Steve Keil: Wezwanie do zabawy, dla Bułgarii i nie tylko.

Na TEDxBG w Sofii Steve Keil walczy z "memem powagi", którym została skażona jego rodzinna Bułgaria - i wzywa do powrotu do zabawy, aby ożywić gospodarkę, oświatę i społeczeństwo. Błyskotliwe przemówienie z uniwersalnym przekazem dla wszystkich, którzy na nowo odkrywają swoje miejsca pracy, szkoły, życia.

Jestem tu dziś,

aby rozpocząć rewolucję.

Jednak zanim chwycicie za broń,

zaczniecie śpiewać

albo wybierzecie ulubiony kolor,

chcę określić, co mam na myśli mówiąc o rewolucji.

Poprzez rewolucję

rozumiem drastyczne i daleko idące zmiany

w sposobie myślenia i zachowania -

sposobu, w jaki myślimy i sposobu, w jaki się zachowujemy.

Steve, ale dlaczego potrzebujemy rewolucji?

Potrzebujemy rewolucji,

ponieważ nic nie gra; po prostu nic nie gra.

A to bardzo mnie martwi,

ponieważ mam dość tego, że nic dobrze nie działa.

Wiecie, mam dość tego, że nie wykorzystujemy naszego potencjału,

mam dość tego, że jesteśmy ostatni.

A jesteśmy ostatni w tak wielu rzeczach,

na przykład w kwestii czynników społecznych.

Jesteśmy na ostatnim miejscu w Europie w kwestii innowacji.

Jesteśmy dokładnie na końcu, dokładnie na samym dole,

na ostatnim miejscu, jako kultura, która nie docenia innowacji.

Jesteśmy na ostatnim miejscu w kwestii opieki zdrowotnej,

a to jest ważne dla dobrego samopoczucia.

A tu właśnie jesteśmy, nie tylko ostatni w Unii Europejskiej,

jesteśmy ostatni w Europie, na samym dole.

A najgorsze

wyszło na jaw trzy tygodnie temu, wielu z was to widziało, The Economist.

Jesteśmy najsmutniejszym miejscem na Ziemi,

w odniesieniu do wysokości PKB na jednego mieszkańca,

najsmutniejszym miejscem na Ziemi.

Tyle o kwestiach społecznych, spójrzmy na edukację.

Które miejsce zajęliśmy w raporcie OECD

sprzed trzech tygodni?

Ostatnie w czytaniu, matematyce i naukach przyrodniczych, ostatnie.

Biznes:

Najniższe w Unii Europejskiej korzyści

wnoszone do społeczeństwa przez przedsiębiorców.

Jaki jest efekt, co się dzieje?

Najmniejszy odsetek przedsiębiorców zakładających firmy.

I to pomimo tego, że

wszyscy wiedzą, że małe firmy

są silnikiem napędowym gospodarki.

Zatrudniamy najwięcej ludzi, tworzymy najwięcej podatków.

Więc jeśli nasz silnik jest zepsuty, zgadnijcie, co się dzieje?

Najniższe w Europie PKB na jednego mieszkańca.

Najniższe.

Więc to nic dziwnego, że 62 % Bułgarów

nie myśli optymistycznie o przyszłości.

Jesteśmy nieszczęśliwi, mamy kiepski system edukacji

i najgorszą gospodarkę.

I to są fakty.

To nie jest bajka ani wymysł.

Nie jest.

To nie jest mój spisek przeciwko Bułgarii. To są fakty.

Myślę więc, że powinno być dla Was zupełnie jasne,

że nasz system nie działa.

Sposób w jaki myślimy, sposób w jaki działamy,

nasz system operacyjny - nie działają.

Potrzebujemy drastycznej zmiany w sposobie myślenia i działania,

aby zmienić Bułgarię na lepsze,

dla nas, dla naszych przyjaciół,

dla naszych rodzin i naszej przyszłości.

Jak to się stało?

Bądźmy pozytywni. Będziemy teraz pozytywni. Jak to się stało?

Myślę, że jesteśmy najgorsi -

i to będzie okrutne dla niektórych z was -

ponieważ sami sobie przeszkadzamy.

Jesteśmy bierni,

bo nie doceniamy zabawy.

Tak, powiedziałem: zabawy.

W razie gdyby część z was zapomniała, czym jest zabawa, oto jak zabawa wygląda.

Niemowlęta się bawią, dzieci się bawią,

dorośli się bawią.

Nie doceniamy zabawy.

Tak naprawdę ją lekceważymy.

Lekceważymy ją w trzech obszarach.

Wróćmy do tych samych trzech obszarów.

