Steve Keil: Een manifest voor spel, voor Bulgarije en daarbuiten

Op TEDxBG in Sofia gaat Steve Keil de strijd aan met de "serieuze meme" die zijn thuis in Bulgarije heeft aangetast. Hij roept op voor een terugkeer naar het spel, om de economie, het onderwijs en de maatschappij nieuw leven in te blazen. Een sprankelende talk met een universele boodschap voor mensen overal die hun werkplek, hun school en hun leven opnieuw uitvinden.

Ik ben hier vandaag

om een revolutie te starten.

Voor je te wapen loopt,

of in zingen uitbarst,

of je favoriete kleur kiest,

wil ik definiëren wat ik onder revolutie versta.

Onder revolutie versta ik

een drastische en vérreikende verandering

in ons denken en ons gedrag --

ons denken en ons gedrag.

Waarom, Steve, waarom hebben we een revolutie nodig?

We hebben een revolutie nodig

omdat het vierkant draait. Het draait gewoon vierkant.

Daar word ik echt moedeloos van.

Ik ben het spuugzat, dat het vierkant draait.

Ik ben het spuugzat dat we ons potentieel niet waarmaken.

Ik ben het spuugzat dat we de laatste zijn.

We zijn de laatste in zovele dingen.

Sociale factoren, bijvoorbeeld.

We zijn de laatste van Europa in innovatie.

Daar staan we, helemaal onderaan,

op de laatste plaats, een cultuur die geen waarde hecht aan innovatie.

We zijn laatste in gezondheidszorg,

en dat is belangrijk voor het gevoel van welzijn.

Daar zijn we, laatst, niet alleen in de EU,

laatste in Europa, helemaal onderaan.

Ergst van al,

dit dateert van 3 weken geleden, velen hebben het gezien, The Economist.

We zijn de droevigste plek ter wereld,

wat betreft bnp per hoofd --

de droevigste plek ter wereld.

Dat was het sociale. Laten we het onderwijs bekijken.

Waar stonden we drie weken geleden

in een ander rapport van de OESO?

Laatste in lezen, wiskunde en wetenschappen, laatste.

Zakenwereld:

de laagste perceptie in de EU

dat ondernemers goed zijn voor de maatschappij.

Wat is daar het gevolg van?

Het laagste percentage ondernemers dat een zaak start.

Dit alles ondanks het feit

dat iedereen weet dat kleine ondernemingen

de motor van de economie zijn.

We werven het meeste mensen aan, we genereren het meeste belastingen.

Als onze motor het niet doet, wat dan?

Laatste in Europa in bnp per hoofd.

Laatste.

Dus, mensen, is het geen verrassing dat 62% van de Bulgaren

niet optimistisch zijn over de toekomst.

We zijn ongelukkig, we hebben slecht onderwijs,

en we hebben de slechtste ondernemingen.

Dit zijn feiten, mensen.

Dit is geen sprookje. Dit is geen verzinsel.

Echt niet.

Dit is geen complot tegen Bulgarije. Dit zijn feiten.

Ik denk dus dat het heel erg duidelijk moet zijn

dat ons systeem kapot is.

Onze manier van denken, van zich gedragen,

ons operating system is kapot.

We hebben een drastische wijziging nodig in ons denken en ons gedrag

om Bulgarije ten goede te veranderen,

voor onszelf, voor onze vrienden,

voor onze familie en onze toekomst.

Hoe is het zover gekomen?

Laten we positief zijn. We worden positief. Hoe is het zover gekomen?

Ik denk dat we laatst zijn omdat --

sommigen van jullie zullen dit drastisch vinden --

we onszelf een handicap bezorgen.

We houden onszelf klein

omdat we geen waarde hechten aan spel.

Ja, ik zei spel.

Mochten sommigen van jullie vergeten zijn wat spel is, het ziet er zo uit.

Baby's spelen, kinderen spelen,

volwassenen spelen.

We stellen spel niet op prijs.

We devalueren het zelfs.

We devalueren het op drie vlakken.

Laten we terugkeren naar die drie vlakken.

Sociaal: 45 jaar waarvan?

Van communisme --

van 'samenleving en staat gaan boven individu',

waarbij, ongemerkt,

creativiteit, individuele zelfexpressie en innovatie worden gefnuikt.

