Philippe Starck myśli głęboko o projektowaniu

Designer Philippe Starck -- bez pokazywania ładnych slajdów -- spędza 18 minut na sięganiu do samych korzeni pytania "dlaczego projektować?" Słuchajcie uważnie jedynej doskonałej mantry dla nas wszystkich, genialnej lub nie.

Nie zrozumiecie nic z moim typem angielskiego.

To dobrze dla was, ponieważ możecie sobie zrobić przerwę po tych wszystkich fantastycznych ludziach.

Muszę wam powiedzieć, że będąc tutaj nie czuję się komfortowo,

ponieważ zazwyczaj, w życiu, myślę, że moja praca jest absolutnie bezużyteczna.

Mam na myśli - ja czuję się bezużyteczny.

Teraz po Carolyn i tych wszystkich innych ludziach czuję się gównianie

I definitywnie, nie wiem dlaczego jestem tutaj,

ale -- znacie ten koszmar , że jesteście oszustami,

przychodzicie do opery, a oni cię pchają, "Musisz śpiewać!"

Nie wiem.

No więc, no więc, ponieważ nie mam nic do pokazania, nic do powiedzenia,

powinniśmy spróbować porozmawiać o czymś innym.

Możemy zacząć, jeżeli chcecie, próbując zrozumieć --

to tylko początek, nic interesującego, ale -- jak ja pracuję.

Kiedy ktoś do mnie przychodzi i pyta z czego jestem znany,

znaczy, tak, wyciskacz soku, szczotka toaletowa, wykałaczka, piękne deski klozetowe

i czemu nie -- szczoteczka do zębów.

Nie próbuję projektować szczoteczki do zębów.

Nie próbuję powiedzieć, "Oh, to będzie wspaniały obiekt", albo coś takiego.

To mnie nie interesuje.

Ponieważ jest inny typy projektowania.

Ten, który zwiemy cynicznym designem,

to oznacza design wynaleziony przez Raymonda Loewy w latach 50,

on powiedział, brzydkie źle się sprzedaje, la laideur se vend mal, to jest straszne.

To znaczy projekt musi być tylko bronią dla marketingu,

dla producenta by produkt był bardziej sexy, wtedy

sprzedają więcej, to gówno, to przestarzałe, to niedorzeczne.

Nazywam to designem cynicznym.

Potem jest design narcystyczny:

to fantastyczny designer, który projektuje tylko dla innych fantastycznych designerów.

Są też ludzie tacy jak ja, którzy starają się zasłużyć na to by istnieć,

i którzy tak się wstydzą tej bezużytecznej pracy, i starają się robić to inaczej,

i próbują, ja próbuję nie robić obiektu dla obiektu, a dla wyniku,

dla zysku człowieka, osoby, która będzie go używała.

Weźmy szczoteczkę do zębów -- Nie myślę o szczoteczce do zębów.

Myślę, "Co będzie skutkiem szczoteczki w buzi?"

I by zrozumieć bo będzie skutkiem szczoteczki do zębów w buzi,

Muszę wyobrazić sobie: Kto ma tę buzię?

Jakie jest życie właściciela tej buzi? W jakim społeczeństwie żyje ten gość?

Jaka cywilizacja tworzy to społeczeństwo?

Jakie gatunki zwierząt tworzą tę cywilizację?

Kiedy docieram -- a zabiera mi to minutę, nie jestem tak inteligentny --

kiedy docieram na poziom gatunków zwierząt, to staje się naprawdę interesujące.

Ja nie mam żadnej mocy, by zmienić cokolwiek.

Ale kiedy wracam, mogę zrozumieć dlaczego mam tego nie robić,

bo dziś niezrobienie czegoś jest bardziej pozytywne zrobienie, albo jak mam to zrobić.

Ale wracając, gdzie jestem - do gatunków zwierząt, tam jest coś do zobaczenia.

Tam jest coś do zobaczenia, tam jest wielkie wyzwanie.

