Stephen Ritz: Nauczyciel uprawiający zieleń w południowym Bronxie

Huragan energii i pomysłów, Stephen Ritz jest nauczycielem w trudnej dzielnicy Nowego Jorku. W południowym Bronksie wraz z uczniami uprawia bujne ogrody, produkując jedzenie, zieleń i miejsca pracy. Spróbujcie nadążyć, kiedy skarb Nowego Jorku przedstawia mnóstwo sposobów na rozbudzenie nadziei w dzielnicy spisanej na straty albo tuż obok was..

Dzień dobry.

Nie jestem rolnikiem.

(Śmiech)

Jestem rodzicem, obywatelem, nauczycielem.

To mój świat.

Uczę już

trzecie pokolenie dzieci.

Coraz bardziej tyją

i zapadają na zdrowiu.

Co więcej,

70% dzieci

mających problemy z nauką

było źle żywionych w łonie matki.

Taka jest nasza codzienność.

To nie jest widok dla dzieci.

Wraz z likwidacją firm

i importem energii z zewnątrz

południowy Bronx zaczął się wyludniać.

Jestem chyba najstarszym 13-latkiem.

Co dzień wstaję z ogromnym entuzjazmem,

którym chcę się z wami podzielić.

Wierzę, że dzieci

nie muszą się przeprowadzać,

by lepiej żyć, uczyć się i zarabiać.

Opowiem o sobie

i tej ścianie, którą próbuję udomowić.

Zaczęło się od trzech osób:

po lewej ja: szalony nauczyciel,

garnitur dostałem od ukochanej żony,

prezydent gminy,

i George Irwin z Green Living Technologies,

który pomógł mojej klasie

zaangażować się w swoją opatentowaną technologię.

Zaczyna się od nasion w klasach.

Wygląda to tak.

Spróbuję dać tu z siebie wszystko.

Właśnie o to tu chodzi.

Dzieci przychodzą wcześnie,

zostają do późna.

Wszystkie mają trudności z nauką,

wiele jest znacznie upośledzonych,

większość bezdomna lub w rodzinach zastępczych.

Prawie wszystkie żyją w biedzie.

Rośliny pomagają nam rosnąć od samego początku.

Wygląda to tak.

Dzieci troskliwie opiekują się nasionkami,

z których rosną potem poletka w Bronksie.

Jednak nie jestem rolnikiem, a nauczycielem.

Nie lubię pielenia i bólu w krzyżu.

Jako nauczyciel chciałem osiągnąć podobny sukces,

ale na mniejszą skalę.

Chciałem umożliwić to wszystkim dzieciom:

niepełnosprawnym, domatorom,

każdemu.

Zadzwoniłem do George'a Irwina.

Razem zbudowaliśmy w klasie jadalną ścianę.

Połączyliśmy to z nauką przez doświadczenie,

jak w prywatnej szkole.

W rezultacie stworzyliśmy

pierwszą jadalną ścianę w Nowym Jorku.

Częstujcie się.

Dzieci ciągle bawią się w krowy.

Wtedy dopiero zaczynaliśmy,

dzieci uwielbiały to robić,

poprosiliśmy George'a o więcej.

Burmistrz może sobie zatrzymać pozwolenia na pracę.

Sami stworzyliśmy sobie miejsca pracy.

Pojechaliśmy do Bostonu.

Moje dzieci z najbiedniejszego rejonu USA

zbudowały pierwszą ścianę zieleni,

zaprojektowaną komputerowo.

Ma 21 pięter i można ją zobaczyć

na szczycie budynku "John Hancock".

Zaczęliśmy zakładać ściany w szkołach.

Z oświetleniem diodowym

wyglądają tak - technika XXI wieku.

Nasze zarobki też były z XXI wieku

i to był przełom!

Oto moje plony.

Można je gotować.

Wyjątkowi uczniowie przygotowują wyjątkowy sos,

serwujemy go w stołówce,

naszymi uprawami karmimy nauczycieli.

Oto najmłodsza certyfikowana siła robocza USA

z przewodniczącym gminy Bronx.

Potem spotkałem miłych ludzi.

Zaproszono nas do Hamptons.

Z południowego Bronxu do południowego Hampton.

Zaczęliśmy instalację zieleni na dachach.

My, z ubogich dzielnic,

stworzyliśmy taki krajobraz, co zostało docenione.

Zaproszono nas ponownie.

Przeprowadziliśmy się do Hamptons,

do domu za 3500 dolarów tygodniowo

i nauczyliśmy się surfować.

Tu dzieci stosują nową technologię.

Mogą stworzyć taki dach,

na takim domu,

z takimi roślinami,

to nowe zielone graffiti.

Do czego służy taka ściana,

poza zmianą krajobrazu i sposobu myślenia?

Powiem wam.

