Return to Video

ศิลปะบนท้องถนนกับข้อความแห่งความหวังและสันติภาพ

  • 0:01 - 0:05
    ในปีค.ศ.2012 เมื่อตอนที่ผม
    ได้ทาสีหออะซานของมัสยิดจารา
  • 0:05 - 0:08
    ในบ้านเกิดของผมกาเบส์
    ทางตอนใต้ของตูนิเซีย
  • 0:08 - 0:13
    ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่า กราฟฟิตี
    จะนำความสนใจอย่างมากมาสู่เมือง
  • 0:13 - 0:17
    ในช่วงแรก ผมเพียงแค่
    จะมองหากำแพงในบ้านเกิด
  • 0:17 - 0:20
    และสิ่งที่พบคือหออะซานถูกสร้างขึ้น
    ในช่วงปีค.ศ.1994
  • 0:21 - 0:26
    และเป็นเวลากว่า 18 ปีแล้วหอคอนกรีต
    สูง 57 เมตรแห่งนี้มีสีเทา
  • 0:27 - 0:30
    เมื่อตอนผมพบอิหม่ามตอนครั้งแรก
    และผมได้บอกกับท่านเรื่องที่ผมต้องการจะทำอะไร
  • 0:30 - 0:33
    ท่านพูดประมาณว่า
    "ขอบคุณอัลลอฮ์ ในที่สุดคุณก็มา"
  • 0:33 - 0:36
    และท่านบอกผมว่า
    ท่านรอใครบางคนมาหลายปีแล้ว
  • 0:36 - 0:37
    ที่จะทำอะไรบางอย่างบนนั้น
  • 0:37 - 0:42
    เรื่องที่มหัศจรรย์มากที่สุดคือ
    อิหม่ามท่านไม่ถามผมถึงเรื่องอื่นใดอีกเลย
  • 0:42 - 0:45
    ไม่ว่าจะภาพร่างหรืออะไรที่ผมจะเขียน
  • 0:46 - 0:49
    ในงานทุกครั้งที่ผมสร้างสรรค์
    ผมจะเขียนข้อความ
  • 0:49 - 0:53
    ในรูปแบบของผมที่เป็นแนวคาลิกราฟฟิตี
    ที่ผสมผสานอักษรวิจิตรเข้ากับกราฟฟิตี
  • 0:54 - 0:55
    ผมใช้ถ้อยคำพระคัมภีร์หรือกวีนิพนธ์
  • 0:56 - 0:59
    สำหรับหออะซาน
    ผมคิดว่าข้อความที่เกี่ยวข้องมากที่สุด
  • 0:59 - 1:02
    ที่จะอยู่บนมัสยิด
    ควรมาจากคัมภีร์อัลกุรอาน
  • 1:02 - 1:03
    ดังนั้นผมจึงถ้อยคำนี้:
  • 1:03 - 1:06
    "โอ มนุษย์
    เราได้สร้างพวกเจ้าจากชายและหญิง
  • 1:06 - 1:10
    และสร้างผู้คนและเผ่าพันธุ์
    เพื่อให้เจ้ารู้จักซึ่งกันและกัน"
  • 1:10 - 1:13
    นี่คือถ้อยคำสากลเพื่อสันติภาพ ความอดกลั้น
    และการยอมรับซึ่งกันและกัน
  • 1:13 - 1:17
    มาจากส่วนหนึ่งที่เราไม่ค่อยจะพรรณา
    ในทางที่ดีนักที่ดีในสื่อต่าง ๆ
  • 1:18 - 1:21
    ผมรู้สึกประหลาดใจถึงการที่ชุมชนท้องถิ่น
    ตอบรับกับการวาดครั้งนี้
  • 1:21 - 1:26
    และการที่มันทำให้พวกเขาภูมิใจ
    ที่เห็นหออะซานได้รับความสนใจมากขึ้น
  • 1:26 - 1:28
    จากสื่อนานาชาติทั่วโลก
  • 1:29 - 1:32
    สำหรับอิหม่าม นี่ไม่ใช่เพียงแค่ภาพเขียน
  • 1:32 - 1:33
    แต่มันลึกซึ้งยิ่งกว่านั้น
  • 1:33 - 1:37
    ท่านหวังว่าหออะซานนี้จะกลายเป็นส่วนหนึ่ง
    ของอนุสาวรีย์ของเมือง
  • 1:37 - 1:40
    และดึงดูดความสนใจผู้คน
    มาสู่สถานที่ที่ถูกลืมของตูนิเซียแห่งนี้
  • 1:41 - 1:43
    ความเป็นสากลของข้อความ
  • 1:43 - 1:45
    ปริบททางการเมืองของตูนิเซียในเวลานี้
  • 1:45 - 1:49
    และความจริงที่ว่า ผมกำลังเขียน
    อัลกุรอ่านในแบบกราฟฟิตี
  • 1:49 - 1:50
