Απαιτήστε μια πιο ανοικτού κώδικα διακυβέρνηση

Τι μπορούν να μάθουν οι κυβερνήσεις από την επανάσταση των ανοικτών δεδομένων; Σε αυτή την ανατρεπτική ομιλία η Μπεθ Νόβεκ, πρώην αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας Τεχνολογίας του Λευκού Οίκου, μοιράζεται ένα όραμα πρακτικής ανοικτότητας -- τη συνδέση των γραφειοκρατών με τους πολίτες, το διαμοιρασμό των δεδομένων, τη δημιουργία μιας πραγματικά συμμετοχικής δημοκρατίας. Φανταστείτε μια κοινωνία που θα μπορούσε να «γραφτεί» ...

Όταν χτίστηκε ο Λευκός Οίκος,

στις αρχές του 19ου αιώνα,
ήταν ένα ανοικτό οίκημα.

Οι γείτονες πηγαινοερχόντουσαν.

Κατά τη διάρκεια της προεδρίας Άνταμς,

ένας τοπικός οδοντίατρος
έτυχε να περνάει από εκεί.

Ήθελε να σφίξει το χέρι του προέδρου.

Ο πρόεδρος έδιωξε
τον Υπουργό των Εξωτερικών,

με τον οποίο συσκεπτόταν,
και ζήτησε από τον οδοντίατρο

να του αφαιρέσει ένα από τα δόντια του.

Αργότερα, στη δεκαετία του 1850,
στην προεδρία του Πιρς,

που ήταν γνωστός για τη φράση του

-- ίσως και το μόνο πράγμα
για το οποίο είναι γνωστός --

καθώς ένας περαστικός γείτονας είπε,
«Θα ήθελα να δω

το υπέροχο αυτό σπίτι»,
ο Πιρς του είπε,

«Εννοείται κύριε ότι μπορείτε να μπείτε.

Αυτό δεν είναι το σπίτι μου.
Είναι το σπίτι του λαού».

Οπότε, όταν μπήκα
στον Λευκό Οίκο στις αρχές

του 2009, στην αρχή
της διακυβέρνησης Ομπάμα,

ο Λευκός Οίκος ήταν
οτιδήποτε άλλο παρά ανοικτός.

Αλεξίσφαιρες κουρτίνες
κάλυπταν τα παράθυρά μου.

Τρέχαμε Windows 2000.

Τα κοινωνικά δίκτυα
μπλοκάρονταν από τείχος προστασίας.

Δεν είχαμε μπλογκ, πόσο μάλλον
καμιά ντουζίνα λογαριασμούς Twitter

όπως έχουμε σήμερα.

Προσελήφθη για να γίνω
επικεφαλής της Ανοικτής Διακυβέρνησης,

ώστε να πάρω τις αξίες
και τις πρακτικές της διαφάνειας,

της συμμετοχής και της συνεργασίας,
και να τις ενσταλάξω

στον τρόπο με τον οποίο εργαζόμαστε,
ώστε να «ανοίξω» την κυβέρνηση,

για να δουλέψει με τους ανθρώπους.

Ένα από τα πράγματα που γνωρίζουμε

είναι ότι οι εταιρίες
κάνουν πολύ καλή δουλειά

στο να κάνουν τους ανθρώπους
να δουλέψουν μαζί σε ομάδες και δίκτυα

ώστε να παράγουν πολύπλοκα προϊόντα,
όπως αυτοκίνητα και υπολογιστές,

και όσο πιο πολύπλοκα είναι τα προϊόντα
που παράγει μια κοινωνία,

τόσο πιο επιτυχημένη είναι
αυτή η κοινωνία σε βάθος χρόνου.

Οι εταιρίες παράγουν αγαθά,

αλλά οι κυβερνήσεις
παράγουν αγαθά κοινής ωφέλειας.

Εργάζονται για τη θεραπεία του καρκίνου

την εκπαίδευση των παιδιών μας
και την κατασκευή δρόμων,

αλλά δεν έχουμε θεσμούς
οι οποίοι είναι αρκετά καλοί

σε αυτό το είδος πολυπλοκότητας.