Waar hechten we dan wel belang aan?

Het is aangetoond

dat de manier waarop we kennis toepassen, genereren en gebruiken,

wordt beïnvloed door onze sociale en institutionele context,

en wat leerde die ons tijdens het communisme?

Serieus zijn.

Heel, heel serieus zijn.

Zo was het.

(Applaus)

Serieus zijn.

Ik kan je niet zeggen hoeveel uitbranders ik in het park heb gekregen,

omdat ik mijn kinderen op de grond liet spelen.

Hemel, laat ze niet in de modder spelen, de kal,

of in het water, daar gaan ze van dood.

Ik kreeg van baba's en dyado's, oma's en opa's,

te horen dat we onze kinderen niet zoveel moeten laten spelen,

omdat het leven serieus is,

en we ze moeten trainen voor de ernst van het leven.

Er loopt een serieuze meme door ons.

Het is een sociaal gen dat door ons loopt.

Het is een serieus gen.

45 jaren van dat gen

hebben gezorgd voor wat ik de baba-factor noem.

(Gelach)

(Applaus)

En het werkt zo.

Stap een: vrouw zegt "Ik wil een baby. Iskam baby."

Stap twee: we krijgen een baby. Joepie!

Maar wat gebeurt er in stap drie?

Ik wil terug aan het werk,

want ik wil carrière maken, of ik wil gewoon koffie gaan drinken.

Ik ga bebko aan baba geven.

Maar we moeten bedenken

dat baba al 45 jaar door de serieuze meme is besmet.

Dus wat gebeurt er?

Ze geeft het virus door aan de baby,

en het duurt heel, heel, heel lang -- zo lang als een sequoia --

voor die serieuze meme

uit ons systeem verdwenen is.

Wat gebeurt er dan?

Het gaat naar school. We hebben een onderwijssysteem

dat in 100 jaar nauwelijks veranderd is,

met een voorkeur voor uit het hoofd leren,

memoriseren en standaardiseren,

en een afkeer van zelfexpressie, zelfexploratie,

vragen stellen, creativiteit en spel.

Het is een belabberd systeem.

Echt gebeurd: ik zocht een school voor mijn kind.

We gingen naar een prestigieus schooltje.

Ze zeiden dat ze 10 lestijden wiskunde per week hadden,

en 8 lestijden wetenschappen,

en vijf keer lezen per dag enzovoort.

Wij zeiden: "En de speeltijd, de ontspanning?"

Ze zeiden: "Ha. Daar zal geen minuut voor vrij zijn."

(Gelach)

Wij zeiden: "Hij is vijf."

Dat is misdadig. Dat is misdadig.

Het is misdadig

dat ons onderwijssysteem zo serieus is. Onderwijs is zo serieus

dat we hersenloze robotarbeiders afleveren

die bouten in voorgeboorde gaten stoppen.

Jammer, maar de problemen van vandaag

zijn niet die van de Industriële Revolutie.

We hebben aanpassingsvermogen nodig,

het vermogen om te leren en innovatief te zijn.

We hebben geen gemechaniseerde arbeiders nodig.

Maar nee, onze meme beheerst het werk, en we hechten geen waarde aan spel.

We creëren robotarbeiders die we als activa behandelen:

we halen er het beste uit en gooien ze dan weg.

Wat zijn de kwaliteiten van werk in Bulgarije?

Autocratisch --

doe wat ik zeg, want ik ben de baas.

Ik ben de baas en ik weet het beter dan jij.

Geen vertrouwen -- je bent duidelijk een crimineel, dus installeer ik camera's.

(Gelach)

Controlerend --

Je bent duidelijk een idioot, dus maak ik

ontelbare kleine procedures die je moet volgen, zodat je niet buiten de lijntjes kleurt.

Ze zijn beperkend -- gebruik je mobieltje niet,

gebruik je laptop niet, zoek niet op het internet,

chat niet.

Op één of andere manier is dat onprofessioneel en slecht.

Aan het eind van je dag geeft dat geen voldoening,

want je wordt gecontroleerd, beperkt, niet gewaardeerd,

en je hebt geen plezier.

In het sociale, het onderwijs en onze zakenwereld

schatten we spel niet hoog in.

