Στηβ Κιλ: Ένα μανιφέστο για το παιχνίδι, για τη Βουλγαρία και πέρα απ' αυτή

Στο TEDxBG στη Σόφια, ο Στηβ Κιλ πολεμά το "πρότυπο σοβαροφάνειας" που επηρεάζει την πατρίδα του τη Βουλγαρία και κάνει έκκληση για επιστροφή στο παιχνίδι με σκοπό την αναζωογόνηση της οικονομίας, της εκπαίδευσης και της κοινωνίας. Μία έντονη ομιλία με ένα παγκόσμιο μήνυμα για τους ανθρώπους που προσπαθούν να επανεφεύρουν τους χώρους εργασίας τους, τα σχολεία και τις ζωές τους.

Είμαι σήμερα εδώ

για να ξεκινήσω μια επανάσταση.

Όμως, πριν ξεσηκωθείτε

ή πριν ξεκινήσετε τους ύμνους

ή πριν διαλέξετε το αγαπημένο σας χρώμα για την επανάσταση,

θα ήθελα να καθορίσω τι εννοώ με τη λέξη "επανάσταση".

Λέγοντας "επανάσταση"

εννοώ μια δραστική και μακροπρόθεσμη αλλαγή

στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς μας,

στον τρόπο που σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε.

Λοιπόν, Στηβ, γιατί χρειαζόμαστε μια επανάσταση;

Χρειαζόμαστε μια επανάσταση

γιατί τα πράγματα είναι χάλια, είναι απλά χάλια.

Και αυτό με λυπεί

γιατί πραγματικά έχω βαρεθεί να είναι τα πράγματα χάλια.

Ξέρετε, έχω βαρεθεί να μη φτάνουμε τις δυνατότητές μας.

Βαρέθηκα να είμαστε τελευταίοι.

Και είμαστε τελευταίοι σε τόσα πολλά πράγματα.

Για παράδειγμα, στους κοινωνικούς δείκτες.

Είμαστε στην τελευταία θέση στην Ευρώπη στην καινοτομία.

Εδώ είμαστε, στην τελευταία θέση,

στην τελευταία θέση ως πολιτισμός που δεν εκτιμά την καινοτομία.

Είμαστε στην τελευταία θέση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

και αυτό είναι σημαντικό για την αίσθηση ευημερίας.

Και αυτοί είμαστε, όχι μόνο τελευταίοι στην Ε.Ε.,

αλλά τελευταίοι στην Ευρώπη.

Και το χειρότερο όλων

αναφέρθηκε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες - πολλοί από σας το έχετε δει - στο The Economist.

Είμαστε το πιο λυπηρό μέρος στη Γη

- όσον αφορά το ΑΕΠ -

το πιο λυπηρό μέρος στη Γη.

Αυτά στα κοινωνικά. Ας δούμε και την εκπαίδευση.

Ποια ήταν η κατάταξή μας πριν τρεις εβδομάδες

σύμφωνα με μια άλλη έκθεση, αυτή του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης);

Τελευταίοι στην ανάγνωση, στα μαθηματικά και τις επιστήμες. Τελευταίοι!

Επιχειρηματικότητα:

Το χαμηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε.

επιχειρηματιών που προσφέρουν οφέλη στην κοινωνία.

Γιατί; Τι συμβαίνει;

Το χαμηλότερο ποσοστό νέων επιχειρήσεων.

Και αυτό συμβαίνει παρότι,

όπως όλοι γνωρίζουν, οι μικρές επιχειρήσεις

είναι η ατμομηχανή των οικονομιών.

Προσλαμβάνουμε περισσότερους ανθρώπου, δημιουργούμε περισσότερους φόρους.

Αν η ατμομηχανή μας είναι διαλυμένη, φανταστείτε τι;

Τελευταίοι στην Ευρώπη σε ΑΕΠ.

Τελευταίοι!