Δεν έχουμε θεσμούς
που να αξιοποιούν τα ταλέντα

ώστε να δουλέψουν με εμάς
με αυτό τον ανοικτό και συνεργατικό τρόπο.

Οπότε, όταν θέλαμε να δημιουργήσουμε
τις πολιτικές για την Ανοικτή Διακυβέρνηση

τι κάναμε; Θέλαμε, φυσικά, να ρωτήσουμε
τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα

πώς θα έπρεπε να «ανοίξουμε»
την κυβέρνηση.

Αποδείχθηκε ότι κάτι τέτοιο
δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν.

Θέλαμε να ρωτήσουμε
δημόσιους υπαλλήλους να μας βοηθήσουν

ώστε να καταλήξουμε
σε ένα νομοθέτημα, όχι αφού γραφτεί,

και να σχολιάζεται εκ των υστέρων,
που αυτό συνήθως συμβαίνει,

αλλά εκ των προτέρων.
Δεν υπήρχε νομικό προηγούμενο,

ούτε πολιτισμικό προηγούμενο, ούτε
τα τεχνικά μέσα ώστε να το επιτύχουμε.

Μάλιστα, πολλοί μας είπαν
ότι αυτό ήταν παράνομο.

Εδώ είναι το πραγματικό εμπόδιο.

Οι κυβερνήσεις υπάρχουν
ώστε να ρυθμίζουν δύο πράγματα,

αξίες και εμπειρία
από και προς την κυβέρνηση

και από και προς τους πολίτες
στην τελική λήψη αποφάσεων.

Αλλά ο τρόπος που ήταν
σχεδιασμένοι οι θεσμοί μας,

στο συγκεντρωτικό μοντέλο του 18ου αιώνα,

είναι να οδηγούν τη ροή
των αξιών μέσω της ψηφοφορίας,

μια φορά κάθε 4 χρόνια, ή κάθε 2 χρόνια,
και στην καλύτερη περίπτωση

μια φορά τον χρόνο. Αυτός είναι
μάλλον ένας αναιμικός τρόπος

στην εποχή των κοινωνικών δικτύων,
να εκφράζουμε ουσιαστικά τις αξίες μας.

Σήμερα έχουμε την τεχνολογία
που μας επιτρέπει να εκφραστούμε

πάρα πολύ, ίσως
λίγο πιο πολύ από το κανονικό.

Τότε τον 19ο αιώνα, βασιζόμασταν

στην έννοια της γραφειοκρατίας
και της πολιτείας-διαχειριστή

ώστε να μας βοηθήσει να κυβερνήσουμε
πολύπλοκες και μεγάλες κοινωνίες.

Αλλά συγκεντρωποιήσαμε
αυτές τις γραφειοκρατικές δομές.

Τις παγιώσαμε. Και γνωρίζουμε ότι

ακόμα και ο πιο έξυπνος άνθρωπος
εργάζεται για κάποιον άλλο.

Αρκεί να κοιτάξουμε
σε αυτό το δωμάτιο και θα δούμε

ότι η εμπειρία και η εξυπνάδα είναι
διαδεδομένη ευρέως στην κοινωνία μας,

και δεν περιορίζεται
μόνο στους θεσμούς μας.

Οι επιστήμονες έχουν μελετήσει
τα προηγούμενα χρόνια

το φαινόμενο το οποίο
συχνά το αποκαλούν «ροή»,

ότι ο σχεδιασμός των συστημάτων μας,
είτε αυτά είναι φυσικά είτε κοινωνικά,

μεταφέρουν τη ροή
από ότι τρέχει διαμέσω αυτών.

Οπότε ένας ποταμός έχει σχεδιαστεί
για να μεταφέρει τη ροή του νερού,

και η αστραπή η οποία ξεσπά
από ένα σύννεφο μεταφέρει

τη ροή ηλεκτρισμού, και το φύλλο
έχει σχεδιαστεί ώστε να μεταφέρει

τη ροή θρεπτικών συστατικών στο δέντρο,

μερικές φορές έχοντας
να παρακάμψει κάποιο εμπόδιο,

απλά για να συνεχίσει
η ροή θρεπτικών συστατικών.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και
για τα κοινωνικά μας συστήματα, για τα

συστήματα διακυβέρνησής μας,
όπου, κατ' ελάχιστο,

η ροή μας προσφέρει μια μεταφορά
που μας βοηθά να κατανοήσουμε

ποιο είναι το πρόβλημα,
τι είναι στην πραγματικότητα χαλασμένο,

και την αδήριτη ανάγκη
που έχουμε, που όλοι μας νιώθουμε,

ώστε να επανασχεδιάσουμε
τις ροές των θεσμών μας.

