Dünyanın daha fazla nükleer silaha ihtiyacı yok

Bugün dokuz tane ülke Hiroşima ve Nagasaki'ye atılanlardan daha kuvvetli olan 15.000'den fazla nükleer silahı kontrol ediyor. Daha fazla nükleer silaha ihtiyacımız yok; yıllar önce başlamış ve bitirilememiş silahsızlanma çağrısı ile yüzleşecek yeni nesle ihtiyacımız var. Nükleer reformcu Erika Gregory Soğuk Savaş'ın olmadığı dönemde doğan ve nükleer saldırı eğitimi almamış yükselen liderlere çetin bir hedefe çağırıyor: 2045'e kadar dünyayı nükleer silahlardan arındırma.

Müsaadenizle sizlere bir soru soracağım.

San Francisco gibi
bir şehri yok etmek için

ne kadarlık nükleer malzemeye gerek var?

Kaçınız bu miktarın

bir valiz kadar olduğunu düşünüyor?

Peki bu minibüs kadar olduğunu düşünen?

Peki.

Aslında normal şartlar altında,

sabah içtiğiniz latte kadar
zenginleştirilmiş yüksek uranyum miktarı

100.000 kişiyi anında öldürmek için

yeterlidir.

Yüz binlerce insan ağır hastalanır,

şehrin bazı kısımlarında yıllarca,

belki onlarca yıl yaşanamaz.

Nükleer latteyi unutabilirsiniz,

çünkü bugünkü nükleer silahlar

Hiroşima'ya ve Nagazaki'ye
atılanlardan daha da etkili.

Onlarca nükleer silahın kullanıldığı
bir nükleer savaş

gezegendeki tüm hayatı bitirebilir.

Şu anda

15.000'den daha fazla
nükleer silahın dokuz ülkenin

elinde olduğunu bilmeniz çok önemli.

Şehirde ya da askeri bölge
yakınında yaşıyorsanız,

bu silahlardan birisi size
doğrultulmuştur.

Herhangi bir kırsal bölgede yaşıyorsanız,

nükleer silahlar bu bölgelerde
depolanmıştır ve

birisi size doğrultulmuştur.

Bu silahlardan 1800'ü
yüksek alarmdadır.

Bunun anlamı, 15 dakika içinde

başkanlık emriyle devreye
sokulabilecek olmalarıdır.

Bunun rahatsız edici bir konu
olduğunu biliyorum

belki de biraz önce
dinlediğimiz şeylerden ötürü

ruhsal bir yorgunluk hissediyorsunuz.

Bu yüzden biraz konuyu değiştireceğim

ve adı Jasmine olan

hayali arkadaşımdan

biraz bahsedeceğim.

Jasmine 25 yaşında.

Politik ve sosyal olarak

son 50 yılda gördüğümüz
en aktif nesilden biri.

O ve arkadaşları kendilerini

değişim ajanı, lider ve
eylemci olarak görüyor.

Bana göre ise onlar Neslin Kurtarıcıları.

İlgilendikleri konuları düzenli olarak
protesto ediyorlar ama

nükleer silahlar bunlardan biri değil.

Bu anlaşılabilir, çünkü Jasmine 1991
yılında Soğuk Savaş'ın sonunda doğdu.

Nükleer silahlardan bahsedildiğini
çok fazla duymadı.

Okulda nükleer saldırı tatbikatı yapmadı.

Jasmine için sığınak,
Android'deki bir uygulama ismi.

Nükleer silahlar,
oyunları kazanmaya yarayan şeyler.

Bu gerçekten çok utanç verici,

çünkü şimdi, nükleer silahlarla ilgili

önemli kararlar vermek için
Neslin Kurtarıcıları'na ihtiyacımız var.

Örneğin, küresel olarak nükleer
silah depolarımızı azaltacak mıyız,

yoksa milyarlarca

belki de trilyonlarca doları

21. yüzyılda silahları modernize etmek
için mi harcayacağız?

