Dlaczego uczucie strachu jest fajne? - Margee Kerr

Zobacz całą lekcję na: http://ed.ted.com/lessons/why-do-we-like-to-scare-ourselves-margee-kerr

Właśnie teraz ludzie stoją gdzieś w kolejkach, aby się bać, za sprawą horroru lub zapierającej dech w piersiach jazdy na kolejce górskiej. Tylko
w październiku 2015 roku około 28 milionów ludzi odwiedziło w USA nawiedzone domy. Można się zastanawiać: co w tym fajnego? Margee Kerr bada, co sprawia, że uczucie strachu jest fajne.

Lekcja: Margee Kerr, animacje: Meduzaz studio.

Właśnie teraz ludzie stoją gdzieś
w kolejkach po to, aby się bać,

za sprawą horroru
lub zapierającej dech jazdy.

Tylko w październiku 2015 roku

około 28 milionów ludzi odwiedziło
w USA nawiedzone domy.

Wielu uważa to za dziwne

i zadaje pytanie,

"Co jest fajnego w strachu?".

Strach kojarzy się z czymś złym,
choć wcale taki nie jest.

Strach może być pozytywny.

Gdy zagrożenie każe walczyć lub uciekać,

ciało przygotowuje się do niego,

wydzielając substancje chemiczne,
które zmieniają funkcjonowanie organizmu.

Uaktywniają się procesy,
które mają pomóc przeżyć.

Procesy te upewniają się,
że mamy wystarczająco energii

i jesteśmy zabezpieczeni przed bólem.

Zarazem przestają działać zbędne systemy,
takie jak krytyczne myślenie.

Bycie wolnym od bólu i pobudzonym

bez niepokojących myśli,
które zwykle zaprzątają głowę,

brzmi świetnie.

Tę reakcję można porównać

do pozytywnego uczucia,
odczuwanego w stanach pobudzenia,

takich jak podekscytowanie,
szczęście czy nawet seks.

Wszystko zależy od sytuacji.

Jeśli jesteśmy w prawdziwym zagrożeniu,
skupiamy się na przetrwaniu, nie zabawie.

Ale jeśli wyzwolimy uczucie wysokiego
pobudzenia w miejscu bezpiecznym,

możemy cieszyć się euforią.

To dlatego ludzie na kolejkach górskich
potrafią krzyczeć, a za moment się śmiać.

Ciało jest w stanie euforii.

Po prostu inaczej się to nazywa.

Choć poczucie zagrożenia jest uniwersalne,

badania pokazują, że substancje chemiczne
związane z poczuciem zagrożenia

działają na ludzi bardzo różnie.

To dlatego jedni są bardziej skłonni
szukać dreszczyku emocji niż inni.

Inne fizyczne różnice wyjaśniają,

dlaczego niektórzy lubią zawroty głowy,
które wywołuje pętla na kolejce górskiej,

jednocześnie nienawidząc
ucisku w brzuchu podczas zjazdu,

albo piszczą z zachwytu w domu strachu,

ale cofają się z przerażeniem
na prawdziwym cmentarzu.

Strach to coś więcej niż zwykła euforia.

Robienie rzeczy, które wywołują strach,
może poprawić samoocenę.

Każde wyzwanie,

czy to udział w wyścigu,
czy skończenie długiej książki,

jeśli uda nam się je ukończyć,

daje poczucie spełnienia.

To działa, nawet jeśli wiemy,
że niebezpieczeństwo nam nie grozi.

Wiadomo, że zombie nie istnieją,

ale ciało mówi co innego.

Uczucie strachu jest prawdziwe,

więc kiedy udaje się wyjść z opresji cało,

prawdziwe są również
satysfakcja i poczucie spełnienia.

To wielka adaptacja ewolucyjna.

Ci, którzy zachowują odpowiednią równowagę
pomiędzy odwagą a rozumem,

wiedząc, kiedy zignorować strach,
a kiedy się wycofać,

przetrwają,

otrzymają jedzenie

i ziemię.

Strach może również zbliżać ludzi.

Emocje są zaraźliwe,

widząc, że wasz przyjaciel
krzyczy i się śmieje,

czujecie się zobligowani robić to samo.

Dzieje się tak, ponieważ to,
czego doświadczają nasi znajomi,

ma sens, gdy sami również reagujemy.

Części mózgu, które są aktywne,
gdy nasz przyjaciel krzyczy,

są aktywne i u nas, gdy to obserwujemy.

To nie tylko wzmacnia nasze własne
doświadczenia emocjonalne,

ale sprawia, że czujemy się
z tymi osobami bliżej związani.

Na uczucie zbliżenia w trakcie strachu

wpływ ma oksytocyna,
hormon wydzielany podczas walki lub lotu.

Strach to silne doświadczenie emocjonalne,

a wszystko, co wyzwala silną reakcję,

trwale zapisuje się w pamięci.

Trudno zapomnieć, co nas zraniło.

Tak więc, jeśli wspomnienie
z obejrzanego horroru jest pozytywne

i pozostawiło uczucie zadowolenia,

będziecie chcieli zrobić to znowu.