Wielkie wyzwanie przed nami.

Ponieważ tam nie ma ludzkiej produkcji,

która istnieje poza czymś co nazywam "wielkim obrazem"

Wielki obraz to nasza historia, nasza poezja, nasz romantyzm.

Nasza poezja to nasza mutacja, nasze życie.

Musimy pamiętać, i możemy to zobaczyć w każdej książce mojego 10 letniego syna,

że życie pojawiło się 4 miliardy lat temu, około -- 4.2 miliarda?

Głos spoza sceny: 4.5.

Tak, przecinek pięć, OK, OK, OK! Jestem projektantem,

to wszystko, z prezentów świątecznych.

A przed tą zupą nazywaną "soupe primordiale"

ta pierwsza zupa -- blup blup blup --

takie brudne błoto, brak życia, nic.

Tak więc wtedy -- pshoo-shoo -- piorun -- pshoo -- przybywa --

pshoo-shoo -- tworzy życie -- blup blup -- i to umiera.

Kilka milionów lat później -- pshoo-shoo, blup-blup -- ah, obudź się!

Na koniec, ostatecznie, to zwycięża i życie się pojawia.

Byliśmy tak bardzo, bardzo głupi. Najgłupsza bakteria.

Nawet, myślę, kopiujemy nasz sposób reprodukcji, wiecie o co chodzi.

i coś z -- o nie, zapomnijcie to.

Po tym, stajemy się rybą; później, stajemy się żabą;

po tym, stajemy się małpą; później, stajemy się tym czym jesteśmy dzisiaj; super-małpą,

i co jest zabawne, super-małpa, którą jesteśmy dzisiaj, jest w połowie historii.

Możecie sobie wyobrazić? Od tej głupiej bakterii do nas.

z mikrofonem, z komputerem, z iPodem -- 4 miliardy lat,

I wiemy, szczególnie Carolyn, że słońce imploduje,

Ziemia się spali, eksploduje, nie wiem co,

i jest to zaplanowane za cztery, cztery miliardy lat?

Tak, powiedziała, coś takiego. OK, to oznacza jesteśmy w połowie historii.

Fantastycznie! To jest piękno!

Możecie sobie wyobrazić? To bardzo symboliczne.

Ponieważ bakteria którą byliśmy, nie miała pojęcia czym jesteśmy dzisiaj.

A dzisiaj, nie mamy pojęcia czym będziemy za cztery miliardy lat.

I to terytorium jest fantastyczne.

To jest nasza poezja. To jest nasza piękna historia.

To jest nasz romantyzm. Mu-ta-cja. Jesteśmy mutantami.

I jeśli nie zrozumiemy głęboko, jeśli nie zintegrujemy tego, że jesteśmy mutantami,

kompletnie przegapimy tę historię.

Ponieważ każda generacja myśli "jesteśmy ostateczną".

Mam sposób by patrzeć na Ziemię właśnie tak, wiecie

"Jestem człowiekiem. Ostatecznym człowiekiem,

Wiecie, mutujemy przez cztery miliardy lat, ale teraz ponieważ to ja, przestajemy. Fin.

Do końca, do wieczności, to jest ten w czerwonej kurtce."

Coś w tym stylu. Nie jestem tego taki pewien.

Ponieważ to jest nasza inteligencja mutacji i rzeczy podobnych.

Jest tak wiele rzeczy do zrobienia, to jest tak świeże.

Coś wam powiem: nikt nie musi być geniuszem,

ale każdy musi brać udział.

Aby brać udział, dla mutanta, jest jakieś minimum ćwiczeń, minimum sportu.

Możemy tak powiedzieć.

Pierwszy, jeśli chcecie -- jest ich tak wiele --

ale jeden, który jest bardzo prosty, to obowiązek wizji

Mogę to wam wyjaśnić, spróbuję.

