วันที่ผมลุกขึ้นยืนเพียงคนเดียว
-
0:02 - 0:05ผู้คนที่บ้านเกิด เรียกผมว่า ตัวป่วน
-
0:05 - 0:07ตัวสร้างปัญหา ตัวแสบ
-
0:07 - 0:10กบฎ พวกหัวรุนแรง
-
0:10 - 0:12เสียงของชาวบ้าน
-
0:12 - 0:14แต่นั่น ไม่ใช่ผมเป็นแบบนั้นเสมอไป
-
0:15 - 0:16โตขึ้นมา ผมมีฉายา
-
0:16 - 0:19พวกเขาเคยเรียกผมว่า ซ๊อฟตี้
-
0:19 - 0:22แปลว่า อ่อนโยน เด็กไม่มีพิษมีภัย
-
0:22 - 0:24ผมก็เหมือนชาวบ้านทั่ว ๆ ไป
ผมหลีกเลี่ยงปัญหาความรุนแรง -
0:24 - 0:27ในวัยเด็ก พวกเขาสอนให้ผมเงียบ
-
0:27 - 0:28อย่าโต้เถียง ทำตามที่เขาบอก
-
0:28 - 0:32ที่โรงเรียนวันอาทิตย์ พวกเขาสอนผม
อย่าเผชิญหน้ากัน อย่าโต้เถียงกัน -
0:32 - 0:36แม้ว่าคุณจะถูก
แต่ให้เมินเฉยกับเรื่องนั้น -
0:36 - 0:40สิ่งนี้ได้ถูกเสริมแรง
ด้วยบรรยากาศทางการเมือง ในขณะนั้น -
0:40 - 0:44(เสียงหัวเราะ)
-
0:44 - 0:46เคนย่า เป็นประเทศที่คุณจะมีความผิด
-
0:46 - 0:48จนกว่าพิสูจน์ได่ว่า คุณรวย
-
0:48 - 0:51(เสียงหัวเราะ)
-
0:51 - 0:54คนเคนย่าที่ยากจนประมาณ 5 เท่า
-
0:54 - 0:57ที่ถูกยิงตายโดยพวกตำรวจที
่มีไว้เพื่อปกป้องพวกเขา(รัฐบาล) -
0:57 - 0:58แทนที่จะถุกยิงตายโดยพวกอาชญากร
-
0:58 - 1:01เรื่องนี้ถูกเสริมแรง
ด้วยบรรยากาศการเมือง ในขณะนั้น -
1:01 - 1:04เรามีประธานาธิบดี มอย ที่เป็นเผด็จการ
-
1:04 - 1:06เขาปกครองประเทศ ด้วยกำปั้นเหล็ก
-
1:06 - 1:09และใครก็ตามที่กล้าตั้งข้อสงสัย
ในเรื่องอำนาจของเขา -
1:09 - 1:14ก็จะถูกจับตัว ถูกทรมาน ถูกคุมขัง
หรือ แม้กระทั่งถูกฆ่าตาย -
1:14 - 1:17นั่นหมายถึง คนถูกสอน ให้เป็นคนขี้ขลาด
ที่แสนฉลาด เพื่อหลีกหนีปัญหา -
1:17 - 1:19การเป็นคนขี้ขลาด ไม่ใช่การสบประมาท
-
1:19 - 1:21การเป็นคนขี้ขลาด เป็นการชมเชย
-
1:21 - 1:25เราเคยถูกบอกว่า คนขี้ขลาด
กลับบ้านไปหาแม่ซะ -
1:25 - 1:28นั้นคือ ถ้าหนีพ้นปัญหาให้พ้นได้
คุณก็จะยังมีชีวิตอยู่ต่อไป -
1:28 - 1:30ผมเคยรู้สึกสงสัยกับคำแนะนำนี้
-
1:30 - 1:33และเมื่อ 8 ปีที่แล้ว เรามีการเลือกตั้ง
ในเคนย่า -
1:33 - 1:36ผลการเลือกตั้ง เกิดปัญหาพิพาทอย่างรุนแรง
-
1:36 - 1:40สิ่งที่ตามมาหลังการเลือกตั้ง ก็คือ
