Υπάρχουν όρια; | Σταμάτης Κριμιζής | TEDxAthens

Ο Σταμάτης Κριμιζής αναρωτήθηκε στη σκηνή του TEDxAthens 2013 αν υπάρχουν όρια στο σύμπαν.

Αυτή η ομιλία έγινε σε μια εκδήλωση TEDx, η οποία χρησιμοποιεί τη μορφή των συνεδρίων TED αλλά διοργανώνεται ανεξάρτητα, από μια τοπική κοινότητα/ομάδα. Διαβάστε περισσότερα στο http://ted.com/tedx

Σήμερα, θα σας μιλήσω
για τα όρια με ένα ερωτηματικό.

Υπάρχουν όρια;

Θα χρησιμοποιήσω δύο παραδείγματα.

Το ένα είναι η τροχιά και προσεδάφιση ενός
αστεροειδούς με το διαστημόπλοιο NEAR.

Το NEAR σημαίνει
Ραντεβού με Αστεροειδή πλησιάζοντα τη Γη.

Και το άλλο είναι η έξοδος
από το ηλιακό σύστημα με το Βόγιατζερ.

Αυτό είναι ένα πράγμα

που είναι σε μεγάλο βαθμό σύμφωνο
με το θέμα Αχαρτογράφητα Νερά

το οποίο φυσικά, είναι το θέμα
αυτού του συνεδρίου.

Ξέρετε ότι δεν γνωρίζουμε
πολλά για τους αστεροειδείς

και σίγουρα δεν γνωρίζαμε
δεκαπέντε χρόνια πριν.

Δεν γνωρίζαμε
αν ήταν ένα στερεό σώμα

ή ένας σωρός λιθοτριμμάτων,
μερικές πέτρες

που κινούνται μαζί στο διάστημα;

Σκεφτήκαμε να αφήσουμε τη Γη και να τεθούμε
σε τροχιά γύρω από έναν αστεροειδή,

που παρεμπιπτόντως,
συνήθως δεν είναι σφαιρικοί.

Και κανένας δεν έχει τεθεί σε τροχιά
γύρω από ένα μη σφαιρικό σώμα.

Οπότε, οι αστεροειδείς, πολλοί από αυτούς

είναι σε τροχιά πλησίον της Γης.

Όπως μπορείτε να δείτε
εδώ είναι η τροχιά του Άρη

και εδώ είναι η τροχιά της Γης,

και αυτοί είναι μερικοί αστεροειδείς

που διασχίζουν την πορεία της Γης.

Και, φυσικά, σταθήκαμε τυχεροί

που δεν είχαμε πάρα πολλές συγκρούσεις.

Έχουν υπάρξει συγκρούσεις,
όπως είμαι σίγουρος ότι έχετε ακούσει.

Οπότε η ιδέα είναι να πάμε
σε έναν από αυτούς,

να τεθούμε σε τροχιά και να τον μελετήσουμε
για ένα μακρύ χρονικό διάστημα.

Για να γίνει αυτό χρειάζεται
ένα διαστημόπλοιο.

Αρχίσαμε τη δουλειά δύο μήνες
πριν τραβηχτεί αυτή η φωτογραφία.

Βλέπετε το διαστημόπλοιο πάνω
σε αυτό που λέμε τραπέζι κραδασμών.

Που σημαίνει ότι παίρνουμε
το διαστημόπλοιο, όταν τελειώσει,

και μετά το δονούμε στο επίπεδο,

το οποίο πρόκειται να βιώσει,

καθώς πηγαίνει τοποθετημένο
στην κορυφή του πυραύλου,

μέσα από την ατμόσφαιρα
και μετά στο διάστημα.

Και πρέπει να τα καταφέρει
γιατί αλλιώς δεν θα δουλέψει.

Και αυτό κάναμε.

Μετακινηθήκαμε μαζί με το διαστημόπλοιο
στο ακρωτήριο Κανάβεραλ.