Pozwala mi poznać ludzi

takich jak Jim Ellenberger z Ellenberger Services.

Dochodzimy do potrójnego sedna.

Jim zrozumiał, że te dzieci, przyszli rolnicy,

potrafią budować niedrogie domy

dla nowojorczyków w sąsiedniej dzielnicy.

W ten sposób zarabiają na siebie.

Moi sąsiedzi nie mogą znaleźć pracy

w zarządzaniu funduszami.

Ale na naprawę toalety

czy zamocowanie półki czekam 6 miesięcy,

a fachowiec ma lepszy samochód niż ja.

Oto urok naszej gospodarki.

Dzieci mają licencje i ubezpieczenie.

Ten jako pierwszy w rodzinie ma konto w banku.

Ten jako pierwszy w rodzinie używa bankomatu.

W tym leży sedno.

Przekształcamy zaniedbane dzielnice

w coś takiego, z takimi wnętrzami.

Zauważono nas.

Na lokalnym targu gościliśmy CNN.

Potem NBC poprosiło

o zbudowanie im takiej ściany.

Dzieci z najbiedniejszej dzielnicy Ameryki

budują ścianę 10 na 5 metrów,

projektują, sadzą i montują w sercu Nowego Jorku.

Chcieć to móc.

Naprawdę pouczająca chwila.

To nie zdjęcie z Internetu.

To przewodniczący gminy Bronx

przemawia do moich dzieci u siebie, nie w areszcie,

by poczuły, że są tu mile widziane.

Nasz senator Gustavo Rivera oraz Bob Bieder

przyszli, żeby dzieciaki poczuły się ważne.

Jeśli tak znamienici ludzie

przychodzą do naszej klasy,

to znaczy, że Bronx ma teraz wpływy.

Chcemy podzielić się talentem i różnorodnością

na niespotykaną skalę.

Jeśli senator publicznie przyznaje,

że musi schudnąć - to ja też!

Dzieci również.

Zaczęły przychodzić gwiazdy.

Produce Pete nie wierzył własnym oczom.

Lorna Sass dała nam książki.

Żywimy też starszych ludzi.

Bronx może mieć zdrową żywność

i reszta świata też.

Dzieci reprezentowały południowy Bronx

na światowej konferencji zielonych dachów.

Wspaniale.

A lokalnie?

Spotkaliśmy się z Avis Richards.

Dzięki niej moje dzieci,

pozbawione praw i lekceważone,

zasadziły ogrody w 100 nowojorskich szkołach.

I już ostatni ważny punkt!

Rok temu byłem w nowojorskiej Akademii Medycznej.

Wizja silnego i zdrowego miasta miała sens,

szczególnie, że surowce były darmowe.

Kocham ich za to!

Zapoznali mnie z nowojorską
Strategiczną Ligą Zdrowia;

kolejne darmowe surowce.

Po 6 miesiącach,

moja szkoła jako pierwsza otrzymała nagrodę

za tworzenie zdrowego środowiska w szkole.

Najzieleńsza klasa Nowego Jorku.

Dzieci nie tylko nauczyły się brać,

ale przede wszystkim dawać.

Zarobione pieniądze

przeznaczyliśmy dla bezdomnych

i potrzebujących na całym świecie.

Zaczęliśmy oddawać.

Wtedy zrozumiałem, że zazielenianie Ameryki

zaczyna się w kieszeni, przechodzi przez serce,

i ląduje w głowie.

Cały czas jesteśmy na dobrej drodze.

Zauważyło nas Trinity Wall Street.

To oni uruchomili "Zieloną Maszynę Bronxu".

Dzięki temu jest nas 3000.

Jak ten system działa?

Rozwija wyobraźnię,

pokazuje dzieciom świat w innych barwach.

Wyszkolone i dyplomowane

potrafią go zmieniać,

z takiego na taki.

Kolejny raz powtórzę: "Chcieć to móc".

Wszystko zaczyna się w szkole.

Koniec z tożsamością kibica.

Grupujmy się według ulubionych warzyw,

by dzieci miały do czego dążyć.

Oto przyszli rolnicy Ameryki,

dorastający w Brook Park,

największej społeczności imigrantów.

Jeśli dzieci uczą się wytrwale ogrodnictwa,

nic dziwnego, że plony są takie.

Kocham to, i one też.

Budujemy tipi w spalonych dzielnicach.

Naprawdę: chcieć to móc.

Brook Park żywi setki ludzi

bez żadnych bonów żywnościowych.

Najbiedniejsza dzielnica Ameryki,

dzielnica imigrantów, to jest możliwe.

Bissel Gardens produkuje imponującą ilość jedzenia.

Dzieci poznają zadziwiające działanie rynku.

Marzy mi się południowy Bronx

dla całej Ameryki. Do tego dążymy.

Zaczyna się od rysowania warzyw.