ความเสียหายที่รุนแรงมาก มีการข่มขืน -
1:40 - 1:44และมีการฆ่ากันตายมากกว่า 1,000 คน
-
1:44 - 1:47งานของผมตอนนั้นคือ บันทึกความรุนแรงไว้
-
1:47 - 1:50ผมเป็นช่างภาพ ผมได้ถ่ายภาพเก็บไว้
หลายพันภาพ -
1:50 - 1:52และหลังจากนั้นอีก 2 เดือน
-
1:52 - 1:57นักการเมือง 2 พรรค ก็มาพบปะกัน
เพื่อกินนํ้าชา -
1:57 - 2:01แล้วลงนามข้อตกลงสันติภาพ
เพื่อให้ประเทศเดินหน้าต่อไป -
2:01 - 2:04ตอนนั้น ผมเป็นคนไม่มีความสุข ว้าวุ่นใจมาก
เพราะผมได้พบเห็นความรุนแรงโดยตรง -
2:04 - 2:08ได้เห็นการฆ่ากัน เห็นคนต้องอพยพ
หลบหนีออกจากบ้าน -
2:08 - 2:11ได้พบผู้หญิงที่ถูกข่มขืน
มันรบกวนจิตใจผม -
2:11 - 2:13แต่ประเทศผม ไม่เคยพูดถึงมันเลย
-
2:13 - 2:15พวกเราเสแสร้ง พวกเราเลขกลายเป็น
คนขี้ขลาดแบบแสนฉลาด -
2:15 - 2:19พวกเราได้ตัดสินใจแล้ว ที่จะหนีไปให้พ้น
จากปัญหานี้โดยจะไม่พูดถึงมันอีกเลย -
2:19 - 2:2210 เดือนต่อมา ผมทิ้งงานของผม
แล้วบอกว่า ทนไม่ได้แล้ว -
2:22 - 2:25หลังจากทิ้งงานไป ผมก็ตัดสินใจ
รวบรวมเพื่อนฝูงขึ้นมา -
2:25 - 2:27เพื่อที่จะพูดถึง ความรุนแรงในประเทศ
-
2:27 - 2:29เพื่อจะพูดถึง สถานภาพของประเทศ
-
2:29 - 2:33ในวันที่ 1 มิถุนายน ค.ศ 2009 เป็นวันที่
เราตั้งใจจะไปที่สนามกีฬากัน -
2:33 - 2:35พยายามที่จะทำให้ได้รับความสนใจ
จากประธานาธิบดี -
2:35 - 2:36มันเป็นวันหยุดประจำชาติ
-
2:36 - 2:38มีการถ่ายทอดไปทั่วประเทศ
-
2:38 - 2:41และผมก็ไปปรากฎตัวที่สนามกีฬาแห่งนั้น
-
2:41 - 2:44แต่ไม่มี เพื่อนๆ โผล่สักคน
-
2:44 - 2:48ผมพบว่ามีผมเพียงคนเดียว
-
2:48 - 2:50และก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
-
2:50 - 2:52ผมกลัว
-
2:52 - 2:54แต่ผมก็รู้ดีว่า มีเฉพาะในวันนั้น
-
2:54 - 2:55ผมต้องตัดสินใจให้ได้ว่า
-
2:55 - 2:58ผมจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างคนขี้ขลาด
ที่แสนฉลาดเหมือนกับคนอื่นๆ -
2:58 - 2:59หรือผมจะยืนหยัดขึ้นต่อสู้
-
2:59 - 3:01และเมื่อประธานาธิบดี ลุกขึ้นยืนเพื่อพูด
-
3:01 - 3:06ผมพบตัวเอง ยืนตะโกนใส่ประธานาธิบดี
อย่างไม่สะทกสะท้าน -
3:06 - 3:09บอกให้เขาระลึกถึง เหยื่อความรุนแรง