Jasmine benim yaşıma geldiğinde

çocuklarına belki torunlarına

nükleer soykırım tehlikesinden bahsedecek.

Siber saldırıları dikkate alıyorsanız,

Stuxnet virüsü hakkında bilginiz ya da

e-posta veya Yahoo hesabınız varsa ya da

telefonunuz heklendiyse

siber saldırıların olduğu bir dönemde,
modernizasyonun

tüm dünyaya zarar verebileceğini
düşünebilirsiniz.

Parayı dikkate alıyorsanız,

bir trilyon dolar, insanların beslenmesi

eğitimi ve istihdamı için
olumlu sonuçlar doğurabilir.

Bu da her şeyden önce
nükleer savaş riskini azaltabilir.

Yani --

(Alkışlar)

Şu anda bu, çok önemli bir mesele,

çünkü nükleer silahlar tehlikede.

Teröristlerin

onları ele geçirmek istediğine dair
somut delillerimiz var.

Geçen bahar,

dört emekli ve iki taksi şoförü

Gürcistan'da

200 milyon dolara nükleer madde satmaya
çalıştıklarından dolayı tutuklandı.

Bu bize karaborsanın iyi durumda
olduğunu gösterdi.

Bu gerçekten çok önemli,

çünkü nükleer silahlarla ilgili

onlarca kaza meydana geldi

ve eminim ki birçoğumuz
bunların hiçbirini duymadı.

Sadece burada ABD'de,

Carolinalar'a iki kere
nükleer silah bıraktık.

İlkinde bombalardan biri

Hava Kuvvetleri uçağından bırakıldı,

patlamadı,

çünkü nükleer çekirdek uçağın bir başka
bölmesinde saklanıyordu.

İkincisinde, silah yere düştüğünde
faaliyete geçmedi,

çünkü patlamayı engelleyecek
sigortalardan beşi çalışmadı.

Şans eseri, altıncısı çalıştı.

Bunlar dikkatinizi çekmek için
yeterli değilse,

1995 Black Brant olayı var.

Rus radar teknisyenleri

ABD nükleer roketi olduğunu
düşündükleri cismin,

Rusya hava sahasına doğru
geldiğini gördüler.

Daha sonra bu cismin,
kuzeyden gelen ışıkları inceleyen

bir Norveç roketi olduğu ortaya çıktı.

Ama o esnada,

Rusya Devlet Başkanı Boris Yeltsin,
beş dakika içinde

ABD'ye karşı tam ölçekli misilleme
niteliğinde bir nükleer saldırı

emri verdi.

Bu yüzden, dünyanın nükleer sahibi
uluslarının çoğu,

kitleleri yok eden bu silahları ortadan
kaldırmayı ahdettiler.

Ancak şunu da bilin:

190 imzayla tarihteki
en büyük ölçüde kabul edilen

silah kontrol anlaşması olan

Nükleer Silahların Yayılmasını
Önleme Anlaşması

dünyanın nükleer silahlı uluslarının
bu silahlarından kurtulacağı

kesin bir tarihi içermiyor.

John F. Kennedy aya bir adam gönderip

onu geri getirmeye ya da
her ikisini de yapmaya karar verdiğinde

"Ne zaman isterseniz
o zaman işe koyulun." demedi.

Bize bir süre verdi.

Bize verdiği görev

birkaç yıl öncesine kadar
inanılmaz bir görevdi.

Bu zor görevle,

bilim adamları, pazarlamacılar,

astronotlar ve okul öğretmenlerinin
ilham kaynağı oldu.

Bize bir vizyon verdi.

Fakat bu vizyonla birlikte,

- çoğu insan bunu bilmiyor-

en sert Soğuk Savaş rakibimiz olan

Sovyetler Birliği ile anlaşma
yapmaya çalıştı.

Apollo programı için
Kennedy'nin vizyonunun bir kısmı

Sovyetlerle bir rekabet içinde değil,
bir işbirliği içindeydi.

Sovyet Başbakanı Nikita Kruşçev de
işbirliğinden yanaydı.