Daarom bengelen we achteraan,

omdat we spel niet hoog inschatten.

Je kan zeggen: "Dat is belachelijk, Steve. Wat een dom idee.

Het kan niet aan het spel liggen.

Gewoon spel, dat is dwaas."

De serieuze meme zit in ons.

Ik ga nee zeggen.

Ik zal je in het volgende deel van mijn toespraak bewijzen

dat spel de katalysator is, het is de revolutie

die we kunnen gebruiken om Bulgarije ten goede te veranderen.

Spel:

ons brein

is hard gecodeerd voor spel.

De evolutie heeft geselecteerd,

in een periode van miljoenen en miljarden jaren,

ten voordele van spel bij dieren en mensen.

Weet je wat?

De evolutie is écht een kei

in het wegselecteren van eigenschappen die ons geen baat brengen,

en in het selecteren van eigenschappen die een competitief voordeel bieden.

De natuur is niet dom, en ze heeft voor spel gekozen.

Kijk in het hele dierenrijk:

mieren spelen.

Dat wist je misschien niet.

Maar al spelende

leren ze de sociale orde en dynamiek van de dingen.

Ratten spelen. Wat je misschien niet wist,

is dat ratten die veel spelen,

grotere hersenen hebben.

Ze zijn beter in taken leren,

en vaardigheden.

Katjes spelen. We weten allemal dat katjes spelen.

Wat je misschien niet weet,

is dat katjes die niet mogen spelen,

niet in staat zijn tot sociale interactie.

Ze kunnen nog jagen, maar ze kunnen niet sociaal zijn.

Beren spelen.

Wat je misschien niet weet,

is dat beren die spelen, langer leven.

Het zijn niet de beren die beter leren vissen.

Het zijn de beren die meer spelen.

Tot slot toont een interessante studie

een bewezen correlatie

tussen spel en hersenomvang.

Hoe meer je speelt, hoe groter je hersenen.

Dolfijnen: grote hersenen, spelen veel.

Maar wie zijn volgens jou

de grootste spelers met de grootste hersenen?

Ondergetekenden, de mensen.

Kinderen spelen, wij spelen --

Elke nationaliteit, elk ras,

elke kleur, elke religie,

het is een universeel gegeven, we spelen.

Niet alleen kinderen, ook volwassenen.

Echt coole term: neotenie --

het behoud van spel en van jeugdige trekken in volwassenen.

Wie zijn de grootste neotenisten?

Mensen. We doen aan sport.

We doen het voor de lol, als Olympiërs, als professionelen.

We bespelen muziekinstrumenten.

We dansen, we kussen, we zingen,

we halen ongein uit.

De natuur heeft ons ontworpen om te spelen,

van onze geboorte tot onze oude dag.

We zijn ontworpen om dat continu te doen --

spelen, veel spelen

en niet stoppen met spelen.

Het is een enorm voordeel.

Net zoals er voordelen zijn voor dieren,

zijn er ook voordelen voor mensen.

Er is bijvoorbeeld aangetoond dat het

neurale groei in de amygdala stimuleert,

in de zone die emoties controleert.

Het bevordert aantoonbaar de ontwikkeling van de prefrontale cortex,

waar er veel cognitie plaatsvindt.

En wat is het gevolg?

We ontwikkelen meer emotionele maturiteit als we meer spelen.

We worden beter in het nemen van beslissingen

als we meer spelen.

Dit zijn feiten, mensen.

Dit is geen fictie, dit zijn geen sprookjes, dit zijn geen verzinsels.

Het is koude, harde wetenschap.

Dit zijn de voordelen van het spel.

Het is ons genetisch geboorterecht,

zoals lopen en praten en zien.

Als we onszelf bij het spel benadelen,

benadelen we onszelf

zoals we bij elk ander geboorterecht zouden doen.

We houden onszelf klein.

Kleine oefening, duurt een seconde:

sluit je ogen

en probeer je een wereld zonder spel voor te stellen.

Stel je een wereld voor zonder theater, zonder kunst,

zonder zang, zonder dans,

zonder voetbal, zonder rugby,

zonder lach.

Hoe ziet die wereld eruit?

Nogal mistroostig.