ตอนหลังจบการเลือกตั้ง -
3:09 - 3:11ให้เลิกการฉ้อราษฎร์บังหลวง
-
3:11 - 3:14และทันใดนั้น ไม่รู้ว่ามาจากไหน
-
3:14 - 3:17ตำรวจกระโดดตะครุบตัวผมไว้
เหมือนสิงโตที่กำลังหิว -
3:17 - 3:19พวกเขาอุดปากผมไว้
-
3:19 - 3:20แล้วลากตัวผม ออกจากสนามกีฬา
-
3:20 - 3:23ซ้อมผมจนน่วม และเอาไปขังไว้ในคุก
-
3:25 - 3:32คืนนั้น ผมนอนบนพื้นซีเมนต์เย็นๆ ในคุก
-
3:32 - 3:35และเรื่องนั้น ทำให้ผมฉุกคิด
-
3:35 - 3:36อะไรทำให้ผมรู้สึกแบบนี้
-
3:36 - 3:40เพื่อนๆแลครอบครัวต่างคิดว่าผมบ้า
ในเรื่องที่ผมทำไปแล้ว -
3:40 - 3:45และรูปภาพที่ผมถ่ายไว้ยิ่งทำให้ผมว้าวุ่นใจ
-
3:45 - 3:48รูปภาพที่ผมถ่ายไว้ คือคนเคนย่าส่วนหนึ่ง
ที่เป็นเหยื่อความรุนแรง -
3:48 - 3:49แต่คนส่วนใหญ่ไม่เคยเห็นภาพนั้นมาก่อน
-
3:49 - 3:51มันคือเรื่องราวสำหรับพวกเขา
-
3:51 - 3:54ผมจึงตัดสินใจจัดนิทรรศการข้างถนน
ขึ้นมาจริงๆ -
3:54 - 3:57เพื่อแสดงภาพเหยื่อความรุนแรงไปทั่วประเทศ
-
3:57 - 3:59และทำให้ทุกคนต่างพูดคุยกันถึงเรื่องนี้
-
3:59 - 4:02เราเดินทางไปทั่วประเทศ
และแสดงรูปภาพพวกนั้น -
4:02 - 4:05นี่จึงเป็นเส้นทางเริ่มต้น
ที่ทำให้ผมเป็นนักกิจกรรมการเมือง -
4:05 - 4:08เพราะผมได้ตัดสินใจแล้วว่า
จะไม่ยอมนิ่งเฉยอีกต่อไป -
4:08 - 4:10ที่จะบอกเล่าถึงเรื่องราวเหล่านั้น
-
4:10 - 4:14เราเดินทางไปและแสดงนิทรรศการ
ที่ตั้งแสดงตามท้องถนน -
4:14 - 4:18กลายเป็นภาพวาดการเมืองบนกำแพงริมถนน
เกี่ยวกับสถานการณ์ในประเทศ -
4:18 - 4:21พูดถึงการคดโกงทุจริตคอร์รัปชั่น
ผู้นำที่เลว -
4:21 - 4:25เราทำแม้กระทั่งใช้วิธีฝังศพเชิงสัญลักษณ์
-
4:25 - 4:29เราได้ส่งหมูเป็นๆ ไปที่รัฐสภาของเคนย่า
-
4:29 - 4:31เพื่อเป็นสัญลักษณ์ ความโลภของนักการเมือง
-
4:31 - 4:33พวกมันได้ทำมาหากันในยูกันด้า
และในประเทศอื่นๆ -
4:33 - 4:37แต่สิ่งที่ทรงพลังที่สุด ก็คือภาพเหล่านั้น
สื่อมวลชนต่างนำไปเผยแพร่ -
4:37 - 4:40ขยายต่อจนทั่วทั้งประเทศทั่วทั้งทวีป
-
4:40 - 4:42ตอนที่ผมเคยยืนโดดเดี่ยวอยู่คนเดียว
เมื่อ 7 ปีก่อนนั้น -
4:42 - 4:45ตอนนี้ผมเป็นส่วนหนึ่งของชุมชน
ที่มีคนมากมายยืนอยู่กับผม -