Ancak bu işbirliği gerçekleşmeden önce

Kennedy suikaste kurban gitti ve

vizyonun bir kısmı ertelendi.

Bu iki nükleer güç arasında ortaklık sözü

tamamen sonlanmamıştı.

Jasmine'in doğduğu ve
Sovyetler Birliği'nin dağıldığı yıl olan

1991'de,

bu iki ülke kelimenin tam anlamıyla

bugün imkânsız gibi görünen bir projeyle

uğraştığı için

ABD, nükleer materyalleri
güvence altına almak ve

işsiz nükleer bilim adamlarını
çalıştırmak için

en çok ihtiyaçları olduğu zaman
Ruslara nakit para yolladı.

Amerikalı bilim adamlarının yanında,
silah kalitesinde uranyumu,

nükleer enerji yerine kullanılabilen
yakıt türlerine dönüştürmeye çalıştılar.

Bunu "Megaton'dan Megavat'a"
diye adlandırdılar.

Sonuç olarak, 20 yılı aşkın bir süredir,

iki ülke de, Amerika'da

10 ampülden birinin
eski Rus savaş başlıkları tarafından

yakılarak çalıştırıldığı
bir programa sahipti.

Bu iki ulus gerçekten
harika işler başardı.

Ancak iyi haber şu ki,
küresel toplum hâlâ

harika işler yapmak için
bir fırsata sahip.

Bazı uzmanlar,
nükleer silahlardan kurtulmanın ve

onların üretimi için gereken
malzemelerin tedariğini sonlandırmanın

30 yıl sürebileceğini söylüyor.

Bunun için nükleer silah üreten
Manhattan Projesi ve

Megaton'tan Megavat'a
geçişi destekleyen türden

bir rönesans,
daha iyi ya da daha kötü olan

bir yenilik gerekiyordu.

Bunun için ise
tasarım kısıtlamaları gerekiyordu.

Şu gibi şeyler yaratıcılık için mühimdir:

Uluslararası işbirliği için bir platform;

zorlayıcı olması için kesin bir tarih

ve eyleme ilham veren olumlu bir vizyon.

Bu bizi 2045'e götürecekti.

2045 yılı New Mexico çölünde

nükleer silahların doğuşunun
100. yıl dönümü olacaktır.

Bu tarih başka bir nedenle de önemlidir.

Yapay zekâ ve insan zekâsı
arasındaki çizginin net olmadığı,

programlama ve insan zihninin

neredeyse ayırt edilemez hâlde ve
ileri teknolojilerin

21. yüzyılın en büyük
sorunlarını çözmemize yardımcı olduğu:

Açlık, enerji, yoksulluk ve bolluk
dönemi başlatarak

insan gelişiminde yeni bir döngü olan

tekilliklerin ortaya çıkması bekleniyor.

Hepimiz çok gezegenli bir tür

olma yolunda uzaya gidiyoruz.

Bu görüşe gerçekten inanan
insanların ilk şöyle söyleyeceklerdir:

Oraya nasıl gideceklerini
tam olarak bilmiyorlar.

Ancak vizyonlarının ardındaki değerler ve

"Nasıl yapabiliriz?"
sorusunu sorma isteği

yenilikçi bir nesile
ilham kaynağı olmuştur.

İşbirlikçi tasarımın yaratıcı problem
çözme tekniklerini kullanarak,

istedikleri sonuçları elde etmek için
planlı çalışıyorlar.

Engelleri delip geçiyorlar.

Mümkün olacağını düşündüğümüz şeyleri
yeniden tanımlıyorlar.

Ama işin aslı:

Bu verimlilik vizyonu

"karşılıklı garantili yok etme"
diye adlandırılan

20. yüzyılın nükleer doktrinine dayanan
bir dünya ile uyumlu değil.

Mesele 22. yüzyılın temellerini
oluşturmak olmalı.

Karşılıklı garantili refah için
stratejiler veya en azından

karşılıklı garantili hayatta
kalma olmalıdır.