Το βάλαμε στην κορυφή του πυραύλου,
όπως μπορείτε να δείτε εδώ,

και μπορείτε επίσης να δείτε
ότι υπάρχει ένα προστατευτικό κέλυφος

το οποίο λέγεται θερμή ασπίδα

απλά επειδή προστατεύει
το διαστημόπλοιο

όπως ο πύραυλος κινείται μέσα από
την ατμόσφαιρα σε πολύ υψηλό ρυθμό.

(Βουητό)

Αυτός είναι ο τελευταίος μου περίπατος

μέσω του πύργου
που περιστοιχίζει τον πύραυλο.

Παρεμπιπτόντως, η νεαρή που βλέπετε είναι
η πρώτη διαχειρίστρια του προγράμματος

που διόρισα
σε πλανητική αποστολή της ΝΑΣΑ.

Είμαι πολύ περήφανος
που έχω δουλέψει με κυρίες

που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν.

(Χειροκρότημα)

Οπότε αυτός είναι ο πύραυλος και
μπορείτε να δείτε την εξάτμιση,

είναι λίγο μεγαλύτερη
από την εξάτμιση του αυτοκινήτου σας.

Αυτοί είναι μόνο
οι πύραυλοι στερεών καυσίμων

που περιστοιχίζουν
το κυρίως σώμα του πυραύλου.

Και μετά, φυσικά, όταν
το καύσιμα εξαντληθεί από αυτούς,

πέφτουν και μετά προχωράμε στην
επόμενη κύρια δεξαμενή του πυραύλου

και πάει πάνω.

Αυτό διήρκησε πολύ καιρό

οπότε δεν θα σας πω πολλά περισσότερα
και δε θα ξοδέψω χρόνο σε αυτό.

Τελικά εκτοξευτήκαμε
το Φεβρουάριο του 1996.

Ό,τι βλέπετε σε αυτό...

Αυτός είναι ο Έρως,
ο αστεροειδής.

Το διαστημόπλοιο τέθηκε
σε τροχιά γύρω του,

και περιστρεφόταν κάθε
6μισι ώρες, περίπου.

Οπότε το διαστημόπλοιο περιστρέφεται

και παρακολουθεί τον αστεροειδή
όπως περιστρέφεται γύρω του.

Το να φτάσουμε εκεί,
φυσικά, δεν ήταν εύκολο.

Έτσι εκτοξεύσαμε και μετά περάσαμε

στον αστεροειδή Ματθίλδη το 1997.

Επιστρέψαμε στη Γη για
να αλλάξουμε το επίπεδο της τροχιάς

έτσι ώστε να μπορέσουμε να ταιριάξουμε
την πορεία του αστεροειδούς.

Και τότε, κάτι συνέβη

ακριβώς πριν ετοιμαστούμε
να μπούμε σε τροχιά.

Δηλαδή, ανάψαμε τον εν πλω πύραυλο

και χάσαμε το διαστημόπλοιο.

Καμία επικοινωνία
για περίπου 24 ώρες.

Είναι το χειρότερο πράγμα.

Μπορεί να σου χαλάσει όλη τη μέρη
όταν είσαι σε αυτή τη δουλειά.

(Γέλια)

Αλλά ευτυχώς είχαμε χτίσει
αρκετό πλεόνασμα μέσα στο σύστημα

που 24 ώρες μετά
λάβαμε ένα ασθενές σήμα

και επανακτήσαμε τον έλεγχο
του διαστημοπλοίου.

Βρήκαμε τι συνέβη,

και αποδείχθηκε ότι οι δύο υπολογιστές
στο σκάφος είχαν μια διαφωνία.

Οι υπολογιστές του σκάφους δεν συμφωνούσαν
με την προώθηση του κινητήρα

και μπήκαμε σε μπελάδες.

Χάσαμε κάποια καύσιμα.

Πήγαμε γύρω από τον Ήλιο ακόμη μια φορά
και τελικά μπήκαμε σε τροχιά.

Καθώς προσεγγίζαμε τον Έρωτα,
τον αστεροειδή,

στις 12 Φεβρουαρίου, σας υπενθυμίζω
δύο μέρες πριν του Αγίου Βαλεντίνου.

