve kız kardeşimin gerçekten de

fırında pişmiş lahana yemeği sevdiğimizi bilmenizi istiyorum.

Bunu gittiğim her yerde paylaşmaya çalışıyorum.

Çok uzun zaman önce değildi,

amcam 6 yaşındaki kuzenime mısır gevreği vermeye kalkmış.

Organik Toasted O's dan mı yoksa

şekerle kaplanmış parçalardan mı istediğini sormuş --

bilirsiniz, hani şu önünde büyük çizgili çizgi film karakteri olan.

Küçük kuzenim, babasına

organik Toasted O'nun mısır gevreğini tercih ettiğini söylemiş,

çünkü Birke'ün dediğine göre, janjanlı mısır gevreğinden yememeliymiş.

İşte bu, dostlarım, her seferinde bir çocukla

nasıl değişiklik yaratabileceğimizdir.

Bu yüzden bir sonraki sefer bakkala gittiğinizde, yerel düşünün,

organik seçin, gıdanızı ve çiftçinizi bilin.

Teşekkür ederim.

(Alkış)