4:45 - 4:50ผมไม่ได้ยืนคนเดียวอีกต่อไปแล้ว
ตอนผมลุกขึ้นเพื่อพูดถึงเรื่องเหล่านี้ -
4:50 - 4:54ผมอยู่ในกลุ่มคนหนุ่มสาวที่รักประเทศชาติ
-
4:54 - 4:56ที่ต้องการทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
-
4:56 - 5:01พวกเขาไม่กลัวอีกต่อไปแล้ว
ไม่เป็นคนขี้ขลาดที่แสนฉลาดอีกต่อไป -
5:02 - 5:04และนั่นคือ เรื่องราวของผม
-
5:06 - 5:09วันนั้นที่สนามกีฬา
-
5:09 - 5:11ผมยืนขึ้นแบบคนขี้ขลาดแสนฉลาด
-
5:11 - 5:17แต่การลงมือทำเพียงครั้งเดียว ที่ผมบอกลา
ชีวิตที่อยู่มา 24 ปี แบบคนขี้ขลาดแสนฉลาด -
5:17 - 5:20มีวันที่ทรงพลังที่สุดเพียง 2 วัน ในชีวิต
-
5:20 - 5:24คือ วันที่คุณเกิดมา
กับวันที่คุณค้นพบว่า เกิดมาทำไม -
5:25 - 5:28วันที่ผมยืนขึ้นในสนามกีฬา
ตะโกนใส่ประธานาธิบดีนั้น -
5:28 - 5:31ผมได้ค้นพบว่าแท้จริงแล้ว ผมเกิดมาทำไม
-
5:31 - 5:35ผมจะไม่นิ่งเงียบนิ่งเฉยอีกต่อไป
ถ้าพบความอยุติธรรมอยู่ตรงหน้า -
5:36 - 5:39ทราบมั๊ยครับ ว่าคุณเกิดมาทำไม
-
5:40 - 5:42ขอบคุณครับ
-
5:42 - 5:46(เสียงปรบมือ)
-
5:49 - 5:51ทอม เรียลลี่: มันเป็นเรื่องราวที่น่าทึ่ง
-
5:51 - 5:54ผมแค่ต้องการถามคุณ 2 คำถามสั้นๆ
-
5:54 - 5:56เรื่องของ PAWA254
-
5:56 - 6:00คุณได้สร้างสตูดิโอขึ้นมาที่ให้
คนหนุ่มสาวสามารถไปเติมเต็ม -
6:00 - 6:02และใช้ประโยชน์จากพลังของสื่อดิจิตอล
-
6:02 - 6:05ในการทำกิจกรรมอย่างนี้ได้
-
6:05 - 6:07ตอนนี้กำลังมีอะไรเกิดขึ้น กับ PAWA ครับ
-
6:07 - 6:09โบนิเฟส มวังกี: ครับ เรามีชุมชน
คนสร้างภาพยนต์ -
6:09 - 6:13ศิลปินภาพวาดบนกำแพง นักดนตรี
และเมื่อมีประเด็นปัญหาขึ้นมาในประเทศ -
6:13 - 6:16เราก็มาร่วมกัน ระดมความคิด
และหาหนทางไปจัดการกับปัญหานั้น -
6:16 - 6:18เครื่องมือสำคัญที่สุดของเรามีเพียงงานศิลป์
-
6:18 - 6:21เพราะเราอยู่ในโลกที่มีงานวุ่นวายมาก
โลกที่คนมีต่างวุ่นวายเหลือเกินกับชีวิต -
6:21 - 6:23พวกเขาไม่ค่อยมีเวลาอ่าน
-
6:23 - 6:28เราจึงจัดกิจกรรมการเคลื่อนไหวของเรา
สื่อสารเป็นงานศิลป์ -
6:28 - 6:33จากเสียงเพลง ภาพวาดบนกำแพง ศิลป์
นั่นคือสิ่งที่เราทำ -
6:34 - 6:36ขอผมพูดอีกเรื่องหนึ่ง ได้มั๊ยครับ?