Αυτή ήταν η εικόνα,

έμοιαζε με μία καρδιά.

Φυσικά ξέραμε
ότι ήταν μια οφθαλμαπάτη

και, φυσικά,
δεν δημοσιεύσαμε ποτέ την εικόνα

επειδή θα μπαίναμε
σε πολλούς μπελάδες.

Και όταν φτάσαμε κοντά,
όπως θα δείτε,

αυτό που συνέβη είναι ότι
είχαμε αυτούς τους τρεις κρατήρες

που ήταν διατεταγμένοι σε τρίγωνο,

και έμοιαζαν σαν
ένα είδος γωνίας του Ήλιου και της σκιάς,

έμοιαζε σαν μια καρδιά από απόσταση.

Τέτοια πράγματα βλέπετε
σε χαμηλού επιπέδου εφημερίδες

που στις Ηνωμένες Πολιτείες
τις παίρνουμε από τα σούπερ μάρκετ.

Πάγκους των σούπερ μάρκετ.

Ξέρετε ... «Καρδιά στον Έρωτα» ...

Αρκετά με αυτό.

Ήταν μεγάλα νέα το ότι
ένα διαστημόπλοιο της ΝΑΣΑ

τέθηκε σε τροχιά γύρω
από έναν αστεροειδή στις 12 Φεβρουαρίου.

Το CNN είναι πολύ ηχηρό όπου και να πάει,

συμπεριλαμβανομένων
των Ηνωμένων Πολιτειών.

(Εκφωνητής του CNN): Μια στενή επαφή

μεταξύ δορυφόρου της ΝΑΣΑ
και ενός αστεροειδούς

Ένα μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο είναι
τώρα σε τροχιά γύρω από έναν αστεροειδή.

Υποτίθεται ότι θα μας διδάξει
για αυτά τα γιγάντια βράχια,

και ίσως βοηθήσει
τους επιστήμονες να καταλάβουν

πώς να μας προστατεύσουν
από μία πιθανή σύγκρουση.

Αυτός είναι ο Υπεύθυνος της τροχιάς μας

που πραγματοποιούσε με την ομάδα του,
τους περισσότερους από τους υπολογισμούς.

(CNN βίντεο)

Και αυτή είναι
η Γερουσιαστής του Μέριλαντ.

Και τώρα σας δείχνω
το επόμενο επεισόδιο,

αφού ήμαστε σε τροχιά για ένα χρόνο.

Χαρτογραφήσαμε ολόκληρο τον αστεροειδή.

Ήμασταν εξοικειωμένοι
με κάθε μικρή γωνιά

και κάθε μικρό κρατήρα.

Μας έμεναν μόνο λίγα καύσιμα.

Και είπαμε, «Τι θα κάνουμε τώρα;»

Γιατί για να διατηρήσεις ένα διαστημόπλοιο
σε τροχιά γύρω από έναν αστεροειδή

που έχει σχήμα κάπως
σαν μια πατάτα

είναι πολύ δύσκολο και πρέπει
πραγματικά να συνεχίζεις να πιέζεις

και να προσαρμόζεις την τροχιά
χρησιμοποιώντας καύσιμα.

Και ήμασταν στο τέλος των καυσίμων.

Οπότε αυτό που θα συνέβαινε είναι ότι
το διαστημόπλοιο θα παρασυρόταν μακριά.

Οπότε κάναμε το εξής, πήγα στη ΝΑΣΑ

και έπεισα το διαχειριστή ότι

θα προσπαθήσουμε να προσεδαφιστούμε
στην επιφάνεια του αστεροειδούς.

Τελικά δέχτηκε να μας αφήσει
να το κάνουμε.

Έτσι, ήρθε η μέρα, και πάλι ήταν
όπως ανέφερα τον επόμενο χρόνο.

Είχαμε ήδη υπολογίσει πώς
θα ήταν η πορεία.

Αυτό που βλέπετε εδώ
είναι η υπολογισμένη πορεία,

είναι η μαύρη γραμμή.