Ζούμε στην «Κάμβρια» εποχή των τεράστιων
δεδομένων, των κοινωνικών δικτύων,

και έχουμε αυτή την ευκαιρία για
να επανασχεδιάσουμε αυτούς τους θεσμούς

οι οποίοι είναι
στην πραγματικότητα πολύ πρόσφατοι.

Σκεφτείτε το:
Ποια άλλη επιχείρηση γνωρίζετε,

ποιον άλλο τομέα της οικονομίας,

και ειδικά έναν τόσο μεγάλο
όπως ο δημόσιος τομέας,

η οποία δεν αναζητά να επαναπροσδιορίσει

το επιχειρηματικό της μοντέλο
σε καθημερινή βάση;

Σίγουρα επενδύουμε
πολλά στην καινοτομία.

Επενδύουμε στην ευρυζωνική σύνδεση
και στην επιστημονική εκπαίδευση

και σε επιστημονικές επιχορηγήσεις,

αλλά επενδύουμε πάρα πολύ λίγα στον
επαναπροσδιορισμό και στον επανασχεδιασμό

των θεσμών που έχουμε ήδη.

Είναι βέβαια πολύ εύκολο να παραπονιόμαστε

για άναρχες πολιτικές
και παγιωμένη γραφειοκρατεία,

και μας αρέσει να παραπονιόμαστε για την
κυβέρνηση. Είναι μια πολυετής διασκέδαση

ειδικά κοντά στις εκλογές, αλλά

ο κόσμος είναι πολύπλοκος.
Πολύ σύντομα θα έχουμε 10 δις ανθρώπων,

πολλοί από τους οποίους
θα έχουν έλλειψη σε βασικούς πόρους.

Μπορεί να παραπονιόμαστε, αλλά
τι μπορεί πραγματικά να αντικαταστήσει

αυτό που έχουμε σήμερα;

Τι έρχεται μετά την «Αραβική Άνοιξη»;

Μια ελκυστική εναλλακτική
η οποία προφανώς αυτοπαρουσιάζεται

σε εμάς, είναι αυτή την δικτύων. Σωστά;

Δίκτυα σαν το Facebook και το Twitter.

Έχεις 3.000 υπαλλήλους στο facebook

να κυβερνούν 900 εκατομμύρια ανθρώπους.

Θα μπορούσαμε εύκολα
να τους αποκαλέσουμε πολίτες,

διότι πρόσφατα ξεσηκώθηκαν για
να παλέψουν ενάντια στη νομική εισβολή,

και οι πολίτες αυτών
των δικτύων εργάζονται μαζί,

για να εξυπηρετούν ο ένας τον άλλο
με πολλούς εξαίσιους τρόπους.

Αλλά οι ιδιωτικές κοινότητες,
ιδιωτικές, επιχειρηματικές

ιδιωτικοποιημένες κοινότητες,
δεν είναι δημοκρατίες βάσης.

Δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την κυβέρνηση.

Το να κάνεις κάποιον φίλο στο Facebook δεν είναι αρκετά πολύπλοκο

ώστε να κάνεις την σκληρή δουλειά που απαιτείται για την συνεργασία

μεταξύ μας και την υλοποίηση της σκληρής δουλειάς της διακυβέρνησης.

Αλλά τα κοινωνικά δίκτυα μας διδάσκουν κάτι.

Γιατί το Twitter είναι τόσο επιτυχημένο; Γιατί ανοίγει την πλατφόρμα του.