-
6:36 - 6:37ทอม: ได้แน่นอนเลยครับ (เสียงปรบมือ)
-
6:37 - 6:40โบนิเฟส: แม้ว่าจะถูกจับ ถูกซ้อม ถูกข่มขู่
-
6:40 - 6:42เพียงชั่วขณะที่ผมค้นพบคือเสียงของผม
-
6:42 - 6:45หลังจากที่ผมยืนขึ้นพูดได้จริงๆ
ในสิ่งที่ผมเชื่ออย่างแท้จริง -
6:45 - 6:46ผมไม่กลัวอีกต่อไป
-
6:46 - 6:48ผมเคยถูกเรียกว่าคนอ่อนแอ
แต่ตอนนี้ผมไม่อ่อนแออีกต่อไปแล้ว -
6:48 - 6:52เพราะผมค้นพบตัวตนที่แท้จริงในตัวผม
นั่นแหละ คือสิ่งที่ผมต้องการจะทำ -
6:52 - 6:55และมีสิ่งใดที่งดงามยิ่งกว่าการทำเรื่องนั้น
-
6:55 - 6:58ไม่มีสิ่งใดที่ทรงพลังเหมือนกับ
ได้รู้ว่าผมถูกกำหนดให้ทำเรื่องนี้ -
6:58 - 7:01เพราะคุณไม่กลัว
ชีวิตจึงจะมีความหมายตลอดไป -
7:01 - 7:04ขอบคุณครับ
-
7:04 - 7:07(เสียงปรบมือ)
- Title:
- วันที่ผมลุกขึ้นยืนเพียงคนเดียว
- Speaker:
- โบนิเฟส มวังกี
- Description:
-
more » « less
ช่างภาพ โบนเฟส มวังกี ต้องการจะประท้วงการฉ้อราษฎร์บังหลวง(คอร์รัปชั่น) ในประเทศเคนย่า บ้านเกิดของตน เขาจึงวางแผนให้ตัวเองและเพื่อนบางคน ให้ยืนขึ้นและตะโกนถามประธานาธิบดีที่มาถ่ายทอดสดในสนามกีฬา แต่เมื่อถึงเวลานั้น...เขากลับยืนอยู่เพียงคนเดียว สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมานั้น เขาบอกว่า แสดงให้เขารู้ว่า ตัวตนแท้จริงของเขาคือใคร อย่างที่เขาพูดว่า "มีเพียงสองวัน ที่ทรงพลังที่สุดในชีวิต คือ วันที่คุณเกิดมา และวันที่คุณค้นพบว่าคุณเกิดมาทำไม" ภาพกราฟฟิก
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 07:20
|
TED Translators admin approved Thai subtitles for The day I stood up alone | |
|
Rawee Ma edited Thai subtitles for The day I stood up alone | |
|
|
Rawee Ma accepted Thai subtitles for The day I stood up alone | |
|
|
Rawee Ma edited Thai subtitles for The day I stood up alone | |
|
|
Rawee Ma edited Thai subtitles for The day I stood up alone | |
|
yamela areesamarn edited Thai subtitles for The day I stood up alone | |
|
|
yamela areesamarn edited Thai subtitles for The day I stood up alone | |
|
|
yamela areesamarn edited Thai subtitles for The day I stood up alone |