Και τα σημεία είναι δεδομένα
σε πραγματικό χρόνο.

Είχαμε το υψομετρικό λέιζερ
που μετρούσε

την απόσταση του διαστημόπλοιου
από το έδαφος

ανάβοντας το λέιζερ,
παίρνοντας την αντανάκλαση

και μετρώντας την απόσταση με
την ακρίβεια περίπου ενός εκατοστού.

Έτσι ξέραμε τι γινόταν.

Και καταλάβαμε ότι θα χρειαστούν περίπου
45 λεπτά για να φτάσουμε κάτω στο έδαφος.

Φάνηκε ότι πήγαινε πολύ καλά.

Θα σας δείξω προσομοίωση
του τι κάναμε

με το διαστημόπλοιο όπως το βλέπετε.

Και στην πραγματικότητα,
το διαστημόπλοιο προσεδαφίστηκε

με τους ηλιακούς συλλέκτες να δείχνουν
στην κατεύθυνση του Ήλιου,

με την κεραία να δείχνει
στην κατεύθυνση της Γης,

και συνεχίσαμε να λαμβάνουμε δεδομένα.

Και συνέχισε για αρκετές ημέρες.

Αυτό που βλέπετε είναι οι εικόνες
που τραβήχτηκαν από το διαστημόπλοιο

όπως κινούνταν όλο και πιο
κοντά στην επιφάνεια του Έρωτα.

Και στο τέλος είχαμε μια ανάλυση
που ήταν πραγματικά αρκετά καλή.

Μπορείτε να δείτε εδώ,
αυτή είναι η τελευταία εικόνα που είχαμε.

Μπορείτε να διαχωρίσετε
και να δείτε τους βράχους

που ήταν της τάξης
λίγων εκατοστών.

Λοιπόν, αυτό δεν ήταν όλο.

Είχαμε την ευκαιρία
να κάνουμε άλλα πράγματα.

Αυτή είναι η ανακοίνωση
για το ότι είχαμε πραγματικά προσγειωθεί.

Και ο κος Γκόλντιν ο οποίος ήταν
ο τότε διοικητής της ΝΑΣΑ,

ήταν ιδιαίτερα αγχωμένος γιατί

ένα διαστημόπλοιο της ΝΑΣΑ είχε συντριβεί
στον Άρη μόλις ένα μήνα πριν.

Και ήταν πολύ ανήσυχος για
το τι θα συμβεί,

στη φήμη της ΝΑΣΑ
αν ξανασυνέβαινε αυτό.

Αλλά ήταν πολύ χαρούμενος.

Στη συνέχεια ήθελα να σας δείξω
κάτι άλλο, εδώ,

σχετικά με τις λεπτομέρειες
της επιφάνειας.

Υπάρχει ένας κρατήρας

που το Διεθνής Αστρονομική Ένωση

στη σοφία του αποφάσισε
να το ονομάσει Χίος,

που ήταν το παιδί του έρωτα
του Ποσειδώνα και της νύμφης Χιόνη.

Οπότε είχαμε ένα κρατήρα στον Έρωτα
με το όνομα Χίος.

Σας υπενθυμίζω, καμία σχέση
με το γεγονός ότι είμαι από τη Χίο.

(Γέλια)

Το πιο σημαντικό πράγμα όμως
ήταν ότι τελειώσαμε την αποστολή

και δεν ξοδέψαμε όλα τα λεφτά.

Το οποίο δεν είχε γίνει ποτέ
στην ιστορία της ΝΑΣΑ.

Είχαμε μια μικρή τελετή,

την προκαταβολή στη ΝΑΣΑ των
εναπομεινάντων 3.6 εκατομμυρίων δολαρίων.

Στο τέλος τους δώσαμε
πίσω 30 εκατομμύρια.

Περιττό να πω ότι οι άλλοι συνάδελφοι
στα κέντρα της ΝΑΣΑ μας πείραζαν

λέγοντας, «Δε δίνεις ποτέ πίσω
λεφτά στην κυβέρνηση».