Γι' αυτό δεν αποτελεί έκπληξη ότι 62 τις εκατό των Βούλγαρων

δεν είναι αισιόδοξοι για το μέλλον.

Είμαστε δυστυχισμένοι, έχουμε κακή εκπαίδευση

και έχουμε τη χειρότερη επιχειρηματικότητα.

Αυτά είναι γεγονότα.

Δεν είναι ιστορίες, δεν είναι ψέματα.

Δεν είναι.

Δεν έχω δημιουργήσει καμιά συνωμοσία εναντίον της Βουλγαρίας. Αυτά είναι γεγονότα.

Πιστεύω ότι είναι απολύτως και ξεκάθαρα σαφές

ότι το σύστημά μας είναι διαλυμένο.

Ο τρόπος που σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε,

ο τρόπος συμπεριφοράς μας είναι προβληματικός.

Χρειαζόμαστε δραστική αλλαγή στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς,

για να μετατρέψουμε τη Βουλγαρία σε κάτι καλύτερο,

για τους εαυτούς μας, για τους φίλους μας,

για την οικογένειά μας και για το μέλλον μας.

Πως συνέβη αυτό;

Ας είμαστε αισιόδοξοι τώρα. Θα γίνουμε αισιόδοξοι. Πως συνέβη αυτό;

Πιστεύω ότι είμαστε τελευταίοι γιατί -

και αυτό θα είναι δραστικό για κάποιους από σας -

επειδή περιορίζουμε τους εαυτούς μας.

Περιορίζουμε τους εαυτούς μας

επειδή δεν εκτιμούμε ανάλογα το "παιχνίδι".

Ναι, ναι, είπα "παιχνίδι".

Σε περίπτωση που κάποιοι από σας έχετε ξεχάσει τι είναι παιχνίδι, θα σας θυμίσω τι είναι παιχνίδι.

Τα μωρά παίζουν, τα παιδιά παίζουν,

οι ενήλικες παίζουν.

Δεν εκτιμούμε ανάλογα το παιχνίδι.

Στην πραγματικότητα, υποτιμούμε το παιχνίδι.

Και το υποτιμούμε σε τρεις τομείς.

Ας επιστρέψουμε στους συγκεκριμένους τρεις τομείς.

Κοινωνικό περιβάλλον: 45 χρόνια τι;

Κομμουνισμού

όπου η κοινωνία και η πολιτεία τίθενται πάνω από το άτομο,

όπου υφίσταται καταπίεση

στη δημιουργικότητα, στην έκφραση των ιδεών και στην καινοτομία.

Αντίθετα, σε τι δίνουμε αξία;

Γιατί έχει αποδειχθεί

ότι ο τρόπος που χρησιμοποιούμε και παράγουμε γνώση

επηρεάζεται από το κοινωνικό και δομικό μας πλάσιο

το οποίο τι μας έχει δείξει στον κομμουνισμό;

Ας σοβαρευτούμε.

Ας σοβαρευτούμε πραγματικά.

Ναι.

(χειροκρότημα)

Ας σοβαρευτούμε.

Δεν μπορώ να σας πω πόσες φορές με έχουν επιπλήξει στο πάρκο

γιατί άφησα τα παιδιά μου να παίξουν.

Θεέ μου, επειδή τα άφησα να παίξουν στη λάσπη

ή να πλησιάσουν το νερό, θεωρούσαν ότι αυτά θα τα σκοτώσουν.

Οι ηλικιωμένοι μου έλεγαν

ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά μας να παίζουν τόσο πολύ,

γιατί η ζωή θέλει σοβαρότητα

και πρέπει να τα εκπαιδεύουμε για τη σοβαρότητα που απαιτεί η ζωή.

Κυριαρχεί ένα πρότυπο σοβαροφάνειας.

Είναι ένα κοινωνικό γονίδιο.

Ένα γονίδιο σοβαροφάνειας.