    ไม่ใช่เรื่องไร้สาระสำคัญ
  • 1:50 - 1:52
    มันได้ทำให้ชุมชนกลับมารวมกันอีกครั้ง
  • 1:54 - 1:57
    นำพาผู้คน รุ่นถัด ๆ ไป
  • 1:57 - 2:00
    เข้ามารวมกันผ่านทางอักษรวิจิตรอาราบิค
  • 2:00 - 2:01
    นั้นคือสิ่งที่ผมทำ
  • 2:01 - 2:04
    เขียนข้อความคือแก่นของงานศิลป์ของผม
  • 2:05 - 2:08
    เรื่องที่น่าขัน จริง ๆ แล้ว แม้แต่คนที่
    พูดภาษาอาราบิค
  • 2:08 - 2:12
    ก็ยังจำเป็นต้องจ้องมองอย่างมาก
    เพื่อถอดความหมายในสิ่งที่ผมกำลังเขียน
  • 2:13 - 2:16
    คุณไม่จำเป็นต้องรู้ความหมาย
    เพื่อรู้สึกถึงตัวผลงาน
  • 2:16 - 2:20
    ผมคืดว่าอักขระอาราบิครับรู้ด้วยใจ
    ก่อนที่จะมองด้วยตา
  • 2:20 - 2:23
    มีความงดงามในนั้น
    ที่ไม่จำเป็นต้องแปลความหมาย
  • 2:24 - 2:26
    อักขระอาราบิคพูดกับใครก็ได้
    ผมเชื่อเช่นนั้น
  • 2:26 - 2:29
    กับคุณ กับคุณ กับคุณ กับใครก็ได้
  • 2:29 - 2:31
    และแล้วเมื่อคุณทราบความหมาย
  • 2:31 - 2:33
    คุณรู้สึกเชื่อมโยงถึงมัน
  • 2:33 - 2:36
    ผมต้องแน่ใจเสมอที่จะเขียนข้อความ
  • 2:36 - 2:38
    ที่เกี่ยวเนื่องกับสถานที่
    ที่ผมกำลังจะวาดภาพ
  • 2:38 - 2:41
    แต่เป็นข้อความที่มีมิติของความเป็นสากล
  • 2:41 - 2:44
    เพื่อที่ทุกคนทั่วโลกสามารถเข้าถึงได้
  • 2:45 - 2:47
    ผมเกิดและเติบโตในปารีส ฝรั่งเศส
  • 2:47 - 2:51
    และผมเริ่มเรียนรู้การเขียนและอ่านภาษาอาราบิค
    ตอนผมอายุได้ 18 ปี
  • 2:52 - 2:55
    ทุกวันนี้ผมเขียนข้อความเฉพะภาษาอาราบิค
  • 2:55 - 2:58
    เหตุผลหนึ่งที่มันสำคัญสำหรับผมอย่างมาก
  • 2:58 - 3:02
    เพราะว่าการตอบรับทั้งหมด
    ที่ผมได้จากทั่วทั้งโลก
  • 3:04 - 3:08
    ในริโอเดจาเนโร ผมแปลบทกวีภาษาโปรตุเกสนี้
  • 3:08 - 3:10
    จากกาเบรียลา ตอเรส บาร์โบซา
  • 3:10 - 3:13
    ผู้แสดงความเคาระต่อคนยากไร้
    ที่อาศัยอยู่ในบริเวณสลัม
  • 3:13 - 3:15
    และผมได้เขียนมันบนยอดหลังคา
  • 3:15 - 3:18
    ชุมชนท้องถิ่นต่างสนใจจริง ๆ กับ
    สิ่งที่ผมกำลังทำ
  • 3:18 - 3:22
    แต่ทันทีที่ผมบอกความหมายของอักษรวิจิตร
  • 3:22 - 3:25
    พวกเขาขอบคุณผม
    จากการที่เขารู้สึกถึงการเชื่อมต่อกับชิ้นงานนี้
  • 3:27 - 3:29
    ในอาฟริกาใต้ ในเคปทาวน์
  • 3:29 - 3:32
    ชุมชนท้องถิ่นในฟิลลิปปิ
  • 3:32 - 3:35
    เสนอพื้นที่คอนกรีตเพียงแห่งเดียวที่มีของสลัม
  • 3:35 - 3:37
    มันคือโรงเรียน และผมเขียนบนนั้น
  • 3:37 - 3:39
    เป็นถ้อยคำจากเนลสัน แมนเดลา
  • 3:39 - 3:41
    พูดว่า "[ภาษาอาราบิค]"
  • 3:41 - 3:44
    ซึ่งแปลว่า "มันดูเหมือนเป็นไปไม่ได้
    จนกระทั่งลงมือทำ"
  • 3:44 - 3:48
    แล้วมีคนหนึ่งเดินมาหาผมและพูดว่า
    "พ่อหนุ่ม ทำไมไม่เขียนในภาษาอังกฤษ"
  • 3:48 - 3:52
    และผมตอบกลับไปว่า "ผมคิดว่าความกังวลของคุณ