Obszar społeczny: 45 lat czego?

Komunizmu -

stawiania społeczeństwa i państwa ponad jednostkę

i niedbałego rujnowania

kreatywności,ekspresji i innowacji.

A co doceniamy?

Dowiedziono,

że sposób w jaki stosujemy, generujemy i wykorzystujemy wiedzę

zależny od kontekstu społecznego i instytucjonalnego,

który mówił nam w czasach komunizmu o czym?

O ty, byśmy byli poważni.

Bądźmy bardzo, bardzo poważni.

Właśnie tak.

(Oklaski)

Bądźmy poważni.

Nie jestem w stanie powiedzieć wam ile razy skrzyczano mnie w parku

za to, że pozwalam moim dzieciom się tam bawić.

Broń Boże, żeby bawiły się w brudzie - kal

albo nawet gorzej, w wodzie - lokvi, to je zabije.

Babcie i dziadkowie mówili mi,

że nie powinniśmy pozwalać naszym dzieciom tak dużo się bawić,

ponieważ życie jest ciężkie

i musimy je do tego przygotowywać.

Mamy mem powagi, który sobie nawzajem przekazujemy.

Przekazujemy sobie kulturowy gen,

gen powagi.

45 lat tego reżimu

doprowadziło do tego, co nazywam czynnikiem babci.

(Śmiech)

(Oklaski)

A oto jak to działa.

Krok pierwszy. Kobieta mówi: - Chcę mieć dziecko.

Krok drugi: mamy dziecko. Hura!

Ale co dzieje się w kroku trzecim?

- Chcę wrócić do pracy,

bo muszę rozwijać swoją karierę albo po prostu chcę chodzić na przerwy na kawę.

Oddam dziecko babci.

Ale musimy pamiętać,

że babcia jest zarażona memem powagi od 45 lat.

Co się więc dzieje?

Przekazuje wirus dziecku,

co zajmuje temu memowi naprawdę, naprawdę dużo czasu-

- tak jak sekwojom -

żeby wydostać się z systemu operacyjnego.

Co się wtedy dzieje?

Dziecko zaczyna chodzić do szkoły, gdzie mamy przestarzały system edukacji,

który niewiele się zmienił przez ostatnie 100 lat,

a który stawia na uczenie się na pamięć

i ujednolicenie,

a lekceważy autoekspresję, poznawanie siebie,

dociekliwość, kreatywność i zabawę.

To beznadziejny system.

Prawdziwa historia: szukałem szkoły dla mojego dziecka.

Poszliśmy do małej, prestiżowej szkoły,

gdzie powiedzieli mi, że matematyka będzie 10 razy w tygodniu,

przyroda 8 razy w tygodniu,

czytanie 5 razy w tygodniu i inne takie rzeczy.

Powiedzieliśmy: - No dobrze, ale co z zabawą i przerwami?

A oni odpowiedzieli: - Ha! Nie będzie ani jednej takiej chwili w planie.

(Śmiech)

Powiedzieliśmy: - On ma 5 lat.

Co za przestępstwo. Co za przestępstwo.

I to jest przestępstwo,

że nasz system edukacji jest taki poważny, bo edukacja jest poważna,

że tworzymy bezmyślnych, robotopodobnych pracowników,

którzy będą wkładać śruby do wywierconych wcześniej dziur.

Przykro mi, ale dzisiejsze problemy

nie są problemami rewolucji przemysłowej.

Potrzebujemy elastyczności i

umiejętności uczenia się, aby być kreatywnymi i innowacyjnymi.

Nie potrzebujemy pracowników - robotów.

Teraz z naszym memem idziemy do pracy, gdzie nie ceni się zabawy.

Kształcimy robotopodobnych pracowników, których traktujemy jak aktywa,

które można w każdej chwili wyrzucić.

Jakie są cechy pracy w Bułgarii?

Autokracja -

- zrób to tak, jak ja chcę, bo ja jestem szefem.

Jestem szefem i wiem lepiej niż ty.

Nieufność - na pewno jesteś przestępcą, więc założę kamery.

(Śmiech)

Nadzór -

- na pewno jesteś idiotą, więc stworzę

mnóstwo małych kroków, które będziesz musiał wykonać i nie wyjdziesz poza schemat.

Ograniczanie - nie korzystaj z komórki,

nie korzystaj z laptopa, nie korzystaj z internetu

i komunikatorów.

Jest to z jakiegoś powodu nieprofesjonalne i złe.

A na koniec dnia czujesz się niespełniony,

bo jesteś kontrolowany, ograniczany, nie jesteś doceniany

i nie masz żadnej frajdy.