Υφίσταται εδώ και 45 χρόνια

και έχει δημιουργήσει αυτό που αποκαλώ "παράγοντα baba".

(γέλια)

(χειροκρότημα)

Θα σας πω αμέσως πως λειτουργεί.

Πρώτο βήμα: Η γυναίκα λέει: "Θέλω να κάνω παιδί. Iskam baby"

Δεύτερο βήμα: Αποκτούμε παιδί. Ζήτω!

Αλλά τι συμβαίνει στο τρίτο βήμα;

Θέλω να επιστρέψω στην εργασία μου

γιατί θέλω να συνεχίσω την καριέρα μου ή απλώς να πηγαίνω για καφέ.

Θα δώσω bebko στο baba.

Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε

ότι ο baba επηρεάζεται από ένα πρότυπο σοβαρότητα που ισχύει εδώ και 45 χρόνια.

Τι συμβαίνει λοιπόν;

Μεταδίδει έναν ιό στο μωρό

και διαρκεί πραγματικά πολύ καιρό

ώστε αυτό το πρότυπο σοβαροφάνειας

να αποβληθεί από το σύστημα λειτουργίας μας.

Τι συμβαίνει στη συνέχεια;

Περνάει στην εκπαίδευση όπου έχουμε ένα απαρχαιωμένο εκπαιδευτικό σύστημα

που έχει αλλάξει ελάχιστα τα τελευταία 100 χρόνια,

που προάγει τη μηχανική αποστήθιση,

τα πρότυπα μάθησης

και υποτιμά την ελεύθερη έκφραση, την αναζήτηση,

τον προβληματισμό, τη δημιουργικότητα και το παιχνίδι.

Είναι χάλια.

Αληθινή ιστορία: Ξεκίνησα να ψάχνω σχολείο για το παιδί μου.

Πήγα σε ένα διακεκριμένο μικρό σχολείο

όπου μου είπαν ότι το παιδί μου πρόκειται να μελετά μαθηματικά 10 φορές την εβδομάδα,

φυσική οκτώ φορές την εβδομάδα

και ανάγνωση πέντε φορές τη μέρα κτλ..

Ρώτησα: "Πότε θα παίζει και θα έχει ελεύθερο χρόνο;"

Μου απάντησαν: "Δεν υπάρχει χρόνος γι'αυτά στο πρόγραμμα".

(γέλια)

Είπα: "Είναι πέντε ετών."

Τι έγκλημα είναι αυτό;

Είναι εγκληματικό

το ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι τόσο σοβαροφανές επειδή η εκπαίδευση είναι τόσο σοβαροφανής

και δημιουργεί άμυαλους, ρομποτικά κινούμενους εργάτες

για να τοποθετούν βίδες σε προανοιγμένες τρύπες.

Λυπάμαι, αλλά τα σημερινά προβλήματα

δεν είναι αυτά της Βιομηχανικής Επανάστασης.

Χρειαζόμαστε προσαρμοστικότητα

και ικανότητες για να μάθουμε πως μπορούμε να γίνουμε δημιουργικοί και καινοτόμοι.

Δε χρειαζόμαστε βιομηχανοποιημένους εργάτες.

Αλλά όχι, το πρότυπο συνεχίζει στην εργασία και δεν εκτιμούμε το παιχνίδι.

Παράγουμε ρομποτικούς εργάτες και τους μεταχειριζόμαστε ως πόρους

που τους χρησιμοποιούμε και μετά τους πετάμε.

Ποιες είναι οι εργασιακές αξίες στη Βουλγαρία;

Απολυταρχικές -

κάντε ότι πω γιατί είμαι επικεφαλής.

Είμαι το αφεντικό και ξέρω καλύτερα από σας.

Χωρίς εμπιστοσύνη - είσαι προφανώς εγκληματίας και γι'αυτό θα εγκαταστήσω κάμερες ασφαλείας.