Omar wie, że marchewki są z ziemi,

nie z supermarketu,

czy zza kuloodpornej szyby.

Zielone jest dobre, wiemy to.

Świat nowych smaków wzbogaca dziecięcy słownik.

Tu młodsze pracują ze starszymi,

trzeba tylko mnie wyciąć.

W dzieci rozwijają współodpowiedzialność.

Czas mi się kończy.

Cotygodniowa wypłata dla dzieci.

Zielone graffiti.

Bronx to dzielnica, co daje i zachwyca.

Dzieci zapylają roślinki, a nie siebie wzajemnie.

To mnie cieszy jako rodzica.

Te dzieci teraz

sadzą dynie na pociągach.

Projektujemy też sadzawki dla zamożnych.

Sadzimy kukurydzę na środku ulicy,

żeby ludzie pomyśleli chwilę.

Robimy witraże ze starych butelek.

Nie każde dziecko zostanie rolnikiem,

ale chcę, byście o tym czytali, pisali artykuły i blogi.

Dzieci zaangażowały się całkowicie!

Moja wspaniała klasa i jedzenie,

które ląduje prosto na stołówce

i w miejscowych schroniskach,

gdzie większość dzieci się stołuje.

Co więcej,

moje gospodarstwo nie niszczy butów do koszykówki.

Ogrody warte miliony i niesamowite konstrukcje.

Coś wam powiem.

To piękna chwila.

Czarne pole, łyse pole, śmietnik, pole bitwy...

potrafimy sadzić nawet na cemencie.

Zbieramy zamówienia na kwiaty.

Zapisuję już na wiosnę.

To wszystko wyrosło z nasion.

Jeśli dzieci z tak różnych środowisk

robią tak wspaniałe rzeczy,

to naprawdę coś.

Teraz coś o tych dzieciach.

Obecność wzrosła do 93%.

Zaczynają niedouczone, w późnym wieku.

Pierwszy rocznik studiuje i zarabia na siebie.

Reszta robi maturę w czerwcu.

Szczęśliwe dzieci, rodziny, koledzy.

Bronx to dzielnica, co daje i zachwyca.

Teraz coś o mięcie.

Hodujemy jej 7 rodzajów.

Życzy ktoś sobie mojito?

Dla mnie to umysłowa Viagra.

Panie i panowie, proszę zrozumieć.

Dzielnica obwisłych spodni i ziomalskich rytmów

zmienia się w organiczną oazę.

12 ton zielonych warzyw

wychowuje organicznych, zaangażowanych obywateli.

Pomóżcie nam w tym.

Jesteśmy samowystarczalni,
inwestycja zwraca się w 18 miesięcy,

zapewniamy pensje i ubezpieczenie zdrowotne,

żywiąc ludzi za grosze.

Martin Luther King: "Godność podnosi na duchu".

Zachęcam was, nowojorczycy,

przyczyńmy się do wielkości Ameryki.

Podzielcie się swoimi pasjami.

Obejrzyjcie te dwa filmy.

Jeden wygrał nam zaproszenie do Białego Domu,
drugi jest nowy.

Wyrzućmy ze szkoły największego tyrana.

Musi odejść jutro.

Wszyscy możemy to zrobić.

Chrońcie dzieci przed takimi sklepami.

Przecież zdrowy pokarm

możecie zrywać ze ścian i dawać go dzieciom.

Weźcie je do warzywniaka,

Uwielbiają banany i truskawki.

Uczcie je przedsiębiorczości.

Pozwólcie im gotować, zaangażować się w kuchni.

Najlepiej, po prostu je kochajcie.

Nic nie działa tak, jak bezwarunkowa miłość.

Żaba Kermit mówił, że trudno być zielonym.

Tam, gdzie mieszkałem, można kupić

bibułki do skrętów w 35 smakach,

a lodówki pękają w szwach od alkoholu.

Dobra przyjaciółka powiedziała mi kiedyś,

że nie mamy nic do stracenia.

Udało nam się przejść od śmiałej nadziei

do nadziei na śmiałość.

Zróbcie coś koniecznie.

Nalegam.

Jesteśmy jak kijanki,

stańmy się wielkimi żabami i zróbmy ten zielony skok.

Nieważne - prawica, lewica, centrum czy góra.

Pomóżcie mi wykorzystać tę energię.

Razem możemy wiele zdziałać.

Znajdźcie czas, by wąchać kwiaty,

szczególnie jeśli uprawialiście je razem z dziećmi.

Jestem Steve Ritz. To Zielona Maszyna Bronxu.

Dziękuję żonie, rodzinie,

dzieciom za to, że codziennie przychodzą,

i kolegom za wiarę i wsparcie.

Wdrażamy się w nową gospodarkę.

Dziękuję, Bóg z wami. Jestem Steve Ritz.

Chcieć to móc!

(Brawa)