    สมเหตุสมผลถ้าคุณถามผลว่า
  • 3:52 - 3:54
    ทำไมผมถึงไม่เขียนเป็นภาษาซูลู"
  • 3:55 - 3:57
    ในปารีส ครั้งหนึ่งเคยมีเหตุการณ์หนึ่ง
  • 3:57 - 4:01
    มีใครบางคนให้ผนังกำแพงสำหรับทาสี
  • 4:02 - 4:04
    และเมื่อเขาเห็นผมเขียนเป็นภาษาอาราบิค
  • 4:04 - 4:08
    เขาโกรธเอามาก ๆ ตีโพยตีพาย
    แล้วสั่งให้ผมลบออกจากกำแพงนั้น
  • 4:08 - 4:10
    ผมรู้สึกโกรธและผิดหวัง
  • 4:10 - 4:14
    แต่สัปดาห์ต่อมา
    ผู้จัดกิจกรรมได้ร้องขอให้ผมกลับมาอีกครั้ง
  • 4:14 - 4:18
    และบอกว่ามีผนังกำแพง
    อยู่ตรงข้ามบ้านคนนี้พอดิบพอดี
  • 4:18 - 4:19
    และแล้ว ชายคนนี้
  • 4:19 - 4:21
    (เสียงหัวเราะ)
  • 4:21 - 4:24
    ใช่เลย เขาถูกบังคับให้เห็นมันทุกวัน
  • 4:24 - 4:27
    ในตอนเริ่มแรก ผมกำลังจะเขียนคำว่า
    "[ภาษาอาราบิค]"
  • 4:27 - 4:29
    ซึ่งมีความหมาย "สมน้ำหน้า" แต่---
  • 4:29 - 4:31
    (เสียงหัวเราะ)
  • 4:31 - 4:35
    ผมตัดสินใจที่สุภาพกว่าผมได้เขียน
    "[ภาษาอาราบิค]"
  • 4:35 - 4:36
    ซึ่งมีความหมายว่า "เปิดใจ"
  • 4:37 - 4:40
    ผมมีความภาคภูมิใจกับวัฒนธรรมของผม
  • 4:40 - 4:46
    และผมพยายามเป็นทูตวัฒนธรรม
    ของสิ่งนี้ผ่านงานศิลป์ของผม
  • 4:46 - 4:51
    และผมหวังว่า ผมสามารถฝ่าทัศนคติหมู่
    ที่พวกเราต่างรู้กันดี
  • 4:51 - 4:52
    ด้วยความงดงามของอักขระอาราบิค
  • 4:53 - 4:59
    ทุกวันนี้ ผมไม่เขียนคำแปลบนข้อความ
    บนกำแพงอีกต่อไปแล้ว
  • 4:59 - 5:03
    ผมไม่ต้องการให้บทกวี
    ของอักษรวิจิตรถูกทำให้ขาดหาย
  • 5:03 - 5:06
    เพราะมันคืองานศิลปะ และคุณสามารถชื่นชมได้
    โดยไม่จำเป็นต้องรู้ความหมาย
  • 5:06 - 5:09
    เหมือนการที่คุณเพลิดเพลินกับดนตรี
    จากประเทศอื่น
  • 5:10 - 5:13
    บางคนเห็นว่านั่นเป็นการปฏิเสธหรือปิดประตู
  • 5:13 - 5:16
    แต่สำหรับผม มันเป็นการเชิญชวนมากกว่า
  • 5:16 - 5:19
    เชิญชวนสู่ภาษาของผม สู่วัฒนธรรมของผม
    และสู่งานศิลปะของผม
  • 5:19 - 5:20
    ขอบคุณครับ
  • 5:20 - 5:23
    (เสียงปรบมือ)
Title:
ศิลปะบนท้องถนนกับข้อความแห่งความหวังและสันติภาพ
Speaker:
เอล ซีด (eL Seed)
Description:

เกิดในฝรั่งเศสจากครอบครัวชาวตูนีเซีย เอล ซีด ปีติยินดีกับการจัดสรรวัฒนธรรม ภาษา และอัตลักษณ์ที่หลากหลาย ไม่เพียงแต่ในผลงานศิลปะของเขาเท่านั้น ที่จัดแสดงบทกวีอารบิคในรูปแบบที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากศิลปะบนท้องถนนและกราฟฟิตี ในการสนทนาที่ค่อนข้างกระตือรือร้นนี้ เอล ซีด ศิลปินและ TED Fellow ได้บรรยายถึงจุดมุ่งหมายที่สำคัญของเขา นั่นก็คือการสร้างงานศิลปะที่สวยงามเสียจนไม่จำเป็นต้องมีการแปล
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
05:39

Thai subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.