Her gün, nükleer tehditler alanında

gerçek öncülerle tanışıyorum.

Gördüğünüz gibi,
bunların çoğu genç bayanlar

ve Mareena Robinson Snowden gibi

uluslararası silahsızlanma gibi
kritik bir sorunun

üstesinden gelmemize yardımcı olacak,

nükleer savaş başlıklarının tespiti için
yeni ve daha iyi yollar geliştirmek gibi

çok enteresan şeyler yapıyorlar.

Veya Melissa Hanham gibi,
uzaktaki nükleer sitelerin çevresinde

neler olduğunu anlamak için
uydu görüntülerini kullanıyor.

Ya da Avrupa'da,
uluslararası mahkemelerde

nükleer silahları yasadışı yapma
mücadelesi veren

ve geçen hafta BM'de
büyük bir zafer kazanan

Beatrice Fihn'e sahibiz.

(Alkışlar)

Yine de,

yine de,

aya yolculuk kültürü hakkındaki
o kadar konuşmamıza rağmen

Nesil Kurtarıcıları'nın çok az sayıda
üyesi ve onlara rehberlik edenler

nükleer silahlara karşı duruyorlar.

Sanki bir tabu var gibi.

Kennedy'nin aklıma kazınmış
bir sözünü hatırlıyorum

ve bu sözü, biz insanların

yarattığımız tüm sorunların çözümü kadar

büyük olabileceği hususunda.

İnsanoğlunun hiçbir problemi, dedi,

kendisinden daha büyük değildir.

Buna inanıyorum.

Birçoğunuzun da buna inandığına eminim.

Neslin Kurtarıcıları'nın da
buna inandığını biliyorum.

Bu yüzden bir tarih verme zamanı geldi.

Nükleer silah bölümünü,

kuruluşunun 100. yıldönümünde
sonlandıralım.

Sonuçta, 2045'e kadar
milyarlarca insanı

nükleer imha tehditi için
rehin almış olacağız.

Elbette, bunun için
100 yıl yeterli olacaktır.

Elbette, bir asırlık ekonomik kalkınma

ve askeri stratejinin gelişimi

bize küresel çatışmayı yönetmenin
daha iyi yollarını verecektir.

Elbette, desteklenmeye değecek
bir küresel ay çekimi olsaydı,

bu, o olurdu.

Şimdi, gerçek tehditler karşısında --

Örneğin, Kuzey Kore'nin yaptırımları
hiçe sayarak geçenlerde gerçekleştirdiği

nükleer silah denemeleri --

Makul insanlar

saldırıları caydırma amacıyla

elimizde belli sayıda silah bulundurulması
gerektiğine katılmıyor.

Soru şu: Sihirli numara kaç?

Bin mi?

Yüz mü? On mu?

Ve sonra şunu sormak zorundayız:

Bundan kim sorumlu olmalı?

Şu var ki, bunlardan 15 bin tanesine
sahip olmanın, Jasmine'in nesline

bir umuttan çok büyük bir tehdit
olduğunu konusunda

herkes hemfikirdir.

Bu nedenle, nükleer silahların

hayal gücümüzle olan
boğuşmalarını kırdığımız

bir dünya sözü vermenin zamanı geldi;

umutsuzca istediğimiz geleceğin
gerisinde çalışarak

yaratıcı çözümlere
yatırım yaptığımız bir dünya,

geçmişin tüm zihinsel modellerini

ve önyargılarını getiren günümüzden
ağır aksak ilerlediğimiz bir dünya değil.

Kaynaklarımızı, bu eski sorunu
yeni yollarla araştırmak,

"Nasıl yapabiliriz?" diye sormak için

lider olarak göstermenin tam zamanı.

Nükleer silah ötesi bir dünyada

Jasmine'in nesili için
nasıl daha iyi bir güvenlik

vaadinde bulunabiliriz?

Bize katılacağınızı umuyorum.

Teşekkür ederim.

(Alkışlar)

Teşekkür ederim.

(Alkışlar)