(γέλια)

Έλεγχος -

είσαι προφανώς ηλίθιος και γι'αυτό θα δημιουργήσω

ένα δισεκατομμύριο μικροδιαδικασίες για να μην ξεφύγεις από την προδιαγεγραμμένη πορεία.

Περιορισμός - μη χρησιμοποιείς το κινητό σου,

μη χρησιμοποιείς το λαπτοπ, μην κάνεις αναζητήσεις στο ίντερνετ,

μη χρησιμοποιείς το instant messaging.

Είναι αντιεπαγγελματικά και κακά.

Στο τέλος της μέρας, δεν σε γεμίζει

γιατί είσαι υπό αυστηρό έλεγχο, περιορισμό, δεν εκτιμάται το έργο σου

και δεν διασκεδάζεις.

Στην κοινωνία μας, στην εκπαίδευσή μας και στις επιχειρήσεις μας

δεν εκτιμούμε το παιχνίδι.

Για το λόγο αυτό είμαστε τελευταίοι,

επειδή δεν εκτιμούμε το παιχνίδι.

Μπορεί να μου πείτε: "Αστειότητες, Στηβ. Τι χαζή ιδέα!

Δεν μπορεί να οφείλεται στο παιχνίδι.

Μόνο το παιχνίδι, είναι ηλιθιότητα".

Έχουμε το πρότυπο σοβαροφάνειας μέσα μας.

Θα απαντήσω αρνητικά.

Θα σας αποδείξω στο επόμενο μέρος της ομιλίας μου

ότι το παιχνίδι είναι ο καταλύτης, είναι η επανάσταση

που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να μεταρρυθμίσουμε τη Βουλγαρία προς το καλύτερο.

Παιχνίδι:

το μυαλό μας

θέλει το παιχνίδι.

Η εξέλιξη έχει επιλέξει,

εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια,

το παιχνίδι τόσο για τα ζώα όσο και για τους ανθρώπους.

Και ξέρετε κάτι;

Η εξέλιξη κάνει εξαιρετική δουλειά

στην απόρριψη χαρακτηριστικών που δεν μας προάγουν

και στην επιλογή αυτών που μας προσφέρουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Η φύση δεν είναι χαζή, έχει επιλέξει το παιχνίδι.

Πέρα για πέρα στο βασίλειο των ζώων και για παράδειγμα

στα μυρμήγκια. Τα μυρμήγκια παίζουν.

Ίσως δεν το γνωρίζατε,

αλλά παίζουν,

μαθαίνουν την κοινωνική διάταξη και τη δυναμική των πραγμάτων.

Τα ποντίκια παίζουν, αλλά μάλλον δεν γνωρίζετε

ότι τα ποντίκια παίζουν περισσότερο

έχουν μεγαλύτερους εγκεφάλους

και μαθαίνουν να εκπληρώνουν αποστολές καλύτερα

και να αποκτούν ικανότητες.

Οι γάτες παίζουν. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι γάτες παίζουν.

Αυτό που πιθανώς δεν γνωρίζατε

είναι ότι αν στερηθεί το παιχνίδι απ' αυτές

δεν είναι δυνατόν γι' αυτές να λειτουργήσουν κοινωνικά.

Μπορούν να κυνηγήσουν, αλλά δεν μπορούν να είναι κοινωνικές.

Οι αρκούδες παίζουν.

Αλλά μπορεί να μη γνωρίζετε

ότι οι αρκούδες που παίζουν επιβιώνουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Δεν είναι οι αρκούδες που μαθαίνουν να ψαρεύουν καλύτερα.

Είναι αυτές που παίζουν περισσότερο.

Και εν τέλει, μια πραγματικά ενδιαφέρουσα μελέτη -

κατέδειξε τη συσχέτιση

μεταξύ παιχνιδιού και μεγέθους εγκεφάλου.

Όσο περισσότερο παίζουμε, τόσο μεγαλύτερος είναι ο εγκέφαλός μας.