Ανοίγει το προγραμματιστικό περιβάλλον (API) ώστε να επιτρέπει σε εκατοντάδες χιλιάδες

νέες εφαρμογές να χτιστούν πάνω τους, ώστε να μπορούμε

να διαβάζουμε και να επεξεργαζόμαστε τις πληροφορίες με νέους και συναρπαστικούς τρόπους.

Πρέπει να σκεφτούμε πως θα ανοίξουμε το "προγραμματιστικό περιβάλλον"

της κυβέρνησης, και τον τρόπο με τον οποίο θα το επιτύχουμε,

η επόμενη υπερδύναμη θα είναι αυτή

η οποία θα μπορεί επιτυχώς να συνδυάσει την ιεραρχία των θεσμών ---

διότι πρέπει να διατηρήσουμε αυτές τις δημόσιες αξίες,

πρέπει να συντονίσουμε την ροή -- αλλά με την ποικιλομορφία

και τη ζωτικότητα και το χάος και την έξαψη

των δικτύων, ώστε όλοι μας να δουλέψουμε μαζί ώστε να χτίσουμε

αυτές τις νέες καινοτομίες πάνω από τους θεσμούς μας,

ώστε να εμπλακούμε στην πρακτική πλευρά της διακυβέρνησης.

Έχουμε ένα προηγούμενο σε αυτό. Ο παλιός καλός Ερρίκος ο 2ος που φαίνεται εδώ,

τον 12ο αιώνα, εφηύρε το σώμα ενόρκων.

Δυνατό, πρακτικό, χειροπιαστό μοντέλο για τη μεταβίβαση εξουσίας

από τη κυβέρνηση στους πολίτες.

Σήμερα έχουμε την ευκαιρία,

και έχουμε και την ανάγκη, να δημιουργήσουμε χιλιάδες νέους τρόπους

διασύνδεσης μεταξύ δικτύων και θεσμών,

χιλιάδες νέου τύπου "σώματα ενόρκων": οι επιτροπές πολιτών

το Carrotmob, το hackathon...τώρα μόλις αρχίζουμε

να εφευρίσκουμε μοντέλα με τα οποία μπορούμε να συνδημιουργήσουμε

την διαδικασία της διακυβέρνησης.

Δεν έχουμε ακόμα την πλήρη εικόνα το πως αυτό θα μοιάζει

αλλά βλέπουμε μικρά σημεία εξέλιξης

να αναδύονται γύρω μας -- ίσως όχι απλά εξέλιξη,

αλλά θα έφτανα στο σημείο να την αποκαλέσω επανάσταση -- στον τρόπο που κυβερνάμε.

Μερικοί από αυτούς (τους τρόπους) είναι υψηλής τεχνολογίας

ενώ άλλοι χαμηλής τεχνολογίας

όπως το έργο της MKSS στο Rajasthan της Ινδίας

όπου παίρνουν τα στοιχεία εξόδων του κράτους (σε χαρτί)

και βάφουν 100.000 τοίχους στο χωριό,

και έπειτα προσκαλούν τους κατοίκους να έρθουν και να σχολιάσουν

ποιος λαμβάνει κυβερνητική επιχορήγηση, ποιος έχει πεθάνει στην πραγματικότητα,

ποιες είναι οι γέφυρες οι οποίες έχουν χτιστεί στο πουθενά,

και εργάζονται μαζί μέσω της εμπλοκής των πολιτών ώστε να σώσουν

πραγματικά χρήματα και συμμετέχουν και έχουν πρόσβαση σε αυτό το κεφάλαιο.

Αλλά δεν είναι απλά για την καθιέρωση κυβερνητικών πολιτικών.

Είναι επίσης για τη δημιουργία πολιτικών.

Το Spacehive στο Ηνωμένο Βασίλειο δραστηριοποιείται στην χρηματοδότηση από τους πολίτες (crowd-funding)

κάνοντας εμένα και εσάς να συγκεντρώσουμε τα χρήματα ώστε να χτίσουμε

το τέρματα και τα παγκάκια τα οποία στην πραγματικότητα

μας επιτρέπουν να δώσουμε καλύτερες υπηρεσίες στις κοινότητές μας.

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο σε αυτή την δραστηριότητα του να μας κάνει

να ασχοληθούμε στο να παρέχουμε υπηρεσίες,

μερικές φορές εκεί όπου καμία δεν υπήρχε, από το Ushahidi.