«Ντροπή σας», και άλλα τέτοια.

Αλλά το ξεπεράσαμε.

Τώρα αφήστε με να σας πω για το άλλο μέρος

των πραγμάτων που πηγαίνουν
σε αχαρτογράφητα νερά.

Αυτό που βλέπετε εδώ είναι
μια όψη του ηλιακού συστήματος.

Κάθε ένας από τους πλανήτες
του ηλιακού συστήματος

έχει ήδη φωτογραφηθεί
από διαστημόπλοια.

Οι τέσσερις πλανήτες που βλέπετε εδώ,

ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας

είναι όλες φυσικά εικόνες
από την αποστολή Βόγιατζερ.

Η αποστολή Βόγιατζερ άρχισε
το 1977, κυρίες και κύριοι.

Σε μερικούς μήνες κλείνουν
36 χρόνια από τότε.

Το αρχικό σχέδιο ήταν να πάει
στον Δία και τον Κρόνο.

Θα ήταν μια αποστολή τεσσάρων χρόνων.

Αλλά μετά αποδείχθηκε ότι ήταν δυνατό

να χρησιμοποιηθεί η βαρυτική υποβοήθηση
από τον Δία για να πάει στον Κρόνο,

αλλά και μετά πάλι χρησιμοποιώντας
τη βοήθεια της βαρύτητας

από τον Κρόνο για να πάει στον Ουρανό

και από τον Ουρανό στον Ποσειδώνα.

Και αυτό είναι ακριβώς αυτό
που κάναμε με το Βόγιατζερ 2

ενώ στείλαμε το Βόγιατζερ 1
μακριά από τον Ήλιο

και προς τη βόρεια εκλειπτική.

Αυτό ήταν ένα πολύ καλά
σχεδιασμένο πρόγραμμα,

δούλεψε καλά, παρήγαγε κατ' ουσίαν
ολοκαινούργιες πληροφορίες.

Και απλά θέλω να σας δείξω

το διαστημόπλοιο, το οποίο
ήταν περίπου σε αυτό το μέγεθος.

Αυτή είναι η κεραία, είναι στραμμένη
προς την κατεύθυνση της Γης.

Μεταδίδει πληροφορίες.

Αυτά εδώ είναι τα όργανα
από την ομάδα μου.

Και το επισημαίνω φωναχτά

γιατί έκανε κάποια πράγματα
για τα οποία είμαστε πολύ περήφανοι.

Σας δείχνω αυτήν την εικόνα

με τον Πρόεδρο Χέρμπερτ Γουόκερ Μπους.

Όχι το νέο,
όχι το γιο, τον πατέρα.

Είχε πολύ μυαλό, ο πατέρας.

(Γέλια)

Μας κάλεσε στο Λευκό Οίκο

όπως είχε κάνει ο κος Ρήγκαν
πριν από αυτόν.

Και σας το δείχνω
απλά για να

επισημάνω ότι η Αμερικανική
κυβέρνηση, οι πολιτικοί

εκτιμούν πραγματικά τι κάνει
η επιστήμη για τη χώρα.

Και δεν είναι μόνο η ΝΑΣΑ,

είναι το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας,

είναι διαφόρων ειδών
ιδρύματα φυσικών επιστημών.

Και το δείχνουν, Αποτελεσματικά.

Με αυτού του τύπου τα πράγματα,

καλώντας μας για γεύμα,
και πράγματα σαν κι αυτά.

Τέλος πάντων, αφού το Βόγιατζερ
πέρασε και τους τέσσερις αυτούς πλανήτες.

Αυτή είναι μια προσομοίωση,
που σας δείχνω,

όπου απομακρυνόταν
από τον Ήλιο

πέρασε τον τελευταίο πλανήτη,
την τροχιά του Πλούτωνα.

Και προσδοκούσαμε ότι κάποια μέρα

θα τρέχαμε σε αυτό το σύνορο.

και μετά τελικά
θα συναντούσαμε αυτά τα σύνορα.

το οποίο θα μας οδηγούσε στον Γαλαξία.