Τα δελφίνια που έχουν μεγάλους εγκεφάλους παίζουν πολύ.

Αλλά ποιος από αυτούς που έχουν τους μεγαλύτερους εγκεφάλους

ότι παίζει περισσότερο;

Ναι, οι άνθρωποι.

Τα παιδιά παίζουν, εμείς παίζουμε -

ανεξάρτητα με την εθνικότητα, τη φυλή,

το χρώμα ή τη θρησκεία,

είναι κάτι παγκόσμιο, παίζουμε.

Όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι ενήλικοι.

Νέος ωραίος όρος: νεοταινία -

η διατήρηση του παιχνιδιού και των χαρακτηριστικών των ανηλίκων στους ενήλικες.

Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι νεοταινιστές;

Οι άνθρωποι!. Κάνουμε σπορ.

Το κάνουμε για διασκέδαση, ή σε αγώνες, για επαγγελματικούς λόγους.

Παίζουμε μουσικά όργανα.

Χορεύουμε, φιλιόμαστε, τραγουδάμε,

διασκεδάζουμε.

Είμαστε σχεδιασμένοι από τη φύση μας για να παίζουμε,

από τη γέννηση μέχρι και την πεπερασμένη ηλικία.

Είμαστε σχεδιασμένοι παίζουμε διαρκώς,

να παίζουμε πολύ

και να μη σταματάμε.

Είναι ένα μεγάλο προσόν.

Όπως υπάρχουν προσόντα στα ζώα,

υπάρχουν αντίστοιχα και στους ανθρώπους.

Για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί

ότι διαγείρεται το νευρικό σύστημα

στον περιοχή που ελέγχει τα συναισθήματα

και αναπτύσσεται ο φλοιός του εγκεφάλου

εκεί όπου παράγεται η γνώση.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα;

Αναπτύσσουμε περισσότερη συναισθηματική ωριμότητα όσο περισσότερο παίζουμε.

Αναπτύσσουμε την ικανότητά μας στη λήψη αποφάσεων

αν παίζουμε περισσότερο.

Αυτά είναι γεγονότα.

Δεν είναι επιστημονική φαντασία, δεν είναι ιστορίες,

είναι απλώς επιστήμη.

Αυτά είναι τα πλεονεκτήματα του παιχνιδιού.

Είναι ένα δικαίωμα που αποκτούμε από τη γέννησή μας

όπως η βάδιση, η ομιλία ή η όραση.

Αν στερήσουμε τους εαυτούς μας από το παιχνίδι

θα είναι σαν να καθιστούμε εαυτούς ανάπηρους

κάτι που θα συνέβαινε όπως αν στερούσαμε οποιοδήποτε άλλο εκ γενετής δικαίωμα.

Δεν αναπτύσσουμε τις δυνατότητές μας.

Μια μικρή άσκηση:

κλείστε τα μάτια σας

και προσπαθήστε να φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς παιχνίδι.

Φανταστείτε ένα κόσμο χωρίς θέατρο, χωρίς τέχνες,

χωρίς τραγούδι, χωρίς χορό,

χωρίς ποδόσφαιρο, χωρίς ράγκμπι,

χωρίς γέλιο.

Πως σας φαίνεται αυτός ο κόσμος;

Είναι άδειος.

Είναι σκυθρωπός.

Τώρα φανταστείτε το χώρο εργασίας σας.

Είναι διασκεδαστικός;

Μήπως ο χώρος εργασίας των φίλων σας - ας το πάμε παραπέρα.

Είναι διασκεδαστικός;

Ή είναι χάλια; Απολυταρχικός, ελεγχόμενος,

περιοριστικός, χωρίς εμπιστοσύνη και ικανοποίηση;

Έχουμε την αντίληψη

ότι το αντίθετο του παιχνιδιού είναι η εργασία.

Αισθανόμαστε ενοχές αν μας δουν να παίζουμε στη δουλειά.