Jeśli chodzisz w ten sposób, to OK, możesz chodzić,

ale może, ponieważ chodzisz patrząc tak, nie zauważysz, o, tu jest dziura.

I upadniesz, i zginiesz. Niebezpieczne.

Dlatego właśnie, może, będziesz próbować przyjąć ten kąt widzenia.

OK, widzę, jeżeli coś znalazłem, to dalej, i kontynuuję, dalej, dalej, dalej.

Zwiększam kąt widzenia, ale dalej to bardzo -- samolubne?, "egoiste" -- tak, samolubne.

Ty, ty przeżyjesz. To jest OK.

Jeżeli podniesiesz poziom swoich oczu jeszcze troszeczkę to mówisz,

"Widzę was, o Boże jesteście tutaj, jak się macie, mogę wam pomóc,

Mogę wam zaprojektować nową szczoteczkę do zębów, nową szczotkę toaletową, itd.

Mieszkam w społeczeństwie, mieszkam we wspólnocie.

To jest OK. Wkraczasz na terytorium inteligencji, można powiedzieć.

Od tego poziomu, im bardziej wznosisz punkt widzenia,

tym ważniejszy będziesz dla społeczeństwa.

Im bardziej będziesz się wznosić, tym ważniejszy będziesz dla cywilizacji.

Im bardziej będziesz się wznosić, by widzieć daleko i wysoko, o tak,

tym będziesz bardziej ważny dla historii naszej mutacji.

To oznacza, że inteligentni mają ten kąt. To jest inteligencja.

Stąd dotąd, to jest geniusz.

Ptolemeusz, Eratostenes, Einstein, rzeczy w tym stylu.

Nikt nie jest zobligowany, by być geniuszem.

Tak jest lepiej, ale nikt.

Trzymajcie się w tym treningu, by być dobrym mutantem.

Jest pewne zagrożenie, pewna pułapka. Jedna pułapka: pion.

Ponieważ pionowo nad nami, jeżeli patrzysz tak,

Ah! Mój Boże, tam jest Bóg. Ah! Boże!"

Bóg to pułapka. Bóg to odpowiedź, kiedy nie znamy odpowiedzi.

To znaczy, kiedy twój mózg nie jest wystarczająco wielki, kiedy nie rozumiesz,

zaczynasz, "Ah, to Bóg, to Bóg." To niedorzeczne.

Dlatego też -- skacz, w ten sposób? Nie, nie skacz.

Wróć. Ponieważ, po tym jest jeszcze inna pułapka.

Jeżeli patrzysz w ten sposób, patrzysz w stronę przeszłości,

albo patrzysz wewnątrz jeżeli jesteś elastyczny, wewnątrz siebie.

To się nazywa schizofrenia, i też jesteś martwy.

Dlatego właśnie każdego ranka, teraz, ponieważ jesteś dobrym mutantem,

będziesz podnosić swój punkt widzenia.

Na zewnątrz, bardziej horyzontalnie. Jesteś inteligencją.

Nigdy nie zapominaj -- tak właśnie, tak właśnie.

To jest bardzo, bardzo, bardzo ważne.

Co, co jeszcze możemy powiedzieć o tym. Dlaczego to robić?

Ponieważ my -- jeśli patrzymy z daleka, widzimy naszą linię ewolucji.

Ta linia ewolucji jest ewidentnie pozytywna.

Z daleka, ta linia wygląda na bardzo gładką, właśnie tak.

Ale jeżeli weźmiesz soczewkę, o tak, ta linia jest ack, ack, ack - o taka.

Jest zrobiona ze światła i z cienia.

Możemy powiedzieć, iż światło to cywilizacja, cień to barbarzyństwo.

I jest bardzo ważne, by wiedzieć, gdzie jesteśmy.

Ponieważ niektóre cykle, tu jest plamka w cyklu,

i nie masz tych samych obowiązków w różnych częściach cyklu.