W sprawach społecznych, w edukacji i w pracy

nie doceniamy zabawy.

I dlatego jesteśmy ostatni,

bo nie doceniamy zabawy.

I możecie mówić: -"To niedorzeczne, Steve. Co za głupi pomysł.

Nie może tak być z powodu zabawy.

To tylko zabawa, głupia rzecz."

Mamy w sobie mem powagi.

Cóż, zamierzam powiedzieć nie.

I udowodnię wam w następnej części wystąpienia,

że zabawa jest katalizatorem, jest tą rewolucją,

którą możemy rozpocząć, aby zmienić Bułgarię na lepsze.

Zabawa:

nasze mózgi

są stworzone do zabawy.

W ciągu milionów lat

ewolucja doprowadziła do

wykształcenia zabawy u zwierząt i u ludzi.

I wiecie co?

Ewolucja zrobiła kawał dobrej roboty

eliminując cechy, które nie są dla nas pożyteczne

i wzmacniając te, które dają nam konkurencyjną przewagę.

Natura nie jest głupia, a to ona wykształciła zabawę.

Przykład z królestwa zwierząt -

mrówki się bawią.

Być może tego nie wiedzieliście.

Ale kiedy się bawią,

uczą się porządku społecznego i zasad poruszania się przedmiotów.

Szczury się uczą, ale być może nie wiecie,

że im więcej się bawią,

tym mają większe mózgi

i tym lepiej wykonują zadania

i zdobywają umiejętności.

Kociaki się bawią. Wszyscy wiemy, że kociaki się bawią.

Ale być może nie wiecie,

że kociaki pozbawione możliwości zabawy

nie potrafią nawiązywać relacji.

Nadal potrafią polować, ale nie potrafią być towarzyskie.

Niedźwiedzie się bawią.

Ale być może nie wiecie,

że niedźwiedzie, które się bawią, żyją dłużej.

To nie te niedźwiedzie, które uczą się, jak lepiej łowić ryby.

To te, które więcej się bawią.

I ostatnie ciekawe badanie,

które ukazuje związek

między zabawą i rozmiarem mózgu.

Im więcej się bawisz, tym większy jest twój mózg.

Delfiny - dość duże mózgi, bawią się dużo.

Ale jak myślicie,

kto ma duże mózgi i bawi się najwięcej?

Ludzie.

Dzieci się bawią, my się bawimy -

bez względu na narodowość, rasę,

kolor skóry, religię,

to powszechne - bawimy się.

I to nie tylko dzieci, dorośli także.

Świetne pojęcie - neotenia,

zachowanie u dorosłych młodzieńczych cech i chęci do zabawy.

A u kogo najczęściej można zaobserwować neotenię?

U ludzi. Uprawiamy sporty.

Robimy to dla zabawy lub jako Olimpijczycy albo zawodowcy.

Gramy na instrumentach.

Tańczymy, całujemy się, śpiewamy,

po prostu tracimy czas.

Jesteśmy zaprojektowani przez naturę tak, aby się bawić,

od narodzin do późnej starości.

Jesteśmy zaprojektowani do tego, aby robić to stale,

bawić się dużo

i nie przestawać.

To ogromna zaleta.

Tak samo jak ma to korzyści dla zwierząt,

tak też daje korzyści ludziom.

Na przykład,

pobudzano wzrost neuronów w ciele migdałowatym,

które jest obszarem odpowiedzialnym za kontrolę emocji.

Dowiedziono, że należy pobudzać rozwój kory przedczołowej,

w której zachodzi wiele procesów poznawczych.

Co się dzieje w rezultacie?

Osiągamy większą dojrzałość emocjonalną, jeśli bawimy się więcej.

Bardziej rozwijamy umiejętność podejmowania decyzji,

jeśli bawimy się więcej.

To są fakty.

To nie jest fikcja, bajka ani wymysł,

to bezlitosna nauka.

Oto pożytki z zabawy.

To nasze genetyczne, przysługujące z urodzenia prawo,

taki jak chodzenie, mówienie czy widzenie.

I jeśli ograniczamy siebie w zabawie,

jesteśmy ograniczeni tak samo jak wtedy,

gdy bylibyśmy pozbawieni jakiegokolwiek innego prawa.

Sami się hamujemy.

Krótkie ćwiczenie:

zamknijcie oczy

i spróbujcie wyobrazić sobie świat bez zabawy.

Wyobraźcie sobie świat bez teatrów, bez sztuki,

bez muzyki, bez tańca,

bez piłki nożnej,

bez śmiechu.

Jak wygląda ten świat?

Jest byle jaki.

Jest ponury.