"Οι συνάδελφοί μου με βλέπουν να γελώ. Δεν πρέπει να έχω πολύ δουλειά"

ή "Πρέπει να το κρύψω για να μη με δει το αφεντικό μου.

Θα σκεφτεί ότι δεν δουλεύω σκληρά".

Έχω νέα για σας: η σκέψη μας είναι οπισθοδρομική.

Το αντίθετο του παιχνιδιού

δεν είναι η εργασία.

Το αντίθετο του παιχνδιού

είναι η κατάθλιψη. Η κατάθλιψη.

Στην πραγματικότητα,

το παιχνίδι βελτιώνει την εργασία μας.

Όπως υπάρχουν πλεονεκτήματα για τους ανθρώπους και τα ζώα,

αντίστοιχα υπάρχουν και για το παιχνίδι στην εργασία.

Για παράδειγμα, διαγείρει τη δημιουργικότητα.

Αυξάνει τη διορατικότητά μας για αλλαγές.

Βελτιώνει την ικανότητα μάθησης.

Παρέχει μια αίσθηση σκοπού και τελειότητας -

δύο βασικά στοιχεία κινήτρου

που αυξάνουν την παραγωγικότητα

μέσω του παιχνιδιού.

Γι' αυτό, πριν ξεκινήσετε να θεωρείται το παιχνίδι ως μη σοβαρό,

αντιληφθείτε ότι το παιχνίδι δεν είναι συνυφασμένο με τη χαλαρότητα.

Όπως ξέρετε, ο επαγγελματίας σκιέρ

είναι πολύ σοβαρός απέναντι στη δουλειά του, αλλά την αγαπάει.

Διασκεδάζει.

Ένας γιατρός μπορεί να είναι σοβαρός

αλλά το γέλιο παραμένει ένα σπουδαίο φάρμακο.

Η σκέψη μας είναι οπισθοδρομική.

Δεν πρέπει να αισθανόμαστε ενοχές.

Πρέπει να πανηγυρίζουμε για το παιχνίδι.

Ένα σύντομο παράδειγμα από τον επιχειρηματικό κόσμο.

Το σύνθημα της FedEX είναι: άνθρωπος, υπηρεσίες, κέρδος.

Αν φέρεσαι στους ανθρώπους σαν ανθρώπους, αν τους φέρεσαι καλά,

είναι πιο ευτυχισμένοι, νιώθουν ολοκληρωμένοι και έχουν την αίσθηση πληρότητας.

Το αποτέλεσμα; Παρέχουν καλύτερες υπηρεσίες -

όχι χειρότερες ... καλύτερες.

Όταν οι πελάτες ζητούν υπηρεσίες

αντιμετωπίζουν ευτυχισμένους ανθρώπους που λαμβάνουν σωστές αποφάσεις και είναι ολοκληρωμένοι.

Πως νοιώθουν οι πελάτες; Ευτυχισμένοι!

Και τι κάνουν οι ευτυχισμένοι πελάτες;

Αγοράζουν περισσότερες υπηρεσίες και διαδίδουν τα νέα στους φίλους τους

το οποίο οδηγεί σε περισσότερα κέρδη.

Άνθρωπος, υπηρεσίες, κέρδος.

Το παιχνίδια αυξάνει την παραγωγικότητα, δεν τη μειώνει.

Θα μου πείτε

"Αυτό μπορεί να δουλεύει για τη FedEx στις Ηνωμένες Πολιτείες,

αλλά δεν μπορεί να εφαρμοστεί στη Βουλγαρία.

Δεν υπάρχει περίπτωση. Είμαστε διαφορετικοί."

Δουλεύει στη Βουλγαρία φίλοι μου και δουλεύει για δύο λόγους.

Πρώτον, το παιχνίδι είναι παγκόσμιο.

Δεν υπάρχει τίποτε που να κάνει τους Βούλγαρους να μην μπορούν να παίξουν

πέρα από το πρότυπο σοβαροφάνειας που πρέπει να αποβάλλουν.