Δημιουργημένη μετά τις μετεκλογικές εξεγέρσεις στην Κένυα το 2008,

αυτή η ιστοσελίδα και κοινότητα καταγραφής κρίσεων έχει την δυνατότητα

να λάβει πληροφορίες από τους πολίτες και να κατευθύνει τη διάθεση

καλύτερων υπηρεσιών διάσωσης ανθρώπων
οι οποίοι είναι παγιδευμένοι κάτω από τα χαλάσματα ,

είτε είναι μετά από τους σεισμούς στην Αϊτή,

ή πιο πρόσφατα στην Ιταλία.

Και ο Ερυθρός Σταυρός επίσης εκπαιδεύει εθελοντές και το Twitter

τους πιστοποιεί, όχι απλά να βοηθούν τους υπάρχοντες

κυβερνητικούς θεσμούς, αλλά σε πολλές περιπτώσεις, να τους αντικαθιστούν.

Σε αυτό που βλέπουμε είναι πολλά παραδείγματα, προφανώς,

είναι το άνοιγμα των κυβερνητικών δεδομένων,

όχι πάρα πολλά ακόμη, αλλά ξεκινάμε

να βλέπουμε τη πρακτική των ανθρώπων στην δημιουργία και στη παραγωγή

καινοτόμων εφαρμογών βασιζόμενων πάνω στα κυβερνητικά δεδομένα.

Υπάρχουν τόσα πολλά παραδείγματα τα οποία θα μπορούσα να έχω επιλέξει,

και επέλεξα αυτό εδώ του Jon Bon Jovi. Μερικοί από εσάς

μπορεί να γνωρίζουν ότι τρέχει ένα κέντρο σίτησης

στο New Jersey, όπου φροντίζει και σερβίρει τους άστεγους

και ειδικά άστεγους βετεράνους.

Τον Φεβρουάριο, προσέγγισε το Λευκό Οίκο, και είπε,

"Θα ήθελα να χρηματοδοτήσω ένα βραβείο
για να δημιουργηθούν επεκτάσιμες εφαρμογές,

εφαρμογές οι οποίες θα βοηθούν όχι μόνο τους άστεγους

αλλά αυτούς που παρέχουν υπηρεσίες σε αυτούς ώστε να είναι πιο αποδοτικοί."

Από τον Φεβρουάριο του 2012 έως τον Ιούνιο του 2012,

οι τελικοί διεκδικητές ανακοινώθηκαν για το διαγωνισμό.

Μπορείτε να φανταστείτε στον γραφειοκρατικό κόσμο του χτές

να γίνεται το οτιδήποτε σε μια περίοδο τεσσάρων μηνών;

Ίσα ίσα θα μπορούσατε να συμπληρώσετε τις φόρμες συμμετοχής σε αυτό το χρόνο,

πόσο μάλλον να μπορούσατε να παράγετε πραγματικές, χειροπιαστές καινοτομίες

οι οποίες βελτιώνουν τις ζωές των ανθρώπων.

Και για να είμαι ξεκάθαρη, να αναφέρω ότι αυτή η επανάσταση της "Ανοικτής Κυβέρνησης"

δεν έχει σχέση με την ιδιωτικοποίηση της κυβέρνησης,

διότι σε πολλές περιπτώσεις αυτό το οποίο μπορεί να γίνει όταν έχουμε

την θέληση να το κάνουμε είναι να φέρει μια περισσότερο προοδευτική

και καλύτερη πολιτική από ότι οι κανονισμοί και οι νομικές

και δικαστικές στρατηγικές

με τις οποίες εφαρμόζουμε τις πολιτικές σήμερα.

Στη πολιτεία του Τέξας, 515 επαγγέλματα είναι ελεγχόμενα,

από τους κατασκευαστές γεωτρήσεων μέχρι τους ανθοπώλες.

Μπορείς να κουβαλάς άνετα ένα πιστόλι μέσα σε μια εκκλησία στο Ντάλας,

αλλά δεν μπορείς να φτιάξεις το δικό σου κήπο χωρίς άδεια,

διότι αυτό θα σε στείλει άμεσα στην φυλακή.