Teraz wyobraźcie sobie swoje miejsce pracy.

Czy jest radosne? Czy jest wesołe?

Albo może praca waszych przyjaciół - teraz myślimy naprzód.

Czy jest radosna? Wesoła?

A może jest beznadziejna? Pełna regulacji, ograniczająca,

taka, w której nikomu się nie ufa i nikt nie czuje się spełniony?

Mamy wyobrażenie,

że przeciwieństwem zabawy jest praca.

Czujemy się winni, jeśli zostaniemy przyłapani na zabawie w pracy.

"O nie, moi współpracownicy widzieli, jak się śmiałem, pomyślą, że nie mam wystarczająco dużo pracy"

albo "O nie, muszę się schować, bo mój szef może mnie zobaczyć.

Pomyśli, że pracuję za mało."

Ale mam dla was nowinę: nasze myślenie jest zacofane.

Przeciwieństwem zabawy

nie jest praca.

Przeciwieństwem zabawy

jest depresja.

W rzeczywistości

zabawa polepsza naszą pracę.

Tak samo jak istnieją korzyści dla ludzi i zwierząt,

tak też istnieją korzyści z zabawy w pracy.

Na przykład, zabawa rozbudza kreatywność.

Zwiększa naszą otwartość na zmiany.

Poprawia umiejętność uczenia się.

Zapewnia poczucie celu i biegłości w czymś -

dwa główne czynniki motywacyjne,

które zwiększają produktywność,

przez zabawę.

Dlatego zanim zaczniesz myśleć o zabawie jako o czymś niepoważnym,

zabawa nie jest bezmyślna.

Zawodowy sportowiec, który kocha jazdę na nartach,

traktuje to poważnie, ale to kocha.

Dobrze się bawi, wpada w rytm, odnosi sukcesy.

Lekarz może być poważny,

ale i tak śmiech jest świetnym lekarstwem.

Nasze myślenie jest zacofane.

Nie powinniśmy czuć się winni.

Powinniśmy uczcić zabawę.

Szybki przykład ze świata biznesu.

FedEx, łatwe motto: ludzie, usługi, zyski.

Jeśli traktujesz ludzi po ludzki, jeśli tratujesz ich naprawdę dobrze,

są szczęśliwsi, spełnienie, mają poczucie biegłości i celu.

Co się wtedy dzieje? Lepiej wykonują usługi -

nie gorzej, ale lepiej.

A kiedy zgłaszają się klienci

i mają do czynienia ze szczęśliwymi ludźmi, którzy mogą podejmować decyzje i są spełnieni,

jak się czują? Czują się wspaniale.

A co robią zadowoleni klienci, klienci czujący się wspaniale?

Kupują więcej i opowiadają o firmie większej ilości znajomych,

co prowadzi do większych zysków.

Ludzie, usługi, zyski.

Zabawa zwiększa produktywność, nie zmniejsza.

Powiecie:

"Jasne, to może funkcjonować w FedExie, gdzieś w Stanach Zjednoczonych,

ale nie może się sprawdzić w Bułgarii.

Nie ma mowy. Jesteśmy inni."

To sprawdza się w Bułgarii. Dwa argumenty.

Po pierwsze, zabawa jest powszechna.

Nie ma nic dziwnego w Bułgarach, co sprawiłoby, że nie potrafimy się bawić

poza memem powagi, który musimy wyrzucić.

Po drugie, próbowałem tego. Próbowałem w firmie Sciant.

Kiedy tam trafiłem, nie mieliśmy żadnych zadowolonych klientów.

Żaden z naszych klientów by nas nie polecił innym.

Pytałem o to wszystkich.

Mieliśmy nikłe zyski - ja miałem.

Mieliśmy nikłe zyski

i nieszczęśliwych udziałowców.

Przez pewne podstawowe zmiany,

takie jak poprawa przejrzystości,

popieranie samodzielności

i współpracy, zachęcanie do współpracy,

a nie samowolki,

skupienie się na efektach.

Nie obchodzi mnie, o której godzinie przyjdziesz do pracy. Nie obchodzi mnie, o której wyjdziesz.

Interesuje mnie to, czy twój klient i twój zespół są szczęśliwi,

a ty to kontrolujesz.

Czemu ma mnie obchodzić to, że przyszedłeś o dziewiątej?

Przede wszystkim zachęcanie do zabawy.

Poprzez zachęcanie do zabawy i przyjazne otoczenie

udało na się zmienić Sciant

w ciągu trzech krótkich lat -

wydaje się, że to długo, ale zmiany przebiegają powoli -

od żadnych zadowolonych klientów do wszystkich klientów polecających nas,

zyski powyżej średniej,

szczęśliwi udziałowcy.