Δεύτερον, το έχω δοκιμάσει. Το δοκίμασα στο Σκίαντ.

Όταν πήγα εκεί δεν είχα πελάτες.

Δε μιλούσε για μας ούτε ένας πελάτης.

Τους ρώτησα όλους.

Είχαμε οριακά κέρδη - είχα.

Είχαμε οριακά κέρδη

και δυστυχισμένους μετόχους.

Σκέφτηκα να κάνω ορισμένες βασικές αλλαγές,

αλλαγές όπως η βελτίωση της διαφάνειας,

αλλαγές όπως η προώθηση της αυτοδιάθεσης

της συνεργασίας,

και όχι του απολυταρχισμού.

Έθεσα στόχους αποτελέσματος.

Δε με ενδιαφέρει τι ώρα θα έρθεις το πρωί και τι ώρα θα φύγεις.

Με ενδιαφέρει να είναι χαρούμενος ο πελάτης και η ομάδα σου

και να οργανώσεις τη δουλειά σου με αυτό το στόχο.

Γιατί με ενδιαφέρει αν θα έρθεις στις 9 η ώρα;

Βασικά προώθησα τη διασκέδαση.

Μέσω της προώθησης της διασκέδασης και του ευχάριστου περιβάλλοντος εργασίας

μπορέσαμε να μεταρρυθμίσουμε το Σκίαντ

και μέσα σε τρία χρόνια -

ακούγεται μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά η αλλαγή παίρνει χρόνο -

κάθε πελάτης μιλούσε για μας,

αποκτήσαμε σημαντικά κέρδη

και ευχαριστημένους μετόχους.

Μπορεί να ρωτήσετε "Πως ξέρεις ότι ήταν ευτυχισμένοι;"

Κερδίζαμε κάθε χρόνο

μία από τις διακρίσεις για τον καλύτερο υπάλληλο σε μικρή επιχείρηση.

Ανεξάρτητες αναλύσεις από ανώνυμους εργαζομένους

στις έρευνές τους.

Μπορεί να δουλέψει στη Βουλγαρία.

Τίποτα δεν μπορεί να μας περιορίσει

παρά η δική μας νοοτροπία για το παιχνίδι.

Θα δούμε μερικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε

για να φέρουμε την επανάσταση μέσω του παιχνιδιού.

Πρώτα απ' όλα, πρέπει να με πιστέψετε.

Αν δεν με πιστεύετε,

πηγαίνετε σπίτι σας και σκεφτείτε το περισσότερο ή σκεφτείτε κάτι άλλο.

Δεύτερον, αν δεν έχετε μέσα σας διάθεση για παιχνίδι,

πρέπει να την ξαναβρείτε.

Οτιδήποτε σας έκανε χαρούμενους σαν παιδιά,

ό,τι σας ευχαριστούσε έξι μήνες πριν,

που τώρα που πήρατε προαγωγή δεν μπορείτε να ευχαριστηθείτε.

επειδή νιώθετε πως πρέπει να είστε σοβαροί,

ξαναβρείτε το.

Δε με ενδιαφέρει αν είναι η ποδηλασία ή η ανάγνωση βιβλίων ή να παίζετε κάτι.

Ξαναβρείτε το.

Γιατί εσείς είστε οι ηγέτες,

οι καινοτόμοι ηγέτες, οι ηγέτες της σκέψης.

Είστε αυτοί που θα γυρίσετε στο γραφείο

ή θα μιλήσετε στους φίλους σας

και θα αναζωπυρώσετε τη φλόγα της αλλαγής, της επανάστασης του παιχνιδιού.

Εσείς πρέπει να το κάνετε και αν δεν το αισθάνεστε οι ίδιοι

δεν πρόκειται να το αισθανθούν και οι φίλοι και οι συνάδελφοί σας.