Οπότε τι είναι αυτό που κάνει το Τέξας; Ρωτάνε εμένα και εσάς,

χρησιμοποιώντας διαδικτυακά συνεργατικά εργαλεία, ώστε να βοηθήσουν, όχι απλά να ξεφορτωθούμε

επαχθείς κανονισμούς οι οποίοι εμποδίζουν την επιχειρηματικότητα,

αλλά αντικαθιστούν αυτούς τους κανονισμούς με νέους πιο καινοτόμους

μερικές φορές χρησιμοποιώντας διαφάνεια στη δημιουργία

νέων εφαρμογών για iPhone τα οποία μας επιτρέπουν

να προστατεύουμε τους καταναλωτές και το κοινό

και να ενθαρρύνουμε την οικονομική ανάπτυξη.

Αυτή είναι μια ωραία παρενέργεια
της ανοικτής κυβέρνησης.

Δεν είναι μόνο τα οφέλη για τα οποία
μιλήσαμε σε σχέση με την ανάπτυξη.

Είναι τα οικονομικά οφέλη
και η δημιουργία θέσεων εργασίας

που έρχεται από αυτή
την εργασία ανοικτής καινοτομίας.

Η Sberbank, η μεγαλύτερη
και παλαιότερη τράπεζα στη Ρωσία,

που σε μεγάλο ποσοστό κατέχεται
από το Ρωσική Κυβέρνηση,

άρχισε να εξασκεί τη χρηματοδότηση
μέσω του κοινού, εμπλέκοντας

τους υπαλλήλους της και τους πολίτες
στη δημιουργία καινοτομιών.

Το τελευταίο χρόνο εξοικονόμησαν
1 δις δολάρια, 30 δις ρούβλια,

από τη διαδικασία της ανοικτής καινοτομίας
και πλέον πιέζουν για τη ριζοσπαστική

επέκταση της χρηματοδότησης μέσω του κοινού όχι μόνο στο τραπεζικό τομέα,

αλλά και σε όλο το δημόσιο τομέα.

Και βλέπουμε πολλά παραδείγματα από αυτούς τους καινοτόμους να χρησιμοποιούν

τα "ανοικτά" κυβερνητικά δεδομένα,
όχι απλά για να δημιουργήσουν εφαρμογές,

αλλά για να δημιουργήσουν εταιρίες
και να προσλάβουν ανθρώπους

ώστε να τις δημιουργήσουν
σε συνεργασία με την κυβέρνηση.

Οπότε πολλές από αυτές
τις καινοτομίες είναι τοπικές.

Στο Σαν Ραμόν, στην Καλιφόρνια,
δημιουργήθηκε μια εφαρμογή σε iPhone,

η οποία επιτρέπει σε μας να πούμε
ότι είμαστε εκπαιδευμένοι στις ανανήψεις,

και όταν κάποιος
πάθει μια καρδιακή προσβολή,

έρχεται ειδοποίηση,

οπότε εσύ μπορείς να τρέξεις στο άτομο
και να κάνεις την ανάνηψη.

Το θύμα το οποίο λαμβάνει
ανάνηψη από πιστοποιημένο ανανήπτη,

έχει περισσότερες
από διπλάσιες πιθανότητες να επιβιώσει.

«Υπάρχει ένας ήρωας μέσα σε όλους μας»
είναι το σύνθημά τους.

Αλλά δεν είναι περιορισμένο τοπικά.

Η περιφέρεια της Βρετανικής Κολούμπια,
στον Καναδά, δημοσιεύει έναν κατάλογο

όλων των τρόπων με τους οποίους
οι κάτοικοί της μπορούν να εμπλακούν

με την πολιτεία για την συνδιαμόρφωση
της διακυβέρνησης.

Για να είμαι απόλυτα ξεκάθαρη,

και ίσως και λιγάκι αμφιλεγόμενη,

ότι η ανοικτή διακυβέρνηση

δεν έχει να κάνει με την "διάφανη" διακυβέρνηση.

Απλά δίνοντας δεδομένα από το παράθυρο δεν αλλάζει

τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η κυβέρνηση.