Nogal zwart.

Denk nu aan je werkplek.

Is die leuk? Is die speels?

Of misschien de werkplek van je vrienden -- nu denken we vooruit.

Is die leuk? Is die speels?

Of is die belabberd? Is ze autoritair, controlerend,

beperkend, wantrouwig en geeft ze geen voldoening?

We hebben de idee

dat het omgekeerde van spel, werk is.

We voelen ons zelfs schuldig als we zien spelen op het werk.

"Oh, mijn collega's zien me lachen. Ik heb vast niet genoeg werk."

"Oh, ik moet me verstoppen, want mijn baas kan me zien.

Hij zal denken dat ik niet hard werk."

Maar ik heb nieuws voor jou: we zitten ernaast.

Het omgekeerde van spel

is niet werk.

Het omgekeerde van spel

is depressie, is depressie.

Eigenlijk

maakt spel je werk beter.

Zoals er voordelen zijn voor mensen en dieren,

zo zijn er voordelen aan spel op het werk.

Het stimuleert bijvoorbeeld creativiteit.

Het maakt ons meer open voor verandering.

Het verhoogt ons leervermogen.

Het zorgt voor een gevoel van richting en meesterschap --

allebei essentieel voor de motivatie,

ze verhogen de productiviteit

door het spel.

Dus vooraleer je spel alleen maar 'niet ernstig' vindt,

weet dat spel niet gelijkstaat met frivool.

De professionele atleet die dol is op skiën,

neemt het ernstig, maar is er ook dol op.

Hij heeft plezier, hij is in de groove, hij is in de flow.

Een dokter is misschien ernstig,

maar de lach is nog steeds een geweldig medicijn.

We slaan de bal volledig mis.

We moeten ons niet schuldig voelen.

We moeten spel de hemel inprijzen.

Snel voorbeeld uit de bedrijfswereld.

FedEx, eenvoudig motto: mensen, service, winst.

Als je mensen als mensen behandelt, als je ze goed behandelt,

dan zijn ze gelukkig en voldaan, met een gevoel van meesterschap en richting.

Het gevolg? Ze geven betere service --

geen slechtere, maar betere.

Als klanten bellen voor een dienst,

en ze heben te maken met gelukkige mensen die mogen beslissen en voldaan zijn,

hoe voelen de klanten zich dan? Geweldig.

En wat doen geweldige klanten, die zich geweldig voelen?

Ze kopen meer van je diensten, en ze vertellen het aan hun vrienden,

waardoor je meer winst maakt.

Mensen, diensten, winst.

Spel jaagt productiviteit omhoog, niet omlaag.

Nu zal je zeggen:

"he, dat werkt misschien wel voor FedEx in de VS,

maar dat kan niet werken in Bulgarije.

Onmogelijk. Wij zijn anders."

Het werkt in Bulgarije, mensen. Twee redenen.

Eén: spel is universeel.

Er is niets raars aan de hand met de Bulgaren dat ons belet te spelen,

behalve dan de serieuze meme die we eruit moeten gooien.

Twee: ik heb het geprobeerd bij Sciant.

Toen ik aankwam, hadden we nul gelukkige klanten.

Geen enkele klant wilde ons aanbevelen.

Ik heb het ze allemaal gevraagd.

We hadden een kleine winst -- die had ik.

We hadden een kleine winst,

en we hadden ongelukkige stakeholders.

Door verandering aan de basis,

verandering zoals een grotere transparantie,

verandering zoals het bevorderen van zelfbestemming,

en samenwerking, het aanmoedigen van samenwerking,

geen autocratie,

dingen als resultaatgerichtheid.

Maakt me niet uit wanneer je 's morgens aankomt en wanneer je weggaat.

Voor mij telt dat je klant en je team gelukkig zijn

en jouw organisatie daarop is gericht.

Waarom zou het me uitmaken dat je er om 9 uur bent?

Vooral de promotie van plezier.

Door plezier en een geweldige omgeving te promoten,

konden we Sciant omvormen,

in amper drie korte jaren --

lijkt lang, maar verandering gaat traag --

elke klant: van nul gingen we naar een aanbeveling van elke klant,

winsten boven het gemiddelde van de sector,

en gelukkige stakeholders.