Θα γυρίσετε και θα πείτε "Θα σας εμπιστευθώ!"

Περίεργη λογική: Σε προσέλαβα; Θα πρέπει να σε εμπιστεύομαι.

Θα σου δώσω τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων. Θα σου δώσω δύναμη

στο χαμηλότερο επίπεδο παρά στο υψηλότερο.

Θα προάγω τη δημιουργική κριτική.

Θα σου επιτρέψω να αμφισβητήσεις την εξουσία.

Γιατί η εξέλιξη συμβαίνει μέσω της αμφισβήτησης

και πρέπει να κάνουμε τα απαραίτητα

για να παράγουμε καινοτόμες λύσεις

για να λύσουμε τα σημερινά προβλήματα.

Δεν έχουμε πάντα δίκιο ως ηγέτες.

Θα εξαφανίσουμε το φόβο.

Γιατί ο φόβος είναι ο αντίπαλος του παιχνιδιού.

Και θα κάνουμε πράγματα

όπως να μειώσουμε δραστικά τους περιορισμούς.

Ξέρετε κάτι, αφήστε τους να χρησιμοποιήσουν το κινητό τους

για προσωπικές κλήσεις!

Αφήστε τους να πλοηγηθούν στο διαδίκτυο.

Αφήστε τους να χρησιμοποιήσουν το instant messaging.

Αφήστε τους κάνουν μεγάλα γεύματα.

Το γεύμα είναι διάλειμμα από την εργασία.

Και όταν ξαναβγείς στο κόσμο

και επαναφορτίσεις το μυαλό σου, όταν βρεθείς με τους φίλους σου,

πιεις μια μπύρα, φας και μιλήσεις μαζί τους,

θα πάρεις μια σειρά από ιδέες

που μπορεί να μην είχες σκεφτεί.

Αφήστε τους να το κάνουν. Δώστε τους κάποια ελευθερία,

και γενικά, αφήστε τους να παίξουν. Αφήστε τους να διασκεδάζουν στο χώρο εργασίας τους.

Περνάμε τόσο χρόνο από τις ζωές μας στο χώρο εργασίας μας

και τι υποτίθεται ότι είναι;

Σε 20 χρόνια από σήμερα θα πούμε "Αυτό είναι;

Αυτό ήταν όλο;"

Απαράδεκτο!

(γέλια)

Συμπερασματικά,

πρέπει να κάνουμε μια δραστική αλλαγή

στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς μας,

αλλά δεν χρειαζόμαστε

μια εργατική επανάσταση.

Δεν χρειαζόμαστε μια εργατική επανάσταση.

Αυτό που χρειαζόμαστε

είναι η άνοδος του παιχνιδιού.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η ανέλιξη του παιχνιδιού.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η ανέλιξη του παιχνιδιού.

Σοβαρά, πρέπει να αναπτύξουμε τους μεταξύ μας δεσμούς.

Σήμερα είναι η απαρχή της επανάστασης.

Αλλά αυτό που χρειάζεται να κάνουμε

είναι να αναζωπυρώσουμε την επανάσταση.

Πρέπει να γυρίσετε στις δουλειές σας και να μοιραστείτε τις ιδέες σας και τις ιστορίες επιτυχίας σας,

τι δούλεψε

και αναζωογόνησε τις ζωές μας, τα σχολεία μας

και την εργασία μας μέσω του παιχνιδιού.

Για το πως το παιχνίδι προάγει

μια αίσθηση ικανοποίησης,

για το πως το παιχνίδι προάγει την καινοτομία και την παραγωγικότητα και

εν τέλει, πως το παιχνίδι δημιουργεί νόημα.

Δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς μόνοι μας. Πρέπει να γίνει από όλους μαζί

και μαζί να μοιραστούμε τις ιδέες

και να μεταρρυθμίσουμε προς το καλύτερο τη Βουλγαρία.

Σας ευχαριστώ.

(χειροκρότημα)