Δεν κάνει κανέναν να κάνει το οτιδήποτε με αυτά τα δεδομένα

ώστε να αλλάξουν ζωές, να λύσουν προβλήματα, και δεν αλλάζει την

κυβέρνηση.

Αυτό που κάνει είναι να δημιουργεί μια σχέση αντιδικίας

μεταξύ της κοινωνίας και της κυβέρνησης

για τον έλεγχο και την ιδιοκτησία της πληροφορίας.

Και η διαφάνεια, από μόνη της, δε μειώνει
τη ροή χρημάτων προς τη πολιτική,

και αναμφισβήτητα, δε δημιουργεί
ευθύνη όπως θα μπορούσε

εάν κάναμε το επόμενο βήμα
στον συνδυασμό συμμετοχής

και συνεργασίας με τη διαφάνεια ώστε να μεταμορφώσουμε τον τρόπο με τον οποίο εργαζόμαστε.

Πρόκειται να δούμε αυτή την εξέλιξη να διαδραματίζεται, νομίζω,

σε δύο φάσεις. Η πρώτη φάση της επανάστασης της ανοικτής διακυβέρνησης

είναι η προσφορά καλύτερης πληροφόρησης
από το κοινό ως προς το κέντρο.

Ξεκινώντας από το 2005,
και με αυτό τον τρόπο ξεκίνησε ουσιασικά

η ανοικτή διακυβέρνηση στις ΗΠΑ,

δίδασκα σε μια τάξη για τα νομικά
των πατεντών στους μαθητές μου

και τους εξηγούσα πως ένα και μόνο άτομο
στην γραφειοκρατική μηχανή

έχει την εξουσία να πάρει μια απόφαση

για το ποια εφαρμογή πατέντας
μπορεί να γίνει η επόμενη πατέντα,

και άρα να μονοπωλεί
για 20 χρόνια τα δικαιώματα

πάνω σε ένα ολόκληρο
πεδίο εφευρετικής δραστηριότητας.

Οπότε, τι κάναμε; Είπαμε ότι μπορούμε να κάνουμε μια ιστοσελίδα,

μπορούμε να κάνουμε ένα εξειδικευμένο δίκτυο, ένα κοινωνικό δίκτυο,

το οποίο θα συνέδεε το δίκτυο με το θεσμό

ώστε να επιτρέπει στους επιστήμονες
και τους τεχνολόγους να δίνουν

καλύτερες πληροφορίες στο γραφείο πατεντών

ώστε να τους βοηθήσουν
να πάρουν αυτές τις αποφάσεις.

Ξεκινήσαμε πιλοτικά αυτή τη δουλειά στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ιαπωνία

και στην Αυστραλία, και πλέον
είμαι στην ευχάριστη θέση να αναφέρω

ότι το Γραφείο Πατεντών των ΗΠΑ θα λειτουργεί

παγκόσμια, συνολικά, και με πλήρη ανοικτότητα,

ώστε όλες οι εφαρμογές πατεντών
να είναι ανοικτές

για την συμμετοχή των πολιτών,
αρχίζοντας από φέτος (2012)

Η δεύτερη φάση της εξέλιξης - Ναι (Χειροκρότημα)

Αξίζουν ένα χειροκρότημα. (Χειροκρότημα)

Η πρώτη φάση είναι να καταφέρεις να έχεις
καλύτερη πληροφορία μέσα στο "σύστημα".

Η δεύτερη φάση είναι να καταφέρεις να
βγάλεις τη λήψη αποφάσεων από το σύστημα.

Ο συνεργατικός προϋπολογισμός
έχει πολλά χρόνια που υπάρχει

στο Πόρτο Αλέγκρε, στη Βραζιλία.

Μόλις το ξεκινήσανε
στην 49η Πτέρυγα στο Σικάγο.

Η Ρωσία χρησιμοποιεί wikis ώστε να γράφει
νόμους μαζί με τους πολίτες της,

όπως επίσης και η Λιθουανία. Όταν αρχίζουμε να βλέπουμε

εξουσία πάνω στις κύριες δομές της κυβέρνησης

-- οικονομικά, νομικά, λήψη αποφάσεων--

τότε είμαστε σίγουρα στον δρόμο μας
για μια επανάσταση ανοικτής διακυβέρνησης.

Υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία
μπορούμε να κάνουμε ώστε να φτάσουμε εκεί.

Αναμφισβήτητα το άνοιγμα
των δεδομένων είναι ένα από αυτά,

αλλά το πιο σημαντικό πράγμα είναι
να δημιουργήσουμε πολύ περισσότερες --

να δημιουργήσουμε και να ενισχύσουμε-- πολύ περισσότερες συνεργατικές ευκαιρίες.

(Όπως τα) Hackathons και mashathons και δουλεύοντας με τα δεδομένα

ώστε να φτιαχτούν εφαρμογές με έναν έξυπνο τρόπο ώστε οι άνθρωποι να εμπλακούν

και να συμμετέχουν, όπως είναι το σώμα των ενόρκων,

αλλά θα χρειαστούμε πολύ περισσότερα από πράγματα όπως αυτά.

Και γι' αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε με τους νεότερους ανθρώπους.

Έχουμε δει ομιλίες στο TED, για ανθρώπους

να κάνουν biohacking και hacking με Arduino

και η Mozilla κάνει πολύ καλή δουλειά σε όλο τον κόσμο ώστε να φέρει

τους νέους ανθρώπους
να φτιάξουν ιστοσελίδες και βίντεο.

Όταν αρχίσουμε να διδάσκουμε
νέους ανθρώπους ότι ζούμε,

όχι σε μια παθητική κοινωνία,
μια κοινωνία "μόνο για ανάγνωση"

αλλά είναι μια κοινωνία στην οποία
μπορούμε να γράφουμε, όπου έχουμε τη δύναμη

να αλλάξουμε τις κοινωνίες μας,
να αλλάξουμε τους θεσμούς μας,

τότε είναι που ξεκινάμε
να βάζουμε τους εαυτούς μας στον δρόμο

προς αυτή την καινοτομία
ανοικτής διακυβέρνησης,

προς αυτό το κίνημα ανοικτής διακυβέρνησης,

προς αυτή την επανάσταση ανοικτής διακυβέρνησης.

Οπότε ας κλείσω λέγοντας ότι νομίζω πως το σημαντικό πράγμα

για μας είναι να μιλάμε και να απαιτούμε αυτή την επανάσταση.

Δεν υπάρχουν, ακόμα, λόγια ώστε να το περιγράψουμε.

Λέξεις όπως ισότητα και δικαιοσύνη και οι παραδοσιακές

εκλογές, δημοκρατία, δεν είναι
ακόμα τέλειοι όροι ώστε να το περιγράψουν.

Δεν είναι αρκετές.
Δεν είναι αρκετά συναρπαστικές

ώστε να μας εμπλέξουν σε αυτή
την τρομακτική ευκαιρία που μας περιμένει.

Αλλά θεωρώ ότι αν θέλουμε να δούμε

αυτού του είδους τις καινοτομίες,
τις ελπιδοφόρες και συναρπαστικές

καινοτομίες τις οποίες ακούμε εδώ στο TED,

όσον αφορά την καθαρή ενέργεια,
την καθαρή εκπαίδευση,

την ανάπτυξη, εάν θέλουμε να δούμε
αυτές τις καινοτομίες να υιοθετούνται

και να τις δούμε να επεκτείνονται,

και να τις δούμε να γίνονται
η διακυβέρνηση του αύριο,

τότε πρέπει όλοι μας να συμμετέχουμε,

πρέπει όλοι μας να εμπλακούμε.

Πρέπει να ανοίξουμε τους θεσμούς μας,
και όπως το φύλλο,

πρέπει να αφήσουμε τα θρεπτικά συστατικά
να ρεύσουν μέσα στο πολιτικό μας σώμα,

στον πολιτισμό μας, να δημιουργήσουμε
ανοικτούς θεσμούς

ώστε να δημιουργήσουμε μια πιο
ισχυρή δημοκρατία, ένα καλύτερο αύριο.

Σας ευχαριστώ.
(Χειροκρότημα)