Το πρόβλημα ήταν ότι κανείς δεν ήξερε
πόσο μακριά ήταν αυτό το σύνορο.

Πηγαίναμε κατά κάποιο τρόπο στα τυφλά.

Υπήρξαν προτάσεις ότι θα μπορούσε να είναι

ένα χρόνο μακριά, πέντε χρόνια μακριά,
δέκα χρόνια μακριά.

Κανείς δεν ήξερε στην πραγματικότητα.

Οπότε, πώς να το βρούμε;

Είχαμε τέσσερα όργανα
που δούλευαν.

Αυτό είναι το ένα που έδειξα προηγουμένως,
η ομάδα μας το είχε κατασκευάσει.

Και ένα άλλο πράγμα που κάναμε

είναι να θέσουμε
ένα μικρό βηματικό κινητήρα

που έστρεφε ολόκληρη
την πλατφόρμα μπρος πίσω.

Θα σας δείξω ένα πολύ σύντομο βίντεο.

(Βουητό)

Αυτό είναι ο τύπος του ήχου που κάνει
στο εργαστήριο, όταν περιστρέφεται.

Έφτιαξα αυτό το μικρό βίντεο για τον τύπο

αμέσως μετά την προσέγγιση στον Ποσειδώνα

Είχα κάποτε μαλλιά, το παρατηρήσατε;
(Γέλια)

Είχαμε αυτό το μικρό βηματικό κινητήρα

που περιέστρεφε τους ανιχνευτές.

Όπως ακριβώς δείχνει η προσομοίωση.

Και βλέπετε τα χρώματα εδώ,

Δεν μπορείτε να τα δείτε
λόγω αυτών των φώτων.

Αλλά με την περιστροφή
ήταν δυνατό να μετρήσουμε

την ταχύτητα και την κατεύθυνση
του θερμού ανέμου από τον Ήλιο,

η οποία κινείται με την ταχύτητα περίπου
1,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα ανά ώρα.

Τώρα, λέτε, «Εντάξει, μας είπες
για αυτά τα όργανα,

τι βρήκατε περιστέφοντάς τα;»

Τι βρήκαμε...

Εδώ είναι, εμείς προχωρούσαμε
και προχωρούσαμε και προχωρούσαμε.

Η ιδέα ήταν ότι όταν
ξεπερνούσαμε αυτό το σύνορο

θα ήμαστε έξω στον Γαλαξία.

Αυτό που βρήκαμε αντ' αυτού
είναι ότι φτάσαμε σε ένα σημείο

όπου ο ηλιακός άνεμος δεν κινούνταν
αντίθετα από τον Ήλιο

Και το αποκαλέσαμε
την Περιοχή Στασιμότητας.

Το δημοσιεύσαμε το 2011.

Δεν είχε προβλεφθεί από τη θεωρία.

Όμως κάποια μοντέλα θεωρούσαν ότι
αυτό που συμβαίνει σε αυτόν τον άνεμο

είναι ότι πηγαίνει προς τη βόρεια
κατεύθυνση προς τον εκλειπτικό πόλο.

Τα όργανά μας, όμως,
περιστρέφονταν σε ένα επίπεδο

και δεν μπορούσαμε να μετρήσουμε
την ταχύτητα πάνω και κάτω.

Οπότε ρώτησα την ομάδα μηχανικών,

είπα «Γιατί δεν γυρίζουμε το διαστημόπλοιο
90 μοίρες, περιστασιακά;

Και μετά θα μπορούμε να μετρήσουμε
τη βόρεια-νότια κατεύθυνση.»

Σας υπενθυμίζω ότι επρόκειτο
για ένα διαστημόπλοιο

που ήταν στο διάστημα
ήδη για 34 χρόνια.

Και είναι σαν να παίρνεις
ένα σκύλο που είναι ετοιμοθάνατος

και να προσπαθείς να του μάθεις
καινούργια κόλπα.