To oznacza, możemy sobie wyobrazić -- Nie mówię, że jest to fantastyczne,

ale w latach 80, nie było tak wiele wojen, właśnie tak, to było --

możemy sobie wyobrazić, iż cywilizacja może stać się cywilizowana.

W tym przypadku, ludzie tacy jak ja są akceptowalni.

Możemy powiedzieć, "To jest czas luksusowy."

Mamy czas, by myśleć, mamy czas, by robić nie wiem co,

rozmawiać o sztuce i rzeczach w tym stylu.

To jest OK. Jesteśmy w świetle.

Ale czasami, jak dzisiaj, spadamy, bardzo szybko, do cienia, tak szybko do barbarzyństwa.

Z bardzo, bardzo, bardzo różnymi twarzami barbarzyństwa.

To co jest dziś to nie barbarzyństwo, nie to o czym myślimy.

To jest inny typ barbarzyństwa.

Dlatego też musimy się dostosować.

To oznacza, w czasie barbarzyństwa, zapomnij o pięknych krzesłach, zapomnij o pięknym hotelu,

zapomnij o projektowaniu, nawet -- przykro mi -- zapomnij o sztuce.

Zapomnij o tym wszystkim. Jest priorytet, jest pilność.

Musisz wrócić do polityki, musisz wrócić do radykalizacji.

Przepraszam jeżeli nie jest to bardzo angielskie.

Musisz wrócić do walki, do bitwy.

Dlatego też dzisiaj, jestem zawstydzony wykonując tę pracę.

Dlatego jestem tutaj, próbując to robić najlepiej jak umiem.

Ale wiem, że nawet jeśli robię najlepiej

-- dlatego właśnie jestem najlepszy -- to nic.

Ponieważ to nie jest odpowiedni czas.

Dlatego to mówię. Mówię to, ponieważ, powtarzam, nic nie istnieje bez dobrego powodu,

powodu naszego pięknego marzenia, tej cywilizacji.

I ponieważ wszyscy musimy pracować, by dokończyć tę historię.

Ponieważ scenariusz tej cywilizacji

-- o miłości, postępie, i rzeczach w tym stylu -- to jest OK,

ale jest tak wiele innych różnych, innych scenariuszy innych cywilizacji.

Ten scenariusz, tej cywilizacji był o staniu się potężnym, inteligentnym,

jak ta idea, którą stworzyliśmy, koncept Boga.

My jesteśmy teraz Bogiem. My jesteśmy. To prawie ukończone.

Musimy jeszcze tylko skończyć historię.

To jest bardzo, bardzo ważne.

I jeżeli nie rozumiesz naprawdę, co się stało,

nie możesz iść i walczyć, i pracować, i budować, itd.

Idziesz do przyszłości, do tyłu, do tyłu, do tyłu, do tyłu, właśnie tak.

I możesz upaść, i jest to bardzo niebezpieczne.

Nie, musisz to naprawdę zrozumieć.

Ponieważ już prawie skończyliśmy, powtórzę, tę historię.

A piękno tego, może za 50, 60 lat możemy ukończyć kompletnie tę cywilizację,

i zaoferować naszym dzieciom możliwość stworzenia nowej historii,

nowej poezji, nowego romantyzmu,

Z miliardami ludzi, którzy się urodzili, pracowali, żyli i umarli przed nami,

ci ludzie, którzy pracowali tak bardzo,

mamy teraz wiele pięknych rzeczy, pięknych prezentów, znamy tak wiele rzeczy.

Możemy powiedzieć naszym dzieciom, OK, skończone, to była nasza historia. Odeszła.

Teraz ty masz obowiązek: stwórz nową historię. Stwórz nową poezję.

Jedyną zasadą jest, nie musimy mieć pojęcia o następnej historii.

Dajemy tobie białe kartki. Stwórz.

Dajemy tobie najlepsze narzędzia, najlepsze narzędzia, a teraz, zrób to.

Dlatego właśnie kontynuuję pracę, nawet jeżeli chodzi o szczotkę toaletową.