"Hoe weet je dat ze gelukkig zijn," zeg je dan.

We wonnen, elk jaar waarin we deelnamen,

één van de rankings beste werkgever voor kleine bedrijven.

Onafhankelijke analyse van anonieme werknemers

in enquêtes.

Het kan echt werken in Bulgarije, het gebeurt.

Er is niets dat ons tegenhoudt,

tenzij onze eigen houding tegenover spel.

Hier zijn tot slot een paar stappen die we kunnen zetten in de richting van spel.

Zo kunnen we deze revolutie door spel waarmaken.

Ten eerste: je moet me geloven.

Als je me niet gelooft,

ga dan maar naar huis en denk er nog wat over na.

Ten tweede: als je geen gevoel voor spel in je hebt,

dan moet je spel herontdekken.

Wat het ook was waar je als kind van genoot,

waar je zes maanden geleden van genoot,

maar wat je moest opgeven nu je promotie kreeg,

omdat je denkt dat je serieus moet zijn,

ontdek het opnieuw.

Maakt niet uit of het mountain biking is of een boek lezen of een spel spelen,

ontdek het opnieuw.

Want jullie zijn de leiders,

de leiders van de innovatie en van het denken.

Jullie zijn het die terug moeten gaan naar jullie kantoor

of met jullie vrienden moeten praten,

en het vuur aan de lont van de spelrevolutie moeten steken.

Jullie moeten het doen, en als jullie het niet voelen,

dan zullen jullie collega's en werknemers het niet voelen.

Ga terug en zeg: "He, ik heb vertrouwen in jou."

Gek idee. Ik heb je aangeworven. Ik moet je vertrouwen.

Ik laat je beslissingen nemen. Ik laat je zelfstandig zijn.

Ik delegeer aan het laagste niveau in plaats van aan de top.

Ik moedig constructieve kritiek aan.

Je mag het gezag in vraag stellen.

Want het is door onze aloude manier van doen in vraag te stellen,

dat we uit de sleur kunnen breken

en innovatieve oplossingen vinden

voor de problemen van vandaag.

We hebben niet altijd gelijk als leiders.

We gaan angst uitroeien.

Angst is de vijand van spel.

We gaan dingen doen zoals

het afschaffen van beperkingen.

Weet je, laat ze maar bellen met hun mobieltjes

voor persoonlijke gesprekken -- in 's hemelsnaam.

Laat ze surfen op het internet.

Laat ze chatten.

Laat ze lange lunchpauzes nemen.

Lunch is de speeltijd van het werk.

Je gaat de wereld in

en herlaadt je brein. Je ontmoet je vrienden,

drinkt een biertje, eet wat, praat,

je krijgt synergie van ideeën

die je anders misschien niet had gehad.

Laat ze maar doen. Geef ze wat vrijheid.

Laat ze spelen. Laat ze plezier hebben op het werk.

We brengen zo'n groot deel van ons leven op het werk door.

Moet het dan een ellendige klus zijn,

zodat je over 20 jaar wakker wordt met de vraag "Is dit het?

Is dat alles wat er was?"

Onaanvaardbaar. Nepriemliv.

(Gelach)

Samengevat:

we hebben een drastische verandering nodig

In onze manier van denken en in ons gedrag,

maar we hebben geen

werknemersopstand nodig.

We hebben geen werknemersopstand nodig.

Wat we nodig hebben,

is een spelersopstand.

Wat we nodig hebben, is een spelersopstand.

Wat we nodig hebben, is een spelersopstand.

Echt, we moeten ons verenigen.

Vandaag is de eerste dag van de opstand.

Wat je moet doen,

is de vlam van de revolutie zuurstof geven.

Je moet je ideeën gaan delen, en je succesverhalen

over wat werkte,

over hoe we ons leven, onze scholen,

Ons werk nieuw leven inblazen met spel,

hoe spel de motor is

van een gevoel van belofte en zelfrealisatie,

hoe spel innovatie en productiviteit bevordert,

en tenslotte hoe spel zin geeft.

Want we kunnen het niet alleen. We moeten het samen doen.

Als we dit samen doen en deze ideeën over spel delen,

dan kunnen we Bulgarije ten goede veranderen.

Dankuwel.

(Applaus)