Όμως, αυτό που συνέβη είναι

ότι μπορέσαμε
να στείλουμε τις εντολές,

και κατευθύνοντας το διαστημόπλοιο,

εκτέλεσε κάθε εντολή τέλεια.

Και για δύο χρόνια το κάναμε αυτό
κάθε δύο μήνες.

Στρέφαμε το διαστημόπλοιο
σε αυτήν την κατεύθυνση.

Αυτό που βρήκαμε είναι ότι,
στην πραγματικότητα,

ακόμη και αυτό το μοντέλο ήταν λάθος.

Δεν υπήρχε ροή του ανέμου
στην κατεύθυνση του βορρά

ή στην κατεύθυνση του νότου.

Οπότε η θεωρία απέτυχε και πάλι.

Πραγματικά το γράψαμε
και το δημοσιεύαμε

μέχρι που βρήκαμε κάτι πολύ παράξενο
που συνέβη πέρσι.

Αυτό που βλέπετε εδώ,

και αυτά είναι τα μόνα δεδομένα
που θα σας δείξω,

είναι η καμπύλη
για τις κοσμικές ακτίνες, η ένταση.

Και βλέπετε ότι άρχισε να αυξάνεται
περίπου στις αρχές Μαΐου του 2012.

Αυτές είναι οι καλούμενες
Γαλαξιακές Κοσμικές Ακτίνες.

Αυτά είναι τα σωματίδια που
παράχθηκαν από εκρήξεις σουπερνόβα

πριν από εκατομμύρια χρόνια
πλησίον του Ήλιου,

και έρχονταν έξω από τον Γαλαξία
μέσα στο ηλιακό σύστημα.

Και άρχισαν να πηγαίνουν προς τα πάνω.

Και τότε, τελικά,
περίπου την ίδια στιγμή,

μετά από δύο ή τρεις αυξήσεις,

το υλικό που ερχόταν από τον ΄Ηλιο,

μη σας απασχολεί τι είναι αυτά, πρωτόνια
και ήλιο και τι έχουμε εδώ, οξυγόνο

μειώθηκαν την ίδια στιγμή.

Με άλλα λόγια,
το ηλιακό υλικό εξαφανίστηκε

και τα πράγματα
που υποτίθεται ότι έρχονταν

έξω από τον Γαλαξία
- αυτό ήταν που πιστεύαμε -

εμφανίστηκαν και αυξήθηκαν.

Οπότε είπαμε, «Αχά! Βγήκαμε όντως από το
ηλιακό σύστημα και μπήκαμε στο Γαλαξία!»

Αλλά μας έλειπαν κάποια δεδομένα.

Αυτή είναι μια εικόνα
από μία εκδήλωση τύπου

στο εργαστήριο Jet Propulsion
στην Πασαντίνα.

Προσπαθούσαμε να ερμηνεύσουμε τα δεδομένα

λίγες μέρες αφού
κάναμε αυτήν την παρατήρηση.

Εδώ έχουμε ένα μοντέλο
του διαστημόπλοιου.

Αλλά δεν είχαμε όλα
τα δεδομένα που χρειαζόμασταν.

Δηλαδή, δεν μπορούσαμε να μετρήσουμε
την πυκνότητα της ατμόσφαιρας του Γαλαξία,

αν μπορώ να το θέσω έτσι.

Μέχρι τον Απρίλιο αυτού του χρόνου.

Δεν ξέρω αν μπορείτε να ακούσετε τον ήχο,

ίσως μπορείτε να το δυναμώσετε λίγο;

(Συριστικός ήχος)

Εντάξει. Τώρα τι είναι αυτά,

είναι, έχουμε κάποιες κεραίες
στο διαστημόπλοιο.

Και πλησίον του διαστημόπλοιου
συνέβη κάτι

και όλα αυτά τα ηλεκτρόνια
άρχισαν να ταλαντεύονται μπρος πίσω.

Όταν τα ηλεκτρόνια ταλαντεύονται
σε ένα μαγνητικό πεδίο

παράγουν ήχους.

Και όταν παράγουν αυτόν τον ήχο

είμαστε ικανοί να διακρίνουμε
την πυκνότητα του υλικού

γύρω από το διαστημόπλοιο.