Możecie powiedzieć: "Skąd wiesz, że są szczęśliwi?"

Cóż, wygrywaliśmy co roku

jeden z rankingów najlepszych pracodawców w kategorii małych przedsiębiorstw.

Niezależna analiza badań

przeprowadzonych na anonimowych pracownikach.

To działa i może działać w Bułgarii.

Nie powstrzymuje nas nic

oprócz naszych poglądów na temat zabawy.

Na koniec - kilka kroków, które możemy podjąć,

aby dokonać rewolucji poprzez zabawę.

Po pierwsze, musicie mi uwierzyć.

Jeśli mi nie wierzycie,

po prostu idźcie do domu i pomyślcie o tym trochę.

Po drugie, jeśli nie macie ochoty na zabawę,

musicie odkryć ją na nowo.

Cokolwiek co sprawiało ci przyjemność, gdy byłeś dzieckiem,

co cieszyło cię jeszcze pół roku temu

ale teraz, kiedy dostałeś awans, już cię nie cieszym

bo uważasz, że musisz być poważny,

odkryj to na nowo.

Nie ma znaczenia, czy jest to kolarstwo górskie, czytanie, czy jakaś gra,

odkryj to na nowo.

A to dlatego, że jesteście przywódcami i

macie wprowadzać pomysły, innowacje.

To wy musicie przyjść do pracy

albo porozmawiać z przyjaciółmi

i rozbudzić w nich pragnienie rewolucji przez zabawę.

To wy musicie to zrobić, więc jeśli nie jesteście do tego przekonani,

wasi koledzy z pracy, wasi pracownicy, też się do tego nie przekonają.

To wy musicie wrócić i powiedzieć: "Hej, zamierzam ci zaufać."

Dziwny pomysł. Zatrudniłem cię. Powinienem ci ufać.

Pozwolę ci podejmować decyzje. Dam ci większą władzę.

Będę zlecał pracę raczej pracownikom niższego szczebla.

Będę zachęcać do konstruktywnej krytyki.

Pozwolę ci podważać autorytet.

To właśnie przez podważanie tego w jaki sposób coś jest od zawsze robione

możemy przełamać schematy

i stworzyć innowacyjne rozwiązania

dla dzisiejszych problemów.

Jako przywódcy nie zawsze mamy rację.

Wytępimy strach.

Strach jest wrogiem zabawy.

I dokonamy takich rzeczy

jak wyeliminowanie ograniczeń.

Wiecie co, pozwólcie im używać telefonów

do prywatnych rozmów.

Pozwólcie im korzystać z internetu.

Pozwólcie im używać komunikatorów.

Niech mają długą przerwę na lunch.

Lunch to przerwa w pracy.

To wtedy wychodzisz na zewnątrz

i możesz naładować swój umysł, spotykasz znajomych,

pijesz piwo, jesz, rozmawiasz,

z różnych źródeł otrzymujesz pomysły,

których być może wcześniej nie miałeś.

Pozwól im to zrobić. Daj im trochę wolności.

Ogólnie rzecz biorąc, pozwól im się bawić. Pozwól im na przyjemności w pracy.

Spędzamy tak dużą część życia w pracy,

a jaki ma być ten czas? Nędzna harówka,

tak że za 20 lat obudzisz się i pomyślisz: "To już wszystko?

To tak miało być?"

Niedopuszczalne.

(Śmiech)

Podsumowując,

potrzebujemy drastycznej zmiany

w sposobie myślenia i zachowania,

ale nie potrzebujemy

rewolucji pracowniczej.

Nie potrzebujemy rewolucji robotniczej.

To czego potrzebujemy,

to powstanie miłośników zabawy.

Potrzebujemy powstania miłośników zabawy.

Potrzebujemy powstania miłośników zabawy.

Poważnie, musimy się zjednoczyć.

Dziś rozpoczyna się powstanie.

Musicie tylko

wzniecić rewolucję.

Musicie podzielić się swoimi pomysłami i historiami

na temat tego, co się sprawdziło

w przypadku ożywiania na nowo życia, szkół,

i pracy przez zabawę;

na temat tego jak dawać

poczucie nadziei i samospełnienia;

na temat tego jak zabawa zapewnia innowacyjność i produktywność;

i ostatecznie jak zabawa nadaje sens.

Bo nie możemy zrobić tego sami. Musimy zrobić to razem.

A razem, jeśli to zrobimy i podzielimy się poglądami na temat zabawy,

możemy zmienić Bułgarię na lepsze.

Dziękuję.

(Oklaski)