Αυτό που βλέπετε εδώ είναι ότι
ήμασταν ικανοί να υπολογίσουμε

ότι ήταν 0,1 ανά κυβικό εκατοστό.

Θα λέγατε,
«Τι σημαίνει αυτό;»

Λοιπόν, είναι 50 φορές
αυτό που ήταν πριν.

Όταν είμαστε στον ηλιακό άνεμο,
μέσα στην ηλιακή μας ατμόσφαιρα.

Και επειδή τα περισσότερα
μοντέλα προβλέπουν

ότι η πυκνότητα του Γαλαξία
είναι περίπου 0,1,

ξέραμε ότι είχαμε πραγματικά φτάσει.

Οπότε, είχαμε μια συνάντηση στο εργαστήριο
πίσω στο Τζον Χόπκινς το Σεπτέμβριο.

Κοιτάξαμε όλα τα δεδομένα
και τελικά αποφασίσαμε

ότι ήταν ασφαλές να
βγάλουμε ένα δελτίο τύπου

ότι στην πραγματικότητα είχαμε διασχίσει

το σύνορο με τον Γαλαξία
στις 25 Αυγούστου 2012.

Οπότε, σκεφτείτε αυτό:

πριν από εκατόν δέκα χρόνια,

ήταν όταν οι αδερφοί Ράιτ

πέταξαν ένα... μπορείτε να το
αποκαλέσετε αεροπλάνο

- έτσι το αποκαλούσαν -

σε υψόμετρο λίγων μέτρων
για περίπου 30 δευτερόλεπτα.

Και μετά περίπου 50 χρόνια αργότερα

ήρθε η εκτόξευση του πρώτου
δορυφόρου της Γης, του Σπούτνικ.

Πήγε έξω από την ατμόσφαιρα
της Γης για πρώτη φορά

στην ιστορία,
στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Και έφτασε σε υψόμετρο
των 946 χιλιομέτρων, για να είμαι ακριβής.

Και μετά άλλα 55,
περίπου, χρόνια αργότερα,

είχαμε την έξοδο του πρώτου
διαστημόπλοιου, Βόγιατζερ 1

από την ατμόσφαιρα στον Ήλιο σε ένα
υψόμετρο 18.2 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων.

Για να σας δώσω μια ιδέα:

το σήμα που λαμβάνουμε από το Βόγιατζερ,

όταν αφήνει το Βόγιατζερ,
ταξιδεύει με την ταχύτητα του φωτός,

και παίρνει 17 ώρες και 20 λεπτά
για να φτάσει από εκεί στη Γη.

Το φως από τον Ήλιο για να έρθει στη Γη
παίρνει μόνο 8 1/2 λεπτά.

Οπότε μπορείτε να φανταστείτε
πόσο μακριά είναι αυτό το διαστημόπλοιο.

Για να σας δώσω το τελικό συμπέρασμα,
τρόπος του λέγειν.

Εδώ είμαστε.
Το Βόγιατζερ 1 είναι στον Γαλαξία.

Το Βόγιατζερ 2 δεν είναι ακόμη εκεί,
είναι λίγο πιο αργό,

οπότε περιμένουμε ότι
θα βγει έξωκάποια στιγμή

Τελικά, μπορώ να φανταστώ ότι
υπάρχει ένας κόκορας εκεί

που λέει «Άνθρωποι της Γης,
καλώς ήρθατε στον Γαλαξία!»,

(Γέλια)

στις 25 Αυγούστου 2012.

Έθεσα αυτή την ερώτηση στην αρχή:
«Υπάρχουν όρια;»

Νομίζω ότι μπορείτε να φανταστείτε ότι
η απάντησή μου είναι «Όχι, φυσικά όχι».

Νομίζω ότι τα όρια
συγκρατούν την φαντασία μας

και καθυστερούν την πρόοδο, πιστεύω.

Οπότε δεν χρειαζόμαστε όρια.

Και δεν υπάρχουν όρια.

Ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)